[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 60
[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <<Third Impact>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์เลี้ยง] โคโบล (เลเวล 9) เกรย์วูล์ฟ (เลเวล 1) x 2
[สถานะผิดปกติ] เสน่ห์ของนักบุญ
◇◆◇
[ก็อบลิน] กิก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่กับผู้นำคนก่อนและพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาด เมื่อเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถของเขาค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลมที่เพิ่งเข้ากลุ่ม
◇◆◇
ในที่สุดผมก็เห็นผลของการฝึก
เมื่อใช้ทักษะ<<ดวงตาของงูสีชาด>> พบว่ามีก็อบลินกว่า 10 ตัวที่มีเลเวลเกิน 60
นอกจากนี้เรายังมีก็อบลินโตเต็มวัยเพิ่มมา 20 ตัว ผมจึงพาพวกเขาเข้ามาในกลุ่ม ความสูงของพวกเขาอาจเทียบได้กับพวกก็อบลินแรร์และใบหน้าที่ดูอ่อนเยาว์ เป็นหลักฐานว่าพวกเขาเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่ดี
“กิซาร์ กิกูว กิโก”
ผมเรียกก็อบลินทั้งสามที่ใกล้เคียงกับการเลื่อนคลาสเพื่อไปทะเลสาบใกล้ ๆ
มันเหมาะสำหรับการล่าเพราะที่นั่นมีความปลอดภัย นอกจากนี้ศัตรูยังไม่แข็งแกร่งมากนัก
“กิก้า เจ้าอยู่ปกป้องหมู่บ้านซะ”
ผมสั่งให้เขาเฝ้าระวัง เมื่อผมไม่อยู่
“กิกิมานี่”
เรากำลังมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก
พวกเราจะต้องการรูปแบบในการล่ามากขึ้นเพื่อที่จะไปถึงป้อมปราการแห่งนรกและการกำจัดออร์คทางตะวันตกด้วย
แต่ในขณะที่เรามุ่งหน้าไปยังเป้าหมาย ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะละเลยกับภัยคุกคามที่อยู่ข้างหลัง
เมื่อเร็ว ๆ นี้ ลิลลี่เตือนผมอีกครั้งถึงความน่ากลัวของมนุษย์ ไม่มีการแข่งขันหรือภัยคุกคามใด ๆ ที่ย่างกรายพวกเขาได้
แม้จะเป็นเช่นนั้น มนุษย์ยังต้องใช้มอนสเตอร์ในการล่า ต่อให้มอนสเตอร์จะอยู่ในป่าอย่างสงบสุข แต่ยังคงมีผู้ที่จะเข้ามากำจัดมอนสเตอร์ รวมถึงนักผจญภัยที่อาจได้รับการว่าจ้าง
มีเหตุผลมากมายที่ผมไม่สามารถละเลยมนุษย์ได้ แต่ผมยังไม่โจมตีพวกเขา
“มีศัตรูสองตัวอยู่ข้างหน้า” กิกิเตือน
ดวงตาของผมหดแคบลง
“หัวหน้า? ” ด้วยจมูกของโคโบล มันจำกลิ่นหัวหน้าได้ ผมจึงปล่อยให้มันวิ่งไปหาโคโบลตัวนั้น
“อูว ~ อู” มีเสียงร้อง เมื่อโคโบลขยับหางของมัน
“เจ้าสามารถเรียกเพื่อนของเจ้าได้? ” ผมถามก่อนจะเอาอาหารให้มัน
“อูว” มันตอบ
ขณะตามโคโบลไปที่ถ้ำ ผมให้พวกก็อบลินกระจายตัวอยู่รอบนอก
ทันใดนั้นโคโบล 10 ตัวก็ปรากฏขึ้น
ผมได้มอบเนื้อให้กับโคโบลแต่ละตัวและสั่งพวกเขา
“ไปรวบรวมเพื่อนของเจ้ามา แล้วข้าจะให้อาหารเพิ่ม “
“เพื่อนมา เอาอาหารมาก ๆ “โคโบลพยักหน้าด้วยความเห็นชอบ
“ไปซะ”
เมื่อได้รับสัญญาณของผม พวกโคโบลที่เข้าไปในป่าก็มองหาเพื่อนของพวกมัน
“ดูเหมือนว่าเจ้ากำลังจะยุ่งนะ กิกิ”
ผมเรียกพวกเขาออกจากพื้นที่เพื่อออกล่า
หลังจากการล่ากระต่ายที่หุ้มเกราะ หมีสามตัว งูและทุกสิ่งที่พบก่อนจะกลับไปที่ถ้ำของโคโบล ผมพบว่ามีโคโบลมากกว่า 30 ตัวกำลังรออยู่
ตอนนี้ผมกำลังกินอาหาร พวกเขาจึงมองเราอย่างเงียบ ๆ
“กินสิ” ผมพูด
พวกโคโบลมองดูอาหารด้วยความอยาก มีน้ำลายไหลหยดลงมาจากปาก เป็นเวลาเพียงชั่วครู่หลังจากผมบอก พวกโคโบลที่ถูกชวนก็เริ่มกินอาหารทันที
“อูว ~” เสียงโคโบลของผม
ไม่นานอาหารที่เรานำมาก็หายไปในท้องของพวกโคโบล
หลังจากที่พวกมันกินอาหารเสร็จ พวกโคโบลก็ถูศีรษะลงบนเท้าของผม
ผมจึงให้คำสั่งง่าย ๆ แก่พวกมัน
“ไปหาพวกออร์คแถว ๆ นี้มา แล้วข้าจะให้อาหารเจ้า”
โคโบลตอบว่า
“ออร์ค? “
โคโบลจึงหอนขณะวิ่งกระจายกันออกไป
“มันจะไม่เป็นไรเหรอ? ” กิกิถาม
“ไม่เป็นไรหรอก” ผมตอบอย่างห้วน ๆ
นี่เป็นโอกาสที่จะทดสอบขอบเขตการสำรวจของพวกมัน
“เอาล่ะ มากินต่อกันเถอะ”
พวกก็อบลินคำนับ ผมจึงพาพวกเขาออกไปล่าอีกครั้ง
◆◇◇
“ราชา” กิกิเรียกและมองผมด้วยสายตาที่ตื่นเต้น “พวกโคโบลอยู่ที่นี่”
“ออร์ค! ” พวกโคโบลตะโกน
เมื่อเห็นพวกหมูรูปร่างกำยำพวกนั้น ผมก็ยิ้มอย่างตื่นเต้นก่อนกำดาบในมือไว้แน่น
“กิกิ เจ้าพร้อมรึยัง? “
“ขอรับ” กิกิตอบขณะที่เขาขี่ดับเบิ้ลเฮด
ด้วยขวานยาวและสัตว์เลี้ยงที่ถูกฝึก เขาเป็นเหมือนอัศวินจากประเทศทางตะวันตก
“ไปกันเถอะ”
ด้วยคำสั่งของผม เราแยกย้ายกันออกไปโดยมีพวกโคโบลเดินตามมา
จุดหมายปลายทาง คือ…พื้นที่ที่ออร์คอยู่
.
.
.
ออร์คอยู่ที่นั่น ผมขยี้ออร์คตัวแรกด้วยไอเอิร์นเซคั่น
พอมันล้มลงโดยมีพื้นที่กระจายไปด้วยเลือด ผมจึงสั่งพวกก็อบลิน
“ฆ่าพวกมัน! “
ด้วยคำสั่งของผม กิกิได้เหวี่ยงขวานยาวเข้าหาออร์ค
“กูรูวว!? ” ออร์คตกใจเมื่อกิกิตวัดขวานมาที่ศีรษะ
เสียงดังก้องกังวานจากขวานของกิกิปะทะกับไม้กระบองของออร์ค กิกิจึงหันถอยไปเพื่อสร้างพื้นที่ให้สัตว์เลี้ยงได้โจมตี ทำให้เกิดบาดแผลหลายแห่งบนแขนและขาของมัน
แต่ตามที่คาดไว้ สุนัขตัวเดียวไม่สามารถเอาชนะออร์คได้
บาดแผลบนผิวหยาบกร้านมีเนื้อลอกหลุดออกมา แต่แรงกัดของมันไม่ลึกถึงกระดูก
ในกรณีนี้ …
“โจมตีที่บาดแผลของมัน! “
“กูรูวววอาาา!”
— ไอ้กล้ามเนื้องี่เง่านี่!
ผมหยุดการเคลื่อนไหวของออร์คด้วยพลังที่เหนือกว่า แต่ผมไม่ได้จัดการมันเพราะผมอยากทดสอบพวกเขา
ทันใดนั้นพวกโคโบลก็หอน “อูว ~ ~! ” ก็เข้าร่วมต่อสู้
โคโบลใช้กริชแทงไปที่ขาของออร์ค
” … อย่ายอมแพ้พวกโคโบล! ” ผมตะโกน
โคโบลตัดนิ้วเท้าของออร์ค หลังจากนั้นมันก็กระโดดถอยก่อนจะโจมตีซ้ำอีกครั้ง ผมไม่สามารถอดยิ้มให้กับสายตาของเหล่าโคโบลที่กระโดดไปรอบ ๆ
“กูรูววว! ” เสียงตะโกนของออร์ค
เหมือนกับการเติมน้ำมันลงไปในกองเพลิง ขณะที่โคโบลตื่นตระหนก แต่ออร์คกลับยิ่งดุร้ายมากขึ้น
กิกิฟันขวานไปด้านหลังของออร์ค โดยมีพวกก็อบลินและโคโบลพุ่งเป้าโจมตีไปที่บาดแผลของมัน
“กูรูววว!”
ออร์คร้องด้วยความเจ็บปวด แต่แขนของมันไม่สามารถขยับได้ภายใต้แรงกดดันของผม
— แกจะไปไหน!
ดาบของผมกดไปที่ออร์คทำให้มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่เพื่อให้แน่ใจ ผมจึงดันดาบไปเรื่อย ๆ จนไม้กระบองของมันจะชิดหน้าอก ผมจะไม่ปล่อยให้ออร์คนี้โจมตีพวกก็อบลินที่เหลือ!
เมื่อเวลาผ่านไป ร่างกายของออร์คจึงอาบไปด้วยเลือด …ในที่สุดพวกก็อบลินและโคโบลก็สามารถเอาชนะออร์คได้สำเร็จ
“ข้าจะแจกเนื้อให้กับทุกคน “ผมพูด
เนื้อของออร์คถูกส่งให้กับโคโบลที่โก่งหางด้วยความตื่นเต้นและคนอื่น ๆ เป็นรางวัล
ในขณะนั้นผมก็ได้ยินเสียงร้อง ทำให้ผมก้มไปมองที่เท้า
โคโบลของผมกำลังสั่น —
“อูวววว!”
มันร้องด้วยความเจ็บปวดและร่างกายของมันส่องสว่าง
—นี่คือ…
ในเวลาต่อมา ขนของมันก็ยาวขึ้น
เขี้ยวทั้งสองและกรงเล็บคมกว่าแต่ก่อน
ใบหน้าของมันเปลี่ยนไปใกล้เคียงกับหมาป่ามากกว่าสุนัข
ทักษะ <<ดวงตาของงูสีชาด>> ทำงาน
[เผ่าพันธุ์] โคโบล
[เลเวล] 1
[คลาส] ชั้นสูง,หัวหน้าฝูง
[ทักษะ] <<ตะกละ>> <<กินทุกอย่าง>> <<กินจุ>> <<กินไว>> <> <>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี
[แอตทริบิวต์] ไม่มี
[เจ้าของ] เป็นสัตว์เลี้ยงของก็อบลินดยุค
ผมเอียงศีรษะgrnjvมอง
มันเลื่อนคลาสไปสู่โคโบลชั้นสูง แสดงว่าการเลื่อนคลาสแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเผ่าพันธุ์ของมอนสเตอร์?
ก็อบลินโตเต็มวัยกลายเป็นก็อบลินแรร์ ในขณะที่โคโบลวัยเด็กกลายเป็นโคโบลชั้นสูง อะไรคือความแตกต่างของพวกเรา?
ผมครุ่นคิดถึงปัญหา แต่มันไม่ใช้สิ่งที่ผมจะเข้าใจในช่วงเวลาสั้น ๆ
<>
โจมตีฝ่ายตรงข้ามด้วยความเร็วสูงสุด ใช้ได้กับการโจมตีครั้งแรกเท่านั้น
<>
เรียกพรรคพวก (ไม่จำกัดจำนวนการใช้)
ผมไม่จำเป็นต้องดูว่า<<กินไว>>หมายถึงอะไร
“เจ้ากลายเป็นผู้นำของฝูงแล้วเหรอ? ” ผมถามโคโบลขณะที่นั่งข้างมัน
“อูวว!”
ผมควรตั้งชื่อให้ด้วย … อืม … สุนัข สุนัข
“เอาเป็นฮาสุเป็นไง? ” ผมถามโคโบลที่ถูหัวกับขาของผม
“อูวว!”
ผมโยนเนื้อให้กับมัน ไม่นานเนื้อชิ้นนั้นก็เหลือเพียงแต่กระดูก
… การกินอย่างรวดเร็วนี่
“ฮาสุ ถ้าหลังจากที่เราไปทางตะวันตกแล้ว แจ้งให้คนอื่นทราบหากออร์คหรือมนุษย์เข้ามา เข้าใจมั้ย?
“มนุษย์ ออร์ค แจ้งให้ท่านทราบ เนื้อ? “โคโบลถาม
“ใช่ เท่าที่เจ้าต้องการ” ผมตอบ
ฮาสุกลายตอบสนองคำพูดของผมอย่างตื่นเต้น
“กิกิ ข้าจะให้เขาอยู่กับเจ้าเมื่อข้าไม่ได้อยู่”
“ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง “
อืม …กิกิเป็นคนฉลาด นอกจากนี้เขาดูจะเข้าใจในการสอนพวกก็อบลินถึงวิธีการเอาชนะพวกออร์ค
“ฮาสุอยู่กับกิกิ เมื่อข้าไม่อยู่? “
จากนั้นฮาสุก็ขยับไปอยู่ข้าง ๆ กิกิ ผมจึงยื่นเนื้อให้มัน
ฮาสุกินเนื้ออย่างรวดเร็วและมันก็เล่นกับเท้าของกิกิ
ด้วยเหตุนี้ผมรู้แล้วว่าโคโบลมีความสามารถในการเฝ้าระวัง
สิ่งต่อมาที่ต้องฝึก คือการทำให้พวกก็อบลินเคยชินกับการตอสู้
ยังมีอีกหลายอย่างที่ต้องทำ
◆◆◇◇◆◆◇◇
[สัตว์เลี้ยง] โคโบลได้พัฒนาขึ้น
โคโบลจะกลายเป็นโคโบลชั้นสูง
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
