[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 5
[คลาส] ลอร์ด , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<Ruler of the Horde>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B – >> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <<Third Impact>> <<สัญชาตญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา II>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] โคโบลชั้นสูง ฮาสุ (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 20) ซินเธีย (เลเวล 20) บุย (Lv36)
[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ>>
◇◆◇
[ก็อบลิน] กิก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา
[ก็อบลิน] กิจิ
ก็อบลินแรร์ที่เลื่อนคลาส (ตอนที่ 37) จากการออกล่ากับกลุ่มของกิก้า
[ก็อบลิน] กิโด
ดรูอิดผู้ใช้เวทย์ลม
[ก็อบลิน] กิจี
ก็อบลินแรร์จากกลุ่มของกิกูว เขามีทักษะ <<ดวงตาที่เปิดกว้าง>> ซึ่งทำให้เขาสามารถเห็นจุดอ่อนของคู่ต่อสู้
[ก็อบลิน] กิด้า
ก็ก็อบลินแรร์จากกลุ่มของกิก้า เขามีทักษะที่โดดเด่นอย่าง <<ความรู้เกี่ยวกับหอก>> และ <<ดื้อรั้นอย่างไม่มีเหตุผล>>
[ก็อบลิน] กิซู
ก็อบลินแรร์ผู้ถูกเทพเจ้าผู้บ้าคลั่ง (ซู โอรุ) คุ้มครอง มีทักษะ<< Mad Dog >>
◇◆◇
ผมกลับไปที่หมู่บ้านพร้อมกับพวกออร์คที่พามา
ผมให้บ้านเก่าของกิซาร์แก่พวกเขาซึ่งตั้งอยู่ใต้รากของต้นไม้ยักษ์ บริเวณโดยรอบของมันเป็นพื้นที่โล่งที่เหมาะสมสำหรับออร์ค จากนั้นผมก็ทำข้อตกลงง่าย ๆ กับออร์คตัวเล็กที่ตกใจกลัว
ผมแจกจ่ายพื้นที่ล่าต่าง ๆ สำหรับออร์คและก็อบลิน ผมยังให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีจัดการมนุษย์ หากพวกเขาเข้ามาในป่า
นี่คือวิธีที่ผมจะแยกออร์คกับก็อบลินออกจากกัน
มีทะเลสาบอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของต้นไม้ใหญ่
ดังนั้นผมจึงอนุญาตให้ออร์คอาศัยอยู่ฝั่งเหนือและตะวันออกของทะเลสาบ การตัดสินใจครั้งนี้เป็นสิ่งที่ผมทำขึ้นเพื่อสร้างกำแพงสำหรับมนุษย์ที่จะเข้ามา
ด้วยเหตุนี้จะไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างออร์คและก็อบลิน
นอกเหนือจากผมและก็อบลินชั้นสูงแล้ว ก็อบลินธรรมดาไม่สามารถต่อต้านพวกออร์คได้
แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น ผมก็ไม่ต้องการความขัดแย้งที่ไม่จำเป็น ผมทำมันเพื่อกันภัยคุกคามอย่างมนุษย์
“แค่นี้ มันโอเคจริง ๆ เหรอ?” บุยถาม
คำพูดจากออร์คตัวเล็กนั้นน่าประทับใจจนผิดปกติ ผมเคยคิดว่าออร์คเป็นมอนสเตอร์ที่พยายามแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยกำลังมาโดยตลอด แต่ผมไม่เคยเลยว่าจะมีออร์คเช่นนี้ด้วย
ในขณะที่บุยพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
การเป็นราชาออร์คดูเหมือนจะยาก แต่ผมก็ไม่ได้จะดูแลเขาขนาดนั้น อย่างมากที่สุดผมแค่ต้องการแค่ให้เขาเป็นเหยื่อล่อแทนเรา
ด้วยเหตุนี้ในที่สุดประตูทางทิศตะวันตกก็เปิดออกต่อหน้าผม
เมื่อกลับไปที่หมู่บ้าน การทำความสะอาดส่วนใหญ่เสร็จสิ้นแล้ว สิ่งที่เหลือคือการซ่อมแซมรั้ว แต่เรายังต้องใช้เวลาพอสมควร
ผมถามกิกูวว่า ตอนผมออกไปจากหมู่บ้าน มีอะไรเกิดบ้าง
“มีผู้ส่งสารมา” กิกูวกล่าว
“อะไรนะ? ” ผมถามอย่างแปลกใจ
“มีผู้ส่งสารจากชนเผ่า ข้าบอกให้เขารออยู่ข้างใน”
ชนเผ่า? ผู้ส่งสาร?
เหมือนผมเคยได้ยินมาที่ไหนก่อน…
“พวกเขามาจากเผ่าอะไร?” ผมถาม
“ท่านคงต้องถามเขาเอง” กิกูวตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน
ผมที่ยังงุนงงก็ออกไปพบกับผู้ส่งสาร
◆◆◇
ผู้ส่งสารที่ถูกเชิญให้ไปรอที่บ้านของของผม ดูเหมือนเขาจะเป็นเพียงก็อบลินแรร์
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นก็อบลินก็ตาม แต่เขาก็มีความแตกต่างอย่างชัดเจนจากก็อบลินที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนี้ หากคุณจะถามว่ามีอะไรที่แตกต่าง มันคือการที่เขาสวมเสื้อผ้าและแต่งตัวอย่างเรียบร้อย มีเข็มขัดรัดรอบเอวและเขายังสวมรองเท้าด้วย
แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ที่โดดเด่นคือข้าง ๆ เขา มีสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนว่าเป็นคันธนู แม้ว่าปกติก็อบลินจะไม่มีความละเอียดอ่อนในการใช้มือของตัวเอง แต่เขาก็สามารถใช้ธนูได้?
ก็อบลินนั่งเงียบ ๆ เพื่อรอให้ผมนั่ง จากนั้นเขาก็พูดขึ้น
“ขอบคุณที่ให้ข้าเข้าพบ ข้าเป็นบุตรของกัทสึมิ ตระกูลรา เผ่ากันระจากชนเผ่าทั้งสี่ ข้าชื่อกิลมิ” ผู้ส่งสารกล่าว
เขาพูดจาไพเราะและสง่างาม เขาให้ความรู้สึกเหมือนจะเคยชินกับเรื่องนี้
“พูดมาสิ ว่าเจ้ามาทำไม?”
ผมมองลงไปที่ก็อบลินเพื่อบอกให้เขาพูด
“เจ้าแห่งตะวันออก ได้โปรดช่วยเผ่ากันระด้วย” กิลมิขอร้อง
ผิวของเขาไม่ต่างจากก็อบลินแรร์ตัวอื่น ๆ แต่สติปัญญาของเขานั้นเหนือกว่าอย่างชัดเจน นั่นเป็นเพราะเขามาจากหนึ่งในสี่เผ่า? เมื่อลองคิดดูเขาไม่ได้เรียกผมว่าเจ้าแห่งตะวันออกเหรอ?
คำพูดของก็อบลินตัวนี้มีความจริงใจมากแค่ไหน? ผมคิดเพื่อหาคำตอบ
“แน่นอนว่าเราจะให้รางวัลที่เหมาะสมแก่ท่าน เรายังยินดีที่จะมอบหญิงสาวที่งดงามให้”
ด้านหลังก็อบลินมีเอลฟ์สาวได้ปรากฏตัวขึ้น ถ้าจำไม่ผิดพวกเธอควรจะอยู่ในบริเวณลึกเข้าไป ดังนั้นจึงไม่ควรจะจับพวกเธอได้ง่าย ๆ แต่เมื่อพิจารณาถึงการสืบพันธุ์ของก็อบลินที่จำเป็นต้องจับตัวเมียจากสายพันธุ์อื่น แสดงว่าพวกเขาต้องมีหัวหน้ากลุ่มที่ทรงพลัง
“แล้วเจ้าต้องการอะไรจากข้า?” ผมถามกลับ
“โปรดต่อสู้กับหนึ่งในสี่เผ่าให้เรา เผ่าเกิร์ดการ์” เขาตอบ
“เจ้ากำลังต่อสู้กับเพื่อน้องของเจ้า?”
ตะวันตกที่มีความสงบสุขมากกว่าเมื่อเทียบกับพวกเรา การที่พวกเขาส่งก็อบลินพียงตัวเดียวออกมา? ในที่ที่มีภัยคุกคามอย่างออร์คและแมงมุมยักษ์
“มันน่าอับอาย แต่มันเป็นความจริงที่คำสาปได้ถูกส่งต่อให้กับพวกเราเผ่าทั้งสี่”
“คำสาป? “
“คำสาปตั้งแต่สมัยโบราณ คำสาปที่สั่งให้ก็อบลินไม่สามารถกลายเป็นราชาได้”
โฮ่ …
“ข้าอยากจะช่วยเจ้า แต่หมู่บ้านของข้าตอนนี้ยังอยู่ระหว่างการซ่อมแซม”
กิลมิเบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำพูดของผม ราวกับว่าสิ่งที่ผมพูดนั้นไม่เป็นไปตามความคิดของเขา ก็อบลินหรี่ตาลงขณะที่เขาเริ่มไตร่ตรอง
“ให้เวลาข้าห้าวัน” ผมพูด
กิลมิรีบหันกลับมามองผมอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ผมพยักหน้า
◇◇◆
“เจ้าอยากจะเปลี่ยนชื่อบ้างมั้ย?” ผมถามกิซาร์ แต่เขาเอาตอบกลับด้วยความเงียบ
ผมส่ายหัวเบา ๆ ไปยังกิซาร์
“เพื่อจะกล่าวให้ชัดเจนมากขึ้น ข้าคิดว่าจะเพิ่มชื่ออื่น” ผมกล่าว
“…ท่านกำลังคิดอะไรอยู่” ก็อบลินอาวุโสถาม
ผมพยักหน้าและตอบคำถามของก็อบลินตัวอาวุโส
“หมู่บ้านเริ่มของเราขยายใหญ่ขึ้น จนถึงตอนนี้ข้าตั้งชื่อง่าย ๆ มาโดยตลอด แต่ต่อจากนี้ไปเราจะเผชิญหน้ากับชนเผ่าต่าง ๆ ”
คำพูดที่คลุมเครือของผมทำให้ทั้งสองที่งุนงงอยู่เอียงศีรษะ
“ทำไมเราต้องมีชื่อมากขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับพวกชนเผ่า?”
ก็อบลินตัวอาวุโสถาม ผมจึงตอบ
“เจ้าคิดอย่างไร เมื่อเจ้าได้ยินตระกูลรา เผ่ากันระจากชนเผ่าทั้งสี่”
“นี่เป็นสิ่งที่คาดหวังได้จากก็อบลินชนเผ่า…”
เมื่อกิซาร์ได้ยินคำตอบง่าย ๆ ก็อบลินอาวุโสก็เบิกตากว้าง
“- นั่นคือเหตุผล”
ใบหน้าของกิซาร์บิดเบี้ยวเป็นรอยยิ้มอันซุกซน
สายเลือดที่ถูกส่งทอดและการเลี้ยงดูบุตร ไม่สำคัญว่าจะเป็นมนุษย์หรือก็อบลิน ผมมีความรู้สึกเคารพโดยธรรมชาติต่อผู้ที่มีสายเลือดแบบนั้น
แม้แต่ผมก็แทบจะไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยินชื่อกิลมิ เมื่อนึกถึงตอนนั้นแล้วผมรู้สึกประหลาดใจต่อก็อบลินชนเผ่าจริง ๆ
แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น เราก็ต้องทำเช่นกัน
เมื่อใดก็ตามที่มีคนพูดถึงเผ่าต่าง ๆ พวกเขาจะมีความภาคภูมิใจในสายเลือดของตัวเอง
ถ้าให้ผมพูด ผมคิดว่าชนเผ่ามีพลังแบบนั้น
“แล้วท่านวางแผนจะทำอะไรกันแน่? ท่านจะตั้งชื่อให้กับก็อบลินแรร์ใหม่งั้นเหรอ?”
“เรียงตามลำดับ ข้าจะตั้งเฉพาะก็อบลินที่พัฒนาขึ้นกลายเป็นก็อบลินชั้นสูง ก่อนอื่นข้าจะตั้งให้กับกิก้าเป็นคนแรก”
“งั้น…ข้าจะไปพาเขามา”
“ขอบคุณ”
กิก้าไม่สามารถเดินได้ ผมจึงปล่อยให้กิซาร์พาเขามาโดยตรง
เมื่อกิก้าเดินเข้ามา เขาวางหอกและนั่งลงบนพื้น จากนั้นเขาก็มองมาที่ผม
“กิก้า ข้ามอบชื่อใหม่ให้กับเจ้า”
“นั่น…” กิก้าลังเล
“กิคือชื่อของหมู่บ้านนี้ ก้าคือชื่อที่ข้าตั้งให้เจ้า ขอบคุณสำหรับการต่อสู้ที่ผ่านมา ดังนั้นข้าจึงจะให้ชื่อหลังให้แก่เจ้า”
“หากเจ้าต้องการ ข้าก็สามารถสร้างหมู่บ้านให้แก่เจ้าเช่นกัน”
คำพูดของผมทำให้ทุกคนตกตะลึงและเบิกตากว้าง
มันเป็นการพิสูจน์ถึงความเชื่อมั่นของผม ผมจะไม่ให้นามสกุลแก่ใคร ยกเว้นคนที่แข็งแกร่งและคู่ควรเท่านั้น
เมื่อเขาฟังคำอธิบายของผม ร่างกายของกิก้าก็สั่น
“ราชา ข้าไม่จำเป็นแล้วหรือ?” กิก้าถาม
“อย่าเข้าใจผิด ทั้งหมดที่ข้าให้คือสิทธิ์ หากเจ้าต้องการ เจ้ายังสามารถอยู่เคียงข้างข้าได้” ผมตอบ
แต่เพื่อเป็นการพิสูจน์เกียรติยศและอำนาจ ผมจะให้นามสกุลแก่เขา
“ถ้าเป็นไปได้ ได้โปรดให้ข้ารับใช้ท่านด้วย” กิก้าพูด
“ข้าเข้าใจ แต่เพื่อเป็นการตอบแทน เจ้าต้องยอมรับชื่อนี้”
“ตามที่ท่านต้องการ”
“ต่อจากนี้ไป ชื่อของเจ้าคือกิก้า แรกซ์”
“ข้าขอขอบคุณ”
ในทำนองเดียวกัน ผมตั้งชื่อคนอื่น ๆ ว่ากิกูว เวอร์เบนาและกิโก อะมัทสึกิ
“ยังไงก็ตามราชา”
หลังจากที่ผมให้ก็อบลินชนชั้นสูงออกไป กิซาร์ก็ถามขึ้น
“อะไร? “
“ถ้าท่านตั้งชื่อหลังให้กับข้า ท่านจะตั้งว่าอะไร”
ตอนนั้นเองที่เกิดแรงบันดาลใจแวบเข้ามาในความคิด แต่ผมตอบเขาด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า
“กิซาร์ ซาร์เป็นไง” ผมตอบแบบติดตลก
มันขึ้นอยู่กับความหมายในการตั้งชื่อ แบบเดียวกับที่เขาแนะนำเมื่อเราคิดชื่อเกรย์วูล์ฟ
เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ใบหน้าของเขาก็แสดงความตกใจอย่างเห็นได้ชัดขณะเงียบไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า …ข้าล้อเล่นน่ะ ไว้ข้าจะคิดชื่อให้เมื่อเจ้ามีวิวัฒนาการจริง ๆ”
“ราชา ท่าน…!”
“อะไรกัน? สิ่งนี้ต้องขอบคุณที่ข้ามีครูที่ดี “
ผมมีความสุขอย่างเต็มที่ในช่วงเวลาแห่งความสงบที่หาได้ยากนี้
◆◇◇◆◆◇◇◆
ผู้เขียนหมายเหตุ:
เส้นทางที่เปิดกว้างและชื่อใหม่
การกลับมาของราชาอยู่ใกล้แค่เอื้อม
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
