บทที่ 57 แล่นเรือ! ล่าสมบัติ! ปลาหงายท้อง!
หลังจากหยางเทียนซิงตกลงในแผนการผลิตไวน์ เย่จนก็เริ่มซื้อวัตถุดิบสําหรับการผลิตไวน์
ส่วนใหญ่เย่จนซื้อผลไม้
3 เหรียญทองแดงต่อผลไม้ 1 จิน หรือ ปลา 1 จินต่อผลไม้ 5 จิน
อย่าพึ่งคิดว่าราคานี้ต่ํามาก
เป็นเพราะภัยพิบัติครั้งนี้ทําให้ผู้เล่นหลายคนได้รับรางวัลเป็นเหรียญทองแดงและทําให้สกุลเงินพองตัว
ก่อนการเปลี่ยนแปลง เย่จนสามารถแลกเปลี่ยนผลไม้ 10 จิน ต่อปลา 1 ชิ้น
แม้ว่าในหลายพื้นที่ผลไม้จะหายาก แต่ผู้เล่นหลายคนก็ยังไม่ได้กินผลไม้จนถึงตอนนี้
แต่สิ่งนี้ไม่จําเป็นมากนัก มีผู้เล่นแค่ไม่กี่คนที่ยินดีจ่ายเงินเป็นจํานวนมากเพื่อซื้อผลไม้
สาหรับผู้เล่นในเขตร้อน มีผลไม้ป่ามากมาย
ทุเรียนมีน้ำหนักมากกว่าสิบกิโลกรัม และขนุนมีน้ำหนักหลายสิบกิโลกรัมต้นกล้วยสามารถสร้างกล้วยได้หลายสิบถึงหลายร้อยจิน
สิ่งนี้ไม่ได้ทําให้ความหิวลดลง จะถือว่าเป็นอาหารหลักได้ยังไง?
ยิ่งไปกว่านั้น โปรตีนและไขมันมีความสําคัญต่อการอยู่รอดในป่ามาก หากขาดโปรตีนและไขมันเป็นเวลานาน ร่างกายจะสลายไขมันและกล้ามเนื้อในร่างกายโดยอัตโนมัติ ซึ่งจะส่งผลร้ายแรงต่อสุขภาพ
การแลกเปลี่ยนเหรียญทองแดงเพื่อซื้อแฮมหรือปลาจะคุ้มกว่า
ในไม่ช้ เย่จนก็ได้รับผลไม้จํานวนมากซึ่งมีจํานวนหลายพันจิน
เยู่จนระงับการซื้อขายไว้ก่อน
นี่เป็นครั้งแรกที่ทําไวน์ อย่าทําตามขั้นตอนมากเกินไป
เย่จนนับผลไม้หลายพันจิน และคานวณได้ว่า ไวน์กลั่น 1 จิน ได้จากผลไม้ 5 จินและไวน์ 1,000 จนสามารถต้มได้
ผลไม้ 5 ลูกมีราคาเพียง 15 เหรียญทองแดง และไวน์ 1 จิน ที่เขาขายให้โมทอฟสกีมีราคา 100 เหรียญทองแดง
ก่าไรมากกว่า 6 เท่า!
หากเขาเพิ่มเหล้ารัมอายุ 300 ปี ราคาของเหล้ารัมอายุ 300 ปีจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวได้หลายรอบ
นี่มันเร็วกว่าการปล้นเงินเสียอีก!
แน่นอนว่ายาสูบและแอลกอฮอล์นั้นทํากาไรได้
เย่จนส่งผลไม้ทั้งหมดเหล่านี้ไปให้หยางเทียนซึ่ง
มีคู่มือสอนการต้มไวน์อยู่ในเกมมอลล์ และเจุนขี้เกียจเกินกว่าจะแนะน่าเขาด้วยตัวเองดังนั้นเขาจึงซื้อคู่มือแล้วส่งให้หยางเทียนซิ่งแทน
นอกจากนี้ เย่จนยังสร้างถังไม้
เขาไม่สามารถผลิตไวน์โดยไม่มีภาชนะได้
แม้ว่าเย่จนสามารถสร้างถังเหล็กได้ แต่เขาก็ไม่มีเทคโนโลยีป้องกันสนิมและยังเหล็กเป็นสนิมได้ง่ายถังไม่มีความเหมาะสมมากกว่าและมันไม่ทําให้เกิดกลิ่นแปลกๆ
ส่วนเรื่องที่ยังจะรั่วหรือเปล่านั้นลืมไปได้เลย
ช่างเป็นเรื่องตลกเสียนี่กระไร เย่จนเป็นช่างก่อสร้างระดับกลาง ที่สามารถสร้างเรือขึ้นมาได้แต่ถังไม้ขนาดเล็กจะสามารถรั่วไหลได้หรือไม่?
เมื่อเย่จนยังเด็ก ถังปัสสาวะในห้องน้ำนั้นเป็นไม้ทั้งหมด พวกมันจะรั่วได้ยังไง?
หลังจากนั้น เย่จนก็เริ่มสร้างเสากระโดงใหม่
ระหว่างเกิดพายุ เขาโค่นเสากระโดงเพื่อความมั่นคงของเรือ
เสากระโดงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สําหรับการแล่นเรือในขณะนี้
เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ผู้เล่นส่วนใหญ่หมกมุ่นอยู่กับความสุขหลังผ่านหายนะมีคนเพียงไม่กี่คนที่เต็มใจที่จะใช้ความพยายามอย่างมากในการตัดต้นไม้เพื่อแลกกับเงินจํานวนเล็กน้อย
ไม้เหล่านี้ยังคงถูกตัดโดยหยางเทียนซึ่ง
เย่จนทําเสาและแขวนใบเรืออีกครั้ง
เขาหยิบเข็มทิศออกมาและพบทิศทางที่ถูกต้อง
เริ่มแล่นเรือได้!
ในมือของเขามีแผนที่สีเหลือง
มันคือแผนที่ขุมทรัพย์ของโจรสลัด
หลายร้อยปีก่อนเป็นยุคของการไร้ข้อจํากัด และกฎหมายต่างๆ
โจรสลัดเหล่านั้นทําทุกอย่างในทะเล ปล้นเรือสินค้า และแย่งชิงสมบัติ มีทองและเงินจํานวนมาก
ทุกครั้งที่ได้เงิน นอกจากการใช้จ่ายเงินจํานวนมากบนฝั่งแล้ว ส่วนหนึ่งของเงินยังถูกซ่อนไว้
แผนที่นี้บันทึกขุมทรัพย์ของกัปตันเรือโจรสลัด ชาร์ลส์ แวนน์ (ชาล-แวน)
ขนาดบนเรือโจรสลัดยังมีเหรียญเงินหลายพันเหรียญ ความมั่งคั่งที่ซ่อนไว้โดยชาร์ลส์แวนน์จะน่าทิ้งแค่ไหนกัน?
เย่จนตั้งหน้าตั้งตารอ
เขายังคิดเกี่ยวกับมัน หลังจากได้รับความมั่งคั่งจากโจรสลัดแล้ว เขาก็จะซื้อวัสดุต่างๆมากมายเพื่อสร้างเรือโจรสลัด
เรือโจรสลัดมีขนาดใหญ่กว่าเรือของเขาถึง 2 เท่า แข็งแกร่งกว่ามาก และสามารถต้านทานลมและคลื่นได้ดีกว่า
แม้แต่เรือโจรสลัดก็มีปืนใหญ่ หากนี่เป็นยุคแห่งการเดินเรือ เย่จนก็สามารถลองลิ้มรสการเป็นโจรสลัดได้เช่นกัน
พระอาทิตย์ส่องแสงสว่างจ้าและลมทะเลพัดมา
ในทะเล เรือขนสินค้าล่าเล็กกาลังเคลื่อนตัวช้าๆ
กันสาดชั่วคราวถูกสร้างขึ้นบนดาดฟ้า
เย่จนนอนอยู่บนโซฟาอย่างสบายๆ พร้อมไวน์ผลไม้และเบียร์บนโต๊ะกาแฟทางด้านซ้ายและผลไม้หนึ่งจานบนโต๊ะกาแฟทางด้านขวา
ดื่มไวน์ กินผลไม้ รับลมทะเล รสชาตินี้ไม่ต้องพูดถึง มันสบายมาก!
ข้างหน้าเขาเบ็ดตกปลาเวทย์มนต์วางอยู่บนราวบันได ไม่รู้ว่าสายเบ็ดจมลงไปลึกแค่ไหน
เย่จนแล่นเรือมา 3 วันแล้ว
ตลอด 3 วันนี้ เขาสามารถจับปลาได้หลายร้อยจินในทุกวัน
แต่พวกมันล้วนเป็นปลาตัวเล็กและกุ้ง และตัวที่ใหญ่ที่สุดมีน้ำหนัก 20 หรือ 30 กิโลกรัม
ปลาตัวน้อยชนิดนี้สามารถให้ค่าประสบการณ์เล็กๆ น้อยๆ ที่น่าสมเพชแก่เขาได้
หลังจาก 3 วันนี้ เย่จนได้รับค่าประสบการณ์แค่ 30 แต้มเท่านั้น
หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหน กว่าจะถึงเลเวล 10
เขาจะต้องจับปลาตัวใหญ่
อย่างไรก็ตาม ปลาขนาดใหญ่หาได้ยาก
บางที่อาจเป็นเพราะการล่องเรือ เขาไม่สามารถใช้เลือดปลาเพื่อดึงดูดปลาขนาดใหญ่ได้
เย่จนถึงกับลากปลาสองสามตัวไว้ที่ท้ายเรือ โดยหวังมันว่าจะดึงดูดปลาตัวใหญ่ให้เขาล่าได้แต่ปลาเหล่านั้นก็ส่งกลิ่นเหม็นและไม่มีผล
เขาไม่สามารถจับปลาและอุ้งเท้าหมีพร้อมๆ กันได้
โชคดีที่ปลายทางบนแผนที่อยู่ไม่ไกล
อย่างไรก็ตาม เมื่อพูดถึงปลาและอุ้งเท้าหมี มันคืออุ้งเท้าหมีคู่หนึ่งที่โมทอฟสกีให้เขามาครั้งล่าสุดเย่จนก็จงใจทําการทดลอง และหยิบออกมาหนึ่งข้างเพื่อเกี่ยวกับปลา
ส่วนรสชาตินั้น…ยากที่จะบรรยายเป็นค่าพูด
ด้วยการถอนหายใจเบาๆ เย่จนยกมือขึ้นเพื่อจิบไวน์ แต่ก็ยังรู้สึกว่างเปล่า
เมื่อมองลงมา
ลูกเต่าที่ตัวโตเกือบเท่ากับอ่างล้างหน้ากาลังดื่มไวน์เข้าปาก
เพื่อนคนนี้ เขาไม่อยากเรียนรู้ เขาขโมยเหล้าและดื่มเหล้าทั้งวัน
เย่จนทําอะไรไม่ถูกเล็กน้อย
นี่คือธรรมชาติของเก้าพันปี และเปลือกสีดําสนิทก็สะท้อนแสงดวงอาทิตย์ราวกับถูกทาด้วยน้ำมัน
เพื่อนคนนี้โตขึ้นมาก
อาจจะเป็นเพราะการฟื้นฟูพลังวิญญาณ เจ้าตัวเล็กที่ใหญ่แค่ฝ่ามือ แต่ตอนนี้เขาเกือบจะใหญ่เท่ากับอ่างล้างหน้าแล้ว
เย่จนสงสัยว่า ถ้าเขามีอายุเก้าพันปี เขาจะโตขึ้นจนเหมือนกับเต่าดในตํานานหรือไม่ท้ายที่สุดเขาได้ปลุกสายเลือดของเต่ามังกรโบราณ
ทันใดนั้น คันเบ็ดที่อยู่ด้านหน้าของเจุนก็คดงอราวกับคันธนูขนาดใหญ่สายเบ็ดได้แกว่งไปมา
ปลาตัวใหญ่มาแล้ว!
จิตวิญญาณของเย่จนตกตะลึง
หลังจากรอมา 3 วัน ปลาตัวใหญ่ก็มาอารมณ์นี้เหมือนกับตอนดูหนัง กินข้าวคุยกัน 2 ชั่วโมงเกี่ยวกับเนื้อเรื่องของชีวิตและในที่สุด 10 นาทีสุดท้ายก็มาถึงก่อนจะจบลง
ในชั่วพริบตาอะดรีนาลีนและโดปามีนหลั่งอย่างบ้าคลั่ง…
เย่จนจับคันเบ็ดไว้แน่นและคันเบ็ดก็ถูกดึงจนโค้งราวกับพระจันทร์เสี้ยว
ไม่เบากว่าฉลามแน่นอน!
แต่สิ่งที่ทําให้เย่จนแปลกคือปลาตัวนี้หนักมากแต่การต่อสู้ไม่ได้รุนแรง
“หรือมันคือปลาตาย?”
ในที่สุดเขาก็ดึงปลาขึ้นจากน้ำ
กลายเป็นปลาแสงอาทิตย์
เพื่อนคนนี้สูงเกิน 5 เมตร หลังจากถูกดึงขึ้นจากน้ำ เขาก็ตรงไปที่น้ำ ราวกับว่าเขากําลังอาบแดดอยู่
เย่จนรู้ว่าปลาชนิดนี้โง่เกินไป
การสืบพันธุ์หนึ่งครั้งสามารถผลิตไข่ได้ 300 ล้านฟอง แต่มีน้อยกว่า 30 ตัว ที่จะสามารถมีชีวิตอยู่จนถึงวัยผู้ใหญ่
ปลาชนิดนี้จะโง่และเกียจคร้านขนาดไหนกัน? ต่อให้โดนฉลามกัดก็ไม่หนีพวกมันไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่นักที่จะสูญเสียเนื้อสองสามชิ้น
เย่จนใช้ความพยายามอย่างมากในการดึงปลาแสงอาทิตย์ขึ้นมา และพบว่าหางของปลาถูกกัดและมีเลือดไหลออกมามันควรจะถูกกัดออกไป
ปลาตัวนี้โงมาก โง่จนไม่รู้ด้วยซ้ําว่าโดนกัดหางหรือเปล่า
เย่จนเดาว่าหางของปลาแสงอาทิตย์น่าจะโดนฉลามกัด
ดูเหมือนฉลามจะอยู่แถวนี้
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ฉลามอยู่ที่นี่มานานแล้ว แต่สําหรับเขาแล้วเขามี ความหวาดกลัวของฉลาม” ซึ่งฉลามไม่กล้าเข้าใกล้
ตามที่คาดการณ์ไว้
มีครีบโผล่ออกมาจากทะเล ไล่ตามหลังปลาแสงอาทิตย์
ในสายตาของฉลาม ปลาแสงอาทิตย์เป็นอาหารมื้ออร่อย และแน่นอนว่าพวกมันไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้ง่ายๆ
เย่จนหยิบคันธนูและลูกธนูพร้อมที่จะล่าฉลาม
ในเวลานี้ ทันใดนั้นนกอินทรีก็ได้ร้องโหยหวนส่งเสียงทะลุหมู่เมฆ
เงาสีดําโฉบลงมาจากท้องฟ้า คว้าฉลามด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ และทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
บทที่ 55 ฉันกลัวว่านายจะกินข้าวไม่ลง
ประกาศโลกรอบนี้เป็นการส่งสัญญาณการมาถึงของยุคใหม่
พลังวิญญาณได้รับการฟื้นฟู ซึ่งจะทําการเก่งการเจริญเติบโตของ พืช และสัตว์ใน โลก
ไม่เพียงแต่ผู้เล่นสามารถเลเวลอัพได้ แต่สัตว์ธรรมดายังสามารถดูดซับออร่าของ สวรรค์และโลก เพื่อเพิ่มเลเวลได้เช่นกัน
และสิ่งที่ผู้เล่นต้องเผชิญไม่ใช่แค่สัตว์ร้ายธรรมดาอีกต่อไป แต่ยังรวมถึงสิ่งมีชีวิต ที่ทรงพลังที่หลับไหลไปตั้งแต่สมัยโบราณ
เกี่ยวกับเรื่องนี้ เย่จนไม่แปลกใจมาก และอาจกล่าวได้ว่าเขาเตรียมการไว้นานแล้ว
เมื่อเกมเปิดตัวก็เปิดตัวไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เกมนี้เป็นเกมที่ช่วยเพิ่มความสามาร ถในการอยู่รอดของมนุษย์ในสภาพแวดล้อมต่างๆ ในจักรวาล
ธรรมชาติไม่ได้จํากัดอยู่แค่สภาพแวดล้อมธรรมดา และสิ่งมีชีวิตธรรมดาๆ ของบ ลูสตาร์
สิ่งมีชีวิตโบราณบางอย่างที่มีอยู่ในสมัยโบราณของบลูสตาร์อาจจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้
แม้แต่ในอนาคตอันใกล้ สิ่งมีชีวิตต่างดาวก็อาจมาร่วมด้วยเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเป็นสภาพแวดล้อม ความยากลําบาก ถ้ามีคุณมีความแข็งแกร่ งพอ คุณสามารถละเลยทุกสิ่งทุกอย่างได้
เย่จุนเปิดหน้าต่างสเตตัส
ผู้เล่น เย่จน (โหมดมรณะ):
ฉายา: ช่างก่อสร้างระดับกลาง, ช่างตีเหล็กมือใหม่, ความหวาดกลัวของฉลาม, ชาวไร่มือใหม่, นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่, นักบดขยี้โครงกระดูก
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 3 (180/300)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 9 (77/900)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 2 (63/200)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 20
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 180 ความเร็ว: 160 ความแข็งแกร่ง: 788 พลังวิญญาณ: 120
เลเวลนักล่าถึงเลเวล 9 แล้ว แต่เลเวลพลังงานไฟ และเลเวลพลังสายฟ้าเติบโต ชมาก แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากลูกปัดพลังงานไฟ และเครื่องกําเนิดไฟฟ้า ก็ตาม
แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นผู้เล่นอื่น จะเพิ่มได้ชํากว่า
เขาหวังว่าหลังจากการฟื้นตัวของออร่า ความสามารถธาตุระหว่างสวรรค์และโลก จะสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ไอเทมแปลกใหม่จะปรากฏขึ้น และเลเวลของธาตุจะเพิ่มขึ้นอย่าง รวดเร็ว
ปัจจุบัน สิ่งที่เย่จนสนใจมากที่สุดคือเลเวลนักล่า
นี่คือการสนับสนุนที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาในขณะนี้
ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เลเวล 9 จะเป็นเลเวลสูงสุดในหมู่ผู้เล่นอย่างแน่นอน
อย่างน้อยก็ยังไม่มีการประกาศผู้เล่นเลเวล 10 ที่ทําภารกิจได้สําเร็จ
แต่เย่จนยังคงไม่พอใจและรู้สึกว่ามันช้ามาก
เลเวล 9 ดูแข็งแกร่งมาก สามารถทุบตีฉลาม สามารถกระทืบเสื้อได้
แต่ตอนนี้เขากําลังเผชิญหน้ากับสัตว์ร้าย ถ้าเจอสิ่งมีชีวิตโบราณขึ้นมาล่ะ?
ถ้าฉลามอยู่เลเวล 5 แล้วปลาวาฬล่ะ? แล้วไดโนเสาร์ล่ะ? ไม่ต้องพูดถึงสัตว์ในตํานานเลย
ดังนั้นสิ่งที่สําคัญที่สุดคือการเพิ่มเลเวลเป็นเลเวล 10 แล้วเขาสามารถเปลี่ยนอา ชีพของเขาได้
เย่จนอยากรู้ว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้นหลังจากมาถึงเลเวล 10
แต่ตอนนี้ทุกอย่างยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด หลังจากที่เขาเลเวล 10 แล้วเขาสา มารถรู้ได้เอง
สิ่งที่เร่งด่วนกว่านั้นคือเขาต้องกินก่อน
เขาเริ่มคิดเรื่องต่างๆ เมื่อคืนนี้ เขาจําได้ว่าเขาให้แขวนน้ําดีไว้คืนหนึ่ง และตอนนี้ เขาหิวจนเขาเกือบจะอดตายแล้ว
เหมือนกับเมื่อวาน เขากินเนื้อมิราจเหมือนเดิม
นี่เป็นสิ่งที่ดี การกิน 1 จิน เพิ่มความแข็งแกร่งได้ 1 แต้ม และเขามีหลายร้อยจิน เย่จนไม่อยากเสียมันไป
แต่เมื่อวานนี้เป็นซุปมิราจแสนอร่อย วันนี้เลยต้องเปลี่ยนรสชาติบ้าง
เนื้อมิราจผัดกระเทียม นี่คือยาชูกําลังชั้นเลิศ!
เขาปลกกระเทียมหอมไว้จํานวนมาก และตอนนี้ก็ถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ว
ผัดกระเทียมหอมและเนื้อมิราจ
กลิ่นหอมอ่อนๆ ของกระเทียมหอมและรสอูมามิของมิราจ ผสมผสานเข้าด้วยกัน
สุดยอด!
หลังจากทานอาหารมื้ออร่อยแล้ว เย่จุนก็เปิดช่องแชท
ช่องแชทโลกกําลังร้อนระอุ และข่าวทุกประเภทก็ลอยไปมา
หลังจากที่พึ่งประสบภัยพิบัติ ผู้เล่นหลายคนได้ผ่อนคลาย และได้ส่งข้อความ อย่างบ้าคลั่ง
“มีน้องชายคนเล็กคนไหนที่เต็มใจแลกอุปกรณ์หรือไม่ ฉันได้รับรางวัลเป็นดาบ ทองแดง ซึ่งหนักเกินไป และฉันต้องการแลกเกราะทองแดง”
“ฉันก็มีอุปกรณ์ระดับทองแดงเหมือนกัน ฉันต้องการแลกเปลี่ยนเป็นอาหาร ใช้เห รียญทองแดงแลกก็ได้!”
“คนที่มาก่อน มาแลกเปลี่ยนกันก่อนเถอะ พวกเขาเป็นผู้หญิง…”
“ไม่มีภาพ ไม่ใช่ความจริง ดูชุดเขาส…”
ถ้าเป็นเมื่อก่อน อุปกรณ์ทองแดงคงโดนแลกไปภายในไม่กี่วินาที ไม่รู้ว่าจะมีผู้เล่น กี่คนที่ตามหาอยู่
แต่ตอนนี้ อุปกรณ์ทองแดงเพียงชิ้นเดียวไม่ได้สําคัญแล้ว
แน่นอนว่ายังมีผู้เล่นที่ต้องการดาบทองแดง หากพวกเขามีชุดเกราะทองแดงแล้ว หรือไม่ก็หอกทองแดง พร้อมเกราะทองแดง
อย่างไรก็ตาม ราคาไม่น่าจะสูงเกินไป
ราคาของอุปกรณ์ทองแดงเช่น กริชทองแดง และดาบทองแดง ลดลงเหลือแค่ 800 เหรียญทองแดง
ก่อนหน้านี้ เย่จนสามารถทําเงินได้ 1,500 เหรียญทองแดง ด้วยหัวหอกทองแดง และแท่งไม้
เย่จนเหลือบมองอย่างไม่ใส่ใจ คนอื่นๆ ไม่ได้ขาดแคลนสิ่งนี้ และเขาก็ไม่ได้ขาด แคลนมันเช่นกัน
ตอนนี้เขามีอุปกรณ์ระดับเงิน 4 ชิ้น อุปกรณ์ระดับทองแดงไม่อยู่ในสายตาของเขา
เย่จุนโพสต์การทําธุรกรรม:
“รับซื้อไม้จํานวนมาก! แร่และสิ่งของแปลก ๆ ทุกชนิด
เมื่อโพสต์ของเยู่จนปรากฏขึ้น ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนในทันที
ตอนนี้ เย่จนเป็นคนดังในโลกนี้
ครั้งนี้หลายคนไม่ได้มาเพื่อค้าขายแต่มาซุบซิบ
“เทพเย่ ทุกคนได้เลื่อนเลเวลขึ้น 1 เลเวล และคุณได้รางวัลเพิ่มขึ้นในโหม ดมรณะใช่ไหม ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าคุณได้รางวัลอะไรบ้าง?”
เย่จน: “มีรางวัลมากมาย อุปกรณ์ระดับเงินก็มี… ฉันกลัวว่านายจะกินข้าวไม่ลง!”
“เทพเย่ ตอนนี้มีผู้เล่นเลเวล 7 แล้ว คุณช่วยบอกฉันที่ได้ไหม ตอนนี้คุณอยู่เลเวล ไหนแล้ว”
เย่จน: “ไม่สะดวกที่จะเปิดเผย แต่สูงกว่าเลเวล 7!”
“เทพเย่…เมื่อไหร่ที่คุณจะกลายเป็นที่ 1 ในโลก!”
เย่จน: “คุณต้องขอให้โลกเป็นที่ 2
เย่จนสุ่มตอบคาถามสองสามข้อ และพบว่าโพสต์ทั้งหมดที่ส่งเข้ามานั้น เป็นโพสต์ ที่พวกเขากําลังซุบซิบและพูดคุยกัน
ดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ทําให้ผู้เล่นหลายคนได้เปิดโลกทัศน์
ผู้เล่นหลายคนรู้สึกว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาเพิ่มขึ้น และพวกเขาไม่สนใจ เสบียงทั่วไปเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป และรู้สึกว่าพวกเขาสามารถหาอาหารและจับ เหยื่อ ได้ด้วยมือของพวกเขาเอง
เย่จุนยังคงพยายามอย่างหนักจนถึงเลเวล 9 แต่ในช่องแชท พวกผู้เล่นเลเวล 3 และเลเวล 4 บางคนดูเหมือนจะอยู่ยงคงกระพันในโลก
“ฉันเชื่อว่า ฉันจะตบหน้าพวกนายในไม่ช้า
ในเมื่อคุณเลเวลอัพแล้ว สัตว์อสูรจะไม่เลเวลอัพบ้างหรอ?
สําหรับไอเทมแปลกๆ ผู้เล่นจํานวนมากได้ตระหนักถึงความสําคัญและความมีค่า ของมันแล้ว และมีเพียงไม่กี่คนที่ยินดีแลกเปลี่ยนมัน
ในเรื่องนี้ เย่จนก็ทําอะไรไม่ได้ เว้นแต่เขาจะสามารถคิดอะไรบางอย่างที่อยู่เหนือ ความคาดหมายทางจิตวิทยา ของผู้เล่นทั่วไปได้
หลังจากคิดดูแล้ว เย่จนก็เพิ่มประโยคท้ายโพสต์ธุรกรรมว่า:
“หากมีของแปลกๆ ราคาสามารถต่อรองกันได้ ฉันมีอุปกรณ์ระดับเงิน,ผลไม้สายเลื อด, และเหล้ารัมอายุ 300 ปี (สามารถฟื้นฟูพลังกายได้อย่างรวดเร็ว) ของพวกนี้ฉัน สามารถเอาออกมาแลกเปลี่ยนได้
อุปกรณ์ระดับเงิน ตอนนี้เจุนมี 4 ชิ้น ได้แก่ ค้อนก่อสร้างระดับเงิน, ใบมีดระดับ เงิน, ถุงมือสายฟ้า และเกราะมิธริล ใบมีดระดับเงินสามารถแลกเปลี่ยนได้ ไม่ต้องพูด ถึงว่าเยู่จนยังมีเหรียญเงินอยู่อีกมากมาย การซื้ออุปกรณ์ระดับเงินเพียงไม่กี่ชิ้น ไม่ใช่ ปัญหาสําหรับเขา
สําหรับผลไม้สายเลือดนั้น ตราบใดที่เขายังมีเลือดอยู่ มันก็จะออกผลต่อไป
นอกจากนี้ยังมีเหล้ารัมขนาดใหญ่ 3 ถัง ซึ่งเท่ากับ 300 จีน เย่จนไม่สามารถดื่มได้ มากขนาดนั้น
ทั้ง 3 สิ่งนี้มีค่าอย่างยิ่งเมื่อนําออกไปข้างนอก
เหตุผลที่เย่จนใส่ทั้ง 3 ในเงื่อนไขการซื้อขายคือการอนุญาตให้คนอื่นมีทางเลือ กมากขึ้น
ด้วยวิธีนี้ ความน่าจะเป็นในการแลกเปลี่ยนจะเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน
ตามที่คาดไว้ ไม่นานหลังจากที่เขาแก้ไขโพสต์ ข้อความร้องขอธุรกรรมก็ถูกส่ง มาะ
เมื่อเห็นไอดีนี้ เย่จุนก็ยิ้มเล็กน้อย
เป็นคนรู้จัก!
(ผมเดาว่าจ้วงเสี่ยวเฉียง555)
บทที่ 56 แผนการผลิตไวน์!
(คู่มือต้มเบียร์ จะเปลี่ยนเป็น คู่มือผลิตไวน์ นะครับ
)
“ผู้เล่น โมทอฟสกี ส่งคําขอการทําธุรกรรมถึงคุณ” (เดาผิด55555)
เย่จนจําได้ว่าครั้งล่าสุดผู้ชายคนนี้เกือบถูกหมีทุบตีตาย และก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขายังส่งข้อความหาเจุนและพูดคุยเกี่ยวกับการซื้อไวน์
เย่จนส่งไวน์ผลไม้และเบียร์สองสามขวดให้เขา
เขาไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชายคนนี้จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
เย่จนเดาว่าผู้ชายคนนี้น่าจะอยากดื่มไวน์อีกครั้ง
ตามที่คาดการณ์ไว้
เย่จนรับสายและใบหน้าใหญ่ที่มีเคราได้ปรากฏขึ้น
“คุณเย่”
ในภาพ มีผู้ชายที่มีเคราและล่าตัวเปลือยเปล่าเดินขึ้นไปมาบนหิมะพร้อมกับพูดว่า: “คุณเห็นหมีนั่นไหม นี่คือของขวัญจากฉัน ขอบคุณสําหรับไวน์ที่คุณให้ฉันในครั้งล่า สุด! แอลกอฮอล์ได้ช่วยชีวิตฉัน!”
“ฉันไม่ได้ขาดอาหาร” เย่จุนส่ายหัว เขาเริ่มเบื่อลอบสเตอร์แล้ว ปลิงทะเล และ ทูน่าก็เช่นกัน นอกจากนี้ เนื้อหมีสามารถเทียบกับเนื้อมิราจได้หรอ?
“ไม่ ไม่ ไม่… ไม่ว่าคุณจะต้องการหรือไม่ ฉันจะให้มันกับคุณ!”
ในขณะที่เขาพูด โมทอฟสกีลูบมือของเขาแล้วพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณมีไวน์ชั้นดีหลายร้อยปี เยี่ยมมาก ฉันอยากได้ซักสองสามขวด… คุณต้องการแลกเปลี่ยนเป็นอะไร ฉันจะให้คุณทุกอย่าง!”
“คุณไม่ได้อ่านประกาศของฉันเหรอ” เย่จนพูดไม่ออก บางที่ผู้ชายคนนี้อาจไม่สนใจถ้าเขาเห็นไวน์อายุ 300 ปี
“ฉันมีหมีอยู่ที่นี่เยอะมาก คนเอเชียชอบน้ําดีและอุ้งเท้าหมีมากที่สุดไม่ใช่หรอ ตราบใดที่ฉันได้ดื่มแอลกอฮอล์ ฉันก็จะสามารถออกไปสู้กับหมีได้ทุกวัน! คุณก็จะได้รองเท้าหมีมากเท่าที่คุณต้องการ” โมทอฟสกีเดินตรงไป
“ฉันต้องการของแปลกๆ!” เย่จนรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อยกับผู้ชายคนนี้
“แต่ฉันไม่รู้ว่าของแปลกๆ คืออะไร…”
“น้ําแข็งนับไหม ฉันมีน้ําแข็งแปลกๆ อยู่ที่นี่!” โมทอฟสก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบาง อย่างออก
หัวใจของเย่จนเต้นเร็วขึ้น และเขาพูดอย่างสงบ “คุณเอามาให้ฉันดู!”
“มันอยู่ในทะเลสาบ! ฉันเจอมันตอนอาบน้ําครั้งล่าสุด ฉันจะไปเอามันให้คุณ”
ขณะพูดโมทอฟสก็วิ่งเหยาะๆ ไปจนสุดทาง มีทะเลสาบอยู่ข้างหน้าเขา ซึ่งพื้นผิว ทะเลสาบนั้นยังคงเย็นยะเยือกอยู่
แต่โมทอฟสกีกระโดดลงไปในทะเลสาบโดยตรง พื้นผิวน้ําแข็งจะสามารถต้านทานร่างกายของเขาที่หนักมากกว่า 200 จิน ได้อย่างไร?
น้ําแข็งแตกออกในทันที
โมทอฟสกีโยนเสื้อผ้าทิ้ง แต่เขาก็ยังไม่ออกมาหลังจากผ่านไป 2 นาที
เย่จนเกือบสงสัยว่าชายคนนี้ตายแล้ว แต่โมทอฟสกีก็ลอยขึ้นมาพร้อมกับน้ําแข็งก้อนหนึ่ง
“ดูสิ ก้อนน้ําแข็งประหลาด!” โมทอฟสกีแสดงคุณสมบัติของก้อนน้ําแข็งให้เย่จนดู
“ขึ้นมาเร็วเข้า!” ปากของเยีจุนกระตุกเล็กน้อย และเขากังวลจริงๆ ว่าผู้ชายคนนี้จะถูกแช่แข็งจนตาย
โมทอฟสกีกลัวว่าเจุนจะวางสายและพูดว่า “คุณเย่ คุณบอกว่าคุณต้องการของ แปลกๆ แต่คุณไม่ได้เจาะจงสิ่งที่คุณต้องการ คุณไม่สามารถย้อนกลับได้เหล้ารัม 300 ปีอย่างน้อยก็ให้ฉันซัก 10 จนไม่สิ 5 จินก็ยังดี”
ก้อนน้ําแข็งในมือของโมทอฟสกี ยาว 1 ฟุต กว้างครึ่งฟุต และสูง 10 เซนติเมตร
“ก้อนน้ําแข็งแปลกๆ: ผลึกที่ถูกแช่แข็งเป็นเวลาหลายพันปีภายใต้น้ําแข็ง แม้ว่าจะวางไว้ภายใต้ดวงอาทิตย์ แต่ก็ไม่สามารถกระจายความเย็นได้! มันสามารถแช่แข็งภายในบริเวณ 3 ฟุตได้ ไม่ใช่โดนแช่เป็นวัน แต่มันโดนแช่แข็งเป็นเวลาหลายพันปี ไม่ใช่ร้อยปี มันไม่สามารถละลายได้!”
สิ่งนี้คล้ายกับ ว่านเหนียนซวนปิง ในนวนิยายศิลปะการต่อสู้
เป็นสิ่งที่ดีจริงๆ!
อย่าว่าแต่อย่างอื่นเลย อย่างน้อยมันก็สามารถเป็นตู้เย็นได้
เย่จุนพยักหน้าและพูดว่า “ฉันจะให้เหล้ารัม 5 จนแก่คุณ และให้ไวน์คุณด้วย ว่าไง”
“เยี่ยมมาก คุณเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้!” โมทอฟสก็โบกมือให้กาปั้น ตะโกนอย่างตื่นเต้น
เย่จนสงบมาก
โมทอฟสกีคิดว่าคนที่มีไวน์เป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้!
จากนั้นโมทอฟสกีไม่เพียงส่งก้อนน้ําแข็งแปลกๆ เท่านั้น แต่ยังส่งหนังหมีและอุ้งเท้าหมีให้อีกด้วย
เย่จนท่าข้อตกลงกับเขา: ในฐานะเพื่อนโมทอฟสก็สามารถซื้อไวน์ผลไม้จากเย่จุนได้ในราคาต่าในอนาคต ราคา แค่ 100 เหรียญทองแดงต่อจน
สําหรับราคานี้โมทอฟสกีแสดงความพอใจ ยกย่องเยู่จุนซ้ําๆ สําหรับความชอบธรรมของเขา
แต่เขาไม่ทราบว่าไวน์ผลไม้เหล่านี้ถูกกลั่นโดยเจน โดยใช้ผลไม้เน่าซึ่งเขาไม่สามารถกินได้ซึ่งมีราคาที่ต่ามาก และราคาก็ค่อนข้างน่าสมเพช
เย่จนประเมินว่า เมื่อพิจารณาจากการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั่วๆ ไปของโม ทอฟสกี ผู้ชายคนนี้จะกินอย่างน้อย 10 จินต่อวัน
นี่คือการใช้เหรียญทองแดง 100 เหรียญต่อวัน
เพื่อนที่ดี!
หมีในแถบนี้จะต้องทนทุกข์ทรมานแน่แท้
สิ่งนี้ทําให้เย่จุนมีความคิดเช่นกัน หากเขาต้มไวน์เพิ่ม และนําไปขายในช่องการซื้อขาย น่าจะมีคนจํานวนมากที่เต็มใจซื้อ
ตราบใดที่ยังมีคนอยู่ ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการขายไวน์
เมื่อถึงเวลา โมทอฟสกีที่ร่ํารวยก็จะแลกเงินเพื่อซื้อไวน์ และโมทอฟสกีก็จะฆ่าหมี เพื่อแลกไวน์
นี่ไม่ใช่เรื่องแปลก การขายอาวุธสําหรับไวน์ก็เป็นประเพณีของโมทอฟสกีเช่นกัน
ความคิดนี้ตั้งมั่นอยู่ในหัวใจของเจน และเขากลับไปทําแผนการเฉพาะ
การผลิตไวน์ นี่เป็นวิธีการทําเงินในระยะยาว และมันให้ผลกําไรมหาศาล!
ถึงตอนนั้นไวน์ธรรมดาจะขายได้ 100 เหรียญทองแดง เขาจะเติมเหล้ารัมอายุ 300 ปี เข้าไป 2 หยด ในไวน์ธรรมดา เปลี่ยนชื่อให้เป็นชื่อระดับไฮเอนด์ เพื่อส่งเส ริมผลของการฟื้นฟูความแข็งแกร่งทางกายภาพ จากนั้นราคาก็จะเพิ่มขึ้น การรอเวลาเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย
นั่นไม่ใช่วิธีการขายไวน์ของประเทศใดประเทศหนึ่งในสังคมสมัยใหม่หรอกหรอ? การเทน้ําซุปข้นอายุ 20 ปี 1 ขวดลงในไวน์ใหม่จํานวนหนึ่งจากนั้นมันก็จะกลายเป็นไวน์อายุ 20 ปี และราคาก็จะสูงขึ้นถึง 10 เท่า!
อย่างไรก็ตาม เขายุ่งเกินกว่าที่จะทําไวน์ ดังนั้นเขาจึงสามารถขอความช่วยเหลือจากพี่น้องหยางเทียนซึ่งได้
ก่อนหน้านั้น เย่จนวางแผนที่จะทําตู้เย็นก่อน
ใช่แล้ว!
น้ําแข็งและกล่องไม้ขนาดใหญ่
ก้อนน้ําแข็งแปลกๆ ให้ความรู้สึกเย็นเมื่อยู่ในมือของเขา แต่มันก็ไม่ละลายแม้จะวางไว้กลางแดด
เย่จนผ่อนคลาย และทํากล่องไม้พิเศษพร้อมตู้ด้านล่าง น้ําแข็งถูกวางไว้ด้านล่าง เพื่อสร้างอาณาเขตเยือกแข็ง ข้างบนเป็น 4 ประตู อุณหภูมิไม่ได้ตามากนัก ใช้แค่เก็บความสด
ตู้เย็นรุ่นธรรมดาเสร็จเรียบร้อยแล้ว!
ด้วยวิธีนี้ ในอนาคตเขาจึงไม่ต้องกังวลว่า จะไม่สามารถเก็บอาหารสดไว้ได้อีก
เนื้อของมิราจจะถูกแช่แข็งก่อน จากนั้นจึงเก็บถั่วงอก ต้นหอม และผักอื่นๆ รวมทั้ง ผลไม้ที่ซื้อขายได้ไว้ทั้งหมด
ถั่วบางชนิดโตเป็นถั่วงอกเพราะไม่สามารถเก็บรักษาไว้ได้
หลังจากทําเช่นนี้ เย่จุนก็ได้ย้ายกล่องไม้ทั้งหมดที่ใช้ปลูกผักไปที่ดาดฟ้า
เขาไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มา 3 วัน บวกกับความปั่นป่วนของพายุเมื่อสองสามวันก่อน ทําให้ผักจํานวนมากเริ่มเหี่ยวเฉา
เย่จนรดน้ําพวกมันอีกครั้ง บวกกับอาหารบํารุงจากดวงอาทิตย์ และในไม่ช้ํา ต้นกล้าก็โตขึ้นอีกครั้งและฟื้นคืนชีพ
หลังจากจัดการงานบ้านเหล่านี้แล้วเยู่จุนก็ได้ติดต่อหยางเทียนซึ่ง เพื่อหารือเกี่ยวกับธุรกิจผลิตไวน์
การปรากฏตัวของหยางเทียนซึ่งทําให้เขาประหลาดใจโดยไม่คาดคิด
หยางเทียนซึ่งถูกพันด้วยผ้าพันแผล ดูน่าสงสารมาก
“พี่เย่ ฉันควรฟังพี่จริงๆ!” หยางเทียนซึ่ง ยิ้มอย่างขมขื่นและอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
“นายจะยังพาเธอไปด้วยไหม” เย่จนเห็นเหยียนจ่อที่กาลังพยายามสร้างที่พักพิงอยู่ด้านหลังหยางเทียนซึ่ง
ผู้หญิงที่ดูค่อนข้างหยิ่งในชุดลายพรางแต่ดูแย่กว่าหยางเทียนซึ่ง ตอนนี้เธอสูญเสียแขนไปทั้งหมด
“เธอจะทําอะไรได้อีก ฉันไม่สามารถดูเธอตายได้ ถ้ามีเธออยู่ อย่างน้อยก็มีคนทํางานบ้านเพิ่มอีกคนหนึ่ง อย่างน้อยฉันก็จะได้ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการล่าสัตว์และ เพิ่มเลเวล!”
เย่จนพยักหน้าเล็กน้อย เพราะมันก็ดูมีประโยชน์
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนี้สูญเสียการคุกคามไปแล้ว ดังนั้นจึงสามารถใช้เธอทํางานได้
ในไม่ช้ เย่จนก็อธิบายแผนการผลิตไวน์อีกครั้ง หยางเทียนซิงตบหน้าอกของเขา ทันทีและตอบตกลง และบอกว่าเขาสามารถช่วยได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย อย่างไรก็ ตาม เขามีคนงานที่ไม่ต้องการเงิน
ในทางตรงกันข้าม หยางเฉิงเฉิงได้ต่อรองอย่างจริงจังกับเย่จน เพื่อหารือเกี่ยวกับ การกระจายผลประโยชน์
ในที่สุดก็ตัดสินใจว่า เย่จนจะรับผิดชอบในการหาวัตถุดิบและการขายส่วนหยาง เทียนซิงและคนอื่นๆ มีหน้าที่รับผิดชอบในการผลิตเท่านั้น
แบ่งเป็น 8 ต่อ 2
เย่จุน 8! หยางเทียนซึ่ง 2!
เย่จนไม่รังเกียจที่จะยอมเสียกําไรเพิ่มเล็กน้อย แต่หยางเทียนซึ่งแน่วแน่มาก เขาขอแค่ 2 ส่วน
ตกลง!
พวกนายทั้ง 2 เอาไป 2 ส่วน
นิยาย Global Online Survivalเอาชีวิตรอดในโล…
บทที่ 54 ภัยพิบัติผ่านไป, โลกอัพเกรด
การกระทําของหวังหยุนจือทําให้หลายคนตกตะลึง
ไม่มีใครคิดว่าหวังหยุนจือจะบ้าจนเขาต้องการที่จะฝังหยางเทียนซิงและหยางเฉิงเฉิงไปพร้อมกับพวกเขา
แม้แต่หยางอี้หมิงและเหยียนจ่อก็ตกใจไม่น้อย
แม้ว่าพวกเขาจะแยกทางกันมาก่อนแต่ก็เพื่อผลกําไรและพวกเขาไม่ต้องการตัวถ่วงลากลงมาแต่ท้ายที่สุดพวกเขาเป็นคนที่เติบโตขึ้นมาในสังคมสมัยใหม่และไม่เคยคิดที่จะฆ่าเพื่อนของพวกเขา
หวังหยุนจือหัวเราะดังลั่นตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “ถ้าฉันจะตายก็ต้องตายด้วยกัน!”
หยางอี้หมิงและเหยียนจื่อก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยและรีบเคลื่อนตัวออกห่างจากเขาโดยไม่รู้ตัว
ทั้งสองรู้สึกว่าหวังหยุนจือบ้าไปแล้วและอาจกัดพวกเขาก่อนที่เขาจะตาย
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ทั้งสองครุ่นคิดการที่หวังหยุนจือเผาบ้านไม้ก็ไม่ได้เลวร้ายเสมอไป
อย่างน้อยด้วยวิธีนี้หยางเทียนซิงและหยางเฉิงเฉิงอาจจะถูกบังคับให้ปรากฏตัว
ถ้ามีอีก 2 คนมาช่วยกันต่อต้านหมาป่าความหวังในการเอาชีวิตรอดจะเพิ่มขึ้นมาก
ประตูบ้านไม้พังลงและร่าง 2 ร่างก็พุ่งออกมา
“หวังหยุนจือ นายมันบ้าไปแล้ว!”หยางเทียนซิงคําราม
“ฉันมันบ้า ถ้าฉันตาย เราก็จะตายไปด้วยกันถ้าฉันตายนายก็ต้องไม่มีชีวิตอยู่!”หวังหยุนจือหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแต่ในทันใดเขาก็หัวเราะไม่ออกหมาป่า 2 ตัวกัดขาของเขาและหมาป่าอีกตัวหนึ่งได้ฉวยโอกาสกัดคอเขา
“ตาย…พวกนายจะต้องตาย…” หวัง หยุนจือจ้องไปที่คนสองสามคนด้วยดวงตาเบิกกว้างเขาถูกฝูงหมาป่ารุมล้อมทันทีและถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
ภาพที่น่าสังเวชนี้ทําให้ หยางอี้หมิง และเหยียนจอ ต่างก็อาเจียนออกมา
หยางเทียนซิงก็ขมวดคิ้วเช่นกัน
ตรงกันข้ามหยางเฉิงเฉิงซึ่งตัวเล็กที่สุดและอ่อนแอที่สุดมีใบหน้าที่สงบและการแสดงออกของเธอไม่ผันผวนเลยเธอเคยผ่าร่างมนุษย์จากตอนที่อยู่โรงเรียนเธอเลยรู้สึกสงบมากเมื่อเห็นฉากนี้
“พี่เทียนซิง เราผิดไปแล้ว ช่วยฉันด้วย…”หยางอี้หมิงตะโกน
“พี่หยาง…เพื่อเห็นแก่ทุกคนที่เป็นเพื่อนร่วมทางได้โปรดช่วยพวกเราด้วย..”เหยียนจ่อร้องไห้อย่างขมขึ้น
ใบหน้าของหยางเทียนซิงเคร่งขรึมไม่ใช่เพราะเขาไม่อยากช่วย แต่ตอนนี้เขาต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อน
หมาป่าพุ่งไปข้างหน้า และหยางเทียนซึ่งก็ไม่ลังเลที่จะเปิดใช้งานสายเลือดคนเถื่อน
บูม!
ร่างกายของหยางเทียนซิงพุ่งสูงขึ้นและเขาก็ตบเข้าไปที่หัวหมาป่า
แกรัก!
เสียงกระดูกหักได้ดังขึ้นมาอย่างชัดเจน
หมาป่าตายในทันที
หยางอี้หมิงและเหยียนจื่อเริ่มมองเห็นความหวังและในขณะที่พวกเขาพยายามอย่างหนักเพื่อต้านทานการโจมตีของหมาป่า พวกเขาก็เริ่มก้าวไปหาหยางเทียนซิง
หยางเทียนซิงขมวดคิ้วเมื่อเห็นฉากนี้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เขาแค่ฆ่าหมาป่าจนไส้ทะลักออกมา
ทั้งเตะ ทั้งต่อย ทําให้หมาป่าสองสามตัวบินออกไป
ต่อหน้าหยางเทียนซึ่งหมาป่าธรรมดาไม่ใช่ศัตรูของเขาเลย
อย่างไรก็ตาม สายเลือดคนเถื่อนก็มีเวลาจํากัดและหยางเทียนซึ่งไม่สามารถรักษาสถานะนี้ไว้ได้นานเกินไป
มีหมาป่าอยู่ในป่าไม่ต่ํากว่าร้อยตัว
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าหยางเทียนซิงสามารถต่อสู้ด้วยตัวคนเดียวได้? ขนาดซวงฉวนยังยากที่จะเอาชนะ
ในไม่ช้า หยางเทียนซึ่งก็ได้รับบาด เจ็บเช่นกัน
ไม่ต้องพูดถึงหยางอี้หมิงและเหยียนจื่อหยางอี้หมิงถูกหมาป่าฉีกกระชากจนเกิดรูขนาดใหญ่ที่ท้องของเขาและลําไส้ของเขาก็ถูกฉีกออกไปทั้งหมด
เหยียนจ่อถูกหมาป่ากัดและเนื้อชิ้นใหญ่ถูกฉีกออกและกระดูกก็โผล่ออกมา
หยางเฉิงเฉิงฆ่าหมาป่าด้วยลูกไฟ!
เมื่อหมาป่าตัวอื่นเห็นลูกไฟระเบิดพวกมันทั้งหมดก็เริ่มมีร่องรอยของความหวาดกลัวและหยุดการโจมตี
“พี่ชาย ใช้ไฟ!” หยางเฉิงเฉิงตระหนักถึงจุดอ่อนของหมาป่า และสัตว์ร้ายก็กลัวไฟโดยธรรมชาติ
ในเวลานี้ บ้านไม่โดนไฟไหม้จนถึงพื้นหยางเทียนซิงคว้าท่อนไม้ยาวที่มีขนาดใหญ่เท่าต้นขาและรีบวิ่งไปที่หมาป่า
ส่วนหนึ่งของป่าได้ลุกไหม้ด้วยเปลวไฟที่โหมกระหน่ำและเกือบจะเดินผ่านไปไม่ได้ทําให้หมาป่ากลับเข้าไปในป่าชั่วคราว
หยางเฉิงเฉิงยิงลูกไฟออกไปที่ละลูก
ลูกไฟพุ่งไปที่ป่าทีละลูก และในไม่ช้าป่าก็สว่างขึ้นด้วยเปลวเพลิง
ในเวลานี้ พวกเขาไม่สนใจว่ามันจะทําให้เกิดไฟป่าหรือไม่
เปลวไฟลุกโชนพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าทําให้ท้องฟ้ายามค่ําคืนสว่างไสว
ในที่สุดหมาป่าก็กลัว!
ไฟไหม้ตลอดทั้งคืน และป่าทั้งป่าถูกไฟไหม้และในที่สุดวิกฤตก็คลี่คลาย
สถานการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นทั่วโลก
ผู้เล่นนับไม่ถ้วนถูกสัตว์ร้ายโจมตีคืนนี้ไม่รู้ว่าจะมีผู้เล่นถูกกําจัดไปกี่คน
ในทางตรงกันข้าม สถาณการณ์ของเย่จนกลับสงบและราบรื่นอย่างไม่คาดคิด
แม้แต่กลางดึก ลมและคลื่นในทะเลก็หยุดนิ่ง
เย่จุนเก็บแรงของเขาไว้ และรอสหรับการต่อสู้อย่างเต็มที่แต่ไม่คาดคิดเลยว่าในคืนที่3จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิด
อย่างไรก็ตาม เย่จนคิดเกี่ยวกับมันเล็กน้อยแล้วเขาก็เข้าใจ
ในช่วง 3 วันที่ผ่านมาเขาได้พบกับพายุฉลามเรือผีและภาพลวงตา
ภัยพิบัติทั้ง 4 นี้ ไม่ว่าจะเป็นภัยพิบัติใดก็เป็นไปไม่ได้ที่ผู้เล่นธรรมดาจะอยู่รอด
เย่จนสามารถผ่านภัยพิบัติ 4 ครั้งได้อย่างต่อเนื่องซึ่งเป็นความยากของเกม
แม้จะอยู่ในโหมดมรณะมันก็ถือได้ว่าเป็นความยากระดับนรก
ท้ายที่สุดนี่คือเกมเอาชีวิตรอดโดยมีจุดประสงค์เพื่อปรับปรุงความสามารถในการเอาชีวิตรอดของผู้เล่นเนื่องจากเป็นการเอาชีวิตรอด จึงต้องมีชีวิตรอดแทนที่จะต้องฆ่าคน
อันที่จริง เย่จนไม่รู้ว่าภาพลวงตาเป็นภัยพิบัติของวันที่ 3
เพียงแค่มิร่าได้ไปหลอกเย่จนล่วงหน้าและถูกฆ่าตายแทน
หากภาพลวงตาเริ่มต้นในวันที่ 3 เจนอาจจะมองไม่เห็นภาพลวงตาของมันก็ได้
หลังจากลมและฝนผ่านไปพระอาทิตย์ก็ได้ขึ้นให้ความอบอุ่นแก่ผืนดินหลังภัยพิบัติ
การประกาศทั่วโลกก็ดังขึ้นพร้อมกันภัยพิบัติครั้งนี้จบลงแล้ว
“ประกาศทั่วโลก:
1. รางวัลสําหรับผู้เล่นทุกคน:เลเวล +1, อุปกรณ์ระดับทองแดง 1ชิ้น (สุ่ม), เหรียญทองแดงหลายเหรียญ(ตาม ความยากจากภัยพิบัติ)
2. เปิดแผนที่โลก:ผู้เล่นสามารถสื่อสารกันได้ทุกครั้งที่ส่งต้องเสีย 100 เหรียญทอง
3. เปิดโหมดภารกิจ: ผู้เล่นมีโอกาสได้รับภารกิจในเกม และจะได้รับรางวัลหลังจากทําภารกิจเสร็จสิ้น
4. ออร่าของโลกฟื้นคืนชีพ: พืชและสัตว์จะเติบโตเร็วขึ้น และสิ่งมีชีวิตโบราณที่กําลังหลับใหลและสัตว์ในตํานานกําลังจะตื่นขึ้น”
ผู้เล่นหลายคนตะลึง นี่หมายความว่าพวกเขามีโอกาสที่จะได้อยู่กับญาติและเพื่อนของเขาในความเป็นจริงใช่หรือ
ไม่?
แต่ว่า…100 เหรียญทองแพงเกินไป
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้เสียงเชียร์ก็ได้ดังออกไปทั่วโลก
ทุกคนกําลังเฉลิมฉลองหลังภัยพิบัติ
ผู้เล่นหลายคนในช่องแชทพูดด้วยความประหลาดใจและดีใจ
“ฉันได้เกราะทองแดง ในที่สุดก็ได้อุปกรณ์ระดับทองแดงและเลเวลฉันได้เพิ่มขึ้น 1 เลเวลตอนนี้ฉันอยู่เลเวล 3 แล้ว!”
“ฉันได้ฆ่าสัตว์ร้ายไปสองสามตัวเมื่อคืนนี้และพึ่งเลเวลอัพอีก ตอนนี้ฉันถึงเลเวล 4 แล้ว!”
“ฉันเลเวล 5 ฉันมีเกราะทองแดงและมีดทองแดงอยู่ในมือ การโจมตีหนึ่งครั้งและการป้องกันหนึ่งครั้งไม่มีการระเบิดและการพัง ฉันรู้สึกว่าฉันอยู่ยงคงกระพัน!”
“ไหนใครอยู่ยงคงกระพัน กล้าพูดออกมาได้อย่างไรอย่างอายแม้แต่เทพเย่ก็ไม่เคยพูดว่าเขาอยู่ยงคงกระพัน
ทุกคนจําได้ดี เทพเย่เคยฆ่าฉลามหลายร้อยตัวมาก่อนและพวกเขาไม่รู้ว่าเขามีเลเวลเท่าไหร่แล้ว
หลายคนส่งข้อความถามเย่จนว่าเขามีเลเวลเท่าไหร่
ในเวลานี้ เย่จนไม่ได้ดูช่องแชทเขาตกตะลึงกับการประกาศและรางวัล
“รางวัล เย่จน (โหมดมรณะ)เลเวล +1,เกราะมิธริล +1(ระดับเงิน),เหรียญเงิน +1,000,หนังสือทักษะ:หนามวิญญาณ…”
ผู้เล่นคนอื่นๆได้รับรางวัลเป็นอุปกรณ์ระดับทองแดงแต่เย่จนได้รับอุปกรณ์ระดับเงิน
ผู้เล่นคนอื่นๆ ได้เหรียญทองแดงทั้งหมดแต่เย่จนได้รางวัลเป็นเหรียญเงิน
ไม่ต้องพูดถึงว่ามีหนังสือทักษะอีกด้วย
หนังสือทักษะมีค่ามาก พวกมันดรอปจากการฆ่าบอสเท่านั้น
หนามวิญญาณ ตามชื่อคือทักษะมันคือการโจมตีด้วยพลังวิญญาณที่สามารถโจมตีจิตวิญญาณของศัตรูได้โดยตรง
นอกจากนี้เย่จนได้ไปถึงเลเวล 9 แล้ว
และเย่จนพบว่าหลังจากถึงเลเวล 9 ได้มีคําใบ้อีกอย่างหนึ่งโผล่ขึ้นมา
“เมื่ออัพเลเวลเป็นเลเวล 10 คุณสามารถรับภารกิจต่างๆได้
[TL] : จากนี้ไปจะเริ่มมันส์ขึ้นแล้วนะครับบอกเลยอย่าพลาด!
[1] ซวงฉวน ยังยากที่จะเอาชนะ 4 มือ:หาไม่เจอครับตีความก็น่าจะ 2 มืออยากที่จะเอาชนะ 4 มือ
นิยาย Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโล…
บทที่ 52 หยินเหยา
เมื่อรุ่งสาง พายุหิมะทั่วโลกก็ได้หยุดลง
แม้ว่าดวงอาทิตย์จะขึ้นแล้ว แต่การละลายของน้ําแข็งและหิมะทําให้ผู้คนรู้สึกหนาวมากขึ้น
ผู้คนในช่องแชทมองโลกในแง่ร้ายมากขึ้น
“แม้ว่าฉันจะผ่านคืนที่ 2 แล้วคืนที่ 3
ล่ะ?”
วันแรกฝนตกหนัก วันที่ 2 เป็นพายุหิมะ แล้ววันที่ 3 จะเกิดภัยพิบัติอะไรขึ้น?
การถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องทําให้ผู้เล่นหลายคนมองโลกในแง่ร้าย
“ฉันรู้สึกว่าฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันหนาวและหิวมาก นิ้วเท้าของฉันไม่มีวามรู้สึกอีกต่อไป อาจจะเป็นเพราะอาการบวมจนเป็นน้ําเหลือง!”
“ฉันด้วย ฉันหนาวมาก!”
“ฉันไม่เป็นไร ฉันเก็บหญ้าแห้งไว้ล่วงหน้าอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันกําลังขดตัวอยู่ในกองหญ้า มันค่อนข้างอบอุ่น แต่ข้างนอกมีหิมะปกคลุม ฉันไม่มีอาหารเลย ไม่รู้ว่าจะทํายังไงดี…”
โพสต์แบบนี้ผุดขึ้นมามากมาย
เมื่อคืนมีข่าวแบบนี้ออกมาเยอะมาก แต่ไม่ได้มีการติดตามมากนัก และจุดจบของผู้เล่นที่โพสต์ข้อความแบบนี้ชัดเจนมาก
ในหมู่พวกเขามีหนึ่งโพสต์ที่สะดุดตาที่สุด
“ฉันกําลังจะตาย ใครพอจะช่วยลูกสาว ฉันได้บ้าง…”
คนที่ส่งข้อความขอความช่วยเหลือคือ แม่เลี้ยงเดี่ยวชื่อซงมิน เธออยู่บนเกาะร้างกับลูกของเธอ มีอาหารไม่มากนัก และที่เตรียมไว้ก็ไม่เพียงพอ
ในวันแรกที่พักพิงถูกทําลายโดยฝนที่ตกหนัก เพื่อหลีกเลี่ยงฝนตกหนัก พวก เขาได้พบถ้ําบนกําแพงหิน
แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าอุณหภูมิจะลดลงอย่างรวดเร็ว ในสภาพอากาศ วันที่ 2 และพายุหิมะก็โปรยลงมา
พวกเขาขาดเสื้อผ้าที่อบอุ่นเพราะถูกพายุฝนพัดไป และพวกเขาไม่สามารถจุดไฟได้ด้วยซ้ํา
แม่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอุ้มลูก ไว้ในอ้อมแขน กอดกันและกัน เพื่อทําให้ร่างกายอบอุ่น
สถานการณ์แบบนี้กําลังเกิดขึ้นทั่วโลก
ไม่มีใครช่วยพวกเขาได้ บางคนทําอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นข่าว ทุกคนก็ลําบากเหมือนกันหมด การดูแลตัวเองยังเป็นปัญหา จะไปช่วยคนอื่นได้ยังไง?
หลายคนคิดว่าแม่ลูกคู่นี้ จะผ่านคืนนี้ไปไม่ได้แน่นอน
ไม่มีใครคาดหวังเลยว่าโพสต์นี้จะได้รับการอัปเดตอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม กลายเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่อัปเดตโพสต์นี้
“แม่หนูป่วย ใครที่ช่วยแม่หนู หยินเหยาจะชดใช้ให้…” ในภาพมีเด็กหญิงอายุ 6 ขวบกําลังร้องไห้ และดวงตากลมโตของเธอกําลังบวม
ข้างๆเด็กหญิงตัวเล็กๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่ เธอมีเสื้อผ้าน้อยมากบนร่างกายของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอถอดเสือผ้าทั้งหมดให้ลูกสาวสวมเธอหนาว จนผิวของเธอเป็นสีฟ้า และริมฝีปากของเธอเป็นสีม่วง เธอสลบและอยู่ในอาการโคม่า ร่างกายของเธอยังคงสั่นเล็กน้อย ไม่มีอาการบวมเป็นน้ําเหลือง หรือมีไข้สูง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม สถานการณ์เลวร้ายมาก
“สาวน้อย ตอนนี้อย่าพึ่งร้องไห้ เธอหิว ไหม ฉันจะเอาอะไรให้กิน!” ใครบางคน ไม่สามารถทนได้
อย่างไรก็ตาม ผู้คนจํานวนมากส่ายหัว และถอนหายใจ
กุญแจไม่ใช่เด็กหญิงตัวเล็กๆ แต่เป็นแม่ของเธอ ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ถ้า เธอไม่ได้รับความช่วยเหลือทันเวลา เธอจะตายในไม่ช้า ถ้าแม่ตายแล้ว สาวน้อยคนนี้จะสามารถอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่อันตรายแบบนี้ได้หรือไม่?
“ช่วยแม่หนูด้วย หนูจะยอมทําทุกอย่าง!” เด็กหญิงตัวเล็กๆกําลังร้องไห้ พร้อมน้ําตาในดวงตากลมโตของเธอ
เธอยังเด็กและสับสน เธอไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องทํายังไง
บนเกาะร้างแถบอาร์กติกเซอร์เคิล ห่างออกไปหลายพันไมล์ หยางเฉิงเฉิง เกือบจะร้องไห้เมื่อเห็นฉากนี้ ชายร่างใหญ่อย่างหยางเทียนซิงก็ตาแดงก่ํา
หยางเทียนซึ่งกัดฟันและพูดว่า “ยังไง ฉันก็ต้องช่วย”
“มันเป็นเรื่องยาก!” แม้จะเศร้ามาก หยางเฉิงเฉิงก็พูดอย่างช่วยไม่ได้
“แม่ของเธอมีอาการหนาวสั่นอย่างรุนแรง และเราก็ทําอะไรไม่ได้”
หลังจากหยุดชั่วคราว หยางเฉิงเฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ ระงับความเศร้าในใจของเธอ และกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม เราสามารถช่วยเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ได้มากที่สุด อย่างน้อย ถ้าเด็กหญิงตัวเล็กๆ รอด แม่ของเธอก็คงจะดีใจมาก!”
ในขณะนี้ ในภาพ ดวงตาของเด็กหญิงตัวน้อยก็สว่างไสวไปด้วยความหวัง
ดูเหมือนว่ามีคนกําลังคุยกับเธอ
เด็กหญิงตัวเล็กๆ เงยหน้าขึ้นฟังด้วยหูของเธอแล้ววิ่งไปหาแม่ด้วยความประหลาดใจและดีใจ
ในมือของเธอมีลูกปัดสีแดงเพลิง ขนาดเท่าหัวแม่มือ
เด็กหญิงตัวเล็กๆ ป้อนลูกปัดให้แม่อย่างระมัดระวัง
ในวินาทีต่อมา ฉากที่ทําให้ทุกคนตะลึงงันก็ปรากฏขึ้น และมีแสงสีแดงเล็กน้อยส่องมาที่แม่ของเด็กสาว
สักพักแม่ของเด็กผู้หญิงก็ตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน ผิวซีดของเธอก็เปลี่ยนเป็นสี แดง…
“ขอบคุณพี่ชาย! ขอบคุณพี่ชายที่ช่วยแม่ของหนู! หยินเหยาพร้อมชดใช้!” เด็กหญิงตัวเล็กๆ ได้เรียนรู้มาจากละครทีวีที่เธอเคยดูมาก่อน และคุกเข่าลงกับพื้น
ในเวลานี้ ทุกคนถึงกับช็อก!
เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบช่วยเด็กหญิงตัวน้อย
คนคนนั้นคือใคร?
พี่ชาย…
เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ชาย และเขาน่าจะยังเด็กอยู่
แต่ทําไมคนคนนี้ไม่ปรากฏตัว?
ทุกคนรู้ดีว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะมีชื่อเสียง และพวกเขาก็จะชื่นชมคนคนนี้ ด้วยความชื่นชมอย่างแน่นอน!
พี่น้องหยางตะลึงเมื่อเห็นฉากนี้
พวกเขายังอยากรู้อยากเห็นมาก ว่าใครกันในโลกนี้ที่ไม่อยากสร้างชื่อเสียงหรือหวังผลกําไร?
หยางเฉิงเฉิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว และวิเคราะห์: “สาเหตุที่คนคนนี้ไม่ เต็มใจที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาก็น่าจะเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา ตอนนี้ผู้คนในโลก
ทั้งใบกําลังทุกข์ทรมาน เด็กหญิงตัว เล็กๆ น่าสงสารมาก แต่เหมือนดูเหมือนจะมีคนที่เลวร้ายยิ่งกว่า โลกนี้คนจนมีนับไม่ถ้วน เมื่อเขาช่วยสาวน้อย เขาก็ต้องช่วยคนอื่นด้วย ถ้าเขาไม่ช่วย กลัวว่า “พวกคนโง่” ก็จะออกมาวิจารณ์เขา ถ้าเขาต้องช่วยคนมากมายในโลกนี้ เขาจะช่วยได้อย่างไร
หยางเทียนซึ่งเข้าใจทันที
อย่าทนทุกข์กับความยากจน แต่ให้ทนทุกข์กับความไม่เท่าเทียมกัน!
“คุณไม่ได้ทําร้ายเขา ทําไมคุณถึงช่วย?”
“ทําไมคุณไม่บริจาคให้ฉัน?”
“ทําไมคุณช่วยเธอแต่ไม่ช่วยฉัน?”
เหมือนเมื่อก่อนที่คนในช่องแชทที่กล่าวหาเย่จุนว่าล่าฉลามได้มากมาย แต่ขายมันเพื่อเงินแทนที่จะแจกให้ทุกคนฟรีๆ
มีตัวอย่างของความยุติธรรมในโลกนี้หรือไม่?
เมื่อพูดถึงเยู่จน…
สองพี่น้องมองหน้ากัน และพวกเขาต่างก็คาดเดากันว่า คนคนนี้คือเยู่จน ใช่หรือไม่?
พวกเขาทั้งหมดมีความรู้สึกในใจว่าคน คนนี้คือเย่จุน ลูกปัดสีแดงนั้นน่าจะเป็นอะไรที่วิเศษพอๆ กับผลไม้สายเลือด
หยางเทียนซิงอดไม่ได้ที่จะส่งข้อความถึงเย่จุน เพื่อขอความชัดเจน
แต่หยางเฉิงเฉิงหยุดไว้ เนื่องจากเย่จุนไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ เขาแสร้งทําเป็นไม่รู้
พวกเขาเดาถูก เย่จุนคือคนที่แอบช่วยสาวน้อยหยินเหยา
หยางเฉิงเฉิงคาดการณ์ได้ดี เย่จุนไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนของเขาจริงๆ
เขายินดีที่จะให้รู้แค่ 2 คน หนึ่งคือหยางเฉิงเฉิงเดาเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา
นอกจากนี้ เย่จุนไม่แน่ใจว่าเขาสามารถช่วยแม่ของเด็กหญิงตัวน้อยได้เดิมที่ เย่จุนต้องการช่วยอีกฝ่ายด้วยผลไม้สายเลือด ผลไม้สายเลือดสามารถกระตุ้นสายเลือดแปลกๆในร่างกายมนุษย์ได้ และบางทีมันอาจจะสามารถูกระตุ้นสายเลือดในร่างกายของซงมินเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเธอได้
อย่างไรก็ตาม ก่อนเกิดภัยพิบัติเย่จุนได้ย้ายต้นไม้เลือดแปลกๆไปแล้ว หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากดินแปลกๆ ผลไม้สายเลือดก็จะสุกภายในสองสาม
ด้วยความสิ้นหวัง เย่จุนทําได้เพียงแค่ลองใช้ลูกปัดพลังงานไฟเท่านั้น
ลูกปัดพลังงานไฟอุดมไปด้วยพลังงานไฟ และอาจสามารถกําจัดความหนาวเย็นในร่างกายของซงมินได้
แต่ไม่คาดคิดเลยว่า มันได้ผลจริงๆ
นี่ก็เป็นเรื่องน่าประหลาดใจเช่นกัน
ต่อมา เย่จุนส่งเสบียงและอาหารไปให้สาวน้อยหยินเหยา
เขาสามารถช่วยได้มากสุดเท่านี้
มีคนจํานวนมากที่ประสบภัยพิบัติ และเป็นไปไม่ได้ที่เย่จุนจะช่วยพวกเขาทุกคน แต่ถ้าเขามองไม่เห็นพวกเขา เขาสามารถช่วยพวกเขาได้ถ้ามีมโนธรรมที่ชัดเจน
บทที่ 53 การโจมตีของสัตว์ร้าย, ธรรมชาติของมนุษย์!
มีคนมากเกินไปในโลกนี้ และเป็นไปไม่ได้ที่เย่จนจะช่วยได้หมด
ถ้าพบเห็นก็ช่วย ถ้าไม่เห็นก็ลืมไป
ช่วยได้แค่ครั้งเดียว ไม่ใช่ 10 ครั้ง
ในเกมนี้เขายังต้องพึ่งพาตัวเอง
ตอนนี้ภัยพิบัติยังไม่ผ่านพ้นไปอย่างสมบูรณ์ เย่จนไม่มีเวลามาดูแลความปลอดภัยของคนอื่น
ทะเลได้เริ่มมีพายุอีกครั้ง
เย่จนต้องยกสมอขึ้น
เรือโจรสลัดแล่นไปตามลมและคลื่น และในไม่ช้าก็หายไป!
ยังคงมีของที่มีประโยชน์มากมายบนเรือโจรสลัด และปืนใหญ่ที่ผุพังหลายสิบกระบอกสามารถสกัดเหล็กได้มากมาย หลังจากหลอมในเตาหลอม
เรือพึ่งลอยออกไป เย่จนรู้สึกว่ามันน่าเสียดายจริงๆ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่มีค่าที่สุดบนเรือโจรสลัดคือ เหล้ารัม 3 ถังใหญ่ แผนที่ขุมทรัพย์ของโจรสลัด และเหรียญทองของพวกนี้ล้วนตกไปอยู่ในมือของเย่จุน แต่สิ่งของทั่วไปบางรายการก็สูญหายไป
เสบียงมากเกินไปบางครั้งก็อาจกลายเป็นภาระได้
ลมและคลื่นเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และฝนก็เริ่มตกอีกครั้ง
แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะความแรงยังห่างไกลจากพายุลูกใหญ่ในวันแรก
เย่จนนั่งอยู่ใต้เพิ่งเพื่อซ่อนตัวจากสายฝน และเก้าพันปีก็กลิ้งไปมาอยู่ตรงหน้าเขา ราวกับลูกข่างเล่นอยู่คนเดียวอย่างมีความสุข
เยู่จนไม่สนใจเพื่อนที่ไร้หัวใจผู้นี้ หลังจากเข้าสู่คืนที่มืดมิด เย่จุนก็มีพลังมากขึ้น
ตอนนี้เป็นวันสุดท้าย ตามหลักเหตุผลแล้ว จะมีวิกฤตที่ใหญ่กว่านี้ และเขาจะไม่ต้องไม่ประมาท
ในเวลานี้ผู้เล่นคนอื่นๆ ได้ประสบกับวิกฤตแล้ว
วิกฤตวันที่ 3 กลับกลายเป็นว่ามาจากสัตว์ร้าย
ในโหมดป่าฝน ในที่สุดผู้เล่นคนหนึ่งก็พบโพรงต้นไม้ขนาดใหญ่ที่จะใช้เป็นที่กําบัง เมื่อเขาผล็อยหลับไปในความงุนงง ทันใดนั้นก็มีสิ่งที่เย็นยะเยือกคลานไปมาบนร่างกายของเขา
“งู… งูหลามตัวโตอะไรอย่างนี้…” ผู้เล่นถูกงูหลามรัดคอ โดยพูดไม่ทันจบด้วยซ้ํา
ในเวลาเดียวกัน สัตว์ป่าทั่วโลกเริ่มโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง
“มีหมาป่ามากมาย…มันจบแล้ว มีหมาป่ามากมายที่อยู่ด้านนอกที่พักพิงของฉัน พวกมันจะยังไม่หนีไปแน่!”
“ฉันด้วย มีหมีสีน้ําตาลอยู่ด้านนอกที่พักพิง แต่ฉันฆ่ามันแล้ว! ฉันต้องบอกว่า หมีสีน้ําตาลแข็งแกร่งมาก!” โมทอฟสกีพูดอย่างใจเย็น
“ฉันอยู่ที่ทุ่งหญ้า และกลุ่มไฮยีน่าก็ออกมาข้างนอก ฉันอยู่เลเวล 3 แล้ว ฉันรู้สึกว่าพวกมันน่าจะเป็นอาหารได้” ผู้เล่นที่มี ไอดี โหมดถิ่นทุรกันดาน ทริสพอลกล่าว
“ไฮยีน่าเพียงตัวเดียวไม่ได้ทรงพลังมากนัก แต่พวกมันมีชื่อเรียกว่า นักฆ่า ระวังพวกมันแอบโจมตีจากด้านหลังล่ะ…”
ทริส พอล รู้สึกหนาวที่สะโพกทันที และใช้หลังพิงกําแพงทันทีโดย ไม่กล้าโชว์กันของเขาออกมาแม้แต่น้อย
ยังมีผู้เล่นบางคนที่โชคดีมาก ที่ที่พวกเขาอยู่นั้นไม่มีสัตว์ร้ายอยู่รอบๆ มีเพียงแค่สัตว์เล็กๆ บางตัวเท่านั้น
“พวกนายเคยเจอหมาป่ากับสิงโตเปล่า? ฉันมีฮันนี่แบดเจอร์(1] ไอ้ตัวใหญ่แสนตดเหม็นมันอยากจะกัดฉัน ฉันก็เลยเตะมันทิ้งไปแล้ว!” ผู้เล่นที่ชื่อรี รีซียิ้ม อย่างมีชัย
เป็นผลให้ช่องเงียบไปครู่หนึ่งแล้วก็มีเสียงตามมา
“พี่ใหญ่เก่งมาก!”
“แม้แต่น้องชายผู้หัวแบนก็ยังกล้ายั่วโมโห ชายคนนี้เขาเป็นคนโหดเหี้ยม!”
“พี่ชาย นายเรียบร้อยแล้วรี…”
รีชีตื่นตระหนกเล็กน้อย และพูดด้วยความไม่เชื่อ “มันไม่มีทางเกิดขึ้น ฉันแค่เตะมันออกไปให้พ้นสายตาก็เท่านั้น!”
“จบแล้ว นายรอการแก้แค้นได้เลย! วิ่งไปให้สุดขอบโลกซะ น้องชายหัวแบนจะไล่ล่านายแน่!”
ไม่นานหลังจากนั้น เสียงอุทานของรีซี ก็ดังขึ้นอีกครั้งในช่องแชท: “มันคือฮันนี่แบดเจอร์ มันกลับมาอีกแล้ว พร้อมกับผึ้งมากมาย… มันกลับมาพร้อมกับรังผึ้งจริงๆ แล้ว…อ่า…”
เสียงร้องที่น่าสังเวชทําให้หนังศีรษะของทุกคนรู้สึกชา
สมควรเป็นน้องชายแสนดื้อรั้นที่สุด จอมฉุนเฉียว ยั่วยุไม่ได้…
ผู้เล่นทั่วโลกกําลังประสบปัญหา
บางคนถูกสิงโตรายล้อม บางคนออกไปฉีและพบกับเสือโคร่งไซบีเรีย และบางคนเจอช้างเผือกเหยียบย่ําที่พักพิง และต้องกลายเป็นปติมากรรมน้ําแข็งท่ามกลางสายฝน ผู้เล่นบางคนที่หลบภัยในทะเลทราย จู่ๆก็มีแมงป่องเข้าไปในที่พัก และเสียชีวิตขณะนอนหลับทีละคน บางคนก็บังเอิญเหยียบงูหางกระดิ่ง
นอกจากนี้ยังมีผู้เล่นที่โชคดีที่ไม่มีสัตว์ร้ายขนาดใหญ่อยู่ใกล้ๆกับที่ที่พวกเขาอยู่ และพวกเขาไม่ถูกโจมตีในสภาพแวดล้อมแบบนี้ส่วนใหญ่จะเป็นหมู่เกาะทะเลทรายที่ห่างไกล
แต่บนเกาะร้างใกล้กับอาร์กติกเซอร์เคิล หยางเทียนซิงและคนอื่นๆ โชคไม่ดีนัก
ไม่ใช่ทุกเกาะที่จะปราศจากสัตว์ร้ายขนาดใหญ่
บนเกาะร้างหลายแห่งใกล้อาร์กติกเซอร์เคิล มีหมาป่าอยู่ชนิดหนึ่ง
หมาป่าเหล่านี้ตัวเล็กกว่าหมาป่าบนบก กินอาหารทะเลเป็นอาหาร และชอบไปหาปลาที่ทะเล
ในเวลานี้ หยางเทียนซิงและคนอื่นๆ ได้พบเข้ากับหมาป่า
ข้างนอกที่พักพิง หมาป่าส่งเสียงคํารามทีละตัว และในความมืดมิด ดวงตาคู่หนึ่งก็โผล่ออกมาจากป่า เริ่มเข้าใกล้ที่พักพิงของพวกเขา
หยางเทียนซิงเห็นฝูงหมาป่าหนาทีบอยู่ด้านนอกทางหน้าต่างของที่พักพิง
หมาป่าเหล่านี้ตัวไม่ใหญ่ พวกมันเหมือนกับหมาเทอร์เรีย และมากไปกว่านั้น พวกมันคือสัตว์ร้ายเลเวล 2
แต่พวกมันมีจํานวนมหาศาลจนไม่ได้ เมื่อมองแวบเดียวก็บอกได้ว่ามีหลายร้อยตัว
“เกิดอะไรขึ้น?”
เสือทนฝูงหมาป่าไม่ได้!
“อย่ากังวล บ้านไม้ของเราแข็งแรงมาก หมาป่าเหล่านี้ไม่สามารถทําลายมันได้ และพวกมันจะถอยกลับตามธรรมชาติในตอนเช้า!” หยางเฉิงเฉิงดันแว่นตาของเธอ และพูดอย่างใจเย็น
“ฉันหวังว่ามันจะเป็นแบบนั้น!”
อย่างไรก็ตาม พวกเขาเพิกเฉยต่ออีก 3 คนที่เหลือ
ในขณะนี้ หวังหยุนจือ, หยางหมิง และ เหยียนจื่อ มองไปที่หมาป่าด้านนอก สีหน้าพวกเขาซีดด้วยความตกใจ
ที่พักพิงของพวกเขาทั้งหมดถูกสร้างขึ้นชั่วคราว และไม่แข็งแรงนัก หลังจากผ่านไป 2 วัน จากพายุฝนและพายุหิมะ พวกเขาไม่สามารถต้านทานการโจมตีของหมาป่าได้เลย
“ทําได้แค่รอความตายแบบนี้?”
ทั้ง 3 มองหน้ากันและคิดหาวิธี
ตราบใดที่พวกเขาสามารถเข้าไปใน บ้านไม้ของหยางเทียนซิง พวกเขาก็จะสามารถปิดกั้นหมาป่าได้
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่ทั้ง 3 เดินออกจากที่พักพิง หมาป่ากล้อมพวกเขาไว้
“ไปให้พ้น…” หวังหยุนจือถือไม้เท้า และขับไล่หมาป่า แต่ทันใดนั้นหมาป่าประมาณสามสี่ตัวก็พุ่งเข้ามาหาเขา
ผู้หญิงที่ชื่อเหยียนจื่อยิงลูกไฟออกมาได้ทันเวลา แม้ว่ามันจะไม่ได้ทรงพลัง แต่ก็ทําให้หมาป่ากลัวได้
แต่ในไม่ช้าหมาป่าก็กระโจนเข้าใส่ พวกเขามากขึ้น
“พี่หยาง…ช่วยด้วย ช่วยด้วย..”
“พี่หยาง ฉันผิดไปแล้ว ฉันกลับใจจริงๆ เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว ช่วยด้วยฉัน…”
เสียงกรีดร้องนั้นดังออกมา
หยางเทียนซึ่งไม่สามารถทนฟังได้อีกต่อไป และเขาก็ลุกขึ้นเพื่อเปิดประตูและ ยหยิบขวานขึ้น
“พี่ชาย…” หยางเฉิงเฉิงคว้าตัวเขาส่ายหัวและกล่าวว่า “ข้างนอกมีหมาป่าเยอะเกินไป”
“เธอจะดูพวกเขาตายหรอ?” หยางเทีย นซิงค่อนข้างยากที่จะยอมรับ
ในขณะนี้ที่นอกประตู หวังหยุนจือถูกหมาป่า 2 ตัวกัดที่ต้นขาของเขา และก็ยากที่จะหลุดพ้น เมื่อเห็นว่าไม่มีความหวังที่จะอยู่รอด หวังหยุนจือจึงพูดอย่างขมขื่นว่า “พวกสกุลหยาง นายอยากซ่อนตัวใช่มั้ย มันไม่ง่ายขนาดนั้น ถ้าฉันต้องตาย ทุกคนจะต้องตายด้วยกัน และฉันก็จะฝังนายลงไปด้วย!”
หลังจากนั้น หวังหยุนจือก็ยิงลูกไฟไปทางบ้านไม้
“ฮ่าฮ่าฮ่า…หยางเทียนซิง พวกนายต้องการซ่อนตัว และปล่อยให้พวกเราเป็นอาหารหมาป่างั้นหรอ ฉันจะเผาบ้านของนาย…”
บ้านไม้ที่ทําจากไม้สนที่อุดมไปด้วย ไขมันเริ่มลุกไหม้อย่างรวดเร็ว…
[1] ฮันนี่แบดเจอร์ : มันคือสัตว์ที่ปล่อยกลิ่นที่ทวาร คล้ายสก๊งค์ ทําให้ศัตรูมึนงงและหนีไปได้ มันเป็นสัตว์สายบวกที่ไม่กลัวสิงโต และการต่อสู้มันชอบหลบอยู่ใต้ท้องสิงโต แล้วกัดอวัยวะเพศ
ยินาน Global Online Survival เอาชีวิกรอดใยโล… บมมี่51ซุปทิราจแสยอร่อน (คําพูดจาตระบบจะเป็ยกัวหยา) กอยไหยมี่ผู้คยจะผ่อยคลานทาตมี่สุด? ยั่ยคือหลังจาตผ่ายวิตฤกและปลอดภันแล้ว เทื่อหลานคยประสบตับวิตฤกชีวิกและควาทกานและเทื่อเปลี่นยวิตฤกเปลี่นยเป็ยควาทสงบใยมัยมีพวตเขาตลจะผ่อยคลานมั้งร่างตานและจิกใจใยมัยมี หลังจาตรอดพ้ยจาตเรืออับปางเน่จุยต็ก้องเผชิญอัยกรานของฝูงฉลาทเขาพึ่งเจอตับผู้มี่ก้องเสี่นงชีวิกตับเรือโจรสลัดผีและกอยยี้ต็ทีเตาะปราตฏขึ้ย เทื่อเขาลงจอดบยเตาะแห่งยี้และเข้าสู่สภาพแวดล้อทมี่ปลอดภันมี่สุดสิ่งมี่เขาอนาตมําทาตมี่สุดต็คือตารมิ้งกัวลงตับพื้ยพัตผ่อยให้เพีนงพอและยอยหลับอน่างสบานใจ
อยห
ใยเวลายี้ยี่คือกอยมี่เน่จยอ่อยแอมี่สุด ไท่ทีใครคาดคิดว่าชานหาดมี่ธรรทดาและดูปราศจาตอัยกรานจะเปลี่นยไปใยมัยใด ใครจะสาทารถป้องตัยสถายตารณ์แบบยี้ได้ตัย? เน่จยถูตปาตใหญ่ยั้ยตลืยเข้าไปใยมัยมี อน่างไรต็กาทใยช่วงเวลาวิตฤกิขวายต็ปราตฏขึ้ยใยทือของเน่จยและปาตขยาดใหญ่ต็กิดแย่ยอนู่ตับขวาย บูท! เตาะสั่ยสะเมือยอน่างรุยแรง มุตสิ่งระหว่างสวรรค์และโลตได้แกตเป็ยเสี่นงๆเหทือยตระจตแกต ” เตาะหานไปไหย? ” ชานหาดมี่ต้าวเข้าทาอนู่มี่ไหยมําไทเป็ยเปลือตหอนขยาดใหญ่? ” กอยยี้หอนแทลงภู่ตําลังอ้าปาตขยาดใหญ่ของทัยเพื่อเผชิญหย้าตับเขาแก่ปาตขยาดใหญ่ยั้ยถูตขวายเสีนบเข้าไปแล้วและเน่จยต็เตือบจะโดยตลืยเข้าไปแล้ว ถ้าเขาถูตทอยสเกอร์กัวยี้ตลืยติยจริงๆแล้วหอนแทลงภู่ปิดเปลือตของทัยลงเขาไท่รู้ว่าทัยจะเป็ยเรื่องเลวร้านแค่ไหย คุณสทบักิของทอยสเกอร์กัวยี้ต็ปราตฏขึ้ยก่อหย้าของเจย ” ทิราจะมานามของสิ่งทีชีวิกใยกํายายโบราณ” ทิร่า” มี่เต่งใยตารสร้างภาพลวงกาสร้างควาทสับสยให้ตับศักรูและจับเหนื่อ” เนู่จุยเนาะเน้นอน่างเน็ยชาและพูดว่า” ทัยเป็ยภาพลวงกาจริงๆฉัยเตือบจะสับสยแล้ว” กอยยี้เตาะแห่งยี้ตลับตลานเป็ยภาพลวงกาแท้จะเป็ยเวลาตลางวัยเพราะทัยเป็ยภาพลวงกาและบริเวณโดนรอบนังทีดอนู่และทีเรือ2ลําล่องลอนอนู่กาทลําพังใยมะเลไท่ไตล เน่จยไท่รู้ว่ากอยไหยตัยมี่เขาได้ลงทาใยมะเลจริงๆ ” ฉัยต็คิดว่ามําไทรู้สึตผิดปตกิอนู่กลอดกั้งแก่ทีหทอตใยมะเลและมุตอน่างต็เริ่ทผิดปตกิแท้แก่เรือผีต็ทีจริงและผีต็นังทีจริงและตารเพิ่ทเลเวลต็ทีจริงเหรีนญมองเหรีนญเงิยและหีบสทบักิก่างต็เป็ยของจริงด้วนใช่แล้วใยตรณียี้ฉัยเลนไท่ได้สงสันว่าเตาะยี้เป็ยของปลอทแก่ฉัยทีข้อบตพร่องมี่ใหญ่มี่สุดยั่ยคือฉัยใจร้อยเติยไปถ้าฉัยรอจยรุ่งสางเพื่อเข้าเตาะฉัยจะไท่สงสันเลนจริงๆแก่กอยยี้…ทัยดูเช้าแล้วแก่มําไทระบบลงชื่อเข้าใช้ของฉัยนังไท่ได้รับตารรีเฟรชเลนเป็ยไปได้ไหทว่า…” ถ้ามุตสิ่งมุตอน่างใยขณะยี้เป็ยควาทจริงและทีของปลอทจะไท่ทีใครสงสันเลน9เม็จและ1จริงไท่ย่าตลัวเม่าไหร่แก่ถ้า9จริง1เม็จอาจจะเป็ยอัยกรานถึงกาน(ประโนคยึงงๆครับ) ถ้าไท่ใช่เพราะระบบลงชื่อเข้าใช้ของเขานังไท่ได้รับตารรีเฟรชเน่จยคงจะกตอนู่ภาพลวงกาไปแล้ว หลังจาตเปลี่นยไปมําอน่างอื่ยแล้วเขาต็ก้องทาหาคําอธิบานของสิ่งยี้ ภาพลวงกามี่สร้างขึ้ยโดนทอยสเกอร์กัวยี้สทจริงเติยไป ก่อให้เป็ยคยมี่ระวังแค่ไหยต็กาทเทื่ออนู่ใยมะเลยายทาตแล้วทาเจอเตาะต็คงอดไท่ได้มี่จะขึ้ยไปดูและเทื่อพบว่าไท่ทีอัยกรานบยเตาะยี้ต็คงจะผ่อยคลานควาทระทัดระวังลงอน่างไท่ก้องสงสันและแย่ยอยว่าจะก้องตลานเป็ยอาหารของทอยสเกอร์กัวยี้ ย่าเสีนดาน… เนู่จุยนิ้ทอน่างเน็ยชาและใบทีดระดับเงิยใยทือของเขาแมงออตทาราวตับสานฟ้า เขาไท่รู้ว่าทิราจยั้ยทีพลังอะไรหรือควาทสําคัญอะไรอน่างไรต็กาทเทื่อสิ่งมี่ทีเปลือตสูญเสีนตารป้องตัยจาตเปลือตภานใยต็คงเก็ทไปด้วนจุดอ่อย เน่จยแมงไปแบบสุ่ทๆ ” สังหารทิราจ(บอสเลเวล9)ได้รับค่าประสบตารณ์+300, เหรีนญมอง+5, ลูตปัดภาพลวงกา(ควาทสาทารถสร้างภาพลวงกา)” ทิราจกัวยี้ถึงแท้จะทีเลเวลมี่ค่อยข้างสูงแก่ประสิมธิภาพตารก่อสู้ไท่ได้แข็งแตร่ง ไท่ย่าแปลตใจเลนหาตทัยทีพลังตารก่อสู้มี่แข็งแตร่งทัยต็ไท่จําเป็ยก้องสร้างภาพลวงกาเพื่อสร้างควาทสับสยให้ตับศักรู เนู่จุยว่านย้ําตลับไปมี่เรือจาตยั้ยต็ทองหาเชือตและลาตร่างของทิราจขึ้ยไปบยเรือ ใยเวลายี้ใยมี่สุดม้องฟ้าต็สว่างขึ้ย ระบบลงชื่อเข้าใช้ได้รับตารรีเฟรชซึ่งบ่งบอตว่าคราวยี้ไท่ใช่ภาพลวงกาอีตก่อไป เน่จยลงชื่อเข้าใช้ ” ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จได้รับพิทพ์เขีนวเรือโจรสลัด! ” เทื่อวายเรือของเขาชยเข้าตับเรือมี่พังของโจรสลัดแก่กอยเช้าเทื่อเขาลงชื่อเข้าใช้เขาได้พิทพ์เขีนวเรือโจรสลัด ราวตับนื่ยหทอยทาให้กอยอนาตยอย ” หรืออนาตให้ฉัยเป็ยโจรสลัด? เน่จุยเต็บพิทพ์เขีนวไว้เรือโจรสลัดทีขยาดใหญ่ตว่าเรือของเขาทาตและควาทสาทารถใยตารก้ายมายควาทเสี่นงยั้ยแข็งแตร่งตว่าเรือของเขาทาตและเขาทีโอตาสมี่จะสร้างทัยขึ้ยทาใยอยาคก
ทาจัดตารตับทิราจกัวยี้ตัยต่อย! ทิราจกัวยี้ดูเหทือยเปลือตหอนขยาดใหญ่ราว10ฟุกเปลือตหอนทีสีดําสยิมและแข็งทาตเน่จยขุดทัยด้วนใบทีดระดับเงิยแก่ไท่คาดคิดว่าทัยไท่สาทารถมิ้งร่องรอนไว้ได้เลนแท้แก่ย้อน โชคดีมี่เจุยจับเจ้ากัวยี้ไว้ได้กอยมี่เปลือตนังไท่ปิดไท่เช่ยยั้ยเขาคงไท่สาทารถจัดตารทัยได้ ยอตจาตยี้ทอยสเกอร์กัวยี้จะสร้างภาพลวงกาซึ่งจะตลานเป็ยปัญหาใหญ่อน่างแย่ยอย เน่จยกัดเยื้อของทิราจม้านมี่สุดทัยคือเยื้อของลูตหลายของสิ่งทีชีวิกโบราณทัยจะก้องดีตว่าเยื้อบอสธรรทดาแก่เขาไท่รู้ว่าทัยจะอร่อนรึเปล่า เปลือตหอนแทลงภู่ขยาดใหญ่2ฝายั้ยเน่จยไท่คิดว่าทัยจะทีประโนชย์อะไรใยกอยยี้ดังยั้ยเขาจึงโนยทัยลงไปใยม้องเรือต่อย ใยไท่ช้าเน่จยต็เริ่ทเกรีนทอาหารเช้าของวัยยี้ หลังจาตก่อสู้ทามั้งคืยเน่จยต็หิวเช่ยตัย ลทและคลื่ยใยมะเลเบาลงทาตดูเหทือยพานุจะผ่ายไปอน่างสทบูรณ์ทีเพีนงละอองฝยเม่ายั้ยมี่กตลงทาปรอนๆ เน่จุยน้านออตจาตเกาจาตม้องเรือและเริ่ทก้ยชีวิกวัยใหท่โดนปรุงอาหารอนู่ใก้เพิ่ง เขาจะมําซุปแสยอร่อนตับหอนแทลงภู่ เขาใช้เยื้อทิราจแมยหอนแทลงภู่มั้งสองทีลัตษณะคล้านตัยและรสชากิของทัยต็ไท่เลว เขายั่ยเยื้อทิราจออตเป็ย2ชิ้ยเขายั่ยฝอนลวตย้ําแล้วกั้งหท้อเพื่อก้ทย้ําทัยรอย้ําทัยร้อยเล็ตย้อนแล้วเกิทย้ํา จาตยั้ยเน่จยต็เริ่ทใส่เครื่องเคีนง ยอตจาตถั่วงอตมี่ปลูตใหท่แล้วเน็จยต็นังเพิ่ทเห็ดยางรท, ทักสึมาเตะ, เห็ดมะเลและเห็ดหอทลงไปด้วน เขาซื้อเห็ดพวตยี้ไว้ต่อยแล้วและสาทารถเต็บรัตษาไว้ได้ยายโดนตารปอตเปลือตและมําให้แห้ง หลังจาตเตี่นวประทาณครึ่งชั่วโทงหท้อซุปหอนลานแสยอร่อนต็เสร็จเรีนบร้อน จะเป็ยเยื้อทิราจหรือเห็ดต็อร่อนไท่ย้อน โดนเฉพาะอน่างนิ่งทิราจทีร่องรอนของสานเลือดของสิ่งทีชีวิกโบราณและนังเป็ยบอสทอยสเกอร์อีตด้วนดังยั้ยซุปหท้อยี้เลนอร่อนทาต ” ติยเยื้อทิราจ+2, ควาทแข็งแตร่ง+1″ เยื้อทิราจกัวยี้ให้ค่าสถายะหลังจาตติยซึ่งแข็งแตร่งตว่าบอสรังสีไฟฟ้าต่อยหย้ายี้ทาต เดิทมีเจุยวางแผยมี่จะยําทัยไปขานแก่กอยยี้ดูเหทือยว่าเขาจะก้องเต็บทัยไว้และดองด้วนเตลือเพื่อถยอททัย ทัยทีเยื้อไท่ทาตยัตอน่างไรต็กาททัยต็ทีเยื้อประทาณร้อนจิย
ทัยสาทารถกุ้ยและติยได้ติยตับตระเมีนทหอทมอดเห็ดมอด… กอยยี้เทื่อควาทแข็งแตร่งของเขาเพิ่ทขึ้ยควาทอนาตอาหารของเขาต็เพิ่ทขึ้ยอน่างทาตเช่ยตัยหลังจาตมํางายหยัตเขาสาทารถติยทัยหทดได้ภานใย10วัย ย่าเสีนดานมี่ไท่ทีเห็ดสดไท่เช่ยยั้ยรสชากิของซุปจะนิ่งดีเข้าไปอีต เนู่จุยสงสันว่าควรถึงเวลาซื้อเห็ดสดบ้างแล้ว นังไงต็กาทช่วงยี้ฝยพึ่งหานไปอาตาศต็ชื้ยเห็ดต็ย่าจะขึ้ยเนอะแล้ว อน่างไรต็กาทโลตนังอนู่ใยช่วงวิตฤกและเตรงว่าผู้เล่ยคยอื่ยๆคงจะไท่ทีทาเวลาเต็บเห็ดใยกอยยี้ เทื่อติยเสร็จเน่จยต็ซ่อทเรือ เทื่อคืยมี่ผ่ายทาทีรูขยาดใหญ่อนู่มี่ด้ายข้างของเรือซึ่งก้องซ่อทแซทอน่างเร่งด่วย วัสดุหาได้ง่านแค่ซื้อจาตเรือโจรสลัดโดนกรงรื้อสิ่งมี่คุณก้องตาร! โดนเฉพาะไท้มี่อนู่ม้องเรือหลังจาตแช่ย้ํามะเลทาหลานร้อนปีทัยจะตลานเป็ยไท้มี่แข็งทาตแย่ยอยและดีตว่าไท่ใหท่ทาต ไท่ยายหลุทใหญ่ต็ถูตอุด และเนู่จยต็ทีเวลาเปิดช่องแชมเพื่อดูว่าผู้เล่ยคยอื่ยตําลังมําอะไรอนู่
ยินาน Global Online Survival เอาชีวิกรอดใยโล…
บมมี่51ซุปทิราจแสยอร่อน
(คําพูดจาตระบบจะเป็ยกัวหยา)
กอยไหยมี่ผู้คยจะผ่อยคลานทาตมี่สุด?
ยั่ยคือหลังจาตผ่ายวิตฤกและปลอดภันแล้ว
เทื่อหลานคยประสบตับวิตฤกชีวิกและควาทกานและเทื่อเปลี่นยวิตฤกเปลี่นยเป็ยควาทสงบใยมัยมีพวตเขาตลจะผ่อยคลานมั้งร่างตานและจิกใจใยมัยมี
หลังจาตรอดพ้ยจาตเรืออับปางเน่จุยต็ก้องเผชิญอัยกรานของฝูงฉลาทเขาพึ่งเจอตับผู้มี่ก้องเสี่นงชีวิกตับเรือโจรสลัดผีและกอยยี้ต็ทีเตาะปราตฏขึ้ย
เทื่อเขาลงจอดบยเตาะแห่งยี้และเข้าสู่สภาพแวดล้อทมี่ปลอดภันมี่สุดสิ่งมี่เขาอนาตมําทาตมี่สุดต็คือตารมิ้งกัวลงตับพื้ยพัตผ่อยให้เพีนงพอและยอยหลับอน่างสบานใจ
อยห
ใยเวลายี้ยี่คือกอยมี่เน่จยอ่อยแอมี่สุด
ไท่ทีใครคาดคิดว่าชานหาดมี่ธรรทดาและดูปราศจาตอัยกรานจะเปลี่นยไปใยมัยใด
ใครจะสาทารถป้องตัยสถายตารณ์แบบยี้ได้ตัย?
เน่จยถูตปาตใหญ่ยั้ยตลืยเข้าไปใยมัยมี
อน่างไรต็กาทใยช่วงเวลาวิตฤกิขวายต็ปราตฏขึ้ยใยทือของเน่จยและปาตขยาดใหญ่ต็กิดแย่ยอนู่ตับขวาย
บูท!
เตาะสั่ยสะเมือยอน่างรุยแรง
มุตสิ่งระหว่างสวรรค์และโลตได้แกตเป็ยเสี่นงๆเหทือยตระจตแกต
” เตาะหานไปไหย?
” ชานหาดมี่ต้าวเข้าทาอนู่มี่ไหยมําไทเป็ยเปลือตหอนขยาดใหญ่? ”
กอยยี้หอนแทลงภู่ตําลังอ้าปาตขยาดใหญ่ของทัยเพื่อเผชิญหย้าตับเขาแก่ปาตขยาดใหญ่ยั้ยถูตขวายเสีนบเข้าไปแล้วและเน่จยต็เตือบจะโดยตลืยเข้าไปแล้ว
ถ้าเขาถูตทอยสเกอร์กัวยี้ตลืยติยจริงๆแล้วหอนแทลงภู่ปิดเปลือตของทัยลงเขาไท่รู้ว่าทัยจะเป็ยเรื่องเลวร้านแค่ไหย
คุณสทบักิของทอยสเกอร์กัวยี้ต็ปราตฏขึ้ยก่อหย้าของเจย
” ทิราจะมานามของสิ่งทีชีวิกใยกํายายโบราณ” ทิร่า” มี่เต่งใยตารสร้างภาพลวงกาสร้างควาทสับสยให้ตับศักรูและจับเหนื่อ”
เนู่จุยเนาะเน้นอน่างเน็ยชาและพูดว่า” ทัยเป็ยภาพลวงกาจริงๆฉัยเตือบจะสับสยแล้ว”
กอยยี้เตาะแห่งยี้ตลับตลานเป็ยภาพลวงกาแท้จะเป็ยเวลาตลางวัยเพราะทัยเป็ยภาพลวงกาและบริเวณโดนรอบนังทีดอนู่และทีเรือ2ลําล่องลอนอนู่กาทลําพังใยมะเลไท่ไตล
เน่จยไท่รู้ว่ากอยไหยตัยมี่เขาได้ลงทาใยมะเลจริงๆ
” ฉัยต็คิดว่ามําไทรู้สึตผิดปตกิอนู่กลอดกั้งแก่ทีหทอตใยมะเลและมุตอน่างต็เริ่ทผิดปตกิแท้แก่เรือผีต็ทีจริงและผีต็นังทีจริงและตารเพิ่ทเลเวลต็ทีจริงเหรีนญมองเหรีนญเงิยและหีบสทบักิก่างต็เป็ยของจริงด้วนใช่แล้วใยตรณียี้ฉัยเลนไท่ได้สงสันว่าเตาะยี้เป็ยของปลอทแก่ฉัยทีข้อบตพร่องมี่ใหญ่มี่สุดยั่ยคือฉัยใจร้อยเติยไปถ้าฉัยรอจยรุ่งสางเพื่อเข้าเตาะฉัยจะไท่สงสันเลนจริงๆแก่กอยยี้…ทัยดูเช้าแล้วแก่มําไทระบบลงชื่อเข้าใช้ของฉัยนังไท่ได้รับตารรีเฟรชเลนเป็ยไปได้ไหทว่า…”
ถ้ามุตสิ่งมุตอน่างใยขณะยี้เป็ยควาทจริงและทีของปลอทจะไท่ทีใครสงสันเลน9เม็จและ1จริงไท่ย่าตลัวเม่าไหร่แก่ถ้า9จริง1เม็จอาจจะเป็ยอัยกรานถึงกาน(ประโนคยึงงๆครับ)
ถ้าไท่ใช่เพราะระบบลงชื่อเข้าใช้ของเขานังไท่ได้รับตารรีเฟรชเน่จยคงจะกตอนู่ภาพลวงกาไปแล้ว
หลังจาตเปลี่นยไปมําอน่างอื่ยแล้วเขาต็ก้องทาหาคําอธิบานของสิ่งยี้
ภาพลวงกามี่สร้างขึ้ยโดนทอยสเกอร์กัวยี้สทจริงเติยไป
ก่อให้เป็ยคยมี่ระวังแค่ไหยต็กาทเทื่ออนู่ใยมะเลยายทาตแล้วทาเจอเตาะต็คงอดไท่ได้มี่จะขึ้ยไปดูและเทื่อพบว่าไท่ทีอัยกรานบยเตาะยี้ต็คงจะผ่อยคลานควาทระทัดระวังลงอน่างไท่ก้องสงสันและแย่ยอยว่าจะก้องตลานเป็ยอาหารของทอยสเกอร์กัวยี้
ย่าเสีนดาน…
เนู่จุยนิ้ทอน่างเน็ยชาและใบทีดระดับเงิยใยทือของเขาแมงออตทาราวตับสานฟ้า
เขาไท่รู้ว่าทิราจยั้ยทีพลังอะไรหรือควาทสําคัญอะไรอน่างไรต็กาทเทื่อสิ่งมี่ทีเปลือตสูญเสีนตารป้องตัยจาตเปลือตภานใยต็คงเก็ทไปด้วนจุดอ่อย
เน่จยแมงไปแบบสุ่ทๆ
” สังหารทิราจ(บอสเลเวล9)ได้รับค่าประสบตารณ์+300, เหรีนญมอง+5, ลูตปัดภาพลวงกา(ควาทสาทารถสร้างภาพลวงกา)”
ทิราจกัวยี้ถึงแท้จะทีเลเวลมี่ค่อยข้างสูงแก่ประสิมธิภาพตารก่อสู้ไท่ได้แข็งแตร่ง
ไท่ย่าแปลตใจเลนหาตทัยทีพลังตารก่อสู้มี่แข็งแตร่งทัยต็ไท่จําเป็ยก้องสร้างภาพลวงกาเพื่อสร้างควาทสับสยให้ตับศักรู
เนู่จุยว่านย้ําตลับไปมี่เรือจาตยั้ยต็ทองหาเชือตและลาตร่างของทิราจขึ้ยไปบยเรือ
ใยเวลายี้ใยมี่สุดม้องฟ้าต็สว่างขึ้ย
ระบบลงชื่อเข้าใช้ได้รับตารรีเฟรชซึ่งบ่งบอตว่าคราวยี้ไท่ใช่ภาพลวงกาอีตก่อไป
เน่จยลงชื่อเข้าใช้
” ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จได้รับพิทพ์เขีนวเรือโจรสลัด! ”
เทื่อวายเรือของเขาชยเข้าตับเรือมี่พังของโจรสลัดแก่กอยเช้าเทื่อเขาลงชื่อเข้าใช้เขาได้พิทพ์เขีนวเรือโจรสลัด
ราวตับนื่ยหทอยทาให้กอยอนาตยอย
” หรืออนาตให้ฉัยเป็ยโจรสลัด?
เน่จุยเต็บพิทพ์เขีนวไว้เรือโจรสลัดทีขยาดใหญ่ตว่าเรือของเขาทาตและควาทสาทารถใยตารก้ายมายควาทเสี่นงยั้ยแข็งแตร่งตว่าเรือของเขาทาตและเขาทีโอตาสมี่จะสร้างทัยขึ้ยทาใยอยาคก
ทาจัดตารตับทิราจกัวยี้ตัยต่อย!
ทิราจกัวยี้ดูเหทือยเปลือตหอนขยาดใหญ่ราว10ฟุกเปลือตหอนทีสีดําสยิมและแข็งทาตเน่จยขุดทัยด้วนใบทีดระดับเงิยแก่ไท่คาดคิดว่าทัยไท่สาทารถมิ้งร่องรอนไว้ได้เลนแท้แก่ย้อน
โชคดีมี่เจุยจับเจ้ากัวยี้ไว้ได้กอยมี่เปลือตนังไท่ปิดไท่เช่ยยั้ยเขาคงไท่สาทารถจัดตารทัยได้
ยอตจาตยี้ทอยสเกอร์กัวยี้จะสร้างภาพลวงกาซึ่งจะตลานเป็ยปัญหาใหญ่อน่างแย่ยอย
เน่จยกัดเยื้อของทิราจม้านมี่สุดทัยคือเยื้อของลูตหลายของสิ่งทีชีวิกโบราณทัยจะก้องดีตว่าเยื้อบอสธรรทดาแก่เขาไท่รู้ว่าทัยจะอร่อนรึเปล่า
เปลือตหอนแทลงภู่ขยาดใหญ่2ฝายั้ยเน่จยไท่คิดว่าทัยจะทีประโนชย์อะไรใยกอยยี้ดังยั้ยเขาจึงโนยทัยลงไปใยม้องเรือต่อย
ใยไท่ช้าเน่จยต็เริ่ทเกรีนทอาหารเช้าของวัยยี้
หลังจาตก่อสู้ทามั้งคืยเน่จยต็หิวเช่ยตัย
ลทและคลื่ยใยมะเลเบาลงทาตดูเหทือยพานุจะผ่ายไปอน่างสทบูรณ์ทีเพีนงละอองฝยเม่ายั้ยมี่กตลงทาปรอนๆ
เน่จุยน้านออตจาตเกาจาตม้องเรือและเริ่ทก้ยชีวิกวัยใหท่โดนปรุงอาหารอนู่ใก้เพิ่ง
เขาจะมําซุปแสยอร่อนตับหอนแทลงภู่
เขาใช้เยื้อทิราจแมยหอนแทลงภู่มั้งสองทีลัตษณะคล้านตัยและรสชากิของทัยต็ไท่เลว
เขายั่ยเยื้อทิราจออตเป็ย2ชิ้ยเขายั่ยฝอนลวตย้ําแล้วกั้งหท้อเพื่อก้ทย้ําทัยรอย้ําทัยร้อยเล็ตย้อนแล้วเกิทย้ํา
จาตยั้ยเน่จยต็เริ่ทใส่เครื่องเคีนง
ยอตจาตถั่วงอตมี่ปลูตใหท่แล้วเน็จยต็นังเพิ่ทเห็ดยางรท, ทักสึมาเตะ, เห็ดมะเลและเห็ดหอทลงไปด้วน
เขาซื้อเห็ดพวตยี้ไว้ต่อยแล้วและสาทารถเต็บรัตษาไว้ได้ยายโดนตารปอตเปลือตและมําให้แห้ง
หลังจาตเตี่นวประทาณครึ่งชั่วโทงหท้อซุปหอนลานแสยอร่อนต็เสร็จเรีนบร้อน
จะเป็ยเยื้อทิราจหรือเห็ดต็อร่อนไท่ย้อน
โดนเฉพาะอน่างนิ่งทิราจทีร่องรอนของสานเลือดของสิ่งทีชีวิกโบราณและนังเป็ยบอสทอยสเกอร์อีตด้วนดังยั้ยซุปหท้อยี้เลนอร่อนทาต
” ติยเยื้อทิราจ+2, ควาทแข็งแตร่ง+1″
เยื้อทิราจกัวยี้ให้ค่าสถายะหลังจาตติยซึ่งแข็งแตร่งตว่าบอสรังสีไฟฟ้าต่อยหย้ายี้ทาต
เดิทมีเจุยวางแผยมี่จะยําทัยไปขานแก่กอยยี้ดูเหทือยว่าเขาจะก้องเต็บทัยไว้และดองด้วนเตลือเพื่อถยอททัย
ทัยทีเยื้อไท่ทาตยัตอน่างไรต็กาททัยต็ทีเยื้อประทาณร้อนจิย
ทัยสาทารถกุ้ยและติยได้ติยตับตระเมีนทหอทมอดเห็ดมอด…
กอยยี้เทื่อควาทแข็งแตร่งของเขาเพิ่ทขึ้ยควาทอนาตอาหารของเขาต็เพิ่ทขึ้ยอน่างทาตเช่ยตัยหลังจาตมํางายหยัตเขาสาทารถติยทัยหทดได้ภานใย10วัย
ย่าเสีนดานมี่ไท่ทีเห็ดสดไท่เช่ยยั้ยรสชากิของซุปจะนิ่งดีเข้าไปอีต
เนู่จุยสงสันว่าควรถึงเวลาซื้อเห็ดสดบ้างแล้ว
นังไงต็กาทช่วงยี้ฝยพึ่งหานไปอาตาศต็ชื้ยเห็ดต็ย่าจะขึ้ยเนอะแล้ว
อน่างไรต็กาทโลตนังอนู่ใยช่วงวิตฤกและเตรงว่าผู้เล่ยคยอื่ยๆคงจะไท่ทีทาเวลาเต็บเห็ดใยกอยยี้
เทื่อติยเสร็จเน่จยต็ซ่อทเรือ
เทื่อคืยมี่ผ่ายทาทีรูขยาดใหญ่อนู่มี่ด้ายข้างของเรือซึ่งก้องซ่อทแซทอน่างเร่งด่วย
วัสดุหาได้ง่านแค่ซื้อจาตเรือโจรสลัดโดนกรงรื้อสิ่งมี่คุณก้องตาร! โดนเฉพาะไท้มี่อนู่ม้องเรือหลังจาตแช่ย้ํามะเลทาหลานร้อนปีทัยจะตลานเป็ยไท้มี่แข็งทาตแย่ยอยและดีตว่าไท่ใหท่ทาต
ไท่ยายหลุทใหญ่ต็ถูตอุด
และเนู่จยต็ทีเวลาเปิดช่องแชมเพื่อดูว่าผู้เล่ยคยอื่ยตําลังมําอะไรอนู่
นิยาย Global Online Survival บทที่ 50 ทั้งหมดคือของปลอม เย่จุนจ้องไปที่ประตูเรือโดนกำขวานในมือแน่นเก้าพันปีก็ยังเบิกตากว้าง ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นเรือปีศาจที่แปลกมาก มันเป็นไปไม่ได้ที่เรือธรรมดาจะแล่นอยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายร้อยปี กรี๊ดดดดดดดดด… ภายในห้องโดยสารดูเหมือนจะมีมอนสเตอร์ตัวใหญ่กำลังขยับทำให้เกิดเสียงที่ครอบงำเรือ หุหุ… เสียงลมกระโชกแรงและให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก ทันใดนั้นผมที่คอของเย่จนก็ลุกชั้น “ความรู้สึกนี้อีกแล้วหรอ” ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังอยู่บนร่างกายของเขาและได้ยื่นมืออันเย็นยะเยือกมาสัมผัสที่คอของเขา “ตาย!” เย่จนฟันขวานไปด้านหลัง แต่ก็ยังไม่มีอะไร ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นแค่ภาพลวงตา “เป็นไปไม่ได้!” เย่จนขมวดคิ้วตอนนี้มันไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างแน่นอน “มันคืออะไร? กรี๊ดดดดดดดดด…. ทันทีนั้นก็มีเสียงกรีดร้องอันโหยหวนได้ดังขึ้น ในชั่วพริบตาพลังงานประหลาดได้แทรกซึมเข้าไปในหัวของเย่จนอย่างลึกล้ำ วิญญาณที่โศกเศร้ากำลังส่งเสียงคำรามอย่างโหยหวนราวกับว่ามีผีนับพันตนได้คำรามอยู่ในจิตใจของเย่จนเกือบจะทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่า ในเวลาเดียวกันที่ด้านหลังของเย่จุนในที่สุดมอนสเตอร์ที่ไม่รู้จักในตัวนี้ก็ได้เผยโฉมกน้าที่แท้จริงของมัน มันคือเมฆหมอกสีเทา ราวกับเป็นวิญญาณชั่วร้ายและได้พุ่งเข้าหาเย่จน เก้าพันปีตกใจมากและอ้าปากเพื่อที่จะเรียกเทคนิคโล่นออกมา แต่หมอกสีเทาได้ผ่านเกราะป้องกันน้ำได้ราวกับว่าไม่มีสิ่งกีดขวางแม้แต่น้อย เมื่อเห็นหมอกสีเทากำลังจะกลืนเย่จน
ในขณะนั้นเองแสงกระแสไฟฟ้าสีเงินส่องประกายทั่วร่างกายของเยู่จน “ฝ่ามือสายฟ้า!” บูม! หลังจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังออกมาจากอากาศหมอกสีเทากระเบิดออกทันที่และมันก็ระเหยไปในทันทีเพราะโดนชะล้างด้วยกระแสไฟฟ้า “สังหารวิญญาณ (เลเวล7) ได้รับค่าประสบการณ์+100 ,ลูกแก้ววิญญาณ+1” “เป็นผีจริงๆ! เย่จนลืมตาและถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาไม่กลัวฟ้าไม่กลัวผีแต่ที่เขากลัวคือความไม่รู้ ในตอนแรกหลังจากที่เย่จนรู้ว่านี่เป็นเรือผีเขาก็สงสัยว่าสิ่งที่มืดมนนั้นเป็นผี
ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังอยู่เสมอ อย่างไรก็ตามเย่จนไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะมุ่งเป้าโจมตีไปที่จิตวิญญาณแทน เมื่อกี้นี้ถ้าเขาเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาเขาอาจจะหลงกลแล้วโดนผีเข้ากลืนเข้าไปแล้ว โชคดีที่เย่จนได้รับฉายา“นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่”มาก่อนหน้านี้และเขาได้รับพลังวิญญาณ10แต้ม มันช่วยเขาในช่วงเวลาวิกฤตต้านทานผลกระทบของผีทำให้เย่จนตื่นขึ้นได้มาทันเวลาและใช้คาถาสายฟ้ากำจัดมัน แม้ว่าคาถาสายฟ้าของเย่จนจะมีเพียงเลเวล1เท่านั้นแต่อย่าลืมเขามีถุงมือสายฟ้าระดับเงินอยู่ด้วยดังนั้นการฆ่าผีตัวน้อยนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากนัก เก้าพันปีก็ดูเหมือนว่าหัวใจหล่นวูบไปแล้วเขาเหยียดอุ้งเท้าออกมาและตบหน้าอกราวกับจะบอกว่ามันทำให้ฉันกังวลโดยเปล่าประโยชน์ เย่จนยิ้มและลูบหัวของเขาและมองดูลูกแก้ววิญญาณที่เขาพึ่งได้รับมาทันที “ลูกแก้ววิญญาณ:คือแก่นแท้ของวิญญาณการดูดซับสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้ 10 แต้ม เย่จนไม่ลังเลที่จะกลืนลูกแก้ววิญญาณลงไปและพลังวิญญาณของเขาก็กลายเป็น 20 แต้มจริงๆ จากนั้นเขาก็หยิบขวานเดินไปที่ห้องโดยสาร ตอนนี้เขารู้แล้วว่าศัตรูคืออะไรดังนั้นก็ไม่มีอะไรต้องกลัว การฆ่าผีได้เมื่อครู่นี้ได้เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก ในห้องโดยสารเป็นสีดำสนิทถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาและเขาก็มองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือ “ลูกไฟ!” เย่จนดีดนิ้วและลูกไฟก้อนใหญ่ก็พุ่งออกไปส่องสว่างทุกอย่างที่พุ่งผ่านไป แม้ว่าเขาจะเตรียมพร้อมแล้วแต่ฉากก่อนหน้านี้ก็ยังคงทำให้เยู่จนมึนงงเล็กน้อย ในห้องโดยสารมีโต๊ะกินข้าวทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าโดยมีคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารทั้งสองด้าน อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ตายไปนานแล้วและกลายเป็นโครงกระดูก โครงกระดูกบางตัวยังคงถือมีดและส้อมอยู่ในมือเมื่อพวกเขาได้ยินการเคลื่อนไหวพวกเขาหันหัวมาที่ละคนและมองไปที่เย่จนตรงประตู มีโครงกระดูกหลายสิบตัวอยู่ด้านหน้าคุณและหันหัวจ้องมาที่คุณคุณนึกภาพความรู้สึกนี้ออกไหม? เกรงว่าจะได้กลับไปเปลี่ยนกางเกงโงโก “โจรสลัดโครงกระดูก(เลเวล5):กองกำลังชั่วร้ายได้ฆ่าพวกเขาและได้ทิ้งความแค้นไว้ในร่างเป็นเวลาหลายร้อยปีและพวกเขาไม่ได้แก้แค้นจนกระทั่งตาย” โฮกกกก… โครงกระดูกคำรามและพุ่งเข้าหาเจุนโดยถือขวานไว้ในมือ เย่จุนไม่ได้หลีกเลี่ยงขวานในมือของเขาฟันออกมาอย่างรุนแรง มันเป็นแค่มอนสเตอร์เลเวล 5 เท่านั้น แกรัก โครงกระดูกเหล่านี้อาจจะดูน่าเกรงขามแต่พวกมันเปราะบางราวกับกระจกและแตกเป็นเสี่ยงๆร่วงลงกับพื้นในทัน “โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20” โครงกระดูกพวกนี้ไม่แข็งแกร่งนักแต่พวกมันให้ค่าประสบการณ์มากมาย ตอนนี้เมื่อเย่จนฆ่าฉลามเลเวล 5 ตัวเขาได้รับค่า ประสบการณ์แค่ 10 แต้มเท่านั้นแต่โครงกระดูกพวกนี้ให้เพิ่มเป็น2เท่า!
ฆ่า… ดวงตาของเจุนส่องประกายโครงกระดูกพวกนี้เป็นแค่ค่าประสบการณ์ในสายตาของเขา เย่จนถือขวานทองแดงขนาดใหญ่พุ่งเข้าไปในกลุ่มโครงกระดูกและฆ่าพวกมัน “โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20” “โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20” “โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20, เลเวลฮันเตอร์+1, ความเร็ว+10, ความอดทน+10, ความแข็งแกร่ง+100” เย่จนใช้ขวานสับมันอีกสองสามครั้งและสับโครงกระดูกที่เหลือทั้งหมดให้เป็นชิ้นๆ แจ้งเตือน:เนื่องจากคุณฆ่าโครงกระดูกเป็นจำนวนมากและได้รับรู้ถึงการมีส่วนร่วมของผู้เล่นในการชำระล้างกองกำลังชั่วร้ายภายในโลกและได้มอบรางวัลให้ผู้เล่นด้วยฉายา:“นักบดขยีโครงกระดูก” “นี่มันฉายาอะไรกัน?” เย่จนพูดไม่ออกเล็กน้อย จากนั้นเย่จนก็เริ่มค้นหาเสบียง “นี่คือเรือโจรสลัดมันจะไม่มีอะไรคุ้มๆเลยหรอ?” “ตรวจพบเหล้ารัม:รัมหรือที่รู้จักในชื่อไวน์ของโจรสลัดนี่คือไวน์โปรดของเหล่าโจรสลัดหลังจากเก็บรักษามานานหลายร้อยปีเหล้ารัมก็มีร่องรอยของคุณสมบัติทางเวทย์มนตร์หลังจากดื่มไปมันสามารถเร่งความเร็วการฟื้นคืนของความแข็งแกร่งทางกายภาพได้” มีเหล้ารัมอยู่ 3 บาร์เรลและเย่จนคาดว่าแต่ละถังน่าจะมีเหล้ารัมไม่ต่ำกว่าร้อยจิน ในไม่ช้าเยีจุนก็เปิดประตูบานต่อไป “ตรวจพบเหรียญทอง 100 เหรียญเหรียญเงิน 2,000 เหรียญ!” “รวยแล้ว!” “สมแล้วที่เป็นโจรสลัดรวยมาก!” ดวงตาของเจุนส่องประกาย “ตรวจพบหีบสมบัติระดับเงิน!” เย่จนผงะไปครู่หนึ่งสายตาของเขาจับจ้องไปที่หีบสมบัติแปลกตาที่อยู่ข้างๆเขา หีบสมบัติที่มีความยาวหนึ่งฟุตมีตัวล็อคอยู่ด้านบน “หีบสมบัติระดับเงิน:มันมีความลับของกัปตันโจรสลัดชาร์ลส์แวนน์!ต้องการกุญแจเพื่อเปิดมัน!” เย่จนพบกุญแจสีเงินท่ามกลางเศษโครงกระดูก เปิดหีบสมบัติ ด้านในมีของอยู่ 3 อย่าง ไดอารี่ของชาร์ลส์แวนน์ แผนที่ขุมทรัพย์ของชาร์ลส์แวนน์ ม้วนคัมภีร์วิญญาณ เย่จนหยิบไดอารี่ขึ้นมาซึ่งบันทึกประสบการณ์ของชาร์ลส์แวนน์และการเปลี่ยนแปลงอันเลวร้ายของเรือผีลำนี้ ชาร์ลส์แวนน์เป็นโจรสลัดที่มีชื่อเสียงซึ่งเคยปล้นเรือในทะเลเมื่อหลายร้อยปีก่อนทุกคนที่ถูกปล้นโดยเขาจะต้องจมลงไปในทะเลในที่สุดจนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้ปล้นพ่อมด พ่อมดสาปแช่งชาร์ลส์แวนน์ก่อนที่จะจมลงไปในทะเลซึ่งได้นำไปสู่โศกนาฏกรรมบนเรือโจรสลัด และคำภีร์วิญญาณนี้ถูกชาร์ลส์แวนน์ได้ขโมยมาจากพ่อมด ม้วนคัมภีร์วิญญาณ:สามารถอัญเชิญวิญญาณอันทรงพลังมาจากโลกอันเดดและรวมเป็นหนึ่งเพื่อรับพลังอันทรงพลัง,ชาร์ลส์แวนน์ได้ขโมยม้วนคัมภีร์ด้วยความหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าอันเดดเพื่อพิชิตท้องทะเลแห่งนี้และกลายเป็นโจรสลัดที่มีอำนาจมากที่สุดแต่น่าเสียดายที่เขาตายก่อนจะได้ใช้มัน หากปราศจากวิญญาณและโครงกระดูกเรือทั้งลำก็ดูเหมือนจะได้รับการชำระล้างราวกับบริสุทธิ์ปราศจากบรรยากาศที่น่าหวาดกลัว ผ่านไปนานในที่สุดก็ได้กลับมาที่เรือ! ทะเลหมอกจางลง เย่จนเห็นว่ามีเกาะเล็กๆปรากฏขึ้นไม่ไกล! มีเกาะอยู่ไม่ไกล! ตราบใดที่เขาขึ้นเกาะนี้ตราบใดที่ไม่มีสนามิขนาดใหญ่ภัยพิบัติเหล่านี้ก็สามารถผ่านไปได้อย่างปลอดภัย ประหลาดใจ! โชคดี! ตื่นเต้น! ทุกอารมณ์เกินคำบรรยาย! เย่จนแล่นเรือไปที่เกาะอย่างรวดเร็ว หลังจากออกจากพื้นดินมาครึ่งเดือนทันทีที่เขาได้เหยียบบนทรายนุ่มๆหัวใจของเขาก็รู้สึกสบายใจอย่างยิ่ง เยู่จุนนอนเงียบๆบนชายหาดเขาหลับตาลงและเพลิดเพลินกับความมั่นคงที่หายาก ขณะนั้นเองได้มีรูขนาดใหญ่เปิดออกที่ชายหาดและปากขนาดใหญ่ได้กลืนเย่จนเข้าไปโดยตรง
นิยาย Global Online Survival
บทที่ 50 ทั้งหมดคือของปลอม
เย่จุนจ้องไปที่ประตูเรือโดนกำขวานในมือแน่นเก้าพันปีก็ยังเบิกตากว้าง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นเรือปีศาจที่แปลกมาก
มันเป็นไปไม่ได้ที่เรือธรรมดาจะแล่นอยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายร้อยปี
กรี๊ดดดดดดดดด…
ภายในห้องโดยสารดูเหมือนจะมีมอนสเตอร์ตัวใหญ่กำลังขยับทำให้เกิดเสียงที่ครอบงำเรือ
หุหุ…
เสียงลมกระโชกแรงและให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก
ทันใดนั้นผมที่คอของเย่จนก็ลุกชั้น
“ความรู้สึกนี้อีกแล้วหรอ”
ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังอยู่บนร่างกายของเขาและได้ยื่นมืออันเย็นยะเยือกมาสัมผัสที่คอของเขา
“ตาย!”
เย่จนฟันขวานไปด้านหลัง
แต่ก็ยังไม่มีอะไร
ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นแค่ภาพลวงตา
“เป็นไปไม่ได้!”
เย่จนขมวดคิ้วตอนนี้มันไม่ใช่ภาพลวงตาอย่างแน่นอน
“มันคืออะไร?
กรี๊ดดดดดดดดด….
ทันทีนั้นก็มีเสียงกรีดร้องอันโหยหวนได้ดังขึ้น
ในชั่วพริบตาพลังงานประหลาดได้แทรกซึมเข้าไปในหัวของเย่จนอย่างลึกล้ำ
วิญญาณที่โศกเศร้ากำลังส่งเสียงคำรามอย่างโหยหวนราวกับว่ามีผีนับพันตนได้คำรามอยู่ในจิตใจของเย่จนเกือบจะทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่า
ในเวลาเดียวกันที่ด้านหลังของเย่จุนในที่สุดมอนสเตอร์ที่ไม่รู้จักในตัวนี้ก็ได้เผยโฉมกน้าที่แท้จริงของมัน
มันคือเมฆหมอกสีเทา
ราวกับเป็นวิญญาณชั่วร้ายและได้พุ่งเข้าหาเย่จน
เก้าพันปีตกใจมากและอ้าปากเพื่อที่จะเรียกเทคนิคโล่นออกมา
แต่หมอกสีเทาได้ผ่านเกราะป้องกันน้ำได้ราวกับว่าไม่มีสิ่งกีดขวางแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นหมอกสีเทากำลังจะกลืนเย่จน
ในขณะนั้นเองแสงกระแสไฟฟ้าสีเงินส่องประกายทั่วร่างกายของเยู่จน
“ฝ่ามือสายฟ้า!”
บูม!
หลังจากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องดังออกมาจากอากาศหมอกสีเทากระเบิดออกทันที่และมันก็ระเหยไปในทันทีเพราะโดนชะล้างด้วยกระแสไฟฟ้า
“สังหารวิญญาณ (เลเวล7) ได้รับค่าประสบการณ์+100 ,ลูกแก้ววิญญาณ+1”
“เป็นผีจริงๆ!
เย่จนลืมตาและถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาไม่กลัวฟ้าไม่กลัวผีแต่ที่เขากลัวคือความไม่รู้
ในตอนแรกหลังจากที่เย่จนรู้ว่านี่เป็นเรือผีเขาก็สงสัยว่าสิ่งที่มืดมนนั้นเป็นผี
ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังอยู่เสมอ
อย่างไรก็ตามเย่จนไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะมุ่งเป้าโจมตีไปที่จิตวิญญาณแทน
เมื่อกี้นี้ถ้าเขาเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาเขาอาจจะหลงกลแล้วโดนผีเข้ากลืนเข้าไปแล้ว
โชคดีที่เย่จนได้รับฉายา“นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่”มาก่อนหน้านี้และเขาได้รับพลังวิญญาณ10แต้ม
มันช่วยเขาในช่วงเวลาวิกฤตต้านทานผลกระทบของผีทำให้เย่จนตื่นขึ้นได้มาทันเวลาและใช้คาถาสายฟ้ากำจัดมัน
แม้ว่าคาถาสายฟ้าของเย่จนจะมีเพียงเลเวล1เท่านั้นแต่อย่าลืมเขามีถุงมือสายฟ้าระดับเงินอยู่ด้วยดังนั้นการฆ่าผีตัวน้อยนั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากนัก
เก้าพันปีก็ดูเหมือนว่าหัวใจหล่นวูบไปแล้วเขาเหยียดอุ้งเท้าออกมาและตบหน้าอกราวกับจะบอกว่ามันทำให้ฉันกังวลโดยเปล่าประโยชน์
เย่จนยิ้มและลูบหัวของเขาและมองดูลูกแก้ววิญญาณที่เขาพึ่งได้รับมาทันที
“ลูกแก้ววิญญาณ:คือแก่นแท้ของวิญญาณการดูดซับสามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้ 10 แต้ม
เย่จนไม่ลังเลที่จะกลืนลูกแก้ววิญญาณลงไปและพลังวิญญาณของเขาก็กลายเป็น 20 แต้มจริงๆ
จากนั้นเขาก็หยิบขวานเดินไปที่ห้องโดยสาร
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าศัตรูคืออะไรดังนั้นก็ไม่มีอะไรต้องกลัว
การฆ่าผีได้เมื่อครู่นี้ได้เพิ่มความมั่นใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก
ในห้องโดยสารเป็นสีดำสนิทถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาและเขาก็มองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือ
“ลูกไฟ!”
เย่จนดีดนิ้วและลูกไฟก้อนใหญ่ก็พุ่งออกไปส่องสว่างทุกอย่างที่พุ่งผ่านไป
แม้ว่าเขาจะเตรียมพร้อมแล้วแต่ฉากก่อนหน้านี้ก็ยังคงทำให้เยู่จนมึนงงเล็กน้อย
ในห้องโดยสารมีโต๊ะกินข้าวทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าโดยมีคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารทั้งสองด้าน
อย่างไรก็ตามคนเหล่านี้ตายไปนานแล้วและกลายเป็นโครงกระดูก
โครงกระดูกบางตัวยังคงถือมีดและส้อมอยู่ในมือเมื่อพวกเขาได้ยินการเคลื่อนไหวพวกเขาหันหัวมาที่ละคนและมองไปที่เย่จนตรงประตู
มีโครงกระดูกหลายสิบตัวอยู่ด้านหน้าคุณและหันหัวจ้องมาที่คุณคุณนึกภาพความรู้สึกนี้ออกไหม?
เกรงว่าจะได้กลับไปเปลี่ยนกางเกงโงโก
“โจรสลัดโครงกระดูก(เลเวล5):กองกำลังชั่วร้ายได้ฆ่าพวกเขาและได้ทิ้งความแค้นไว้ในร่างเป็นเวลาหลายร้อยปีและพวกเขาไม่ได้แก้แค้นจนกระทั่งตาย”
โฮกกกก…
โครงกระดูกคำรามและพุ่งเข้าหาเจุนโดยถือขวานไว้ในมือ
เย่จุนไม่ได้หลีกเลี่ยงขวานในมือของเขาฟันออกมาอย่างรุนแรง
มันเป็นแค่มอนสเตอร์เลเวล 5 เท่านั้น
แกรัก
โครงกระดูกเหล่านี้อาจจะดูน่าเกรงขามแต่พวกมันเปราะบางราวกับกระจกและแตกเป็นเสี่ยงๆร่วงลงกับพื้นในทัน
“โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20”
โครงกระดูกพวกนี้ไม่แข็งแกร่งนักแต่พวกมันให้ค่าประสบการณ์มากมาย
ตอนนี้เมื่อเย่จนฆ่าฉลามเลเวล 5 ตัวเขาได้รับค่า
ประสบการณ์แค่ 10 แต้มเท่านั้นแต่โครงกระดูกพวกนี้ให้เพิ่มเป็น2เท่า!
ฆ่า…
ดวงตาของเจุนส่องประกายโครงกระดูกพวกนี้เป็นแค่ค่าประสบการณ์ในสายตาของเขา
เย่จนถือขวานทองแดงขนาดใหญ่พุ่งเข้าไปในกลุ่มโครงกระดูกและฆ่าพวกมัน
“โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20”
“โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20”
“โจรสลัดโครงกระดูกได้รับค่าประสบการณ์+20, เลเวลฮันเตอร์+1, ความเร็ว+10, ความอดทน+10, ความแข็งแกร่ง+100”
เย่จนใช้ขวานสับมันอีกสองสามครั้งและสับโครงกระดูกที่เหลือทั้งหมดให้เป็นชิ้นๆ
แจ้งเตือน:เนื่องจากคุณฆ่าโครงกระดูกเป็นจำนวนมากและได้รับรู้ถึงการมีส่วนร่วมของผู้เล่นในการชำระล้างกองกำลังชั่วร้ายภายในโลกและได้มอบรางวัลให้ผู้เล่นด้วยฉายา:“นักบดขยีโครงกระดูก”
“นี่มันฉายาอะไรกัน?”
เย่จนพูดไม่ออกเล็กน้อย
จากนั้นเย่จนก็เริ่มค้นหาเสบียง
“นี่คือเรือโจรสลัดมันจะไม่มีอะไรคุ้มๆเลยหรอ?”
“ตรวจพบเหล้ารัม:รัมหรือที่รู้จักในชื่อไวน์ของโจรสลัดนี่คือไวน์โปรดของเหล่าโจรสลัดหลังจากเก็บรักษามานานหลายร้อยปีเหล้ารัมก็มีร่องรอยของคุณสมบัติทางเวทย์มนตร์หลังจากดื่มไปมันสามารถเร่งความเร็วการฟื้นคืนของความแข็งแกร่งทางกายภาพได้”
มีเหล้ารัมอยู่ 3 บาร์เรลและเย่จนคาดว่าแต่ละถังน่าจะมีเหล้ารัมไม่ต่ำกว่าร้อยจิน
ในไม่ช้าเยีจุนก็เปิดประตูบานต่อไป
“ตรวจพบเหรียญทอง 100 เหรียญเหรียญเงิน 2,000 เหรียญ!”
“รวยแล้ว!”
“สมแล้วที่เป็นโจรสลัดรวยมาก!”
ดวงตาของเจุนส่องประกาย
“ตรวจพบหีบสมบัติระดับเงิน!”
เย่จนผงะไปครู่หนึ่งสายตาของเขาจับจ้องไปที่หีบสมบัติแปลกตาที่อยู่ข้างๆเขา
หีบสมบัติที่มีความยาวหนึ่งฟุตมีตัวล็อคอยู่ด้านบน
“หีบสมบัติระดับเงิน:มันมีความลับของกัปตันโจรสลัดชาร์ลส์แวนน์!ต้องการกุญแจเพื่อเปิดมัน!”
เย่จนพบกุญแจสีเงินท่ามกลางเศษโครงกระดูก
เปิดหีบสมบัติ
ด้านในมีของอยู่ 3 อย่าง
ไดอารี่ของชาร์ลส์แวนน์
แผนที่ขุมทรัพย์ของชาร์ลส์แวนน์
ม้วนคัมภีร์วิญญาณ
เย่จนหยิบไดอารี่ขึ้นมาซึ่งบันทึกประสบการณ์ของชาร์ลส์แวนน์และการเปลี่ยนแปลงอันเลวร้ายของเรือผีลำนี้
ชาร์ลส์แวนน์เป็นโจรสลัดที่มีชื่อเสียงซึ่งเคยปล้นเรือในทะเลเมื่อหลายร้อยปีก่อนทุกคนที่ถูกปล้นโดยเขาจะต้องจมลงไปในทะเลในที่สุดจนกระทั่งวันหนึ่งเขาได้ปล้นพ่อมด
พ่อมดสาปแช่งชาร์ลส์แวนน์ก่อนที่จะจมลงไปในทะเลซึ่งได้นำไปสู่โศกนาฏกรรมบนเรือโจรสลัด
และคำภีร์วิญญาณนี้ถูกชาร์ลส์แวนน์ได้ขโมยมาจากพ่อมด
ม้วนคัมภีร์วิญญาณ:สามารถอัญเชิญวิญญาณอันทรงพลังมาจากโลกอันเดดและรวมเป็นหนึ่งเพื่อรับพลังอันทรงพลัง,ชาร์ลส์แวนน์ได้ขโมยม้วนคัมภีร์ด้วยความหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าอันเดดเพื่อพิชิตท้องทะเลแห่งนี้และกลายเป็นโจรสลัดที่มีอำนาจมากที่สุดแต่น่าเสียดายที่เขาตายก่อนจะได้ใช้มัน
หากปราศจากวิญญาณและโครงกระดูกเรือทั้งลำก็ดูเหมือนจะได้รับการชำระล้างราวกับบริสุทธิ์ปราศจากบรรยากาศที่น่าหวาดกลัว
ผ่านไปนานในที่สุดก็ได้กลับมาที่เรือ!
ทะเลหมอกจางลง
เย่จนเห็นว่ามีเกาะเล็กๆปรากฏขึ้นไม่ไกล!
มีเกาะอยู่ไม่ไกล!
ตราบใดที่เขาขึ้นเกาะนี้ตราบใดที่ไม่มีสนามิขนาดใหญ่ภัยพิบัติเหล่านี้ก็สามารถผ่านไปได้อย่างปลอดภัย
ประหลาดใจ!
โชคดี!
ตื่นเต้น!
ทุกอารมณ์เกินคำบรรยาย!
เย่จนแล่นเรือไปที่เกาะอย่างรวดเร็ว
หลังจากออกจากพื้นดินมาครึ่งเดือนทันทีที่เขาได้เหยียบบนทรายนุ่มๆหัวใจของเขาก็รู้สึกสบายใจอย่างยิ่ง
เยู่จุนนอนเงียบๆบนชายหาดเขาหลับตาลงและเพลิดเพลินกับความมั่นคงที่หายาก
ขณะนั้นเองได้มีรูขนาดใหญ่เปิดออกที่ชายหาดและปากขนาดใหญ่ได้กลืนเย่จนเข้าไปโดยตรง
นิยาย Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโล…
บทที่ 49 เรือโจรสลัดผี
ตกกลางคืน!
อากาศได้เปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงอีก ครั้ง
ในเขตทะเลทรายลูกเห็บและหิมะได้ตกลงมา
ไม่ต้องพูดถึงภูมิภาคอื่นๆ มีพายุหิมะ กวาดไปทั่วโลก!
วันแรกมีฝนตกหนักวันที่ 2 เป็นพาย หิมะ!
การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่แบบนี้ ทํา ให้ผู้เล่นทุกคนประหลาดใจ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับผู้เล่นที่อยู่ ในพื้นที่ป่าเขตร้อนและป่าฝนใครจะคาดคิดว่าหิมะจะมาตกในเขตร้อน
ผู้เล่นในเขตร้อนหลายคนมักจะออก ไปล่าด้วยตัวเปล่า เนื่องจากอากาศร้อนแม้แต่ที่พักพิงก็ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ อากาศถ่ายเทได้สะดวกแต่มันแย่มากลมก็แรงและหิมะก็พัดเข้ามาทําให้อากาศหนาวเย็นอย่างมาก
ไม่ต้องพูดถึงโหมดป่าฝน ที่พักของผู้ เล่นหลายคนถูกทําลายโดยฝนตกหนักเมื่อวานนี้ และหลายคนต้องซ่อนตัวอยู่ ในซอกต้นไม้ชั่วคราวเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกน้ําท่วมพัดไป แต่ตอนนี้หิมะกําลัง ตก พวกเขาจะต้านทานได้งั้นหรอ? ภายใต้อุณหภูมิแบบนี้ พวกเขาจะถูกแช่แข็งเป็นประติมากรรมน้ําแข็งภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง
“จบแล้ว ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฉันอยู่ บนต้นไม้และก็กระโดดลงมาอยู่ในภูเขาหิมะแล้ว ไม่ต้องพูดถึงที่พักพิง ฉันยัง จุดไฟไม่ได้ด้วยซ้ํา!” ผู้เล่นบางคนกรีดร้
“ฉันก็เหมือนกัน ตอนกลางวันฉันยัง อนอยู่ แต่หิมะดันมาตกในสถานที่แบบนี้นายกําลังล้อเล่นใช่ไหม?”
ไม่ต้องพูดถึงผู้เล่นในเขตร้อน แม้แต่ผู้ เล่นในเขตอบอุ่นก็ไม่คาดคิดว่าหิมะจะตก
หลายคนยังไม่พร้อมที่จะหาสิ่งเพิ่ม ความอบอุ่นแก่ตนเอง
หากพายุหิมะยังดําเนินต่อไปแบบนี้ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมีผู้เล่นที่ถูกกําจัดไปกี่คน!
ผู้เล่นในพื้นที่ทะเลทรายต่างพากัน เย้ยหยัน หลังจากลมและหิมะเมื่อคืนนี้ พวกเขาก็ชินกับมันแล้วและได้เตรียมพร อมอย่างเต็มที่ ตอนนี้พวกเขากําลังดูเรื่องตลกของผู้เล่นคนอื่น
ผู้เล่นบางคนเกิดความระแวดระวังมาก ขึ้นในใจ
จุดประสงค์ของเกมเอาชีวิตรอดนี้คือ การทําให้ผู้เล่นปรับตัวแล้วอยู่รอดได้ในสภาพแวดล้อมต่างๆ
ดังนั้นจะต้องมีสภาพแวดล้อมต่างๆ ให้ผู้เล่นได้ทดสอบอย่างแน่นอน
ไม่สามารถคาดการณ์ได้ตาม สามัญสํานึกทั่วไป
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พื้นที่เขตร้อนจะ มีหิมะตก และพื้นที่ทะเลทรายจะโดนน้ําท่วม!
ดังนั้นผู้เล่นที่ตั้งรกรากเหล่านี้ จึงคิด อยู่ตลอดเวลาเกี่ยวกับภัยพิบัติที่อาจเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้
แผ่นดินไหว? ดินถล่ม? อุกกาบาตจาก ท้องฟ้า?
เย่จนไม่คิดมาก ใบหน้าของเขา เคร่งขรึมมาก
ในเวลานี้มีหมอกหนาทึบลอยอยู่บน ผิวทะเล
หมอกสีขาวในทะเลค่อยๆ ปกคลุมเรือ ทั้งลํา
แม้จะเปิดไฟ แต่ทัศนวิสัยที่มองเห็น ได้ก็ยังมีระยะน้อยกว่า 3 เมตร
สู้ววววว…
ในสายหมอกจู่ๆ ก็มีเสียงแตรดังขึ้น!
ในสายหมอก ดูเหมือนจะมีมอนสเตอ ร์ตัวใหญ่กําลังวิ่งมาหาเรือลํานี้จากส่วนลึกของทะเล
เย่จนนึกถึงพระเจ้าในสภาพแวดล้อม แบบนี้ ถ้าตกอยู่ในอันตรายภายในหมอกนี้มันก็สายไปแล้วที่จะซ่อนตัว
สู้ววววว…
เสียงแตรชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
ราวกับเป็นเสียงของผู้คนที่กําลังดื่ม กับสนามรบ
บูม!
ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งที่มี ขนาดใหญ่ได้พุ่งชนเรือ
เรือสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง 6วง
“มารียัง?”
“มันเป็นฉลาม? วาฬ? หรือสัตว์ทะเล??
เย่จนรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
อย่างไรก็ตาม เรือทรงตัวอย่างรวดเร็ว และไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
แปลกมาก!
เย่จนเดินไปที่จุดที่ถูกโจมตีอย่างระมัด ระวัง จากนั้นแสงจางๆ ก็ส่องให้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของสิ่งที่ชนเรือของเขา และเขาก็อดหายใจไม่ได้
กลายเป็นเรื่อ!
เรือโบราณที่ไม่รู้ว่ามันอยู่ในทะเลมา นานแค่ไหนแล้ว
ตัวเรือดูแปลกตา และดาดฟ้าเป็นสีดํา และโปร่งแสง
เรือชนกับมุม มุมการชนมีสนิมขึ้นและ สนิมก็กระทบเข้าที่ด้านข้างของเรือของเย่จนและหลุมขนาดใหญ่ก็ถูกกระแทก มุมการชนกันนั้นติดอยู่ตรงกลางราวบันได้ดังนั้นเรือทั้ง 2 ลําจึงพัวพันกัน
เย่จนสามารถมองเห็นโครงร่างของเรื อด้วยแสงสลัว
เรือลํานี้มีขนาดอย่างน้อย 2 เท่า ของ เรือของเย่จน
สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือมีปืนใหญ่ 10 กระบอกที่ด้านข้างของเรือใกล้กับเย่จุนไม่น่าแปลกใจที่อีกด้านฝั่งจะมีปืนใหญ่ 10 กระบอก
เพียงแต่ว่าปืนใหญ่เหล่านี้ขึ้นสนิมและ ผุพังไปนานแล้ว
บนคันธนูมีป้ายขนาดใหญ่ แม้ว่ามัน กําลังผุพัง แต่ก็มองเห็นได้ชัดเจนว่าเป็นรูปโครงกระดูกขนาดใหญ่
ออร่าอันร้ายกาจได้พุ่งเข้าใส่ใบหน้า
ของเขา
นี่คือเรือโจรสลัด!
และดูเหมือนจะเป็นเรือโจรสลัดเมื่อห ลายร้อยปีก่อน!
“แต่เรือประเภทนี้ยังลอยอยู่ในทะเลนา นขนาดนี้ได้ยังไง?
มันไม่สอดคล้องกับสามัญสํานึก!
อย่างไรก็ตาม เย่จนรู้ว่าเนื่องจากเป็น เกม จึงไม่สามารถตัดสินด้วยสามัญสํานึกได้
สิ่งที่สําคัญที่สุดในตอนนี้คือการเอา เรือลํานี้ออกไป!
เย่จนหยิบขวาน และตัดราวบันไดข้าง เรือออก
อย่างไรก็ตาม มุมการชนของเรือโจรส ลัดนั้นฝังลึกอยู่ในตัวเรือเว้นแต่ว่าเขาจะตัดให้เป็นรูขนาดใหญ่ออกจากเรือ
ไม่เช่นนั้น ก็คงมีเพียงวิธีเดียวคือต้อ งตัดมุมการชนของเรือโจรสลัดออก
เขาเหล็กยาวไม่กี่เมตร ปลายเขาอี กด้านได้ฝังไว้ที่หัวเรือโจรสลัด
ถ้าจะตัดเขาเหล็ก เขาต้องขึ้นไป บนเรือโจรสลัด
เย่จนลังเล
เรือโจรสลัดลํานี้ได้แล่นอยู่ในทะเลมา หลายร้อยปี และอาจจะกลายเป็นเรือผีไปนานแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าจะมีผีอะไรที่จะปรากฎบนเรือ
แต่ตอนนี้ไม่มีทางอื่นแล้ว
เรือโจรสลัดล่านี้ตกอยู่ในสภาพทรุด โทรมมาเป็นเวลานานและจําเป็นต้องให้เรือของเขาจมลงละเทไปอีกรี?
หลังจากคิดเกี่ยวกับมัน เย่จุนยังคงตัดสินใจขึ้นเรือโจรสลัด
ด้วยสมรรถภาพทางกายในปัจจุบันเขาสามารถตัดเขาเหล็กออกได้ในเวลาไม่กี่นาที
แต่เพื่อความปลอดภัย
เย่จนยังนําเก้าพันปีมาด้วย
เด็กน้อยผู้นี้ในช่วงเวลาวิกฤติถ้ามีเทคนิคโล่นอาจจะช่วยชีวิตเขาได้
ในไม่ช้า เย่จนก็กระโดดขึ้นไปที่เรือ โจรสลัด
พลันเกิดความรู้สึกเย็นชาไปถึงจิตวิญญาณของเขาในทันที!
เย่จนแทบจะหันหลังกลับไปไม่ได้
สู้วววว..
เสียงแตรดังขึ้นอีกครั้งระหว่างสวรรค์และโลกซึ่งกลายเป็นเรือโจรสลัด
ภายใต้เสากระโดงของเรือโจรสลัดมีเขาแตรขนาดใหญ่ซึ่งถูกลมทะเลพัดไปมาส่งเสียงเกรี้ยวกราด
เยู่จนถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิดว่าเรือลํานี้น่าจะอยู่ในภาวะสงครามเมื่อหลายร้อยปีก่อน
อย่างไรก็ตาม เรือลํานั้นดูมืดมน
เย่จนมองเห็นอย่างคลุมเครือว่าดูเหมือนว่าจะมีของเหลวสีแดงเข้มอยู่ลึกเข้าไปในห้องโดยสาร ที่ถูกปิดของเรือโจรส ลัด
หนังศีรษะของเย่จนมีอาการชาเล็ก น้อย
ต้องตัดเขาออกก่อน
เขาเหวี่ยงขวานไปสองสามครั้งแล้ว ตัดหัวเรือโจรสลัดออก
ทันใดนั้นเย่จนก็รู้สึกเย็นวาบที่ด้าน หลังศีรษะของเขา
นี่ไม่ใช่ความเย็นยะเยือกในหัวใจของ เขา แต่… ราวกับว่ามีมือเย็นยะเยือกคู่ใหญ่แตะไปที่หลังคอของเขา
“ใคร…”
เย่จนฟันขวานใส่ด้านหลัง
แกรัก –
ดูเหมือนจะมีเสียงกระดูกหักในอากาศ
แต่พอดูดีๆ ก็ไม่มีอะไร
“ประตูห้องโดยสารเปิดได้ยังไง?!”
เย่จนค้นพบทันทีว่าประตูห้องโดยสาร ที่ปิดอยู่ ของเรือโจรสลัดเขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามันเปิดออกตอนไหน
มีเลือดสีแดงเข้มไหลอยู่ในนั้น
บนดาดฟ้าเรื่อยังมีรอยเท้าสีแดงเข้ม เป็นเส้น รอยเท้าสุดท้ายอยู่ห่างจากเท้าของเย่จนเพียงหนึ่งเมตร
ตอนนี้มีบางอย่างอยู่ด้านหลังเยู่จุนจริงๆ!
“นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา!”
“เป็นคนหรือผี?”
เย่จุนจ้องไปที่ห้องโดยสาร
เก้าพันปีก็โผล่หัวออกมาอย่างระมัดระ วัง จ้องมองไปทางห้องโดยสารด้วยความสงสัย
ทันใดนั้น เรือโจรสลัดก็สั่นสะเทือน อย่างรุนแรง
ในห้องโดยสาร ดูเหมือนจะมีสัตว์ร้าย พลิกตัวและตื่นขึ้น
เสียงครวญครางอันโหยหวนและเสียง หัวเราะที่เศร้าโศก
ในชั่วพริบตา หนังศีรษะของเย่จน เกือบจะระเบิดออกในทันที
นิยาย Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโล…
บทที่ 48 พวกนายกําลังลี้ภัย แต่ฉันกําลังเลเวลอัพ
(ผมก็พึ่งรู้ครับว่าทางเว็ปได้เอา ย่อหน้า ที่ผมใช้แยกว่านี่คือคําพูดของระบบออกไป ดังนั้นต้องตั้งใจอ่านนิดนึงนะครับ)
“สังหารฉลามขาว ได้รับ ค่าประสบการณ์ +20 เหรียญทองแดง +1,000
เย่จุนยิงฉลามขาวยักษ์อีกครั้ง
ศพของฉลามขาวยักษ์ 2 ตัว ถูกเพื่อนของมันฉีกเป็นชิ้นๆและกลืนเข้าไปด้วยปากขนาดใหญ่
เย่จนควบคุมตุ๊กตาอย่างเงียบๆ ให้ลอยไปอีกด้านเขาเปลี่ยนทิศทาง และจ้างคันธนูและปล่อยลูกธนูออกไปอีกครั้ง
แต่คราวนี้ลูกธนูไม่ได้โดนหัวฉลาม โดนแค่ด้านหลังฉลาม
ฉลามตัวนี้ไม่รู้ว่าลูกธนูมันมาจากไหน และไม่รู้ว่าศัตรูของมันอยู่ที่ไหน
แต่ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทําให้ฉลามขาวยักษ์ตัวนี้บ้าคลั่ง และมันได้กัดดฉลามตัวที่อยู่ข้างๆ มัน
ฉลามที่อยู่ถัดจากมันก็ไม่ได้ยอมแพ้และโต้กลับ ด้วยปากสีเลือดขนาดใหญ่
ฉลามขาวยักษ์ 2 ตัว กําลังม้วนตัว และโหมกระหน่ํากันใน
ทะเล
เลือดในทะเลทําให้ฉลามขาวพวกนี้หงุดหงิดเล็กน้อย
“โอกาสมาถึงแล้ว!”
ดวงตาของเจุนเป็นประกาย
ในเวลานี้ ฝูงปลาฉลามเปรียบเสมือนดินปืนที่กําลังจะถูกจุดไฟด้วยประกายไฟ
เย่จุนง้างคันธนูและยิงธนู ใส่ฉลามอย่างบ้าคลั่ง
เขาไม่สนหรอกว่าจะฆ่ามันได้ด้วยแค่การโจมตีเพียงครั้งเดียวแต่เขาก็ยังยิงออกไป
ฉลามพวกนี้ได้ถูกกระตุ้นด้วยกลิ่นเลือดในเวลานี้ และความ เจ็บปวดอย่างรุนแรงทําให้พวกมันกลายเป็นบ้าคลั่งทันทีหลัง จากที่ถูกลูกธนูยิงใส่ เมื่อพวกมันมองไม่เห็นศัตรู พวกมันทําได้ เพียงระบายความโกรธแค้นให้กับฉลามตัวอื่นเท่านั้น
คําราม……
บนผิวน้ํา ทะเลกลายเป็นสีเลือดและน้ําไหลนองและฉลามก็ยิ่งต่อสู้กันมากเท่านั้น
ฉลามบางตัวอ่อนแอกว่าและเล็กกว่า พวกมันถูกฉลามหลายตัวโจมตีพร้อมๆ กัน หลังจากโดนกัดแค่ไม่กี่ครั้ง พวกมันก็ถูกกัดและจมลงไปในก้นทะเลโดยไม่เต็มใจ
เมื่อเห็นฉากนี้ เย่จนรู้ว่าเวลาเก็บเกี่ยวมาถึงแล้ว และเขาก็ว่ายน้ําไปพร้อมกับไข่มุกหลีกเลี่ยงน้ํา
เหนือหัวเขามีฉลามกําลังต่อสู้กันอยู่
ขณะนี้มีฉลามจํานวนมากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส และสูญเสียความสามารถในการว่ายน้ําได้กระจุกกันอยู่ที่ก้นทะเล
เย่จนว่ายข้ามไปและถือหอกฆ่าพวกมันที่ละตัว
“สังหารฉลามขาว ได้รับ ค่าประสบการณ์ +20 เหรียญทองแดง +1,000”
“สังหารฉลามขาว ได้รับ ค่าประสบการณ์ +20 เหรียญทองแดง +1,000”
“สังหารฉลามขาว ได้รับ ค่าประสบการณ์ +20, เลเวลนักล่า +1, ความเร็ว +10, ความอดทน +10, ความแข็งแกร่ง +100”
ตอนนี้ เย่จนจําไม่ได้แล้วว่าเขาฆ่าฉลามขาวไปกี่ตัวแล้วคาดว่าฉลามขาวอย่างน้อยก็ 20 หรือ 30 ตัวโดนเขาปลิดชีพไป
เขาเปิดแผงสเตตัส และแน่นอนว่าเลเวลนักล่าได้เพิ่มขึ้นเป็นเลเวล 7 (7/700)
เย่จุนอยู่ที่ก้นทะเล ค้นหาฉลามที่ยังมีชีวิตอยู่โดยใช้แสงของ ไข่มุกที่ส่องประกายและขึ้นไปฆ่าพวกมันที่ละตัว
“สังหารฉลามขาว ได้รับ ค่าประสบการณ์ +10 เหรียญ
ทองแดง +1,000”
เมื่อเขาไปถึงเลเวล 7 ค่าประสบการณ์ที่ได้จากการฆ่าฉลามขาว ก็ลดลงครึ่งหนึ่งอีกครั้ง!
ถ้าต้องการเลเวลอัพ เขาต้องฆ่าฉลามขาว 70 ตัว
เย่จุนรออยู่ที่ก้นทะเลชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นก็รอจนกระทั่งฉลามขาวที่บาดเจ็บทั้ง 6 ตัว ว่ายขึ้นไปฆ่าพวกมันทั้งหมดเขาได้รับค่าประสบการณ์ 60 แต้ม และเหรียญทองแดง 7,000 เหรียญ
หลังจากผ่านไปนาน ฉลามที่บาดเจ็บก็ไม่ตกลงมาแล้วเย่จนรู้ว่าเขารอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ทะเลเต็มไปด้วยลมและคลื่น เวลาผ่านไป และเขาอาจจะไม่รู้ว่าจะเรือล่องไปที่ไหน
เย่จุนกลับสู่ผิวน้ํา โชคดีที่เรืออยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร
ฝูงฉลามก็ได้หายไปแล้ว
แม้ว่าไอคิวของฉลามจะไม่สูง แต่เมื่อเห็นว่าจํานวนเพื่อนของพวกมันมีจํานวนน้อยลงเรื่อยๆ พวกมันก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ
โดยเฉพาะฉลามจํานวนมากได้รับบาดเจ็บ และว่ายน้ําหนีไปทันที
ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ เมื่อสัตว์ร้ายได้รับบาดเจ็บสิ่งแรกที่ทําคือต้องซ่อนตัว
ฉลามก็ไม่มีข้อยกเว้น
มันเพิ่งเริ่มต้น การต่อสู้เริ่มขึ้นเร็วเกินไป และฉลามก็มากมายก็ปะปนกัน มันก็เหมือนกับกองทัพที่โดนทิ้งระเบิดในค่ายและพวกมันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แต่เมื่อสงบลง พวกมันก็จะสลายไปตามธรรมชาติ
ขณะนี้น้ําทะเลผืนนี้ได้ถูกย้อมเป็นสีแดง
นอกจากนี้ยังมีฉลามอยู่ประปรายประมาณสองสามตัวแหวกว่ายอยู่ในบริเวณใกล้เคียง
เย่จุนเพิกเฉยต่อฉลามที่บ้าคลั่ง 2 ตัวนี้ และขี่ตุ๊กตากลับไปที่เรือ
จากนั้นเขาก็ทอดสมอ
สมอถูกถอดขึ้นเมื่อวานนี้เนื่องจากลมและคลื่นแรงเกินไปและสมอทําให้ง่ายต่อการพลิกคว่ํา
ตอนนี้ลมและคลื่นมีขนาดเล็ก เขาจึงสามารถทอดสมอเรือทิ้งไว้ได้ชั่วคราว
ต่อจากนั้น เจุนก็เริ่มขนซากฉลามจากก้นทะเล
น่าเสียดายที่ฉลามเหล่านี้เป็นแค่มอนสเตอร์ธรรมดา ไม่มีอุปกรณ์ดรอปออกมา ไม่มีหนังสือทักษะ มีเพียงแค่เหรียญทองแดงบางส่วนเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เนื้อปลาฉลามจํานวนมากไม่สามารถสูญเปล่าได้
ฉลามมากกว่า 30 ตัว คือเนื้อมากกว่าหมื่นจิน!
ไม่คาดคิดเลยว่า ภัยพิบัตินี้ไม่เพียงแต่ทําให้เขาเพิ่มเลเวลอัพ 1 เลเวลเท่านั้น แต่ยังได้รับผลประโยชน์มหาศาลอีกด้วย
เย่จนใช้พลังทั้งหมดของเขาในการนําฉลามพวกนี้ขึ้นเรือ
ในท้ายที่สุด ไม่มีพื้นที่เหลือบนดาดฟ้าอีกต่อไปแล้วและเย่จุนก็ใช้เชือกแขวนซากฉลามไว้ด้านข้างของเรือ แล้วหย่อนลงไปในทะเล
โชคดีฝูงฉลามไปไกลแล้ว
เยจุนตัดครีบฉลามทั้งหมดและเก็บไว้
จากนั้นก็เริ่มชําแหละฉลาม
มีปลาและเนื้อสัตว์มากมาย แน่นอนว่าเจุนไม่สามารถกินมันได้หมด และพวกมันทั้งหมดอยู่ในรายการในช่องการซื้อขาย
แค่แป๊บเดียวเท่านั้น!
ช่องแชททั่วโลกได้เงียบลง!
ในตอนเช้า เนื่องจากเจุนไม่ได้ออกมาตอบข้อความหลายคนจึงสันนิษฐานว่าเจุนตายแล้ว
โดยเฉพาะตอนเที่ยงไม่มีข่าวเกี่ยวกับเผ่จุนเลย และหลายคนสรุปว่าการคาดเดานี้ถูกต้อง
ช่วงนี้ใน ในช่องแชทมีคนหลายคนคิดถึงเย่จุน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เย่จุนเป็นคนดังระดับโลกด้วยการเลเวลอัพที่รวดเร็ว และทรัพยากรมากมาย หลายคนมีเขาเป็นไอดอล อย่างไรก็ตาม หากคนดังตายไปแล้วทั้งๆ ที่ไม่มีใครได้จุดเทียนให้เขา คงน่าสงสารไม่น้อย ดังนั้นพวกเขาเลยต้องจุดเทียนในช่องแชทให้เย่จุน
มันก็เหมือนกับ ปกติแล้วคุณไม่เคยเห็นเพื่อนคนไหนสนใจคนดังระดับโลก แต่เมื่อพวกเขาตาย เพื่อนทั้งวงของคุณก็ไปจุดเทียนเสียแล้ว
นี่คือความจริง
เมื่อเย่จุนเข้าไปในช่องแชท เขามองไปรอบๆแถวเทียน
“ฮะ??
“นี่ฉลองอะไร?”
“ยังเหลือภัยพิบัติอีก 2 วัน ทําไมพวกนายถึงมีความสุขนัก?”
“ทุกคน เหตุการณ์อะไรที่ทําให้พวกนายมีความสุข?”
เย่จุนถาม และเขาก็นําฉลามมากกว่า 30 ตัว มาใส่ในช่องการซื้อขาย
จู่ๆ โลกทั้งใบก็ระเบิด!
“ฉันตาฝาดหรือเปล่า”
“บัดซบ เทพเยี่ยังไม่ตาย!”
“ฉันจุดเทียนแล้ว แต่นายยังไม่ตาย…”
“ไม่เพียงแต่เทพเย่จะยังไม่ตาย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะได้กําไรมหาศาล มีฉลามมากมาย ฉันขอนับก่อน: 1 2 3 4 5 6 7 นี่คุณไปปล้นรังฉลามมาหรือเปล่า?”
“ฉันจําได้ว่า เดูเหมือนทพเย่จะมีชื่อเรียกว่า นักล่าฉลาม…”
“ทุกคนคิดว่าเทพเย่ตายแล้ว แต่ฉลามดันมาตายแทน…”
“พวกคนดี…”
“นายกําลังพยายามที่จะหัวเราะเยาะฉัน และรับเสบียงของฉันอย่างนั้นหรอ?”
“เมื่อคิดว่าฉันตายแล้ว พวกนายเลยไม่ได้รับเสบียงที่เหลือของฉัน…
เย่จนค้นพบรายละเอียดและรู้สึกทิ้งเล็กน้อย เขาพูดว่า “ฉันพึ่งเจอกับฝูงฉลาม และฉันได้โอกาสที่จะหลบหนี อย่างไรก็ตามฉันฆ่าฉลามไปมากกว่า 30 ตัว เพื่อให้เป็นอาหารว่างสําหรับทุกคน ราคาแค่ 1 เหรียญทองแดงต่อ 1 จินเท่านั้นนี่คือผลประโยชน์เล็กน้อยสําหรับทุกคน!”
“อีกอย่าง เขาฆ่าฉลามไปมากกว่า 30 ตัว แม้แต่ฉันไม่ก็กล้าฆ่าไก่เยอะแบบนี้”
“เยู่ผู้ซื้อวดออนไลน์แล้ว!”
“เรากําลังพยายามหาที่หลบภัย แต่เจุนกําลังต่อสู้กับมอนสเตอร์ และเลเวลอัพอย่างเงียบๆ มีคําอธิบายสําหรับเรื่องนี้หรือไม่”
“จะบ่นอะไรนักหนา รีบไปคว้าเนื้อมาเร็วเข้า!”
“อย่าพึ่งคว้า ทุกคนต้องแบ่งแต้มก่อน!”
ราคาเนื้อ 1 ชิ้น ต่อ 1 เหรียญทองแดง มันต่ําสุดๆ
เนื้อ 1 จิน ก็เพียงพอแล้วสําหรับคนจํานวนมากที่ต้องจะอยู่รอดภายใน 2 วันนี้
แต่ด้วยผู้เล่นจํานวนมากในโลก เนื้อนับหมื่นจินก็ยังไม่เพียงพอที่จะอุดปากของพวกเขาได้
มีเพียงเย่จุนเท่านั้นที่ทําได้ เมื่อเผชิญกับภัยพิบัติระดับโลกเช่นนี้ คนอื่นๆ ก็ไร้อํานาจจริงๆ
ในไม่ช้า ก็ถึงช่วงค่ําคืนอีกครั้ง และวิกฤตครั้งใหญ่ก็ได้มาถึง
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออนไลน์
บทที่ 47 สังหารฉลาม
หลังจากผ่านไปหนึ่งคืน อากาศเย็นสุดขั้วก็สงบลงเล็กน้อย
ผู้เล่นหลายคนรู้สึกขอบคุณที่ในที่สุดก็มีโอกาสได้หายใจ
“ฝนเริ่มเบาลง ในที่สุดฉันก็รอดแล้ว!”
“อย่ามัวแต่อยากมีความสุข นี่มันแค่คืนแรกเท่านั้น ยังเหลืออีก 2 วัน!”
“ที่พักพิงของฉันถูกทําลาย และฉันต้องรีบไปหาที่พักพิงใหม่!”
“ที่พักของฉันไม่เป็นไร แค่ต้องทิ้งเสบียงบางอย่าง!”
“ฉันยังอยู่บนต้นไม้ มีจระเข้อยู่ด้านล่าง ฉันไม่กล้าลงไป ใครก็ได้ช่วยฉันที่….”
ภัยพิบัติได้เกิดขึ้นทั่วโลก แต่ภัยพิบัติอาจมีทั้งขนาดใหญ่และขนาดเล็ก
ยิ่งกว่านั้น แม้ว่ามันจะเป็นภัยพิบัติแบบเดียวกัน ผู้เล่นบางคนก็เตรียมพร้อมและสูญเสียเพียงเล็กน้อย ในขณะที่ผู้เล่นบางคนสูญเสียทุกอย่าง และที่แย่ไปกว่านั้นคือเสียชีวิต
ในทุ่งน้ําแข็ง โมทอพสกีได้ตื่นจากการหลับสนิทด้วยจมูกที่ขยับฟุดฟิดไปมา และตะโกนด้วยความประหลาดใจและมีความสุข “ฉันได้กลิ่นไวน์แล้วขอบคุณมาก เย่จุน คุณคือพระเจ้า”
“เฒ่าเหมาจ่อ เจ้ายังไม่ตาย!” มีคนแปลกใจที่ ชายคนนี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากหมีสีน้ําตาลเมื่อวานนี้ และตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่
“ฉันจะตายโดยไม่ดื่มไวนได้ยังไง” โมทอพสกีอึกอักแล้วพูดด้วยความโล่งใจว่า “ฉันรู้สึกมีพลัง ฉันสามารถทุบตีหมีตัวอื่นได้แล้ว!”
“ขอบคุณเย่จุน เย่จุนคุณสบายดีไหม? คุณยังมีชีวิตอยู่ไหม?” โมทอพสกีส่งข้อความอย่างเมามัน
ผู้เล่นหลายคนได้เห็นฉากนี้แล้ว และพวกเขาก็อยากรู้เช่นกันว่าเย่จุนยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
เหตุผลที่ว่า เย่จุนมีเสบียงที่ร่ํารวยที่สุด และมีทรัพยากรมากที่สุด และความแข็งแกร่งของเขานั้นแข็งแกร่งที่สุดในโลกอย่างแน่นอน หากเป็นเพียงแค่พายุระดับเดียวกับเมื่อวาน เขาไม่ก็ควรกังวล
เย่จุนแตกต่างจากพวกเขา ในโหมดความมรณะ ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
มีคนคาดว่าความน่าจะเป็นของผู้เล่นธรรมดาที่จะผ่านภัยพิบัติครั้งนี้คือ 50% แต่ในโหมดมรณะอาจตายได้ หรือแม้แต่ตายไปชั่วชีวิต
ถ้าสวรรค์อยากให้คุณตาย คุณกล้าตายหรือไม่?
ทุกคนตั้งตารอคําตอบของเย่จุน
อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปนาน เย่จุนก็ไม่ออกมาตอบ
หลายคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ไม่ว่าคุณจะมีเสบียงมากแค่ไหน ไม่ว่าคุณจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ต้องตาย
น่าเสียดายที่เย่จุนมีเสบียงมากมาย แต่เสบียงพวกนั้นกลับไม่ได้ใช้
เกาะร้างใกล้กับอาร์กติกเซอร์เคิลถูกหิมะขาวปกคลุม หิมะตกตลอดทั้งคืนและหนาถึง 2 ฟุต
หยางเทียนซิงและหยางเฉิงเฉิง ซ่อนตัวอยู่ในบ้านไม้ และสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป พวกเขาส่งข้อความถึงเย่จุนเร็วมาก แต่เย่จุนไม่เคยตอบกลับพวกเขาเลย
เป็นเรื่องที่ให้อภัยได้สําหรับการที่เย่จุนจะไม่ตอบข้อความของโมทอพสกี แต่พวกเขาเป็นเพื่อนกัน และมันต้องมีเหตุผลที่เย่จุนเห็นข้อความ และไม่ได้ตอบพวกเขา
เว้นแต่จะมีโอกาสเดียวเท่านั้น!
เย่จุนไม่สามารถตอบได้อีกต่อไป!
“พี่เย่แข็งแกร่งมาก เขาจะไม่ตาย อย่างน้อยเขาก็จะไม่ตายในวันแรก!” หยางเทียนซิงพึมพํา
“ ภัยพิบัติที่พบในโหมดมรณะนั้นแตกต่างจากของเราอย่างแน่นอน บางทีเขาอาจจะยังต่อสู้กับภัยพิบัติอยู่ อย่างไรก็ตาม ผู้ชายคนนั้นค่อนข้างระมัดระวังในการคิด ประพฤติตัวดี และไม่เคยทนทุกข์ด้วยซ้ํา เราเป็นหนี้บุญคุณเขา และเขาก็ไม่เคยได้รับความช่วยเหลือจากเรา เรายังไม่ได้จ่ายคืนเขาเลย เขาจะยอมตายได้ยังไง” หยางเฉิงเฉิงฝืนยิ้มดูเหมือนปลอบใจตัวเอง
ด้านนอกประตูก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“พี่เทียนซิง หิมะหยุดตกแล้ว ไปล่าสัตว์ด้วยกันเถอะ!” มันคือทีม 3 คนของหวังหยุนจือ
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ขาดอาหาร!”
“งั้นก็ไปเก็บฟื้นด้วยกันสิ หิมะจะตก แล้วคราวหน้าเราจะต้องได้ใช้ฟื้นแห้งเยอะแน่ๆ!”
“ฉันไม่หนาว!”
“เรากําลังย่างไก่ฟ้า พี่หยาง ไม่ลองด้วยกันเหรอ?”
“ฉันไม่หิว!” หยางเทียนซึ่งกําลังรอให้เย่จุนตอบกลับด้วยความรู้สึกรําคาญ
ด้านนอกประตู ใบหน้าทั้ง 3 คนดูน่าเกลียดเล็กน้อย ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยด้วยความเศร้าโศก
เย่จุนไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร
อย่างไรก็ตาม หยางเฉิงเฉิงคาดเดาได้ถูกจริงๆ เย่จุนไม่สามารถหาเวลาว่างสําหรับอ่านข้อความได้ในขณะนี้
ข้างหน้าเขาบนทะเลมีครีบฉลามหนาทึบเป็นเหมือนกับมีดที่ไถลไปในทะเล
เย่จุนเหลือบดู และคาดว่ามีน่าจะฉลามหลายร้อยตัว อยู่ในรัศมีไม่กี่ร้อยเมตรในทั่วทุกทิศทาง 360
หนังศีรษะของเย่จุนเริ่มชา!
แม้ว่าปลาฉลามที่ตกตายด้วยมือของเขาจะมีจํานวนไม่มาก แต่คุณจะรู้สึกยังไงถ้ามีฉลามหลายร้อยตัวกําลังรายล้อมคุณ
ถึงจะโดนล้อมรอบด้วยหมูหลายร้อยตัว กลัวว่าคนที่โดนล้อมคงจะร้องไห้เป็นแน่แท้
มีฉลามจํานวนมากมารวมตัวกันที่นี่ เย่จุนไม่คิดว่าเจ้าพวกนี้จะมาเพื่ออวยพรวันเกิดของเขาอย่างแน่นอน
แน่นอนว่านี่เป็นหนึ่งในการทดสอบของโหมดมรณะ
ไม่ใช่แค่ต้องอยู่รอดจากพายุ แต่ยังต้องทนต่อการล้อมของนักฆ่าในมหาสมุทรอีกด้วย
เขาต้องไม่แพ้ เพราะนี่คือโหมดมรณะ
ด้วยพายุเมื่อวาน ถ้ามีเย่จุนไม่ได้สร้างเรือ เขาคงจมลงทะเลไปนานแล้ว
ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว แต่แล้วฉลามก็มาแล้วก่อนที่เขาจะมีโอกาสได้หายใจด้วยซ้ํา
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้เยจูนแปลกใจคือ ฉลามกลุ่มนี้ว่ายห่างจากเรือไม่เกิน 10 เมตร ส่วนใหญ่อยู่ห่างออกไป 100 เมตร และไม่อยู่ใกล้ ดูเหมือนว่ามีบางอย่างบนเรือที่ทําให้พวกมันหวาดกลัว
ทันใดนั้นแรงบันดาลใจของเย่จุนก็เปล่งประกาย
ความหวาดกลัวของฉลาม!
เขาเกือบลืมไปว่าเขายังมีฉายาแบบนี้อยู่!
ฟูวว…
เย่จุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก!
ดูเหมือนว่าในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ฉลามพวกนี้จะยังไม่โจมตีเขา แต่หลังจากผ่านไปนานมันจะไม่เป็นแบบเดิมแน่นอน!
แต่นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์เป็น
เมื่อคุณรู้ว่าคนอื่นกลัวคุณ คุณจะมีความกล้ามากขึ้น
มีฉลามจํานวนมากมารวมตัวกันที่นี่ และถ้าเขาไม่ฆ่าซักสองสามตัวเพื่อรับค่าประสบการณ์ครั้งต่อไปเขาคงจะล่อฉลามได้ไม่ง่ายแล้ว!
เย่จุนมองดูฉลามพวกนนี้ ราวกับว่าพวกมันไม่ใช่ฉลามอีกต่อไป แต่เป็นค่าประสบการณ์มากมาย
แค่ทํามัน! (Just Do It!)
อย่างไรก็ตาม เขามีฉายา “ความหวาดกลัวของฉลาม” และถ้าเขาไม่เริ่มโจมตี ฉลามก็จะไม่เข้าใกล้
เขาใช้ความคิดริเริ่มในการโจมตีฉลาม พวกมันจะยังคงโจมตีเขาเมื่อพวกมันได้กลิ่นเลือด
เขาต้องคิดถึงวิธีที่ดีที่สุด ในการได้รับผลประโยชน์มากที่สุด
รู้แล้ว!”
เย่จุนคิดวิธีที่ดีๆ ออก!
เขาลากถังเล็กๆ ออกมาจากห้องโดยสาร!
ใช่แล้ว!
มันคือสีแห่งการแสร้ง ที่เขาได้จากการลงชื่อเข้าใช้ก่อนหน้านี้
ในที่สุดก็มีประโยชน์
เย่จุนถอดชุดตัวเองออก แล้วละเลงตัวเองด้วยสีตั้งแต่หัวจรดเท้า
แล้วก็ทาคันธนูและลูกธนู
ตามที่คาดไว้ ดูเหมือนว่าเขาได้หายตัวไปจากดาดฟ้าเรือ
เพื่อตรวจสอบผลกระทบ เขาจงใจเดินไปข้างหลังเก้าพันปีแล้วเคาะหัวของเขา
เก้าพันปีหันกลับมา!
ดาดฟ้าว่างเปล่า!
ไม่มีคน!
เก้าพันปีสงสัย
“ฉันเอง!”
เย่จุนพูด ฟันขาวเรียงเป็นแถวก็ได้ปรากฏขึ้นในอากาศ
เก้าพันปีตกใจในทันที และกระโดดโหยงสูงมากกว่าหนึ่งฟุต!
แม้แต่เก้าพันปีก็สามารถซ่อนได้ นับประสาฉลามไร้สมองกลุ่มนี้
เย่จุนลากตุ๊กตาออกจากใต้เตียง
จากนั้นวางตุ๊กตาลงทะเลแล้วขี่มัน!
ตุ๊กตาถูกทาสีด้วยสีแห่งการเสแสร้งนานแล้ว และมันมีประโยชน์มาก ถ้าเขาใช้แพฉลามก็จะเห็น
“ไป!”
เขาสั่งตุ๊กตา!
ตุ๊กตาค่อยๆ ลอยไปทางฉลาม
เมื่ออยู่ห่างจากฉลามมากกว่า 30 เมตร เย่จุนก็ขี่มัน ง้างคันธนูและยิงลูกธนูออกไป และเล็งไปที่ฉลามตัวใหญ่ที่มีความยาวถึง 6 หรือ 7 เมตร
ฟุบ
ลูกธนูคมกริบได้พุ่งออกมา!
ความแข็งแกร่งของเย่จุนนั้นเพิ่มขึ้นมาก
ลูกธนูสีทองแดงเจาะเข้าหัวฉลามอย่างง่ายดาย
“สังหารฉลามขาว ได้รับ ค่าประสบการณ์ +20”
ฉลามขาวตายโดยไม่รู้ว่ามันตายได้ยังไง
เลือดได้ย้อมทะเลเป็นสีแดง และกลิ่นเลือดที่ฉุนเฉียวก็ได้ปลุกความดุร้ายของฉลาม
อย่างไรก็ตาม พวกมันหาฆาตกรไม่เจอ เมื่อฉลามอยู่ปนกัน พวกมันก็ได้กัดฉลามขาวตัวอื่นตายอย่างบ้าคลั่ง
น่าเสียดายที่เขาตามฉลามไม่ทัน และเย่จุนก็ยิงธนูออกไปอีกลูก
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออนไลน์
บทที่ 46 คืนแรกจบลง! ฉลามกําลังมา!
(จะเริ่มแทนเจ้าตัวเล็กว่า เขา แล้วนะครับเรียก มันดูห้วนๆ ไม่เพราะ)
เรือสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ลูกเห็บแตกและกระแทกพื้น น้ําแข็งแตกและมันลื่นง่ายมาก ท้ายที่สุด เย่จุนก็เดินข้ามไปได้
เมื่อเขาเข้าไปใกล้ เขาสามารถมองเห็นผ่านหน้าต่างแตกที่มีน้ําเข้ามาในห้องโดยสาร
โชคดีมีน้ําไม่มาก ไม่อย่างนั้นคงลําบากจริงๆ
เย่จุนรีบหมุนตัวและเข้าไปข้างใน
ข้างในนั้น โต๊ะ เก้าอี้ และม้านั่ง พลิกคว่ําทั้งหมด เย่จุนได้ทําการซ่อมแซมเตียงคู่ไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่มันเปียกเพราะน้ําทะเล
บูม…
เสียงคลื่นซัดเข้ามาอีกครั้ง
น้ําเริ่มสะสมในห้องโดยสาร และสามารถมองเห็นปลากําลังว่ายน้ําได้
เขาคงสามารถเลี้ยงปลาได้จริงๆ
เย่จุนรีบปืนลงไปที่ด้านล่าง และเริ่มมองหาไม้กระดาน เพื่อเสริมกําลังประตู และหน้าต่าง
ชั้นล่างไม่เป็นไร เย่จุนได้ซ่อมแซมทุกอย่างมานานแล้ว
ของกระจุกกระจิกบางอย่างถูกโยนทิ้งเนื่องจากความปั่นป่วนของเรือ แต่กล่องไม้ที่ปลูกผัก เย่จุนได้ปรับปรุงมันอย่างแน่นหนาและปิดฝาไว้ แม้แต่ดินก็ไม่สามารถเล็ดลอดออกมาได้
จุดศูนย์ถ่วงมีเสถียรภาพมาก
ตราบใดที่ไม่มีคลื่นขนาดใหญ่ หรือคลื่นทําให้เรือแตกหรือพลิกคว่ํา เรือก็เหมือนแก้วน้ํา
เย่จุนหยิบไม้กระดานสองสามแผ่นแล้วกลับไปที่ดาดฟ้า
ต้องปิดหน้าต่างจากด้านนอก ไม่เช่นนั้น น้ําจะรั่วซึมเข้ามา
แต่ตอนนี้ พายุรุนแรงขึ้น ลูกเห็บก็มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ลูกเห็บขนาดใหญ่พุ่งไปที่ชามเชี่ยงไฮ้ และเขาอาจถูกฆ่าได้ถ้าเขาไม่ระวัง
ด้วยความสิ้นหวัง เย่จุนวางเก้าพันปีไว้บนหัวของเขา และหาเชือกผูกไว้
หมวกนิรภัยทางนิเวศวิทยาพร้อมแล้ว (55555555)
เจ้าตัวเล็กจะต้องอยู่ตรงนี้ชั่วคราว!
อย่างน้อยด้วยวิธีนี้ เย่จุนก็สามารถปล่อยมือของเขา และทํางานได้
เก้าพันปีรู้สึกสับสนเล็กน้อย
“นายกําลังทําอะไรอยู่? นี่คือ?”
มุมนี้ทําให้เก้าพันปีรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และทําได้เพียงเหยียดขาทั้งสี่เพื่อเตะขึ้นไปในอากาศ
ลูกเห็บตกลงมา
เก้าพันปีรู้สึกถึงอันตราย และได้หดหัวและแขนขา เข้าไปในกระดองของเขา
ทันใดนั้น เทคนิคโลน้ําก็โผล่ออกมา
กระบังน้ําขนาดเท่าฝาหม้อปรากฏขึ้นเหนือหัวของเยู่จุน ทําให้บังลูกเห็บได้ดี
ตอนนี้ เย่จุนเป็นช่างก่อสร้างระดับกลาง ไม่เพียงแต่จะมีทักษะที่ดี แต่ยังเคลื่อนไหวได้เร็วอีกด้วย
“ป๊ะป่า
ค้อนก่อสร้างกระแทกอยู่ครู่หนึ่ง และหน้าต่างก็ปิดสนิท ทําให้น้ําเข้ามาไม่ได้
ในเวลานี้ บนหัวของเย่จุนโล่น้ําเริ่มสว่าง และดับลง
ลูกเห็บตกลงมา และโล่น้ําก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับว่ามันจะอยู่ได้อีกไม่นานนัก
ไม่น่าแปลกใจ เพราะเก้าพันปียังคงอ่อนแอเกินไป และมันก็ไม่เลวเลยที่เขาต้านทานได้นานขนาดนี้
เย่จุนรีบสร้างที่กําบังจากฝนด้วยไม้ และแผ่นไม้อยู่ใต้ขอบหน้าต่าง
พื้นที่ไม่จําเป็นต้องมีขนาดใหญ่ มันมีพื้นที่น้อยกว่า 2 ตารางเมตร
วิธีนี้ง่ายมาก เขาทําได้อีก 2 หรือ 3 รอบ
บูม!
ในเวลานี้ โลน้ําทนไม่ไหวแล้ว และมันก็ระเบิด!
ลมหายใจเก้าพันปีได้อ่อนแอลงในทันที
หัวใจของเย่จุนบีบรัด และเขาก็รีบซ่อนตัวอยู่ใต้เพิ่ง วางมือไปที่เก้าพันปีอย่างระมัดระวัง และตรวจสอบเขา
โชคดีไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ดูเหมือนจะหมดแรง
เย่จุนป้อนอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษให้กับเจ้าตัวเล็ก ในที่สุดเจ้าตัวเล็กก็ฟื้นขึ้นมา ยึดหัวสีดําของเขาออกมา จากนั้นก็เงยหน้ามองเขา ราวกับจะพูดว่า: ฉันสบายดี
“ขอบคุณสําหรับการเสียสละของนายในครั้งนี้! ไม่เช่นนั้นฉันคงจะถูกลูกเห็บทุบหัวอย่างแน่นอน”
แม้ว่าเย่จุนจะเป็นนักล่าเลเวล 6 ที่สามารถล่าฉลามและต่อสู้กับเสื้อได้ แต่เขาก็ยังคงเป็นมนุษย์ ลูกเห็บตกลงมาจากท้องฟ้า และผลกระทบก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าก้อนหิน ที่หลายแห่งบนดาดฟ้าถูกทุบจุนกลายเป็นหลุมเป็นบ่อ พลังของมันเห็นได้ชัดเลยว่าอันตราย
โชคดีที่ลูกเห็บมาเร็วและไปเร็ว
แต่พายุมันแรงกว่า!
เรือทั้งลําถูกโยนขึ้นหลายครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะน้ําหนักของท้องเรือ มันคงจะพลิกคว่ําไปนานแล้ว
เย่จุนมองไปที่เสาสูงตระหง่าน เขากัดฟัน และฟันมันออกด้วยขวาน
เสากระโดงสูงเกินไป และไม่สมดุล และจุดศูนย์ถ่วงจะเปลี่ยนไปทันทีที่ลม และคลื่นกระทบ นี่คือเหตุผลที่เรือเอียงหลายครั้งเมื่ออยู่บนยอดคลื่น
หลังจากตัดเสากระโดงแล้ว เรือก็มั่นคงขึ้นมาก ถูกคลื่นขนาดใหญ่ซัดขึ้น แต่มันก็ไม่แกว่งอย่างรุนแรงเหมือนเมื่อก่อน
เสียงลมกรีดร้อง…
เย่จุนซ่อนตัวอยู่ใต้เพิ่ง ร่างกายของเขาเปียกโชกไปหมดแล้ว
ไม่มีทางที่จะทําให้ร่างกายเขาอุ่นขึ้นเลย ในสถานการณ์แบบนี้
อยู่ที่ว่าเราจะจุดไฟได้หรือไม่ เรือก็เป็นหลุมเป็นบ่อ ถ้าเตาพลิกคว่ํา บางทีเรืออาจถูกไฟไหม้
เย่จุนควบคุมคันธนูของเรือให้หันหน้าเข้าหายอดคลื่น เพื่อไม่ให้พลิกคว่ํา เขาทําได้เพียงจับราวบันได พิงกับห้องโดยสาร และอุ้มเก้าพันปีไว้ในอ้อมแขนของเขา ส่วนที่เหลือก็ต้องยอมทิ้ง
เมื่อแล่นเรือในทะเล ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับท้องฟ้า
มันเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ แม้แต่ในยุคสังคมเทคโนโลยีสมัยใหม่ ที่สามารถสร้างเรือบรรทุกน้ํามันขนาด 10,000 ตันได้ แต่เมื่อเจอกับพายุขนาด พวกเขาคงทําได้แค่อธิษฐานขอพรจากเจ้าแม่หม่าโจ้ว 1]
ในไม่ช้า เยจุนทําราวบันไดมาหลายอัน
ด้วยวิธีนี้ มันจะสามารถป้องกันไม่ให้เขาถูกคลื่นซัดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
คุณภาพและความทนทานของสิ่งของที่สร้างด้วยค้อนก่อสร้างระดับเงินจะเพิ่มขึ้น 30% และไม่มีความปลอดภัยมากนัก
เขาใช้หนึ่งคืนเวลาอยู่กับการกระแทกของคลื่นที่ยาวนาน
ลมและฝนเริ่มน้อยลง แต่ท้องฟ้ายังคงมืดมาก มีเมฆสีดําและมีแสงจ้าบางจุดส่องให้เห็นจางๆ
อธิบายว่าใกล้จะรุ่งสางแล้ว
ด้วยวิธีนี้ ในที่สุดเย่จุนก็มีเวลาว่างเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงสามารถดูสถานการณ์ของผู้เล่นคนอื่น
ช่องแชทโลกก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้า
“หิมะตกจริงๆ ใครจะมอบเสบียงให้ฉันเพื่อจุดไฟได้บ้าง…”
นี่คือข้อความที่ส่งโดยผู้เล่นในโหมดทะเลทรายชื่อ เฉียวหล่าวซู ซึ่งเร็วมาก แต่ไม่ได้มีใครติดตาม
ในพื้นที่ทะเลทรายมีแนวโน้มที่จะลดลงต่ํากว่าศูนย์ถึง 10 องศาหรือแม้กระทั่งหลายสิบองศาในตอนกลางคืน ที่พักพิงของผู้เล่นคนนี้หายไป เขาเปียกโชกไปทั้งตัว ท่ามกลางลมและหิมะ แม้แต่หนึ่งชั่วโมงก็คงไม่สามารถต้านทานได้
มีผู้เล่นหลายคนเป็นเช่นนี้
แม้แต่คนจํานวนมากเสียชีวิตในภัยพิบัติ ก่อนที่พวกเขาจะมีเวลาโพสต์หรือพูดคุย
เย่จุนนิ่งเงียบเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไร
นี่เป็นหายนะทั่วโลก ต้องพึ่งความแข็งแกร่งส่วนตัว และแม้แต่การดูแลตัวเขาเองก็ยังเต็มไปด้วยปัญหา นับประสาอะไรกับการไปช่วยเหลือผู้อื่น
ถ้าเขาไม่ได้สร้างเรือ เขาก็คงจมลงสู่ก้นทะเลไปนานแล้ว
แม้ว่าเขาจะมีเรือรบ ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้น แต่เมื่อเผชิญกับภัยพิบัติครั้งนี้ เย่จุนก็ ยังอ่อนแอเหมือนกับมดตัวเล็กๆ
เย่จุนยังเห็นข้อความที่ผู้เล่น โหมดขั้วโลก ที่ชื่อ โมทอพสกี ทิ้งไว้
ในเวลานี้ มีเพียงสิ่งมีชีวิตเช่นเหมาซู่เท่านั้นที่ยังพูดถึงเรื่องการดื่ม
(TL: ma0zu มันแปลว่า หมวก แต่ในกรณีนี้ไม่รู้ว่ามันคืออะไรเลยทับศัพท์ไปโลด)
ไม่รู้ว่าคนคนนี้ตายหรือยัง
เย่จุนส่งไวน์ผลไม้ 2 ขวดไปให้อีกฝ่าย
ส่วนคนอื่นๆ เขาหมดหนทางจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นหลายคนยังส่งเสียงเชียร์
พวกเขาเฉลิมฉลองในคืนแรก และในที่สุดก็ผ่านมันไปได้
“ที่นี่หิมะหยุดตกแล้ว!”
“ฉันซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้ทั้งคืน และฝนก็เบาลงมาก! อย่างไรก็ตาม ป่าข้างหน้าฉันกลาย เป็นหนองน้ําไปแล้ว แต่ประเด็นคือ ดูเหมือนว่าจะมีจระเข้อยู่ข้างใต้น้ํา!”
“ฉันอยู่บนเกาะ มีคลื่นสึนามิที่เกิดขึ้นที่นี้ ตอนนี้มีปลาอยู่เต็มชายหาด ที่พักของฉันได้จมอยู่ใต้น้ํา ใครก็ได้ให้ฉันยืมอุปกรณ์บางอย่างที ฉันจะจ่ายคืนแน่นอน”
“ไปให้พ้น! ไอ้คนขี้โกหก!”
“ฉันไม่ได้โกหกนายจริงๆนะ!”
แสงแห่งรุ่งอรุณดูเหมือนจะเจือจางความหดหูในใจของทุกคน และลมหายใจในช่องแชทก็ค่อยๆกลับมาร่าเริงอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เย่จุนไม่ได้ตั้งใจจะดูเรื่องนี้อีกต่อไป
ด้านหน้าเขา มีครีบหนาทึบนับไม่ถ้วนราวกับมีดได้ปรากฏขึ้นในทะเล
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่จุนรู้สึกพ่ายแพ้ หนังศีรษะของเขาชาเล็กน้อย
[1] เจ้าแม่หม่าโจ้ว/ม่าจ้อโป๋ : เป็นเทพแห่งท้องทะเลหรือการเดินเรือ
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 45 เทคนิคโล่น้ํา!
ขณะนี้กําลังเกิดภัยพิบัติระดับโลก!
พื้นที่ส่วนใหญ่มีฝนตกหนักราวกับน้ําตก ปริมาณน้ําฝนอยู่เหนือความรู้ความเข้าใจของผู้คนโลก ราวกับว่าเขื่อนกั้นแม่น้ําเทียนเหอได้พังทลายลง
ที่พักพิงของคนบางสร้างขึ้นในที่ราบต่ํา ในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงที่พักก็กลายเป็นบ่อปลา พวกเขาต้องละทิ้งที่พักพิงและหาที่อื่นเพื่อหลบฝน
แต่ฝนที่ตกหนักนี้ คุณจะไปหาที่พักพิงชั่วคราวได้จากที่ไหน?
หลายคนเปียกโชกทันทีเมื่อเดินออกจากที่พักพิง
ในสังคมสมัยใหม่ ผู้คนจํานวนมากเจ็บปวยแม้หลังจากฝนตกหนัก นับประสาอะไรเมื่อมาอยู่ในถิ่นทุรกันดาร สถานที่ที่ปราศจากสิ่งที่ให้ความอบอุ่น
ฝนจะชะล้างร่างกายอย่างต่อเนื่อง ขจัดความร้อนออกมากยังทําให้พละกําลังของร่างกายลดลงและภูมิคุ้มกันลดลงอีกด้วยความเจ็บป่วยในที่แบบนี้ก็หมายถึงความตาย
หากคนเหล่านี้ไม่สามารถหาที่พักพิงที่แข็งแรงเพื่อหลบจากสายฝนได้ชะตากรรมต่อไปที่พวกเขาจะเผชิญสามารถคาดการณ์ได้แน่นอน – เป็นหวัดเป็นไข้ แล้วค่อยๆ ตาย
แม้แต่โหมดทะเลทรายที่ขาดแคลนน้ํามากที่สุด ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน
ในตอนแรก เมื่อฝนเทลงมา ผู้เล่นในโหมดทะเลทรายต่างพากันสุขสันต์ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นน้ําหลังจากครึ่งเดือน
ผู้เล่นบางคนอดไม่ได้ที่จะรีบวิ่งไปท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักปล่อยให้ฝนกัดเซาะร่างกายของพวกเขาอย่างดุเดือด
แต่ไม่นาน พวกเขาก็หัวเราะไม่ออกอีกต่อไป ฝนตกหนักมากจนทรายซัดลงมา ที่พักพิงหลายแห่งที่สร้างขึ้นบนทรายก็พังทลายลงเช่นกันและเสบียงทั้งหมดก็เปียก
นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด
หลังจากเข้าสู่ช่วงกลางคืน ทรายก็สลายไปอย่างรวดเร็วและเมื่อถูกฝนซัดลงมา อุณหภูมิก็ลดลงเหลือต่ํากว่าศูนย์
แน่นอนว่ามันตรงกับคําพูดของคนที่กล่าวเอาไว้ และลูกเห็บก็เริ่มตกลงมา
ผู้เล่นที่อาศัยอยู่ในโหมดทะเลทรายไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้เลย อากาศมันร้อนจนแทบทําพวกเขาตาย ได้ และพวกเขาเกลียดการที่ ต้องใส่เสื้อผ้าแต่ใครจะคิดว่าหิมะจะตก? 90% ของผู้เล่นไม่ได้เตรี ยมเสื้อผ้าที่อบอุ่นทุกคนเริ่มซีดและกลายเป็นสีม่วง
“มันหนาวจัง ฉันมันโง่เหมือนหมู ทําไมฉันไม่ฟังคุณ ตอนนี้ที่พักพิงพังแล้วและหิมะกําลังตก ฉันกําลังจะแข็งตาย! ใครก็ได้ช่วยฉัน ด้วย…” ผู้เล่นที่ชื่อเฉียวหล่าวซู ร้องไห้อยู่ในช่องแชท
“พี่ชาย สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของคุณพังทลาย เราอยากจะให้หญ้าแห้งเพื่อทําให้ร่างกายของคุณอบอุ่น แต่คุณไม่สามารถใช้มันได้คุณคงทําได้แต่ขอพรแล้วล่ะ!” ผู้เล่นคนอื่นในโหมดทะเลทรายหัวเราะอย่างขมขึ้น หลังจากได้ยินทางช่องแชทในตอนบ่ายว่าอาจมีมะตกในตอนกลางคืน ผู้คนเหล่านี้ก็เก็บไม้แห้งและหญ้าแห้ง ซึ่งมัน มีประโยชน์ในเวลานี้พวกเขาจุดไฟด้วยไม้แห้งและนอนลงในหญ้าแห้งแต่มันแทบไม่รู้สึกถึงความอบอุ่น
“รู้ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย ฉันไม่อยากตาย…” ผู้คนนับไม่ถ้วนพากันร้องไห้ในช่องแชท
“ภูเขาถล่มและดินถล่ม มาเร็วเกินไป…”
ผู้เล่นยังพูดไม่ทันจบ แต่ตอนจบก็ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น
“พี่ชาย ขอไว้อาลัยคุณอย่างเงียบๆ! ฉันกินเนื้อหมีแล้วและฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว”
ผู้เล่น โมทอพสกี กล่าว “ขนของหมีตัวนี้อบอุ่นจริงๆ ถ้าฉันมีวอดก้าซักขวดฉันคิดว่าฉันอาจจะไม่ตาย”
“ถ้าคุณอยากได้ไวน์ ให้มองหา เทพเย่ ครั้งล่าสุดฉันเห็นไวน์ผลไม้และเบียร์ในรูปของเขา!” มีคนใจดีเตือนเขา
ตราบใดที่มีไวน์ มันจะช่วยเป็นหมวกให้เขาได้อย่างแน่นอน
ดวงตาของโมทอพสกีเป็นประกาย และเขาก็ส่งข้อความส่วนตัวถึงเย่จุน
ผลที่ได้ทําให้เขาผิดหวัง เขาก็ไม่ได้รับการตอบกลับมาเป็นเวลานานมาก
ขณะนี้ เย่จุนกําลังต่อสู้กับพายุ เขาจะอ่านข่าวได้ยังไง!
เมื่อพายุมา เย่จนรู้ว่ามันเลวร้าย
ความแรงของพายุเกินความคาดหมายของเขา
หากเกิดสภาพอากาศเลวร้ายในทะเล โดยทั่วไปจะมีร่องรอยให้ติดตามซึ่งสามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้
แต่เห็นได้ชัดว่าความหายนะของเกมไม่สามารถตัดสินด้วยสามัญสํานึกได้
โหมดอื่นก็ประสบปัญหามากมายนับประสาอะไรกับโห
มดมรณะ
คลื่นได้ซัดเข้ามา และในเวลาไม่นาน ลมก็ทะลุระดับ 10 และเย่จุนต้องลดใบเรือเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกลมแรงพัดพลิกคว่ํา
ขณะนี้คลื่นในทะเลสูงหลายเมตร
แม้ว่าเจุนจะเพิ่มน้ําหนักของเรือ แต่ก็ยังเล็กเกินไปเมื่ออยู่ต่อหน้าทะเลอันกว้างใหญ่
เรือทั้งลําล่องลอยไปในทะเลเหมือนใบไม้ที่ไม่สามารถควบคุมได้เลยเพราะคลื่นขึ้นและลง
เรือลําเดียว!
ในขณะนี้ เย่จุนตระหนักถึงความหมายของคํานี้เป็นการส่วนตัว!
เมื่อเกิดพายุ เรือก็ไม่ต่างจากใบไม้ในทะเล และคลื่นลูกเดียวก็สามารถซัดคุณลงสู่ก้นทะเลได้
บม!
เสียงคลื่นซัดเรือ
ธนูก็พุ่งลงไปในน้ําโดยตรง จากนั้นถูกคลื่นซัดไปทางด้านหลังและมันก็กระแทกขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง
เย่จนจับเสาด้วยมือทั้งสองและตอกมันเข้ากับดาดฟ้าเหมือนตะ
ทะเลโห่ร้อง ฝนก็เทลงมา ฝนตกหนักและเร็วมากจนเจ็บหน้า
แต่เย่จนไม่สามารถจัดการได้มากขนาดนั้น เขาไม่กล้าที่จะซ่อนตัวอยู่ในห้องโดยสาร เขากังวลว่าจะถูกกระแสน้ําวนดูดลงสู่ก้นทะเลหลังจากที่เรือล่ม
โชคดีที่ของบนดาดฟ้าถูกเก็บไว้ในห้องโดยสารมานานแล้วไม่เช่นนั้นถ้าคลื่นซัดกระหน่ําขนาดนี้
เสียงร้องที่แผ่วเบา!
ถ้าไม่ใช่เพราะเจุนที่คุ้นเคยกับเสียงนี้ เขาคงแทบจะแยกไม่ออกว่ามันไม่ใช่เสียงของลมที่กรีดร้อง
เก้าพันปวิ่งออกจากห้องโดยสารอย่างกะทันหัน!
ในเวลานี้ ลมที่รุนแรงได้มาถึงระดับ 12 แล้ว และแม้แต่ก้อนหินก็สามารถพัดผ่านได้ เจ้าตัวเล็กค่อยๆ เกาะติดกับดาดฟ้าด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของเขา ทําให้ไม่ถูกลมพัดไปบนท้องฟ้า
สีหน้าของเจุนเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็รีบวิ่งไปรับเจ้าตัวเล็ก
คลื่นซัดกระทบดาดฟ้าเรือราวกับคลื่นทะเล และเกือบพัดเยู่จุนตกลงไปในทะเล
เยจุนคว้าราวบันไดข้างเรือ เขารู้สึกเคว้งคว้าง
แม้ว่าจะมีหยดน้ํา แต่เขาก็ไม่สามารถตายได้แม้จะตกลงไปในทะเล
แต่ในกรณีนี้ ถ้าเขาตกลงไปในทะเล เขาจะไม่รู้ว่าเขาจะถูกคลื่นซัดไปที่ไหนในวินาทีถัดมา
หากปราศจากทางเลือกสุดท้าย เย่จุนจะไม่มีวันทิ้งเรือลํานี้
“เจ้าตัวเล็ก นายออกมาทําไม!”
“…” เจ้าตัวเล็กหมายความว่า ฉันไม่อยากแยกจากนาย!
“ก็ได้!” เย่จนรู้สึกท้อแท้เล็กน้อยและรู้สึกซาบซึ้งมาก!
ตอนนี้คลื่นน่ากลัวมาก
ในสภาพแวดล้อมนี้ เย่จนไม่มีทางอื่น ได้แต่หวังว่าพายุจะผ่านไปเร็วกว่านี้
อย่างไรก็ตาม ภัยพิบัติจะคงอยู่เป็นเวลา 3 วัน หลังจากผ่านไป 3 วันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าเรือลํานี้จะยังอยู่ดีหรือไม่
เป็นการดีที่เก้าพันปีจะอยู่กับเขา ในกรณีฉุกเฉินสามารถเขาเดินหน้าและถอยพร้อมกันได้
เสียงแตก…
ทันใดนั้นก็มีลูกเห็บหล่นลงมาจากท้องฟ้า!
สีหน้าของเจุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ก่อนที่เขาจะหาที่ซ่อนได้ ลูกเห็บขนาดเท่ากําปั้นก็พังลงเสียก่อน
เพื่อนที่ดี!
เย่จนตกใจและหายใจเข้า ตัวเขาซีดเป็นสีเขียว
โชคดีที่ตอนนั้นเจ้าตัวเล็กยิงได้ทันเวลา
เทคนิคโล่น้ํา!
มีฝาครอบป้องกันทรงกลมปรากฏขึ้น และลูกเห็บก็กระทบทําให้เกิดคลื่นซึ่งดูเหมือนก้อนหินตกลงบนน้ํา
“เจ้าตัวเล็ก มีทักษะที่ดี!” เย่จนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
เจ้าตัวเล็กกรีดร้องอย่างมีชัย
แต่ช่วงเวลาที่ดีอยู่ได้ไม่นาน!
ในไม่ช้า เยู่จุนก็หัวเราะไม่ออกอีกต่อไป!
ลูกเห็บได้ฟังกระจกห้องโดยสาร
เมื่อเย่จุนสร้างเรือ หน้าต่างทุกบานทํามาจากกระจกเพื่อการส่งแสงแต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว
น้ําท่วมห้องโดยสารอย่างบ้าคลั่ง และคลื่นลูกใหญ่ก็ได้ซัดเข้ามา
“ไม่ดีแล้ว!?
ถ้าเขาไม่รีบแก้ไข มันจะมาอีก 2 ระลอก ถึงตอนนั้นเขาคงสามารถเลี้ยงฉลามในห้องโดยสารได้!
เย่จุนอุ้มเก้าพันปีไว้ในอ้อมแขนของเขา โดยให้หลังของเขาเป็นโล่ก้าวทีละก้าวโดยใช้ท่าเดินถอยหลัง เขาขยับตัวด้วยความยากลําบาก
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 44 ภัยพิบัติกําลังมา!
หลังจากเจอหน้ากันหลายครั้ง เย่จุนเห็นมานานแล้วถึงแม้ว่าหยางเทียนซิงจะมีบุคลิกที่หยาบคาย แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่พูดจาแข็งกระด้างและใจดี
ตรงกันข้าม หยางเฉิงเฉิงดูอ่อนแอแต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่มีเหตุผลและมุ่งมั่น
ดังนั้น เย่จุนจึงไม่ได้มองโลกในแง่ดีนักเกี่ยวกับการจัดทีมใหม่ของหยางเทียนซึ่งทั้ง 5
ถ้าหยางเฉิงเฉิงไม่อยู่ใกล้ๆ นิสัยของหยางเทียนซิงก็จะถูกนํามาใช้
แต่เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่เย่จุนจะเตือนในฐานะคนนอก
บางคนจะไม่เคยระวังหากพวกเขาไม่เคยเจอกับความสูญเสียและครั้งเดียวมันก็ไม่พอ พวกเขาจะต้องเจอจนถึงที่สุดเพื่อให้มีความทรงจําเกี่ยวกับเรื่องนี้
เย่จุนขอให้ หยางเทียนซิงโทรหาหยางเฉิงเฉิง
ในช่วงที่ไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่วัน หยางเฉิงเฉิงผอมลงมากเดิมที่เธออ่อนแอและดูไม่มีแรงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอจะเหมือนกับกิ่งไม้ที่พร้อมจะปลิวไปตามลมได้ตลอดเวลา
ดูเหมือนว่าแม้ว่าจะมีอาหารมากมายและไม่ได้หิว แต่สภาพร่างกายของหยางเฉิงเฉิงก็ไม่ค่อยดีนัก
ไม่น่าแปลกใจเลย เพราะมันเป็นเกาะร้าง และอาหารก็มีแต่ปลาถั่วและผักปา นอกจากการคั่วหรือต้มแล้ว ยังขาดเครื่องปรุงรสและยังมีรสชาติที่จืดอีกด้วย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องโภชนาการมันยังด้อยกว่ามื้ออาหารของสังคมสมัยใหม่อยู่มาก
ท้ายที่สุดแล้ว จะมีซักกี่คนที่สามารถอยู่อย่างมีน้ํามีนวลเหมือนเย่จุนได้? ทุกวันนี้กิน ลอบสเตอร์ หรือไม่ก็ หอยเป๋าฮือ ทูน่าเห็ดไข่ปาอาหารพวกนี้ดีกว่าร้านอาหาร 5 ดาวเสียอีก
“พี่เย่ พี่กําลังมองหาฉันอยู่หรือเปล่า” เห็นได้ว่าหยางเฉิงเฉิงมีความกังวลในสายตาของเธอ
เย่จุนยิ้มและพูดว่า: “คราวที่แล้วฉันพูดว่าถ้าเธอช่วยฉันทําสิ่งต่างๆให้ดีฉันจะให้ผลไม้สายเลือดกับเธอ วันนี้ฉันมาทําตาม สัญญา”
“จริงหรอ?” บุคลิกที่เฉยเมยและสงบของหยางเฉิงเฉิงก็ยังอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
แม้ว่าเจุนกล่าวก่อนหน้านี้ว่าเขาจะให้ผลไม้สายเลือดแก่เธอในวันหนึ่ง แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เธอยังก็เห็นการทําธุรกรรมของเจุนกับคนอื่นๆ ผลไม้สายเลือดมีค่าเท่ากับอุปกรณ์ระดับเงินชิ้นหนึ่ง ซึ่งมันล้ําค่ามาก เย่จุนจะให้มอบให้เธอโดยเปล่าประ โยชน์งั้นหรอ?
จากการวิเคราะห์อย่างมีเหตุผล หยางเฉิงเฉิงคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นแบบนั้น
ไม่คิดเลยว่าเจุนจะรักษาสัญญาของเขา
ภัยพิบัติกําลังจะมาถึง ตอนนี้หยางเฉิงเฉิงได้รับผลไม้สายเลือดและความแข็งแกร่งของเธอก็จะเพิ่มขึ้นมาก ดังนั้นเธอจึงสามารถรับมือกับภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นได้ดีขึ้น
เย่จนส่งผลไม้สายเลือดไปและท้ายที่สุดเขาก็เตือนว่า “ภัยพิบัติอาจไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่สุด!”
หลังจากปิดการสนทนา หยางเฉิงเฉิงก็นึกถึงคําพูดสุดท้ายของเย่จุนภัยพิบัติไม่ได้เลวร้ายที่สุดงั้นหรอ? อะไรคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุดล่ะ? นั่นก็คือหัวใจของมนุษย์! หยางเฉิงเฉิงเข้าใจว่า
เย่จุน กําลังเตือนพี่ชายของเธอให้ระวังคนรอบข้าง
เย่จนรู้สึกว่าสิ่งที่เขาทําไปนั้นใจดีและดูชอบธรรมเพียงพอแล้วสําหรับสิ่งที่น้องของหยางเทียนซึ่งจะคิดยังไงมันก็ไม่สําคัญสําหรับ
เขา
บางทีเจุนอาจจะคิดมากเกินไป บางที่ 3 คนนั้นอาจเปลี่ยนใจจ
ริงๆ?
ฮ่าฮ่า
ในตอนนี้ เย่จนพบว่าไอเทมที่เขาวางไว้แลกเปลี่ยนได้ประสบความสําเร็จในการแลกเปลี่ยนทั้งหมด
สําหรับหลายๆ คน อาหารจะขาดแคลนในช่วง 3 วันข้างหน้าดังนั้นเนื้อฉลามจึงถูกฉกฉวยไปทันทีที่มันถูกวางลงในชั้นวางในช่องการซื้อขายซึ่งนี่เป็นเรื่องปกติ
เขาไม่คิดว่าจะมีคนซื้อไฟฉายด้วยซ้ํา
เย่จุนมองดูและมีคนที่มี ชื่อว่าโหมดถิ่นทุรกันดานเฉินฟาน
รายการซื้อขายคือเมล็ดพันธุ์
“เมล็ดพันธุ์แปลกๆ : มันไม่ได้งอกหลังจากถูกฝังมานานนับพันปีมันต้องการดินแปลกๆ เพื่อปลุกพลัง เมื่อมันแตกหน่อแล้วไม่มีใครรู้ว่ามันจะเติบโตอย่างไรอาจเป็นวัชพืช หรืออาจต้นไม้บางชนิดที่สูญพันธุ์ไปแล้ว”
“ดินแปลกๆ??
“ฉันมีมัน!”
เย่จุนเอาเมล็ดพืชเข้าไปในห้องโดยสาร และดึงต้นไม้โลหิตแปลกๆ ออกมา
ยังไงก็ตาม ต้นไม้โลหิตนี้จะยังไม่ถูกใช้ในเร็ววันนี้จึงย้ายที่ปลูกก่อน
จากนั้นจึงนําเมล็ดแปลกๆ นี้ไปปลูกในกระถาง
ในดินมีผลึกเล็กๆ ไหลออกมาเหมือนคลื่นน้ําที่แพร่เชื้อไปยังผิวหนังชั้นนอกของเมล็ดพืช
ผิวหนังของเมล็ดพืชแตกออกเป็นร่องที่บางกว่าขน ดูดซับพลังงานของดินแปลกๆ อย่างตะกละตะกลาม
ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลาพักหนึ่งในการแตกหน่อ
เย่จนปิดฝากระถางต้นไม้ แล้วหันหลังเดินออกจากห้องโดยสาร
ท้องฟ้ามืดหมดแล้ว มีเมฆหนาทึบ และเสียงฟ้าร้องก้องได้ทั้งวานไปทั่วท้องฟ้า
มีลมแรงมาก!
เยจุนทิ้งสมอและชักใบเรือ
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาชักใบเรือขึ้น หลังจากสร้างเรือมาหลายวัน
ใบเรือสีขาวปลิวไปตามลม ดูคล้ายพระจันทร์เสี้ยว
ลมแรงพัดเรือไปข้างหน้า
ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง หลังจากแล่นมากว่าสิบกิโลเมตรฝนก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า
ในตอนแรก มีเพียงไม่กี่หยดที่ตกลงมาตามลมแต่ไม่นานฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
ลมแรงขึ้นเรื่อยๆและใบเรือก็แตก
เย่จุนไม่ได้ลดใบเรือลง เขาไม่รู้ว่าพายุที่กําลังจะเกิดขึ้นนั้นใหญ่แค่ไหนอย่างไรก็ตามเขาต้องไปให้ไกลกว่านี้ อย่างน้อยต้องก็อยู่ให้ห่างจากใจกลางพายุ
ในขณะเดียวกัน ช่องแชทโลกก็ดูมีชีวิตชีวามากเช่นกัน
ฝนตกหนักทั่วโลกในเวลาเดียวกัน
มีคนบ่นว่า: “เดิมที่ที่นี่คือปาฝน และฝนตกหนักมากในเวลาไม่ถึง 10 นาที น้ําก็เริ่มสะสมที่หน้าที่พักพิงของฉัน…”
“ฉันเองก็อยู่ปาฝนเหมือนกัน แต่ที่พักพิงของฉันสร้างบนต้นไม้แต่ที่ฉันกังวลก็คือปาฝนในฤดูฝนมักจะบวมขึ้น และป่าไม้ก็จะจมอยู่ใต้น้ําหากเป็นแบบนั้นจริงๆ แม้จะผ่านไป 3 วันนี้แล้วฉันจะหาอาหารในปาที่จมน้ําได้ยาก”
บางคนดูถูกและพูดว่า: “ฝนตกก็ดี! ฉันอยู่ในโหมดทะเลทรายฉันก็เลยไม่ต้องมองหาน้ํา!”
“ฉันกลิ้งอยู่บนพื้นทรายมาเป็นเวลาครึ่งเดือนในที่สุดฉันก็สามารถอาบน้ําได้ นี่ไม่ใช่หายนะ นี่คือบริการอาบน้ําจากฟากฟ้า ทุกอย่างพร้อมแล้วฉันต้องการหมายเลขช่างที่ 88 เท่านั้น” ID ที่ชื่อ ว่าผู้เล่นในโหมดทะเลทราย เฉียวหล่าวซู หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
อย่างไรก็ตาม มีคนออกมาสาดน้ําเย็นใส่ทันที่: “อย่าดีใจเกินไปพี่ชายฉันโตมาในทะเลทราย ความจุความร้อนจําเพาะของทรายมีน้อยและอุณหภูมิก็จะสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนมันยิ่งใหญ่มาก ตอนนี้ฝนอาจจะตกแต่ไม่นานคงมีหิมะตก”
“ไม่…ถ้าอย่างนั้นฉันจะแข็งตาย!” เขาตื่นตระหนกในทันที ตอนนี้ฝนกําลังตกอยู่ข้างนอก “ฉันจะหาอะไรอุ่นๆได้จากที่ไหน??
“คุณโชคดีแล้ว ฉันอยู่ใกล้วงกลมขั้วโลก มีฝนตกและพื้นดินก็เย็นยะเยือก ในตอนบ่าย ฉันได้ต่อสู้กับหมีสีน้ําตาลเพื่อหาอาหารแม้ว่าฉันจะฆ่าหมีสีน้ําตาลได้ แต่ฉันก็ได้รับบาดเจ็บ ฉันอาจจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในคืนนี้!”ผู้เล่นที่มี ID ชื่อ
โหมดขั้วโลก โมทอพสกี กล่าว
“ที่พักของฉันพึ่งถูกลมพัดหลังคาพึ่งปลิวไป และเมื่อมันจบลงลงฉันก็จะกลายเป็นมือใหม่!” มีคนตะโกน
“ต้นไม้ที่ฉันสร้างที่พักพิงไว้หักลงแล้ว ฉันกําลังตกลงไปในแม่น้ํา… กูลูกลู…”
บรรยากาศของช่องแชทโลกค่อยๆ เงียบลงและเริ่มมีการมองโลกในแง่ร้าย
ก่อนหน้านี้ ทุกคนมั่นใจและรู้สึกว่าเพียงแค่หาอาหารและน้ําให้เพียงพอกับ 3 วัน และหลบอยู่ในที่พักพิงโดยไม่ออกไปข้างนอกเท่านั้นพวกเขาจะสามารถอยู่รอดจากภัยพิบัติได้อย่างปลอดภัย
แต่สิ่งต่างๆ ไม่ได้เป็นไปตามที่คาดหวัง ตอนนี้ภัยพิบัติพึ่งเริ่ มต้นเท่านั้น แต่ปัญหามากมายก็ได้ปรากฏขึ้นแล้ว ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีก 3 วันข้างหน้า!
เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ พวกเขายังสามารถซ่อนตัวอยู่ในที่พักพิงและพูดคุยกันได้ และมีโอกาสรอดจากความตาย
เย่จนไม่มีแม้แต่จะมีเวลามาดูช่องแชทเลยตอนนี้และตอนนี้เขามีปัญหาใหญ่ตั้งแต่ตอนเริ่มต้น
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 43 คนที่ต้องทนทุกข์
เขาแก้เชือกแล้วแพที่ดูธรรมดาที่ก็ลอยมาแต่ไกล
บนแพมีไม้และแร่เหล็กอยู่บ้างซึ่งไม่มีประโยชน์เลยในเวลานี้
ใต้ท้องเรือมีของอยู่พอสมควร ถ้าย้ายของพวกนี้ไปไว้บนเรือ อย่าว่าแต่วางลงเลย เมื่อพายุมา เรือก็อาจคว่ําได้
และแร่ไม้ และเหล็กพวกนี้ไม่มีมูลค่าซื้อขาย
ขณะนี้มีช่างตีเหล็กเพียงคนเดียวในโลก และแร่เหล็กก็เหมือนกับหินธรรมดาสําหรับผู้เล่นทั่วไป
ไม้ก็คล้ายกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเตาหลอมของเย่จุน เขาก็ไม่ต้องการไม่มากนัก และผู้เล่นคนอื่นๆก็ไม่ต้องการมันเช่นกัน
หลังจากจัดการกับของพวกนี้เสร็จ เย่จุนก็เดินก็มาถึงท้ายเรือ
ตอนนี้เหลือแค่ปลา 4 ตัวนี้เท่านั้น
เมื่อปลากระเบนไฟฟ้าเห็นเย่จุน มันยังคงส่ายหัวส่ายหางไปมาราวกับสุนัข
ฉลามยังคงจ้องไปที่เย่จุนอย่างดุร้ายพยายามโจมตี
ผลที่ตามมาคือปลากระเบนไฟฟ้าได้ฟาดหางของมัน มีแสงกระแสไฟฟ้ากะพริบออกมา และฉลามก็ได้หงายท้องของมันอีกครั้ง
“เพื่อนคนนี้ ฉันไม่รู้ว่าไอคิวของเขาต่ําหรือเขาพยาบาทเกินไป”
มันถูกสอนด้วยปลากระเบนไฟฟ้าทุกวัน และเป็นความทรงจําที่
ทรมาน
ปลากระเบนไฟฟ้ามองมาที่เย่จุน ราวกับว่าต้องการคําชม
“เพื่อนคนนี้!”
เย่จุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เขายื่นมือออกมาแล้วแตะที่หัวของมัน
หลังจากเลี้ยงดูมานาน เขาก็พัฒนาความสัมพันธ์จนดีขึ้นไม่น้อย
บางที่อาจเป็นเพราะอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ ควบคู่ไปกับการให้อาหารทุกวัน ไอคิวของปลากระเบนไฟฟ้าก็ดีขึ้นมาก เช่นเดียวกับเจ้าตัวเล็ก
ทําให้เย่จุนไม่อยากฆ่ามันจริงๆ!
“ลืมมันไปซะ!”
เย่จุนยอมแพ้
แม้ว่าปลากระเบนไฟฟ้าจะเป็นบอสบอส แต่ก็มีเลเวล 4 เท่านั้น คาดว่ามันคงให้ค่าประสบการณ์กับเขาได้ไม่มากนัก
สําหรับอุปกรณ์ระดับเงิน ตอนที่เย่จุนฆ่าบอสปลากระไฟฟ้าเลเวล 5 ในตอนแรก แต่เขาเป็นคนที่ฆ่าบอสเป็นคนแรก ถึงได้อุปกรณ์ระดับเงิน
เพื่อนนี้คนนี้สามารถดรอปอุปกรณ์ที่ทรงพลังกว่านี้ได้หรือไม่?
เย่จุนถอนหายใจเบาๆ คลายเชือกที่ผูกกับปลากระเบนไฟฟ้าออก ตบหัวมันแล้วพูดว่า “ไปเถอะ!”
แทนที่มันจะจากไป ปลากระเบนไฟฟ้าส่ายหัวและยิ้มให้เขา
“เจ้าหมางี่เง่า!” เย่จุนโมโหและอดตลกไม่ได้ เขาเตะมัน: “ไปให้พ้น! ไม่อย่างนั้นฉันจะตุ้นนาย!”
ปลากระไฟฟ้าทําให้เย่จุนทุกข์ใจ และค่อยๆจมหายไปในทะเล
เย่จุนหันไปดูฉลาม เพื่อนคนนี้กําลังหงายท้องอยู่ และมันยังไม่ตื่น
ด้วยความมีมนุษยธรรม เย่จุนหยิบมีดและจัดการมันอย่างเร็วรวด ปล่อยให้มันตายโดยไม่เจ็บปวด
เขาลากฉลามขึ้นเรือแล้วแยกส่วนทั้งหมด
ครั้งนี้ เย่จุนไม่ได้ทิ้งอะไรเลย
ไม่ว่าจะเป็นเลือดปลา เครื่องใน หรือแม้กระทั่งหนังปลาก็ตาม
ในช่วงสองสามวันที่จะถึงนี้ เย่จุนต้องจัดการกับภัยพิบัติด้วยพละกําลังทั้งหมดของเขา และไม่มีเวลาตกปลา สิ่งเหล่านี้สามารถใช้สําหรับการซื้อขายได้
เมื่อเย่จุนกําลังนั่นปลา หยางเทียนซิงก็ส่งข้อความมาะ
“พี่ชายเย่ ภัยพิบัติกําลังจะมาถึงเร็วๆนี้ พี่เตรียมตัวยังไง” สีหน้าของหยางเทียนซิงดูกังวล
อันที่จริง หยางเทียนซึ่งไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเย่จุนในตอนแรก
ในสายตาของใครหลายๆคน ตอนนี้ เย่จุนคือผู้นําด้านการเอาชีวิตรอด ไม่ว่าจะเลเวลหรือวัสดุการเอาชีวิตรอด หรืออาหารอยู่ไกลจากทุกคน ไม่มีการขาดแคลนสิ่งของ และเขาสามารถเอาชีวิตรอด จากภัยพิบัตินี้ได้อย่างง่ายดายอย่างแน่นอน
แต่น้องสาวของเขา หยางเฉิงเฉิงได้วิเคราะห์มันอย่างชาญฉลาด และกล่าวว่า ไม่ใช่เย่จุนจะรอดจากภัยพิบัติได้อย่างง่ายดาย แต่ตรงกันข้าม เย่จุนต้องเป็นคนที่ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายมากกว่าใครอย่างแน่นอน
เพราะเย่จุนอยู่ในโหมดมรณะ
หยางเฉิงเฉิงคาดว่า โหมดมรณะไม่ได้มีเวลาคุ้มครองผู้เล่นใหม่ และเสบียงฟรี 3 วัน ดังนั้น ภัยพิบัติที่ผู้เล่นทั่วไปต้องเผชิญจะเพิ่มเป็น 2 เท่า ในโหมดมรณะอย่างแน่นอน
การวิเคราะห์นี้สมเหตุสมผล
หยางเทียนซิงอดไม่ได้ที่จะโทรหาเย่จุนทันที บอกการวิเคราะห์ของหยางเฉิงเฉิง และถามว่า: “พี่เย่ พี่ต้องการอะไร พี่บอกได้เลย พี่ยังขาดอะไรอีกไหม?”
เย่จุนยิ้มและพูดว่า: “นายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน ฉันว่ามันค่อนข้างพอแล้วที่จะช่วยชีวิตฉัน แต่พวกนายเตรียมอาหารเพียงพอรึยัง?”
หยางเทียนซิงเห็นว่าหน้าอกของเย่จุนยังมั่นคง และเขาก็ผ่อนคลายทันที พยักหน้าซ้ําๆ “ตั้งแต่แรก น้องสาวผมวางแผนไว้หมดแล้ว เราเลยเก็บอาหารไว้ทุกวัน ต่อให้ไม่ได้ออกไปล่าซักอาทิตย์เดียวก็พอเหลือให้กินได้ ผมพึ่งเสริมความแข็งแกร่งให้กับบ้านไม้ และผมไม่กลัวที่จะถูกสัตว์ร้ายโจมตีแล้ว”
“ทําไมมีบ้านไม้อยู่ข้างหลังนายเยอะจัง” เย่จุนพบว่าด้านหลังหยางเทียนซิง ไม่ได้มีแค่บ้านไม้หลังเดียว แต่มีอยู่เป็นแถว และมีคนอย่างน้อย 3 หรือ 4คน!
“นั่นคือหวังหยุนจือ หยางอี้หมิงและคนอื่นๆ” ร่องรอยของความผิดหวังได้ปรากฏอยู่บนใบหน้าของหยางเทียนซิง และเขาก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมด
ทีมของหยางเทียนซิงเดิมเป็นทีม 5 คน
(TL : หยางเทียนซิง หยางเฉิงเฉิง หวังหยุนจือ หยางอี้หมิง เหยียนจื่อ จําตัวละครพวกนี้ไว้มีบทหลังจากนี้อยู่)
อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่นานมานี้ หยางเฉิงเฉิงได้รับบาดเจ็บ และด้วยเหตุผลหลายประการ อาหารจึงขาดแคลน
จากนั้นทั้ง 5 ได้แยกทางกัน
หวังหยุนจือ หยางอี้หมิง และสาวผมสั้นที่ชื่อ เหยียนจื่อ ได้เอาอาหารที่เหลือไปทั้งหมด
การแยกทางเป็นเรื่องปกติทั่วโลก
อย่างไรก็ตาม หยางเทียนซิงและคนอื่นๆ อยู่บนเกาะร้างเล็กๆ
แม้ว่าทีมทั้ง 3 ของหวังหยุนจือ จะจากไป แต่พวกเขาก็ยังไปได้ไม่ไกล ยิ่งกว่านั้น ความสามารถในการเอาชีวิตรอดของ 3 คนนี้ก็ไม่แข็งแกร่ง หญิงสาวที่ชื่อ เหยียนจื่อ ยังพอล่าสัตว์ได้ หวังหยุนจือและหยางอี้หมิงเป็นนายน้อยหนุ่มบริสุทธิ์จากสังคมสมัยใหม่ พวกเขาไม่ค่อยรู้เรื่องการเอาชีวิตรอดในป่ามากนัก ทุกวันพวกเขาก็จะหาถั่วและขุดผักป่า
ชีวิตทั้ง 3 คนไม่ค่อยดีนัก บางวันพวกเขาก็หิวจนแทบขาดใจ
เมื่อทั้ง 3 คน เห็นโพสต์ การปลุกสายเลือดของหยางเทียนซิง เมื่อไม่กี่วันก่อน ในเวลานั้น พวกเขารู้ว่าหยางเทียนซิงมีอาหารเพียงพอ และพวกเขาต้องการกลับมา
แต่เป็นเพราะละอายใจ พวกเขาไม่รู้จะพูดยังไง
คราวนี้เมื่อได้ยินว่าภัยพิบัติกําลังจะเกิดขึ้น พวกเขาทั้ง 3 ก็ถอยกลับไปไม่ได้แล้ว
จากมุมมองของพวกเขาทั้ง 3 หยางเทียนซึ่งจะไม่มีทางทิ้งพวกเขา ถ้าเขาเจอกับอันตรายจริงๆ!
หยางเทียนซิงไม่ยอมรับการกลับมาของทั้ง 3 เลยในตอนแรก
“เมื่อพวกนายจากไป พวกนายก็เอาอาหารส่วนใหญ่ไปด้วย ทําไมพวกนายไม่คิดว่าทุกคนก็เป็นเพื่อนกันบ้างล่ะ?”
ถ้าไม่ใช่เพราะหยางเฉิงเฉิงหยุดเขา หยางเทียนซิงก็คงไล่พวกเขาไปแล้ว
แต่หยางเฉิงเฉิงพิจารณาอย่างรอบคอบและแอบท้อใจ: “เกาะนี้ ไม่ใช่อาณาเขตของเรา พวกเขาไม่สามารถทําอะไรได้ถ้าไม่ออกไป นอกจากนี้พี่ต้องแสร้งเป็นสุภาพบุรุษมากกว่าวายร้าย ถ้าขับไล่พวกเขาออกไปตอนนี้และรอภัยพิบัติที่จะมาถึงโจมตีเรา ถ้าพวกเขาจงใจสร้างปัญหา เราจะทํายังไงหลังจากนั้น? ปล่อยให้พวกเขาอยู่ ใต้จมูกของเรา การกระทําเล็กๆน้อยๆของพวกเขา ไม่สามารถอนจากเราได้!”
หยางเทียนซิงก็คิดแบบเดียวกัน แถมมีหลายคนที่เป็นเพื่อนกันมานานหลายปี จากนั้นเขาก็ยอมให้ทั้ง 3 อยู่ต่อ
หลังจากฟังคําอธิบายของหยางเทียนซิง เย่จุนก็ส่ายหัวเล็กน้อย เขาเห็นว่าหยางเทียนซึ่งไม่ได้พูดอะไร แต่ในใจของเขายังคงคิดถึงความรู้สึกของเพื่อนๆ
“ถ้ามีนิสัยแบบนี้ กลัวว่าเขาคงจะต้องทนทุกข์ทรมาน!”
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 42 ภัยพิบัติระดับโลกจู่โจม
โชคของวันนี้แย่จริงๆ ในตอนเช้า เขาจับปลาตัวเล็กได้แค่ไม่กี่ตัวไม่มีปลาใหญ่ซักตัว
นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ
ภายใต้สถานการณ์ปกติ เลือดของปลาและเครื่องในจํานวนมากที่เทลงในทะเล จะดึงดูดปลาตัวใหญ่จํานวนมากได้อย่างแน่นอน
แต่ตอนนี้ ยังไม่ปลาตัวใหญ่ซักตัว และดูเหมือนว่ามันหายไปหมดแล้ว
ในขณะนี้ เย่จนพบว่าลมในทะเลได้หยุดพัดลงในบางจุด เมื่อไม่มีลมทะเลพัด ทําให้เขารู้สึกร้อนอบอ้าว
ดวงอาทิตย์บนท้องฟ้าก็ดูเหมือนจะสูญเสียความแวววาวไปเช่นกัน และเริ่มมีเมฆสีดํามารวมตัวกัน
ฝนอาจจะตก
ก่อนเกิดพายุฝนฟ้าคะนอง ความกดอากาศต่ำ อากาศร้อนอบอ้าว และระดับน้ำก็เท่าเดิม ปลาก็ลดความอยากอาหารลง
แต่ปลาขนาดใหญ่อย่างฉลามก็ได้รับผลกระทบด้วยงั้นหรอ?
เว้นแต่การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่จะเกิดขึ้นจะ มีขนาดใหญ่มากใหญ่พอที่จะส่งผลต่อการอยู่รอดของปลาขนาดใหญ่
หัวใจของเย่จุนสั่นไหวเล็กน้อย
เมื่อสภาพอากาศในทะเลเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง ก็อาจมีแนวโน้มว่าจะเกิดเป็นพายุลูกใหญ่
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จิตใจของเย่จนรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อย
เขาไม่เคยเผชิญกับพายุในทะเล
“บางที่ฉันอาจจะคิดมากเกินไป!”
เย่จุนปลอบใจตัวเองในใจ
แต่หลังเที่ยงวัน ประกาศทั่วโลกก็ได้ทําลายจินตนาการของเย่จุน
“เกมเอาชีวิตรอดทั่วโลกเปิดดําเนินการมาแล้ว 15 วัน และตรวจพบว่ามีการเสียชีวิตของผู้เล่นมากกว่าครึ่ง เพื่อเร่งการปรับตัวของผู้เล่นและปรับปรุงความสามารถในการเอาชีวิตรอดของผู้เล่นเกมจะได้รับการอัพเดตล่วงหน้า ต่อไป โลกจะเกิดหายนะที่จะมาถึงในอีก 6 ชั่วโมง และจะกินเวลา 3 วัน การสิ้นสุดของภัยพิบัติยังเป็นการเริ่มต้นชีวิตในโลกใหม่อีกด้วย โปรดใช้โอกาสนี้ให้ดี!”
ผู้เล่นมากกว่าครึ่งเสียชีวิต!
เกมอัพเดต!
ภัยพิบัติระดับโลก!
โลกใหม่!
คําว่า “ภัยพิบัติระดับโลก” ได้กระแทกจิตใจของทุกคนอย่างหนักหน่วง
ในทันที ผู้คนนับไม่ถ้วนทั่วโลกต่างตื่นตระหนก
โพสต์ต่างๆ ปรากฏขึ้นในช่องแชททันที
“คนส่วนใหญ่ในโลกเสียชีวิต? ในเวลาเพียงแค่ครึ่งเดือนผู้คนนับพันล้านเสียชีวิต? โอ้ พระเจ้า” มีคนไม่เชื่อ
“นี่ไม่ใช่การพูดเกินจริง ฉันได้คาดเดาไว้แล้ว โลกนี้มีอายุมากแล้ว คนอย่างคนแก่ คนอ่อนแอ คนป่วย และคนพิการ ไม่สามารถอยู่รอดในถิ่นทุรกันดารได้ หลังจากระยะเวลาคุ้มครอง 3 วันแรกหมด พวกเขาจะทํายังไง สิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือความตายเท่านั้น ส่วนที่เหลือ หลายคนไม่มีประสบการณ์ในการเอาตัวรอดในป่า คนอ้วน พวกร่างกายอ่อนแอ พวกลูกคนหนูที่ไม่เคยอดทน และผู้หญิงอ่อนแอ คนเหล่านี้ก็ถูกลิขิตให้ถูกกําจัดเช่นกัน ยังมีคนที่โชคร้ายและถูกสัตว์ป่ากินเข้าไปอีกด้วย ฉันคิดว่ามันค่อนข้างดีแล้ว ที่มีคนแค่ครึ่งหนึ่งเสียชีวิตในครึ่งเดือน!”
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เกมต้องการปรับปรุงการเอาชีวิตรอดของเรา!”
“ฉันไม่คิดเลยว่าเกมพังๆ นี้จะช่วยพัฒนาความสามารถในการเอาชีวิตรอดของเรา เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเกมลดจํานวนประชากร ดูเหมือนว่าเราจะตายน้อยเกินไปและช้าเกินไป และเราได้สร้างหายนะขึ้นแล้ว!
“ภัยพิบัติแบบไหน ตอนนี้ฉันกลัวมาก ภัยพิบัติคืออะไร?”
ผู้มีประสบการณ์สรุปว่า: “เนื่องจากเป็นเกมเอาตัวรอด ภัยพิบัติส่วนใหญ่น่าจะเป็ยเป็นภัยธรรมชาติ เช่น พายุ ฝน หิมะ ลูกเห็บ แผ่นดินไหว และโคลนถล่ม ไม่น่าจะมีพวกไวรัส!”
“ไม่เป็นไร ฉันสามารถซ่อนตัวอยู่ในที่พักพิงและไม่ต้องออกไปก็ได ฉันสามารถเอาชีวิตรอดจากความหิวโหย 3 วัน และอาหาร 9 มื้อได้ ฉันอดอาหารจนเคยชินกับมันแล้ว!”
“อย่าคิดแต่เรื่องง่ายๆ สิ่งที่ควรระแวดระวังมากกว่าคือ ผลกระทบจากภัยธรรมชาติที่ตามมา หลังจากการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อม เหยื่อและอาหารโดยรอบจะลดลงอย่างแน่นอน และการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของสิ่งแวดล้อมที่มีแนวโน้มว่าจะทําให้เกิดการเจ็บป่วย เมื่อเจ็บปวยในปาโดยไม่มียาก็เหมือนกับความ
ตาย”
มีคนรอดตายมาได้ไม่กี่คนทั่วโลก หลายคนไม่เคยพูดถึงมันมาก่อน แต่คราวนี้พวกเขาอดไม่ได้ที่จะปรากฏตัวขึ้นมาทีละคน และเริ่มวิเคราะห์ความยากลําบากที่พวกเขาอาจเผชิญต่อไป
นอกจากนี้ยังมีผู้เชี่ยวชาญหลายคนที่เสนอแนะแนวคิดของพวกเขาเอง เช่นเดียวกับแผนพื้นฐาน และวิธีการจัดการกับภัยธรรมชาติ
ประการแรก เราต้องสร้างที่พักพิงที่แข็งแรง ที่พักพิงนี้ต่างจากที่พักพิงชั่วคราวครั้งก่อนๆ ต้องหลีกเลี่ยงภัยธรรมชาติทั้งหมดที่อาจเกิดขึ้นในไม่ช้า เช่น ไม่ต้องพึ่งแม่น้ำเพื่อป้องกันไม่ให้น้ำขึ้นและพืชต้องไม่เขียวชอุ่มเกินไป เพื่อหลีกเลี่ยงไฟปาบนภูเขา และระวังดินถล่ม
ประการที่สอง ต้องมีอาหาร และน้ำจืด เพียงพอสําหรับอยู่รอดใน 3 วัน
บางคนเสนอให้รวบรวมไม้แห้งให้เพียงพอในกรณีที่ฝนตก ก็สามารถรับประกันได้ว่าไฟจะไม่ดับ
ผู้เล่นจากทั่วทุกมุมโลกระดมสมอง และนําเสนอวิธีแก้ปัญหาที่สมบูรณ์แบบอย่างรวดเร็ว
แผนฉุกเฉินทั้งหมดไม่ได้เจาะจง และแตกต่างกันไปในแต่ละคน
โหมดทะเลทราย และโหมดปาฝน มีความแตกต่างกันอย่างแน่นอน และไม่สามารถคัดลอกแผนการของโหมดเกาะทะเลทรายและโหมดถิ่นทุรกันดารได้
ทุกคนต้องทําการเปลี่ยนแปลงเพื่อรวบรวมวัสดุตามสถานการณ์จริงที่จะเกิดขึ้น
โชคดีที่ยังมีเวลาให้ทุกคนได้เตรียมตัวอยู่ 6 ชั่วโมง
ผู้เล่นทั่วโลกมีแผนอ้างอิง และแม้แต่ผู้เล่นที่โง่เขลาก็มีชุดแผนพื้นฐานที่สามารถคัดลอกได้
มีแค่เย่จุนเท่านั้นที่ไม่พบแผนการแนะนําใดๆ เลย
เขาแล่นเรืออยู่ในทะเลเพียงลําพัง และไม่มีใครสามารถช่วยเขา
เริ่มจากตึกสูงบนพื้นดิน พึ่งพาได้แค่ตัวเองเท่านั้น
เย่จุนกัดฟันและเริ่มเตรียมการ
ภัยพิบัติที่อาจเกิดขึ้นในทะเลคืออะไร? ไม่มีอะไรมากไปกว่าพายุลูกใหญ่ เช่น พายุเฮอริเคน
วิธีจัดการกับพายุเมื่อออกทะเล?
เย่จุนไม่สามารถคาดเดาได้ว่าพายุจะใหญ่ขนาดไหน ดังนั้นเขาจึงทําได้เพียงเสริมกําลังเรือของเขาให้มากที่สุด
เย่จุนกลับไปที่ห้องโดยสาร และอุดหลุมที่ถูกทุบโดยเก้าพันปีเมื่อเช้านี้
จากนั้นก็เริ่มย้ายเสบียง
เสบียงส่วนใหญ่ของเขาตอนนี้อยู่บนดาดฟ้า และบางส่วนก็อยู่บนแพข้างๆ เรือ บนดาดฟ้ามีเตา ผัก แร่เหล็ก ไม้และอื่นๆ
เย่จุนดับเตาก่อน ถ้ารอจนพายุมา พายุคงคว่ำเตาแล้วเผาเรือก่อน!
เขาเอาปะการังไฟแปลกๆ ออกจากเตา หยิบลูกปัดพลังงานไฟออกมา 2 เม็ด กลืนลงไป
“ดูดซับ ลูกปัดพลังงานไฟ พลังงานไฟ +10”
“ดูดซับ ลูกปัดพลังงานไฟ พลังงานไฟ +10”
เมื่อดูแถบค่าประสบการณ์ที่มีมากกว่าครึ่ง เลเวลพลังงานไฟเดิมที่สามารถอัพเกรดเป็นเลเวล 4 ได้ภายในหนึ่งสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม คราวนี้จะถูกเลื่อนออกไป
เขาห่อปะการังไฟลงในกล่อง
จากนั้นจึงนําต้นไม้ผลแปลกๆ และต้นไม้เลือดแปลกๆ มาไว้ในห้องโดยสาร
ผักบนดาดฟ้าก็แตกหน่อ และกะหล่ำปลีก็ยาวเท่านิ้วก้อย อีกไม่กี่วันก็กินได้
เขาโยนมันลงจากดาดฟ้า เพราะพายุจะพังพวกมัน ลงแน่นอนในตอนนั้นซึ่งน่าเสียดาย
เย่จนทนไม่ไหวแล้วจึงย้ายผักทั้งหมดไปที่ท้องเรือ
นอกจากนี้ยังมีแร่เหล็กอยู่บ้าง
แค่ใช้ของพวกนี้ กดบัลลาสต์ และจุดศูนย์ถ่วงของเรือจะลดลงซึ่งจะทําให้เรื่อมั่นคง
ด้วยวิธีนี้ ความสามารถในการต้านทานพายุของเรือจะแข็งแกร่งขึ้น และเรือจะไม่พลิกคว่ำได้ง่ายๆ
กองไม้บนแพก็ไม่มีอะไรสําคัญ
เย่จนเพียงแค่แก้มัดแพและรื้อมันทั้งหมด ปล่อยให้เศษไม้เหล่านี้ลอยไปกับคลื่น
ไม่งั้น เมื่อพายุมา สิ่งของเหล่านี้อาจจะพลิกคว่ำ และกระแทกเรือ อาจจะทําให้เกิดรูขนาดใหญ่สองสามรูที่ท้องเรือได้
เย่จุนไม่ได้ขาดแคลนอาหาร และน้ำจืด
วัสดุถูกจัดเก็บ โดยพื้นฐานทุกอย่างก็เสร็จสมบูรณ์
เหลือเพียงแค่เพื่อน 2 ตัว ที่อยู่ท้ายเรือเท่านั้น!
เดิมที่เขาต้องการเลี้ยงดูพวกมัน แต่ตอนนี้ เขาทําได้เพียงให้มันพวกตายก่อนเวลาอันควรเท่านั้น!
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 41 วันที่ 15, ภัยพิบัติกําลังใกล้เข้ามา!
เย่จุนตื่นขึ้นในทันที
ตาสีตาสบตากัน!
ใช่แล้ว ดวงตาสีเข้มสองดวงมองมาที่เขาแล้วคํารามออกมาเบาๆ
“เก้าพันปี?”
เย่จุนพยายามกรีดร้องเบาๆ
“เป็นนายจริงๆ นายกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”
เย่จุนยืนขึ้น คว้าหางเก้าพันปีแล้วยกขึ้นมา
เมื่อเทียบกับเมื่อวาน เก้าพันปีในตอนนี้เกือบจะดูแตกต่างออก
เดิมที่อายุเก้าพันปีนั้นใหญ่พอๆ กับฝ่ามือเล็กๆเท่านั้นแต่ตอนนี้ขนาดของมันเพิ่มขึ้นจนเท่ากับชามทะเล หนักและแข็งเหมือนหินสีดําก้อนใหญ่
ไม่น่าแปลกใจที่มันทับอยู่บนอกของเยู่จุนทําให้เขารู้สึกหายใจ
ไม่ออก
การเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ที่สุดของเก้าพันปีคือหัว หัวเต่าทะเลอันเดิมกลับกลายเป็นหัวตะพาบ ยิ่งกว่านั้น มันยังมีเขาเล็กๆสองเขาบนหัวและเปลือกหลังของมันก็คุ้มไปด้วยหนาม มันน่ากลัวจนทําให้เด็กร้องไห้ได้เลย
เย่จุนมองไปทางซ้ายและขวา และใช้เวลาสักครู่ก่อนที่เขาจะ ยอมรับการเปลี่ยนแปลง
ดูเหมือนว่ามันเป็นผลลัพธ์จาก ผลไม้สายเลือด ของเมื่อวาน
เก้าพันปีไม่ได้เปลี่ยนไปแค่รูปลักษณ์ แต่ยังรว มถึงคุณลักษณะด้วย
“เต่ามังกรโบราณ : เผ่าเต่าที่สืบเชื้อสายมาจากมังกร แม้จะเป็น เพียงร่องรอยสายเลือดมังกร แต่ก็ยังสืบทอดการล่าขุมทรัพย์ของต ระกูลมังกร เมื่อเลือกทั้งหมดในร่างกายเปลี่ยนเป็นเลือดมังกร จะ สามารถแปลงร่างเป็นเผ่าพันธุ์มังกรได้ ความสามารถ: มีความ สัมพันธ์กับธาตุน้ําและดินเป็น 2 เท่าพลังเวทย์มนต์ธรรมชาติ:เทค นิคโล่น, เคลื่อนย้ายภูเขาเขย่าปฐพี่”
ไม่เพียง แต่จะพัฒนาเท่านั้น แต่ยังมีทักษะอีกด้วย!
ดวงตาของเจุนเปล่งประกาย มีร่องรอยของความอิจฉาริษยา
อยู่ในนั้น
ตอนนี้เขามีแค่ 2 ทักษะเท่านั้น คือ ลูกไฟ และ ฝามือสายฟ้า
ไม่ต้องพูดถึง เก้าพันปี นี่คือพลังเวทย์มนต์ธรรมชาติ มันต้องมีทรงพลังมากแน่ๆ ไม่งั้นมันคงไม่เรียกว่าเรียกพลังเวทย์มนต์ธรรมชาติ
เย่จนแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า: “เก้าพันปี ดูพลังเวทย์มนตร์ของนายสิ”
เจ้าตัวเล็กพัฒนาและฉลาดขึ้น มันยืนขึ้นด้วยเท้าสองข้างอย่าง ภาคภูมิใจส่งเสียงคําราม แล้วกระโดดลงจากเตียง
“บูม!”
มีเสียงอู้อี้ส่งมา เย่จนสัมผัสได้ว่าเตียงสั่นจากนั้น
หายไปแล้วเหรอ?
เย่จุนมองลงมาและพบว่าเก้าพันปีได้หายตัวไปแล้ว
มีรูขนาดใหญ่อยู่ที่พื้น
เพื่อนคนนี้ทุบพื้นจริงๆ
เย่จุนรีบลงไปที่ท้องเรือเพื่อตรวจสอบ
โชคดีที่มันทะลุแค่ชั้นเดียว และชั้นล่างยังปกติดี ไม่อย่างงั้นน้ําจะรั่วเข้ามา
เจ้าตัวเล็กตกอยู่ในความงุนงง และเมื่อมันเห็นเย่จุนเข้ามามันลุกขึ้นยืนอีกครั้งและแสดงท่าทางให้เย่จุนอุ้ม
“ก็ได้ ก็ได้…”
เย่จุนรีบหยิบมันขึ้นมา
คนเก่ง กลับกันเถอะ เรือลํานี้อาจจะจมเพราะนาย
เคลื่อนย้ายภูเขาเขย่าปฐพี!
มันเป็นกรณีที่มีชื่อดูยิ่งใหญ่ ส่วน เทคนิคโลน้ํา เย่จนไม่ได้มองแม้แต่น้อย
เจ้าตัวเล็กรู้สึกไม่พอใจอย่างมากกับผลงานของมัน และรู้สึกว่าเจ้านายของมันผิดหวัง มันบิดอยู่ในมือของเจุนดูเหมือนมันจะห มายความว่าอันที่แล้วไม่นับแต่จริงๆแล้วฉันเก่งมาก
“โอเค นายยังเด็กอยู่ และเมื่อโตขึ้นจะดีกว่านี้!”
เจ้าตัวเล็กเหยียดอุ้งเท้าออกมา และตบที่ท้องของมัน บ่งบอกว่าเห็นด้วย
“ฉันเชื่อ!”
แม้ว่าจะผิดหวังเล็กน้อย แต่เย่จุนก็สามารถเข้าใจได้
เก้าพันปียังเด็กมาก มีอายุแค่ 2 วัน และพึ่งวิวัฒนาการ ยังเป็นแค่เป็นทารกคงไม่ได้มีใครหวังว่าจะให้ทารกไปสู้ในสนามรบหรอกนะ?
ในเลเวลแรก ลูกไฟก็ไม่ได้แรงเท่านี้
เย่จุนพาเจ้าตัวเล็กกลับไปที่ดาดฟ้า
เริ่มต้นวันใหม่ด้วยการลงชื่อเข้าใช้
“ติ้ง! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ! ได้รับ ไฟฉายกันน้ํา!”
เย่จนพูดไม่ออก เขาแค่เปิดไฟก็มีไฟแล้ว แล้วเขาจะต้องใช้ไฟฉายไปทําไม?
อย่างไรก็ตาม นี่ก็ถือว่าดีไม่น้อย การลงชื่อเข้าใช้มักจะได้รับสิ่งของแปลกๆที่ไม่จําเป็นเลย
เย่จนหยิบวัตถุออกมา และไฟฉายหนังเหล็กแบบเก่าที่หนาเท่าข้อมือหนาก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
“บัดซบ!”
เย่จนรู้สึกช่วยไม่ได้
มันคือไฟฉายเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ทุกบ้านในแทบชนบทมีอยู่ 1 กระบอกแค่ตอนนี้ยังมีใครใช้อยู่บ้าง? แม้ว่าจะมีไฟฉาย เขาก็ไม่มีแบตเตอรี่อยู่ดี
นอกจากนี้สิ่งนี้กันน้ําได้หรือไม่?
เย่จุนตรวจสอบมันซ้ําแล้วซ้ําเล่า และพบว่าไฟฉายนี้ดูเหมือนกับไฟฉายสมัยก่อนของทศวรรษ 1970 และ 1980 แต่มีแขนโยกที่ด้านท้ายซึ่งสามารถผลิตกระแสไฟฟ้าได้ด้วยกลไกบางอย่าง
เพียงแค่หมุนแขนโยกเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้าพี่บ
เกิดเสียงที่รุนแรง จากนั้นไฟฉายก็ปล่อยลําแสงออกมา
สิ่งนี้ทําให้เจุนสบายใจขึ้นมาก มันยังใช้ได้อยู่ ไม่งั้นก็คงไม่ดีไปกว่าเศษเหล็ก
แต่เจุนไม่ได้ใช้สิ่งนี้เช่นกัน เขามีไข่มุกเรืองแสงอยู่แล้วซึ่งสว่างเท่ากับเวลากลางวันภายในระยะ 20 เมตรซึ่งดีกว่าสิ่งนี้มาก
เขาวางไฟฉายในช่องการซื้อขาย
“ไฟฉายกันน้ําแบบกลไก 1 กระบอก แลกกับของแปลกๆ
เท่านั้น!”
สําหรับเย่จุน อุปกรณ์ทองแดงธรรมดามันดูมีราคาถูกเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม มีคนเพียงไม่กี่คนที่มีของระดับเงิน นับประสาอะไรกับการที่แลกกับไฟฉาย
ในทางตรงกันข้าม ไอเทมแปลกๆ บางอย่าง ผู้เล่นหลายคนยังไม่ได้ค้นพบบทบาทของไอเทมพวกนั้น และใช้งานจริงได้น้อยกว่าไฟฉายอาจจะมีใครบางคนแลกเปลี่ยนมันออกไป
ตอนนี้เจุนเป็นคนดังระดับโลกและหลายก็คนติดตามเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเข้าสู่โลกของเกม ผู้เล่นหลายคนไม่ต้องทํางานล่วงเวลาอีกต่อไป และมีเวลาเหลือเฟือสําหรับความเบื่อความงุนงง
คนเหล่านี้ไม่เหมือนเยจุนที่ยุ่งทุกวัน โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่มีอะไรทํานอกจากการมองหาอาหาร
ตราบใดที่มีอาหารเพียงพอ หลายคนสามารถนอนในที่พักพิงได้สองสามวันโดยไม่ต้องออกไปไหน
บางคนถึงกับเกียจคร้านถึงแม้จะไม่มีอาหารเพียงพอขี้เกียจเกินกว่าจะหาอาหาร หากพวกเขาไม่หิวจนเกินไป
ในสายตาของคนเหล่านี้ อดหิวสองสามวัน ดีกว่าต้องต่อสู้กับสัตว์ป่า
บางคนถึงแม้จะหาอาหารอยู่ หรือทํางานอยู่ในปาก็จะเปิดช่องแชทเป็นระยะๆ ราวกับว่ามีคนส่งข้อความหาพวกเขาจริงๆแล้วพวกเขาไม่มีเพื่อนแม้ซักครึ่งคนเลยด้วยซ้ํา
ทันทีที่โพสต์ของเยีจุนถูกส่งออกไป มันก็ได้ดึงดูดคําตอบมากมายนับไม่ถ้วน
“ไฟฉายได้ไหม แน่ใจนะว่ามันไม่ได้เปิดอยู่ ฉันหวังต้าหลงรายงานด้วยชื่อจริงของฉัน…”
“เทพย่อล้อเล่นรึเปล่า ไฟฉายเก่านี้ผลิตกระแสไฟฟ้าและกันน้ําได้หรอ แม้แต่ตอนเป็นเด็กฉันยังไม่เคยได้ใช้ด้วยซ้ํา!”
“ฉันอยากแลกไฟฉายเก่าๆ แต่ต้องใช้ของแปลกๆ ใจดําเกินไปเราควรเรียกเขาว่าเย่เฮย!
“นายจะเอาไฟฉายไปทําอะไร? หรือนายกล้าที่จะออกไปตอนกลางคืนในถิ่นทุรกันดาร
“คุณสามารถใช้มันได้ เมื่อคุณออกไปอีในตอนกลางคืน!”
“ฉันมักจะขี้ในตอนเช้า
เย่จนสุ่มอ่านความคิดเห็นเล็กน้อยแล้วปิดช่องแชท
ตลอดทั้งเกม มันเป็นไปไม่ได้ที่เย่จุนจะมีของแปลกๆแต่มันต้องมีบางคนที่โชคดี
พวกที่ยอมแลกย่อมมาหาที่ประตูของแบบนี้รอดูกันก่อน
ในไม่ช้าเขาก็เริ่มตกปลาในวันนี้
เลือดปลาสดๆ หมดแล้ว เขาต้องหาเพิ่มอีกไม่งั้นจะมีเลือดปลา
ไม่พอ
ตามปกติแล้ว เย่จุนโยนเลือดปลาและปลาที่มีกลิ่นเหม็นลงไปในทะเลเพื่อเป็นเหยื่อดึงดูดให้ปลาเข้ามาหา ปลาตัวเล็กทั้งหมดถูก เขาจับได้หากมีปลาตัวใหญ่มาคันเบ็ดวิเศษก็จะมีประโยชน์เขาจับมาที่ละตัว
ด้วยวิธีนี้ เมื่อเห็นว่าใกล้เที่ยงแล้ว มีปลานับร้อยตัวอยู่บนดาดฟ้าของเจุน
ปลาเหล่านี้ดูเหมือนจะมีมากมายแต่ไม่มีปลาใหญ่
ค่อนข้างไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ!
สิ่งนี้ทําให้เจุนกังวลเล็กน้อย เขารู้สึกว่ามีบางอย่างกําลังจะเกิดขึ้น
บทที่ 40 เต่ามังกรโบราณ
ค่ําคืนผ่านไป พระจันทร์ส่องสว่างไปทั่วท้องทะเล
ดวงดาวระยิบระยับ คลื่นซัดเข้าหาเรือ
เพล้ง เพล้ง เพล้ง
เสียงเหล็กกระทบกันดังก้องไปทั่วทะเลอันเงียบสงบ
เย่จุนเหงื่อออกราวกับตกน้ํามา และค้อนในมือของเขาก็ปลิวไปตามสายลม
หลอดไฟถูกแขวนไว้ด้านบน ส่องสว่างทั่วทั้งดาดฟ้าราวกับว่าเป็นเวลากลางวัน
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่จุนทํางานตอนกลางคืนตั้งแต่เริ่มเกม
แน่นอนว่าไฟฟ้าเป็นกําลังผลิตหลัก
เพราะมีไฟฟ้าเลยต้องทํางานล่วงเวลา!
ถัดจากเขาเก้าพันปืนอนอยู่ข้างเรือเหยียดคอยาว และจ้องไปที่เจ้านายของมันด้วยความประหลาดใจ
เพราะค้อนในมือของเยู่จุนนั้นใหญ่ขึ้น และหดตัวเป็นครั้งคราว
การตีเหล็กไม่ใช่เรื่องง่าย และกระบวนการตีเหล็กเป็นมากกว่า แค่การเหวี่ยงค้อนแล้วทุบให้แตก
ค้อนขนาดใหญ่นั้นทรงพลังและเหมาะสําหรับการเหล็กและขึ้นรูป แต่เมื่อเก็บรายละเอียดต้องใช้ค้อนขนาดเล็ก
เจุนเป็นช่างตีเหล็กมือใหม่ ดังนั้นเขาจึงเชี่ยวชาญในเทคนิคการตีขึ้นรูปต่างๆ และในไม่ช้า ขวานก็ถูกสร้างขึ้นภายใต้มือของเขา
“ความชํานาญการตีเหล็ก +1”
เย่จุนวางขวานที่พึ่งหลอมในช่องการซื้อขาย เขาตั้งราคาไม่สูงมากนัก แค่ 100 เหรียญทองแดง
มันถูกซื้อโดยใครบางคนอย่างรวดเร็ว
เย่จุนไม่สนใจหลังจากที่เขาทํารายการธุรกรรม การซื้อขาย แค่ 100 เหรียญทองแดง มันไม่สมควรที่จะทําให้เขาเสียเวลา หรือให้ความสนใจอีกต่อไป
เครื่องมือเหล็กธรรมดาไม่มีค่ามากเพราะเหล็กไม่ทนต่อการสึกหรอ
ซึ่งมันแตกต่างจากเครื่องมือเหล็กจากยุคสังคมสมัยใหม่
(TL : เหล็กสมัยใหม่มันมีการควบคุมปัจจัยหลายอย่าง เช่นใช้เครื่องจักร มันเลยทนทาน ต่างจากเยจุนที่ต้องมานั่งตีเอง คุณภาพมันคนละชั้น)
เครื่องมือเหล็กในสังคมสมัยใหม่มักเป็นเหล็กกล้าแมงกานีสสูง เหล็กกล้าคาร์บอนสูง เหล็กกล้าไร้สนิม ฯลฯ หลายประเภท ซึ่งทนทาน แข็งและคม
เครื่องมือเหล็กบริสุทธิ์ ไม่เพียงแต่ขึ้นสนิมง่าย แต่ยังมีความนุ่ม และเปราะบางอีกด้วย
น่าเศร้าที่เย่จนไม่มีตัวเร่งปฏิกิริยาหรือโลหะอื่นๆ ที่จะทําให้เขาหลอมโลหะผสมได้
นอกจากนี้ การหลอมโลหะผสมนั้นไม่คุ้มค่า เนื่องจากคุณสมบัติของไอเทมทั่วไปนั้นไม่มีอันไหนเลยที่จะดีเท่ากับไอเทมระดับทองแดงที่เกมผลิตขึ้น
เหตุผลที่เย่จุนสร้างเครื่องมือเหล็ก ก็เพราะมีแร่เหล็กมากเกินไปที่ต้องใช้ และบังเอิญ เขายังสามารถหาเงินได้ในขณะที่ทําเช่นนั้น ไม่ว่ายุงจะตัวเล็กแค่ไหนมันก็เป็นเนื้อ
ประการที่สอง ถ้าเขาต้องการที่จะก้าวไปสู่ช่างตีเหล็กระดับกลาง เขาต้องทํางานหนักและปรับปรุงความชํานาญการตีเหล็กของเขาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อเขากลายเป็นช่างตีเหล็กระดับกลาง เขาจะสามารถสร้างอาวุธระดับเงินได้ และเมื่อถึงเวลานั้นชิ้นส่วนของมิธริลก็จะใช้งานได้ในที่สุด
นอกจากนี้ อาวุธระดับเงินยังมีราคาแพงกว่าอาวุธระดับทองแดงถึง 100 เท่า
ถ้าเขาต้องการที่จะทําเงินให้ได้มากๆ เขาจะต้องพัฒนาทักษะของเขาก่อน
จากนั้นมันจึงเกิดคําถามขึ้น!
อันไหนแข็งแกร่งในด้านเทคโนโลยีตีเหล็ก? (อะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน)
เย่จุนเทเหล็กที่หลอมละลาย ลงในแม่พิมพ์สําเร็จรูป
กล่องไม้สี่เหลี่ยมจัตุรัสขนาด 1 เมตรที่เต็มไปด้วยดินทรายละเอียดและดินเหนียว
แม่พิมพ์ถูกพิมพ์ลงบนทราย มีกรรไกร คีม แหนบ ฯลฯ
เมื่อแร่เหล็กหลอมเหลวถูกเทลงไป เขาก็กดกล่องไม้ให้แน่นทันที
หลังจากนั้นไม่นาน เหล็กที่หลอมเหลวด้านในก็เย็นตัวลงและแข็งตัว เขาเปิดกล่องไม้และลอกดินเหนียวและดินทรายละเอียดออก และมองเห็นกรรไกรคู่หนึ่ง เครื่องมือต่างๆ เช่น มีดทําครัว แหนบ และคีม
เครื่องมือเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างคร่าวๆ และยังคงต้องได้รับการขัดเงาและลับให้คมก่อน
สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือที่จําเป็นในชีวิตประจําวัน
ภายใต้แสงไฟ เย่จนได้ขัดเสี้ยนของเครื่องมือเหล่านี้ และทําให้เครื่องมือทั้งหมดคมขึ้น
ชุดเครื่องมือใหม่เอี่ยม พร้อมแล้ว!
“หลอมสําเร็จ ความชํานาญการตีเหล็ก +5”
เย่จนทําเครื่องมือแบบนี้มากกว่าหนึ่งชุด ใช้เอง 1 ชุด อีก 1 ชุด ถูกเก็บไว้เป็นของสํารอง และส่วนที่เหลือทั้งหมดอยู่ในรายการในช่องการซื้อขาย
เครื่องใช้ประจําวันดังกล่าวเป็นที่นิยมน้อยกว่าเครื่องมืออย่าง มีดมาเชเต้ มีดสั้น และขวานที่สามารถใช้เป็นอาวุธได้
อย่างไรก็ตาม อาจเป็นเพราะเขาฝีมือดี ความชํานาญการตีเหล็กของเขาได้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าความชํานาญของเขาจะเพิ่มขึ้น เมื่อทําการตีขึ้นรูปสิ่งของที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้
เมื่อเย่จนค้นพบสิ่งนี้ เขาก็หยุดการตีขวานที่ไม่จําเป็นต้องมีทักษะใดๆ และเปลี่ยนไปหลอมเครื่องใช้ประจําวันเหล่านี้
ด้วยวิธีนี้ เขาจะได้เลื่อนขั้นเป็นช่างตีเหล็กระดับกลางโดยใช้เวลาไม่นานนัก
เย่จุนยุ่งจนดึกดื่น เขาปาดเหงื่อ วางหม้อเหล็กบนชั้นวาง เขาเหนื่อยจากการทํางานทั้งวัน วันนี้เขาไม่มีกระจิตกระใจจะทําอะไรยุ่งยาก เขาใช้ลอบสเตอร์ตัวใหญ่ 2 ตัว ทําอาหาร สําหรับมื้อเย็นก็เพียงพอแล้ว!
ในขณะที่น้ํากําลังเดือด เย่จนได้เปิดระบบน้ําหยดที่ทําจากไม้ไผ่ และรดน้ําผักบนดาดฟ้า
บนต้นไม้เลือดแปลกๆ มีผลไม้สายเลือดอีกผลหนึ่งห้อยอยู่
เย่จุนเด็ด ผลไม้สายเลือด จากนั้นนําถังเลือดปลาออกจากห้องโดยสารเพื่อรดต้นไม้เลือดแปลกๆ
“เลือดปลานี้เหม็นไปหน่อย ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้ฉันต้องหาวิธีเก็บเลือดปลาสดๆ” เย่จุนพึมพํากับตัวเอง เขาจ้องมองไปที่ท้ายเรือโดยไม่ตั้งใจ
2 ตัวนี้กินฟรีไม่ได้ – พวกเขาต้องทํางานเช่นกัน!
ปลากระเบนไฟฟ้าที่เป็นสมอนสเตอร์ระดับบอส มันจะมีผลต่างจากเลือดปลาปกติหรือไม่?
ปลากระเบนไฟฟ้าไม่รู้ว่ามันกําลังจะกลายเป็นหนูทดลอง และมันก็ยังคงนอนอยู่ตรงนั้นโยกเยกไปมา
ฉลามขาวต้องได้รับการเลี้ยงดูให้เป็นบอสโดยเร็วที่สุด เย่จุนจะได้รับค่าประสบการณ์น้อยเกินไปจากการฆ่ามันในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม มีผลไม้สายเลือดเพียงผลเดียว
เย่จนคิดคํานวนอยู่ในใจ จากนั้นเขาก็กวักมือเรียกเก้าพันปีมา
เมื่อสัมผัสได้ถึงการเรียกของเจ้านาย เจ้าตัวเล็กก็วิ่งไปอย่างรวดเร็วด้วยขาสั้นๆของมันราวกับพายุ และคว้ากางเกงของเจุนโดย ไม่ปล่อยดูเหมือนมันจะบ่นว่า เย่จุนตีเหล็กตลอดทั้งบ่ายและไม่ได้เล่นกับมันเลยแม้แต่น้อย
เพื่อนคนนี้ ยังรู้วิธีโกรธอีก….”
เย่จุนลูบหัวเล็กๆของมัน เจ้าตัวเล็กสะกิดฝ่ามือของเย่จุนอย่างพอใจ แล้วพลิกตัวไปมามเผยให้เห็นท้องของมัน มันขอให้มันลูบท้องของมัน
เมื่อสัมผัสได้ถึงความคิดของเจ้าตัวเล็ก เย่จนไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“ก็ได้ ก็ได้!”
หลังจากผ่อนคลายอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าตัวเล็กก็มีความสุขในที่สุด
เย่จุนเข้าใจดีว่าสัตว์เลี้ยงก็เหมือนเด็ก พวกเขาแยกจากคนไม่ได้
จากนั้นเขาก็นําผลไม้สายเลือดออกมา และป้อนให้กับเก้าพันปี
ผลไม้ในสายเลือดที่สุกงอมเต็มที่ สําหรับสัตว์ร้ายแล้วมันคือสิ่งที่ล่อใจเป็นอย่างมาก
เก้าพันปีเคี้ยวและกลืนผลไม้สายเลือด อย่างหมดจดด้วยการกัดเพียงไม่กี่คํา
และมันก็ตบริมฝีปากราวกับว่ามันยังไม่เพียงพอ
“อร่อยไหม รู้สึกยังไงบ้าง?” เจุนจ้องมองทุกการเคลื่อนไหวด้วยความสงสัย ความคาดหวัง และความประหม่าในใจ
ผลไม้สายเลือดสามารถกระตุ้นสายเลือดของสัตว์ร้ายทั่วไปได้ ปลากระไฟฟ้ากินผลไม้สายเลือดและกลายเป็นบอส สายเลือดอะไรกันที่เก้าพันปีจะปลุกขึ้นมา?
ในฐานะสัตว์เลี้ยงวิญญาณของเขา เย่จุนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเก้าพันปีจะมีพลังมากขึ้น
มิฉะนั้น แม้ว่าเก้าพันปีจะมีพรสวรรค์ในการล่าสมบัติ แต่ความแข็งแกร่งของมันก็ยังอ่อนแอเกินไป มีศัตรูตามธรรมชาติมากเกินไปในทะเล เย่จุนไม่กล้าปล่อยให้มันเสี่ยงมากเกินไป
หลังจากกินผลไม้สายเลือดแล้ว เก้าพันปีก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
ตื่น ตื่น
เย่จุนสะบัดหัวของมัน แต่น่าประหลาดใจที่มันไม่ตื่น
ถ้าเขาไม่รู้สึกตัวว่าเจ้าตัวเล็กสบายดี เย่จุนก็คงจะกังวลใจไม่น้อย
ดูเหมือนว่าเก้าพันปียังเด็กเกินไป ท้ายที่สุดมันเพิ่งออกมาจากไข่ของมัน สรรพคุณทางยาของผลไม้สายเลือดนั้นหนักเกินไปสําหรับมัน ดูเหมือนว่าต้องใช้เวลาในการย่อย
ลืมมันไปเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด!”
แม้ว่าเก้าพันปีไม่ได้ปลุกสายเลือดอันทรงพลัง เย่จุนก็ยังรักเจ้าตัวเล็กคนนี้เหมือนเดิม
ลมทะเลพัดมาอย่างอ่อนโยน ความเหน็ดเหนื่อยก็มาเยือนโดยไม่คาดคิด เจุนไม่รู้ว่าเขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
อย่างไรก็ตาม ในคืนนี้ เย่จนรู้สึกหดหูเล็กน้อยขณะหลับ
ราวกับว่ามีภูเขาขนาดใหญ่กดทับเขา ทําให้เขาแทบหายใจไม่ออก
“เกิดอะไรขึ้น?”
เย่จนรู้สึกแปลกๆ เขาไม่เคยฝันร้ายมาก่อนตั้งแต่เขาเลเวลอัพ ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นหินสีดํากดทับหน้าอกของเขา ในขณะที่เขากําลังอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น
“แต่… ทําไมหินก้อนนี้ถึงมีเขาล่ะ
[TH] : ตอนที่ 40 เป็นต้นไป คุณภาพการแปลอาจจะดรอปลง เนื่องจากเราแปลจากเว็ป MTL และใช้ Google แปลจากเว็ปจีนอีกที แต่ตอนที่ 1-40 เรามี Webnovel แปลให้ และคนแปล แปลแค่ 40 ตอน ดังนั้น ตอนที่ 41 เป็นต้นไปคุณภาพอาจจะลดลง คําบางคํางงๆ ชื่อทักษะ ไอเทมอาจจะเปลี่ยนแปลงได้ตลอด แต่สัญญาว่าจะพยายามให้มันดีที่สุด
[TH] : เกร็ดความรู้นะครับ ชื่อเรื่องของตอนล่าสุด โอกาส 70% จะเป็นเนื้อหาของตอนถัดไป
บทที่ 39 ไข่มุกมังกร
มันคือลูกปัดที่มีขนาดเท่ากําปั้นของทารก
ที่น่าประหลาดใจก็คือ ลูกปัดครึ่งหนึ่งเป็นสีน้ําเงินมีของเหลวบริสุทธิ์ไหลอยู่ภายใน และอีกครึ่งหนึ่งเป็นหิน
ลูกปัดทั้งหมดถูกรวมเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์เหมือนลูกปัดตามธรรมชาติและมันไม่ใช่การฝังเลี่ยมอย่างแน่นอน
“ตรวจพบ ไข่มุกมังกร (ไม่สมบูรณ์)
ไข่มุกมังกร?
เย่จนรู้สึกประหลาดใจ
เขาตรวจสอบคุณสมบัติของมัน
“ไข่มุกมังกร: ไข่มุกมังกรโบราณที่หลงเหลือจากการตายของมังกรเพราะเวลานานพลังงานที่ไม่บริสุทธิ์จึงถูกสร้างขึ้นและกลายเป็นหินหากคุณพบเลือดของมังกร คุณสามารถเปิดใช้งานไข่มุกมังกรได้หลังจากดูดซับมีโอกาสที่จะกระตุ้นสายเลือดของมังกร ความสา มารถ : เมื่อสวมใส่บนร่างกายของคุณจะทําให้หลีกเลี่ยงน้ําและมัน สามารถช่วยให้คุณฝึกคาถาน้ําได้”
สิ่งมีชีวิตเช่นมังกรมีจริงๆ งั้นหรอ?
แต่เนื่องจากโลกได้กลายเป็นเกมไปแล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่สิ่งมีชีวิตโบราณจะปรากฏขึ้น
แต่สิ่งมีชีวิตโบราณเช่น มังกร คาดว่ามันคงจะสูญพันธุ์ไปแล้วในบลูสตาร์ไม่อย่างนั้นคงเห็นมันบนโต๊ะอาหารไปแล้ว
“ฉันจะหาเลือดของมังกรได้จากที่ไหน?
แม้ว่าจะบอกว่าสิ่งนี้มีประโยชน์สําหรับการฝึกคาถานแต่เย่จนไม่เข้าใจคาถานและเขาไม่มีความสัมพันธ์กับธาตุน้ํา
มีเพียงสิ่งเดียวที่ใช้ได้ นั่นคือการหลีกเลี่ยงน้ํา
ทําไมไม่ลองหน่อยล่ะ?
แม้ว่าทักษะว่ายน้ําของเจุนจะดี เพราะเขาเคยตกปลาในบ้านเกิดของเขา เขาเคยเล่นน้ําในแม่น้ําตั้งแต่ยังเป็นเด็กแต่เขาไม่เคยว่ายน้ําในทะเลยิ่งเป็นคนที่ชอบน้ํามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งกลัวน้ํามากขึ้นเท่านั้น
เมื่อเผชิญหน้ากับทะเลอันกว้างใหญ่เย่จนรู้สึกหวาดกลัวดังนั้นเขาจึงล่องลอยในทะเลอยู่เป็นเวลานานและไม่เคยลงไปในทะเล
ไม่มีใครอยากจะลงไปในทะเล!
แต่ตอนนี้มันถึงเวลาที่จะลองแล้ว
เขาต้องลงไปที่นั่นในไม่ช้าก็เร็ว
เย่จนผูกปลายเชือกข้างหนึ่งไว้ที่ด้านข้างของเรือ และโยนปลายอีกข้างหนึ่งลงไปในทะเล
มันคงตลกไม่น้อยถ้าเขาไม่สามารถกลับมาขึ้นได้หลังจากที่ลงไปแล้ว
เย่จุนถือไข่มุกมังกรไว้ในมือ มองไปที่เชือกและในที่สุดก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ
เขาตีลังกากลับหลัง 2 รอบครึ่ง
บูม!
เป็นการโดดน้ําที่สมบูรณ์แบบ!
ในไม่ช้าเย่จุนก็โผล่หัวขึ้นมาบนผิวน้ํา
เขาอยู่กลางทะเลมาครึ่งเดือน แต่นี่เป็นการลงทะเลครั้งแรก
น้ําทะเลสาดใส่ใบหน้าของเขา และมันก็มีรสเค็ม
รสชาติของทะเลในที่สุดก็ได้ลิ้มรส
ความรู้สึกเย็นยะเยือกทําให้ดวงอาทิตย์ที่ร้อนระอุอุ่นขึ้นในทันทีทําให้เจุนสะดุ้งเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า แสงสีฟ้าจางๆ ก็เบ่งบานจากไข่มุกมังกรในมือของเจุนก่อตัวเป็นฟิล์มสีน้ําเงินรอบๆ เย่จุน
น้ําทะเลถูกคั่นด้วยฟิล์มสีน้ําเงินเจนเอื้อมมือออกไปและแหยู่มัน
น่าแปลกที่นิ้วของเขาสัมผัสร่างกายของเขาได้อย่างง่ายดายและฟิล์มสีน้ําเงินก็หลอมรวมกับเขา ทําให้น้ําทะเลไม่สามารถแทรกเข้ามาได้เลย
อัศจรรย์!
เย่จุนพยายามดําน้ําในทะเลและว่ายน้ํา
ฟิล์มบางๆ นี้ไม่ได้หายไป มันเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่องตามการเคลื่อนไหวของเจุน ราวกับลวดลายน้ํากําลังครอบคลุมร่างกายของเจุนในระยะ 3 นิ้วไม่ส่งผลกระทบต่อการเคลื่อนไหวของเขาและสามารถปิดกันน้ําทะเลภายนอกได้ดีเป็นอย่างมาก
ที่สําคัญมันไม่ส่งผลต่อการหายใจของเขา!
มีออกซิเจนในน้ําด้วย!
ฟิล์มนี้อาจดูดซับออกซิเจนจากน้ําและให้เจุนหายใจ
เย่จุนมีสีหน้าประหลาดใจ
ด้วยสิ่งนี้ในมือ เย่จนไม่ต้องกังวลกับการพลิกคว่ําในทะเล!
แม้ว่าเขาจะโดนพายุลูกใหญ่ซัดตกลงไปในทะเลอย่างน้อยเขาก็ไม่จมน้ํา
ในทะเล อันตรายที่สุดคือน้ํา และด้วยไข่มุกที่หลีกเลี่ยงน้ําภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนี้ก็หายไป!
เย่จนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเชียร์และบิดตัวไปมาในทะเล
บนดาดฟ้าเรือ เก้าพันปีมองดูท่าทางตื่นเต้นของเจ้านายของมันและอดไม่ได้ที่จะกระโดดลงไปด้วยความตื่นเต้น กระทืบขาสั้นสี่ขาแหวกว่ายไปรอบๆเย่จุน
“ไม่เลว! เจ้าตัวเล็กทําได้ดีมาก!”
เพื่อนคนนี้เป็นเต่าล่าสมบัติ
ไม่เพียงแต่จะพบทองคํา และแม่เหล็กสําหรับเย่จุนเท่านั้นแต่ยังพบไข่มุกหลีกเลี่ยงน้ําอีกด้วย
ไม่กินเยอะแต่ทํางานเยอะ!นี่คือพนักงานที่เป็นแบบอย่างที่ดี!
เต่าไม่กินหญ้าและไม่เพียงแค่วิ่งได้แต่มันยังล่าขุมทรัพย์ได้ทุกที่
มันใช้อาหารสัตว์เลี้ยงเพียง 3 ชิ้นต่อ 100 กิโลเมตร
นายทุนจะต้องหลั่งน้ําตา
ฉลามขาวที่ท้ายเรือมองดูศัตรู “ตกลง” ลงไปในทะเล มันมองด้วยดวงตาที่ชั่วร้ายและกระหายเลือด มันมุดลงไปในทะเลเล็กน้อยพยายามลอบโจมตี
ในที่สุดปลากระเบนไฟฟ้าก็ฟาดมันด้วยหางของมัน
ซี่ ซี่ ซี่
กระแสไฟฟ้าวาบขึ้น และฉลามขาวตัวใหญ่ก็พลิกท้องของมันและชักกระตุกอยู่บนผิวน้ํา
“ไอ้ตัวใหญ่โง่เง่าตัวนี้ ทําเสียงโวยวายและโชว์ฟันพยายามข่มขู่ไปทําไม? ฉันจะไฟฟ้าช็อตแกให้ตาย…”
ปลากระเบนไฟฟ้ากระดิกหัวและหางไปที่เย่จุนราวกับว่ามันเป็นสุนัข
กระแสไฟฟ้านี้ปลุกเย่จนขึ้นจากความตื่นเต้นของเขาเช่นกัน
จากระยะไกล แม้กระทั่งเขายังรู้สึกเสียวซ่า ไม่ต้องพูดเก้าพันปีด้วยรูปร่างที่เล็กของมัน มันแทบจะกลอกตา
มันจบแล้ว…
เย่จุนกระโดดโหยงด้วยความตกใจและรีบคว้าหางเล็กๆ ของมันเพื่อยกมันขึ้นจากน้ํา
เขาโล่งใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าขาสั้นๆ ทั้งสี่ของมันยังคงขยับอยู่กลางอากาศ
“เจ้าหนู นายเกือบตายแล้ว!?
เต่าน้อยกลอกตาราวกับพูดว่า: เต่าที่ดีจะอายุไม่ยืน….
เย่จนรีบขึ้นไปบนดาดฟ้า พร้อมกับเก้าพันปี
มันใช้เวลานานเล็กน้อยกว่าเก้าพันปีในจะฟื้นตัว มันเดินเตาะ แตะไปที่ท้ายเรือ ส่งเสียงครวญครางใส่ปลากระเบนไฟฟ้าราวกับจะบ่งบอกว่ามันดุร้ายและไม่ง่ายที่จะรังแก!
“แล้วนายไปสนใจอะไรกับหมาโง่ตัวนั้น!”
เย่จุนตบหัวสีดําเล็กๆ ของมันแล้วยิ้ม: “พรุ่งนี้ฉันจะให้ผลไม้สายเลือดกับนาย ถ้านายกลายเป็นบอส นายจะโตเร็วได้กว่านี้ดังนั้นนายจะได้ไม่ต้องกลัวมัน!”
เก้าพันปีไม่เข้าใจว่าผลไม้สายเลือดคืออะไร แต่เมื่อมันกินแล้วจะเข้าใจเอง
เจ้าตัวเล็กออกวิ่งด้วยขาสั้นๆ ของมัน และวิ่งเขาไปในกระท่อมอย่างสนุกสนานราวกับสายลม
เมื่อเยจุนเข้าไป เขาเห็นว่าเจ้าตัวเล็กกําลังเดินไปรอบๆอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษแต่โชคไม่ดีที่ปากขวดถูกปิดผนึกไว้ ดังนั้นเจ้าตัวเล็กจึงทําได้เพียงมองดูมันขณะที่ใช้กรงเล็บทั้งสองถูด้วยความ
กังวล
เจ้าตัวเล็กไม่ชอบปลาด้วยซ้ํา แต่มันก็ตื่นเต้นมากที่ได้กินอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ เป็นภาพที่น่าขบขันไม่น้อย
แต่สิ่งนี้ยังพิสูจน์ให้เห็นถึงความน่าดึงดูดใจของ อาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษที่มีต่อสัตว์เลี้ยง ไม่ว่าจะเป็น ปลากระเบนไฟฟ้าหรือเก้าพันปี
ตามที่คาดไว้นี่เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
เจุนประหลาดใจ หลังจากที่มันกินอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษไป 1 ชิ้นแล้วเก้าพันปีก็วิ่งออกไปพร้อมกับชิ้นที่ 2 ในปากของมัน
เพื่อนคนนี้ต้องการทําอะไร
เย่จุนตามเจ้าตัวเล็กไปอย่างสงสัย
นมาอวดนาย!”
เจ้าตัวเล็กยังคงแค้นเคือง
ปลากระเบนไฟฟ้าถูกกระตุ้นด้วยกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ แต่มันไม่สามารถทําอะไรกับเต่าตัวน้อยบนเรือได้มันทําได้แค่แสดงความโกรธออกมา
ซี่ ซี่ ซี่..
ฉลามขาวพึ่งตื่นขึ้น ก่อนที่มันจะชักกระตุกและหมดสติไปอีกคน
เต่าตัวน้อยเดินถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความกลัวและตบท้องของมันราวกับว่ามันยังมีความกลัวอยู่
เย่จุนลูบหัวของเต่าน้อยอย่างมีอารมณ์ขันแล้วพูดว่า “นายรู้ว่ากลัวแต่ยังหยอกล้อเล่นอีก หลังจากรังแกสุนัขโง่ตัวนี้แล้วระวังอย่าตกลงจากเรือละกันไม่งั้นฉันจะช่วยนายไม่ทัน”
เขาไม่ได้คาดหวังเลยว่าอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษจะกลายเป็นทรัพยากรที่ทั้ง 2 จะต่อสู้กัน
เย่จุนโยนอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษไปที่ปลากระเบนไฟฟ้าทําให้ในที่สุดมันก็สงบลง
น่าเสียดายที่มีสิ่งนี้เพียงกระป๋องเดียว ดูเหมือนว่าในอนาคตมันจะกลายเป็นอาหารเฉพาะของเจ้าเก้าพันปี สําหรับปลากระเบนไฟฟ้าตอนนี้เขามีเครื่องกําเนิดไฟฟ้าแล้ว เขาไม่ต้องการมัน เพื่อปล่อยกระแสไฟฟ้าให้เขาอีกแล้วเขาต้องดูก่อนว่ามันมีประ โยชน์อีกหรือไม่… มันไม่สามารถกินฟรีและอยู่อย่างไร้ประโยชน์ได้
หลังจากทําให้เด็กน้อยทั้งสองสงบลง เย่จุนก็เริ่มการตีเหล็กในวันนี้
ตุ๊กตายังคงขุดดินอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และหากเขาไม่ทําการถลุงแร่เรือจะไม่สามารถบรรจุแร่ได้อีกต่อไป
บทที่ 38 ปลาเก๋าจุดฟ้า (ปลากะรังจุดฟ้า)
หลอดไฟส่องสว่างเป็นประกาย ส่องสว่างทั่วทั้งห้องโดยสาร
ด้วยหลอดไฟที่ส่องสว่าง เขาสามารถทําสิ่งต่างๆ ในตอนกลางคืนได้แล้ว
เก้าพันปีเหยียดหัวของมันอย่างสงสัยและเอนไปข้างหน้า ดูมันเหมือนจะสนใจในสิ่งเรืองแสงนี้มาก
เย่จุนรีบหยิบหลอดไฟและจับเต่าตัวน้อยไว้
นี่คือไฟฟ้า!
สายไฟเป็นเพียงลวดทองแดง 2 เส้น ห่อด้วยผ้า ถ้าไม่ระวังไฟฟ้าอาจจะรั่ว เย่จุนอาจจะไม่กลัว แต่ถ้าเจ้าเต่าน้อยจับวันเกิดของเพื่อนคนนี้อาจจะเป็นวันตายของเขา!
เย่จุนวางเก้าพันปีไว้บนดาดฟ้า ปล่อยให้มันเล่น แล้วเดินเข้าไปในท้องเรือที่ด้านล่างพร้อมกับหลอดไฟ
ท้องเรือสีดําสนิทที่มองไม่เห็นอะไร ตอนนี้มีหลอดไฟฟ้าได้ส่องสว่างทุกอย่าง
จะเห็นได้ว่าในท้องเรือด้านล่าง นอกจากถังน้ำจืด มีกล่องไม้อยู่บ้าง
พืชบางชนิดปลูกอยู่ในกล่องไม้เหล่านี้
กล่องสําหรับปลูกถั่วงอกส่วนใหญ่ว่างเปล่า เพราะถูกเย่จุนเด็ดไปกิน
ถั่วงอกที่เหลือก็โตจนสูง 10 เซนติเมตร ถ้าไม่กินมันก็จะแก่
เย่จนดึงถั่วงอกออกมาทั้งหมด แล้วเทน้ำลงในกล่องข้างๆ ที่อยู่ติดกัน
ในกล่องข้างๆ ต้นกระเทียมนั้นโตขึ้น จนแตกหน่อแล้วและสูง 3 เซนติเมตร แต่เนื่องจากพวกมันไม่เคยเห็นแสงจึงไม่มีสีเขียว พวกมันจึงกลายเป็นกระเทียมหอมทั้งหมด!
นี่เป็นสิ่งที่ดี!
ไม่เพียงแต่อุดมไปด้วยคุณค่าทางโภชนาการเท่านั้น แต่ยังมีรสชาติที่ดีอีกด้วย
สิ่งสําคัญที่สุดคือสิ่งนี้สามารถเก็บเกี่ยวได้ภายใน 10 วัน แม้จะตัดไปแค่บางส่วน มันก็จะโตขึ้นใหม่เรื่อยๆ
ในพื้นที่เล็กๆ บนเรือ ไม่มีอะไรที่คุ้มค่ามากกว่าการปลูกต้นกระเทียมหอม
เย่จุนเอาถั่วงอกสดใหม่ที่พึ่งเด็ดออกมา เดินออกจากท้องเรือแล้วปิดประตูให้แน่น กระเทียมหอมไม่สามารถถูกแสงได้ ไม่งั้นมันจะไม่ใช่กระเทียมหอม
หลังจากเช้าที่วุ่นวาย เขาได้ดูดซับกระแสไฟฟ้า ซึ่งเพิ่มความสัมพันธ์กับสายฟ้าของเขาขึ้น 10 แต้ม และได้รับรางวัลเป็นฉายา “นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่”
เที่ยงของวันนี้ เย่จุนวางแผนที่จะกินปลาลวกในน้ำมันพริก
เขามีถั่วงอก ถ้าไม่กินปลาลวกในน้ำมันพริกมันคงจะเสียเปล่า
ปลาลวกในน้ำมันพริกเป็นอาหารเสฉวนที่มีชื่อเสียงมากซึ่งแพร่หลายไปทั่วประเทศและเป็นที่นิยมอย่างมาก
นอกจากจะอร่อยแล้วยังทําง่ายมากอีกด้วย
เย่จุนเคยไปทํางานมาก่อน เพื่อเป็นการประหยัดเงิน เขาไม่เคยสั่งอาหารกลับบ้าน เขาทําและกินด้วยตัวเอง เขาทําอาหารในตอนเช้าและห่อไปที่บริษัทเพื่อเป็นอาหารกลางวัน จากนั้นจึงกลับบ้านหลังจากเลิกงานในตอนเย็น แล้วทานอาหารให้เสร็จ
ปลาลวกในน้ำมันพริกเป็นเรื่องเล็กน้อยสําหรับเขา
วัสดุหลักที่เย่จุนเลือกคือปลาเก๋า
เย่จุนมาที่ด้านข้างของเรือ และดึงตาข่ายขึ้นมา ข้างในนั้นมีปลาเก๋าที่ดูมีชีวิตชีวาอยู่สองสามตัว
เย่จุนจับปลาได้ทุกวัน แต่บางครั้ง เมื่อเขาพบของดีๆ แต่น่าเสียดายที่ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากการฆ่านั้นน้อยเกินไป ดังนั้นเย่จุนจึงทํากรงตาข่ายและเก็บของดีๆ ไว้ในทะเล ซึ่งทําให้สะดวกจะเอาขึ้นมาตอนไหนก็ได้
ข้างเรือมีกรงตาข่ายหลายปากแขวนอยู่ ลอบสเตอร์ขนาดใหญ่ ปู หอยสังข์ ปลิงทะเล เม่นทะเล และอาหารทะเลหายากบางชนิด และปลาทะเลถูกเก็บไว้ข้างในนั้น
สิ่งเหล่านี้สามารถเลี้ยงได้ และมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือมีรสชาติดี!
ในกรงมีปลาตัวหนึ่งซึ่งแตกต่างจากปลาเก๋าทั่วไป ปลาตัวนี้มีสีแดงสดและดุร้ายมาก
มันคือปลาเก๋าจุดฟ้าที่มีชื่อเสียง!
เย่จุนจับปลาเก๋าจุดฟ้าได้ตอนนี้เมื่อวานซืนและเขาไม่อยากฆ่ามัน ดังนั้นเขาจึงรออาหารมื้อนี้
เนื้อปลาเก๋านุ่มมาก เป็นปลาต้มที่ดีที่สุด และปลาเก๋าจุดฟ้าเป็นปลาเก๋าที่ดีที่สุด
หลังจากกินปลามามากมาย เย่จนได้พัฒนาฝีมือการแล่ปลา ในสองหรือสามจังหวะ เขาได้แยกส่วนปลาเก๋าจุดฟ้า แล้วนั่นเป็นชิ้นปลาที่มีขนาดเท่ากัน
ในสมัยโบราณมี ผาวติงแล่เนื้อวัว แต่ตอนนี้มี เย่จุนแล่ เนื้อปลา
วัตถุดิบที่ดีต้องได้รับการดูแลอย่างดี และเจุนไม่เคยจดจ่ออยู่กับการต่อสู้กับมอนสเตอร์ขนาดนี้มาก่อน
ปลาสไลซ์ทําด้วยไข่ขาวใส่เกลือลงไปเล็กน้อยแล้วหมักไว้ครู่หนึ่ง
ขั้นตอนต่อไปคือการเตรียมเครื่องปรุงรส
ขิงป่า พริกป่า พริกไทยป่า เครื่องปรุงรสเหล่านี้ล้วนถูกแลกเปลี่ยนโดยเจุน
ด้วยผู้เล่นจํานวนมากทั่วโลก จึงไม่ยากที่จะได้เครื่องปรุงรสที่แปลกใหม่
สําหรับไวน์ที่ใช้ประกอบอาหาร ถูกแทนที่ด้วยเบียร์สด
เขาตั้งกระทะจนน้ำมันร้อน ผัดกระดูกปลา หัวปลา และหางปลาจนจนเหลืองทองทั้งสองด้าน เติมน้ำเดือดต้มน้ำซุปให้ขาว
อีกด้านหนึ่ง ต้มถั่วงอกแล้วใส่ในชามซุปเป็นจานรอง
เทน้ำซุปปลาลงไป แล้วใส่ปลาที่หมักไว้ด้านบน
ตั้งหม้อแล้วรอน้ำมันร้อน แล้วผัดขิง พริกปา และพริกไทยป่าให้หอม
ราดน้ำมันลงไป
ซิซิซิ…
กลิ่นหอมสดชื่นลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
อุณหภูมิของน้ำมันที่เดือดรวมกับความร้อนที่เหลือของน้ำซุปปลาที่ปรุงเนื้อให้สุกพอดี
เย่จนไม่กลัวความร้อน เขาแทบรอไม่ไหวที่จะหยิบปลาสักชิ้นแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา
“อืม”
ความร้อนกําลังพอดี
ดวงตาของเจุนเป็นประกาย
เนื้อของปลาเก๋าจุดฟ้านั้นนุ่มอยู่แล้ว จึงไม่ต้องเคี่ยวนานการเคี่ยวนานๆ จะทําให้ปลาแก่และสูญเสียรสชาติดั้งเดิมไป
เย่จนดูดนิ้ว ถ่ายรูป และอัพโหลด ในรวดเดียว
มีของดีต้องรู้จักแบ่งปัน
เมื่อได้เพลิดเพลินกับอาหาร อย่าลืมเพื่อนของคุณ แม้ว่าพวกเขาจะกินไม่ได้ อย่างน้อยให้พวกเขาได้เห็น!
เมื่อเขาเห็นคุณมีช่วงเวลาที่ดี และถ้าคุณไม่ลืมพวกเขา พวกเขาจะต้อง “ร้องไห้ด้วยความปิติยินดี” อย่างแน่นอนและน้ำตาจากปากของเขาก็จะเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความปิติยินดี
ทันใดนั้น ความคิดเห็นนับร้อยปรากฏขึ้นใต้โพสต์ของเย่จุน:
“ปลาลวกในน้ำมันพริก – นี่มันชีวิตนางฟ้าแบบไหนกัน?”
“ฉันดูปลาดุกอียิปต์ที่ฉันพึ่งย่างจนมันสุกและแดงก่ำ นี่คือชีวิตมนุษย์หรือเปล่า?”
“เมื่อก่อนฉันไม่ชอบอาหารเสฉวนมาก่อน มันเผ็ดเกินไป จนถึงตอนนี้ ฉันรู้สึกเสียใจ ถ้าอาหารเสฉวนปรากฏขึ้นต่อหน้าฉัน ฉันจะพูด 3 คํา “ไม่กลัวเผ็ด” ถ้าฉันต้องเลือก ฉันจะเลือกปลาลวกในน้ำมันพริก!”
“ฉันเป็นเชฟมืออาชีพ ฉันคิดว่าปลาลวกในน้ำมันพริกที่เทพเย่ทํานั้นไม่ใช่ของจริง เว้นแต่เขาจะให้ฉันชิม!”
“ปลาลวกจิ้มน้ำมันพริกมันมีอะไรดี ที่ฉันไม่กินไม่ใช่ว่าฉันไม่มีปลา ฉันแค่ไม่อยากหาคนมารักษาริดสีดวงทวารของฉัน” มีคนพูดอย่างอารมณ์เสีย
“ฉันแทะเปลือกไม้มาสองสามวันแล้ว และริดสีดวงทวารของฉันก็กลับมาแล้ว! แต่ยังดีเพื่อนของฉันก็รักษาให้หายตอนเมื่อวานนี้”
“โอ้…?”
“สุดยอด…”
คนเหล่านี้อาจจงใจพยายามทําให้เย่จุนรังเกียจ โดยการที่พูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่หนักเกินไป
เย่จนรู้สึกหนาวสั่น และรีบปิดความคิดเห็นเพื่อเพลิดเพลินกับอาหารที่สวยงามของเขา
กินข้าวอิ่มแล้วก็เริ่มพักเที่ยง
เย่จุนไม่ได้สังเกตว่าเก้าพันปีแอบลงไปในทะเลในขณะที่เขาหลับ
เย่จนไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าตัวเล็กจะกล้าขนาดนี้
เมื่อเขาตื่นขึ้น เขาก็ตระหนักว่าเก้าพันปีได้หายไปแล้ว
หากไม่ใช่เพราะว่าจิตใจของเขาเชื่อมต่อกับสัตว์เลี้ยงวิญญาณของเขา และสัมผัสได้ว่าเก้าพันปีไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย เย่จุนคงคลังและตกอยู่ในความวิตกกังวล
เด็กน้อยคนนี้กล้าเกินไป
ไม่นานหลังจากนั้น หัวเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นบนทะเล
เจ้าเก้าพันปิดูเหมือนจะดิ้นรนอย่างหนักในทะเล และดูเหมือนจะถืออะไรบางอย่างไว้ในอ้อมแขน ทําให้มันว่ายน้ำได้ยากขึ้นเล็กน้อย
เย่จุนรีบจับมันขึ้นมา
“เจ้าหนูน้อย นายจะกล้าเกินไปแล้ว นายไม่กลัวว่าจะถูกปลาใหญ่กลืนหรือไง!” เย่จุนเคาะหัวมัน
เต่าตัวน้อยก้มหัวราวกับเด็กที่ถูกตําหนิ มันยกสิ่งของที่อยู่ในอ้อมแขนของมันขึ้นไปยังเจุน ราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า
[1] ผาวติงแล่เนื้อวัว : สุภาษิตนี้ใช้อธิบายถึงการประกอบอาชีพใดๆ แล้ว ควรมีความตั้งใจ หมั่นศึกษา ฝึกฝน พัฒนา และเข้าใจในสาขาอาชีพของตนให้ช่ำชอง
[TL] น้ำตาไหลออกจากปาก ก็น้ำลายนั่นแหละ
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน..
บทที่ 37 เครื่องกําเนิดไฟฟ้า ทําเอง
ด้วยแม่เหล็กจํานวนมาก แน่นอนว่าไม่ได้ทําแค่เข็มทิศขนาดเล็ก
เย่จุนมีความคิดที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น
เขาตั้งใจที่จะสร้างเครื่องกําเนิดไฟฟ้าขนาดเล็ก
หลักการของเครื่องกําเนิดไฟฟ้านั้นไม่ยาก นั่นคือ มีขดลวดที่ตัดเส้นของฟลักซ์แม่เหล็กอย่างต่อเนื่อง ใช้ขดลวดเพื่อสร้างการเหนี่ยวนําแม่เหล็กไฟฟ้าซึ่งจะถูกแปลงเป็นกระแสไฟฟ้า
จุดสําคัญคือแม่เหล็ก
สําหรับขดลวดนั้น เย่จุนมีทองแดงอยู่มากมาย มันง่ายที่จะสร้างมันขึ้นมา
เย่จุนหยิบแท่งทองแดงออกมา หลอมเป็นวงแหวนทองแดงและขดลวด
ขั้นตอนต่อไปคือการสร้างเครื่องกําเนิดไฟฟ้า (ด้านล่างลงไป มั่วมากครับ *แปลโง่มาก)
เย่จุนไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า ดังนั้นเครื่องกําเนิดไฟฟ้าจึงไม่จําเป็นต้องใหญ่เกินไป หรือจ่ายกระแสไฟได้มากนักแค่มันต้องสามารถจุดหลอดไฟสองสามดวงได้ และสามารถชาร์จและเติมพลังคาถาสายฟ้าของเขาได้ เพราะพลังงานชีวภาพของปลากระเบนไฟฟ้ายังคงไม่เสถียรเพียงพอ
การสร้างเครื่องกําเนิดไฟฟ้าไม่ใช่เรื่องยาก และการศึกษาภาคบังคับ 9 ปี ก็เพียงพอแล้ว
เย่จุนรู้สึกขอบคุณชั้นเรียนศิลปะ และงานฝีมือที่เขาเคยเรียนตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ซึ่งทําให้เขาได้รับประสบการณ์มากมาย
ขั้นแรก บดแม่เหล็กให้เป็นแม่เหล็กกลม 2 อัน อันหนึ่งใหญ่เท่าจาน และอีกอันเล็กกว่าเล็กน้อย แม่เหล็กทั้ง 2 มีรูปทรงเป็นวงแหวน และตรงกลางกลวง
ใส่แหวนทองแดงบนแจ็คเก็ตแล้วติดบนแม่เหล็กที่ใหญ่กว่า
จากนั้นเชื่อมหูเหล็ก 2 อัน เข้ากับวงแหวนแม่เหล็กขนาดเล็กแล้ววางลงบนวงแหวนทองแดง
เครื่องกําเนิดไฟฟ้าขนาดเล็กพร้อมแล้ว!
วงแหวนแม่เหล็ก 2 วง ก่อตัวเป็นสนามแม่เหล็ก มีลวดทองแดงในสนามแม่เหล็กเพื่อผลิตกระแสไฟฟ้า
ลวดทองแดงที่เตรียมไว้ล่วงหน้าถูกห่อด้วยผ้าและใช้เป็นลวด
เย่จุนไปที่ท้องเรือเพื่อเอา “หลอดไฟพลังงานแสงอาทิตย์”
สิ่งนี้ไร้ประโยชน์จริงๆ
ในตอนกลางวันแสกๆ ยิ่งดวงอาทิตย์ใหญ่ขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งทําให้ตาของเขาพร่ามัว
มันดับในตอนค่ำ ทําให้เย่จุนต้องเข้านอนเร็ว (ประโยคนี้งงครับ)
เขาดัดแปลงหลอดไฟเล็กน้อยและต่อสายไฟ
จากนั้นสะบัดวงแหวนแม่เหล็กเล็กๆ บนเครื่องกําเนิดไฟฟ้าเบาๆ
ซีซี่…
วงแหวนแม่เหล็กขนาดเล็กหมุนด้วยความเร็ว
นี่คือผลกระทบของสนามแม่เหล็ก สนามแม่เหล็กของวงแหวนแม่เหล็กขนาดเล็กและวงแหวนแม่เหล็กขนาดใหญ่ทําให้เกิดแรงผลัก แต่แรงโน้มถ่วงทําให้วงแหวนแม่เหล็กขนาดเล็กหลุดออกมา จึงสามารถหมุนต่อไปได้จนกว่าแรงสนามแม่เหล็กจะหายไป
มีคํากล่าวในวิชาฟิสิกส์ระดับมัธยมต้นที่เรียกว่า “การเคลื่อนไหวคือสัมพัทธ์”
ขดลวดไม่เคลื่อนที่ แต่วงแหวนแม่เหล็กเคลื่อนที่ ซึ่งหมายความว่าขดลวดตัดในสนามแม่เหล็กและเกิดกระแสไฟฟ้า
ตามที่คาดไว้ หลอดไฟสว่างจ้า ส่องสว่างไปทั่วทั้งเรือ
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นที่ประสบความสําเร็จในการผลิตกระแสไฟฟ้า ได้รับฉายา “นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่” ได้รับรางวัล: ความสัมพันธ์กับสายฟ้า +10, ความแข็งแกร่ง +10, พลังวิญญาณ +10”
ในเวลาเดียวกัน การประกาศของโลกก็ดังขึ้น: “ผู้เล่นเย่จุน (โหมดมรณะ) ประสบความสําเร็จในการผลิตกระแสไฟฟ้า และได้รับฉายา “นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่” เปลวไฟเป็นจุดเริ่มต้นของอารยธรรมมนุษย์ และไฟฟ้าเป็นบันไดแห่งอารยธรรม”
ผู้คนนับไม่ถ้วนกําลังพูดคุย และเล่นมุกตลกอยู่ในช่องแชทโลก
ทันทีที่ประกาศปรากฏขึ้น มันเหมือนกับการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ ทําให้เกิดความเงียบในทันที
ใช้เวลาประมาณ 10 วินาที ก่อนที่จะกลับมาเป็นแบบเดิมและผู้คนนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึง
“ผลิตกระแสไฟฟ้า? ฉันได้ยินถูกไหม!”
“บ้าอะไรวะ.. ฉันยังไม่ได้เรียนรู้วิธีการเจาะฟื้นและก่อไฟด้วยซ้ำ แต่เขากําลังใช้ชีวิตอยู่กับไฟฟ้าแล้ว?”
“ฉันรู้สึกได้ถึงช่องว่างระหว่าง คนยุคดึกดําบรรพ์ กับ อารยธรรมสมัยใหม่ ฉันกินอาหารดิบตลอดทั้งวัน และใช้ชีวิตเหมือนคนดึกดําบรรพ์ แต่เทพเย่กลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว ความแตกต่างระหว่างฉันกับเทพเย่ ราวกับต่างกันถึง 10,000 ปี!”
“งั้นเทพเย่ก็คงมองพวกเราราวกับเป็ฯเอเลี่ยนที่มองบลูสตาร์ แล้วชาวบลูสตาร์มองลิงยังไง?”
“ตัวตลกกลายเป็นตัวฉันเอง…”
ผู้คนจํานวนมากไม่เชื่อและพูดว่า “ฉันแค่สงสัยว่า เทพเย่ทํามันได้อย่างไร เขาโกงหรือไม่?”
“ฉันก็คิดว่าเทพเยู่ไม่ได้อยู่ในโหมดมรณะ เขาไม่ได้ให้ความสําคัญกับการเอาชีวิตรอดเลยด้วยซ้ำ เขาแค่พยายามสร้างสิ่งที่สามารถผลิตกระแสไฟฟ้า เขาชาร์จโทรศัพท์หรือเปล่า? มาสเตอร์เกม ฉันต้องการรายงานคนที่เล่นโทรศัพท์”
มีคนออกมาอธิบาย: “อันที่จริง การผลิตกระแสไฟฟ้าไม่ใช่เรื่องยาก ตราบใดที่มีวัสดุเพียงพอ การทําเครื่องกําเนิดไฟฟ้าขนาดเล็กก็ง่ายมาก”
“ใช่แล้ว ฉันเคยเรียนวิธีการทําเครื่องกําเนิดไฟฟ้าตอนมัธยมต้น ตราบใดที่มีแม่เหล็กและขดลวด เอ๊ะ แต่ทําไมฉันถึงคิดไม่ถึงล่ะ โอ้ แม้ว่าฉันจะคิดได้ แม้แต่แม่เหล็กก็ไม่มีด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าแต่ละวันฉันยังกินไม่อิ่มด้วยซ้ำ จะเอาไฟฟ้าไปทําไม”
ผู้เชี่ยวชาญบางคนกําลังบรรยาย
“ฉันเริ่มเลี้ยงแกะตอนป.5 และฉันไม่เคยเรียนมัธยมต้นเลย”
“ฉันก็เคยไปโรงเรียนมัธยมต้น แต่ฉันไปมีเรื่องกับผู้หญิงเลยถูกไล่ออก ก่อนที่จะได้เรียนฟิสิกส์”
“โอ้ เพื่อนด้านบนเจ๋งไม่เบา! โรงเรียนฉันน่าประทับใจกว่ามีคนเคยมีเรื่องกับครูด้วย!”
“นั่นคือพ่อของฉันตอนที่เข้าร่วมการประชุมผู้ปกครองและมีเรื่องกับครูโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ… ลืมมันไปเถอะ ฉันคิดถึงครูใหญ่มา 2365 วันแล้ว”
การสร้างเครื่องกําเนิดไฟฟ้าด้วยตัวเองไม่ใช่เรื่องยาก และไม่มีอะไรต้องเก็บเป็นความลับ ในไม่ช้า ก็มีการโพสต์บทความช่วยสอน และมีการโพสต์เทมเพลตเครื่องมือที่สร้างได้ง่ายอยู่หลายแบบลงในช่องแชท
ทันใดนั้นก็เกิดคลื่นความคลั่งไคล้ในการผลิตกระแสไฟฟ้า
เหมือนกับความคลั่งไคล้ในการจุดไฟในตอนเริ่มเกม
หลายคนตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้รับ ความสัมพันธ์กับสายฟ้าผ่านการผลิตกระแสไฟฟ้า และเข้าสู่เส้นทางของ นักเวทย์สายฟ้า
หลังจากที่เย่จุนได้รับการประกาศจากทั่วโลก เขาก็มักจะเรียกดูโพสต์ในช่องแชท แต่เขาไม่ได้เผยตัวและพูดคุยเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเรียกว่า คนแสร้งถ่อมตัวและอวดดี (มึงโดนเรียกนานแล้ว555)
น่าเสียดายที่มีแม่เหล็กไม่มากนัก ไม่งั้นการขายแม่เหล็กให้คนอื่นทําเครื่องกําเนิดไฟฟ้า จะสร้างรายได้มหาศาลอย่างแน่นอน
เขาเชื่อว่าอีกไม่นานคนอื่นก็จะสร้างเครื่องกําเนิดไฟฟ้า
เย่จุนเป็นเหมือนผู้บุกเบิกที่ให้ทิศทาง และที่เหลือก็ง่ายกว่ามาก สําหรับแม่เหล็กนั้นมันมีอยู่ทั่วโลก และผู้เล่นจะค้นพบแม่เหล็กอย่างแน่นอน
เย่จุนย้ายเครื่องกําเนิดไฟฟ้าไปที่ห้องโดยสาร จากนั้นตอกตะปูเหล็กกับเพดานแล้วแขวนหลอดไฟ
จากนั้นเป็นต้นมา ห้องโดยสารก็จะสว่างไสวราวกับตอนกลางวัน ไม่ว่าจะเป็นตอนกลางวันหรือกลางคืน
วงแหวนแม่เหล็กขนาดเล็กบนเครื่องกําเนิดไฟฟ้ายังคงหมุนอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่แรงแม่เหล็กของแม่เหล็กไม่หายไป มันก็จะไม่หยุดหมุน และจะไม่หยุดการผลิตกระแสไฟฟ้า
เย่จุนวางมือของเขาลงไป และกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ก็เข้าสู่ร่างกายของเขาในทันที
“ไฟฟ้า +2, ไฟฟ้า +2, ไฟฟ้า +2… ”
ในอดีต เย่จุนสามารถดูดซับพลังงานไฟฟ้าได้เพียง 10 แต้มต่อวันเท่านั้น ตอนนี้เขาได้รับรางวัล ความสัมพันธ์กับสายฟ้าเพิ่มขึ้น 10 แต้ม และเขาสามารถดูดซับพลังงานไฟฟ้าได้ 20 แต้ม ต่อวัน
“ไฟฟ้า +2 ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เลเวลสายฟ้า +1 ได้รับรางวัล ความแข็งแกร่ง +10, ความอดทน +10”
เย่จุนเปิดหน้าต่างสเตตัส ตามที่คาดไว้ หน้าต่างสเตตัสของเขาได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง :
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ฉายา: ช่างก่อสร้างระดับกลาง, ช่างตีเหล็กมือใหม่, ความหวาดกลัวของฉลาม, ชาวไร่มือใหม่, นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 3 (120/300)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 6 (47/600)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 2 (1/200)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 20
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 150 ความเร็ว: 130 ความแข็งแกร่ง: 472 พลังวิญญาณ: 110
นอกจากฉายาของนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว ยังมีคอลัมน์พิเศษที่ชื่อ “พลังวิญญาณ” อีกด้วย
ไม่เคยมีคํากล่าวที่เกี่ยวกับพลังวิญญาณมาก่อนและพลังวิญญาณของเขาคือ 110 แต้ม ซึ่งหมายความว่าก่อนหน้านั้น พลังวิญญาณของเย่จุนควรจะเป็น 100 แต้ม เขาไม่รู้ว่าพลังวิญญาณของคนอื่นมีเท่าไหร่ แต่เขาประเมินว่าคนธรรมดา น่าจะมีประมาณ 100 แต้ม
เย่จุนคาดว่าพลังวิญญาณอาจเกี่ยวข้องกับความฉลาด แต่เขาไม่รู้ว่าจะเพิ่มมันยังไง
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 36 เข็มทิศ
เย่จุนล่องลอยอยู่ในทะเลเพียงลําพังมาครึ่งเดือน เขาเผชิญทะเลที่กว้างใหญ่ในทุกวัน เขาไม่มีใครให้คุยด้วย ขอบเขตของการทํากิจกรรมของเขามีพื้นที่แค่สิบกว่าตารางเมตรเท่านั้นถ้าเปลี่ยนเป็นคนขี้เหงา มาอยู่ที่นี่ เขาคงสติแตกแน่ๆ
มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่เขาสามารถเก็บเกี่ยวสัตว์เลี้ยงได้
เพราะนี่คือสัตว์เลี้ยงวิญญาณที่ระบบลงชื่อเข้าใช้ให้เขามาและมันเชื่อมโยงกับจิตใจของเจุน ซึ่งแตกต่างจากปลากระเบนไฟฟ้าที่รู้จักแค่การปล่อยกระแสไฟฟ้าและทําตัวเหมือนสุนัขโง่ๆ
จากนี้ไป เย่จุนก็จะมีคู่หูตัวน้อย
แม้ว่าเจ้าเก้าพันปีจะทําได้แค่กิน ไม่สามารถทําอะไรได้เย่จุนก็จะดูแลมัน
เมื่อเทียบกับเพื่อนร่วมทีมหลายคน เย่จนรู้สึกว่าเขาไว้วางใจสัตว์เลี้ยงมากกว่า
บางครั้งสัตว์ก็น่าเชื่อถือกว่าคน
โหมดทีมในปัจจุบัน เว้นแต่ว่าพวกเขามีทรัพยากรมากมายมีชีวิตที่ดี ส่วนใหญ่มีความขัดแย้งและแยกกันไปไม่น้อย
มันไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจ!
ผู้คนมักสนใจแต่ตนเอง แสวงหาสิ่งดีๆ หลีกเลี่ยงสิ่งแย่ๆและชอบตําหนิผู้อื่นเมื่อทําผิด
ในสภาพแวดล้อมที่ต้องเผชิญกับความเสี่ยงกับความเป็นและความตายทุกวัน ธรรมชาติที่เห็นแก่ตัวนี้ จะขยายออกไปอย่างไม่มีขอบเขต
ไม่ต้องพูดถึงว่าคนธรรมดาจะเห็นแก่ตัวเมื่อเจอปัญหา แม้จะเป็นทีม 4 คน ที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ถ้าเทพเซียนบนสวรรค์ไม่ช่วยพวกเขา พวกเขาคงแยกกันไปนานแล้ว
การแยกกันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย สิ่งที่ต้องระวังอย่างแท้จริงคือการแทงข้างหลังโดยเพื่อนร่วมทีมเหล่านี้
สถานการณ์นี้ มีตัวอย่างมากขึ้นเรื่อยๆ ในช่องแชทโลก
บางคนปล้นเพื่อนร่วมทีมเพื่อหาอาหาร บางคนแยกกันเพื่อปล้นอดีตเพื่อนร่วมทีม บางคนฉวยโอกาสจากการล่าของอดีตเพื่อนร่วมทีม เพื่อให้ได้ของถูกและได้รับค่าประสบการณ์
มีแม้กระทั่งคนที่ล่าและฆ่ากันเอง และกินเนื้อคนเมื่อพวกเขาหิวโหย
เมื่อเทียบกับจิตใจของมนุษย์ที่ตามอําเภอใจ ซับซ้อนและยากเย็นแบบนี้ เย่จนรู้สึกดีใจมาก ที่ปลากระเบนไฟฟ้าที่ไร้เดียงสารู้เพียงแค่การปล่อยกระแสไฟฟ้า
ไม่ต้องพูดถึงสัตว์เลี้ยงวิญญาณที่เชื่อมโยงกับจิตใจของเขาอย่างเต่าทะเล
การเลี้ยงสัตว์เลี้ยงทุกวัน ก็ยังดีกว่าต่อสู้กับผู้อื่นเพื่อแก่งแย่งชิงอํานาจ
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทําให้เย่จนประหลาดใจ เจ้าตัวเล็กคนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่ของกิน ดูเหมือนมันจะมีทักษะบางอย่าง
“ถ้านายมีความสามารถ งั้นแสดงมันออกมา!”
เต่าน้อยดูเหมือนจะไม่พอใจที่เย่จุนไม่เชื่อในตัวมันและมันพลิกตัวกระโดดลงไปในทะเล
โอ้ เจ้าตัวเล็ก อารมณ์เสียซะแล้ว!
พูดไม่ออกเล็กน้อย
เต่าน้อยจมลงไปในน้ําแล้วหายตัวไปจากสายตาของเขา
เย่จนรู้สึกได้ว่าเจ้าตัวเล็กไม่ได้ว่ายน้ําไปไกลเกินไปราวกับว่ามันกําลังดําดิ่งลงสู่ก้นทะเล เขากังวลว่าเจ้าตัวเล็กจะพบกับศัตรูธรรมชาติที่ดุร้าย และหากมันเจอปลาตัวใหญ่ปลาสามารถกลืนมันเข้าไปได้ภายในคําเดียว
เย่จุนรีบส่งตุ๊กตาตามไป
เต่าน้อยว่ายน้ําในทะเลอย่างไม่รีบร้อน และดูเหมือนว่ามันไม่สนใจอันตรายในทะเลเลยแม้แต่น้อย
ลูกวัวไม่กลัวเสือ!
ท้ายที่สุดมันไม่ได้ดุร้าย และไม่เคยถูกธรรมชาติทําร้ายมาก่อน
แต่ใครให้เขาฟักมันด้วยมือของเขาเองล่ะ เย่จุนควบคุมตุ๊กตาให้ตามไปตลอดทาง พุ่งไปที่ก้นทะเล และเห็นว่าเต่าตัวน้อยหันไปทางแร่เหล็ก
“มันรู้ด้วยหรอว่าที่นี่มีแร่เหล็กอยู่ มันรู้จักแร่เหล็กด้วยหรอ?”
เย่จนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“ดูเหมือนว่าเจ้าเต่าน้อยจะมีความสามารถจริงๆ”
ไม่รู้ว่าจะบังเอิญหรือเปล่า!”
ตอนนี้เขาทําได้แค่พึ่งพาตุ๊กตาเพื่อค้นหาที่ก้นทะเลอย่างไร้จุดหมาย และความเร็วก็ช้ามาก
หากเต่าน้อยมีความสามารถในการล่าขุมทรัพย์ในทะเลจริงๆประสิทธิภาพของเย่จนในการค้นหาก้นทะเลจะดีขึ้นอย่างมาก
เต่าน้อยได้มุดเข้าไปในภูเขาแร่เหล็กและหายตัวไปปล่อยให้ตุ๊กตารออยู่ข้างนอก
สักพักเต่าน้อยก็ออกมา
เต่าน้อยกําลังว่ายน้ําอย่างช้าๆ ราวกับว่ามันว่ายน้ําได้ไม่ค่อยมั่นคงนัก
“แต่… เพื่อนตัวน้อยคนนี้โตขึ้นมากในระยะเวลาสั้นๆได้อย่างไร?
เมื่อมันว่ายมาถึงด้านหน้า ไม่ใช่ว่าเพื่อนคนนี้โตขึ้นเห็นได้ชัดว่ามันแบกวัตถุสีดําไว้บนหลังของมัน
“นี่อะไร?”
เย่จนหยิบมันมาไว้ในมือ
“ตรวจพบ แม่เหล็ก!”
กลายเป็นว่ามันคือแม่เหล็ก!
เย่จนรู้สึกประหลาดใจ
ไม่ใช่เรื่องแปลก ที่จะมีสิ่งที่คล้ายๆ ในภูเขาแร่เหล็กแต่เจ้าเก้าพันปีหาแม่เหล็กเจอได้อย่างไร?
และรู้ได้อย่างไรว่าแม่เหล็กมีค่ามากกว่าแร่เหล็ก
เย่จนนึกถึงสารคดีธรรมชาติที่เขาเคยดู และในตอนหนึ่งดูเหมือนว่าเต่าทะเลอาศัยสนามแม่เหล็กเพื่อกําหนดทิศทางของพวกมัน และพวกมันก็มีความรู้สึกที่เฉียบแหลมเกี่ยวกับสนามแม่เหล็ก เป็นอย่างมาก
“เป็นเพราะเหตุนี้ถึงเจอแม่เหล็ก?”
เต่าน้อยเงยหน้าขึ้นราวกับจะบอกว่า “ตอนนี้นายรู้รึยังว่าฉันเจ๋งแค่ไหน!?
หนึ่งคนและสัตว์ร้ายหนึ่งตัวเชื่อมโยงกัน
“นายเจ๋งมาก!”
เย่จุนตลกเล็กน้อย และลูบหัวสีดําของเต่าน้อย: “เก้าพันปีมีแค่แม่เหล็กหรอ? ในนั้นมีอย่างอื่นมั้ย?”
“รอเดี๋ยว!?
เต่าน้อยบอกให้เยู่จุนรอ และมันหันหลังกลับเข้าไปในเหมืองอีกครั้ง และหลังจากนั้นไม่นาน มันก็กระซิบมา พร้อมแม่เหล็กที่หลังของมัน
3 รอบติดต่อกัน!
ในรอบสุดท้าย นอกจากการแบกแม่เหล็กขนาดใหญ่ไว้บนหลังแล้ว เต่าน้อยยังมีทองคําชิ้นเล็กๆ อยู่ในปากของมันอีกด้วย
“ตรวจพบ ชิ้นทองคําที่แตกหัก! มูลค่า 3 เหรียญทอง”
กลายเป็นว่ามันคือทองคํา!
แร่ทุกชนิดมีส่วนประกอบบางอย่าง แต่หายากมากที่แร่เหล็กจะมีทองคําอยู่ด้วย
ยิ่งกว่านั้น ทองตําชิ้นนี้มีโคลนติดอยู่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าเต่าน้อยขุดขึ้นมาจากโคลน
หากเป็นเจุน แม้ว่าเหมืองทั้งเหมืองจะว่างเปล่า เขาก็จะไม่สามารถหาทองคําชิ้นนี้ได้
แม้แต่แม่เหล็กเขาก็คงหาไม่เจอ
ท้ายที่สุด สถานการณ์ในทะเลเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาและเขาไม่สามารถบอกได้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ได้นานแค่ไหน
“ไป! ย้อนกลับ!”
เย่จุนควบคุมตุ๊กตาให้กลับมาพร้อมกับแม่เหล็กที่ด้านหลัง
กลับมาที่เรือ เต่าตัวน้อยนอนอยู่บนดาดฟ้าอย่างสบายๆโดยที่ขาของเต่าน้อยและคอของมันเหยียดออกมา เอียงหัวของมันและมองไปที่เย่จุนด้วยท่าทางบูดบึง
“นายมีความสามารถจริงๆ!” เจุนชื่อชมเด็กคนนี้อย่างจริงใจ มันเป็นของจากระบบ และมันกินไม่ได้จริงๆ (ไอนี่ก็หวังแต่กิน555)
ทองคําชิ้นเล็กชิ้นนี้มีมูลค่า 30,000 เหรียญทองแดงซึ่งเพียงพอที่จะให้เจ้าตัวเล็กกินปลาไปหลายปี
เย่จุนไม่ได้สนใจมูลค่าของมันในตอนนี้ สิ่งที่สําคัญที่สุดคือแม่เหล็ก!
ด้วยแม่เหล็กพวกนี้ เย่จนสามารถทําได้หลายอย่าง
ก่อนอื่นต้องทําเข็มทิศ!
อันที่จริง เย่จุนอยากทําเข็มทิศ แต่มันไม่แม่นยําพอดังนั้นจึงเป็นเรื่องดีที่จะสร้างเข็มทิศก่อน
แม้ว่าจะมีแสงแดดทุกวัน แต่ผีตัวไหนจะรู้ว่าเขาอยู่ในซีกโลกใต้หรือซีกโลกเหนือ?
บางทีที่นี่อาจไม่ใช่แม้แต่ บลูสตาร์
ด้วยเข็มทิศ เขาสามารถกําหนดทิศทางพื้นฐานได้
การทําเข็มทิศไม่ใช่เรื่องยาก สมัยเรียนประถมเขาเคยเรีย นการทําเข็มทิศด้วยมือ
ขั้นแรก ทําเข็มแม่เหล็ก จากนั้นทําฐาน ใส่เข็มตรงกลางที่เป็นแม่เหล็ก เท่านี้ก็เรียบร้อย
เย่จนสะบัดเข็มแม่เหล็กเบาๆ เข็มแม่เหล็กหมุนไปตามแรงเฉื่อย และในที่สุดก็ชี้ไปในทิศทางเดียวอย่างช้าๆ
เย่จุนพยายามหลายครั้งเพื่อให้เข็มแม่เหล็กหมุนไปในทิศทางตรงกัน ด้วยความเร็วที่ต่างกัน และในที่สุดเข็มก็หยุด และเข็มแม่เหล็กทั้งหมดก็ชี้ไปในทิศทางเดียวกัน
เข็มทิศพร้อมแล้ว!
แม้ว่าทิศเหนือ-ใต้ ของขั้วแม่เหล็กจะไม่ใช่ทิศเหนือ-ใต้ที่แท้จริง แต่อย่างน้อยก็มีทิศทางทั่วไปอยู่ที่นั่น
ด้วยวิธีนี้จึงไม่ต้องกังวลว่าเรือจะแล่นเป็นวงกลมในทะเล
เพียงแค่ต้องควบคุมทิศทาง ควบคุมเรือให้แล่นไปในทิศทาง เดียวเสมอ และไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะสามารถขึ้นไปบนบกได้
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน..
บทที่ 35 สัตว์เลี้ยง “เต่าวิญญาณ
ถ้าเย่จุนกัดฟันอดทนได้ เขาจะได้รับกําไรมากกว่านี้แน่นอน
ถ้าเทียบกับเหรียญเงิน เย่จุนสนใจแลกของแรร์มากกว่า
อย่างไรก็ตาม ผลไม้สายเลือดได้มาง่ายมาก เขาได้ 1 ผลทุกวัน เขาไม่จําเป็นต้องต่อราคามากตอนขาย
ทางที่ดีควรจะรีบขายให้หมด เมื่อตอนที่ยังกําไรจากการขาย มันไม่ได้มีแค่อันเดียว ดังนั้นไม่ช้าก็เร็วราคาก็จะลดลง
ดังนั้นจุนเย่จึงไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก
เขาเทเหล็กที่หลอมเหลวออกจากเบ้าหลอม แล้วแทนที่ด้วยแร่เงินแล้วใส่เข้าไปหลอมใหม่
มันจะดีกว่าที่จะหลอมแร่เงิน ให้กลายเป็นแท่งเงิน เพื่อเอาไว้แลกเปลี่ยนเป็นเงิน
เมื่อเขาทํางานจนค่ํา ในที่สุดเขาก็หลอมแร่เงินได้จนหมด
“แท่งเงิน +17, แท่งมิธริล +1
แร่เงินพวกนี้แท้จริงแล้วมีร่องรอยของมิธริลติดอยู่ด้วย
มิธริลไม่ใช่เงินธรรมดา แต่เป็นวัสดุสําหรับการหลอมอาวุธ
เงินธรรมดาทําได้แค่ใช้เป็นสกุลเงิน แต่มิธริลเป็นวัสดุที่สามารถนํามาหลอมเป็นอาวุธระดับเงินได้
เพียงแต่ว่าเย่จุนเป็นแค่ช่างตีเหล็กมือใหม่ และเขาไม่สามารถสร้างอาวุธระดับเงินได้ในขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องเลื่อนขั้นเป็นช่างตีเหล็กระดับกลางก่อน
โชคดีที่ทุกวันนี้เย่จุนได้หลอมอาวุธทองแดงมากมาย และเขาได้พัฒนาความสามารถของเขาทั้งวันทั้งคืน ความชํานาญของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก คาดว่าหลังจากที่เขาสกัดแร่เหล็กจากใต้ทะเลทั้งหมด เขาน่าจะสามารถเลื่อนขันได้
หลังจากผ่านช่วงบ่ายที่วุ่นวาย ในที่สุดเขาก็มีเวลากินมื้อค่ํา
เขาหิวและไม่มีแรง เย่จุนไม่ต้องการใช้แรงมากเกินไป เขาซื้อแป้งมา 1 จิน จากเกมมอลล์ เขาใช้แป้ง 2 ตําลึง น้ําและแป้ง 1 ก้อน
จากนั้นเขาก็นําถาดเหล็กมาวางไว้บนกองไฟ ปาดเส้นบะหมี นั่นเนื้อทูน่าครึ่งจีนแล้ววางไว้ด้านบน เขาดึงถั่วงอกออกมาเล็กน้อย หยิบกะหล่ําปลีสองสามชิ้นมาวางไว้ด้านบนเพื่อตกแต่ง และท้ายสุดก็ม้วนบะหมี่เค้กโฮมเมด ทําเองง่ายๆ เสร็จเรียบร้อย
“แพนเค้กทูน่าทําเอง!”
ก่อนจะกินข้าวก็ถึงเวลาอวดอาหารประจําวันของเขา!
ผู้คนจํานวนมากโอดครวญอยู่ใต้ภาพ ไม่ต้องพูดเลยว่ามันเป็นตอนกลางคืน ราวกับเป็นการทิ้งระเบิดใส่พวกเขาโดยตรง
“เทพเย่มาอวดเค้กตอนกลางคืน เจ็บใจยิ่งนัก น้ําตาไหลออกมาจากปากฉันโดยที่ไม่รู้ตัวด้วยซ้ํา!”
“ทําไมฉันต้องเปิดช่องแชทอ่านข่าวตอนที่ฉันกําลังจะนอนด้วย? ฉันควรนอนได้แล้ว ฉันมีทุกอย่างในความฝันของฉัน”
“เมื่อตอนเย็นฉันย่างมันฝรั่ง 2 ลูก ด้วยมือของฉันล้วนๆ”
เย่จุนไม่แม้แต่จะดูข้อความหลังจากที่เขาโพสต์ เขาเริ่มกินอาหาร!
แน่นอน เค้กก้อนเดียวไม่พอกิน ความอยากอาหารของเย่จุนเพิ่มขึ้นอย่างมากในตอนนี้ และผลไม้อีก 2 ผล ก็เพียงพอแล้ว!
ลูกแพร์ในมือซ้าย กล้วยในมือขวา
หลังกินเสร็จ เย่จุนก็นอนเงียบๆ บนเก้าอี้พิงหลัง มองดูท้องฟ้า
ท้องฟ้ายามค่ําคืนที่มืดมิดมีดวงดาวประปราย และดวงจันทร์ที่สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้า และดวงจันทร์เกือบเต็มดวงแล้ว
ลมทะเลพัดมาเล็กน้อยและมันไม่มียุง ทําให้เขานอนหลับส
บาย
เช้าวันรุ่งขึ้น เย่จุนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากดวงอาทิตย์ที่แผดเผา
เมื่อมองไปที่เตาที่กําลังจะดับ เย่จุนก็เพิ่มฟื้นและเริ่มเตรียม อาหารเช้าของวันนี้
อาหารเช้า ต้องทําง่าย!
แป้งเมื่อวานยังเหลืออยู่ กับเส้นบะหมี่อีกครึ่งจีน
เติมน้ําลงในหม้อครึ่งหม้อ เพื่อต้มเส้นบะหมี่ปลาที่เหลือ จากเมื่อวานค่อนข้างมีกลิ่น แต่เย่จุนยังเก็บสิ่งดีๆไว้อยู่
เขาดึงตาข่ายขึ้นมาจากด้านข้างของเรือ และข้างในนั้นมีลอบสเตอร์ขนาดใหญ่ 2 ตัว
บะหมีลอบสเตอร์ตอนเช้า!
หลังจากกินบะหมี่แล้ว เขาก็ซดซุปในเฮือกเดียว
ซุปถูกเปลี่ยนเป็นอาหารสะอึก
สบาย!
นี่คือการเริ่มต้นวันใหม่อย่างเป็นทางการของเย่จุน
ลงชื่อเข้าใช้:
“ติ้ง! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ ได้รับสัตว์เลี้ยงเต่าวิญญาณ!”
“สัตว์เลี้ยงวิญญาณ?
เย่จุนตกตะลึง ก่อนที่จะปลามปลื้มไปด้วยความสุข!
สัตว์เลี้ยงวิญญาณไม่เหมือนกับมอนสเตอร์ปา ไม่ว่าคุณจะให้อาหารมอนสเตอร์ดีแค่ไหน มันก็จะมีธรรมชาติที่ดุร้ายอยู่เสมอ และมันอาจจะกลายเป็นศัตรูในซักวันหนึ่ง
แต่สัตว์เลี้ยงวิญญาณได้รับการเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังน้อย มีการเซ็นสัญญา และปฏิบัติต่อเจ้านายของพวกเขาอย่างซื่อสัตย์
ไม่มีการกล่าวเกินจริงเลยว่า แม้ว่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณจะตาย มันก็จะไม่ทําร้ายแม้แต่เส้นผมของเจ้านายของมัน
เย่จุนต้องการเลี้ยงดูบอส เช่น ปลากระเบนไฟฟ้า และเขาต้องการเอาชนะมันด้วยการให้อาหารสัตว์เลี้ยงวิญญาณ
แต่มอนสเตอร์ตัวไหนที่จะสามารถเทียบได้กับสัตว์เลี้ยงวิญญาณ?
ไม่ว่าจะเป็นสติปัญญาหรือศักยภาพก็แตกต่างกัน
ไข่เต่าสีขาวปรากฏขึ้นในมือของเย่จุน
ไข่เต่านี้ไม่เหมือนกับไข่เต่าทั่วไป มีขนาดเท่ากําปั้น มีลักษณะเรียบเนียนเหมือนหยก มีลายเลือดจางๆ
แกรัก… แกรัก…
เสียงแตกดังขึ้น จากนั้นเปลือกไข่ทั้งหมดก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และเต่าตัวเล็กตัวหนึ่งก็คลานออกมาพร้อมกับหัวของมัน
“สัตว์เลี้ยงเต่าวิญญาณ: มีร่องรอยของสายเลือดเต่ามังกรโบราณ สายเลือดที่ตื่นขึ้นสามารถวิวัฒนาการ ดูแลให้ดี มันจะมีอายุยืนยาวกว่าคุณอย่างแน่นอน!”
เต่าตัวน้อยทําเสียงแปลกๆ และเอามือถูกับฝ่ามือของเย่จุน
หัวเล็กๆ ที่หยาบกร้านเหยียดออกและหดตัว ราวกับกําลังหาอาหาร
และเย่จุนก็รู้สึกได้ถึงความคิดของเต่าน้อย
แค่คําเดียวหิว!
จิตใจของสัตว์เลี้ยงและเจ้าของเชื่อมโยงกันโดยไม่คาดคิด!
เพื่อนตัวนี้กินอะไร?
เย่จุนจําอาหารสัตว์เลี้ยงในหม้อนั้นได้
เขาเทอาหารสัตว์สัตว์เลี้ยงที่ดูเหมือนกระดูกออกมา ดวงตาของเต่าน้อยก็สว่างขึ้นในทันใด และหัวน้อยๆของมันแทบรอไม่ไหวที่จะเอื้อมออกจากฝ่ามือของเย่จุน และกลืนอาหารสัตว์เลี้ยงเข้าไปด้วยการกัดเพียงครั้งเดียว
ชิ้นเดียวไม่พอ!
เต่าตัวน้อยส่ายหัว แลบลิ้นออกมา และมองดูเย่จุนอย่างไม่พอใจ
ให้อีกชิ้น!
อีกชิ้น!
หลังจากกินอาหารสัตว์ 3 ชิ้น ในลมหายใจเดียว เต่าตัวน้อยก็นอนลงบนฝ่ามือของเย่จุนอย่างพึงพอใจ และยกขาของมันมากอดอกอย่างภูมิใจ
“นอนหลังกินข้าว?
“ยิ่งกว่านั้นท่าทางนี้ ฉันยังไม่สบายเท่าแกเลยด้วยซ้ํา
“ถ้าแกขี้เกียจตั้งแต่อายุยังน้อย แกจะเป็นอะไรได้เมื่อโตขึ้น
“ลุกขึ้นไปทํางาน!”
ดูเหมือนว่ามันจะรู้สึกถึงความไม่พอใจของเย่จุน เต่าน้อยพลิกตัวกลับมาและตกลงไปในทะเล
เย่จุนตกใจเล็กน้อย เขาไม่กลัวว่าเพื่อนคนนี้จะจมน้ํา แต่เขากังวลเรื่องปลาในทะเลที่มีฉลามผูกอยู่ที่ท้ายเรือ มันอาจจะกลืนเจ้าตัวเล็กตัวนี้เข้าไปก็ได้
โชคดีที่ฉลามขาวตัวใหญ่อยู่ในสภาพช็อคทั้งวัน มันมองดูเต่าตัวน้อยว่ายไปมา แต่ก็ช่วยไม่ได้เมื่อท้องของมันพลิกอยู่
เย่จุนยังคงกังวลอย่างมาก และรีบเรียกเจ้าตัวเล็กกลับมา ท้ายที่สุด ปลากระเบนไฟฟ้าไม่รู้จักเพื่อนคนนี้ ดังนั้นมันอาจจะส่งกระไฟฟ้าแรงสูงให้เจ้าตัวเล็ก บางทีเขาอาจจะต้องทําซุปเต่าในคืนนี้!
ขาสั้นๆ ของเจ้าตัวเล็กกระแทกและล้มลง มันไม่สามารถขึ้นเรือได้เลย
เย่จุนตกมันขึ้นมาโดยใช้เบ็ดตกปลา แต่เจ้าตัวเล็กยังคงต้องการลงไป เห็นได้ชัดว่ามันรู้สึกว่าทะเลน่าสนใจกว่า
เย่จุนไม่เต็มใจที่จะนํามันลงทะเล แต่เขามีบางสิ่งที่ต้องอธิบายก่อน
“เรื่องของนาย ให้ฉันตั้งชื่อนายก่อน ฉันจะเรียกนายว่าอะไรดี”
“ทําไมไม่เรียกนายว่า “เก้าพันปี” ล่ะ! เมื่อคนอื่นเห็นนาย พวกเขาจะเรียกนายด้วยชื่อนี้”
เย่จุนเหยียดนิ้วซื้ออก เคาะหัวเต่าน้อย แล้วพูดว่า: “นายรู้ไหมว่าฉันหมายถึงอะไร เกมนี้เป็นเกมเอาชีวิตรอด ถ้านายไม่มีข้าวกิน นายจะทํายังไง ลองบอกฉันมาด้วยตัวเอง!”
เต่าตัวเล็กส่งเสียงครวญคราง
“นายบอกว่านายช่วยฉันหาของได้งั้นหรอ?”
เต่าน้อยพยักหน้า ราวกับจะบอกว่ามันมีความสามารถและเชื่อถือได้ และมันก็ไม่ใช่อาหาร!
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน. บทที่ 34 ไม่มีอะไรสามารถจํากัดคุณจากการสนุกไปกับชีวิตได้
บทที่ 34 ไม่มีอะไรสามารถจํากัดคุณจากการสนุกไปกับชี วิตได้
ที่ท้ายเรือ มีเชือก 2 เส้น กําลังลากปลา 2 ตัว
ปลากระเบนไฟฟ้า! และฉลามขาว!
ปลากระเบนไฟฟ้าว่ายน้ําตามที่ท้ายเรือ ขณะที่ฉลามขาวนั้นหงายท้องลอยอยู่บนผิวน้ํา
เย่จุนสงสัยว่า บางทีถ้าเขาแก้เชือกออก ปลากระเบนไฟฟ้าก็คงไม่เต็มใจที่จะหนีไป
มันติดตามเย่จุน ได้กินปลาตัวใหญ่กับเนื้อทุกวัน แล้วรอกินอาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ วันเล็กๆ ของมันช่างสวยงาม
ฉลามขาวมันยังไม่คุ้นเคย มันพึ่งตื่นและพบว่ามันถูกมัดไว้มันอดไม่ได้ที่จะดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง ทันใดนั้นหางของมันก็ได้ฟาดกับพื้นผิวน้ําอย่างเกรี้ยวกราด แทบจะทําให้ปลากระเบนไฟฟ้ากระเด็นออกไป
มันทําให้ปลากระเบนไฟฟ้าโกรธมาก!
ไอ้ตัวโตงี่เง่าตัวนี้ มันจะสร้างปัญหาทําไม?
มีกระแสไฟฟ้าปล่อยออกมา ฉลามขาวหงายท้องไปอีกครั้งมันชักกระตุกอย่างต่อเนื่อง
ในที่สุด ท้ายเรือก็เงียบไป
ปลากระเบนไฟฟ้าส่ายหางไปมา มันรู้สึกมีความสุขและว่ายน้ําเล่นอย่างมีความสุข
เย่จุนไม่รู้ว่ามีสงครามระหว่างปลา 2 ตัว ที่ท้ายเรือและตอนนี้เขากําลังสร้างเฟอร์นิเจอร์
มีเรือและที่พักแล้ว ตอนนี้เขามีเวลา เงิน และอาหารเพียงพอเป็นปกติที่เขาจะต้องปรับปรุงคุณภาพชีวิตขึ้นอีกเล็กน้อย
ห้องครัว เตา โต๊ะ เก้าอี้
แม้แต่คนก็ยังต้องดูดี
โต๊ะ เก้าอี้ โต๊ะข้างเตียง โต๊ะกาแฟ โซฟา ทั้งหมดล้วนทํามาจากไม้ของจริง
และทั้งหมดเป็นไม้เนื้อแข็งคุณภาพสูง แม้กระทั่งไม้มะฮอกกานีและไม้พะยูง
วัสดุดังกล่าวถ้าอยู่ในสังคมสมัยใหม่มันมีมูลค่าหลายพันดอลลาร์ มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาสามารถซื้อได้
แต่สําหรับเย่จุน ถ้าไม่ใช่เพราะความขยันของเขาสิ่งเหล่านี้ก็คงเป็นได้แค่กองฟื้น!
นอกจากเฟอร์นิเจอร์แล้ว เย่จุนก็ยังซื้อไม้ไผ่มาชุดหนึ่งและทําระบบน้ําประปาโดยใช้ช่องกลวงของไม้ไผ่ช่วย
เขาวางถังเหล็กที่หลอมขึ้นมาเอง ไว้ด้านบนของห้องโดยสารติดตั้งท่อไม้ไผ่ และทําระบบหยดน้ําอัตโนมัติให้กับผักทั้งหมดบนดาดฟ้า
หลังจากการเพาะปลูกอย่างระมัดระวังของเย่จุนเมล็ดพืชส่วนใหญ่ก็แตกหน่อ โดยเฉพาะผักที่เติบโตเร็วอย่างผักชีซึ่งเริ่มมีใบแล้ว และสามารถเก็บเกี่ยวได้ภายในครึ่งเดือน
นอกจากนี้ ยังมีการทําฝักบัวไว้บนดาดฟ้าสําหรับการอาบน้ํา
อย่างไรก็ตาม ในทะเลที่กว้างใหญ่นี้มีแค่เขาคนเดียวและเขาไม่ต้องการห้องน้ํา แค่มีอิสระบนดาดฟ้า
หลังจากทําเสร็จแล้ว เย่จุนก็วางเก้าอี้เอนกายที่ทําใหม่ไว้บนดาดฟ้า และวางโต๊ะกาแฟเล็กๆ ไว้ข้างๆ เขาดื่มไวน์ผลไม้อย่างออกรส แต่รสชาติมันไม่ค่อยน่าพอใจเท่าไหร่
หากชอบเรื่องนี้ สามารถสนับสนุนได้ที่
เพื่อที่ผู้แปลจะได้มีกําลังใจแปลต่อ g g
มีชีวิตดีขนาดนี้ จะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่ได้อวดคนอื่น?
เย่จุนถ่ายรูปและส่งไปที่ช่องแชทโลก พร้อมข้อความ: “มีข้อจํากัดมากมายในเกมนี้ ทําไมมันไม่จํากัดให้ฉันไม่สามารถสนุกกับชีวิตได้บ้างนะ”
“ไอเวรเอ้ย…”
“ฉันเห็นเทพเยโพสต์ แม้จะไม่ต้องอ่านฉันก็เดาได้ เขาต้องมาอวดอีกแน่ๆ!”
“เยู่ผู้ซื้อวดออนไลน์แล้ว”
“เมื่ออาทิตย์ที่แล้วฉันหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาลูกหนึ่งซึ่งฉันกินไม่ได้ และมันก็เน่าแล้ว แต่เทพเยี่มีผลไม้เพื่อเอาไว้ทําไวน์ผลไม้ ไวน์และเนื้อของซูเหมินมีกลิ่นเหม็น ขณะที่มีกระดูกแช่แข็งอยู่บนถนน 100
“ดูเหมือนฉันจะเห็นศพฉลามอีกสองสามตัวแขวนอยู่ในภาพ? เย่จุนฆ่าฉลามอีกแล้วเหรอ คุณไม่ขายมันหรอ?”
“เมื่อฉลามได้พบกับเทพเย่ มั่นคงโชคร้ายไปอีกแปดชาติเทพเย่อาจจะเรียกได้ว่า ผู้ทําลายล้างฉลาม หรือเรียกสั้นๆว่านักล่าฉลาม”
(TL : คิดเอาคําอื่นมันไม่เข้า)
เพื่อที่ผู้แปลจะได้มีกําลังใจแปลต่อ g
ในชั่วพริบตา ข้อความนับร้อยก็ถูกเขียนไว้ใต้รูปที่เขาโพสต์
เย่จนกําลังถือร่มกันแดด ดื่มไวน์ผลไม้ สูดลมทะเลนอนอยู่ ท่ามกลางผักสีเขียว อ่านความคิดเห็นต่างๆ ในฟอรัมเขาเกือบจะหัวเราะออกมา
เขาพักผ่อนเป็นเวลา 2 ชั่วโมง ในช่วงเวลานี้ เขาได้ควบคุมตุ๊กตาให้ขนแร่เหล็กขึ้นมาจากก้นทะเล
ตอนนี้เขาเชี่ยวชาญในการทํา 2 สิ่ง พร้อมกันมากขึ้นเรื่อยๆงานขนส่งง่ายๆแบบนี้เขาแค่สั่งเมล็ดพันธุ์วิญญาณ มันเหมือนกับการมีร่างโคลนเพิ่มเติม
หลังจากที่เจุนทอดสมอเรือลง เรือก็ทรงตัวในทะเลอย่างมั่นคง ตุ๊กตาแค่ต้องถือตะกร้าไม้ไผ่ แล้วดําลงไปตามเชือกของสมอเท่านั้น หลังจากเก็บแร่เหล็กแล้ว ก็จับเชือกปืนขึ้นอีกครั้งทําให้ประหยัดเวลาและแรง ใช้เวลาแค่ 5 นาทีเท่านั้น
ความเร็วในการหลอมแร่เหล็กของเขาในปัจจุบัน แร่เหล็ก 10 ก้อน จะถูกหลอมภายในครึ่งชั่วโมง และยังมีแร่เหล็กเหลีออีกจํานวนมากที่เก็บไว้บนเรือไม่ได้เจุนจึงต้องสร้างแพเอาไว้เก็บแร่เหล็กชั่วคราว
อีกด้านหนึ่ง เจียกงหมิง ก็ส่งข้อความอื่นมา
ครั้งสุดท้ายที่เขาแลกเปลี่ยนแร่เงินเย่จนได้กําไรมหาศาลแกะอ้วนตัวนี้เย่จนไม่มีวันลืมแน่นอน
หากไม่ใช่เพราะว่าเขากลัวว่ามันจะทําให้อีกฝ่ายสงสัย เย่จนก็คงอดไม่ได้ที่จะเร่งให้อีกฝ่ายรวบรวมแร่เงินมาให้เร็วๆแน่นอน
เมื่อรับสาย ใบหน้าอันอวบอ้วนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
ผิวของเจียกงหมิงมีสีผิวคล้ํา มีใบหน้าอ้วน เครามีขนดกและมีบาดแผลเล็กน้อยบนหน้าผากของเขา และมีเลือดที่ยังไม่แห้ง
เจียกงหมิงหอบหายใจและพูดว่า “เทพเย่ คราวนี้ ฉันได้เสียงชีวิตของฉัน!”
ปรากฏว่ามีหมาปากลุ่มหนึ่งอยู่ในหุบเขาที่มีแร่เงินตั้งอยู่ก่อนหน้านี้ เจียกงหมิง ใช้แร่เงินแลกเหรียญทองแดงและอาหารกับเย่จุน ตอนนี้เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับอาหารและเสื้อผ้าเขาจึงไม่อยากเสียง
อย่างไรก็ตาม…
เจียกงหมิงเป็นคนฉลาด ไม่ได้โง่ เขาเป็นคนมองการณ์ไกลและรู้ว่าถ้าอยากอยู่รอดต้องมีความแข็งแกร่ง ไม่เช่นนั้น แม้ว่าจะมีของกิน ไม่ช้าก็เร็วหมาป่าก็คงมาหาเขา
หมาป่าทั้งหมดเป็นสัตว์ร้ายเลเวล 2 แม้แต่สัตว์ร้ายเลเวล 3 ก็มี ตอนนี้เขาเป็นเพียงนักล่าเลเวล 1 แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเอาชนะได้เลย ไม่ช้าก็เร็วเขาคงจะตายในปากหมาป่าแน่นอน
เว้นแต่ว่าเขาจะสามารถอัพเลเวลได้อย่างรวดเร็ว!
ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เรื่องของ ผลไม้สายเลือดก็ทวีความรุนแรงขึ้น และเจียกงหมิงก็มองเห็นความหวัง
โดยเฉพาะภาพที่เย่จุนลงในวันนี้ ได้กระตุ้นความฉลาดของเจียกงหมิง เป็นอย่างมาก
ทําไมน่ะหรอ?
เหตุผลที่เย่จุนมีความสุขได้ก็เพราะเย่จนแข็งแกร่ง เขาฆ่าฉลามได้ราวกับเป็นการฆ่าไก่
หากเขาสามารถฆ่าหมาป่าเหมือนฆ่าไก่ได้ เขาก็จะฆ่าหมาปาสองสามตัวทุกวัน ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหรียญทองแดงและเนื้อหมาป่าที่ดรอปออกมา สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเสบียงได้และเขาก็สามารถมีชีวิตที่มีความสุขได้เช่นกัน
ท้ายที่สุด ที่เย่จนแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาคงต้องปลุกสายเลีอดพิเศษของตัวเองให้ตื่นขึ้น
ตราบใดที่เขาสามารถปลุกสายเลือดพิเศษได้ และเมื่อถึงเวลาที่เขาต่อยหมาปา และครอบครองถิ่นทุรกันดาร จากนั้นคนอื่นๆจะต้องเรียกเขาว่า “เทพเจีย”
ดังนั้น เรียกงหมิงจึงใช้ประโยชน์ตอนที่ฝูงหมาป่าออกไปเขากลับไปที่หุบเขา และเก็บแร่เงิน
ตอนนี้เจียกงหมิงอยู่ในหุบเขา เขาไม่สามารถขนย้ายแร่เงินได้ชั่วคราว และหมาป่าจะกลับมาตอนไหนก็ได้ ดังนั้น ตอนนี้เขาจึงเร่งรีบและต้องการแลกเปลี่ยนกับเจุน
เจียกงหมิงหอบหายใจและพูดอย่างกระตือรือร้น: “เทพเย่ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ตอนนี้ฉันได้รวบรวมแร่เงินมากกว่า200ก้อน ฉันไม่ต้องการอะไรอีก แค่คุณให้ “ผลไม้สายเลือด”แก่ฉัน นอกจากนี้ ฉันเดาว่ายังมีแร่เงินอยู่ในหุบเขาอีก ตราบใดที่ฉันแข็งแกร่งขึ้น ฉันสามารถกลับมาเก็บมันได้ทุกเมื่อในอนาคตอย่าต่อรองกับฉัน ฉันรู้ว่าแร่เงินไม่ได้ให้กําไรต่ําตามคุณพูดมาแน่นอน ไม่งั้นคุณคงไม่สามารถหาเงินได้รวดเร็วถึงเพียงนี้และถ้ามันทํากําไรได้น้อยนิดคุณคงไม่ค้าขายกับฉันแน่
นอน!
เจียกงหมิงกล่าวขณะมองที่ทางเข้าหุบเขาอย่างกังวลเขากลัวว่าหมาป่าจะกลับมาในทันที
“ได้!” เย่จุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตกลง
เจียกงหมิงมีเหมืองเงิน ที่เป็นทรัพยากรระยะยาวเย่จนไม่อยากทําลายความสัมพันธ์ของพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นแร่เงิน200 ก้อนก็มีราคาสูงพอแล้ว!
เย่จนดึง “ผลไม้สายเลือด” ออกมา และทําธุรกรรมให้เสร็จสิ้น
“การทําธุรกรรมประสบความสําเร็จ ได้รับแร่เงิน 178 ก้อน!”
200 ก้อน? บ้านแกสิ! ห่างกันตั้งหลายสิบก้อน
เย่จนพูดไม่ออกเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจแร่เงินเหล่านี้ สามารถได้สกัดเป็นแท่งเงินได้เกือบ 18 แท่งมูลค่าเกือบ 1,800 เหรียญเงิน
ขณะที่ใบมีดระดับเงิน มีราคาแค่ 1,000 เหรียญเงิน
แต่ก็ยังคงได้กําไรมหาศาล!
[1] ไวน์และเนื้อของซูเหมินมีกลิ่นเหม็น ขณะที่มีกระดูกแช่แข็งอยู่บนถนน : คําอธิบายช่องว่างระหว่าง คนรวย และคนจนในช่วงปลายราชวงศ์ถังโดยกวี ตู้ ฝู (Du Fu) [TL : คํานี้ผมเดาๆ มานะครับ มันแปลยากเอาเป็นว่า มันคือสํานวนเปรียบเทียบคนรวย คนจน]
“ นั่นคือร่างที่แข็งแกร่งที่สุดของริกิ”
“อะไรนะ?”
“ นายจะเข้าใจถ้านายจําได้ว่าเขามีพลังของดาบ สําหรับ ริกการเข้าสู่ร่างศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่ได้หมายความว่าเขาจะแข็ง แกร่งขึ้น แต่มันกลับกลายเป็นภาระ”
อนัตตาพยักหน้า
เมื่อพวกเขาเข้าสู่ร่างศักดิ์สิทธิ์พวกเขาจะมีขนาดใหญ่ขึ้น
สําหรับอะโพคาลิปส์ในขณะที่ร่างศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาไม่ได้ใหญ่เท่ากับอัคนีซึ่งมีขนาดใหญ่ที่สุดแต่ก็ยังใหญ่กว่าเดมิกอดทั่วๆไป
และสําหรับริกิที่ใช้ดาบนั้นถือเป็นข้อเสีย
“ อาจจะเป็นเวลาไม่กี่พันปีที่ผ่านมา ริกิได้ฝึกฝนตัวเองเพื่อให้สามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งออกมาในร่างนั้นได้เต็ม
“ คุคุค ใช่ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเรามีมาตรการรับมือที่ชัดเจน อย่างที่นายพูดเขายังสามารถใช้อํานาจได้เต็มที่ในร่างนั้นได้”
“ มีอยู่อย่างหนึ่ง ถ้าเขาอยู่ในสภาพนั้นความทนทานของเขาก็ไม่น่าจะเกินกว่ามนุษย์ธรรมดามากนัก”
แน่นอนนอซด็อกเองก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน
อย่างไรก็ตามริกนั้นเคลื่อนที่เร็วเกินไปและเขาไม่สามารถสร้างความเสียหายได้
อัคนีเองก็ไม่มั่นใจเช่นกันว่าเขาจะไล่ตามความเร็วของริกิได้ไหม
แต่เขามีทางออก
อ้ากกกกก!
เสาไฟลุกขึ้นจากร่างของอัคนีและยิ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าทําให้อนั้นตาต้องถอยห่างออกไปเพื่อไม่ให้ถูกไฟไหม้
ในร่างศักดิ์สิทธิ์ของเขาอัคนีมองลงไปที่อนันตาและพูดว่า
[นายก็ควรเข้าสู่ร่างศักดิ์สิทธิ์ของนายด้วย
“ทําไม?”
เพราะฉันวางแผนที่จะเพิ่มอุณหภูมิของสถานที่นี้
ความร้อนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและรอยยิ้มตามปกติของอนตาก็หายไปจากใบหน้าของเขา
“ ในระดับใด”
[เกินขีดจํากัดของร่างกายมนุษย์]
“เขาโกรธ
เฟรย์มั่นใจ
ลอร์ดโกรธมากกว่ากว่า 4,000 ปีก่อนเมื่อเขาขังลูคัสไว้ในอเวจี
สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยริกิมากแค่ไหน
นอกจากนี้ยังเป็นหลักฐานว่าการทรยศของริกิได้สร้างความเจ็บปวดให้กับเขามากกว่าการตายของเหล่าเดมิก็อด
[ฉันจะไม่ฆ่าแกเพราะนั่นมันง่ายไป มันจะไม่ช่วยบรรเทาความโกรธของฉันเลย นายได้ทําสิ่งที่นายไม่ควรทํา ฉันจะให้นายชดใช้มัน]
กุ้ง
เฟรย์รู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวเขาถูกปิดผนึก
เฟรย์ถอนหายใจ
เขาไม่สามารถเอาชนะลอร์ดได้แม้ว่าเขาจะรีดพลังออกมาเต็มที่ในขณะนั้นก็ตาม
เขาจะไม่สามารถต่อกรได้
เช่นเดียวกับที่เฟรย์กําลังจะรวบรวมมานาของเขา
“เดี๋ยว!”
รอยแยกปรากฏขึ้นในพื้นที่เยือกแข็งและมีคนก้าวออกมาจากที่นั่น
เป็นผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
ผู้หญิงคนนี้มีร่างกายที่เย้ายวนและผมสีม่วงสว่างแต่เฟรย์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนว่าเธอนั้นดูเหมือนใคร
ลอร์ดหันมาหาเธอ
(ไอริสเธอมาทําอะไรที่นี่?]
Global Online Survival เอาชีวิตรอดในโลกออน…
บทที่ 32 สีแห่งการเสแสร้ง
เย่จุนเลื่อนดูช่องแชททุกวัน อ่านคําตอบที่น่าสนใจด้านใต้โพสต์ต่างๆ และดูผู้เล่นเหล่านี้โต้ตอบกัน เหมือนกับตอนที่เขาชอบอ่านฟอรัมตอนอยู่ในยุคสังคมสมัยใหม่
อย่างไรก็ตาม วันนี้เย่จุนถูกดึงดูดโดยโพสต์หนึ่งในทันที
โพสต์ที่ชื่อ “สัตว์ป่า, ไอเทมเอาชีวิตรอด, พวกนี้รีเฟรชได้หรือไม่?” ได้ดึงดูดความสนใจของเย่จุน
แม้ว่าเกมเอาชีวิตรอดนี้จะเปิดตัวแล้ว แต่ผู้เล่นส่วนใหญ่ก็ยังต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด…
แต่ทั่วทั้งบลูสตาร์มีผู้คนนับพันล้าน คนวิกลจริตทุกประเภท ผู้เชี่ยวชาญด้านการเอาชีวิตรอด และพวกคลั่งไคล้เกม
คนเหล่านี้อาจไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสบายใจเหมือนเย่จุนแต่พวกเขามีความเข้าใจเกม และมีความสามารถในการค้นหารูปแบบของเกมดีกว่าเย่จุน
ตั้งแต่เริ่มเกม หลังจากผ่านช่วงที่ยากที่สุด
การเอาตัวรอดไม่ใช่ปัญหาสําหรับคนเหล่านี้อีกต่อไป
ดังนั้น หลังจากทานอาหารอิ่มแล้ว กลุ่มผู้เล่นบางส่วนก็เริ่มมองหากฎของเกม
เนื่องจากเป็นเกมจึงต้องมีกฎเกณฑ์บางอย่างที่ต้องปฏิบัติตาม
ถ้ามันเหมือนกับเกมออนไลน์ที่พวกเขาเคยเล่นมาก่อนสัตว์ป่าและไอเทมรีเฟรชได้หรือไม่?
ถ้ามันรีเฟรชได้ แล้วสามารถแคมป์ฟาร์มที่จุดรีเฟรชเรื่อยๆได้หรือไม่?
ถ้ามันไม่รีเฟรช ในไม่ช้าก็เร็ว สัตว์ปาก็คงถูกกําจัดออกไปหมด แล้วจะเพิ่มเลเวลได้ยังไง?
โพสต์นี้ทําให้เกิดการสนทนามากมายทันทีที่โพสต์
บางคนรู้สึกว่าโลกของเกมนี้แตกต่างไปจากอดีตโดยสิ้นเชิงมีผู้คนนับพันล้านคนบนบลูสตาร์ หลายคนที่เลือกโหมดเอาชีวิตรอดแบบเดียวกันแต่ไม่เคยเจอกัน แสดงว่าผู้เล่นแต่ละคนอาจจะแยกอยู่ในคนละดันเจี้ยน
บางคนเชื่อว่าโลกของเกมนี้ไม่มีที่สิ้นสุด บางทีอาจเชื่อมต่อกับสวรรค์ จักรวาล และดวงดาว และมอนสเตอร์บนพื้นดินแล้วก็มิติอื่นๆ
แต่ทันใดนั้นก็มีคําตอบที่ทําให้ทุกคนเงียบลง
“ทําไมพวกคุณถึงคิดว่า มนุษย์จะฟาร์มมอนสเตอร์จนหมดแทนที่จะเป็น มอนสเตอร์ฟาร์มมนุษย์จนหมดแทน”
“ใช่!”
มนุษย์สามารถเพิ่มเลเวลได้ และตามกฎของเกม มอนสเตอร์ก็สามารถเพิ่มเลเวลได้เช่นกัน
มนุษย์สามารถจับคู่กับมอนสเตอร์ เมื่อต้องเอาชีวิตรอดได้หรือไม่?
นี่ไม่ใช่ยุคสังคมสมัยใหม่ที่มนุษย์มีอาวุธมากมายอีกต่อไปและไม่มีองค์กรเหมือนตอนอยู่สังคมสมัยใหม่
พลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษย์คือความสามัคคี
มนุษย์ไม่เคยอยู่เพียงลําพัง แต่อยู่ต้องในสังคม
แต่เกมเอาชีวิตรอดทําลายจุดนี้
“พวกคุณสังเกตหรือไม่ว่ามีผู้เล่นที่ออกมาแชทเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ เพราะว่าช่วงนี้ทุกคนควรจะมีความสามารถในการเอาชีวิตรอดขั้นพื้นฐานและมีความเสถียรแล้ว และควรมีเวลามากขึ้นในการสื่อสาร แต่ฉันสังเกตเห็นว่า ID จํานวนมากที่เคยใช้งานมาก่อนหน้านี้ ไม่ได้ปรากฏขึ้นนานแล้ว!”
คําพูดนี้ปลุกผู้คนขึ้นจากฝัน
ด้วยผู้เล่นหลายพันล้านคน ข้อความในช่องแชทอัดแน่นทุกวันถ้าหากไม่ได้ใส่ใจสิ่งเป็นพิเศษ พวกเขาจะไม่สังเกตเห็นสิ่งนี้เลย
“ที่จริงแล้ว ฉันมีเพื่อนสนิทสองสามคนที่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน และไม่ได้ตอบข้อความของฉันเลย บางที…”
“ตามอัตราส่วนที่ลดลงของกิจกรรมในช่องแชทฉันคาดว่าประชากรโลกอาจลดลงถึง 50%!”
ในเวลาเพียง 10 วัน ประชากรลดลงครึ่งหนึ่ง?
นี่มันเหลือเชื่อจริงๆ!
“อันที่จริงมันไม่น่าแปลกใจเลย คนสูงอายุและคนปวยส่วนใหญ่ไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้ คนเหล่านี้ อาจจะไม่รอดด้วยซ้ำในช่วง3 วันแรก นอกจากนี้บางคนยังโผล่ในที่ที่มีสภาพยากลําบากและไม่สามารถอยู่รอดได้จากการพึ่งแค่ของกินสําหรับ 3 วันนอกจากนี้ ตอนนี้มอนสเตอร์ป่าจะโจมตีมนุษย์อย่างต่อเนื่องฉันคิดว่าการประมาณ 50% นั้นค่อนข้างสมเหตุสมผล
“อันที่จริง พวกเขาอาจจะไม่ได้ตายเพราะมอนสเตอร์!” อีกคําตอบหนึ่งได้ทําให้ผู้เล่นจํานวนมากเงียบและเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
ถ้าไม่ได้ตายเพราะมอนสเตอร์ ก็คงตายเพราะมือของคนอื่น
อย่าลืมว่าเกมนี้มีโหมดทีมนอกเหนือจากโหมดผู้เล่นคนเดียว
สําหรับทีมที่ขาดแคลนอาหาร ความขัดแย้งภายในเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
หลายทีมแตกแยกไปนานแล้ว
ตัวอย่างเช่นทีม 5 คนของ หยางเทียนซิง รวมถึงอดีต ริงเกอร์ และ ดูแรงค์
ปรากฏการณ์นี้มีมากมาย
การแตกแยกและต่อสู้เพื่อแย่งชิงอาหารเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แม้แต่การไล่ล่ากันและการกินเนื้อคนก็อาจเป็นไปได้เช่นกัน
คําว่า “การมีชีวิต” ได้ทําให้เกิดความชั่วร้ายในส่วนลึกที่สุดของ ธรรมชาติของมนุษย์
เย่จุนไม่ได้แปลกใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย
ความคิดของคนจํานวนมากยังคงติดอยู่ภายใต้ศีลธรรม และกฎหมายของสังคมสมัยใหม่มันไม่อาจเปลี่ยนได้ในระยะเวลาอันสั้น
แต่สิ่งที่เย่จุนพบเจอ ทําให้เขามีความเข้าใจในเกมนี้ลึกซึ้งกว่าคนทั่วไป
นับตั้งแต่เกมนี้เปิดตัวศีลธรรมและกฎหมายของสังคมสมัยใหม่ก็หยุดลง
ทุกอย่างก็เพื่อความอยู่รอด
ศีลธรรมและมนุษยธรรมทั้งหมด ถูกกําหนดไว้เพื่อความสามารถในการอยู่รอดของมนุษย์
เกมได้เตือนไว้ในวันแรกที่เริ่มเกม: ระวังเพื่อนร่วมทีมของคุณ
เมื่อเทียบกับผู้เล่นคนอื่นๆ ที่ยังเศร้าและสับสนเกี่ยวกับอนาคต เย่จุนมีชีวิตที่สะดวกสบายเป็นพิเศษ
มีอาหารทะเลให้กินทุกวัน มีปลาและเนื้อมากมาย ไวน์ผลไม้ เตียงคู่ขนาดใหญ่สําหรับการกลิ้งไปมาในตอนกลางคืน เขาไม่ขาดอะไรเลยแม้แต่น้อย!
โชคดีที่เย่จุนอยู่คนเดียว ไม่เช่นนั้น การที่เขาแบกระบบนี้ไว้ ไม่รู้จะทําให้เกิดความขัดแย้งมากน้อยแค่ไหน
เย่จุนรีบดูข่าวและปิดช่องแชทในทันที
เขาต้องบังคับตัวเองให้แข็งแกร่ง
ลมพัดผ่านเนินเขาแล้วเขาเล่า ดวงจันทร์ส่องสว่างในแม่น้ำ
เย่จุนแค่อยากเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา
ทุกอย่างถูกกําหนดด้วยความแข็งแกร่ง
ตราบใดที่มีความแข็งแกร่งเพียงพอ ปัญหาส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่ปัญหา
“ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ! ได้รับ ถังสีแห่งการเสแสร้ง!”
สีแห่งการเสแสง: สามารถเปลี่ยนสีตามการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมภายนอกและทําให้กลมกลืนกับโลก ภายนอก
หากสิ่งนี้ถูกใช้ในโหมดถิ่นทุรกันดาร หรือโหมดปา มันสามารถใช้ในการล่าได้แน่นอนหลังจากทาสีแล้วกลมกลืนเหมือนกิ้งก่า อัตราความสําเร็จในการล่าจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีประโยชน์ในทะเล!
แต่เย่จุนก็ยังสงสัยว่าสิ่งนี้วิเศษมากหรือไม่
เขาหยิบแปรงขึ้นมาทาบนดาดฟ้า
สีของดาดฟ้าเรือกลายเป็นสีฟ้าเหมือนน้ำทะเล ถ้ามองจากอากาศ ดูเหมือนว่าจะมีรูขนาดใหญ่รั่วบนดาดฟ้าและน้ำทะเลก็รั่วเข้ามา
“สุดยอด!”
เย่จุนมีความคิดดีๆ แล้วทาสีให้ตุ๊กตาตั้งแต่หัวจรดเท้า
ตุ๊กตาที่ดูเหมือนดารา ได้กลายเป็น อวตาร ในทันที
เขาควบคุมตุ๊กตาให้กระโดดลงไปในทะเลและหายตัวไปในทันใด
สีบนตัวตุ๊กตาถูกรวมเข้ากับน้ำทะเลโดยรอบอย่างสมบูรณ์ซึ่งยากต่อการแยกแยะด้วยตาเปล่า
เย่จุนควบคุมให้ตุ๊กตาว่ายน้ำในทะเล
จะเห็นได้ว่ามีระลอกคลื่นรูปร่างเหมือนคนกําลังแหวกว่ายอยู่ในน้ำ
เมื่อตุ๊กตาจมลงไปในน้ำ แม้แต่ระลอกคลื่นก็หายไปหมด
ถ้าไม่ใช่เพราะ เมล็ดพันธุ์วิญญาณ มีการแบ่งปันวิสัยทัศน์
ปลาที่อยู่รอบๆ ไม่สามารถมองเห็นการมีอยู่ของตุ๊กตาได้พวกมันแค่สงสัยว่าทําไมน้ำรอบๆ ตัวถึงเคลื่อนไหวแปลกๆ
ตุ๊กตาเอื้อมมือออกไปจับปลา มันดิ้นสู้เบาๆ เมื่อมันไม่เห็นอะไรเลย มันจึงลงไปนอนบนฝ่ามือของตุ๊กตาอย่างเงียบๆ
“สุดยอด มันแทบมองไม่เห็นเลย!”
หากสิ่งนี้ถูกใช้เป็นสายลับ มันจะกลายเป็นนักฆ่าตัวยงอย่างแน่นอน
บทที่ 31 วาฬมังกรโบราณที่ไม่สามารถอธิบายได้
ทันทีหลังจากที่โพสต์ซื้อขาย ผลไม้สายเลือด ของเย่จุนถูกโพสต์ลงไป ก็ได้รับความสนใจจากผู้คนนับไม่ถ้วน
“อุปกรณ์ระดับเงิน? มันแพงขนาดนั้นเลยหรอ?”
“เกมพึ่งเริ่มต้นได้แค่ 10 วันกว่าๆ และมันมีอุปกรณ์ระดับเงินแล้ว? ฉันยังไม่มีแม้แต่อุปกรณ์ระดับทองแดงด้วยซ้ำ!”
“ไม่ต้องพูดถึงอุปกรณ์ระดับทองแดง ฉันไม่มีแม้กระทั่งกริชธรรมดา ทําได้แค่เก็บเห็ดกินทุกวัน กินเห็ดสดและเห็ดแห้ง ฉันเกือบจะกลายเป็นเห็ดอยู่แล้ว”
“ฉันเห็นในเกมมอลล์ อุปกรณ์ระดับเงินมีราคา 1,000 เหรียญเงิน นั่นคือ 100,000 เหรียญทองแดง เทพเย่ยังคงเป็นเทพเย่เช่นเคย ใจดําเกินไป… เปลี่ยนชื่อของเขาเป็นเย่เฮยเถอะ!”
(TL : เฮย แปลว่า ดํา หรือตามความเข้าใจ ใจดํา อํามหิตนั่นแหละ แต่มันยาวใช้เย่เฮยดีกว่า)
“ถ้ามันสามารถเพิ่มค่าสเตตัสได้หรือเพิ่มความแข็งแกร่งได้ การอัพเลเวลก็จะง่ายขึ้น แม้แต่ 1,000 เหรียญเงินก็คุ้มค่า แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่มี…”
มีการพูดคุยกันมากมาย บางคนบ่นว่าเย่จุนคิดแพงเกินไป บางคนบ่นว่ายากที่จะเอาตัวรอด และบางคนก็มีความคิดอื่น
เย่จุนเปิดดูความคิดเห็นโดยไม่สนใจคนที่บ่น เขามั่นใจว่าจะต้องมีใครซักคนจะถูกล่อลวง
แม้ว่าอุปกรณ์ระดับเงินจะหายาก แต่มีผู้เชี่ยวชาญด้านการเอาตัวรอดมากมายในโลกนี้ ถ้ามีจ้วงเสี่ยวเฉียง ก็ต้องมีจ้ว เสี่ยวเฉียงมากกว่านี้แน่นอน
นอกจากนี้ จุดประสงค์หลักของเย่จุน คือการรวบรวมไอเทมแรร์
ตอนนี้ผู้เล่นหลายคนยังไม่ตระหนักถึงความล้ำค่าของไอเทมแรร์ ดังนั้นเย่จุนจึงใช้โอกาสนี้ในการรวบรวมเพิ่มเติม
เมื่อทุกคนมีเลเวลที่สูงขึ้นในอนาคต อุปกรณ์ธรรมดาและเหรียญทองแดงจะไม่มีค่าอะไรอีกต่อไป และนั่นจะเป็นช่วงเวลาที่ความล้ำค่าของ ของแรร์ จะสะท้อนออกมา
ด้วยการเติบโตอย่างรวดเร็วจากการช่วยเหลือของดินแปลกๆ ต้นไม้โหลิตแปลกๆ สามารถผลิตผลไม้สายเลือดได้ทุกวัน
สิ่งนี้เป็นเรื่องง่ายสําหรับเย่จุน
แต่เขาไม่สามารถให้ผู้เล่นคนอื่นรู้ว่าเขาได้สิ่งนี้มาง่ายๆ
ท้ายที่สุด สิ่งต่างๆ ล้วนมีค่าเมื่อพวกมันหายาก ดังนั้นเย่จุนและหยางเทียนซิง จึงวางแผนในลักษณะนี้
ตัวอย่างเช่น จ้วงเสี่ยวเฉียงได้ใช้อุปกรณ์ระดับเงิน 1 ชิ้น เพื่อแลกกับผลไม้สายเลือด และเขารู้สึกขอบคุณเจุนจากใจเป็นพิเศษ
สําหรับแผนการนี้จะถูกเปิดเผยหรือไม่ เย่จุนไม่ได้กังวลเลยแม้แต่น้อย
ผู้เล่นคนอื่นๆ ที่เลือกโหมดมรณะน่าจะตายไปแล้ว
แม้ว่าคนอื่นจะพบต้นไม้โลหิตแปลกๆ ในวันหนึ่ง และได้รับผลไม้สายเลือด เมื่อถึงเวลานั้น เย่จุนคงจะได้รับเงินเป็นจํานวนมากแล้ว
เขารดน้ำเลือดปลาสดหนึ่งถังให้ ต้นไม้โลหิตแปลกๆ ซึ่งตอนนี้มันเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดสําหรับเย่จุน และมันต้องได้รับการดูแลด้วยเลือดที่สดใหม่เพียงพอ
หลังจากนั้น เย่จุนก็ไปที่ท้ายเรืออีกครั้งและให้อาหาร บอสปลากระเบนไฟฟ้า
เย่จุนก็ปฏิบัติต่อเพื่อนคนนี้เป็นอย่างดี ท้ายที่สุดมันเป็นมอนสเตอร์ระดับบอส และเป็นเครื่องชาร์จพลังที่มีชีวิต เย่จุนยังคงหวังที่จะเลเวลอัพอยู่
เขาโยนอาหารสัตว์วิเศษไปที่ปลากระเบนไฟฟ้า มันกระดิกหัวกับหางไปที่เย่จุนราวกับสุนัขโดยทันที
ทําตัวให้สง่าผ่าเผยเหมือนบอสกว่านี้หน่อยไม่ได้หรอ?
เย่จุนแตะมัน เกิดเสียงไฟฟ้าเสียงดังพร้อมกับพุ่งไปที่เย่จุนอย่างรวดเร็ว
“พลังงานไฟฟ้า +5”
“ไร้ประโยชน์!”
เพื่อนคนนี้ดูเหมือนจะรู้ว่า เย่จุนเป็นผู้ที่ให้อาหารมันทุกวัน ทําให้มันปล่อยกระแสไฟฟ้าน้อยลง
หากถึงวันที่มันไม่ปล่อยกระแสไฟฟ้าอีก เย่จุนจะฆ่ามันและจับตัวอื่น
ปลากระเบนไฟฟ้าผู้น่าสงสาร ที่ไม่รู้ว่ามันจะนําภัยพิบัติมาสู่ตัวเอง เพราะการอยากพยายามเอาใจเจ้านายของมัน และมันก็ยังคงกระดิกหางอยู่!
เย่จุนเห็นพระอาทิตย์กําลังตกทางทิศตะวันตก เขาหยุดตีเหล็ก และเตรียมการให้ตุ๊กตาเริ่มทํางาน
ล่าสุดก็เป็นเวลาสองสามวันที่แล้ว ที่ตุ๊กตาได้ลงไปที่ก้นทะเลเพื่อค้นหาเสบียง
ไม่ใช่ว่าเย่จุนไม่ต้องการ แต่เขาเสียสมาธิเกินไปและไม่มีเรี่ยวแรงจะทํา
เขาเหนื่อยจากการตีเหล็กทุกวัน แล้วเขาจะมีเวลาเล่นกับตุ๊กตาได้อย่างไร?
ตุ๊กตาก็ดําดิ่งลงสู่ก้นทะเลอย่างคุ้นเคย พร้อมถือไข่มุกเรืองแสงไว้ในมือ
ก้นทะเลลึกหลายร้อยเมตรมืดตลอดทั้งปี สิ่งมีชีวิตจํานวนมากที่นี่ไม่เคยเห็นแสงสว่างในชีวิตของพวกมัน และปลาบางตัวกว่ายไปรอบๆ ตุ๊กตาอย่างอยากรู้อยากเห็น โดยไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย บางตัวถึงกับใช้ปากไล่ตามไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของตุ๊กตา
ตุ๊กตาบีบปลาที่มีรูปร่างแปลกๆ ด้วยการใช้หลังมือ
เมื่อเห็นปลากําลังดิ้นรนต่อสู้ด้วยความหวาดกลัวอยู่ในกํามือ ตุ๊กตาก็ปล่อยมันออกมา!
มันไม่ใช่ปลาตัวใหญ่ น้ําหนักไม่ถึงครึ่งจีน และมันก็ดูแปลกๆ ใครจะไปรู้ว่ามันกินได้หรือเปล่า?
เย่จุนควบคุมให้ตุ๊กตาให้เดินอยู่ใต้ทะเล ซึ่งทําให้สิ่งมีชีวิตจํานวนมากตื่นตกใจและหลบซ่อนตัวอยู่ในทราย
ลอบสเตอร์กระโดดออกมาจากทรายด้วยความหวาดกลัวและหนีไป
เย่จุนเพิกเฉย และตุ๊กตาเอื้อมมือเข้าไปในรอยแยกของหิน และจับปลิงทะเล ปัดโคลนและทรายออกจากมัน
เป็นของดี อย่างน้อยก็ยาวประมาณหนึ่งช่วงแขนหนาเท่าข้อมือ และมีหนามแหลมสีดำปกคลุม
นี่เป็นของดีที่หาได้เฉพาะในทะเลลึกเท่านั้น
เขาเอาปลิงทะเลใส่ในแหบนหลังของเขา เขาค้นหาก้อนหินต่อไป
ลอบสเตอร์แขนยาว
เม่นทะเลใหญ่เท่ากําปั้น +2
ลอบสเตอร์อีกตัว น่าเสียดายที่มันตัวเล็กเกินไป ไปหาพ่อของนายสิ
เย่จุนโยนลอบสเตอร์ตัวเล็กๆ ทิ้งไป
“ติ๊ง! ตรวจพบอําพันทะเลโบราณ! คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”
เย่จุนมองไปที่วัตถุคล้ายหินที่อยู่ข้างหน้าเขา โดยมีสาหร่ายสีม่วงเติบโตอยู่บนนั้น
“นี่คืออําพันทะเลที่มีชื่อเสียง? ว่ากันว่านี่คือวัตถุดิบในการทําน้ำหอมระดับไฮเอนด์?”
เพียงแต่ว่า นี่ไม่ใช่สังคมสมัยใหม่ สิ่งนี้มีประโยชน์อะไร?”
“แต่อะไรคือความแตกต่างระหว่างอําพันทะเลโบราณ และอําพันทะเลปกติ?
“ใครสน เก็บมาก่อนละกัน”
เก็บรวบรวมสําเร็จ!
เย่จุนมองไปที่คุณสมบัติของอําพันทะเล:
อําพันทะเลแปลกๆ: ของเหลวพิเศษที่แข็งตัวแล้ว ผลิตโดยวาฬมังกรโบราณ ในระหว่างกระบวนการที่อธิบายไม่ได้ ผลกระทบ: บํารุงแก่นแท้ เสริมพลังหยาง… เมื่อถูกจุด จะกระตุ้นให้สัตว์เกิดการเป็นสัด และส่งเสริมการสืบพันธุ์…
หรือย่อสั้นๆ ยาปลุกเซ็กส์ที่สร้างมาจากวาฬ
เขาสงสัยว่ามันใช้กับคนได้หรือไม่
เย่จุนตั้งใจเก็บมันไว้
หลังจากนั้น เขาสํารวจก้นทะเลอีกครั้ง นอกจากปู่สองสามตัวแล้ว เขาไม่พบทรัพยากรใดๆ
แม้ว่าก้นทะเลจะอุดมไปด้วยทรัพยากร แต่มหาสมุทรก็กว้างใหญ่เกินไป หากต้องการค้นหาด้วยการเดินเท้า มันก็คือการงมเข็มในกองหญ้านี่เอง มันขึ้นอยู่กับโชคล้วนๆ
เย่จุนควบให้คุมตุ๊กตากลับขึ้นเรือ
การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง อย่างน้อยก็มีอาหารเย็นให้กิน
ปลิงทะเล ลอบสเตอร์แขนยาว เม่นทะเลใหญ่เท่ากําปั้น และครีบฉลามที่ตากแห้งตลอด 2 วันที่ผ่านมา
อิ่มอร่อยไปกับอาหารทะเลมากมาย
เขาถ่ายรูปก่อนกิน!
เย่จุนโพสต์อาหารทะเลมื้อค่ำลงในช่องแชทพร้อมข้อความว่า “ดูดีไหม รสชาติก็อร่อย! โหมดมรณะช่างสวยงาม…”
“ไอ้เหี้ย…”
“คุณกินดีอยู่ดีในโหมดมรณะหรอ ฉันก็อยากตายเหมือนกัน เพื่อที่ฉันจะได้กลายเป็นคนตายเต็มตัว ก่อนที่ฉันจะตายจริงๆ!”
“นายไม่เห็นรึ? เทพเย่กําลังอวดเบ่ง ผู้เล่นโหมดมรณะคนอื่นๆ คงตายไปนานแล้ว! แต่เขาเป็นคนเดียวที่มีชีวิตสบายกว่าใครๆ”
“เทพเย่กําลังอวด…”
เมื่ออิ่มท้อง เย่จุนก็หยิบชิ้นส่วนของอําพันทะเลโบราณออกมาแล้วมองดู อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะจุดมัน หากสิ่งนี้มีผลกระทบต่อผู้คนจริงๆ เขาจะขอความช่วยเหลือจากใครในทะเลอันกว้างใหญ่นี้?
เขาวางกล่องไว้ที่มุมห้อง สิ่งนี้จะมีประโยชน์ในไม่ช้าก็เร็ว
เขาเอนหลังอยู่บนเตียง เย่จุนกัดแอปเปิลที่ต้นไม้ผลไม้แปลกๆ ผลิตขึ้นในขณะที่หันไปด้านข้างเพื่อเปิดช่องแชท และเลื่อนดูโพสต์ของวันนี้
มีคนที่น่าสนใจมากมายในโลกออนไลน์ และตอนนี้ผู้มีความสามารถจากทั่วทุกมุมโลกมารวมตัวกันในเกมนี้ และคําตอบต่างๆ ก็ปรากฏขึ้นในแชทที่ไม่มีที่สิ้นสุด เย่จุนชอบอ่านโพสต์ทุกวันก่อนนอนจนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว
[1] การเป็นสัด : การเป็นสัด หมายถึงสัตว์ตัวเมียยอมให้ผสมพันธุ์กับจะมีการตกไข่เกิดขึ้น อาจจะเป็นการผสมเทียมหรือผสมแบบธรรมชาติก็ได้แล้วแต่ความสะดวก
สมบัติของเจุนมีคร่าวๆ ตามนี้นะครับ คนแปลก็ลืมเหมือนกัน555
ปะการังแปลกๆ – สามารถผลิตลูกปัดพลังงานไฟได้ ได้วันละ 1 เม็ด เม็ดละ 10 แต้ม *ได้จากการค้นหาที่ก้นทะเล
ต้นไม้ผลแปลกๆ – สามารถผลิตผลไม้ได้ จากการดูดซับบางอย่าง เช่น เครื่องในบลาๆ เช่น ผลไม้สายฟ้าที่เย่จุนได้ จากการตั้งเครื่องในของปลากระเบนไฟฟ้า *ได้จากแลกเปลี่ยนกับผู้เล่น
ต้นไม้โลหิตแปลกๆ – สามารถผลิต ผลไม้สายเลือด จากการดูดเลือด “ได้จากที่เปยเย่ไปฆ่าบอสจระเข้ แล้วเข้าไปเอาในถ้ำ
บทที่ 30 ใบมีดระดับเงิน
ผลไม้สายเลือดคืออะไร?
สามารถปลุกสายเลือดพิเศษได้จริงหรอ?
อะไรคือผลกระทบของสายเลือดพิเศษ?
ผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนต่างสงสัยและสงสัยและคลิกเข้าไป
มีโพสต์ได้ตอบข้อสงสัยของทุกคน
ผู้โพสต์กล่าวว่าเขาได้พบกับ เควสมรณะ และหลังจากทําสําเร็จด้วยความยากลําบาก เขาได้รับรางวัลเป็น ผลไม้สายเลือด จากเกม หลังจากกินผลไม้สายเลือดเข้าไป เขาได้ปลุกให้สายเลือด คนเถื่อนโบราณ ให้ตื่นขึ้นได้อย่างน่าประหลาดใจ
ผู้โพสต์ยังได้เปิดเผยสเตตัสก่อนหน้าของเขา และเปิดคําว่าสายเลือดคนเถื่อน ในสเตตัสปัจจุบันของเขาอีกด้วย
เขายังอธิบายอีกว่า “น้องสาวของฉันได้ปลุกสายเลือดพิเศษตั้งแต่ต้นเกม ร่างกายพลังงานไฟ ตอนนั้น ฉันคิดว่าร่างกายแบบนี้มีโอกาสแค่หนึ่งในล้าน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า ผลไม้สายเลือด สามารถกระตุ้น สายเลือดที่มีศักยภาพในร่างกายมนุษย์จึงอาจกล่าวได้ว่าทุกคนอาจมีสายเลือดพิเศษ
คนที่เผยแพร่โพสต์นี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหยางเทียนซิง
เย่จุนอนุญาตให้หยางเทียนซิงโพสต์สิ่งนี้ จุดประสงค์คือเพื่อโปรโมต ผลไม้สายเลือด
ผลลัพธ์นั้นยอดเยี่ยมและโพสต์ก็ได้รับความนิยมในทันที
การมีอยู่ของสายเลือดพิเศษไม่ใช่มีแค่คนเดียว
ด้วยผู้เล่นนับพันล้านคนทั่วโลก มีคนจํานวนไม่น้อยเช่นหยางเฉิงเฉิงที่ปลุกสายเลือดพิเศษของพวกเขาตั้งแต่เริ่มต้น และคนเหล่านี้ล้วนมีพรสวรรค์ ซึ่งหลายคนได้สร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในเกมนี้
หลังจากการโพสต์ของหยางเทียนซิงได้แพร่ออกไป มันก็ดึงดูดความสนใจของคนเหล่านี้ และในไม่ช้าผู้เล่นจํานวนมากที่มีสายเลือดพิเศษก็ได้ปรากฏตัวขึ้นเพื่อพูดคุย กระตุ้นความกระตือรือร้นของพวกผู้เล่นธรรมดา
ปรากฏว่าคนเหล่านี้อัพเลเวลได้อย่างรวดเร็ว เพราะพวกเขามีสายเลือดพิเศษ ไม่ใช่เพราะคุณด้อยกว่าพวกเขา!
“ถูกแล้ว ทุกคนมีสมองและไม่มีใครฉลาดไปกว่าใคร
“คุณโชคดีที่ได้อยู่ข้างหน้า!”
เช่นเดียวกับในสังคมสมัยใหม่ ผู้คนนับไม่ถ้วนคร่ำครวญถึงความอยุติธรรมของโชคชะตา และถือว่าความสําเร็จของผู้อื่นเป็นเพียงความโชคดี
แต่การบ่นเป็นเพียงแค่การบ่น พวกเขาไม่สามารถทําอะไรกับมันได้นอกจากต้องซ่อนความอิจฉาริษยาไว้ข้างหลัง
แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
การปรากฏตัวของ ผลไม้สายเลือด ทําให้ผู้เล่นนับไม่ถ้วนมีความหวังในการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขา!
ผู้เล่นจํานวนนับไม่ถ้วนตอบกลับโพสต์โดยถามว่าหยางเทียนซิงได้รับ ผลไม้สายเลือด มาได้อย่างไร และสิ่งที่เรียกว่า เควสมรณะ คืออะไร
โดยธรรมชาติแล้วหยางเทียนซิงจะไม่พูดเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า เควสมรณะ เพราะเขาได้แต่งขึ้นจากสมองของเขา และเย่จุนก็มอบผลไม้สายเลือดให้กับเขา
หยางเทียนซิง หยิบสํานวนที่เขาคุยกับเจุนมานานแล้ว และอธิบายว่า:
“เควสมรณะ เรียกว่าเป็นเรื่องที่ทําสําเร็จได้ยาก มันหายากมาก และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาชีวิตรอด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมเกมจึงให้ ผลไม้สายเลือด เพื่อให้ผู้เล่นมีโอกาสเปลี่ยนชีวิตของพวกเขาจากโอกาสที่เสียไป”
ผู้เล่นนับไม่ถ้วนรู้สึกท้อแท้เล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งนี้
พวกเขาไม่สามารถเสี่ยงชีวิตเพื่อผลไม้สายเลือดได้ นอกจากนี้ ถ้าพวกเขาตายจริงๆ พวกเขาก็คงไม่ได้รับ ผลไม้สายเลือด
“แต่.. ”
การเปลี่ยนวลีของหยางเทียนซิงทําให้ดวงตาของผู้เล่นคนอื่นเป็นประกายทันที
ทุกอย่างมีจะความหมายต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ตราบใดที่ยังมีคําว่า “แต่”
หยางเทียนซิงโพสต์ “คาดเดา” และกล่าวว่า “เควสมรณะ เป็นเรื่องที่แทบจะทําสําเร็จไม่ได้สําหรับผู้เล่นธรรมดา แต่สําหรับเขาคนเดียว มันควรจะเป็นแค่เรื่องธรรมดา”
ผู้เล่นที่ตอบสนองเร็วบางคนนึกถึงคนที่หยางเทียนซิงพูดถึงในทันที ในขณะที่คนที่ตอบสนองช้าก็ทําได้แค่พิมพ์ งั้นถามตรงๆ จะไม่สะดวกกว่าหรอ?
“เดี๋ยวนะ บอกมาว่าเป็นใคร!”
“เย่จุน!”
มีคนตอบก่อนที่หยางเทียนซิงจะบอก
ทันใดนั้น คนอื่นๆ ก็ตระหนักได้ในทันที
“กลายเป็นเทพเย่!”
บางคนก็งง “ทําไม เควสมรณะ ถึงเป็นเรื่องธรรมดาสําหรับเทพเย่?”
คนเหล่านี้เป็นคนประเภทที่บริสุทธิ์เกินไป มีคนหัวเราะเยาะ “เทพเย่เป็นผู้เล่นโหมดมรณะ จึงไม่แปลกที่เทพเย่ต้องเผชิญกับความตายทุกวัน การเผชิญหน้ากับความตายเป็นแค่กิจวัตรประจําวันสําหรับเขาไม่ใช่หรือไง”
“ถ้าเป็นแบบนั้น เทพเย่จะต้องมีผลสายเลือดด้วยใช่หรือไม่?”
“ไม่น่าแปลกใจที่เทพเย่เลเวลอัพได้อย่างรวดเร็ว ฆ่าฉลามราวกับการกินข้าวในทุกวัน ดังนั้นเขาจึงปลุกสายเลือดพิเศษขึ้นมาได้?”
“ฉันสงสัยว่าสายเลือดพิเศษของเทพเยตื่นขึ้นอย่างไร ฉันเดาว่ามันอาจจะเป็นการฆ่าปลา (ฉลาม)ไม่อย่างนั้นทําไมเขาถึงมีปัญหากับฉลามอยู่ตลอด?”
“ทําไมไม่เป็นร่างฉลามล่ะ?” (555555555)
การสนทนาถูกกีดกันอีกครั้ง
ผู้เล่นที่โง่เขลายังคงหัวเราะเยาะอยู่ในแชท ในขณะที่ผู้เล่นที่ฉลาดได้เริ่มติดต่อกับเย่จุนแล้ว
“เทพเย่ ฉันต้องการ ผลไม้สายเลือด บอกข้อเสนอของคุณได้เลย!”
“เทพเย่ ฉันยินดีแลกอุปกรณ์ทองแดง 3 ชิ้น กับ ผลไม้สายเลือด 1 ผล! ราคาต่อรองได้!”
“เทพเย่ ใบมีดระดับเงิน 1 เล่ม แลกกับ ผลไม้สายเลือด 1 ผล – จ้วงเสี่ยวเฉียง!”
ในทันที่เย่จุนก็ได้รับข้อความมากมาย
การสแปมอย่างบ้าคลังเกือบจะทําให้เย่จุนตกจากเตียง
เย่จุนบล็อกข้อความสแปมที่ไม่ได้มาจากเพื่อนของเขาและยังมีเหลืออีกโหล
โหลหรือมากกว่านั้นคือข้อความทั้งหมดที่ได้ติดต่อกับเขาและเป็นเพื่อนกับเขา
ข้อความแรกคือข้อความของจ้วงเสี่ยวเฉียง
ใบมีดระดับเงิน!
เย่จุนรู้สึกประหลาดใจ
เขาได้รับรางวัลเพียงแค่ถุงมือระดับเงิน ในฐานะผู้เล่นที่ฆ่าบอสเป็นคนแรกในโลก แต่จ้วงเสี่ยวเฉียงสามารถได้รับอุปกรณ์ระดับเงินได้
แม้แต่ปรมาจารย์เป่ยยังส่งข้อความมา
แม้แต่ปรมาจารย์เตือที่เกียจคร้านและไร้คู่แข่งมาโดยตลอดก็ยังแสดงความอยากรู้เกี่ยวกับ ผลไม้สายเลือด อย่างน่าประหลาดใจ แต่สิ่งที่เขาสนใจมากกว่านั้น คือสายเลือดของเย่จุนได้ปลุกขึ้นมา
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่จุนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น เขากิน ผลไม้สายเลือด แต่ไม่ได้ปลุกอะไรเลยแม้แต่น้อย
เยู่จุนตอบเพื่อนเหล่านี้ทีละคน นอกจากนี้ ผู้ที่สามารถเพิ่มเพื่อนกับเขาได้ล้วนเป็นลูกค้ารายใหญ่
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จ้วงเสี่ยวเฉียง ยังมีอุปกรณ์ระดับเงิน ไม่ว่ายังไง เขาจะต้องเอาอุปกรณ์เงินมาครอบครองให้ได้
ใบมีดระดับเงินเล่มนี้ต้องเป็นของเขา
มันเกิดขึ้นเพียงว่าหลังจากฝึกฝนมาทั้งวัน ผลไม้สายเลือด ลูกใหม่ก็สุกแล้ว
เย่จุนเลือก ผลไม้สายเลือด และส่งตรงไปยัง จ้วงเสี่ยวเฉียง
ตอนนี้ ใบมีดระเงิน อยู่ในมือของเขาแล้ว!
เขาจะไม่ให้อีกฝ่ายมีโอกาสเสียใจแน่นอน!
ในทางกลับกัน จ้วงเสี่ยวเฉียงไม่ได้เสียใจเลย
แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่บุคลิกของจ้วงเสี่ยวเฉียงนั้น เป็นคนที่มีความอดทนอย่างยิ่ง เด็ดขาด และเขาเข้าใจลําดับความสําคัญของเขา
เขาจําเป็นต้องเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา
การปลุกสายเลือดพิเศษไม่เพียงแต่เป็นการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ยังมีประสิทธิภาพเป็นเวลานานอีกด้วย และยิ่งนานขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งได้ประโยชน์มากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ใบมีดระดับเงิน นั้นน่าประทับใจ แต่หลังจากนั้นไม่นาน มันจะไม่พิเศษอีกต่อไป เมื่อมีอุปกรณ์ระดับเงินจํานวนมาก
“ใบมีดระดับเงิน: เพิ่มความเสียหาย 30% และเมื่อค่าพลังชีวิตของมอนสเตอร์ต่ำกว่า 10% มีโอกาสที่จะสร้างการโจมตีคริติคอล ฆ่าโดยการโจมตีครั้งเดียว”
ด้วยการฟันอย่างนุ่มนวล เจุนแบ่งแท่งเหล็กหลอมออกเป็น 2 ส่วนราวกับว่าเขากําลังนั่นเต้าหู
“ไม่เลวเลยสําหรับอุปกรณ์ระดับเงิน ของดี!”
ด้วยกริชนี้ ผ่าท้องเสือออกก็ยังเป็นเรื่องง่าย
หลังจากนั้น เย่จุนมองไปที่ช่องเพื่อนที่ยังกะพริบอยู่ เตือนเขาว่าได้รับข้อความใหม่แล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดหัวเล็กน้อยอีกครั้ง
จุดประสงค์ของเจุนคือการโปรโมต ผลไม้สายเลือด และขายในราคาที่ดี
ตอนนี้ วัตถุประสงค์ของการโฆษณาชวนเชื่อได้บรรลุผลแล้ว
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นส่วนใหญ่ไม่สามารถซื้อได้ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ไอเทมที่ผู้เล่นทั่วไปสามารถนําออกมาแลกเปลี่ยนได้นั้น ไม่ได้อยู่ในตัวเลือกของเจุน
เย่จุนไม่สามารถอ่านและตอบกลับทุกข้อความได้ เขาไม่มีเวลาหรือพลังงานมากนัก
เย่จุนโพสต์โดยตรงโดยกล่าวว่า
“หยางเทียนซิงพูดถูก ในโหมดมรณะ คุณต้องทํา เควสมรณะ ให้สําเร็จในทุกวันจึงจะได้รับรางวัลต่างๆ และ ผลไม้สายเลือด ก็เป็นหนึ่งในนั้น หากใครต้องการ ผลไม้สายเลือด สามารถทักหาฉันได้ต้องจองล่วงหน้าเท่านั้น รับแค่อุปกรณ์ระดับเงิน หรือไอเทมแรร์ เป็นการแลกเปลี่ยน”
บทที่ 29 ริงเกอร์ และ ดูแรงค์
วันที่ 12 ของเกม!
ท้องฟ้าสดใส!
มีลมจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ พัดมาเบาๆ!
อาหารเช้า: หอยสังข์ต้มกับถั่วงอก
หอยสังข์ตัวโตๆ อร่อยๆ แต่สาหร่ายที่ไม่ได้ย่อยในท้องหอยเหมือนกับขี้ ใครบอกว่ากินได้?
หลังจากกินและดื่มเสร็จ เย่จุนก็จดบันทึกไดอารี่ของวันนี้
จากนั้นเขาก็เริ่มต้นวันที่วุ่นวาย
เขากําลังจะปรับปรุงเรือขนสินค้า
แม้ว่าเรือขนสินค้าจะไม่เล็ก แต่เย่จุนต้องการปลูกผักและใช้เตาหลอม ทําให้ดาดฟ้าไม่มีพื้นที่เหลือ
นอกจากนี้ยังมีไม้จํานวนมากที่ไม่สามารถวางซ้อนกันได้ จึงต้องเก็บน้ําจืดไว้ในห้องโดยสาร
ดังนั้น เย่จุนจึงสร้างแพแบบง่ายๆ แล้วซ้อนไม้ทั้งหมดไว้บนแพ จากนั้นจึงใช้เชือกผูกไว้ที่ท้ายเรือเพื่อให้แพลอยอยู่ในทะเล
ด้วยวิธีนี้ ปัญหาพื้นที่บนเรือจะลดลงอย่างมาก
จากนั้นเย่จุนก็เริ่มสร้างโครงไม้
ปัจจุบันเขาปลูกผักในกล่องไม้ที่ซ้อนกันไว้บนดาดฟ้า ซึ่งใช้พื้นที่มาก มันไม่ได้ถูกใช้อย่างชาญฉลาดเท่าที่ควร
เย่จนตั้งใจจะสร้างชั้นวางไม้ 3 ชั้น ซึ่งแต่ละชั้นสามารถใช้ปลูกผักได้ ด้วยวิธีนี้ จะมีพื้นที่ว่างสําหรับการทําฟาร์มผักจะขยายเพิ่มขึ้น 3 เท่า
แรงบันดาลใจสําหรับสิ่งนี้มาจากการแสดงที่เขาเคยดูเกี่ยว กับการเพาะปลูกในเรือนกระจกแบบไม่ใช้ดินสมัยใหม่
รากของผักต้องไม่ลึกมาก ชั้นวางไม้แต่ละชั้นต้องเก็บดินได้ 20 ซม. เท่านั้น ชั้นวางไม้ 3 ชั้นพร้อมพื้นที่ปลูกผักนั้นสูงเพียงเมตรกว่าๆ เท่านั้น
ด้วยไม้มากมาย ค้อนก่อสร้างระดับเงิน และสถานะของเย่จุนในฐานะช่างก่อสร้างระดับกลาง จึงไม่ยากที่จะสร้างโครงไม้ซักสองสามชิ้น
ในเช้าวันเดียวกัน โครงไม้ที่เป็นระเบียบเรียบร้อยก็ถูกสร้างขึ้นได้สําเร็จ
โครงไม้แต่ละชั้นเหล่านี้มีแผ่นกั้นขนาด 20 ซม. ซึ่งสามารถเก็บดินได้ 20 ซม. และมีช่องว่างเพื่อให้มีความสะดวกในการระบายน้ํา
ด้วยวิธีนี้ แสง อากาศและน้ํา จึงสามารถผ่านเข้ามาได้
สมบูรณ์แบบ!
เย่จุนให้หยางเทียนซิงขุดดินสีดําทางตอนเหนือให้เขามาเติมโครงไม้ จากนั้นจึงซื้อเมล็ดพืชแล้วปลูกไว้
ผลไม้ ผัก พริก… เขาซื้อเมล็ดพืชทุกชนิด
เมื่อถึงเวลาที่เรือเต็มไปด้วยสีเขียวขจี มันจะกลายเป็นคฤหาสน์เรือเดินทะเลที่สวยงาม
ในการทําเช่นนั้น ไม่เพียงแต่จะเป็นการเพิ่มจํานวนพืชขึ้นเท่าตัวเท่านั้น แต่ยังทําให้มีพื้นที่ขนาดใหญ่บนดาดฟ้าอีกด้วย การเดินไปรอบๆจะไม่ใช่เรื่องยากอย่างที่เคยเป็นมา
เย่จุนดัดแปลงเตาหลอมเล็กน้อย หลังจากที่เขากลายเป็นช่างตีเหล็ก เขาได้รับความรู้เกี่ยวกับการตีขึ้นรูปและการสร้างเตาหลอม มากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
หลังจากการดัดแปลง เปลวไฟของเตาหลอมก็แรงขึ้นอย่างมาก ทําให้สามารถหลอมแร่ได้มากขึ้นในคราวเดียว
เย่จุนโยนแร่เหล็ก 10 ก้อนเข้าไปและเริ่มถลุงแท่งเหล็ก
ทุกวันนี้เขาได้รับแร่เหล็กค่อนข้างมาก และหลังจากหลอมสมอเหล็กแล้ว เขาก็เหลือมากกว่า 200 ก้อน
แร่เหล็กพวกนี้นี้เพียงพอที่จะหลอมให้เป็นแท่งเหล็ก 20 แท่ง ซึ่งแต่ละแท่งสามารถใช้สร้างสิ่งต่างๆได้
อาวุธที่ทําจากเหล็ก เช่น กริช ลูกธนู และอื่นๆ แม้ว่าความคมและความทนทานของพวกมันจะน้อยกว่าอาวุธระดับทองแดงมาก แต่พวกมันก็ยังมีค่ามากสําหรับผู้เล่นทั่วไป กริชเหล็ก แต่ละอันสามารถขายได้มากกว่า 100 เหรียญทองแดง
[TL : กริช คือ มีดสั้น]
อย่างไรก็ตาม เวลาที่ใช้ไปกับผลกําไรที่จะได้ ค่อนข้างจะไม่คุ้มสําหรับเย่จุน
ดังนั้น เย่จุนจึงตั้งใจที่จะใช้แร่เหล็กเพื่อหลอมมีดทําครัว กรรไกร พลั่วสําหรับทําการเกษตร จอบ ขวาน และเครื่องมืออื่นๆ สําหรับการใช้งานของเขาเอง
หลังจากเช้าที่วุ่นวาย เย่จุนก็หลอมมีดทําครัวและหม้อเหล็ก
เขาติดด้ามไม้กับหม้อเหล็กแล้วถือมันไว้ในมือข้างหนึ่ง มันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจที่เขาหลอมขึ้นเอง มันลื่นไหลกว่าหม้อแบรนด์ดัง ที่เขาซื้อในซุปเปอร์มาร์เก็ตเมื่อก่อนมาก
เย่จนรู้สึกซาบซึ้งในหัวใจของเขา
ทุกวันนี้ อาหารทุกอย่างถูกตุ้น ต้ม และคลุกเคล้าในหม้อ ในที่สุดเขาก็สามารถผัดได้
เย่จุนแทบรอไม่ไหวที่จะนํากุ้งมาผัด
คุณเคยเห็นกุ้งตัวเท่ากําปั้นหรือไม่?
ตุ๊กตาได้จับลอบสเตอร์ขึ้นมาจากก้นมหาสมุทร แต่ละตัวมีความยาวหนึ่งแขน
ลอบสเตอร์แต่ละตัวมีขนาดเท่ากําปั้น เขาชําแหละมันด้วยมีดลายแฟนซี ราดด้วยซีอิ้ว มันดูเหมือนลูกชิ้นหมู
ถ้าไม่ใช่เพราะปัจจุบันสุขภาพที่ดีขึ้นของเย่จุน ทําให้เขาต้องการอาหารเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ ลอบสเตอร์ตัวใหญ่ 2 ตัวนี้คงทําให้เขาอิ่มไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เขาดื่มไวน์ผลไม้ให้ตัวเขาเอง!
ภายใต้แสงแดดที่แผดเผานี้ มันช่างสดชื่นจริงๆ!
ไวน์ผลไม้เหล่านี้ผลิตโดยเย่จุน โดยใช้ผลไม้ที่เขาแลกเปลี่ยนมาได้
มีผลไม้มากเกินไปและเก็บได้ไม่นาน ดังนั้นเย่จุนเลยซื้อคู่มือการต้มเบียร์จากเกมมอลล์ และทําให้ได้รับฉายาผู้ผลิตเบียร์
ห้องโดยสารของเยู่จุนมีไวน์ผลไม้ขนาดใหญ่ 2 ถังอยู่แล้ว ถ้าเขากินไม่หมด เขาก็เอามันออกไปขายได้
นอกจากไวน์ผลไม้แล้ว เย่จุนยังซื้อข้าวสาลีเพื่อหมักเบียร์อีกด้วย
ด้วยทักษะการต้มเบียร์ที่มีอยู่ แต่น่าเสียดายไม่น้อยที่ไม่ได้ดื่มเบียร์ในฤดูร้อน
แต่ข้าวสาลีเหล่านั้นยังอยู่ในช่วงการหมักมอลต์ ดังนั้นคง ต้องใช้เวลาประมาณ 10 วันหรือใกล้เคียงนั้นกว่าที่เขาจะได้ดื่มเบียร์สักแก้ว
เขาพักกินอาหารกลางวันเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง
ทุกวันนี้เย่จุนมีชีวิตที่ดูเป็นธรรมชาติมากกว่าตอนที่เขาอยู่ในสังคมปกติ เขาไม่ต้องทํางานล่วงเวลา เขาแค่นอนแต่หัวค่ํา กินและดื่มตามเวลาที่กําหนด และพักกินอาหารกลางวันทําให้ร่างกายของเขาดีเป็นพิเศษ
สิ่งนี้เรียกว่าชีวิต หากย้อนกลับไปตอนยุคสังคมสมัยใหม่มันไม่ได้เรียกว่าชีวิต แต่ถือได้ว่าเป็นแค่การอยู่เอาชีวิตรอดเท่านั้น
สําหรับเย่จุนสังคมสมัยใหม่เป็นเหมือนเกมเอาชีวิตรอดมากกว่า แรงกดดันจากค่ารักษาพยาบาล สินเชื่อจํานอง และสินเชื่อรถยนต์ ทําให้เขาต้องทํางานล่วงเวลาและไม่กล้าหยุดงาน เขายังมีเจ้านายที่เหมือนกับยมทูตที่สามารถส่งเขาไปตายได้ทุกเมื่อ
แต่สําหรับผู้เล่นคนอื่นๆ พวกเขาไม่โชคดีนัก
จํานวนโพสต์ที่บ่นในช่องแชทเพิ่มขึ้น
เนื่องจากเกมหมดระยะเวลาคุ้มครองมือใหม่แล้ว ทําให้สัตว์ปาโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง
ในป่า ผู้เล่นจะต้องคอยระวังสัตว์ป่าอยู่ตลอดเวลา หรือแม้แต่ในขณะที่พวกเขากําลังนอนหลับ พวกเขาอาจจะตื่นขึ้นมา พร้อมกับงูพิษสองสามตัวที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
สิ่งนี้ทําให้ผู้เล่นจํานวนมากถูกกําจัดออกไป
ในขณะนี้ แม้ว่าจะเป็ฯช่วงพักกลางวัน เย่จุนกําลังนอนตะแคงอยู่บนเตียง ดูการสนทนาและโพสต์ในช่องเกมซ้ําแล้วซ้ําเล่า ราวกับว่าเขาย้อนเวลากลับไปในสมัยที่เขาเคยดูกระดานสนทนา
“ฉันทนไม่ไหวแล้ว ฉันมีหนูอยู่ในที่พักพิง และพวกมันก็กัดนิ้วเท้าฉันทุกคืน!”
“เพื่อน โชคดีนะที่นายสามารถจับหนูมาทําอาหารได้ แต่ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับงูในกางเกง…”
“ดึงเขี้ยวงูออก…”
“พี่ชายข้างบนดูเหมือนจะมีประสบการณ์ไม่น้อย!”
“ฉันคิดว่าฉันรู้จักคนนี้ เขาชื่อ “ปลาคาร์พยักษ์”
“สุดยอด…”
การสนทนาถูกกีดกันอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม โพสต์หวานอมขมกลืนจัดเป็นส่วนน้อย เนื่องจากโพสต์ส่วนใหญ่เป็นการมองโลกในแง่ร้าย
เกมแบ่งออกเป็นโหมดเดี่ยวและโหมดทีม
ในโหมดผู้เล่นคนเดียวจะไม่มีใครรู้ถ้าพวกเขาถูกคัดออก แต่ในโหมดทีม เมื่อเพื่อนร่วมทีมถูกคัดออกนั้นทําได้เพียงแค่จินตนาการ และการมองโลกในแง่ร้ายก็ปรากฏชัดเจนในโพสต์เหล่านี้
“เหลือฉันคนเดียวในทีมของฉัน ฉันไม่รู้ว่าต้องทํายังไง คงจะดีถ้าคนที่เสียชีวิตคือฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องมากังวลในทุกๆวัน!”
“ฉันด้วย ฉันเลเวลอัพช้าเกินไป และเพื่อนร่วมทีมก็เกลียดฉันที่ฉันเป็นตัวถ่วง!”
“เมื่อวาน เพื่อนร่วมทีมของฉัน 2 คนทะเลาะกันเรื่องผลไม้ป่า แต่ตอนนี้พวกเขาไม่คุยกันแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนทีมนี้ได้แตกสลายไปแล้ว!”
ริงเกอร์: “ฉันเป็นเพื่อนร่วมทีมที่ถูกพูดถึงจากโพสต์ด้านบน พวกเราเป็นเพื่อนกันมานานหลายสิบปี ก่อนที่ผู้ชายที่ชื่อ “ดูแรงค์” จะเข้ามา แล้วทําไมผู้ชายคนนี้ถึงที่โผล่มาแย่งอาหารจากฉัน”
ดูแรงค์: “ฉันเลเวลอัพเร็วกว่านาย และฉันก็เจอผลไม้มากกว่านายเจอ…”
ริงเกอร์: “เรา 4 คนเป็นพี่น้องกันมาก่อน ก่อนที่นายจะเข้ามา”
ดูแรงค์: “…”
ในเวลาเดียวกัน โพสต์ชื่อ “ผลไม้สายเลือดวิเศษ ที่สามารถปลุกสายเลือดโบราณของผู้เล่นได้” ก็ปรากฏขึ้นอย่างเงียบๆ และได้รับความสนใจอย่างรวดเร็ว
บทที่ 28 สมอเรือ
ความหวาดกลัวของฉลาม!
ฉายานี้ไม่เพียงแต่ช่วยให้เย่จุนได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 10% หลังจากการล่าฉลาม แต่ยังทําให้เขาสามารถปลดปล่อยออร่าที่สามารถปราบปรามฉลามทุกเผ่าพันธุ์ เหมือนกับเป็นศัตรูโดยธรรมชาติ
ดูเหมือนว่าเย่จุนจะถูกกําหนดให้เป็นนักล่าฉลามในอนาคต
เขาผ่าฉลามและทําความสะอาดพวกมัน
เลือดฉลามทั้งหมดถูกบรรจุไว้ในถัง และหนึ่งถังถูกเทลงบนต้นไม้โลหิตแปลกๆ ในขณะที่เครื่องในฉลามถูกทิ้งไว้ในถังไม้เพื่อเก็บไว้เป็นเหยื่อล่อ
เย่จุนตัดครีบฉลามให้แห้ง
ส่วนเนื้อปลาฉลามนั้นรสชาติไม่ค่อยดีจึงลงไว้ในช่องการซื้อขาย
เย่จุนไม่ชอบรสชาติของเนื้อฉลาม แต่สําหรับผู้เล่นส่วนใหญ่ มันเป็นแหล่งโปรตีนที่มีคุณภาพ
เนื้อปลาฉลามทั้งหมด 6 ตัว ถูกแย่งชิงไปทันทีที่พวกมันโผล่ในชั้นวางของในช่องการซื้อขาย ทําให้แลกกับน้ํา ไม้ และเหรียญทองแดงจํานวนมาก
“เทพเย่ได้ฆ่าฉลามอีก 6 ตัว! สุดยอดมาก!”
“เทพเย่ฆ่าฉลามได้ง่ายดายราวกับการน้ำ ฉันยังฆ่ากระต่ายไม่ได้ด้วยซ้ํา!”
ผู้เล่นคนอื่นๆ แทบจะมีนงงกับสิ่งนี้ พวกเขาตอบใต้โพสต์ซื้อขายทีละคนว่า “เทพเย่ช่างน่าประทับใจ!”
คําสาปแช่ง คําบ่น และการตอบกลับด้วยความอิจฉาริษยา ในโพสต์ก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว
เห็นได้ชัดว่าหลังจากเกมดําเนินไปเป็นเวลานาน พวกผู้เล่นที่เอาแต่บ่นถูกคัดออกไปหมดแล้ว
ผู้เล่นที่มีชีวิตรอดมาได้ไกลขนาดนี้ อย่างน้อยก็ต้องตระหนักรู้ถึงความจริง
เมื่อเห็นว่าเป็นเวลาเที่ยง หลังจากต่อสู้กับฉลามมาเกือบทั้งวันแล้ว เย่จุนก็เหนื่อยมากและเริ่มทําอาหาร (TL : 10 นาทีไม่ใช่รี??)
หลังจากตัดส่วนที่นุ่มและอ้วนที่สุดของทูน่าออก เย่จุนก็กัดมัน
“บ๊ะ!”
สํานวนที่ว่า “ละลายในปาก” ทั้งนุ่มและเนียน ล้วนแต่ไร้สาระทั้งนั้น
กลิ่นของความปิติยินดีทําให้สมองของเย่จุนว่างเปล่าทันที่ที่มัน เข้าไปในปากของเขา ทําให้เขาพูดไม่ออกซักพัก
เขาไม่คุ้นเคยกับมัน!
บรรพบุรุษในอดีตทํางานอย่างหนักเพื่อค้นหาเครื่องเทศมากมาย แต่คุณต้องการกินของดิบ มันไม่ไร้ประโยชน์หรอกหรอ?
เย่จุนเทแร่เหล็กที่หลอมเหลวเพื่อทําให้เย็นลง เขาตั้งหม้อขนาดใหญ่บนเตาไฟ และเริ่มเคี่ยวปลา
คราวนี้เขาใส่เครื่องปรุงรสมากมาย!
และพริกอีกนับไม่ถ้วน
เย่จุนใช้เงินเป็นจํานวนมากเพื่อซื้อพริกในเกมมอลล์
มันแพงเกินไป 30 เหรียญทองแดง ต่อ 1 ชิ้น เกรงว่าจะมีแค่ไม่กี่คนบนโลกนี้ที่เต็มใจจะซื้อมัน
หลังจากมองย้อนกลับไปแล้ว เขาต้องปลูกเอง!
เกมนี้คาวเกินไป และไม่สามารถขาดเครื่องปรุงรสที่เข้มข้นได้
ซุปปลายังหอมเช่นเคย!
เย่จุนหันกลับไปและเดินไปที่ท้องเรือเพื่อเด็ดถั่วงอกมาหนึ่งกํามือ
ถั่วงอกแตกหน่อแล้ว และถึงแม้จะไม่นาน แต่ก็ยังกินได้
จิ้มน้ําปลาก็อร่อย..
สภาพแย่เกินไปไม่ค่อยเอื้ออํานวย ถ้าเป็นปลาลวกร้อนๆ จิ้มน้ําพริกคงจะดีมาก…
เมื่อกินเสร็จแล้ว เย่จุนก็ปอกกล้วยที่เขาพึ่งแลกกับเนื้อฉลามไป และเปิดมะพร้าวสดๆ
อยากมีชีวิตที่ดี ต้องมีผลไม้หลังอาหาร
เขาตกปลาต่อ
เย่จุนแขวนเครื่องในของฉลามไว้ด้านนอกดาดฟ้า แล้วผูก เชือกไว้จนแทบจะจมลงไปในน้ํา
เขาอาศัยกลิ่นเลือดของเครื่องภายในฉลาม เพื่อดึงดูดปลาที่กินเนื้อเป็นอาหาร
เย่จุนหวังว่ามันจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะดึงดูดฉลาม
ปัจจุบันเขายังเหลือค่าประสบการณ์ไว้ให้ฉลามมาเติมเต็มอยู่อีกมากมาย
ถ้าฆ่าฉลามอีกซักสองสามตัว เขาน่าจะสามารถเพิ่มเลเวลนักล่าได้อีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ตลอดช่วงบ่ายมานี้ ไม่มีฉลามแม้แต่ตัวเดียวที่เข้ามา
นอกจากนี้ มันก็สมเหตุสมผลแล้ว ในฐานะที่เป็นผู้ปกครองแห่งท้องทะเล จํานวนของฉลามไม่ได้มีสูงมาก
ถึงกระนั้น เย่จุนก็จับปลาได้ค่อนข้างมาก รวมทั้งปลาทูนาสองสามตัว ซึ่งแต่ละตัวมีนาหนักเกิน 200 จิน
ปลาเหล่านี้ไม่เพียงแต่นเนื้อปลามาให้เย่จุน มาหลายร้อยจิน แต่ให้ค่าประสบการณ์กับเย่จุน มากกว่า 30 แต้ม เขาขาดค่าประสบการณ์น้อยกว่า 70 แต้ม ในการอัพเลเวล
ในอัตรานี้ แม้ว่าพรุ่งนี้เขาจะไม่สามารถดึงดูดฉลามได้ แต่การตกปลาปกติก็มีโอกาสที่จะเพิ่มเลเวลนักล่าของเขาได้เป็นเลเวล 6
เมื่อเห็นว่ามันมืดแล้ว เย่จุนก็เอาคันเบ็ดของเขาออกไป
เย่จุนตรวจสอบทุกอย่างก่อนนอน
เขาพบว่าต้นไม้โลหิตแปลกๆ ได้ดูดเลือดอีกครั้ง
ผลไม้สายเลือดเติบโตออกมาบนกิ่งอีกครั้ง แต่ก็ยังมีขนาดเล็กและยังไม่สุก
เย่จุนค้นพบว่าดินแปลกๆ ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
เมื่อวานนี้ในดินแปลกๆ นอกเหนือจากดินเหนียวสีดําแล้ว ยังมีอนุภาคผลึกจํานวนมากเช่นกัน
แต่ตอนนี้ อนุภาคผลึกที่ว่าได้ลดลงถึง 1 ใน 10
เย่จุนคิดว่าความลับของความสามารถในการเร่งการเติบโตพืช ของดินแปลกๆ อยู่ในอนุภาคผลึกเหล่านี้
น่าเสียดายที่ไม่สามารถทดลองได้ ว่าอนุภาคผลึกคืออะไรและส่วนประกอบคืออะไร
เย่จุนเทเลือดอีกถังหนึ่งลงบนต้นไม้โลหิตแปลกๆ ก่อนจะกลับไปที่ห้องโดยสารเพื่อเข้านอน
เช้าวันรุ่งขึ้น เย่จุนเดินมาถึงต้นไม้โลหิตแปลกๆ
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผลไม้สายเลือดเติบโตได้เต็มที่แล้ว
เย่จุนรู้สึกตื่นเต้น
ฉากที่หยางเทียนซิงได้ปลุกสายเลือดคนเถื่อน ยังคงจาลึกอยู่ในใจของเขา
เขาจะปลุกสายเลือดพิเศษอะไร?
เย่จุนไม่ลังเลเลยที่จะหยิบผลไม้สายเลือดออกมา และกลืนมันเข้าไปภายในคําเดียว
ความรู้สึกอบอุ่นระเบิดในท้องของเขา!
อย่างไม่คาดคิด…
กระแสความอบอุ่นพึ่งผ่านมาและหายไปอย่างรวดเร็ว
เย่จุนพร้อมที่จะต่อสู้กับความเจ็บปวด แต่ไม่คาดคิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย!
“นี่จบแล้วเหรอ?”
เย่จุนจําได้ว่า กล้ามเนื้อหน้าท้องของเขาดูเหมือนจะแข็งขึ้นเล็กน้อย เมื่อกระแสความอบอุ่นนั้นปะทุขึ้นในช่องท้องของเขา
แล้วก็กลับมาเป็นปกติ
“มันไม่ได้ผล?”
เย่จุนเปิดหน้าต่างสเตตัสด้วยความไม่เชื่อเล็กน้อย:
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายาะ
ความหวาดกลัวของฉลาม
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 3 (60/300)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 5 (432/500)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 1 (57/100)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 130 ความเร็ว: 120 ความแข็งแกร่ง: 362
สเตตัสของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อวานเลยแม้แต่น้อย
สายเลือดพิเศษตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นแค่คําเพ้อเจ้อของคนบ้า
เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่มีสายเลือดพิเศษ?
เย่จุนขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างหนัก
บางที่เลเวลของผลไม้สายเลือดอาจจะต่ําเกินไป
อย่างไรก็ตาม เพราะนี่เป็นเพียงต้นไม้โลหิตแปลกๆที่เลเวลต่ํา
สุดเท่านั้น
ใช่!”
“ต้องเป็นอย่างนั้น!”
“คงเป็นเพราะว่าสายเลือดของฉันสูงเกินไป!” (TL : ไม่มีระบบ =ขยะ)
เย่จุนพยักหน้าอย่างจริงจัง
“เอาล่ะ อย่าคิดเรื่องนี้เลย มาลงมือทํางานดีกว่า!”
ด้วยการสร้างเรือ และแท่งเหล็กที่หลอมในช่วงสองสามวันนี้ก็เพียงพอแล้ว ถึงเวลาสร้างสมอ!
เย่จุนเปิดเตาหลอมเหล็กอีกครั้ง
เพล้ง เพล้ง เพล้ง เพล้ง
เย่จุนเหวี่ยงค้อนทุบและทุบอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าเขาต้องการระบายความเศร้าโศกในใจของเขาออกไป
ค้อนตีเหล็กในปัจจุบันดูราบเรียบเป็นพิเศษ
ในเช้าวันหนึ่ง สมอเหล็กขนาดใหญ่ได้ก่อตัวขึ้น
เย่จุนผูกสมอเหล็กด้วยเชือกป่าน แล้วแขวนไว้บนคันธนู
ด้วยวิธีนี้สมอก็พร้อม
ครั้งต่อไปที่เขาพบเสบียงที่ก้นทะเล เขาจะโยนสมอเรือลง เพื่อยึดเรือไว้กับผิวน้ํา เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องกังวลว่าเรือจะล่องลอยออกไปก่อนที่เสบียงจะถูกขนออกไปจนหมด
นอกจากเหงื่อในตอนเช้าแล้ว เย่จุนก็สงบลง
ผลไม้สายเลือด ใช้ไม่ได้ผลกับเย่จุน แต่เขาก็ไม่ได้หยุดการปลูกมัน
ถ้าเขาไม่สามารถใช้มันเพื่อตัวเองได้ เขาสามารถแลกเปลี่ยนมันได้
เขาเชื่อว่าด้วยการมีหยางเทียนซึ่งเป็นตัวอย่างที่มีชีวิต หลายคนคงสนใจ ผลไม้สายเลือด ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาที่จะใช้มันเพื่อแลกกับของแรร์บางอย่าง
ส่วนเรื่องผลไม้สายเลือดจะมีผลกับผู้ที่ซื้อหรือไม่ นั่นไม่ใช่กงการอะไรของเย่จุน
บทที่ 27 ความหวาดกลัวของฉลาม
ด้วยการที่มีเรือ เย่จุนสามารถนอนหลับได้อย่างเต็มอิ่มในทุกคืน
เมื่อก่อนที่เขานอนบนแพ แดดก็ส่องบั้นท้ายทุกวันตอนรุ่งสาง บังคับให้เขาต้องลุก
ในที่สุดเขาก็สามารถนอนหลับได้จนตื่นอย่างเป็นธรรมชาติทุกวันได้แล้ว!
เย่จุนนอนอยู่บนเตียงแล้วบิดคอ เขามีความสุขเมื่อได้ยินเสียงแตกของข้อต่อ แล้วเขาก็ลุกขึ้นอย่างพึงพอใจ
สิ่งแรกที่เขาทําหลังจากตื่นนอนทุกวันคือการลงชื่อเข้าใช้
ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ: ได้รับ “อาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ”
อาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ: อาหารสัตว์เลี้ยงที่พัฒนาโดย Pet Aliens เพื่อปรับปรุงคุณสมบัติของสัตว์เลี้ยงและเพิ่มความ สนิทสนมของสัตว์เลี้ยงอุดมไปด้วยองค์ประกอบการติดตามที่หลากหลาย ที่สามารถปรับปรุงคุณลักษณะของสัตว์เลี้ยงได้อย่างมากไม่มีสัตว์เลี้ยงตัวใดสามารถปฏิเสธสิ่งล่อใจนี้ได้
เย่จุนมองดูโถที่ดูเหมือนอาหารสุนัขที่อยู่ตรงหน้าเขาและรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย
ทุกวันนี้การลงชื่อเขาใช้ได้แต่สิ่งที่ไร้ประโยชน์
เขาเปิดขวดโหลและกลิ่นแปลกๆ ก็กระจายออกมา ชวนน้ำลายสอไม่น้อย
“อาหารนี่ คนกินได้ไหม?” เย่จุนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
เย่จุนสลัดความคิดในใจของเขาออกไป เย่จุนทําอาหารเช้าให้ตัวเองและกินจนอิ่ม และแน่นอนว่าเขามีความคิดแปลกๆ เพราะเขาหิวเกินไป
เย่จุนนํา อาหารสัตว์เลี้ยงวิเศษ ไปที่ท้ายเรือ
เมื่อไม่มีสัตว์เลี้ยงตัวอื่นอยู่บนเรือ ปลากระเบนไฟฟ้านี้จึงเป็นตัวเลือกที่ดีในการทดลอง
เย่จุนบีบอาหารสัตว์เลี้ยงขนาดเท่าหัวแม่มือที่ดูเหมือน อาหารสุนัขแล้วโยนเข้าไปในปากของปลากระเบนไฟฟ้า
ทันใดนั้น ปลากระเบนไฟฟ้าที่ดูหงุดหงิดก็กลายเป็นเชื่อฟังอย่างน่าประหลาดใจ และมองไปยังเจุนอย่างกระตือรือร้นราวกับว่ามันยังต้องการอีกชิ้นนึ่ง
“มันวิเศษจริงๆ!
เย่จุนลองไปแตะมัน และแทนที่มันจะใช้ไฟฟ้าดูดเขา ปลากระเบนไฟฟ้าดูเหมือนจะกระดิกหางใส่เยู่จุนเหมือนลูกสุนัข
“ไม่ดีเลย”
“ฉันเลี้ยงแกมาเพื่อช็อตฉัน ไม่ใช่เพื่อเป็นสุนัข!”
เย่จุนเตะมัน!
เสียงช็อต…
ปลากระเบนไฟฟ้าได้ปล่อยกระแสไฟฟ้าที่ทําให้เยจุนมีนงง
‘สดชื่น!’
เย่จุนถอนหายใจและยิ้มด้วยความพึงพอใจ
‘แบบนี้ดีแล้ว’
ทุกอย่างมีจุดประสงค์ของมัน ปลากระเบนไฟฟ้าควรเป็นที่ชาร์จพลังให้เขา ไม่ใช่เป็นเหมือนสุนัข
ด้วยความพอใจ เย่จุนกลับไปที่ดาดฟ้า เติมพื้นลงในเตา และใส่แร่เหล็กลงไปถลุง
ในขณะนี้ เสียงแจ้งเตือนจากช่องการซื้อขายก็ดังขึ้น
“เพื่อนของคุณ หยางเทียนซิง ส่งไม้ให้คุณ 50 ลูกบาศก์เมตร!”
เย่จุนมองดูเพื่อนที่ดี
เมื่อประเมิณจากดวงอาทิตย์ตอนนี้ประมาณ 10 โมงเช้า แต่ผู้ชายคนนี้ได้ตัดไม้ไปแล้ว 50 ลูกบาศก์เมตร?
เขาราวกับเป็นเครื่องตัดไม้ร่างมนุษย์
ด้วยความแข็งแกร่งในการตัดไม้ของเขา บางทีในวันที่เกมปิดตัวลง เขาสามารถทําเงินได้ล้านหยวนต่อปีเพียงแค่ทํางานในสถานที่ก่อสร้างและขนอิฐ
เย่จุนไม่รู้ว่าหลังจากปลุกสายเลือดคนเถื่อนมาเมื่อวานนี้ หยางเทียนซึ่งไม่ได้นอนทั้งคืนเลือดลมในร่างกายของเขากําลังเดือดพล่าน และพลังงานในตัวเขามันไร้ประโยชน์ เขาเลยตัดไม้ทั้งคืน
มันเกิดขึ้นเพียงว่า เยู่จนใช้ฟื้นจนเหลือน้อย และตอนนี้เขาใช้เตาหลอมเพื่อตีทุกวันซึ่งกินไม้เป็นจํานวนมาก ไม้พวกนี้ช่วยแก้ปัญหาความต้องการเร่งด่วนของเขาได้
เขาตอบหยางเทียนซิงด้วยรอยยิ้ม
เย่จุนเริ่มออกล่าในวันนี้
2 วันนี้เขาไม่ได้อัพเลเวลเลย
เยจุนไม่ต้องการเสียเวลาระหว่างการหลอมแร่
เย่จุนย้ายถังเลือดฉลามออกจากกระท่อมแล้วเทลงทะเล
จากนั้นเขาก็เอาไส้ปลาฉลามเกี่ยวเข้ากับตะขอคันเบ็ด
ผ่านไป 2 วัน เครื่องในของฉลามพวกนี้ก็มีกลิ่นเหม็นเล็กน้อยและรสชาติไม่ค่อยดีนัก
แต่กลิ่นเหม็นและกลิ่นเลือดเป็นสิ่งที่ล่อตาล่อใจสําหรับป ลาที่กินเนื้อเป็นอาหาร
เย่จุนจําได้ว่าตอนเป็นเด็ก เขาชอบใช้ไส้ไก่ปล่อยกลิ่นเหม็นในการจับปลาดุก และเขาก็จับได้เสมอ
สักพักก็มีฝูงปลาเก๋ถูกดึงดูดเข้ามา
เย่จุนเหวี่ยงแขนของเขา และปลาเก๋ที่มีน้ําหนักมากกว่า 10 จิน ก็ลอยขึ้นไปบนดาดฟ้า
ปลาเก๋าตัวนั้นพลิกไปมาบนดาดฟ้า แต่เย่จุนก็ไม่รีบร้อนที่จะจัดการกับมัน เพราะเขาจะฆ่าพวกมันพร้อมกันในภายหลัง
การตกปลาก็เป็นแบบนี้ เมื่อไม่มีปลา จะไม่มีการเคลื่อนไหวเป็นเวลานาน และเมื่อมีปลา พวกมันจะมาทีละตัวและแย่งกันกัดเบ็ด
ในไม่ช้าก็มีปลาเก๋มากกว่า 20 ตัว เกลื่อนอยู่บนดาดฟ้าของเจุน
ที่ใหญ่ที่สุดน่าจะเกิน 100 จิน เย่จุนต้องใช้ความพยายามเยอะมากในการดึงมันขึ้นมา
เมื่อกลุ่มปลาเก๋ถูกเย่จุนกวาดไป ผิวน้ําก็กลับมาสงบอีกครั้ง
เย่จุนไม่รีบร้อน เพราะความจริงที่ว่าปลาตัวเล็กไม่ได้วุ่นวายมากนัก หมายความว่าปลาตัวใหญ่กําลังมา
ตามที่คาดไว้ในเวลาที่ใช้ในการสูบบุหรี่จนเสร็จ คันเบ็ดของเยีจุนก็จมลงทันที จนกระทั่งถูกดึงจนเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว
“นี่ไงตัวใหญ่มาแล้ว!” เจุนลุกขึ้นอย่างกะทันหันด้วยความตื่นเต้น
ซีซี…
สายเบ็ดส่งเสียงอย่างรุนแรง รู้สึกราวกับว่าลูกแมวกําลังเกาหัวใจของเขา
เยู่จุนลุกขึ้นยืนเป็นท่าม้า จับคันเบ็ดแน่น และเหยียบเท้าบนราวรั้ว เขาเกือบจะถูกดึงลงทะเลด้วยกําลังมหาศาล
สายเบ็ดถูกลากออกไปหลายเมตรก่อนที่ปลาขนาดใหญ่จะโผล่หัวขึ้นมาบนผิวน้ําในระยะไกลในที่สุด
“ทูน่า!”
คําใบ้นี้ ทําให้มีความประหลาดใจแวบวาบในดวงตาของเย่จุน
นี่เป็นของดี ของหายาก!
เย่จุนสามารถจัดการกับปลาตัวนี้ด้วยความสามารถทางกายภาพในปัจจุบันของเขา ถ้าเป็นตอนที่เกมเริ่มต้นขึ้น เขาคงไม่สามารถจับปลาตัวใหญ่ขนาดนี้ได้!
ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก เย่จุนพลิกท้องของทูน่ากลับหัว จากนั้นจึงใช้ตะขอเกี่ยวหางและเตรียมลากปลาไปบนดาดฟ้า
ทันใดนั้น ปากขนาดใหญ่ก็พุ่งออกมางับหัวทูน่าในคําเดียว
ฉลามขาวที่ไม่รู้ว่าซุ่มโจมตีมานานแค่ไหนแล้ว มันก็อดไม่ได้ที่จะฆ่ามันในตอนนี้
เย่จุนรีบคว้าปลาทูน่าส่วนที่เหลือกลับมาอย่างว่องไว แต่หัวของทูน่าก็หายไป
ฉลามขาวยักษ์หลายตัวโผล่ออกมาจากทะเลที่ละตัว เห็นได้ชัดว่ามันถูกดึงดูดโดยกลิ่นเลือด
ฉลามขาวพวกนี้เป็นผู้ปกครองแห่งท้องทะเล และพวกมันแทบไม่มีศัตรูตามธรรมชาติเลยพวกมันจึงว่ายน้ําอยู่รอบๆ เรืออย่างกล้าหาญและแข่งขันกันเพื่อแย่งชิงเนื้อในทะเล
“แกกล้าดียังไงมาปล้นฉัน?”
“แกคงเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ!
ไม่ใช่ครั้งแรกของเจุนในการล่าฉลาม และเขาก็ไม่เคยกลัว พวกมัน
ในสายตาของเขา ฉลามเหล่านี้เป็นเพียงกลุ่มของค่าประสบการณ์และกลุ่มปลาที่รสชาติไม่ค่อยดีนัก
เย่จุนเตรียมเครื่องมือของเขาไว้นานแล้ว ดังนั้นเขาจึงเหยียดคันธนูและยิงลูกธนูออกไป
ลูกธนูหนามแทงทะลุครีบฉลามอย่างแรงจึงยากที่จะหลุดพ้น
หลังจากยิงตัวแรกได้สําเร็จ เย่จุนก็ยิงธนูอีกลูกผ่านฉลามอีกตัวหนึ่ง
การล่าฉลามหลายครั้งทําให้เขามีประสบการณ์มากมายในการจัดการกับฉลามในตอนนี้
ในเวลาเพียง 10 นาที ฉลามทั้ง 10 ตัวก็ถูกฆ่าตาย!
“สังฉลามขาว (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +50”
“สังฉลามขาว (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +50”
“สังฉลามขาว (เลเวล 5),ได้รับฉายา “ความหวาดกลัวของฉลาม” ได้รับค่าประสบการณ์ +55”
“ความหวาดกลัวของฉลาม”
เย่จุนเปิดแผงสเตตัสของเขา
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา:
ความหวาดกลัวของฉลาม: ฉายาที่ได้รับเพราะคุณล่าฉลามมากเกินไปและทําให้ฉลามสายพันธุ์นี้เกิดความบาดเจ็บทางจิตใจอย่างรุนแรง การฆ่าฉลามทําให้ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น 10% ซึ่งสามารถปราบปรามความสามารถของฉลามได้ทุกเผ่าพันธุ์
“สุดยอด!”
“ฉลามเป็นผู้ปกครองแห่งท้องทะเล และฉันได้ฆ่าพวกมันอย่างรวดเร็วจนพวกมันกลัว!”
“แล้วฉันจะเป็นราชาแห่งท้องทะเล!”
“เย่จุนถือฉมวกเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ!”
[TL] : ไอ้หลามเอ็งหาเรื่องผิดคนแล้ว555
บทที่ 26 สายเลือดคนเถื่อน
คำตอบของหยางเฉิงเฉิงช่างน่าประหลาดใจ!
เย่จุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่หยางเทียนซิงคัดค้านทันที
หยางเฉิงเฉิงดันแว่นของเธอขึ้นและวิเคราะห์อย่างสมเหตุสมผล
“พี่คะ โลกปัจจุบันนี้แตกต่างไปจากโลกปกติของเราอย่างสิ้นเชิง หากเรายังอยู่ในโลกปกติ เราสามารถค้นหาอุปกรณ์การดำรงชีวิตขั้นพื้นฐานและไม่มีปัญหาในการเอาชีวิตรอด อย่าลืมว่านี่คือโลกของเกมที่มอนสเตอร์จะวิวัฒนาการและโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ เราสามารถจัดการกับสัตว์ป่าธรรมดาได้ แต่ในอนาคต เมื่อมอนสเตอร์ป่าวิวัฒนาการและสัตว์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ สัตว์อสูร และสัตว์ในตำนาน ปรากฏขึ้นขึ้นมา หากเราอ่อนแอขนาดนี้ เราจะยังอยู่รอดได้หรอ?”
“หนูมีสายเลือดพิเศษในตัวหนู คือ ร่างกายพลังงานไฟ แต่หนูยังคงรู้สึกว่าวิวัฒนาการของหนูช้าเกินไป หนูได้รับการปกป้องจากพี่ และตอนนี้หนูเป็นเพียง นักเวทย์ไฟเลเวล 1 ที่มีคาถาลูกไฟ ที่สามารถใช้เพื่อจุดไฟได้เท่านั้น ถ้าพี่จับสัตว์เล็กๆ มาให้หนูฆ่า เลเวลนักล่าของหนูก็จะถึงเลเวล 1 ฆ่า ต่อให้พี่จับสัตว์ตัวเล็กๆ มาหนูก็จะเป็นแค่ดอกไม้ในเรือนกระจก นอกจากนี้ ยังทำให้ความเร็วในการอัพเลเวลของพี่ช้าลงมาก หยานซีและคนอื่นๆ ออกไปเพราะพวกเขาไม่ต้องการให้หนูลากพวกเขาลง และไม่ต้องการให้แบ่งค่าประสบการณ์ของพวกเขาให้หนู”
เมื่อพูดอย่างนั้น หยางเฉิงเฉิงก็หันไปมองที่เย่จุนที่รับสายและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าการคำนวณของฉันถูกต้อง เลเวลความสัมพันธ์กับเปลวไฟของเย่จุนน่าจะใกล้เคียงกับเลเวล 3 และเลเวลนักล่าของเขาควรจะเป็น ที่เลเวล 5 ไม่งั้นมันคงจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะล่าฉลามขาวได้มากมายขนาดนี้!” (พูดกับพี่ “หนู” กับคนอื่น “ฉัน”)
เย่จุนพยักหน้าและกล่าวว่า “ผมเป็น นักเวทย์ไฟเลเวล 3 และนักล่าเลเวล 5 แล้ว” นอกจากนั้น ยังมีอาชีพ นักเวทย์สายฟ้า ที่เย่จุนไม่ได้เปิดเผย
“แน่นอน คุณแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดไว้ หมายความว่าโลกนี้มีบางสิ่งที่สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็ว”
หยางเฉิงเฉิงจับประเด็นได้ ด้วยความสัมพันธ์กับเปลวไฟของเย่จุน เขาไม่สามารถไปถึงเลเวล 3 ได้อย่างแน่นอน ดังนั้นจึงต้องมีวิธีอื่นที่จะช่วยให้เขาเพิ่มเลเวลพลังงานไฟของเขาได้
“เกมพึ่งเริ่มต้นและนี่ไม่ใช่จุดจบอย่างแน่นอน ดังนั้นหนูคิดว่าสิ่งมีชีวิตเลเวล 10, 20 แม้กระทั่งเลเวล 100 อาจปรากฏขึ้นในอนาคต พี่ชายตอนนี้เราล้าหลังมาก และเมื่อเราถอยหลังหนึ่งก้าว เราจะอยู่ข้างหลังเสมอ มอนสเตอร์ป่าคงไม่ให้เวลาเราแน่”
หยางเฉิงเฉิงกล่าวต่อ “ร่างกายพลังงานไฟเป็นความหวังเดียวของหนู แต่ความเร็วในการเพิ่มเลเวลของร่างกายพลังงานไฟยังช้าเกินไป หนูไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะถึงเลเวล 2 และเลเวล 3”
“หนูไม่ต้องการที่จะพลาดโอกาสนี้!” ดวงตาของหยางเฉิงเฉิงเปล่งประกาย และการแสดงออกของเธอก็หนักแน่นอย่างหาที่เปรียบมิได้
เย่จุนไม่เคยรู้สึกว่ามีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้มาก่อน ท้ายที่สุด เขามองว่าเด็กหญิงตัวน้อยคนนี้ พึ่งพาการปกป้องจากหยางเทียนซิงเสมอเพื่อเอาชีวิตรอด และหากเธออยู่คนเดียว เธอคงไม่รอดตั้งแต่ 3 วันแรก
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เย่จุนค่อนข้างประทับใจกับ หยางเฉิงเฉิง
ในโลกนี้ ความกลัวที่ยิ่งใหญ่สุดคือความไม่รู้
มีความเป็นไปได้บางอย่างที่ ผลไม้สายเลือด สามารถกระตุ้นพลังของสายเลือดของเธอได้ แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันจะออกมาเป็นอย่างไร ท้ายที่สุดไม่มีใครเคยกินมัน
ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ไม่รู้จัก
เย่จุนไม่กล้าลองง่ายๆ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องการหาหนูทดลอง
เป็นการกระทำที่น่าชื่นชมอย่างแท้จริงสำหรับเด็กสาวเช่นหยางเฉิงเฉิง แม้ว่าเธอจะรู้ความจริงนี้แต่เธอยังมีความกล้าหาญและความมุ่งมั่น
เย่จุนส่งผลไม้สายเลือดตรงไปและพูดว่า “ถือซะว่ามันเป็นของขวัญจากผมสำหรับพวกคุณ มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของคุณ ว่าคุณต้องการที่จะกินมันหรือไม่!”
ผลไม้สายเลือดไม่ใช่อะไร สำหรับเย่จุนมันเป็นสิ่งที่สามารถงอกใหม่ได้ในเวลาไม่นาน
หยางเฉิงเฉิงถือผลไม้สีเลือดขนาดเท่าหัวแม่มือ ดวงตาของเธอเปล่งประกาย
เป็นวิสัยทัศน์สำหรับอนาคต ความปรารถนาในความแข็งแกร่ง
อย่างไรก็ตาม มือขนาดใหญ่เอื้อมไปจากด้านข้างและดึง ผลไม้สายเลือดออกไป
หยางเทียนซิงกินผลไม้สายเลือด ในคำเดียวเคี้ยวมันและพูดว่า “น้องสาวพี่ไม่สามารถให้เธอเสี่ยงได้พี่จะลองก่อน!”
เหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันทำให้หยางเฉิงเฉิงตกตะลึงเล็กน้อย และแว่นตาของเธอก็เกือบหลุด
เย่จุนไม่ได้พูดอะไรและมองดูปฏิกิริยาของอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ มันไม่สำคัญว่าใครกินผลไม้สายเลือด สิ่งที่เย่จุนต้องการเห็นคือผลลัพธ์
หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของหยางเทียนซิง ก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที ตามมาด้วยผิวหนังทั้งตัวของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงในร่างกายของเขา ทำให้ร่างกายของเขางอตัวเหมือนกุ้งโดนต้ม
“พี่ชาย!” หยางเฉิงเฉิง ผู้ซึ่งมีสติสัมปชัญญะอยู่เสมอ ก็ยังยากที่จะสงบสติอารมณ์ได้ในขณะนี้
“พี่ไม่เป็นไร!”
หยางเทียนซิงคำราม และกลิ้งไปทั่วพื้น ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังจะแตกออกจากร่างกายของเขา
“พี่เย่ ถ้าผมตาย… ช่วยน้องสาวผมด้วย อย่าปล่อยให้เธออดตาย!”
หยางเทียนซิงกรีดร้องอย่างน่าสังเวชและพุ่งชนต้นไม้ใหญ่อย่างบ้าคลั่ง
ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงมาก จนเขาทำได้เพียงใช้ความเจ็บปวดที่เกิดจากการทำร้ายตัวเองเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดเท่านั้น
แกร๊ก…
ต้นไม้ใหญ่ต้นขาหนาหัก!
“พี่ชาย… เป็นไรไหม!” หยางเฉิงเฉิงรีบตามไป
หยางเทียนซิง กลิ้งไปกลิ้งมามาบนพื้นสองสามรอบก่อนที่เขาจะหยุด และลุกขึ้นจากพื้น ร่างกายของเขาเปียกโชกราวกับว่าเขาพึ่งตกน้ำมา
“พี่ไม่เป็นไร!”
หยางเทียนซิงเปียกโชกไปด้วยเหงื่อขณะหอบ การแสดงออกของเขาค่อนข้างตื่นเต้นในขณะที่เขาพูด “พี่ปลุกได้แล้ว! พี่ได้ปลุกสายเลือดพิเศษ!”
“สายเลือดคนเถื่อน: สายเลือดพิเศษที่มีอยู่ในเลือดของลูกหลาน ของคนเถื่อนและมนุษย์ และเมื่อพลังของสายเลือดถูกเปิดใช้งาน มันจะเพิ่มพลังเป็น 2 เท่าในช่วงเวลาสั้นๆ”
นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมต้นไม้ต้นนั้นจึงถูกทำลายโดยหยางเทียนซิงในทันที
“สายเลือดได้ตื่นขึ้นแล้วและผมก็ขึ้นไปถึงเลเวล 1!”
หยางเทียนซิงดีใจมากและพูดว่า “พี่เย่ ผมไม่สามารถตอบแทนพี่ได้ ในอนาคตหากพี่ต้องการอะไรจากผม แค่พูดถึงมัน… ผมไม่รู้ว่าพี่เย่ยังมีผลไม้สายเลือด อีกหรือไม่… น้องสาวของผม…”
ในอีกด้านหนึ่ง หยางเฉิงเฉิง กลับมามีท่าทางที่ดูมีสติมีความสุขุมอีกครั้ง แต่ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับเมื่อมองไปที่เย่จุน—เต็มไปด้วยความปรารถนา
เย่จุนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ท่าทางของเขาสงบลงในขณะที่เขาพูด “ยังมีผลไม้สายเลือดอยู่ แต่คุณจะต้องรอสองสามวัน แล้วผมจะติดต่อคุณหลังจากสองสามวัน!”
หลังจากวางสาย สายตาที่ดูตกใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเย่จุน
สายเลือดคนเถื่อนสามารถเพิ่มพลังได้ 2 เท่า
มันอาจจะไม่ได้น่าประทับใจมากนักในตอนนี้ แต่ในอนาคต เมื่อเขาไปถึงเลเวล 5, 10 หรือสูงกว่านั้น การเพิ่มพลังเป็น 2 เท่า นั้นน่ากลัวแน่นอน
‘ลูกหลานของคนเถื่อน ไม่น่าแปลกใจเลยที่ หยางเทียนซิง ถึงดูเหมือนหมี’
ในท้ายที่สุด การสัญญาว่าจะให้ผลไม้สายเลือดแก่อีกฝ่ายหนึ่งก็ไม่มีผลอะไร เย่จุนสามารถมีผลไม้สายเลือดได้เรื่อยๆ พร้อมกับต้นไม้โลหิตแปลกๆ อยู่ในมือ
ผลไม้สายเลือด 2 ผล จะไม่ขาดทุนเพราะเขาจะได้พันธมิตรที่ทรงพลังขึ้นอีก 2 คน
เกมเอาชีวิตรอดนี้ ซึ่งไม่ได้จำกัดอยู่แค่โหมดในทันที และมีแนวโน้มว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในอนาคต
การหาพันธมิตรล่วงหน้าอาจมีประโยชน์ในอนาคต
อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของหยางเทียนซิงแล้ว เย่จุนก็อยากรู้ว่าเขาจะมีสายเลือดพิเศษอะไรในตัวเขา
ทำให้เขาตั้งหน้าตั้งตารอมากขึ้นเรื่อยๆ
เย่จุนรดน้ำต้นไม้โลหิตแปลกๆ ด้วยถังเลือดฉลาม จากนั้นกลับไปที่ห้องโดยสารและนอนลงบนเตียงคู่นุ่มๆ ก่อนที่จะผล็อยหลับไปด้วยความโหยหาย
บทที่ 25 ฉายาชาวไร่
เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ก็ได้กลายเป็นวันใหม่
เย่จุนนอนจนถึงพระอาทิตย์ขึ้นเป็นครั้งแรก
นี่เป็นครั้งแรกที่เขานอนหลับสนิทตั้งแต่เริ่มเกมมา
เมื่อก่อนตอนอยู่บนแพ เขามักจะกลัวว่าจะกลิ้งตกทะเลถ้าไม่ระวัง และเขากลัวว่าลมหรือคลื่นยักษ์อาจซัดแพจมตอนไหนก็ได้
ตอนนี้เขามีเรือแล้วมันมีที่ให้อยู่ และในที่สุดเขาก็สบายใจได้
เมื่อมองดูตุ๊กตาที่นั่งอยู่ไม่ไกล เย่จุนก็นึกถึงความฝันที่อธิบายไม่ได้ที่เขาเจอเมื่อคืนนี้ และเขาได้เตะตุ๊กตาตกลงไปในทะเลโดยไม่ได้ตั้งใจ สิ่งนี้ยังคงใช้ได้ดีในทะเล
เย่จุนล้างตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา
บนเรือ ในที่สุดเขาก็สามารถล้างตัวของเขาได้
สิ่งแรกที่เขาทำทุกวันหลังจากตื่นนอนคือการลงชื่อเข้าใช้:
“ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ: ได้รับหลอดไฟ!”
ในมือของเย่จุนได้มีหลอดไส้แบบเก่าปรากฏขึ้น
‘สิ่งนี้มีประโยชน์ยังไง?’
เย่จุนลองปล่อยและเศษเสี้ยวของกระแสไฟฟ้าออกจากปลายนิ้วของเขา
ทันใดนั้น หลอดไฟก็สว่างขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม แสงนั้นก็ดับวูบไปอย่างรวดเร็ว
“แกร๊ก”
ลวดทังสเตนในหลอดไฟแตก และกระจกเปลี่ยนเป็นสีดำ
เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์จริงๆ
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาลงชื่อเข้าใช้และได้ขยะที่ไร้ประโยชน์แบบนี้
เขาไม่ได้รับอะไรดีๆเลย ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
เย่จุนหยิบหลอดไฟอีกอันออกจากห้องโดยสาร
นี่คือสิ่งที่เขาได้จากการลงชื่อเข้าใช้เมื่อวานนี้
“หลอดไฟพลังงานแสงอาทิตย์ เปล่งแสงได้โดยการดูดซับแสงแดด ตราบใดที่มีดวงอาทิตย์ ก็สามารถเปล่งแสงได้ ถ้าไม่มีดวงอาทิตย์ ก็ไม่ส่องแสง!”
เย่จุนวางไว้ตรงทางเข้าห้องโดยสาร และแสงไฟจางๆ ก็ได้ส่องสว่างภายในท้องเรือ
ในท้องเรือมีกล่องไม้ที่คลุมด้วยผ้าร่มชูชีพ
จากภายนอก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกได้ว่ามีอะไรอยู่ในกล่องไม้เหล่านี้ แต่มีหยดน้ำแทรกซึมอยู่นอกกล่องไม้
เย่จุนเปิดกล่องไม้โดยบังเอิญ และน่าแปลกใจที่มีถั่วอยู่ข้างใน
ทั้งกล่องเต็มไปด้วยถั่ว ซึ่งบางอันดูเหมือนจะแตกออก และมีถั่วงอกขึ้นมาเล็กๆ
น้ำในท้องเรือนั้นอับชื้น ดังนั้นจึงน่าแปลกใจที่ถั่วเหล่านี้มีสัญญาณของการแตกหน่อภายในคืนเดียว
“ติ๊ง! ถั่วงอก ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นที่ได้รับฉายาชาวไร่มือใหม่: ได้รับรางวัลดินแปลกๆ (ซึ่งสามารถเร่งการเจริญเติบโตของพืชได้) ความอดทน +10, ความแข็งแกร่ง +10”
‘ชาวไร่มือใหม่?’
ตามที่คาดไว้ นอกจากอาชีพการต่อสู้แล้ว ยังมีอาชีพที่ไม่ใช่อาชีพต่อสู้อยู่ในเกมนี้อีกด้วย
ในตอนนี้ เย่จุนมีความรู้มากมายเกี่ยวกับการปลูกพืช ได้ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้เขามีความรู้ไม่น้อยไปกว่าผู้เชี่ยวชาญด้านการเกษตร
วิธีการปลูกก่อนหน้านี้บางส่วนที่ใช้จินตนาการล้วนผสมผสานกันในทันที และข้อดีและข้อเสียของแต่ละวิธี ก็ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจนในทันที
เย่จุนปิดกล่องถั่วและรดน้ำให้ทั่ว
อีกไม่กี่วันก็จะได้ถั่วงอกกินแล้ว
กลับมาที่ดาดฟ้า เย่จุนปลูกเมล็ดพันธุ์ผักที่เขาปลูกเมื่อวานนี้ตามความรู้ใหม่ในหัวของเขา ด้วยวิธีนี้ อัตราการงอกจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
สำหรับดินประหลาดนี้…
เย่จุนมองไปที่หม้อดินตรงหน้าเขา ดูเหมือนหนักราวๆ 10 จิน ดินเป็นสีดำและมีอนุภาคคริสตัลขนาดเล็กจำนวนมากอยู่ภายในนั้น
‘ที่ไหนดีที่สุดที่จะใช้ดินนี้เพื่อเร่งการเจริญเติบโตของพืช?’
มีน้อยเกินไปที่จะใช้กับผัก ดังนั้นจึงไม่คุ้มค่า
สิ่งเดียวที่สามารถใช้ได้คือ ต้นไม้ผลแปลกๆ หรือ ต้นไม้โลหิตแปลกๆ
เย่จุนคิดอยู่ครู่หนึ่งและฝังดินลงในกล่องไม้ที่ปลูกต้นไม้โลหิตแปลกๆ
ทันใดนั้น ต้นไม้เลือดแปลกๆ เริ่มเรืองแสง และภายในกล่องไม้ ดินที่รดน้ำด้วยเลือดก็เริ่มจางหายไป
ในไม่ช้าสีของเลือดก็หายไปและเลือดภายในก็ถูกดูดซึม
ตามที่คาดไว้ ดินนี้กระตุ้นให้พืชดูดซับสารอาหารและเติบโตเร็วขึ้น
เย่จุนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ แต่เขาไม่ได้ขาดเลือด เมื่อวานเขาได้ถังเลือดมาหลายถังจากการล่าฉลาม!
เย่จุนเอาถังเลือดมาแล้วเทลงไป
ต้นไม้โลหิตแปลกๆ ได้กลิ่นเลือดที่เข้มข้นและแกว่งไปมาอย่างตื่นเต้น ทำให้เกิดรากเพิ่มอีกสองสามอย่างน่าประหลาดใจ ซึ่งหยั่งรากลงไปในเลือดและดูดซับมันอย่างบ้าคลั่ง
ไม่นานหลังจากนั้นก็มีผลไม้สีเลือดก่อตัวขึ้นบนกิ่งของต้นไม้โลหิตแปลกๆ และดูเหมือนว่าจะเก็บเกี่ยวได้ในวันนี้เลย
เดิมที แม้ว่าจะมีเลือดมากพอที่จะรดน้ำต้นไม้ก็ต้องใช้เวลา 4 หรือ 5 วันกว่าต้นไม้โลหิตนี้จะออกผล แต่ตอนนี้ความเร็วลดลงถึง 5 เท่า
เป็นเอฟเฟกต์ที่น่าประทับใจ!
เย่จุนก็ไปทำอย่างอื่นอย่างสบายใจ
เขาไปที่ท้ายเรือเพื่อป้อนปลากระเบนไฟฟ้า และถูกไฟฟ้าช็อตกลายเป็นพลังงานไฟฟ้า +10
เมื่อเสร็จแล้ว เขาก็เริ่มถลุงแร่และเริ่มหลอมเหล็ก
เนื้อปลาฉลามนั้นขายหมดเมื่อวานนี้ และเสบียงของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
เขาได้รับผลไม้ทุกชนิด ผักป่า เห็ด ไข่ป่า และอื่นๆ จากการซื้อขาย
ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้แร่เหล็กหลายร้อยชนิด
สำหรับผู้เล่นคนอื่นๆ แร่ในตอนนี้ล้วนแต่ไร้ประโยชน์ ไม่ต่างจากอาหารทั่วไป ดังนั้นมันจึงคุ้มค่าที่จะแลกเปลี่ยนเป็นอาหาร
แร่เหล็กเหล่านี้ไม่เหมาะสำหรับการตีอาวุธ ดังนั้นหลังจากหลอมแร่เหล่านี้แล้ว เย่จุนวางแผนที่จะสร้างสมอเรือ
สมอเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับเรือ
เมื่อค้นหาเสบียงที่ก้นทะเล เขาสามารถใช้สมอยึดเรือไว้กับที่ และออกค้นหาวัสดุในทะเลได้อย่างสมบูรณ์ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เขาไม่สามารถเก็บแร่ทองแดงได้แม้แต่ 1 ใน 10 ด้วยซ้ำ
เสียงเหล็กกระทบกันดังขึ้น
“ติ๊ง! หลอมแร่เหล็ก แท่งเหล็ก +2 ความชำนาญในการตีเหล็ก +1”
แพนั้นเทียบไม่ได้กับดาดฟ้า ไม่เพียงแต่พื้นที่จะกว้างขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีความเสถียรมากกว่าด้วย
เย่จุนเพิ่มความสูงของเตาหลอมเพื่อทำให้หลอมแร่ได้มากขึ้นในคราวเดียว และความเร็วในการหลอมก็เพิ่มขึ้นหลายเท่า
หนึ่งวันต่อมา เย่จุนได้รับแท่งเหล็กมากกว่า 30 แท่งแล้ว
นอกจากนี้ต้นไม้โลหิตก็พร้อมสำหรับการเก็บเกี่ยว
เย่จุนดึงผลสายเลือดจากต้นไม้โลหิต เขาไม่ได้รีบรับมัน แต่ติดต่อหยางเทียนซิง
ก่อนหน้านี้ หยางเทียนซิงกล่าวว่าน้องสาวของเขา หยางเฉิงเฉิง มีสายเลือดพิเศษ นั่นคือ ร่างกายพลังงานไฟ
เย่จุนอยากรู้ว่าผลสายเลือดมีผลข้างเคียงต่อร่างกายมนุษย์หรือไม่
หยางเฉิงเฉิงเองก็มีสายเลือดพิเศษและตัวทดลองที่ยอดเยี่ยม
ดวงอาทิตย์ที่ฝั่งของเย่จุนยังไม่ตกเต็มที่ แต่ฝั่งของหยางเทียนซิงนั้นอยู่ใกล้กับอาร์กติกเซอร์เคิล และท้องฟ้าก็เป็นสีดำสนิทแล้ว
ภายในที่พักพิงเรียบง่ายที่ล้อมรอบด้วยฟืน กองไฟกำลังลุกไหม้ หยางเทียนซิงและน้องสาวของเขากำลังใช้ถังเหล็กทำซุปปลา
เขาไม่ได้คาดหวังว่า เย่จุนจะส่งข้อความมา
หยางเทียนซิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หลังจากที่เย่จุนให้ข้อมูลเกี่ยวกับผลสายเลือด หยางเทียนซิงส่ายหัวอย่างเรียบง่ายและพูดว่า:
“พี่เย่ ผมชื่นชมคุณและถือว่าคุณเป็นเพื่อน ดังนั้นผมจะพูดตรงๆ ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับผมคนเดียว ผมจะไม่พูดอะไรเลย แม้แต่จะตัดหัวของผมออกไปก็ยังได้ แต่เมื่อพูดถึงน้องสาวของผม ผมไม่สามารถตกลงได้ ผมไม่สามารถให้น้องสาวของผมไปเสี่ยงได้”
หยางเทียนซิงไม่ต้องการให้น้องสาวของเขาเสี่ยง
แม้ว่าตอนนี้การใช้ชีวิตยากขึ้นเล็กน้อย แต่ตอนนี้เขามีแหจับปลา เขาสามารถล่าสัตว์ ตัดต้นไม้ และรวบรวมเสบียงได้ ทั้ง 2 คนไม่มีปัญหาในการเอาชีวิตรอดขั้นพื้นฐาน
“พี่ชาย หนูอยากลอง!”
ตรงกันข้าม หยางเฉิงเฉิงสงบมากและพูดออกมาอย่างเด็ดขาด
บทที่ 24 เลเวล 5
ไม่ไกลจากเรือ มีครีบหลายอันเหมือนมีดที่กรีดผิวน้ำและได้ล้อมรอบเรือเอาไว้
มันเป็นฉลามตัวเดียวกันที่ล้อมแพของเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ตอนนี้ เย่จุนไม่กังวล
แพได้กลายเป็นเรือลำใหญ่ มันเป็นการปรับปรุงขึ้นอย่างมาก ไม่ใช่สิ่งที่ฉลามไม่กี่ตัวสามารถทำลายได้
ฉลามว่ายวนรอบเรือขนสินค้าสองสามรอบโดยไม่มีทางกัดได้เลยแม้แต่น้อย
เมื่อฉลามไม่ได้อะไรเลย มันก็ได้เปลี่ยนความสนใจไปที่ปลากระเบนไฟฟ้าที่ท้ายเรือ
หลังจากรื้อแพแล้ว เย่จุนก็ย้ายปลากระเบนไฟฟ้าไปที่ท้ายเรือ และเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าฉลามจะมองว่ามันเป็นอาหาร
อย่างไรก็ตาม…
อาหารจานนี้ไม่ได้กินง่ายขนาดนั้น
ฉลามขาวอ้าปากกว้างพร้อมพุ่งเข้าหาปลากระเบนไฟฟ้าอย่างน่ากลัว
ผลที่ตามมาคือ ได้มีกระแสไฟฟ้าวาบออกมา
ฉลามขาวสั่นสะท้าน ท้องของมันพลิกขึ้น ก่อนจะลอยขึ้นบนผิวน้ำด้วยความตกตะลึง
ปลากระเบนไฟฟ้าตัวนี้กลายเป็นบอสเลเวล 4 หลังจากที่เย่จุนให้อาหารมันเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ถ้าเป็นบอสเลเวล 5 ฉลามปกติเลเวล 5 พวกนี้อาจจะถูกไฟฟ้าดูดตายทันที
ฉลามตัวอื่นๆ ตื่นตระหนกและพยายามหลบหนี
แต่เย่จุนจะปล่อยพวกมันไปง่ายๆ ได้ยังไง?
“พวกนายบังคับให้ฉันเกือบทำลายแพเมื่อวันก่อน และตอนนี้กระแสน้ำได้เปลี่ยนไปแล้ว”
เย่จุนหัวเราะ
ฉลามเหล่านี้ไม่ใช่ภัยคุกคามในสายตาของเย่จุนอีกต่อไป แต่กลับกลายเป็นค่าประสบการณ์แทน
เย่จุนเหยียดคันธนูและใส่ลูกธนูของเขาเข้าไป
คันธนูและลูกธนูในมือของเขาทำขึ้นเอง ลูกธนูมีหนามเหมือนตะขอเกี่ยวปลา และเมื่อแทงเข้าไปในเนื้อก็ยากที่จะหลุดพ้น หางของลูกธนูมีเชือกไนลอนผูกไว้
ฟุ่บบ—
ภายในระยะทางสั้นๆ เย่จุนมีความแม่นยำ 100 เปอร์เซ็นต์
ลูกธนูความแหลมคม +10% ทะลุผ่านผิวหนังของฉลามได้อย่างง่ายดาย เจาะลึกเข้าไปในเนื้อ
ฉลามได้รับบาดเจ็บและหนีไปอย่างรีบร้อน
อย่างไรก็ตาม หนามที่ลูกธนูทำงานได้ดีอย่างน่าอัศจรรย์ โดยเกี่ยวเข้ากับเนื้อและเลือด และทำให้ยากต่อการหลุดพ้น
เชือกไนลอนที่ปลายลูกธนูเอามาจากร่มชูชีพ มันรับแรงดึงได้มาก และเย่จุนก็ยึดปลายอีกด้านเข้ากับดาดฟ้า ทำให้ไม่ต้องใช้แรงเยอะ
ฉลามดิ้นรน หางของมันฟาดกับน้ำ ทำให้น้ำกระเซ็นไปทั่วทุกที่
เย่จุนไม่สนใจ เหยียดคันธนูแล้วยิงฉลามอีกตัวหนึ่ง
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ…
ลูกธนูอีก 3 ดอก ถูกยิงออกไปไล่เลี่ยกันและฉลามอีก 3 ตัวถูกยิง ทำให้เหลือฉลามเพียงตัวเดียวที่เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีแล้ว ก่อนที่มันจะดำลงไปในทะเลเพื่อหลบหนีไปได้
ฉลามทั้ง 4 ตัว ที่ถูกลูกธนูปักพยายามดิ้นรน
ราชาแห่งท้องทะเลถูกเชือกดึง ปากของมันเต็มไปด้วยเขี้ยวแต่ไม่สามารถใช้งานได้ ร่างกายที่ใหญ่โตของมันกลับกลายเป็น เป้าที่มีชีวิต
เย่จุนเพียงแค่ยืนอยู่บนดาดฟ้า เหยียดคันธนูแล้วยิงธนูทีละลูก
ในไม่ช้าทะเลก็กลายเป็นสีเลือด
“ติ๊ง! สังหารฉลาม (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +100”
“ติ๊ง! สังหารฉลาม (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +100”
“ติ๊ง! สังหารฉลาม (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +100”
“ติ๊ง! สังหารฉลาม (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +100 ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เลเวลนักล่า +1, ความอดทน +10, ความเร็ว +10, และความแข็งแกร่ง +50”
ครั้งสุดท้ายที่เขาฆ่าฉลามขาว 1 ตัว เขาเลเวลอัพขึ้น 1 เลเวลทันที แต่ตอนนี้ต้องใช้ฉลาม 4 ตัวในการอัพเลเวล เป็นไปตามที่คาดไว้ยิ่งเลเวลสูงขึ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งต้องการค่าประสบการณ์มากขึ้นเท่านั้น
เย่จุนมาถึงท้ายเรือ ฉลามขาวที่ถูกไฟฟ้าดูดได้ตื่นขึ้นแล้ว แต่มันแทบไม่มีแรงเลย มันพลิกท้องขึ้นแล้วสะบัดหางไปในทะเลเบาๆ ทำให้กระตุ้นปลากระเบนไฟฟ้าให้ปล่อยกระแสไฟฟ้าอีกครั้ง
เย่จุนกลัวว่ามันจะโดนไฟฟ้าดูดจะตาย และทำให้เขาสูญเสียค่าประสบการณ์
เขาจบชีวิตของฉลามด้วยลูกธนูอีกสองสามลูก
“ติ๊ง! สังหารฉลาม (เลเวล 5) ได้รับค่าประสบการณ์ +50”
แน่นอนว่าค่าประสบการณ์ลดลงอีกครั้ง ตอนนี้เขาอยู่ที่เลเวล 5 แล้ว ค่าประสบการณ์ในการฆ่ามอนสเตอร์ป่าเลเวล 5 นั้นน้อยกว่าเมื่อก่อนครึ่งหนึ่ง เขาต้องฆ่ามอนสเตอร์ที่อยู่เหนือระดับของเขาเพื่อให้ได้ค่าประสบการณ์มากขึ้น
เย่จุนเปิดหน้าสเตตัส:
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา:
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 2 (190/200)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 5 (52/500)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 1 (22/100)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 120 ความเร็ว: 120 ความแข็งแกร่ง: 352
ความเร็วของเขากลายเป็น 12 เมตร/วินาที และความแข็งแกร่งของเขาอยู่ที่ 352 กิโลกรัม
แม้จะอยู่ในเลเวลเดียวกัน แต่คุณสมบัติทางกายภาพของเขาก็ยังห่างไกลจากมอนสเตอร์ป่า ไม่ต้องพูดถึงทักษะการล่าสัตว์ของเขา
ยกตัวอย่างคนกับแมว ถ้าแมวมีความแข็งแกร่งและขนาดเท่ากันกับมนุษย์ สามารถล่ามนุษย์ได้ง่ายอย่างแน่นอน
สิ่งที่เป็นจุดแข็งของมนุษย์คือความฉลาดและการรู้วิธีใช้เครื่องมือ ไม่ต้องพูดถึง การมีอยู่ของอาชีพนักเวทย์
การเอาตัวรอดขึ้นอยู่กับการอาศัยสติปัญญา ไม่ใช่การใช้กำลัง
เย่จุนใช้ความพยายามเล็กน้อยในการลากฉลาม 5 ตัวขึ้นไปบนดาดฟ้าและชำแหละพวกมันทีละตัว
เลือดของฉลามทั้งหมดถูกบรรจุไว้ในถัง และเอาไว้ใช้ในการรดน้ำต้นไม้โลหิตแปลกๆ
ครีบก็ถูกตัดออกและตากไว้บนดาดฟ้าให้แห้ง นี่เป็นสิ่งที่มีค่า
เนื้อปลาทั้งหมดมีไว้เพื่อการค้า:
“พึ่งล่าฉลามมา 5 ตัว เนื้อปลาราคา 5 เหรียญทองแดง/1 จิน หรือไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร/1 จิน นอกจากนี้ยังสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเสบียงต่างๆ เช่น ผักใบเขียว ผลไม้ ถั่ว แร่ และอื่นๆ คนที่มีของแรร์ สามารถต่อรองได้”
ทันทีที่มีการโพสต์ มันก็ได้สร้างความปั่นป่วนให้กับช่องทางการซื้อขายในทันที
“เทพเย่ได้ล่าฉลามอีกครั้ง นี่คือฉลามขาวเลเวล 5 และเขาเอาพวกมันออกมา 5 ตัวในคราวเดียว! โอ้พระเจ้า ตอนนี้เทพเย่ อยู่ระดับไหนแล้ว!”
“เทพเย่มีชีวิตที่ดีแม้อยู่ในโหมดมรณะ อิจฉาจริงๆ!”
“อย่าอิจฉาเลย คุณเห็นผู้เล่นโหมดมรณะคนอื่นๆ โผล่ออกมาบ้างไหม พวกเขาน่าจะตายกันหมดแล้ว มีเพียงเทพเย่เท่านั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาคือเทพเจ้าแห่งการเอาชีวิตรอด!”
“เมื่อเทียบกับเทพเย่ ฉันก็แค่เศษขยะ แม้แต่สุนัขป่าก็ยังกล้าไล่ฉันออกไป…”
“ฉันมีลางสังหรณ์ว่าไม่ช้าก็เร็วหากเกมนี้อัพเลเวลได้เรื่อยๆ เทพเย่จะกลายเป็นพระเจ้าจริงๆ!”
“ต้องเกาะเทพเย่เอาไว้ ก่อนที่เขาจะกลายเป็นพระเจ้า!”
มีคนอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจทั่วทั้งโลกของเกม และด้วยผู้คนนับไม่ถ้วนที่หอบหายใจอย่างแรง ทำให้มีส่วนทำให้เกิดภาวะเรือนกระจกอย่างมาก
ตอนนี้ ผู้เล่นส่วนใหญ่พึ่งเริ่มชินกับสภาพแวดล้อม และผู้เล่นที่ปรับตัวไม่ได้ก็ถูกกำจัดออกไปในช่วง 10 วันนี้
ผู้เล่นที่เหลือส่วนใหญ่ต่างดิ้นรนเอาชีวิตรอด โดยผู้ที่ทำได้ดีกว่าเล็กน้อยไปเพียงแค่ถึงเลเวล 1 เท่านั้น และมีไม่มากที่จะไปถึงเลเวล 2
ปรมาจารย์เป่ยซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายหมื่นไมล์หัวเราะอย่างขมขื่นเมื่อได้ยินข่าว
เขาพึ่งฆ่าจระเข้ยักษ์เลเวล 5 ด้วยความช่วยเหลือของเย่จุนเพื่อให้ถึงเลเวล เขารู้สึกอิ่มเอมใจเล็กน้อย
แต่ตอนนี้…
เย่จุนได้ล่าฉลามขาวเลเวล 5 จำนวนมาก ราวกับว่าเขากำลังกินน้ำ
ความแตกต่างนี้ทำให้ทุกคนคลั่ง!
“ดูเหมือนว่าฉันไม่สามารถล่าสัตว์ธรรมดาได้ ฉันต้องไปล่าสัตว์ขนาดใหญ่เท่านั้น…” ปรมาจารย์เป่ยตัดสินใจอย่างเงียบๆ
และบุคคลที่มีชื่อเสียงอีกคนหนึ่งคือปรมาจารย์ตี๋ กำลังนอนอยู่บนเปลญวนที่ทำจากเถาวัลย์ราวกับว่าเขาเป็น (กียู) Ge You[1]
ตอนนี้เขายังเป็นนักล่าเลเวล 3 อีกด้วย แต่เขาไม่กระตือรือร้นที่จะอัพเลเวล สำหรับเขาแล้ว สิ่งที่เขาชอบคือกระบวนการเอาตัวรอด ไม่ใช่การเพิ่มเลเวล
เย่จุนไม่รู้ว่าคนพวกนี้คิดอะไร และเขาไม่สนใจว่าเขาจะรู้หรือไม่
ในเวลานี้ หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน เขานอนบนเตียงใหม่ในกระท่อมและเข้าสู่ห้วงความฝันอย่างสวยงาม
ในทางกลับกัน ตุ๊กตาที่เหมือนมีชีวิตดูเหมือนจะเป็นคนจริงๆ นั่งอยู่ไม่ไกล
บทที่ 23 ต่อเรือ, ชาวสวนแห่งท้องทะเล
เย่จุนคลี่พิมพ์เขียวเรือขนสินค้าขนาดเล็ก
เรือขนสินค้าขนาดเล็ก: ตัวเรือยาว 120 ฟุต กว้าง 30 ฟุต และสูง 30 ฟุต วัสดุที่ต้องใช้: ไม้ (ไม้เรือชั้นดี 1,000 ลูกบาศก์เมตร), เชือกป่าน (200 เมตร), น้ำมันตุง (20 ถัง), ผ้าใบเรือ (30 เมตร)
สิ่งของในคลังปัจจุบัน: ไม้สำหรับเรือชั้นดี 200 ลูกบาศก์เมตร
น่าเสียดาย เชือกร่มชูชีพเป็นไนลอน ไม่ใช่เชือกป่าน ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้สำหรับการต่อเรือได้
แต่เย่จุนไม่ได้ขาดแคลนเงินในตอนนี้
เขาเปิดเกมมอลล์และค้นหา:
ไม้เรือชั้นดี 30 เหรียญทองแดง/ลูกบาศก์เมตร
คุณต้องการซื้อหรือไม่?
ซื้อ 800 ลูกบาศก์เมตร หัก 24,000 เหรียญทองแดง
เชือกป่าน 10 เหรียญทองแดง/เมตร ซื้อ 200 เมตร หัก 2,000 เหรียญทองแดง
ผ้าใบ 50 เหรียญ/เมตร ซื้อ 30 เมตร หัก 1,500 เหรียญทองแดง
เหรียญทองแดง 1,200 เหรียญ/ถังน้ำมันตุง ซื้อ 20 บาร์เรล หัก 24,000 เหรียญทองแดง
น้ำมันตุง 1,200 เหรียญทองแดง/บาร์เรล ซื้อ 20 บาร์เรล หัก 24,000 เหรียญทองแดง
น้ำมันตุงมีราคาแพงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสงครามและมักจะต่อสู้แย่งชิงกัน และราคาของมันเกือบจะสูงพอๆ กับอุปกรณ์ทองแดง
รวม: 51,500 เหรียญ เหลือ 8,000 เหรียญ
เมื่อมองดูความสมดุลที่ลดลงอย่างมากของเขา เขารู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไปในอดีต
มีวัสดุเพียงพอแล้ว รออะไร? เขาเริ่มการก่อสร้างในทันที
เย่จุนเปียกโชกมามากพอแล้ว นอกจากนี้ อากาศในทะเลก็คาดเดาไม่ได้ ใครจะรู้ว่าพายุจะมาเมื่อไหร่?
“ใช้พิมพ์เขียวของเรือขนสินค้าขนาดเล็ก คุณต้องการเริ่มการก่อสร้างหรือไม่?”
เสียงเตือนดังขึ้นและพิมพ์เขียวเรือขนสินค้าในมือของเย่จุนก็ลุกเป็นไฟ
ปรากฎว่าการสร้างเรือต้องใช้พิมพ์เขียว ไม่น่าแปลกใจเลยที่พิมพ์เขียวถูกขายแพงมาก พิมพ์เขียว 1 แผ่นมีราคา 1,000 เหรียญเงิน โชคดีที่เย่จุนได้รับจากการลงชื่อเข้าใช้ ไม่เช่นนั้น เขาคงจะไม่มีเงินซื้อพิมพ์เขียวด้วยซ้ำ
มันสมเหตุสมผลแล้วที่ถ้าไม่ใช่การตั้งค่าของเกม ไม่มีทางที่เขาจะรู้วิธีสร้างเรือแม้ว่าเขาจะรวบรวมวัสดุได้เพียงพอก็ตาม
การต่อเรือไม่ใช่งานที่จะทำคนเดียวได้
เมื่อพิมพ์เขียวกลายเป็นลำแสง หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมงเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“การสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก วัสดุที่จำเป็น สมบูรณ์ และอุปกรณ์ที่จำเป็น: ค้อนก่อสร้างทองแดง คุณสมบัติครบถ้วน การก่อสร้างเริ่มต้นขึ้น!”
ทันใดนั้นเย่จุนก็ไปโผล่บนท่อนไม้เรือชั้นดีพร้อมค้อนก่อสร้างในมือ และเสียงกระทบดังก้องเป็นชุดๆ ก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเลื่อยตัด
ดาดฟ้าเรือถูกสร้างขึ้นโดยอัตโนมัติ
ในขณะที่ค้อนก่อสร้างของเขายังคงกระทบอย่างต่อเนื่องและวัสดุก็ลดน้อยลง ดาดฟ้า แบบหล่อต่างๆ และเสากระโดงก็ปรากฏขึ้น
ด้วยเหตุนี้เย่จุนจึงประมวลผลวัสดุทั้งหมด
ทุกส่วนถูกเย็บเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาและทุกส่วนของดาดฟ้าถูกประกอบเข้าด้วยกันอย่างลงตัว
ตะเข็บและช่องว่างเต็มไปด้วยเชือกป่านที่แช่น้ำมันตุง จากนั้นเรือทั้งลำก็ถูกทาด้วยน้ำมันตุง
ถึงเวลาต้องตั้งเสาเสากระโดงเรือและใบเรือ
เรือขนสินค้าขนาดเล็กเริ่มปรากฏเป็นรูปเป็นร่างขึ้นทีละน้อย
เสร็จแล้ว!
“ประสบความสำเร็จในการสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก ระดับช่างก่อสร้าง +1 ได้รับฉายาของช่างก่อสร้างระดับกลาง ได้รับรางวัล ค้อนก่อสร้างระดับเงิน (เพิ่มความทนทานของสิ่งก่อสร้าง 30%)”
ค้อนก่อสร้างระดับทองแดงก็ได้ส่องประกายวาววับและแปรสภาพกลายเป็นค้อนระดับเงิน
เขาไม่เพียงได้รับอุปกรณ์ระดับเงินเท่านั้น แต่เขายังกลายเป็นช่างก่อสร้างขั้นกลางอีกด้วย
“เรือขนสินค้าขนาดเล็ก: ก้าวแรกสู่การพิชิตท้องทะเล ไม่ต้องกลัวพายุอีกต่อไป และถ้าเรือลำนี้โชคดีจะไม่ได้เจอกับสึนามิ”
แม้ว่าจะเป็นเรือเดินสมุทรขนาดเล็ก แต่ก็ยาว 120 ฟุต กว้าง 30 ฟุต และสูง 30 ฟุต มันลอยอย่างเงียบๆ ในทะเล แพข้างๆ ก็เหมือนกับกองเศษเหล็กที่วางอยู่ข้างรถสปอร์ตสุดหรู
เย่จุนเริ่มขนย้ายเสบียง และเคลื่อนย้ายของในแพไปยังเรือขนสินค้า
เตาไฟ เบ้าหลอม อุปกรณ์ ตุ๊กตา แหจับปลา เครื่องกรองน้ำ
แม้ว่าจะเป็นเรือขนสินค้าขนาดเล็ก แต่ก็มีที่อยู่อาศัยและห้องเก็บของ รวมทั้งห้องครัว
สิ่งที่เขาต้องสร้างคือหม้อเหล็ก
เขาก็จะสามารถทำอาหารได้อย่างจริงจัง
เพียงแต่ว่าแสงในห้องโดยสารไม่ค่อยดีนัก และหน้าต่างก็หุ้มด้วยผ้าใบกันน้ำ
เย่จุนครุ่นคิดและซื้อกระจก 20 แผ่น จากเกมมอลล์
“ซื้อกระจก*20 ราคา 2,000 เหรียญทองแดง”
‘เริ่มต้นการเปลี่ยนแปลง’
เย่จุนเคาะหน้าต่างด้วยค้อนก่อสร้าง และในไม่ช้าหน้าต่างก็เปลี่ยนรูปร่างและกรามก็ดูเหมือนจะติดกระจก
เย่จุนทุบหน้าต่างด้วยค้อนก่อสร้าง และในไม่ช้ารูปร่างของหน้าต่างก็เปลี่ยนไป กรามได้ปรากฏขึ้น และได้ติดตั้งกระจกแล้ว
ทันใดนั้นห้องโดยสารก็สว่างขึ้นและดูสบายตามากกว่าเดิม
เขาโยนเสบียงทั้งหมดที่ไม่สำคัญลงในท้องเรือ
เตายังวางอยู่บนดาดฟ้า เย่จุนตั้งรั้วป้องกันไว้ข้างๆ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเรื่องเตาไฟจะเผาเรือ
เรือลำนี้คือทั้งหมดที่เขามี
แพไม่ได้สูญเปล่า เย่จุนรื้อมันทั้งหมดแล้วโยนไม้ลงไปในท้องเรือ ได้เป็นไม้หลายสิบลูกบาศก์เมตร และสามารถใช้เป็นฟืนได้ มันจึงไม่สูญเปล่า
แพที่เต็มไปด้วยขยะหายไปในทะเล เหลือแต่เรือขนสินค้าเพียงลำเดียว
เย่จุนก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ บนเรือเช่นกัน
เขาสร้างเตียงและเฟอร์นิเจอร์บางส่วนจากไม้เนื้อดีที่เหลือจากการรื้อแพ
สำหรับเขาในฐานะช่างก่อสร้างขั้นกลาง สิ่งนี้มันง่ายพอๆ กับการดื่มน้ำ
การสร้างบางสิ่งด้วยค้อนก่อสร้างระดับเงิน ไม่เพียงแต่เร็วและดีเท่านั้น แม้แต่ลวดลายก็ปรากฏขึ้นบนไม้โดยอัตโนมัติ
มันไม่ใช่เฟอร์นิเจอร์ไม้อีกต่อไป มันคืองานศิลปะ
หม้อ กระทะ ห้องครัว เฟอร์นิเจอร์ และอื่นๆ มีทั้งหมดในที่เดียว
ปัจจัยที่จำเป็นต่อการใช้ชีวิตถูกแก้ไขแล้ว เหลือแต่อาหาร
เย่จุนไม่ได้ขาดอาหาร แต่หลังจากกินปลาเป็นเวลานาน เขาก็เบื่อที่จะกินมัน
เขาอยากปลูกผักด้วยตัวเอง แต่แพนั้นเล็กเกินไป
ขณะนี้เขามีเรือขนสินค้า ดาดฟ้าที่ว่างก็สามารถใช้ปลูกผักและผลไม้ได้
ด้วยวิธินี้ เขายังซื้อขายผักป่ากับผู้อื่นได้อีกด้วย
ผักใบเขียวมีรสชาติแย่มาก และถ้าไม่ใช่เพื่อเสริมวิตามิน เขาคงไม่กินมัน
เย่จุนสร้างกล่องไม้แบบเปิดมากกว่า 20 กล่อง แต่ละกล่องยาว 1 เมตรและกว้าง 1 เมตร และจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนดาดฟ้า
จากนั้นก็ดิน
นี่เป็นเรื่องง่าย เย่จุนพึ่งแลกเปลี่ยนปลาสองสามตัวกับดินสีดำจำนวนมาก
ดินสีดำเหล่านี้เป็นดินที่เน่าเปื่อยตลอดกาลในป่าผลัดใบทางตอนเหนือ อุดมไปด้วยแร่ธาตุธาตุอาหาร และเหมาะสำหรับเพาะปลูก
เย่จุนปลูกเมล็ดแตงโมที่เหลือจากแตงโมที่เขากินก่อนหน้านี้ เมล็ดแตงโมต้องใช้เวลา 100 วัน กว่าวจะงอก หากอยู่ในสังคมยุคใหม่ เย่จุนคงรอไม่ได้แน่นอน แต่นี่เป็นเกมเอาชีวิตรอด และเย่จุนได้เตรียมการสำหรับระยะยาว
นอกจากนั้น เย่จุนก็ได้ซื้อเมล็ดพันธุ์ผักเพิ่มเติมจากเกมมอลล์:
“เมล็ดผักกาดขาว 100 เหรียญทองแดง/ถุง”
“เมล็ดแตงกวา 100 เหรียญทองแดง/ถุง”
“เมล็ดขึ้นฉ่าย 100 เหรียญทองแดง/ถุง”
“เมล็ดมะเขือเทศ 100 เหรียญทองแดง/ถุง”
เย่จุนซื้อมาเกือบทุกอย่าง เขาไม่มีประสบการณ์มากนักในการปลูกผักและไม่แน่ใจว่าผักชนิดใดที่เหมาะกับสภาพอากาศในทะเล
นี่เป็นเพราะเขามีเงินและอาหารเพียงพอที่จะทำการทดลองดังกล่าวได้ สำหรับผู้เล่นส่วนใหญ่ 100 เหรียญทองแดงก็เป็นจำนวนมหาศาลแล้ว คงซื้อขนมปังดีกว่า
ดาดฟ้าเต็มไปด้วยที่ห้อยย้อยลงมา เย่จุนเต็มไปด้วยความคาดหวัง จินตนาการถึงความเขียวขจีบนดาดฟ้าเรือในอนาคต และกลิ่นหอมของแตงและผลไม้
กาลครั้งหนึ่ง เขาเพ้อฝันนับครั้งไม่ถ้วนเกี่ยวกับการลาออกจากงานเพื่อหาสถานที่ที่มีภูเขาสวยงามทำไร่ทำนา เลี้ยงสุนัขสองสามตัว ปลูกผักและผลไม้ ตกปลา และเป็นชาวนาที่ผ่อนคลายและไร้กังวล สบายๆ
โดยไม่คาดคิดเลยว่าเป้าหมายนี้ได้สำเร็จแล้วในทะเล
บทที่ 22 สร้างเรือขนสินค้า
[TL] : เปลี่ยนจาก ‘กลั่นแร่’ เป็น ‘สกัดแร่’
“ติ๊ง! การทำธุรกรรมสำเร็จ +1,200 เหรียญทองแดง!”
“ติ๊ง! การทำธุรกรรมสำเร็จ +1,000 เหรียญทองแดง!”
ในไม่ช้าเย่จุนก็ได้ขายอาวุธทั้งหมด
ตอนนี้เขาเป็นช่างตีเหล็กเพียงคนเดียวในโลก และอาวุธก็ขาดแคลน
อาวุธและอุปกรณ์ในเกมมอลล์ราคาแพงเกินไป และผู้คนจำนวนมากก็คว้าอาวุธของเย่จุนไว้ไม่ทัน ทำได้แต่กระทืบเท้าและหวังว่าพวกเขาจะมีแขนเพิ่มอีกคู่
หลายคนฝากข้อความถึงเย่จุน ขอให้เย่จุนแจ้งพวกเขาก่อนในครั้งต่อไป ที่เขาหลอมอุปกรณ์
เย่จุนทำเงินได้มากมายในครั้งนี้
การหลอมอุปกรณ์เป็นแหล่งรายได้ที่ดีจริงๆ
น่าเสียดายที่มีแร่น้อยเกินไป
‘แต่บางทีฉันอาจให้ผู้เล่นคนอื่นเก็บแร่ให้ฉันได้!’
เย่จุนคิดเรื่องนี้ขึ้นมาทันใด
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเกม และแร่ก็อยู่ในป่า โดยไม่มีข้อกำหนดหรือข้อจำกัดในการเก็บรวบรวม
มีผู้เล่นมากมายทั่วโลก เป็นไปไม่ได้ที่ผู้เล่นคนอื่นจะไม่พบแร่
เขามั่นใจว่าตราบใดที่เขาจ่ายในราคาที่เพียงพอ มีคนยินดีที่จะขุดแร่
ท้ายที่สุด เกมออนไลน์ในช่วงสงบสุขนั้นมีผู้เล่นนับไม่ถ้วนซึ่งหลงใหลในการขุด และรวบรวมคลาสเหล่านี้
ไม่ต้องพูดถึงว่าในเกมเอาชีวิตรอดนี้ คงจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีหากสามารถแลกเปลี่ยนแร่ธาตุเป็นเสบียงได้
เมื่อเย่จุนคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็โพสต์ลงไป:
“ซื้อแร่โลหะจำนวนมาก แร่ทองแดงก้อนละ 10 เหรียญทองแดง อื่นๆ สามารถต่อรองได้”
แร่ทองแดง 1 ก้อน สามารถสกัดเป็นแท่งทองแดงได้ 1 แท่ง ซึ่งสามารถแลกเปลี่ยนเป็น 100 เหรียญทองแดงได้ แต่เมื่อหลอมเป็นอาวุธแล้ว สามารถขายได้ราคาสูงถึง 1,000 เหรียญทองแดง
นี่คือความแตกต่างของราคา 10 เท่า!
ตามที่คาดไว้ ไม่ว่ายุคไหน อุตสาหกรรมอาวุธก็ทำกำไรได้มหาศาล
ทันทีที่โพสต์ หลายคนตอบกลับทันที:
“แร่ทองแดง 1 ก้อน 10 เหรียญทองแดง! แค่แร่ก้อนเดียวไม่ใช่จะซื้อขนมปังซักชิ้นได้เลยหรอ!”
“ฉันสงสัยว่าแร่ก้อนเดียวจะสกัดได้โลหะได้มากแค่ไหน แต่ฉันคิดว่าเทพเย่ต้องทำกำไรจากส่วนต่างของราคาได้ไม่น้อย!”
“จำเป็นต้องพูดด้วยหรอ? ถ้าเทพเย่ไม่หาเงินคุณคิดว่าเขาจะทำงานให้คุณหรอ? คุณต้องการอะไร!”
“ดูเหมือนว่าฉันจะมีแร่เหล็กอยู่ชนิดนึง ฉันไม่รู้ว่ามันจะมีค่าหรือไม่!”
“ฉันคิดว่าฉันจะรวย ครั้งสุดท้ายที่ฉันถูกหมาป่าไล่ตามและหนีไปที่หุบเขา ฉันรีบหยิบแร่เงินสองสามชิ้นมาทุบหมาป่า ตอนนี้ฉันมีแร่ไม่กี่ชิ้นในมือของฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าจะใช้มันอย่างไร เทพเย่… ลองบอกราคาหน่อยได้มั้ย”
“ทุบตีหมาป่าด้วยเงิน—แท้จริงแล้ว เงินสามารถแก้ปัญหาได้ทั้งหมด…”
…
เย่จุนได้เปิดดูโพสต์แบบสุ่ม และพึ่งเห็นผู้เล่นที่อ้างว่าได้หยิบแร่เงินขึ้นมา ด้วยความตื่นเต้น เขาติดต่ออีกฝ่ายทันทีและถามว่า “แร่เงินที่คุณพูดถึง ช่วยแสดงให้ผมเห็นหน่อยได้ไหม?”
อีกฝ่ายไม่คิดว่าเย่จุนจะติดต่อเขามาเป็นการส่วนตัว เพราะรู้ว่าตอนนี้เย่จุนเป็นคนดังระดับโลก ผู้เล่นนับไม่ถ้วนพยายามติดต่อกับเย่จุนอย่างต่อเนื่อง
ผู้เล่นที่ชื่อ เจียกงหมิง รู้สึกตื่นเต้นมากและได้ส่งแร่เงินไปโดยตรง
“ผู้เล่น เจียกงหมิง (โหมดถิ่นทุรกันดาร) ได้เสนอแร่เงินให้คุณ โปรดตรวจสอบ!”
เย่จุนเห็นคุณสมบัติของแร่เงิน:
“แร่เงิน: แร่ที่ประกอบด้วยเงินสามารถสกัดได้เป็นเงินจำนวนหนึ่ง”
เขาไม่รู้ว่าแร่เงินสามารถสกัดได้เป็นเงินได้มากน้อยแค่ไหน เนื่องจากเป็นสิ่งที่รู้ได้ก็ต่อเมื่อมันถูกหลอมและสกัดแล้วเท่านั้น
ด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะกระวนกระวาย เย่จุนจึงพูดว่า: “คุณมีแร่เงินเท่าไหร่ ผมจะให้ 20 เหรียญทองแดง ผมต้องการมันทั้งหมด!”
เหตุผลที่เย่จุนเสนอเหรียญทองแดง 20 เหรียญต่อชิ้น เพราะเขาคิดว่าเนื่องจากแร่ทองแดงมีราคาชิ้นละ 10 เหรียญทองแดง ดังนั้นราคาของแร่เงินจึงต้องสูงขึ้นเล็กน้อย
เจียกงหมิงประหลาดใจ
‘สิ่งนี้มีค่ามากเลยหรอ?’
‘มันทำมาจากเงินจริงๆ หรอ?’
จู่ๆ เจียกงหมิงก็กลายเป็นคนฉลาดในทันทีและถามว่า: “เทพเย่ แร่เงินชิ้นนี้สามารถสกัดเป็นแร่เงินได้มากแค่ไหน”
เย่จุนรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นเย่จุนรีบเสนอ และเขาคิดว่าเขากำลังรู้สึกเสียเปรียบ
นี่คือธรรมชาติของมนุษย์ เย่จุนไม่ได้รีบร้อนลดราคาลง ถ้าเขาทำแบบนั้น อีกฝ่ายอาจจะขายทันทีและคงจะขอบคุณเย่จุน
เย่จุนยังคงสงบ ขณะที่เขายิ้มเบาๆ และกล่าวว่า “แร่เงินคุณภาพดี แร่เงิน 100 กิโลกรัมสามารถสกัดเป็นเงินได้ 10 กรัม แร่เงินของคุณนี้มีน้ำหนักแค่ 10 กิโลกรัม สามารถกลั่นเงินได้ 1 กรัม ซึ่งมีมูลค่าเพียง 20 เหรียญทองแดงเท่านั้น”
“คุณก็ไม่ได้จะทำเงินจากมันหรอกหรอ?” เจียกงหมิงไม่ค่อยเชื่อ “ไม่ถูกต้อง! เทพเย่ แร่ทองแดง 1 ก้อน เท่ากับ 10 เหรียญทองแดง มันเป็นไปไม่ได้หรอที่แร่เงินจะมีราคามากกว่าแร่ทองแดงมากกว่า 2 เท่า?”
“มันแตกต่างออกไป แร่ทองแดงที่สกัดได้ไม่ใช่ทองแดงธรรมดา ผมสามารถนำมันไปทำอาวุธได้ ดังนั้นราคาที่ผมได้รับจึงสูงขึ้นเล็กน้อยโดยธรรมชาติ”
เจียกงหมิงฉลาดและไม่ได้เชื่อไปหมด เขาแอบไปโพสต์แบบนิรนาม ถามว่าสามารถสกัดแร่เงินได้มากแค่ไหนจากแร่เงิน 100 กิโลกรัม
ในโลกนี้ไม่ได้ขาดแคลนผู้เชี่ยวชาญ ในไม่ช้าก็มีคนตอบกลับคำถามของเจียกงหมิง
“แร่เงินคุณภาพระดับอุตสาหกรรม 100-120g/t กล่าวอีกนัยหนึ่ง แร่เงินหนึ่ง 100 กิโลกรัมจะถูกสกัดเป็นเงิน 10 ถึง 12 กรัม”
เจียกงหมิงไม่เก่งคณิตศาสตร์ แม้ว่าแร่เงินของเขาจะมีคุณภาพดีที่สุด แร่เงินเพียงก้อนเดียวก็สามารถกลั่นเงินได้เพียง 1.2 กรัม ซึ่งมีค่าเท่ากับ 24 เหรียญทองแดง
“ใช่แล้ว เขาเป็นคนใจดีจริงๆ!” เจียกงหมิง รู้สึกซาบซึ้ง และหลังจากการต่อรองอีกครั้ง ในที่สุดเขาก็ตั้งราคาแร่เงินก้อนนึงไว้ที่ 22 เหรียญทองแดง
ด้วยวิธีนี้เย่จุนจะได้กำไรเพียง 2 เหรียญทองแดง สำหรับแร่ 1 ก้อน มันไม่มากจนเกินไป เทพเย่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงควรทำให้เขาทำงานหนักซักหน่อยหน่อย เจียกงหมิงคิดอย่างลับๆ
เพียงแต่ว่าเขาไม่รู้ และผู้เล่นคนอื่นไม่ก็รู้ว่าแร่ที่ผลิตโดยเกมนี้มีคุณภาพสูงมาก
ตัวอย่างเช่น แร่ทองแดง 10 ก้อน จะถูกสกัดให้เป็นแท่งทองแดง 1 แท่ง ซึ่งมีค่าเท่ากับ 100 เหรียญทองแดง
เย่จุนคิดว่าคุณภาพของแร่เงินที่ผลิตโดยเกมก็น่าจะคล้ายกัน
เย่จุนเดาได้ถูก เมื่อเขาถลุงแร่เงิน 10 ก้อน และสกัดมัน เขาได้แท่งเงินขนาดเท่ากำปั้นของทารก
“สกัดสำเร็จ แท่งเงิน +1 มูลค่า 100 เหรียญเงิน”
“เจียกงหมิง คุณคิดว่าคุณไม่ได้สูญเสีย แต่คุณไม่รู้ว่าฉันกำลังทำกำไรอย่างมหาศาล!”
เย่จุนอดหัวเราะไม่ได้
220 เหรียญทองแดง กลายเป็น 100 เหรียญเงิน
โชคลาภเกือบ 50 เท่า!
มันค่อนข้างเป็นข้อตกลงที่คุ้มค่า
ยิ่งไปกว่านั้น ตามข้อมูลของเจียกงหมิง มีแร่เงินจำนวนมากในหุบเขานั้น อย่างน้อยก็หลายร้อยก้อน
มันทำกำไรได้มากกว่าการทำงานแทบตายเพื่อหลอมอาวุธ
ตามสุภาษิตที่ว่า: อุตสาหกรรมอาวุธมีทุนต่ำและมีผลกำไรมหาศาล แต่เมื่อหาเงินเองนั้นไม่ต้องใช้เงินและยังได้ผลกำไรจำนวนมหาศาล
ไม่มีใครหาเงินได้เร็วเท่ากับการหาเงินด้วยตัวเอง
‘ฉันรวย ฉันรวย!’
เย่จุนมีความสุขเป็นพิเศษ และอดไม่ได้ที่จะซื้ออาหาร ผลไม้ ของว่าง และน้ำอัดลม ในเกมมอลล์เพื่อเฉลิมฉลอง
แม้ว่าจะมีราคาแพงเล็กน้อย แต่ก็เป็นเงินที่ลดลงเมื่อเทียบกับเหรียญเงินจำนวนมาก
ด้วยเงินจำนวนมหาศาล ในที่สุดเย่จุนก็สามารถซื้อวัสดุและเริ่มสร้างเรือขนสินค้าได้
บทที่ 21 ร่างกายพลังงานไฟ
หยางเทียนซิงรีบดึงหญิงสาวที่สวมแว่นไปอยู่ข้างหลังเขาและรีบขอโทษ: “พี่เย่ น้องสาวของผมไม่รู้ความ อย่าถือสาเลย!”
‘สองคนนี้เป็นพี่น้องกันหรอ?’
‘พวกเขาต่างกันโดยสิ้นเชิง!’
หยางเทียนซิงสูงกว่าคนทั่วไปถึง 2 หัว มีผมยุ่ง ดูราวกับสัตว์ป่า ขณะที่เขายืนอยู่ข้างเด็กผู้หญิงตัวน้อยคนนี้
หยางเฉิงเฉิงหลบอยู่ด้านหลังหยางเทียนซิง และรู้สึกเสียใจหลังจากสงบลง
เธอเป็นคนใจเย็นมากตั้งแต่ยังเด็ก และเธอถือว่าตัวเองเป็นคนมีเหตุมีผลเสมอ
เหตุผลที่เธอไม่สามารถระงับตัวเองได้ เพราะช่วงสองสามวันมานี้หยางเทียนซิงทำงานหนักมาก
เพื่อที่จะหาเสบียงและแลกของกับเย่จุน หยางเทียนซิงจึงตัดสินใจตัดไม้อย่างบ้าคลั่ง
อย่างไรก็ตามทั้งทีมต่างทะเลาะกัน
อีก 3 คนรู้สึกว่าของที่เย่จุนตั้งราคานั้นแพงเกินไป และมันเป็นการเสียเปรียบเกินไปที่จะแลกเปลี่ยน
นอกจากนี้ พวกเขารู้สึกว่าเกมนี้เป็นเกมเอาชีวิตรอด พวกเขาแค่ต้องเอาชีวิตรอด
ตอนนี้พวกเขามีอาหาร น้ำ ถั่ว สามารถตกปลา ล่าสัตว์ได้ทุกวัน พวกเขาไม่จำเป็นต้องเพิ่มปัญหาด้วยการตัดไม้
ที่จริงทุกคนคือหัวกะทิที่โตมาในสังคมสมัยใหม่ ถ้าไม่ใช่เพื่อความอยู่รอดแล้ว ใครจะอยากตัดต้นไม้ทุกวัน?
การตัดต้นไม้ต้องใช้พลังงานเยอะมากและต้องกินอาหารเพิ่ม แต่อาหารก็มีจำกัด
ปลาที่จับได้ทุกวันเพียงพอสำหรับ 5 คน แต่ทุกคนกินมากขึ้น ดังนั้นมันยากที่จะพูด
ความแตกต่างเกิดขึ้นจากทิศทางของการพัฒนา และในไม่ช้าทั้ง 5 ก็แยกทางกัน
หวังหยุนจื้อ หลิวอี้หมิง และหญิงสาวที่ชื่อ หยานซี ยึดอาหารและแหจับปลาไปทั้งหมด เหลือเพียงแต่คันธนูและลูกธนูและถั่วจำนวนเล็กน้อย
เมื่อไม่มีแหจับปลาและแหล่งปลาที่มั่นคง หยางเทียนซิง จึงต้องออกล่าสัตว์เพียงลำพังในตอนกลางวันและตัดต้นไม้ในเวลากลางคืน เขานอนหลับวันละ 2-3 ชั่วโมง ชายหนุ่มรูปงามกลายเป็นคนอ้างว้างราวกับขอทาน
หยางเฉิงเฉิง เก็บถั่วทุกวัน แต่เกาะร้างที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้นอยู่ใกล้เส้นอาร์กติกเซอร์เคิล ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้หิมะเริ่มตกแล้ว ถั่วจึงถูกปกคลุมด้วยหิมะ ทำให้หาถั่วยากขึ้นเรื่อยๆ
หยางเทียนซิง ทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากเย่จุน
“ตอนนี้คุณมีไม้เท่าไหร่” เย่จุนถาม
หากอีกฝ่ายพูดความจริง เย่จุนก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือ เพราะท้ายที่สุดเขาเป็นลูกค้าเก่าที่ทำซื้อขายกันมามากมาย
คนที่มีศักยภาพ มีบุคลิก และความอุตสาหะ เย่จุนก็ไม่รังเกียจที่จะมีเพื่อนเป็นคนแบบเขา
“คุณต้องการแลกเปลี่ยนอะไร อาหาร หรือเครื่องมือ?”
“ผมหวังว่าผมจะเปลี่ยนแหจับปลาได้!” หยางเทียนซิงได้คำนวณไว้แล้ว หากมีแหจับปลาก็ไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากในการตกปลา และถือได้ว่าเป็นแหล่งอาหารที่เพียงพอและมั่นคง
แต่หยางเทียนซิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
หากขายไม้ให้กับเกมมอลล์ ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร สามารถขายได้ในราคา 1 เหรียญทองแดงเท่านั้น เขาไม่สามารถซื้อแหจับปลาได้แค่ครึ่งเดียว
ตอนนี้ไม่มีใครอีกแล้วที่ต้องการไม้ยกเว้น เย่จุน
ถ้าเย่จุนอยากต่อรอง เขาก็จะไม่ได้อะไรเลย และความพยายามทั้งหมดของเขาก็จะสูญเปล่า
หยางเทียนซิงเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์และถูกต้อง และเชื่อในบุคลิกของเย่จุน ดังนั้นเขาจึงตัดไม้
แต่หลังจากพบกับการแยกทางของเพื่อนร่วมทีมในครั้งนี้ เขาก็รู้ว่าไม่ใช่ว่าแค่เขาทำตามความถูกต้องแล้วคนอื่นจะต้องทำตามเขา
เย่จุนเหลือบมองไม้ที่กองอยู่ด้านหลังหยางเทียนซิง ซึ่งทั้งหมดเป็นไม้สนชั้นดี
‘เยี่ยม!’
เย่จุนพยักหน้าเล็กน้อย ไม้ชนิดนี้เหมาะมากสำหรับการต่อเรือ
ถ้าเขาซื้อมันจากเกมมอลล์ ไม้เนื้อดีจะมีราคา 30 เหรียญทองแดงต่อลูกบาศก์เมตร และไม้ธรรมดาจะมีราคา 10 เหรียญทองแดงต่อลูกบาศก์เมตร
“ผมจะให้แหจับปลา และในเมื่อคุณมีคันธนูและลูกธนู ผมจะให้ลูกธนูทองแดงอีก 10 ดอก” เย่จุนโบกมือและแลกเปลี่ยนของ นอกจากนี้ยังมีเนื้อปลาธรรมดาอีกหลายสิบจิน
พูดตามตรง เย่จุนรู้ว่าแม้ว่าเขาจะลดราคาลงอย่างมาก และเพิ่มเงื่อนไขอีกสองสามข้อ หยางเทียนซิงก็ยังเห็นด้วย
อย่างไรก็ตามเย่จุนไม่ได้ทำอย่างนั้น
เขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากคนอื่น ในขณะที่คนอื่นตกอยู่ในอันตรายได้
“นี่มัน…มากเกินไปแล้ว!” เสียงของหยางเทียนซิงสั่นเล็กน้อย
แม้แต่หยางเฉิงเฉิงก็ยังประหลาดใจ และจ้องไปที่เย่จุนด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ในความคิดของหยางเฉิงเฉิง เย่จุนคงจะใช้ประโยชน์จากสิ่งเหล่านี้โดยสอดคล้องกับธรรมชาติของมนุษย์ และคงกดราคาของพวกนี้ลงทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม…
แหจับปลาราคา 500 เหรียญทองแดง เธอก็ให้ความสนใจกับราคาของช่องซื้อขายเช่นกัน ราคาของลูกธนูทองแดง ซึ่งเท่ากับ 100 เหรียญทองแดงต่อดอก ทั้งหมดนี้จะมีราคา 1,500 เหรียญทองแดง ไม่ต้องพูดถึงปลาที่ให้ฟรีเป็นของขวัญ
ในการซื้อขายก่อนหน้านี้หยางเฉิงเฉิงได้สรุปมานานแล้วว่า เย่จุนเป็นพวกนักธุรกิจที่ฉลาดแกมโกงและมีไหวพริบ
แต่ตอนนี้ ความรู้สึกในหัวใจของหยางเฉิงเฉิงค่อนข้างสับสน
“พี่เย่ ผมไม่มีอะไรจะพูด พี่จะเป็นพี่ชายที่ดีที่สุดของผมในอนาคต หากพี่ต้องการผม ให้บอกได้เลย!” หยางเทียนซิง รู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก หลังจากการจากไปของเพื่อนร่วมทีม มุมมองทัศนคติที่ชอบธรรมต่อชีวิตของเขาได้พังลงไปแล้ว แต่ตอนนี้เย่จุนได้จุดตะเกียงให้เขา
“นายเรียกฉันว่าพี่ชายแล้วหรือไง ปฏิบัติกับผมเหมือนพี่น้อง ไม่ต้องสุภาพ”
“พี่ชายแสนดี!” หยางเทียนซิงพูดด้วยความกระตือรือร้น “น่าเสียดายที่เราไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ไม่อย่างนั้นเราอาจจะร่วมมือกันได้ น่าเสียดายที่ผมไม่รู้ว่าเราจะได้เจอกันรึเปล่า ไม่อย่างนั้น ผมจะพาน้องสาวของผมมาแนะนำรู้จัก ความสัมพันธ์กับเปลวไฟของเธอนั้นสูงมาก และน้องสาวของผมมีร่างกายพิเศษนั่นคือ ร่างกายพลังงานไฟ ถ้าพวกคุณมีลูกด้วยกันก็คงจะเยี่ยมมาก…”
“พี่ชาย!” หยางเฉิงเฉิงหน้าแดงก่ำ เมื่อหยางเทียนซิงพูดออกมาอย่างโผงผาง
เย่จุนยิ้มและไม่สนใจ
ในเกมนี้ใครจะรู้ว่าภัยพิบัติจะมาถึงเมื่อไหร่?
นอกจากนี้ เขาไม่แน่ใจว่าเขาอยู่ห่างจากอีกฝ่ายไปกี่พันไมล์!
น้ำจากแดนไกลไม่สามารถดับกระหายได้[1]
อย่างไรก็ตาม เย่จุนสนใจร่างกายที่แปลกประหลาดที่ หยางเทียนซิงกล่าว เขาถาม: “น้องหยาง ผมได้ยินว่าน้องสาวของคุณปลุกร่างกายพิเศษขึ้นมา คุณช่วยบอกผมเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยได้ไหม ผมอยากรู้เกี่ยวกับวิวัฒนาการมากขึ้น!”
“ไม่มีปัญหา!” หยางเทียนซิงพูดพร้อมกับดึงหยางเฉิงเฉิงไปข้างหน้าอย่างถนัดมือ “น้องสาว บอกพี่เย่เกี่ยวกับร่างกายของเธอสิ”
หยางเฉิงเฉิงได้เปลี่ยนเป็นเด็กนักเรียนที่ดูสงบ เธอดันแว่นตาขึ้น แล้วพูดอย่างรอบคอบ: “ฉันได้ปลุกร่างกายพลังงานไฟ ซึ่งสามารถดูดซับพลังงานไฟได้เร็วกว่าผู้เล่นปกติ 2 เท่า นอกจากนี้ ความสัมพันธ์กับเปลวไฟของฉันสามารถเติบโตได้ เมื่อฉันปลุกขึ้นครั้งแรกความสัมพันธ์กับเปลวไฟของฉันอยู่ที่ 1 แต้ม ตอนนี้ฉันอยู่ที่เลเวล 1 และความสัมพันธ์กับเปลวไฟของฉันเพิ่มขึ้นเป็น 2 ภายใต้สถานการณ์ปกติ ทุกครั้งที่ฉันเลเวลอัพ ความสัมพันธ์กับเปลวไฟของฉันจะเพิ่มขึ้น 1 แต้มเมื่อความแข็งแกร่งของฉันเพิ่มขึ้น ความเร็วในการฝึกฝนของฉันจะเร็วขึ้นเรื่อยๆ”
ร่างกายพลังงานไฟ!
นี่เหมือนกับ รากฐานจิตวิญญาณของพรสวรรค์ธรรมชาติ ของผู้ฝึกตนหรือไม่?
สำหรับคนอื่น ยิ่งฝึกฝนยากขึ้นเท่าไร ความเร็วก็จะยิ่งช้าลงเท่านั้น
แต่กลับกัน คนเหล่านี้ยิ่งฝึกฝนก็ยิ่งง่ายราวกับการดื่มน้ำ
เหมือนเป็นตัวเอก
ความคิดแปลกๆ เกิดขึ้นในใจของเย่จุน
ร่างกายพลังงานไฟควรเป็นสายเลือดพิเศษ เขาไม่รู้ว่าการกินผลไม้สายเลือดจะส่งผลต่อมันอย่างไร
เย่จุนแค่สงสัยเกี่ยวกับผลกระทบของผลไม้สายเลือดที่มีต่อมนุษย์ เรื่องนี้ก็ทดลองได้ไม่ใช่หรอ?
[TL] : แหม่แรกๆ บอกถึงเย่จุนรู้เขาก็ไม่สนใจ ไอคนแต่งมันกลับคำพูด555
[1] น้ำจากแดนไกลไม่สามารถดับกระหายได้ : ความช้าไม่สามารถตอบสนองความต้องการที่เร่งรีบได้
บทที่ 20 ผลไม้โลหิต
ต้นไม้ต้นเล็กๆ สูง 1 ฟุต ลำต้นใสดุจคริสตัล แม้แต่ใบไม้ก็เปล่งประกายไปด้วยเลือด ราวกับว่าแกะสลักมาจากเพชรสีเลือด
ในที่สุด ต้นไม้โลหิตที่แปลกประหลาดนี้ก็ฟื้นคืนมาได้ ภายใต้การดูแลของเย่จุนทั้งวันทั้งคืนด้วยการรดน้ำด้วยเลือด และยังมองเห็นคุณสมบัติได้อีกด้วย:
“ต้นไม้โลหิตแปลกประหลาด: สิ่งที่เกิดจากการดูดซับเลือดบริสุทธิ์ และมีผลไม้โลหิต ที่มีโอกาสที่จะปลุกสายเลือดภายในร่างกายของสิ่งมีชีวิต!”
ไม่น่าแปลกใจเลยที่จระเข้ยักษ์ระดับบอสปรากฏตัวขึ้นในหนองน้ำนั้น เห็นได้ชัดว่ามันกินผลไม้โลหิต และได้ปลุกยีนของจระเข้ยักษ์โบราณขึ้นมา
ในขณะนี้ มีผลไม้สีเลือดขนาดเท่าหัวแม่มือแขวนอยู่บนต้นไม้โลหิต
ผลไม้โลหิตนั้นใสดุจคริสตัล เบ่งบานด้วยแสงสีเลือด ราวกับเพชรสีเลือด และที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าจะมีปลาตัวเล็กๆ แหวกว่ายอยู่ในนั้น
อาจจะเป็นเพราะว่าทุกวันนี้เลือดที่ใช้รดน้ำต้นไม้โลหิตเป็นเลือดปลาทั้งหมด?
“ถ้าฉันกินเข้าไป ฉันจะไม่กลายเป็นปลาใช่มั้ย?”
ในแง่ของวิวัฒนาการ ยีนของมนุษย์และปลามีความคล้ายคลึงกันบางส่วน
เขาอาจจะไม่กลายเป็นปลา แต่บางที เขาอาจจะปลุกลักษณะบางอย่างหรือยีนของปลา
เย่จุนไม่ได้กังวล เขาคิดเกี่ยวกับมัน และรู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องเสี่ยงในตอนนี้
เขาสามารถหาสิ่งมีชีวิตอื่นเพื่อลองใช้ประสิทธิภาพของผลไม้โลหิตก่อน อย่างไรก็ตาม ต้นไม้โลหิตแปลกประหลาดอยู่ที่นี่กับเขาแล้ว และตราบใดที่ได้รับเลือดอย่างต่อเนื่อง ต้นไม้ก็จะออกผลต่อไป
เย่จุนดึงผลไม้โลหิตออกมาที่ท้ายเรือ แล้วลากปลากระเบนไฟฟ้าขึ้นจากน้ำ
ซิซิซี่—
“ดูดซับกระแสไฟฟ้า พลังงานสายฟ้า +5”
หลังจากพักผ่อนทั้งคืน ปลากระเบนไฟฟ้าก็ชาร์จพลังจนเต็มอีกครั้ง
เย่จุนยัดผลไม้โลหิตเข้าไปในปากของปลากระเบนไฟฟ้า
วินาทีต่อมา ปลากระเบนไฟฟ้าก็ชักกระตุกอย่างบ้าคลั่ง
แซ่กกก—
ซิซิซี่…
ส่วนโค้งที่อยู่ด้านหลังของปลากระเบนไฟฟ้ากระตุกอย่างบ้าคลั่ง
กระแสไฟที่พึ่งถูกสูบออกไป ก็ได้ฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง และกระแสไฟฟ้าก็ใหญ่ขึ้นและมากขึ้นกว่าเดิม
ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของปลากระเบนไฟฟ้าก็ขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นกัน
ร่างกายที่เดิมนั้นสูง 2 เมตร ได้พองตัวจนเกือบ 5 เมตร ในพริบตา
“บอสปลากระเบนไฟฟ้า (วัยหนุ่ม): เลเวล 4”
ดวงตาของ เย่จุน เบิกกว้าง
ปลากระเบนไฟฟ้าเลเวล 2 ถูกเลื่อนเลเวลเป็นเลเวล 4 และยังกลายเป็นบอสอีกด้วย
นี่เป็นผลกำไรมหาศาล
ไม่ใช่แค่การเพิ่มเลเวลเท่านั้น แต่ผลประโยชน์ที่ได้จากการฆ่าของบอสนั้นยิ่งใหญ่กว่ามอนสเตอร์ทั่วไปมาก
นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถใช้ผลไม้โลหิต สร้างบอสได้อย่างต่อเนื่องไม่ใช่หรอ?
ถึงตอนนั้น ขณะที่คนอื่นต่อสู้กับมอนสเตอร์ แต่เขากำลังเลี้ยงบอสทุกวัน
เมื่อคิดถึงวันนั้น ก็ทำให้ความคิดของเขาชา
ซิซิซี่…
ไม่ใช่แค่ความคิด แต่ในตอนนี้เย่จุนรู้สึกชาจริงๆ
ปลากระเบนไฟฟ้าเริ่มปล่อยกระแสไฟฟ้าอีกครั้ง
กระแสไฟฟ้าวาบๆ ได้เปิดทุกรูขุมขนในร่างกายของเย่จุน และการกระตุ้นที่รุนแรงได้ทำให้ร่างกายของเย่จุนชาไปทั้งตัว และเขาเกือบจะตกลงไปในทะเล
หลังจากการอัพเลเวล พลังงานของปลากระเบนไฟฟ้าไม่ได้เพิ่มขึ้นเป็นแค่ 2 เท่า แต่มากกว่านั้นมันมากกว่า 2-3 เท่า
ถ้าเย่จุนเจอมันก่อนที่พลังสายฟ้าจะตื่นขึ้น เขาอาจจะถูกไฟฟ้าดูดจนตาย
โชคดีที่เขาได้ฝึกฝนคาถาสายฟ้าแล้ว และความต้านทานของเขาต่อสายฟ้าก็แข็งแกร่งขึ้นมาก นอกจากนี้ เขาคุ้นเคยกับการโดนไฟฟ้าดูดในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา
ถึงแบบนั้น เย่จุนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เขาใช้เวลาไม่นานก่อนเขาจะยืนขึ้นบนเสาไม้ของแพ
“ดูดซับกระแสไฟฟ้า พลังงานสายฟ้า +5 เลเวลพลังงานสายฟ้าปัจจุบัน: 1 (37/100)”
น่าเสียดายที่ความสัมพันธ์กับสายฟ้าของ เย่จุน มีเพียง 10 แต้ม และเขาดูดซับพลังงานสายฟ้าได้เพียง 10 แต้ม ในทุกวัน ไม่งั้นคงใช้เวลาไม่นานนักในการเลื่อนเลเวล
อย่างไรก็ตาม โดนไฟฟ้าช็อตวันละครั้งก็เพียงพอแล้ว
ผลไม้โลหิตนี้สามารถใช้เพื่อฝึกฝนบอสได้ ซึ่งมันคุ้มค่ามาก แต่เขาไม่รู้ว่ามอนสเตอร์สามารถอัพเลเวลได้ไม่จำกัดหรือไม่
แม้ว่าจะไม่สามารถทำได้ เมื่อในอนาคตปลากระเบนไฟฟ้าไม่มีประโยชน์แล้ว การฆ่ามันที่เป็นบอสนั้นก็จะดรอปอุปกรณ์ได้อีกด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าต้นไม้โลหิตถูกรดน้ำด้วยเลือดของปลากระเบนไฟฟ้า ผลไม้โลหิตที่ผลิตขึ้นสามารถเพิ่มเลเวลพลังสายฟ้าได้หรือไม่?
เป็นไปได้!
เย่จุนไม่รีบร้อน ยังไงก็ตาม เขามีต้นไม้โลหิตแปลกๆ อยู่ในมือ และเขาสามารถทดลองต่อไปได้
สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือเก็บเงินและรวบรวมเสบียงสำหรับการสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก
เมื่อฝนตกในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ทำให้เขาค่อนข้างเบื่อหน่ายจากการเปียกฝน
ดูจากสถานการณ์แล้วช่วงนี้คงเป็นฤดูมรสุม และใครจะรู้ว่าพายุจะกลับมาอีกตอนไหน การสร้างเรือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
เย่จุนย้ายเตาไฟออกจากกระท่อมไม้
เขาไม่สามารถตีเหล็กได้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเนื่องจากฝนตก แต่ตอนนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่งแล้ว ในที่สุดเขาก็สามารถตีเหล็กต่อไปได้
ปัจจุบันการหลอมอาวุธเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการหาเงิน
เย่จุนหยิบแท่งทองแดงขนาดใหญ่ออกมาจากกระท่อมไม้
แท่งทองแดงเหล่านี้เป็นแท่งทองแดงที่ได้จากการถลุงแร่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา รวม 33 ชิ้น
เสียงเหล็กกระทบกันดังก้องไปทั่วทะเล
“หลอมสำเร็จ ความชำนาญในการตีเหล็ก +1 หัวหอกทองแดง: ความแหลมคม +10%”
“หลอมสำเร็จ ความชำนาญในการตีเหล็ก +1 ลูกธนูทองแดง: เจาะเกราะ +10%”
เสียงแจ้งเตือนสำหรับการตีเหล็กที่ประสบความสำเร็จ ได้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ไม่กี่ชั่วโมงผ่านไป ก็มีหัวหอกทองแดงอีก 3 หัว และหัวลูกธนูทองแดงมากกว่า 30 หัว ได้ปรากฏขึ้นข้างหน้าเขา
แท่งทองแดงหกแท่งถูกใช้หมดแล้ว
เย่จุนใช้เวลาอีก 1 ชั่วโมง ในการทำด้ามหอกและด้ามลูกธนู
ในที่สุด หอกทองแดง 3 เล่ม และลูกธนูทองแดง 35 ดอก ก็ถูกสร้างขึ้น
เขาวางหอกทองแดงในช่องการซื้อขาย
จากนั้น เย่จุนก็ส่งธนูทองแดง 10 ดอก ไปให้จ้วงเสี่ยวเฉียง ปรมาจารย์เต๋อ และปรมาจารย์เป่ย
ก่อนหน้านี้ทั้ง 3 คน ได้สั่งจองไว้ก่อน
ลูกธนูทองแดง 1 ดอก มีราคา 100 เหรียญทองแดง
แท่งทองแดง 3 แท่ง สร้างลูกธนูได้ 35 ดอก และราคาก็ใกล้เคียงกับหอกทองแดง
ในไม่ช้า หอกทองแดงทั้ง 3 เล่ม ก็ถูกซื้อไป
ทั้งหมดถูกซื้อไปโดยผู้เล่นที่ไม่รู้จัก
เห็นได้ชัดว่าในขณะที่เกมดำเนินไป มีผู้เล่นจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ได้สะสมเหรียญทองแดงจำนวนมาก
นี่เป็นเกมเอาชีวิตรอดของผู้ที่เหมาะสมที่สุด และเมื่อเวลาผ่านไป ผู้อ่อนแอก็จะถูกกำจัดออกไป แต่เช่นเดียวกัน ผู้คนจำนวนมากขึ้นก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หลายคนบ่นว่ามันเร็วเกินไปแม้จะมีเงินแต่ก็คว้าไว้ไม่ทัน พวกเขาหวังว่าจะพบเย่จุนเพื่อสั่งอาวุธ
เย่จุนก็ช่วยอะไรไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้เขาต้องตกปลาทุกวัน และควบคุมตุ๊กตาให้ออกไปในทะเลเพื่อค้นหาเสบียง ขณะเดียวกัน เขาก็ต้องตีเหล็กด้วย เขาหวังว่าเขาจะมีโคลนนิ่งหลายๆ ตัว
โชคดีที่เมื่อความสามารถของเขาเพิ่มขึ้น ความเร็วในการตีเหล็กของเขาเร็วขึ้นเรื่อยๆ
ตอนแรกใช้เวลา 1 ชั่วโมงในการสร้างหัวหอกทองแดง แต่ตอนนี้ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น
เย่จุนทำงานตลอดเวลาและในที่สุดก็ใช้เวลา 2 วันในการสร้างหอกทองแดงอีก 10 เล่ม และธนูมากกว่า 100 ดอก
ตราบใดที่เขาขายอาวุธเหล่านี้ทั้งหมด และตอนนี้เขามีเหรียญทองแดงมากกว่า 30,000 เหรียญ มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว ที่จะซื้อวัสดุสำหรับสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก
ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีข้อความส่งมา
“หยางเทียนซิง ได้ส่งคำขอโทร!”
เย่จุนกดเปิดช่องโทรโดยไม่ตั้งใจและตกตะลึงในทันที
ผู้ชายที่มีร่างกายสกปรกและผมยุ่งเหยิงได้ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ และสภาพของเขาไม่ได้ดีไปกว่าขอทานมากนัก
“ผู้เฒ่าหยาง คุณกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง”
“มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด! คุณตั้งราคาอาวุธสูงขนาดนั้น! ไม่อย่างนั้นพี่ชายของฉันคงไม่ประหยัดเงินขนาดนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะต้องล่าสัตว์และตกปลาในตอนกลางวันเท่านั้น แต่เขายังต้องตัดต้นไม้ตอนกลางคืนด้วย!”
ทันใดนั้น เด็กสาวใส่แว่นก็โผล่เข้ามาในกล้อง
บทที่ 19 ที่ชาร์จพลังงานแบบมีชีวิต
วันที่ 5
สภาพอากาศ: มีฝนตกปรอยๆ มีลมจากทางตะวันออกเฉียงใต้
อาหารเช้า: สตูเห็ดกับปลาเก๋า, ไข่ป่า 2 ฟอง, น่าเสียดายที่ไม่มีใบชา, ทำไข่ชาไม่ได้ (เศร้าo(╥_╥)o)
เย่จุนคว้าปากกาเพื่อบันทึกสถานการณ์ปัจจุบันของเขา
ตอนนี้เขากำลังลอยอยู่บนทะเลคนเดียว เขาจึงต้องหาอะไรทำด้วยตัวเอง
เมื่อว่างเขาก็จะเขียนไดอารี่ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถเขียนสิ่งที่คิดใจได้ทั้งหมด บางทีวันหนึ่งไดอารี่ของเขาอาจถูกนำไปเป็นชีวประวัติของบุคคลที่มีชื่อเสียง และอาจถูกนำไปใช้เพื่อการวิจัย
หลังจากเขียนไดอารี่เสร็จแล้ว เย่จุนก็เริ่มสร้างกระโจมสำหรับแพ
โชคดีที่เขาสร้างกระท่อมหลังเล็กบนแพเมื่อวานนี้ ซึ่งทำหน้าที่เป็นที่กำบังจากลมและฝน ไม่งั้นฟืนทั้งหมดจะเปียกและวันนี้คงไม่สามารถจุดไฟได้
อย่างไรก็ตาม น้ำฝนยังคงซึมเข้าไปในรอยแตกของกระท่อม และจำเป็นต้องปรับปรุง
เย่จุนเปิดร่มชูชีพที่เขาตกได้เมื่อวานนี้ ถอดเชือกและผ้าร่มชูชีพออก และคลุมไว้บนกระท่อม
จากนั้น ในช่องการซื้อขายเขาตั้งเป็น ปลา 1 จิน และแลกใบตองจำนวนมาก เมื่อเสร็จแล้วก็สร้างหลังคาป้องกันแบบเรียบง่าย
เตาไฟและไม้ถูกย้ายเข้าไปภายในกระท่อมไม้
เย่จุนทำได้เพียงตกปลาอยู่บนแพ แต่โชคดีที่ตอนนี้เขามีสุขภาพดี ฝนตกเพียงเล็กน้อยจะไม่ทำให้เขาป่วย
“ลงชื่อเข้าใช้!”
เย่จุนทำการลงชื่อเข้าใช้ของวันนี้
ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดในแต่ละวันคือการลงชื่อเข้าใช้
“ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ได้รับเครื่องกรองน้ำจืด!”
วัตถุทรงกระบอกสูง 2 ฟุตปรากฏขึ้น
“เครื่องกรองน้ำจืดขนาดเล็ก: สามารถกรองน้ำทะเลได้ 1 ลิตรต่อชั่วโมง!”
น้ำดื่มเป็นทรัพยากรที่สำคัญที่สุดในทะเล—มันมีค่ามากกว่าอาหารแน่นอน
แม้ว่าจะสะดวกสำหรับ เย่จุน ที่จะแลกเปลี่ยนน้ำจืดกับผู้เล่นคนอื่น แต่จะเป็นการดีที่สุด ที่จะรักษาความเป็นใหญ่ไว้ในมือของเขาเอง
เครื่องกรองน้ำจืดขนาดเล็กนี้สามารถกรองน้ำได้ 1 ลิตรใน 1 ชั่วโมง และมีมากกว่า 20 ลิตรต่อวัน ซึ่งเพียงพอสำหรับเย่จุน
ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งคนอื่นสำหรับน้ำจืด
เย่จุนเริ่มตกปลาตามปกติ
เขาเหวี่ยงเบ็ดออกไปแล้วปล่อยมันไปกับกระแสน้ำ
จากนั้นเปิดช่องแชทเพื่อดูสถานการณ์ของผู้เล่นคนอื่นๆ
“ตอนนี้พวกนายเป็นยังไงบ้าง? วันนี้เป็นวันที่ 5 แล้ว ฉันคิดว่าวันนี้ค่อนข้างดี แม้ว่าจะมีอาหารไม่เพียงพอ แต่กฌดีกว่าการทำงานล่วงเวลาทุกวันเหมือนเมื่อก่อนมาก ตอนนี้ฉันมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ”
“โชคดีที่ฉันชินกับการหิวโหย!”
“ฉันเจอรังกระรอกที่มีถั่วหลายสิบเม็ดอยู่ในนั้น ฉันพอที่จะอยู่ได้ซักพัก!”
“ฉันสามารถตกปลาที่นี่ได้ แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่มีเงินซื้อแหจับปลา!”
“อิจฉาจริงๆ ฉันกำลังตัดไม้อยู่ ฉันต้องการเอาปลาไปแลกกับเทพเย่!”
“ฉันกำลังเก็บฟืนและวางแผนที่จะแลกเปลี่ยนกับเทพเย่เพื่อเป็นอาหาร แม้ว่าจะแลกเปลี่ยนอะไรได้ไม่มาก แต่นี่ก็เป็นวิธีที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับฉัน”
“ฉันก็คิดเหมือนกัน แต่น่าเสียดายอาหารที่เทพเย่มีนั้น ถูกแลกเปลี่ยนออกไปอย่างรวดเร็วทุกครั้ง!”
“มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะทำงานให้กับคนสกุล เย่ ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตรสำหรับเนื้อปลา 1 จิน ไม่เพียงพอสำหรับอาหารมื้อนึงด้วยซ้ำ คนสกุล เย่ นั้นใจดำยิ่งกว่าพวกนายทุนเสียอีก…” คนบางคนพูดอย่างเศร้าโศก
“แชทด้านบนช่วยใจดีและขายอาหารให้ทุกคนในราคาถูกได้ไหม?” เย่จุนตอบอย่างกะทันหัน “ถ้าคุณขายอาหาร 1 จิน ในราคาเท่าไหร่ก็ได้ ผมจะขาย 10 จิน และถูกกว่าคุณครึ่งนึง”
ส่งผลให้ชายคนนั้นหายตัวไปทันที
ใจกว้างกับทรัพยากรของคนอื่น แต่ตระหนี่เมื่อเป็นของตัวเอง…
ย่อมมีคนประเภทนี้อยู่ในโลกเสมอ
การปรากฏตัวของเย่จุน ได้กระตุ้นการตอบกลับจากผู้คนมากมาย
“ท่านเย่ผู้ยิ่งใหญ่! ท่านเย่ผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏตัวแล้ว!”
“ท่านเย่ผู้ยิ่งใหญ่ อาหารที่ท่านลงให้แลกเปลี่ยนมีน้อยเกินไป ขอเพิ่มได้ไหม ข้ามีฟืนมากมายที่นี่!”
“ท่านเย่ผู้ยิ่งใหญ่ ท่านขาดอะไรหรือไม่ ให้ข้าดูว่าที่นี่มีหรือไม่!”
“ฉันมีแอปเปิลอยู่ที่นี่ ท่านเย่ผู้ยิ่งใหญ่ แลกเนื้อกับฉันได้ไหม?”
“ได้!” เย่จุนตอบอย่างจริงจัง
หลังจากนั้น เขานำอาหารบางส่วนออกมาแลกกับผลไม้ ผักป่า หน่อไม้ไม้ฝรั่ง เห็ด และอื่นๆ
การกินลอบสเตอร์และหอยเป๋าฮื้อทุกวันก็ไม่เลว แต่ถ้ามีอาหารที่ปลูกบนภูเขาเพิ่มบ้างก็คงดีไม่น้อย
ท้ายที่สุด เย่จุนก็ฝากข้อความไว้ว่า “ผมจะนำอาหารมาแลกเปลี่ยนให้ได้มากที่สุดทุกวัน และผมรับซื้อไม้เรือชั้นดี”
หลังจากนั้นเย่จุนก็ปิดช่องแชท
พึ่งตัวเองดีกว่าพึ่งคนอื่น จุดประสงค์ของเกมเอาชีวิตรอดนี้คือการปรับปรุงความสามารถในการเอาชีวิตรอดของผู้เล่น
ผลงานที่เย่จุนสามารถทำได้ด้วยตัวเองนั้นก็แค่เรื่องเล็กน้อย
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเขาเองได้
ฝนตกในทะเลและใครจะรู้ว่าพายุรุนแรงจะมาถึงตอนไหน แพเล็กๆ ของเขานั้นเชื่อถือไม่ได้เท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงต้องรีบสร้างเรือให้เร็วที่สุด
เย่จุนส่งตุ๊กตาไปที่ทะเลเพื่อค้นหาเสบียง ในเวลาเดียวกัน ด้วยความช่วยเหลือของเบ็ดตกปลาวิเศษ เขายังคงตกปลาและล่ามอนสเตอร์ จากนั้นจึงแลกเปลี่ยนปลาเป็นเสบียง
ฝนตกเป็นเวลา 3 วัน และในช่วง 3 วันนี้ เย่จุนสามารถจับปลาได้หลายร้อยตัวในทุกวัน แต่ค่าประสบการณ์ที่เขาได้รับจากการฆ่าปลาธรรมดานั้นต่ำมากอยู่แล้ว
เย่จุนต้องปล่อยให้ตุ๊กตาค้นหาปลาพิเศษหรือมอนสเตอร์ระดับสูงที่ก้นทะเล
“ติ๊ง! สังหารเต่าทะเล (เลเวล 2) ได้รับค่าประสบการณ์ +5, เลเวลนักล่า +1, ความอดทน +10,ความเร็ว +10, ความแข็งแกร่ง +50”
เย่จุนบังเอิญใช้ไม้ตีเต่าทะเลตัวใหญ่จนตายโดยไม่ได้ตั้งใจ ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงเลเวลอัพดังมาจากหูของเขา
เย่จุนเปิดหน้าต่างสเตตัส:
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา:
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 2 (190/200)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 4 (2/400)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 1 (22/100)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 90 ความเร็ว: 90 ความแข็งแกร่ง: 302
หลังจากฆ่าปลาหลายร้อยตัวใน 3 วันที่ผ่านมา ในที่สุดเขาก็มาถึงเลเวล 4
เย่จุนเดินไปที่ท้ายแพและดึงเชือกขึ้นจากทะเล
มันคือเชือกร่มชูชีพ อีกด้านหนึ่ง มีปลากระเบนไฟฟ้ายาว 2 เมตรถูกล่ามไว้ในน้ำ
เมื่อถูกกระตุ้น กระแสไฟฟ้าก็ถูกปล่อยออกมาอย่างหมดท่า
กระแสไฟฟ้าเหล่านี้เพียงพอที่จะทำให้ผู้ใหญ่ล้มลงได้เลย
แต่ตอนนี้เย่จุน เป็นนักเวทย์สายฟ้า ดังนั้นกระแสไฟฟ้าเหล่านี้จึงกลายเป็นทรัพยากรของเขาแทน
ปลากระเบนไฟฟ้าถูกตุ๊กตาพบเมื่อวันก่อนที่ก้นทะเล ในตอนนั้น เย่จุนรู้สึกมีความสุขที่ได้พบมัน และเขาสั่งให้ตุ๊กตาจับปลากระเบนไฟฟ้าโดยตรงทั้งเป็น
เย่จุนไม่ได้ฆ่าปลากระเบนไฟฟ้าในทันที แต่เขาจับมันขึ้นและเปลี่ยนมันเป็นเครื่องชาร์จพลังงานที่มีชีวิต
มันสามารถปลดปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ 2 หรือ 3 ครั้งต่อวัน เพื่อเติมพลังให้กับเย่จุนและช่วยให้ เย่จุน ฝึกฝนคาถาสายฟ้าของเขา
เขาให้อาหารปลากระเบนไฟฟ้าที่หมดแรง แล้วโยนมันลงไปในทะเลอีกครั้ง
เย่จุนหยิบปะการังไฟแปลกๆ ออกจากเตา แล้วหยิบลูกปัดพลังงานไฟและดูดซับมัน
“ติ๊ง! ดูดซับพลังงานไฟ 10 แต้ม, เลเวลพลังงานไฟ +1, ความแข็งแกร่ง +10, เลเวลพลังงานไฟปัจจุบันเลเวล 3”
ในเตาหลอมที่เย่จุนไม่เคยดับ ปะการังไฟประหลาดสามารถผลิตลูกปัดพลังงานไฟได้ทุกวัน
ในที่สุดพลังงานไฟก็เพิ่มเลเวลขึ้นอีก 1 เลเวล
นอกจากนี้ ต้นไม้โลหิตที่เหี่ยวเฉาแปลกๆ ถูกรดน้ำด้วยเลือดอย่างต่อเนื่องในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา น่าแปลกที่มันดูมีชีวิตขึ้นมาแล้ว และในวันนี้ เลือดได้เปล่งประกายระยิบระยับ ราวกับจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นมา
บทที่ 18 เพลิดเพลินกับชีวิต
เตาไฟสูงกว่า 1 เมตรกำลังลุกไหม้ เบ้าหลอมร้อนจนเป็นสีแดง และมีทองแดงเหลวอยู่ภายใน
เย่จุนเททองแดงเหลวออกมา เพื่อทำให้เย็นลง แล้วใส่แร่โลหะเข้าไปใหม่อีกครั้ง
เขาทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า!
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด เย่จุนได้รวบรวมแท่งทองแดงได้ถึง 4 แท่งแล้ว!
ในช่วงเวลานี้ เย่จุนไม่ได้อยู่เฉยๆ เขาสร้างหอกทองแดงอีก 2 อัน แต่เขายังไม่มีเวลาใส่มันลงในช่องการซื้อขาย
จู่ๆ ก็มีคนส่งข้อความมาหาเขา
น่าแปลกที่มันเป็นปรมาจารย์เป่ย!
“เย่ คุณมีหอกทองแดงไหม ผมขอยืมสักเล่มได้ไหม”
น้ำเสียงของปรมาจารย์เป่ยมีความกังวลเล็กน้อยในขณะที่เขาพูด “ผมเลเวล 3 แล้ว และพึ่งไปล่าบอสจระเข้ตัวนั้นมา แต่น่าเสียดายที่อาวุธของผมไม่สามารถต้านทานการโจมตีของบอสจระเข้ได้!”
‘เลเวล 3 เร็วไปไหม?’
แม้แต่เย่จุนก็ค่อนข้างประหลาดใจ
เย่จุนต้องฆ่าฉลามขาวเลเวล 5 เพื่ออัพเลเวลเป็นเลเวล 3 โดยตรง
แต่เย่จุนไม่ทราบว่าในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่งของเขา ปรมาจารย์เป่ยเกือบจะฆ่าจระเข้ทั้งหมดในหนองน้ำแล้ว
เย่จุนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เบลล์ อย่าลืมล่ะ คุณยังติดหนี้ผมอยู่เป็นเนื้อปลาประมาณร้อยจิน นอกจากนี้ คุณเลเวล 3 แล้ว แค่เหรียญทองแดงที่ดรอปจากสัตว์ป่าที่คุณฆ่า มันก็น่าจะ เพียงพอที่จะซื้ออาวุธทองแดง!”
เบลล์พูดด้วยความเขินอาย “คุณเย่ ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ลืมสัญญาอย่างแน่นอน แต่ผมซื้อคันธนูและลูกธนู และอวนจับปลา ด้วยเหรียญทองแดงทั้งหมดของผม ผมได้แนวคิดนี้มาจากคุณในการล่าฉลามขาวด้วยแหจับปลา แต่โชคร้าย เจ้าจระเข้ตัวนั้นบ้าเกินไป คันธนูและลูกธนูธรรมดา ไม่สามารถทะลุผิวหนังของมันได้”
จู่ๆ น้ำเสียงของเบลล์ก็กระวนกระวายใจอย่างมาก และพูดว่า “เย่ บอสจระเข้ตัวนั้นติดอยู่ในแหจับปลาของผม ถ้าผมไม่รีบฆ่ามัน มันจะหนีกลับไปที่หนองน้ำ เมื่อถึงตอนนั้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะล่อมันออกมาได้อีกแล้ว!”
“เย่ หากคุณช่วยผม ผมสามารถให้รางวัลทั้งหมดที่ได้รับในครั้งนี้แก่คุณได้” เบลล์พูดต่อ
เย่จุนหัวเราะ “ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่คุณเสียเปรียบเกินไป คุณทำงานให้ผมหรอ?”
“แต่ผมสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของผมได้ ตราบใดที่ผมแข็งแกร่งขึ้น ผมยังสามารถหามอนสเตอร์ตัวอื่นได้ นอกจากนี้ ผมได้ฆ่าจระเข้มากเกินไปในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ผมรู้สึกว่าบอสจระเข้ตัวนี้กำลังเล็งผมอยู่ ถ้าผมไม่ฆ่ามัน ผมจะไม่สามารถก้าวเข้ามาที่นี่ได้อีกแล้ว”
“เปิดวิดีโอคอล!” เย่จุนกล่าว
ในช่วงเวลาต่อมา เย่จุนก็เห็นตรงกลางหน้าจอ มีหนองน้ำและจระเข้ยาว 10 เมตร ซึ่งกรงเล็บและหางของมันถูกห่อหุ้มไปด้วยแหจับปลาหลายปาก
แหจับปลาพวกนี้ผูกกับต้นไม้ด้วยเถาวัลย์ที่ปลายด้านหนึ่ง รัดจระเข้ไว้แน่น
อย่างไรก็ตาม จระเข้นั้นน่ากลัวมาก มันกลิ้งไปมาและพุ่งใส่ต้นไม้อย่างต่อเนื่อง คงไม่นานนักก่อนที่ต้นไม้จะหัก
หากสิ่งนั้นเกิดขึ้น ความพยายามทั้งหมดของเขาจะสูญเปล่า
เบลล์จ้องไปที่ช่องแชทอย่างใจจดใจจ่อ
ทันใดนั้น เขาได้ยินเย่จุนพูดว่า “ผมสามารถให้คุณยืมได้ และผมหวังว่าคุณจะรักษาคำพูดของคุณ!”
“คุณเย่ ผมขอสาบานต่อชื่อเสียงของผม!”
เบลล์เต็มไปด้วยความสุขเมื่อเห็ฯหอกทองแดงปรากฏขึ้นในมือของเขาในวินาทีถัดมา
เบลล์ยกหอก และตามที่คาดไว้มันสร้างจากช่างตีเหล็ก มันแข็งแรงมาก เขายิ้มและเดินไปทางจระเข้ยักษ์
เสียงคำรามอันน่าสังเวชดังก้องไปทั่วหนองน้ำ
เสียงนั้นค่อยๆ เงียบลง
ไม่นานหลังจากนั้น ก็มีประกาศทั่วโลกก็ลอยมา:
“ผู้เล่นเบลล์ (โหมดถิ่นทุรกันดาร) สังหารบอสจระเข้ยักษ์ เลเวลนักล่า +1, ความเร็ว +10, ความอดทน +10, ความแข็งแกร่ง +50…”
เย่จุนเห็นกระบวนการทั้งหมดของเบลล์ ที่ฆ่าบอสจระเข้ยักษ์อย่างชัดเจน
และเขายังเห็นของที่ดรอปหลังจากเบลล์ที่แตะซากศพ
“คุณเย่ ขอบคุณมาก รางวัลทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว!”
“กรงเล็บจระเข้ (ระดับทองแดง)”
“ใบมีดจระเข้ (ระดับทองแดง)”
“หนังสือทักษะ: ม้วนมรณะ (มีความเป็นไปได้ที่จะล็อคคู่ต่อสู้เมื่อกลิ้งไปกับศัตรู)
“เหรียญเงิน +30”
เยี่ยม มันดรอปเหรียญเงินเยอะกว่าตอนที่เย่จุนฆ่าปลากระเบนไฟฟ้าเสียอีก
อย่างไรก็ตาม เย่จุนเป็นคนแรกที่ฆ่าบอสในเวลานั้น รางวัลที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการฆ่าบอสตัวนั้นคือความสัมพันธ์กับสายฟ้า ไม่ใช่เหรียญเงิน
“เย่ ผมจะให้ของที่ดรอปมาทั้งหมด!” เบลล์รักษาสัญญาจริงๆ เขาได้รับผลประโยชน์เยอะแล้ว และความแข็งแกร่งของเขาได้เพิ่มขึ้น 1 เลเวล นอกจากนี้ จระเข้ตัวนี้ยังมีน้ำหนักอย่างน้อย 1 หรือ 2 ตัน ซึ่งเขาสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเสบียงได้มากมาย
เย่จุนกล่าวว่า “เก็บหนังสือทักษะไว้ ผมต้องการเกราะจระเข้และหนังจระเข้”
ทักษะม้วนมรณะนี้ค่อนข้างน่าอายจริงๆ และเย่จุนรู้สึกมันไม่มีประโยชน์กับเขา
ตอนนี้เขาเป็นนักเวทย์สายฟ้าและไฟ ทำไมเขาถึงต้องไปยุ่งกับสัตว์ประหลาดด้วย?
ความสามารถในการป้องกันของหนังจระเข้ระดับบอส ประกอบกับทักษะของช่างตีเหล็กในปัจจุบันของเขา เขาสามารถสร้างเกราะหนังที่เทียบได้กับเกราะทองแดง
นี่คือสิ่งที่มีค่าที่สุด!
ทันใดนั้น เย่จุนก็คิดอะไรบางอย่างและพูดว่า “เบลล์ ไปที่ถ้ำของบอสแล้วลองมองหาของหายาก”
“จระเข้ไม่ใช่มังกร พวกมันเก็บอัญมณีไว้ด้วยหรอ?” เบลล์รู้สึกสับสน
“มีคำโบราณในตะวันออกกล่าวว่า ที่ใดมีสมบัติ ที่นั่นย่อมมีสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังคอยปกป้อง”
“โอกาสกับอันตรายเป็นของคู่กัน!”
ตามที่คาดไว้ เบลล์เดินสำรวจหนองน้ำและพบต้นไม้สีเลือดต้นเล็กๆ ที่เหี่ยวแห้ง
ต้นไม้ต้นเล็กๆ นั้นสูงประมาณฟุต ไม่มีใบ และกิ่งก้านมีสีแดงเข้มราวกับถูกย้อมด้วยเลือด
“ต้นไม้โลหิตที่เหี่ยวเฉา: พืชที่เกิดจากการดูดซับเลือด และผลเลือดอันเข้มข้นนั้นได้สร้างยุคของราชาจระเข้ยักษ์ขึ้นมา (น่าเสียดายที่มันเหี่ยวเฉาไปแล้ว จะต้องมีเลือดเพียงพอที่จะทำให้มันฟื้นคืนชีพได้)”
“คำทานายของชาวตะวันออกขลังจริงๆ!” เบลล์อุทานออกมา
“เอาต้นไม้โลหิตนี้มาให้ผม!” เย่จุนมีความสุขที่ได้เห็นของหายาก
เบลล์ไม่ขี้เหนียว สำหรับเขา ต้นไม้โลหิตนี้ไร้ประโยชน์ ถ้าเขาต้องการทำให้ต้นไม้โลหิตกลับมามีชีวิตอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เลือดและเวลาเท่าไรในเลี้ยงดู เขาไม่สามารถทำได้
แต่สำหรับเย่จุน ไม่เป็นไรที่จะลอยไปในทะเลอยู่ดี
ตอนนี้ เย่จุนได้ลิ้มรสความหอมหวานแล้ว และรู้คุณสมบัติพิเศษของวัตถุแปลกๆ เหล่านี้
ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ผลแปลกๆ ปะการังไฟแปลกๆ หรือต้นไม้โลหิตแปลกๆ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถหาได้
ตอนนี้ในขณะที่ทุกคนไม่รู้ เย่จุนเพียงแค่จ่ายราคาเพียงเล็กน้อยเพื่อที่จะได้รับของหายาก
เมื่อทุกคนก้าวหน้ามากขึ้น อาหารและเสบียงพื้นฐานก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป และในที่สุดพวกเขาก็จะสามารถเข้าใจถึงความสำคัญของสิ่งของหายากเหล่านี้ได้
เมื่อถึงตอนนั้น เย่จุนคงไม่สามารถหาแลกของหายากพวกนี้ได้ง่ายๆ
ครั้งนี้ เย่จุนจ่ายแค่เนื้อปลากว่าร้อยจินและหอกทองแดงซึ่งมีมูลค่าเพียง 3,000 ถึง 4000 เหรียญทองแดงเท่านั้น และเขาจ่ายแค่ 30 เหรียญเงินเท่านั้น เขาไม่เพียงแต่จะได้รับอุปกรณ์ทองแดง 2 ชิ้นเท่านั้น แต่เขายังได้รับต้นไม้โลหิตแปลกๆ และหนังจระเข้อีกด้วย นี่เป็นการเก็บเกี่ยวที่อุดมสมบูรณ์
เย่จุนดับไฟในเตา กระโดดลงทะเลและอาบน้ำอย่างมีความสุข จากนั้นเขาก็เอนกายลงบนเก้าอี้โยกที่ทำเอง แล้วซื้อโค้ก 1 ขวด และแตงโมลูกใหญ่จากเกมมอลล์
หลังจากทำเงินได้มากในวันนี้ ตอนนี้ถึงเวลาฟุ่มเฟือยซักเล็กน้อย!
เขาสัมผัสได้ถึงลมเย็นๆ ของทะเล และแหงนมองดวงดาวบนท้องฟ้า โค้กอยู่ในมือซ้ายและแตงโมอยู่ทางขวา
น่าเสียดายที่เขาไม่ใช่ นักเวทย์น้ำแข็ง ไม่เช่นนั้นถ้าเขาแช่เย็นได้ จะเรียกได้ว่าเป็นการเพลิดเพลินกับชีวิตอย่างแท้จริง
บทที่ 17 พลังของเทคโนโลยี
ในตอนนี้ ผู้เล่นส่วนใหญ่ยังคงกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จำเป็น เช่น อาหาร น้ำ และที่พักพิง
ใครจะจินตนาการได้ว่าหลังจากเริ่มเกมได้เพียง 4 วัน จะมีคนเริ่มตีเหล็กแล้ว?
‘เรามีไม่พอกินด้วยซ้ำ แต่คุณอยู่บนเส้นทางแห่งเทคโนโลยีแล้ว?’
ช่องว่างระหว่างพวกเขาเป็นเหมือนช่องว่างระหว่างสังคมดึกดำบรรพ์กับสังคมเทคโนโลยี
ช่องว่างในใจของผู้คนนั้นมีมากเกินไป
อย่าทุกข์ทรมานจากความยากจนแต่ให้ทุกข์ทรมานกับความไม่เท่าเทียมกันแทน
ทุกคนตกอยู่ในความยากลำบาก มันไม่เป็นไรถ้าคุณไม่มีอาหารกิน แต่ชายคนนี้ เย่จุน จับปลาได้หลายร้อยจินในทุกวัน
เขายังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?
เรายังเล่นเกมเดียวกันอยู่หรือไม่?
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เย่จุนเลือกโหมดมรณะ!
เมื่อเทียบกับ เย่จุน แม้แต่ผู้รอดชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกก็ยังดูไร้ประโยชน์!
ช่องแชทโลกเต็มไปด้วยเสียงคร่ำครวญ ความคิดเห็นอิจฉาริษยา ข้อความบ่นเย่จุน ที่ไม่รู้จักแบ่งปันเสบียง และความคิดเห็นที่สาบานว่าจะรายงานเย่จุน ว่าใช้โปรแกรมโกงนั้นเต็มช่องแชทโลก
เย่จุนไม่ได้สนใจพวกเขา!
เขาหยิบแท่งทองแดงออกมาและใส่แร่กลับเข้าไป ในไม่ช้าแร่ก็เริ่มละลาย
ในเวลาเดียวกัน เขาหยิบค้อนตีเหล็กออกมาและเริ่มหลอมแท่งทองแดง
แท่งทองแดงที่สกัดจากแร่โลหะ 10 ก้อน นี้มีขนาดเท่ากำปั้น และเพียงพอที่จะทำกริชได้
หลังจากได้รับฉายาช่างตีเหล็กมือใหม่ เย่จุนรู้สึกว่า มันมีความรู้สึกบางอย่างเกี่ยวกับการตีขึ้นรูป ปรากฏขึ้นในใจของเขา แม้ว่าเขาจะไม่เคยตีเหล็กมาก่อน แต่กล้ามเนื้อของเขามีการตอบสนองตามสัญชาตญาณเมื่อเขาใช้ค้อนตีเหล็ก
เพล้ง!
เสียงอันคมชัด!
แท่งทองแดงถูกทุบให้แบนอย่างง่ายดาย
เพล้ง เพล้ง เพล้ง…
เสียงการตีเหล็กหลายครั้ง ฟังดูเหมือนเสียงเมืองลอสแองเจลิสในตอน 10 โมงเช้า
1 ชั่วโมงต่อมา กริชก็ค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่าง
“หลอมสำเร็จ ความชำนาญการตีเหล็ก +1”
กริชยาว 20 เซนติเมตรส่องประกายด้วยความแหลมคม
กริช (ระดับทองแดง), ความแหลมคม +10%, ความแข็ง +10%, ความทนทาน +10%
นี่คือข้อดีของค้อนตีเหล็ก ซึ่งสามารถเพิ่มคุณสมบัติของไอเทมได้ 10%
เย่จุนวางกริชไว้ ที่เขาหลอมมันเพราะตอนนี้เขายังขาดกริช และมันเป็นอาวุธชิ้นแรกที่เขาหลอม ดังนั้น ตามธรรมชาติแล้ว เขาต้องการที่จะเก็บไว้ใช้เอง
อีกด้านหนึ่ง แร่ในเบ้าหลอมเริ่มละลายอีกครั้ง
“กลั่นสำเร็จ ได้รับแท่งทองแดง +1”
เพล้ง เพล้ง เพล้ง…
หลังจากการตีขึ้นรูปอีก 1 ชั่วโมง เย่จุนก็มีกริชทองแดงอีกอัน!
คราวนี้ เย่จุนไม่เก็บเอาไว้
สิ่งที่เขาขาดมากที่สุดในตอนนี้คือเงินและไม้แปรรูป
อาวุธยาวและสั้น คันธนูและลูกธนู เขามีครบหมดแล้วดังนั้นจึงไม่ต้องการอะไรอีก
เย่จุนวางกริชไว้ที่ช่องการซื้อขายและกล่าวว่า:
“กริชระดับทองแดงหลอมใหม่ ความคม +10%, ความแข็ง +10%, ความทนทาน +10% ในราคาเพียง 800 เหรียญทองแดง”
เย่จุนมองไปที่เกมมอลล์ กริชระดับทองแดง มีราคาอย่างน้อย 1,000 เหรียญทองแดง ดังนั้นเขาจึงต้องลดราคาลง
ปัจจุบัน 800 เหรียญทองแดง เป็นเงินจำนวนมหาศาล และผู้เล่นส่วนใหญ่เข้าถึงได้ยากในตอนนี้
อย่างไรก็ตาม เย่จุนเชื่อว่าจะต้องมีใครสักคนที่สามารถซื้อมันได้ ท่ามกลางผู้เล่นหลายพันล้านคนทั่วบลูสตาร์
ตามที่คาดไว้ กริชทองแดงถูกซื้อไปในไม่ช้า
เนื่องจาก เย่จุน ได้กำหนดให้เป็นการซื้อขายอัตโนมัติ ผู้ซื้อจึงสามารถรับสินค้าได้โดยตรงหลังจากจ่ายเหรียญ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ตัวตนของผู้ซื้อ
เย่จุนเดาว่า มันน่าจะเป็นผู้เล่นใหม่ ที่ไม่เคยแลกเปลี่ยนกับเขามาก่อน ไม่เช่นนั้น เขาคงจะทักทายเย่จุน
เห็นได้ชัดนี่เป็นพวกหมาป่าเจ้าเลห์อีกคน
มันสมเหตุสมผลแล้ว เพราะมีผู้คนหลายพันล้านคนในบลูสตาร์ จะขาดผู้เชี่ยวชาญการเอาตัวรอดได้อย่างไร หรือก็แค่ผู้เล่นที่โชคดี?
เพียงแค่ว่า พวกเขาส่วนใหญ่ปิดบังและพัฒนาตัวเอง ในขณะที่ยังคงรักษาโปรไฟล์ต่ำเอาไว้
นี่เป็นเรื่องปกติ เนื่องจากทุกอย่างเกี่ยวกับเกมนี้ยังไม่เป็นที่รู้จัก ไม่มีใครรู้ว่าอนาคตมันจะพัฒนาไปได้ไกลแค่ไหน มันไม่ผิดที่จะเก็บตัวเป็นคนระดับต่ำๆ และรวยอย่างลับๆ
เย่จุนเริ่มตีเหล็กอีกครั้ง
คราวนี้เขาวางแผนที่จะสร้างอาวุธยาว
อาวุธยาวนั้นเป็นที่นิยมมากสำหรับการล่าสัตว์ป่า และจะมีราคาแพงกว่าอย่างแน่นอน
แม้ว่าเขาจะต้องการสร้างอาวุธยาว แต่เย่จุนไม่ได้ตั้งใจที่จะเพิ่มวัตถุดิบ
เขายังคงใช้แท่งทองแดงเพื่อสร้างหัวหอก
หัวหอกขนาด 20 เซนติเมตร นั้นมีความยาวพอๆ กับกริช แต่มีพื้นที่ว่างที่หางซึ่งสามารถติดตั้งที่จับได้
เย่จุนได้ใช้เครื่องมือที่เปลี่ยนรูปมาจาก ค้อนก่อสร้าง เพื่อขัดแท่งไม้ 2 แท่ง ยาวและสั้น เพื่อให้พอดีกับรูและเสียบเข้าไป
ด้วยวิธีนี้หอกก็เสร็จสมบูรณ์
ด้วยวิธีนี้ไม่เพียงแต่จะช่วยประหยัดวัสดุ และมันยังเหมาะกับเลเวลของผู้เล่นในปัจจุบัน ที่ยังไม่สามารถยกหอกโลหะที่มีน้ำหนักสูงได้
หอกด้ามไม้ใช้งานง่ายและสะดวก สามารถใช้เป็นหอกเพื่อแทงหรือลอบสังหารได้
ฆ่านก 2 ตัวด้วยหินเพียงก้อนเดียว!
มันสมบูรณ์แบบ!
‘ฉันควรคิดเงินเท่าไหร่ดี?’
หอกทองแดงที่เย่จุนซื้อจากเกมมอลล์มีราคา 2,000 เหรียญทองแดง ดังนั้นการขายหอกอเนกประสงค์แบบ ทูอินวัน นี้ในราคา 1,500 เหรียญทองแดง จึงไม่แพงเลย!
“หอกทองแดงอเนกประสงค์พึ่งหลอมใหม่ๆ ด้ามจับสามารถถอดเปลี่ยนได้ อันหนึ่งยาว อันหนึ่งสั้น สามารถใช้เป็นหอกสำหรับการโจมตีระยะไกลหรือหอกสำหรับการต่อสู้ระยะประชิดได้ ขายเพียง 1,500 เหรียญทองแดง มาก่อนได้ก่อน!”
ทันทีที่เขาได้โพสต์ข้อมูลการซื้อขายออกไป ก็มีคนส่งข้อความมาในทันที
“ผู้เล่น (โหมดถิ่นทุรกันดาร) จ้วง เสี่ยวเฉียง ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อน! หมายเหตุ: ผมคือผู้เล่นที่พึ่งซื้อกริชทองแดงของคุณ!”
‘โอ้?’
เย่จุนเลิกคิ้วขึ้น?
‘เขาอาจจะเสียใจ?’
เย่จุนไม่ได้ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนในทันทีและตอบกลับไปว่า “ขายแล้วไม่รับคืน!”
“ผมไม่คืน! ผมต้องการซื้อหอกทองแดงของคุณ!”
‘หลังจากใช้เงินไป 800 เหรียญทองแดง แล้วยังมีเงินเหลืออยู่หรอ?’
‘ลูกค้ารายใหญ่!’
เย่จุนยอมรับคำขอเป็นเพื่อนทันที!
“พี่เย่ คุณใจร้ายไปหน่อย! ถ้าคุณเอาหอกทองแดกออกมาขายก่อนหน้านี้ ผมคงไม่ต้องซื้อกริชทองแดง”
เสียงไม่พอใจดังออกมา ในภาพมีชายร่างเตี้ย ดวงตาคมกริบ สวมชุดลายพรางปรากฏตัวขึ้น
“ผมพึ่งหลอมมันขึ้นมา” เย่จุนยังคงเงียบ เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะคืนสินค้าอยู่ดี ถ้าอีกฝ่ายยืนกรานที่จะคืนสินค้า เขาจะขึ้นบัญชีดำ
จ้วงเสี่ยวเฉียงไม่พอใจ: “พี่เย่ ผมกำลังจะบอกว่าหอกของคุณนี้มีแต่หัวหอกทองแดงเท่านั้น ผมพนันได้เลยว่าวัสดุที่ใช้นั้นใกล้เคียงกับกริชของคุณ แต่ด้วยไม้อีก 2 แท่ง ราคาก็เพิ่มขึ้นเกือบ 2 เท่า ถูกกว่านี้หน่อยได้ไหม?”
เห็นได้ชัดว่านี่คือผู้ซื้อที่ไม่รู้วิธีต่อรองราคา
‘ถ้าถามว่าถูกกว่านี้ได้ไหม’
‘แน่นอนว่าไม่!’
เย่จุน กล่าวด้วยความมั่นใจอย่างยิ่งว่า “หัวหอกสร้างยากมากกว่ากริช ต้องใช้เวลาค่อนข้างนานในการหลอม นอกจากนี้ แท่งไม้ที่ผมขัดเงายังสร้างด้วยค้อนก่อสร้าง มันค่อนข้างทนทาน ดังนั้น มันทนทานกว่าแท่งไม้ทั่วไป ถอดประกอบและติดตั้งได้ง่าย คุณเป็นผู้เล่นระดับสูง คุณจึงรู้ว่าอาวุธที่กลมกลืนนั้นมีความสำคัญเพียงใดในถิ่นทุรกันดาร หากคุณตกอยู่ในอันตรายและปล่อยด้ามหอกในช่วงเวลาวิกฤติ นั่นจะไม่ใช่จุดจบหรอกหรอ?”
มุมปากของ จ้วงเสี่ยวเฉียง กระตุกเล็กน้อย
‘คุณใช้เวลานานพอสมควรในการลับแท่งไม้? เชื่อผีคุณสิ คุณขายกริชแล้วสร้างหอกในเวลาไม่ถึงชั่วโมง—แค่ 1 ชั่วโมง แค่เพิ่มแท่งไม้ 2 แท่ง และเพิ่มเหรียญทองแดงขึ้นอีก 700 เหรียญ ช่างเลวร้ายอะไรอย่างนี้!’
อย่างไรก็ตาม…
อำนาจต่อรองอยู่ในมือของเย่จุน ดังนั้นแม้ว่าจ้วงเสี่ยวเฉียงจะไม่เต็มใจ เขาก็ต้องจ่ายเงินอยู่ดี
“1,500 เหรียญทองแดง ผมจะซื้อ แต่คุณจะต้องรับผิดชอบในการซ่อมแท่งไม้เมื่อมันหัก!”
“ไม่มีปัญหา! บริการหลังการขายที่ดีคือพื้นฐานของการการทำธุรกิจ” เย่จุนยอมรับอย่างง่ายดาย แท่งไม้สองสามอันมีค่าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ข้อตกลงเสร็จสิ้น!
หัวใจของ เย่จุน เต็มไปด้วยความสุข
ไม้ 2 แท่ง สำหรับ 700 เหรียญทองแดง!
‘เทคโนโลยีคือความมั่งคั่ง! คนโบราณไม่ได้หลอกฉัน’
ไม่สิ!
การผูกขาดคือความมั่งคั่ง—ปัจจุบันเขาเป็นช่างตีเหล็กเพียงคนเดียวในโลก!
บทที่ 16 ฉายาช่างตีเหล็ก
พลังของฝ่ามือสายฟ้าเลเวล 1 นั้นไม่ทรงพลังมากนัก แต่ก็ยังแข็งแกร่งกว่าลูกไฟเลเวล 1
ต้องรู้ก่อนว่าคาถาสายฟ้าถูกขนานนามว่า เป็นคาถาที่มีพลังทำลายล้างมากที่สุด
เย่จุนรู้สึกยินดีในหัวใจของเขา และประหลาดใจกับพลังของฝ่ามือสายฟ้า
ฝ่ามือสายฟ้าเลเวลนี้ คงมีไฟฟ้าอย่างน้อยหลายสิบโวลต์ ไม่เช่นนั้น คงจะไม่สามารถทำให้ปลาสลบได้ ถ้ามันเลื่อนถึงเลเวล 2 เลเวล 3 หรือสูงกว่านั้น มันจะไม่ฆ่าปลาในบริเวณกว้างๆ ได้เลยหรอ?
เย่จุนจำฉากของเรือประมงที่ใช้ไฟฟ้าได้ ในบ้านเกิดของเขาเมื่อตอนยังเป็นเด็ก เมื่อเรือประมงแล่นที่ผ่านไป ฝูงปลาจำนวนมหาศาลก็ได้ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ
เมื่อตอนนั้น มันจะไม่ใช่การฆ่ามอนสเตอร์อีกต่อไป แต่มันจะเป็นการเลี้ยงมอนสเตอร์
เขามีความสุขมากที่หาวิธีเพิ่มเลเวลพลังสายฟ้าได้ ไม่เช่นนั้น ถ้าเขาไม่สามารถหาทางได้ เขาอาจจะต้องทำว่าวล่อสายฟ้าจริงๆ
เย่จุนหยิบปลาสองสามตัวที่ลอยอยู่ในทะเลขึ้นมา แม้ว่าปลาจะตัวเล็ก แต่เนื้อก็คือเนื้อ
ปลาเหล่านี้หนักไม่ถึงจินด้วยซ้ำ และไม่มีเหรียญทองแดงแม้แต่เหรียญเดียวดรอปออกมา
เย่จุนนำพวกมันไปเป็นเหยื่อตกปลา และแขวนมันไว้บนคันเบ็ดเวทย์มนตร์
ไม่นานนัก ปลาเก๋าที่ดุร้าย 3 ตัวก็ถูกตกขึ้นมา
ปลาเก๋า 3 ตัวนี้ ตัวที่ใหญ่ที่สุดยาว 1 เมตร และตัวที่เล็กกว่านั้นยาว 60-70 เซนติเมตร รวมกันหนักหลายร้อยจิน
ใช้ปลาขนาดท่าฝ่ามือ 3 ตัว แต่ได้มาเป็นปลาเก๋ามากกว่าหนึ่งร้อยจิน ซึ่งถือว่าคุ้มค่ามาก
“สังหารปลาเก๋า (เลเวล 1) ค่าประสบการณ์ +5 เหรียญทองแดง +80”
“สังหารปลาเก๋า (เลเวล 1) ค่าประสบการณ์ +5 เหรียญทองแดง +80”
“สังหารปลาเก๋า (เลเวล 1) ค่าประสบการณ์ +5 เหรียญทองแดง +80”
แม้ว่าจะได้ค่าประสบการณ์ไม่มากนัก แต่สำหรับเย่จุน มอนสเตอร์นั้นเกิดง่ายมาก และคงจะใช้เวลาไม่นานนักในการเพิ่มเลเวลอีกรอบ
ในขณะที่เย่จุนกำลังตกปลา เขาวางปลาเก๋าที่ได้มาสดใหม่ในช่องซื้อขาย
นอกจากนี้ เขาได้ใส่แหจับปลาที่ฉลามฉีกมันจนขาด ลงไปด้วย
แม้ว่าแหจับปลาจะขาดไปสองสามรู แต่ก็ยังจับปลาได้ สำหรับผู้รอดชีวิตคนอื่นมันเป็นสมบัติล้ำค่า
“แหจับปลามือสองขาดไปสองสามรู เพราะใช้จับฉลามขาว ใช้งานได้ปกติไม่ได้ส่งผลกระทบอะไร แหจับปลา 1 ปาก แลกกับ ไม้ 20 ลูกบาศก์เมตร”
เมื่อข้อความนี้แพร่ออกไป เกิดคลื่นมากมายตามมาทันที
ผู้เล่นนับไม่ถ้วนได้อุทานออกมา:
“พี่ใหญ่ฆ่าฉลามขาว? ให้ตายสิ ฉลามขาวในหนังกินคนน่ะหรอ?”
“พี่ใหญ่สุดยอดเกินไป!”
“ช่างโอ้อวดเกินไป ฉลามขาวมีน้ำหนักหนักหลายตันในทะเล มีขนาดใหญ่กว่าสิงโตและเสือมาก มันเป็นสิ่งที่มนุษย์สามารถฆ่าได้หรอ?”
“ฉันเห็นว่ามีเนื้อปลาฉลามในข้อมูลการซื้อขายของลูกพี่เย่ มันต้องเป็นเรื่องจริง ฉันสงสัยว่าลูกพี่เย่ใช้แฮ็ค[1] บอกฉันทีว่าลูกพี่เย่ซื้อมันจากไหน”
“นั่นคงจะจริง ฉลามขาวมีเลเวลเท่าไหร่ ตอนนี้ลูกพี่เย่อยู่เลเวลไหน คุณสามารถทำลายภูเขาและแม่น้ำแล้วบินขึ้นไปบนอากาศได้หรือไม่?”
มีบางคนบ่น:
“ลูกพี่เย่ คุณสุดยอดมาก คุณมีอาหารมากมาย ช่วยฉันหน่อยได้ไหม—ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว!”
“ใช่ลูกพี่เย่ อาหารของคุณแพงเกินไป ปลา 1 จิน ต้องแลกกับ ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร ตอนอยู่บ้านแม่ฉันเตรียมอาหารให้ พ่อกับแม่ทำฟาร์มทำงานอยู่บ้าน ฉันไม่เคยตัดฟืน ตัดฟืนมันยากเกินไป!”
“ฉันหิวมา 3 วันแล้ว ฉันกำลังจะตาย ลูกพี่เย่ ช่วยฉันด้วย!”
“คนสกุล เย่ คุณมีอาหารมากมาย คุณควรบริจาคให้ทุกคน—ช่วยชีวิตคน ดีกว่าสร้างเจดีย์ 7 ชั้น คุณเห็นแก่ตัวเกินไป!”
“ใช่ ถ้าฉันมีอาหารที่ฉันกินไม่หมด ฉันจะเอาออกมาแบ่งให้ทุกคน ตอนนี้มันเป็นหายนะสำหรับมวลมนุษยชาติ คุณควรแบ่งปันความสุขและความทุกข์!”
…
เย่จุนไม่สนใจที่จะสนใจพวกสุนัขตัวเมียที่มีศีลธรรมแบบนี้
วันนี้เป็นวันที่ 4 เท่านั้น และชายคนนั้นก็หิวมา 3 วันแล้ว แสดงว่าชายคนนั้นกินอาหารและน้ำหมดไปตั้งแต่วันแรกแล้ว
คนพวกนี้มักจะเป็นพวกที่นอนขี้เกียจอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร พอเจอปัญหาก็เอาแต่บ่น แต่ไม่เคยคิดที่จะอาหารเอง
เย่จุนไม่คิดว่าอาหารของเขาแพงเลย มันก็แค่การตัดไม้และเก็บฟืน หากแม้แต่งานที่น้อยนิดแบบนี้ยังไม่อยากทำ พวกเขาก็สมควรที่จะอดตายด้วยความหิวโหย
คนแบบนี้ไม่สมควรได้รับความเห็นใจแม้แต่น้อย
ในยุคของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแบบนี้ การพึ่งพาใครก็ล้วนไร้ประโยชน์ พึ่งได้แต่ตัวเองเท่านั้น
มีผู้คนมากมายในโลกนี้ เย่จุนทำจะอะไรได้บ้างกับเนื้อปลาสองสามร้อยจิน? มันไร้ประโยชน์ เว้นแต่น้ำในทะเลจะถูกระบายออกหมด!
แม้ว่าน้ำในทะเลจะถูกระบายออก คนเหล่านี้จะถูกกำจัดไม่ช้าก็เร็วหากไม่ทำงานหนัก
นี่ไม่ใช่ยุคที่จะมีอาหารและเสื้อผ้าพร้อมอีกต่อไป
ถ้าพวกเขาอยากมีชีวิตอยู่ พวกเขาต้องพึ่งพามือและเท้าของตัวเอง ทำงานให้หนักเหมือนเย่จุน
คนที่ทำงานหนักเพื่อเอาชีวิตรอดอย่างแท้จริง จะไม่มีวันเสียเวลาบนช่องแชทเพื่อบ่น
เช่นเดียวกับครั้งก่อนๆ คนที่อยู่ในน้ำมักเป็นคนที่จับปลาได้เสมอ
ในเวลานี้ เย่จุนกำลังสร้างกันสาดบนแพ
เพราะเขาพบว่าดวงอาทิตย์ที่อยู่เหนือศีรษะของเขา เริ่มมีแสงสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ
ทิศทางที่แพล่องไปนั้น ดูเหมือนจะเข้าใกล้เส้นศูนย์สูตร
ตอนนี้มันเป็นฤดูร้อน ในตอนบ่ายอุณหภูมิจะสูงขึ้น และเกิดโรคลมแดดได้ง่ายท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนจัด
ตอนนี้แพของเย่จุน มีขนาดประมาณ 70-80 ตารางเมตร ซึ่งมากเกินพอที่จะสร้างบ้านหลังเล็กบนแพได้
แต่เนื่องจากกลัวว่ามันจะไม่มั่นคง เย่จุนจึงตัดสินใจสร้างกระท่อมหลังเล็กๆ บนแพขนาด 5 หรือ 6 ตารางเมตร
หลังจากนั้นเย่จุนก็นำอาหาร น้ำจืด กริชทองแดง หอกทองแดง และเตรียมวัสดุอุปกรณ์สำคัญมาไว้ในกระท่อมไม้
ด้วยวิธีนี้ แม้ว่าเขาจะถูกฉลามโจมตีอีกครั้ง เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าเสบียงของเขาจะตกลงไปในทะเล
หลังจากจัดของเสร็จแล้ว เย่จุนก็มุ่งความสนใจไปที่แร่โลหะ
น้ำหนักของแร่โลหะเหล่านี้ไม่น้อยเลย ดังนั้นเขาจึงต้องกลั่นมันโดยเร็วที่สุด
ตอนนี้เขามีเบ้าหลอมแล้ว และก็ไม่ได้ขาดแคลนไม้
ถึงเวลาทำงานแล้ว!
เย่จุนจัดเตาใหม่และนำปะการังไฟประหลาดออกมา
เขาประหลาดใจมากที่พบว่ามีลูกแก้วขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ ได้งอกออกมาจากปะการังไฟประหลาด
“ติ๊ง! ตรวจพบลูกปัดพลังงานไฟ คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”
เย่จุนโยนปะการังไฟประหลาดนี้เขาไปในเตา และปล่อยให้มันดูดซับเปลวไฟตามธรรมชาติ—เขาไม่ได้สนใจมันด้วยซ้ำ แต่เขาไม่คาดคิดเลยว่ามันจะควบแน่นเป็น ลูกปัดพลังงานไฟ…
ลูกปัดพลังงานไฟนี้เทียบเท่ากับแก่นแท้ของปะการังไฟ ที่เขาเคยเก็บมาก่อน และสามารถเพิ่มพลังงานไฟได้!
“เก็บ!”
“เก็บรวบรวมเสร็จสิ้น!”
“ลูกปัดพลังงานไฟ (ขั้นต้น) สามารถเพิ่ม พลังงานไฟได้ 10 แต้ม เมื่อดูดซับ”
เย่จุนกลืนโดยไม่ลังเล
ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วช่องท้องของเขา
“เลเวลพลังงานไฟ: 2 (160/300)”
ถ้าเขาสามารถควบแน่นลูกปัดพลังงานไฟ ได้ทุกวัน ความเร็วในการบ่มเพาะพลังงานไฟของเย่จุนจะเร็วขึ้น 2 เท่า
ด้วยวิธีนี้ ภายในเวลาไม่กี่วัน เขาจะสามารถเลื่อนขั้นเป็นนักเวทย์ไฟเลเวล 3
จากนั้น เย่จุน ก็เริ่มกลั่นแร่โลหะ
เตาถูกขยายและมีขนาดใหญ่กว่าเมื่อก่อนถึง 3 เท่า และสูงมากกว่า 1 เมตร
เย่จุนวางเบ้าหลอมไว้ด้านบนและเติมไม้ลงไปด้านล่าง
ไม้พวกนี้ถูกตัดโดย หยางเทียนซิง และคนอื่นๆ ไม้สนทางตอนเหนือ—ไม้ที่อุดมไปด้วยน้ำมันและเหมาะสำหรับการเผามาก
ในไม่ช้าไฟที่โหมกระหน่ำก็ทำให้เบ้าหลอมกลายเป็นสีแดง
เย่จุนใส่แร่โลหะลงไป
ผ่านไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมง แร่โลหะก็เริ่มหลอมเหลว และสารโลหะที่อยู่ภายในก็ได้แยกตัวออกจากตะกรัน[2]
“กลั่นแร่ทองแดงสำเร็จ ได้รับแท่งทองแดง +1”
“ยินดีด้วยที่คุณเป็นผู้เล่นคนแรกที่กลั่นแร่โลหะ คุณได้รับฉายา ช่างตีเหล็กมือใหม่ ได้รับรางวัล: ค้อนตีเหล็กระดับทองแดง (อัพเกรดได้) เพิ่มคุณภาพของไอเทมที่หลอม +10%, ความแข็งแกร่ง +50, ความทนทาน +10”
เมื่อข้อความประกาศทั่วโลกเลื่อนผ่านไป และผู้เล่นทั่วโลกต่างตกตะลึงเมื่อได้เห็นมัน
‘เรายังกังวลเกี่ยวกับอาหารอยู่เลย แต่คุณอยู่บนเส้นทางแห่งเทคโนโลยีแล้ว?’
[TL] : ขอโปรโมทกลุ่มลับนิดนึงนะครับ อ่านในนี้ตอนละ 3 บาท(มีหักค่าบริการเว็ปอีก) แต่ถ้าเข้ากลุ่มลับในเพจ ตอนละ 1.5 ครับ มีให้อ่านใน PDF ด้วยเก็บไว้อ่านได้ สนใจลองไปดูหน้าเพจนะครับ
[1] แฮ็ค : Hack หรือ แฮค ที่เรารู้จัก อธิบายง่ายๆ ได้ว่า มันคือโปรแกรมโกง/ช่วยเล่น ทำให้ช่วยเก่งขึ้นแบบไม่ต้องทำอะไรมากนัก
[2] ตะกรัน : ตะกรัน คือ คราบ เมือก ตะกอนสะสม เช่น คราบ ที่เกิดขึ้นบนเครื่องแลกเปลี่ยนความร้อน (heat exchanger) คราบดังกล่าว มีผลทำให้การถ่ายเทความร้อนช้าลงบนพื้นที่แลกเปลี่ยนความร้อน อุปกรณ์แลกเปลี่ยนความร้อน (heat exchanger) เช่น เครื่องแลกเปลี่ยนความร้อนแบบแผ่น (plate heat exchanger) เครื่องระเหย (evaporator) ทำให้สัมประสิทธิ์การถ่ายโอนความร้อนลดลงอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 15 ผลไม้สายฟ้า!
“สังหารฉลามขาว (เลเวล 5) ได้รับเกราะฉลาม (ระดับทองแดง) เหรียญทองแดง +5,000 ค่าประสบการณ์ +200 เลเวลนักล่า +1, ความอดทน +10, ความเร็ว +10, ความแข็งแกร่ง +50”
เมื่อเสียงเตือนของเกมดังขึ้น ความเหนื่อยล้าของเย่จุนก็หายไปในทันที และเขารู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก
เขามองไปที่สเตตัสของเขา:
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา:
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 2 (150/200)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 3 (71/200)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 0 (0/10)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 90 ความเร็ว: 90 ความแข็งแกร่ง: 242
เลเวลนักล่าได้เลื่อนเป็นเลเวล3
ความอดทนคือ 100 ความเร็วคือ 10 เมตร/วินาที และความแข็งแกร่งคือ 242 กิโลกรัม
สมรรถภาพทางกายของเขา ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่ง ความอดทน หรือความเร็ว เทียบได้กับนักกีฬาชั้นนำของโลกได้ในทุกด้าน
สำหรับนักกีฬาที่สามารถไปถึงจุดสูงสุดของสามสิ่งนี้พร้อมกันได้นั้น ไม่มีซักคน
ก่อนที่เย่จุนจะมีเวลามาชื่นชม สีหน้าของเขาก็ซีดลงในทันใด
เพราะเขารู้สึกว่าฉลามได้ถูกดึงดูดด้วยกลิ่นเลือดของฉลามขาวนี้ จึงเลิกไล่ตามตุ๊กตาและพวกมันรีบตามกลิ่นมาทันที
เย่จุนรีบผูกแหจับปลา และเอาไปผูกกับหางฉลาม พยายามลากฉลามขาวขึ้นไปบนแพ
อย่างไรก็ตาม ฉลามขาวตัวนี้หนักเกินไป แม้แต่สมรรถภาพทางกายในปัจจุบันของ เย่จุน ก็ยังไม่สามารถยกฉลามขาวขึ้นแพได้
ในขณะนี้ ฉลามขาวตัวอื่นตามมาทันแล้ว
ฉลามขาวเหล่านี้ไม่ได้โจมตีแพ แต่พุ่งไปที่ร่างของฉลามขาว
ปากที่เปื้อนเลือดนั้นดูดุร้ายอย่างหาที่เปรียบมิได้
หลังจากกัดไปไม่กี่ครั้ง ซากของฉลามขาวส่วนใหญ่ก็ถูกกินไป
เย่จุนกังวลว่าฉลามพวกนี้จะไล่ตามแพ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกเขาจึงต้องตัดเนื้อบางส่วนของฉลามขาวเก็บเอาไว้ และทิ้งซากฉลามขาวที่เหลือทั้งหมด
โชคดีที่ฉลามขาวพวกนั้น ถูกดึงดูดโดยเนื้อฉลามและค่อยๆ หายไปตามกระแสน้ำในมหาสมุทร
ในที่สุดวิกฤตก็จบลง
อย่างไรก็ตาม การโจมตีของฉลามขาวในครั้งนี้ ก็ทำให้เย่จุนระมัดระวังตัวขึ้นเช่นกัน
ต้องสร้างเรือขนสินค้าให้เร็วที่สุด ในทะเล จำเป็นต้องมีเรือ เพื่อที่จะมีความสามารถในการป้องกันตนเองในขั้นพื้นฐาน แพนี้ไม่เหมาะที่จะรับมือกับสัตว์ทะเลขนาดใหญ่
เย่จุนนำเนื้อปลาฉลามหลายร้อยจินที่ตัดมาได้ไปลงช่องซื้อขาย
ตอนนี้ เย่จุนไม่มีเวลาและแรงในการย่างปลา เขาขายเนื้อดิบทั้งหมดเพื่อแลกกับไม้
หลังจากนั้น เย่จุนก็เหวี่ยงคันเบ็ดเวทย์มนตร์ออกไป และปล่อยให้ตะขอที่ว่างเปล่าลอยไปตามกระแสน้ำเพื่อดูว่าเขาสามารถตกได้ของหายากหรือไม่ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ขาดแคลนเนื้อปลา และค่าประสบการณ์ที่ได้จากการล่าปลาตัวเล็กนั้นได้น้อยเกินไป ดังนั้นเขาจึงอยากที่จะลองเสี่ยงโชคดู
เขาไม่จำเป็นที่จะต้องคอยดูคันเบ็ดเวทย์มนต์ตลอด และเย่จุนยังสามารถควบคุมตุ๊กตา ให้ลงไปค้นหาที่ก้นทะเลได้อีกด้วย
ใต้ท้องทะเล ตามแสงของไข่มุก มีตุ๊กตาส่องประกายท่ามกลางปะการังและหญ้าทะเล
“ติ๊ง! พบแร่โลหะ คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”
แร่โลหะ?
สิ่งนี้ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์สำหรับเย่จุนในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถทำเตาหลอมเหล็กเพื่อกลั่นโลหะบนแพได้!
แต่เย่จุนยังคงเลือกที่จะเก็บมัน!
มีประโยชน์หรือไม่ก็เก็บมาก่อน ค่อยพูดถึงมัน ถ้ามันไม่มีประโยชน์ก็ค่อยเอาไปแลกกับคนอื่นก็ได้
เก็บรวบรวมสำเร็จ แร่โลหะ +1!
เก็บรวบรวมสำเร็จ แร่โลหะ +1!
แร่โลหะ +1
…
ไม่นานนัก ก็มีกองแร่สีเหลืองปรากฏอยู่ข้างหน้าของเย่จุน
แร่แต่มีหลายร้อยก้อน และแต่ละก้อนมีขนาดเท่ากำปั้น
นี่ควรจะเป็นแร่ทองแดง ฉันไม่รู้ว่าหลังจากที่กลั่นแล้ว มันจะสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเหรียญทองแดงได้หรือไม่!
แต่ว่าการกลั่นนี่แหละที่เป็นปัญหา จะกลั่นยังไง
เย่จุนใช้แหจับปลาเพื่อคลุมแร่ทองแดงทั้งหมดแล้วดึงกลับขึ้นไปบนแพ
ในเวลานี้ คันเบ็ดเวทย์มนต์ ก็ตกได้บางอย่างเช่นกัน
มีของที่ดูชำรุด ถูกตกขึ้นมา
“ร่มชูชีพที่ยังไม่เปิด” (ทหาร: ฉันขอโทษที่ไม่ได้เปิดมัน)
ตกปลาได้ร่มชูชีพมันมีประโยชน์อย่างไร? ฉันไม่จำเป็นต้องโดดร่ม
แม้ว่าฉันจะกระโดดร่ม แต่ไม่สามารถเปิดร่มชูชีพได้ มันไม่อันตรายหรอกหรอ?
เย่จุนเงียบไปครู่หนึ่งเพื่อเป็นการให้เกียรติเจ้าของร่มชูชีพคนก่อนหน้านี้
อย่างไรก็ตาม เชือกและผ้าของร่มชูชีพนี้ค่อนข้างมีประโยชน์ มันสามารถใช้ทำใบเรือได้
เย่จุนควบคุมตุ๊กตาให้ลงไปในน้ำเพื่อเก็บแร่โลหะครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่เขากำลังตกปลา
หลังจากนั้นไม่นาน สายเบ็ดก็รัดแน่น และเย่จุนก็ได้ดึงวัตถุที่ค่อนข้างหนักขึ้นมา
น่าแปลกที่มันกลับกลายเป็น เบ้าหลอมที่ไม่มีมุม!
เยี่ยมไปเลย!
นี่เหมือนกับการส่งหมอนมาให้เมื่อต้องการที่จะนอน!
เบ้าหลอมถูกส่งมาให้เขาทันทีหลังจากที่เก็บรวบรวมแร่โลหะ
ดูเหมือนว่าจะได้รับพรหลังจากภัยพิบัติ วันนี้เขาโชคดี
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เย่จุน ก็ตกได้เตาย่างบาร์บีคิวที่พับยับเยินแล้ว
แม้ว่าจะมีสนิม แต่ก็สามารถใช้ได้หลังจากล้างเล็กน้อย
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เย่จุน ก็ตกได้ของเบ็ดเตล็ดมากมายตั้งแต่ รองเท้าแตะที่ชำรุด ไปจนถึงกระเป๋าเป้สะพายหลังที่ชำรุด หรือแม้กระทั่งตกได้ส่วนหนึ่งของรางรถไฟ เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงมีสิ่งนี่ในทะเลได้ เพราะมันทำให้เย่จุนเหนื่อยมาก ไม่มีอะไรที่เป็นประโยชน์เลยแม้แต่น้อย
ในอีกด้าน ตุ๊กตาถูกส่งไปหลายครั้ง และเก็บรวบรวมแร่โลหะได้หลายร้อยก้อน
เมื่อแพล่องไปไกลขึ้นเรื่อยๆ การเดินทางไป-กลับแต่ละครั้งใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมง ดังนั้นเย่จุน จึงได้ล้มเลิกความคิดที่จะเก็บแร่ต่อไป
แต่ตอนนี้ ต้นไม้ผลแปลกๆ ก็ได้ทำให้เย่จุนประหลาดใจ
มีผลไม้จำนวนไม่มากนักปรากฏขึ้นบนต้นไม้ผลแปลกๆ ที่ว่างเปล่าในตอนแรก
รวมเป็นแปด!
อันที่ใหญ่ที่สุดคือขนาดเท่านิ้วโป้ง ส่วนอีกอันมีขนาดเท่ากับเม็ดถั่วเหลืองเท่านั้น
ผลไม้เหล่านี้มีสีม่วงอันน่าประหลาดใจ และมันมีสายฟ้าอยู่บนผลไม้
“ผลไม้สายฟ้า: ผลไม้ที่ผลิตขึ้นมาจากต้นไม้ผลแปลกๆ หลังจากได้ดูดซับพลังงานไฟฟ้าในซากของปลากระเบนไฟฟ้า หลังจากกินเข้าไปแล้วจะสามารถเพิ่มพลังแห่งสายฟ้าได้”
เมื่อเห็นคุณสมบัติของ ผลไม้สายฟ้า เย่จุนก็มีความสุขมาก
ตลอดเวลานี้ เขาไม่รู้ว่าจะดูดซับพลังแห่งสายฟ้าได้อย่างไร เขายังคิดที่จะทำว่าวเหมือนกับที่แฟรงคลินทำเพื่อดึงดูดสายฟ้าจากท้องฟ้า แต่เขาคิดว่าเขาน่าจะตายทันทีที่โดนสายฟ้าฟาดใส่
เย่จุนพึ่งฝังกระดูกและเครื่องในที่ไร้ประโยชน์ ซึ่งเหลือจากการชำแหละปลากระเบนไฟฟ้าไว้ใต้ต้นไม้ ตอนแรกเขาไม่ได้คาดหวังว่าต้นไม้ผลแปลกๆ จะทำให้เขาประหลาดใจได้มากนัก
ด้วยวิธีนี้ ตราบใดที่เย่จุนจับปลากระเบนไฟฟ้า ปลาไหลไฟฟ้า หรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่สามารถปล่อยกระแสไฟฟ้าได้ และฝังไว้ใต้ต้นไม้ เขาก็จะสามารถได้รับ ผลไม้สายฟ้าได้เรื่อยๆ และทำให้เขาสามารถฝึกคาถาสายฟ้าได้
เย่จุนแทบรอไม่ไหว ดึงผลไม้สายฟ้าที่ใหญ่ที่สุดออกมา แล้วกลืนเข้าไปในคำเดียว
ทันใดนั้นความรู้สึกเสียวซ่านก็ระเบิดขึ้นในปากของเขา
จากหลอดอาหารถึงกระเพาะอาหาร ดูเหมือนว่าจะมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน และจากนั้นไปยังแขนขา เข้าไปในทุกเซลล์ของร่างกาย
“ดูดซับผลไม้สายฟ้า พลังงานสายฟ้า +5”
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 0 (5/10)
เย่จุนกินผลไม้ที่เหลือทั้งหมด
“ดูดซับผลไม้สายฟ้า พลังงานสายฟ้า +1”
“ดูดซับผลไม้สายฟ้า พลังงานสายฟ้า +1”
…
“ดูดซับผลไม้สายฟ้า พลังงานสายฟ้า +1 เลเวลสายฟ้า +1 ความแข็งแกร่ง +10”
คาถาและการเพิ่มเลเวลอื่นๆ ไม่ได้เพิ่มความแข็งแกร่ง แต่—
เย่จุนสะบัดนิ้ว และสายฟ้าขนาดเล็กก็พุ่งออกมา—
“ฝ่ามือสายฟ้า!”
ทันใดนั้น ปลากะพงขนาดเท่าฝ่ามือ ก็พลิกท้องของมันและลอยขึ้นสู่ผิวน้ำ
TL : ต้นไม้ผล คือ ต้นไม้ | ผลไม้ คือ ผลไม้ | ดังนั้นอย่าสับสน ต้นไม้ผลคือต้นไม้ที่ออกผลได้
บทที่ 14 ล่าฉลาม!
เกมมอลล์
มันเป็นสัญลักษณ์ของเหรียญทองคำ
หลังจากที่เย่จุนคลิกเข้าไป รายการมากมายที่ได้เรียงกันเป็นแถว ก็ได้ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
อุปกรณ์ หนังสือทักษะ อาวุธ ของใช้ในชีวิตประจำวันทุกชนิด
เย่จุนคลิกไปที่หมวดอุปกรณ์โดยไม่ตั้งใจ
“เกราะทองแดง: 2,200 เหรียญทองแดง!”
“ค้อนทองแดง: 2,000 เหรียญทองแดง!”
“ดาบเงิน: 1,000 เหรียญเงิน!”
ไอเทมสำหรับการล่า:
กริชธรรมดา: 200 เหรียญทองแดง!
แหจับปลา: 500 เหรียญทองแดง!
คันธนูและลูกศร: 800 เหรียญทองแดง!
หน้าไม้: 1,200 เหรียญทองแดง!
…
รายการอาหาร:
ขนมปังก้อนเล็ก: 10 เหรียญทองแดง/ชิ้น
ไส้กรอกแฮม: 10 เหรียญทองแดง/ชิ้น
แตงโม: 100 เหรียญทองแดง/ชิ้น
เย่จุนคลิกไปที่หมวดไอเทมวัสดุ:
“ไม้ธรรมดา: 10 เหรียญทองแดง ต่อ 1 ลูกบาศก์เมตร!”
“ไม้เนื้อดี: 30 เหรียญทองแดง ต่อ 1 ลูกบาศก์เมตร!”
เย่จุนค้นหาเรือขนสินค้าขนาดเล็ก
“เรือขนสินค้าขนาดเล็ก: 5,000 เหรียญเงิน พิมพ์เขียวเรือขนสินค้าขนาดเล็ก: 1,000 เหรียญเงิน…”
…
เย่จุนตกใจ!
เพราะเขาได้เหรียญเงินมาหลายร้อยเหรียญ และคิดว่ามันคงมีค่าสูงไม่น้อย
เขาคาดว่า ในการสร้างเรือขนสินค้าขนาดเล็ก ต้องใช้ไม้เนื้อดี 1,000 ลูกบาศก์เมตร หรือเท่ากับ 30,000 เหรียญทองแดง!
ตอนนี้เขามีเหรียญเงิน 205 เหรียญ ซึ่งถ้าแลกทั้งหมดเป็นเหรียญทองแดงก็ได้แค่ 20,000 เหรียญ ซึ่งไม่พอแม้แต่จะซื้อไม้ด้วยซ้ำ
แพงเกินไป!
เดิมทีเย่จุนคิดว่าตอนนี้เขารวยแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะยังยากจนอยู่
“แน่นอน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาของราคาถูกในเกมมอลล์ ตั้งแต่แรกเริ่ม ก็ไม่มีเกมมอลล์ไหนที่ไม่เอาเปรียบผู้เล่น!”
เย่จุนตัดความคิดในการซื้อของในเกมมอลล์ทิ้งไป!
เป็นการดีกว่าที่จะแลกเปลี่ยนกับผู้เล่นคนอื่น หากมีวัสดุที่หาไม่ได้จริงๆ เขาก็ทำได้แค่ซื้อมันจากเกมมอลล์ในราคาสูงเท่านั้น!
ถ้าเย่จุนเป็นแบบนี้ อย่าว่าแต่คนอื่นเลย!
ทุกวันนี้ คนส่วนใหญ่ได้รับเหรียญทองแดงจำนวนเล็กน้อยเมื่อล่าสัตว์ป่า และหลายคนไม่มีแม้แต่เหรียญทองแดงในกระเป๋าด้วยซ้ำ
หลายคนโพสต์ด่าในช่องแชทว่าเกมมอลล์ไร้ยางอายเกินไป
เสียงก่อนหน้านี้ก่นด่า เย่จุน ในฐานะพ่อค้าใจดำค่อยๆ หายไป อย่างน้อย ในโพสต์ซื้อขายของเย่จุน ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร สามารถแลกเป็นเนื้อปลาได้ ซึ่งเป็นทางเลือกที่ไม่ได้แย่นักสำหรับคนที่ไม่มีเหรียญทองแดง
เย่จุนออกจากเกมมอลล์และเริ่มเตรียมอาหารเช้า
เครื่องมือทำอาหารได้แทนที่ด้วย หม้อเครื่องเคลือบลายครามขนาดเท่าอ่างล้างหน้า ถังเหล็กอันเก่านั้นมีรอยสนิมขึ้น ดังนั้นการใช้มันทำอาหารจึงไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาในระยะยาว
ก่อนหน้านี้เขาทำอะไรได้ไม่สะดวกนัก แต่ตอนนี้เขามีหม้อและกระทะ—ทุกอย่างพร้อมแล้ว
เขาใช้เนื้อปลากระเบนไฟฟ้าที่เหลือ กับผักป่าหนึ่งกำมือ และเห็ดสองสามอย่าง เพื่อทำอาหารเช้า
ใช้เวลาไม่นานนักในการต้มซุป และเย่จุนก็ใส่เครื่องปรุงลงไป เพื่อปรุงรสเพิ่ม
เครื่องปรุงรสจากธรรมชาติเหล่านี้ เขาได้ซื้อมาจากเกมมอลล์ แม้ว่าจะมีราคาแพงมาก—เกลือ 1 กรัม ราคา 1 เหรียญทองแดง—แต่เย่จุน กินปลาที่ไม่มีรสชาติมาเป็นเวลา 3 วันแล้ว และมันยากที่จะกลืนลง
ในไม่ช้ากลิ่นหอมของอาหารอันเย้ายวน ก็ฟุ้งไปทั่วทะเล
เขาซดซุปปลาในหม้อในรวดเดียว ตอนนี้ อารมณ์ของเขาสามารถอธิบายได้ด้วยคำเดียว—สดชื่น!
ในที่สุดวันนี้ก็เต็มไปด้วยรสชาติ!
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่จุน รู้สึกว่าเกมก็นี้ไม่เลวนัก มันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเดินทางในป่า
ทันใดนั้น แพก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!
ดวงตาของ เย่จุน กวาดไปที่วัตถุสีดำ สีหน้าเขาซีดลงทันใด!
ครีบสีดำ 5 หรือ 6 ตัว กระจายกันอยู่บนผิวน้ำ และพวกมันก็ว่ายวนอยู่รอบแพ
ฉลาม!
แน่นอนว่าเกมนี้ได้รับการอัพเดต และมอนสเตอร์ป่าก็เริ่มโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง!
“ฉลามขาว: เลเวล 5!”
เย่จุนเห็นเลเวลของฉลามและใบหน้าของเขาก็มืดมนลงในทันที
มอนสเตอร์ป่าเลเวล 5 ตัวเดียว ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถรับมือได้ในตอนนี้ นับประสาอะไรกับการที่พวกมันมาเป็นกลุ่ม
“ลูกไฟ!”
เย่จุนกัดฟัน และลูกไฟขนาดเท่ากำปั้นก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา และมันก็ได้กระแทกเข้าไปที่หัวฉลามตัวหนึ่งอย่างดุเดือด
ลูกไฟที่ถึงเลเวล 2 มีขนาดเท่ากำปั้น พลังของมันในตอนนี้ไม่มีใครเทียบได้ เมื่อมันโดนที่ครีบข้างหนึ่งของฉลาม และครีบก็ระเบิดใดจนกลายเป็นก้อนเลือดในทันที
พลังนี้เปรียบได้กับประทัด!
อย่างไรก็ตาม แม้มันจะดูน่าประทับใจแต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์ มันไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับฉลามเลยด้วยซ้ำ ประกายไฟตกลงไปในทะเลและดับลงอย่างรวดเร็ว
เห็นได้ชัดว่า การใช้เวทย์มนตร์ไฟในทะเลนั้นมีประสิทธิภาพน้อยกว่ามาก
เห็นได้ชัดว่าฉลามขาวโกรธเกรี้ยว และเริ่มโจมตีแพอย่างเมามัน
ถ้าเย่จุนไม่ได้เสริมความแข็งแกร่งให้กับแพ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และขยายมากกว่า 30 ตารางเมตร มันคงจะถูกทุบจนพังไปนานแล้ว
อย่างไรก็ตาม ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่นานแน่นอน!
จะทำยังไง?
จู่ๆ เย่จุนก็คิดไอเดียขึ้นมาได้!
ไป—
เย่จุนโบกมือ และตุ๊กตาก็กระโดดลงไปในน้ำทันที และว่ายลงไปที่ก้นทะเลอย่างสิ้นหวัง
ฉลามขาวหลายตัว เห็นเงาที่ดูคล้ายแมวน้ำที่ตกลงไปในน้ำ และพวกมันก็ไล่ตามไป
เหลือเพียงฉลามขาวตัวที่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น จ้องมองไปที่ เย่จุน ศัตรูของมัน แทนที่จะจากไป มันโจมตีแพอย่างดุเดือดมากกว่าเดิม
แกร๊ก—
ปากที่เปื้อนเลือด ได้กัดลงที่หนึ่งมุมของแพจนมันแตกออก
แพทั้งแพสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในทะเล และกำลังจะโยกราวกับจะพังทลายได้ทุกเมื่อ
เย่จุนรู้สึกได้ว่าตุ๊กตาได้ล่าฉลามตัวอื่นๆ ไปที่ก้นทะเล ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันจะอยู่ได้นานแค่ไหน ก่อนที่จะถูกฉลามฉีกเป็นชิ้นๆ
เย่จุนไม่เหลือเวลามากนัก!
“เหลือแกแค่ตัวเดียว ถ้าแกอยากตาย ฉันจะสงเคราะห์แกเอง!”
“ซื้อธนูและลูกศร ราคา 800 เหรียญทองแดง!”
“ซื้อแหจับปลา *5 ราคา 2,500 เหรียญทองแดง!”
“ซื้อหอก (ระดับทองแดง) ราคา 2,000 เหรียญทองแดง!”
ทันใดนั้น อาวุธจำนวนหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นบนแพ!
แกร๊ก—
ฉลามขาวกัดไปที่ท้ายแพอีกครั้ง
ครั้งนี้เย่จุนไม่รีรอ เขาง้างคันธนูและใส่ลูกศร แล้วดึงธนูจนเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว ก่อนที่จะยิงธนูไปยังปากที่เปื้อนเลือดของฉลามโดยตรง!
ฟุ่บบ—
ฉลามตกอยู่ในความเจ็บปวด และดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง
เย่จุนได้เตรียมการไว้แล้ว และนำแหจับปลาโยนไปที่ตัวมัน
พริบตา ฉลามก็เหวี่ยงหางของมัน และฉีกแหจับปลาออกจากกัน
เย่จุนคิดไว้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงซื้อแหจับปลามา 5 ปาก[1] แล้วจึงโยนพวกมันลงไปทีละปาก
ในไม่ช้า ครีบ หาง ปากสีเลือด และหัวของฉลามขาว ก็ถูกห่อหุ้มไปด้วยแหจับปลา ทำให้ยากต่อการออกแรง
ในขณะนี้ ฉลามขาวรู้สึกตื่นตระหนก ในฐานะที่มันเป็นหนึ่งในผู้ปกครองแห่งท้องทะเล นี่เป็นครั้งแรกที่มันต้องเผชิญกับสถานการณ์ทีมันไม่สามารถใช้กำลังของมันได้
ฉลามขาวดิ้นรนและกลิ้งไปทั่วทะเล แต่แหจับปลารอบๆ ตัวมันก็รัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
แหจับปลาขาดไปหลายรู ท้ายที่สุดมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่จะจับปลาฉลามขาวตัวใหญ่ ด้วยแหจับปลาสองสามปาก
เย่จุนไม่ได้คาดหวังกับแหจับปลาเช่นกัน
หน้าที่ของแหพวกนี้ ก็แค่เข้าไปพัวพันกับฉลามขาวชั่วขณะหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อปากของมันโดนแหพัน ฉลามขาวได้สูญเสียอาวุธที่สำคัญที่สุดของมันไป
เย่จุนกระโดดขึ้นไปบนอากาศ—สมรรถภาพทางกายของเขาไม่ได้แย่ไปกว่านักกีฬาชั้นนำของโลก หรือแม้แต่แข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ
เขาพุ่งไปที่ด้านหลังของฉลามขาว
หอกทองดองในมือแทงเข้าที่หัวฉลามขาวอย่างดุร้าย!
จึก—
ราวกับเจาะทะลุหนังวัวหนาๆ เลือดก็พุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง
ฉลามขาวกำลังเจ็บปวด มันดิ้นรนพร้อมกับความโกรธที่มากขึ้นเรื่อยๆ กลิ้งไปมา มันพยายามจะยกเย่จุนออกไป
เย่จุนจับหอกอย่างแน่นหนา และถุงมือสายฟ้าสีเงินในมือของเขาก็ได้ปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมา
ซิ ซิ ซิ…
บาดแผลของฉลามขาวมีกลิ่นไหม้เหมือนบาร์บีคิว และกระแสไฟฟ้าอันทรงพลังทำให้ฉลามขาวชักกระตุกไม่หยุด
“ตายซะ!”
เย่จุนฉวยโอกาสดึงหอกทองแดงออกมา แล้วแทงเข้าไปในแผลของมันอย่างโหดร้ายอีกครั้ง
คราวนี้ หอกได้เจาะไปที่กระโหลกศีรษะ ของฉลามขาวโดยตรง!
ฉลามขาวหมดพลังโดยสมบูรณ์ ก่อนที่มันจะจมลงสู่ก้นทะเล
“สังหารฉลามขาว (เลเวล 5) ได้รับเกราะฉลาม (ระดับทองแดง) เหรียญทองแดง +5,000 ค่าประสบการณ์ +200 เลเวลนักล่า +1”
[1] อวน/แห มีสรรพนามเป็น ปาก
บทที่ 13 วันที่ 4 เกมอัพเดต
เศษไม้ขนาดใหญ่ได้ร่วงลงสู่ก้นทะเล ทำให้โคลนและน้ำผสมกันเกิดเป็นบริเวรกว้าง
ภายใต้แสงของไข่มุก ซากปรักหักพังของเรือโบราณ ก็ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเย่จุน
ไม่มีใครบอกได้ว่าเรือจมอยู่ใต้ท้องทะเลมากี่ปีแล้ว ตัวท้องเรือผุพัง เหลือแต่เปลือกที่พังและว่างเปล่า ที่มีสาหร่ายและเปลือกหอยอยู่เต็มไปหมด
สีของมันแทบจะเหมือนกับสิ่งสกปรกบนพื้นดินใต้ทะเล มันคงเป็นเรื่องยากที่จะมองเห็นซากปรักหักพังด้วยตาเปล่า ถ้าเขาไม่สะดุดกับชิ้นส่วนของมันเสียก่อน
เย่จุนรู้สึกตื่นเต้นในใจ
เรืออับปางโบราณหรอ? จะต้องมีสมบัติมากมายอยู่ภายในนั้นแน่
ฉันไม่รู้ว่านี่เป็นเรือขนสินค้าหรือเรือรบ
เย่จุนคลำไปตามตัวเรือ และในไม่ช้าก็พบทางเข้า
ดาดฟ้าทรุดโทรมอย่างสมบูรณ์ เย่จุนเตะ และหลุมก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
เขาตรวจสอบทางอย่างระมัดระวัง
ด้วยแสงของไข่มุก ทำให้เขาเห็นว่ามีกล่องไม้และกระสอบไม้จำนวนมากอยู่ภายในเรือ
อย่างไรก็ตาม กล่องและกระสอบไม้เหล่านี้ ได้รับความเสียหายมานานหลายปีแล้ว
ข้างในกระสอบไม่รู้ว่าเคยเป็นอะไร มันหายไปนานแล้ว เหลือแต่ผ้าลินินที่ขาดรุ่ย
เย่จุนเปิดกล่องที่อยู่ในสภาพที่ค่อนข้างดีกว่า
น่าแปลกที่มีกล่องเครื่องลายครามอันวิจิตรงดงามอยู่ข้างใน
บางทีอาจเป็นเพราะกล่องไม้ได้รับการปกป้องอย่างดี เครื่องลายครามเหล่านี้ไม่ได้สึกกร่อนจากน้ำทะเล เครื่องเคลือบบางส่วนก็แตกหัก และบางส่วนที่เหลือก็สะอาดเหมือนใหม่
จาน จานรอง ชาม ชามทะเล กาน้ำชา กระถางดอกไม้ และเครื่องลายครามทุกชนิดทุกอย่าง
เย่จุนเหลือบมองที่จารึก ปรากฏว่าสิ่งของทั้งหมดมาจากเมื่อ 800 ปีที่แล้ว
น่าเสียดายที่ตอนนี้มันไม่ใช่สังคมสมัยใหม่ ไม่เช่นนั้น กล่องกระเบื้องโบราณเช่นนี้อาจมีมูลค่าหลายร้อยล้าน
เย่จุนเปิดกล่องอื่นๆ ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นเครื่องลายครามเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรือขนสินค้าโบราณที่บรรทุกเครื่องลายคราม ผ้าไหม และของอื่นๆ เพื่อขายในต่างประเทศ แต่มันจมลงโดยบังเอิญ
เรือสินค้าไม่ได้มีสมบัติทองหรือเงินมากนัก อาจจะเป็นเพราะมันสูญเสียสินค้าไประหว่างที่เรืออับปาง หรือบางทีสิ่งของมีค่าถูกอาจจะนำออกไปก่อนที่มันจะจม
จนกระทั่งเขาได้ตรวจสอบกล่องไม้กล่องสุดท้าย เขาพบหม้อทองแดงสองสามใบอยู่ข้างใน เช่นเดียวกับอ่างทองแดง แท่งเงินสองสามชิ้นและแผ่นทองคำเปลว
“เจอแท่งเงินโบราณ 20 ตำลึง ซึ่งสามารถแลกเปลี่ยนได้เป็น 200 เหรียญเงิน”
นี่คือสิ่งที่มีค่าที่สุดในเรือ
แม้ว่าเย่จุนจะล่าบอสเลเวล 5 แต่ก็ได้เหรียญเงินเพียง 5 เหรียญเท่านั้น แต่ที่นี่ เขาไม่ได้คาดหวังว่า เขาได้บังเอิญหยิบเหรียญเงินจำนวนมากขึ้นมา
เย่จุนได้เปลี่ยนแท่งเงินทั้งหมดให้เป็นเหรียญเงินในเกม จากนั้นก็มองหาเครื่องเคลือบ ที่มีประโยชน์ และกลับขึ้นสู่ผิวน้ำ
หลังจากวันที่วุ่นวาย เย่จุนได้เหนื่อยล้าทางจิตใจ และไม่นานเขาก็หลับไป หลังจากกลับมาที่แพ
วันรุ่งขึ้น เย่จุนตื่นแต่เช้า และเริ่มต้นวันใหม่ ด้วยการลงชื่อเข้าใช้
สิ่งแรกที่เขาทำเมื่อตื่นนอนทุกวัน คือการลงชื่อเข้าใช้
“ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! ได้รับ พิมพ์เขียวเรือเดินทะเลขนาดเล็ก!”
วินาทีต่อมา ม้วนกระดาษพิเศษก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
เย่จุนรู้สึกสดชื่นอย่างกะทันหัน
เป็นเวลานานแล้ว เย่จุน มีเพียงแพเล็กๆ ล่องลอยอยู่ในทะเล เขาทำได้เพียงล่องลอยไปกับคลื่น และเขาไม่สามารถควบคุมมันได้เลย
อย่างไรก็ตาม ด้วยพิมพ์เขียวเรือเดินทะเลนี้ เขาสามารถสร้างเรือได้!
แม้แต่เรือเดินทะเลที่เล็กที่สุด ก็สามารถต้านทานลมและคลื่นได้ และยังมีที่ให้อยู่อาศัยอีกด้วย
เย่จุนแทบรอไม่ไหวที่จะเปิดม้วนหนังสือ:
เรือขนสินค้าขนาดเล็ก: ตัวเรือยาว 120 ฟุต กว้าง 30 ฟุต และสูง 30 ฟุต วัสดุที่จำเป็น: ไม้ (ไม้เนื้อดี 1,000 ลูกบาศก์เมตร) เชือกป่าน (200 เมตร) น้ำมันตุง[1] (20 ถัง) ผ้าใบเรือ (30 เมตร)
มันคือเรือไม้โบราณทั่วไป ที่ไม่มีตะปูแม้แต่ตัวเดียวในวัสดุ
อย่างไรก็ตาม ความยากของวัสดุทำให้เย่จุนขมวดคิ้ว
ไม้ 1,000 ลูกบาศก์เมตร โชคดีที่หลายคนยอมตัดต้นไม้เพื่อแลกกับอาหาร ส่วนผ้าใบใช้ทำใบเรือ
แต่เชือกป่านและน้ำมันตุงไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปรู้วิธีทำ
เย่จุนทำได้แค่ฝากความหวังไว้กับผู้เล่นคนอื่นเท่านั้น ท้ายที่สุด ในโลกนี้ยังมีคนและสิ่งของแปลกๆ และอาจมีผู้เล่นที่ทำเชือกป่านและน้ำมันตุงเป็น
ในขณะนั้นเกมก็ได้ประกาศไปทั่วโลก:
“ถึงผู้เล่น! ระยะเวลาคุ้มครองมือใหม่ 3 วัน สำหรับการเอาชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดารได้หมดลงแล้ว สัตว์ป่าในระยะที่กำหนดจะโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นโปรดเตรียมพร้อมและพยายามเอาชีวิตรอด ในขณะเดียวกัน เกมมอลล์ก็ได้เปิดอย่างเป็นทางการแล้ว ผู้เล่นสามารถซื้อเสบียงเพื่อเพิ่มความสามารถในการเอาชีวิตรอด”
สัตว์ป่าเริ่มที่จะโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง?
สีหน้าของเย่จุน เปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็รีบเปิดช่องแชทโลก
ในเวลานี้ โลกทั้งใบก็ตกอยู่ในความโกลาหล
พวกเขาคิดว่าเกมเอาชีวิตรอดเป็นเพียงเกมที่ต้องทำแค่ หาอาหาร สร้างที่พักพิง และเอาชีวิตรอดในสถานที่ที่เลวร้าย
แต่พวกเขาพบว่าเกมได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว!
เมื่อเปรียบเทียบ 3 วันแรก—แม้จะต้องอดอาหาร แต่อย่างน้อยก็มีขนมปังและน้ำ—นรกที่พวกเขาเคยบ่นถึงก่อนหน้านี้คือสวรรค์ชัดๆ เมื่อเทียบกับเงื่อนไขใหม่
ตอนนี้คนส่วนใหญ่ไม่เพียงแต่จะขาดแคลนอาหาร และน้ำเท่านั้น แต่ยังต้องเผชิญกับการโจมตีของสัตว์ป่าที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
หลายคนร่ำไห้และเริ่มก่นด่าออกมาอย่างเมามันในช่องแชท:
“เกมนี้มันเกี่ยวกับการฆ่าคนล้วนๆ!”
“ตอนนี้ฉันไม่มีอาหาร ฉันหนาวและหิวมาก ไม่เพียงแต่จะไม่รู้ว่าจะหาอาหารได้ที่ไหน แต่ไม่นานฉันอาจถูกสัตว์ป่าโจมตี ใครก็ได้ช่วยให้ของกินฉันหน่อยได้ไหม ฉันไม่อยากออกไปไหน!”
“ฝูงหมาป่าอยู่ด้านนอกที่พักพิงของฉัน ฉันควรทำอย่างไร บอกฉันที ฉันกำลังรอคำตอบทางออนไลน์ มันค่อนข้างเร่งด่วนจริงๆ…”
“ฉันเข้าใจแล้ว เกมนี้ไม่ได้พยายามให้ผู้เล่นมีชีวิตรอด แต่บังคับให้ผู้เล่นต่อสู้กับสัตว์ประหลาดและเพิ่มเลเวล! เกมนี้เกี่ยวกับการล่าและฆ่ามอนสเตอร์เพื่อรับค่าประสบการณ์และเงิน จากนั้นก็ใช้เงินซื้อเสบียงจากเกมมอลล์ เพื่อพัฒนาความแข็งแกร่ง และทำการล่ามอนสเตอร์ต่อไป! เราก็แค่ทำงานให้กับเกม!”
“ทำงานเป็นคนงาน! ทำใจเถอะ! ฉันคิดว่าโลกเปลี่ยนไปแล้ว คงไม่ต้องทำงานเป็นทาสอีก! ฉันไม่คิดเลยว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทำงาน…”
การเปลี่ยนแปลงของเกมทำให้หลายคนตื่นตระหนก
อย่างไรก็ตาม หลายคนเริ่มคิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับการมีชีวิตรอด
เมื่อมอนสเตอร์ป่าโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง ก็จะไม่มีที่ใดในโลกที่ปลอดภัย และคงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เกิดความวุ่นวาย!
อันที่จริง เย่จุนมีลางสังหรณ์เกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้ว
นี่คือเกมเอาชีวิตรอด คำแนะนำของเกมคือ การเพิ่มความสามารถของมนุษย์ ในการเอาชีวิตรอดในสภาพแวดล้อมต่างๆ ในจักรวาล
ในตอนนี้ มันเป็นเพียงการเอาชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดารธรรมดาๆ แต่ในอนาคต… บางทีมันอาจจะอัพเดตจนถึงจุดจบของโลกหรือการเอาชีวิตท่ามกลางอวกาศ…
แต่ไม่ว่าจะเป็นโหมดใด เขาสามารถเผชิญอะไรก็ได้ถ้าเขาแข็งแกร่งพอ
เย่จุนโพสต์ข้อความซื้อขาย:
“รับซื้อไม้จำนวนมาก ไม้ธรรมดา 1 ลูกบาศก์เมตร แลกกับเนื้อปลา 1 จิน ไม้เรือคุณภาพสูง 1 ลูกบาศก์เมตร แลกกับเนื้อปลา 2 จิน นอกจากนี้ยังรับซื้อเชือกป่านจำนวนมาก น้ำมันตุง และอุปกรณ์อื่นๆ ราคาคุยกันได้!”
ไม่นาน เย่จุนก็ปิดคอมเมนต์บ่นในช่องแชทโลก และเปิดเกมมอลล์แทน
เขาอยากเห็นว่ามีสินค้าอะไรบ้างอยู่ในเกมมอลล์!
บางทีเขาอาจจะเจอ วัสดุสำหรับการต่อเรือก็ได้
ตอนนี้มอนสเตอร์ป่าจะโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่อง จึงมีโอกาสสูงที่มอนสเตอร์ป่าในทะเลจะโจมตีแพขนาดเล็กของเขา เย่จุนต้องรีบหาทางสร้างเรือขนสินค้าโดยเร็วที่สุด
[1] น้ำมันตุง : น้ำมันตุงเป็นสารกันบูดสำหรับเรือไม้
TL : ผมก็งงทำไมมันจะสร้างเรือขนสินค้า ทั้งๆที่ได้เรือเดินทะเล เอาเป็นว่าช่างมันนะครับอย่าคิดเยอะคิดซะว่า มันคือเรือเหมือนกันเนาะ!
บทที่ 12 ซากเรืออับปางใต้ท้องทะเล
ก้นทะเลเป็นสีดำสนิท และไม่มีแสงสว่างตลอดทั้งปี
สิ่งมีชีวิตที่เติบโตในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็นพืชหรือปลา อาจจะเติบโตในลักษณะที่ค่อนข้างแปลกตา เพราะพวกมันทั้งหมดมองไม่เห็นกัน
ทันใดนั้นแสงสว่างก็ส่องลงมายังก้นทะเลสลัวในขณะนั้น
ร่างมนุษย์ และไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของเธอได้เปล่งแสงออกมา
แสงของไข่มุกนั้นอ่อนมาก แต่ก็เพียงพอที่จะส่องสว่างทุกสิ่งใต้น้ำในรัศมี 10 เมตร
ปลาตัวเล็กจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ไม่เคยเห็นแสงมาก่อน จึงกลัวและหลีกเลี่ยงออกไป
เด็กน้อยขี้สงสัยบางตัวได้ตามแสงนั้น และไล่ตามไข่มุกอันเจิดจ้าในมือของตุ๊กตาต่อไป
ในที่สุด เย่จุน ก็สามารถมองเห็นโลกใต้น้ำได้
มันเป็นสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมาก เมื่อเทียบกับตอนล่าปลากระเบนไฟฟ้า ก่อนหน้านี้ของเขา
มีลักษณะเป็นทิวเขาใต้ท้องทะเล เป็นลูกคลื่นและมีโขดหินขรุขระ
เย่จุนค้นหาอย่างละเอียดและพบลอบสเตอร์ยักษ์ 3 ตัวที่มีความยาว 1 ฟุต เขาไม่ลังเลเลยที่จะผูกมันไว้กับสายเบ็ดแล้วเหวี่ยงมันไปบนหลังตุ๊กตา
“ติ๊ง! พบแก่นแท้ของปะการังไฟ คุณต้องการเก็บรวบรวมหรือไม่?”
จิตวิญญาณของเย่จุนสั่นเล็กน้อย
เหตุผลที่เขาต้องการให้ตุ๊กตาดำดิ่งลงสู่ก้นทะเล ก็เพราะว่า เขาคิดว่าใต้ท้องทะเลนั้นอุดมสมบูรณ์เต็มไปด้วยวัสดุ และเพื่อดูว่าเขาจะสามารถหาของแปลกๆ และมีประโยชน์ได้หรือไม่
มันอยู่นั่น!
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าเขาคือปะการังสีแดงเพลิงอันกว้างใหญ่ ที่ทำให้พื้นมหาสมุทรทั้งมวลกลายเป็นทะเลเพลิง
ปะการังไฟเหล่านั้น เรียงตามแนวปะการัง ดูราวกับเป็นช่อดอกไม้
ในบรรดาดอกไม้นั้น มีลูกปัดหลายเม็ดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มืออยู่ท่ามกลองดอกไม้!
นั่นคือแก่นแท้ของปะการังไฟ
เก็บรวบรวม!
ในทันที แก่นของปะการังไฟก็ปรากฏขึ้นในมือของเย่จุน
ในเวลาเดียวกัน เย่จุนก็เห็นคุณสมบัติของปะการังไฟ
“แก่นของปะการังไฟ พืชประหลาดที่เกิดในภูเขาไฟใต้น้ำ เติบโตขึ้นมาโดยดูดการซับแก่นธาตุไฟและมีพลังงานธาตุไฟที่อุดมสมบูรณ์!”
ของดี!
เบื้องหน้าเขาเต็มไปด้วยปะการังไฟ!
เย่จุนไม่รีรอ และเริ่มเก็บรวบรวมอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่อยากพลาดอะไรทั้งนั้น!
แพของเขาด้านบนนั้นล่องลอยไปตามกระแสน้ำ และไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะล่องลอยไปที่ไหน
“ติ๊ง! เก็บรวบรวมสำเร็จ! แก่นแท้ปะการังไฟ +1!”
“ติ๊ง! เก็บรวบรวมสำเร็จ! แก่นแท้ปะการังไฟ +1!”
“ติ๊ง…”
เย่จุนเก็บ แก่นแท้ปะการังไฟ 22 อัน ในคราวเดียว ชิ้นส่วนของปะการังไฟพองตัวขึ้น
เมื่อเย่จุนกำลังจะจากไป ดวงตาของเขาก็ถูกดึงดูดด้วยแสงจ้าในพุ่มไม้ปะการังไฟ
“ติ๊ง! พบปะการังไฟแปลกประหลาด!”
ปะการังไฟขนาดเท่าฝ่ามือ เติบโตท่ามกลางหมู่ปะการัง ดูเล็กมากเมื่อเทียบกับปะการังอื่นๆ แต่มันดูแตกต่างจากอันอื่น
มีด้ายสีเลือดอยู่บนปะการังไฟ ราวกับว่ามีเลือดไหลเวียนอยู่ตลอดเวลา
ปะการังไฟที่แปลกประหลาด (ระดับ 0) เป็นไอเทมที่วิวัฒนาการมาจากปะการังไฟ และสามารถเติบโตได้ การดูดซับเปลวไฟ สามารถควบแน่นลูกปัดพลังงานไฟ ได้อย่างต่อเนื่อง
เย่จุนดีใจมาก และเขาเอื้อมมือออกไปคว้าปะการังไฟขนาดเล็กทันที
จู่ๆ ฝ่ามือซิลิโคนของตุ๊กตาก็เกือบไหม้ไปโดยไม่คาดคิด
สิ่งนี้ทำให้เย่จุนตกใจมาก
ปะการังไฟเล็กๆ นี่ ดูเหมือนจะมีเปลวไฟจริงๆ อยู่
เนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น เย่จุนจึงต้องขุดดินเพื่อห่อปะการังไฟประหลาดนี้ แล้วนำมันกลับขึ้นสู่ผิวน้ำ
หลังจากโผล่ขึ้นมาจากน้ำ ทันใดนั้นปะการังไฟประหลาดก็ได้ระเบิดเปลวเพลิงออกมา เมื่อมันปราศจากการยับยั้งจากน้ำทะเล มันก็แผดเผาราวกับเป็นต้นไม้ที่ลุกเป็นไฟ
เย่จุนรีบย้ายมันเข้าไปในเตา
เปลวไฟส่วนใหญ่ในเตาได้ถูกกลืนเข้าไปในทันที และฟืนส่วนใหญ่ก็เกือบหมดลง เย่จุนก็ได้เพิ่มฟืนอีกมัดเพื่อให้มันเสถียร
เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กนี่ มีความอยากอาหารมาก และเขาไม่รู้ว่ามันจะต้องกลืนกินไฟมากแค่ไหน ดูเหมือนว่า เขาจะต้องซื้อฟืนเพิ่มในอนาคต
อย่างไรก็ตาม เย่จุน ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาไม่ขาดแคลนอาหาร และเขาสามารถแลกเปลี่ยนปลา เป็นไม้จำนวนมากได้ตามต้องการ เพียงพอที่จะเลี้ยงเจ้าเด็กนี่ได้
ทันใดนั้น เย่จุนก็จ้องมองไปที่แก่นแท้ของปะการังไฟ
สิ่งนี้คือแก่นแท้ของไฟซึ่งสามารถเพิ่มพลังงานไฟได้อย่างรวดเร็ว!
เย่จุนบีบลูกปัดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือ มันให้ความรู้สึกอบอุ่น เขาสะบัดนิ้วแล้วกลืนเข้าไป
“ดูดซับแก่นแท้ของปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”
หือ?
เย่จุนเบิกตากว้าง!
ค่าความสัมพันธ์กับเปลวไฟปัจจุบันของเขาคือ 10 และภายใต้สถานการณ์ปกติ เขาจะแปลงและดูดซับพลังงานไฟได้เพียง 10 แต้มต่อวันเท่านั้น!
อย่างไรก็ตาม การใช้แก่นแท้ของปะการังไฟ นั้นไม่ได้อยู่ภายใต้ข้อจำกัดนี้!
เย่จุนเหลือบมองคำอธิบายและในที่สุดก็เข้าใจ
แก่นแท้ของปะการังไฟเป็นพลังงานไฟที่บริสุทธิ์ที่สุด สามารถดูดซึมได้โดยตรงโดยไม่จำเป็นต้องแปลง
“ดูดซับแก่นแท้ปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”
“ดูดซับแก่นแท้ปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”
…
“ระดับพลังงานไฟเพิ่มขึ้น”
“ดูดซับแก่นแท้ปะการังไฟ พลังงานไฟ +10!”
…
เย่จุนเหลือบมองไปยังสเตตัสของเขา
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา:
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 2 (140/200)
ค่าความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ เลเวลนักล่า: 2 (71/200)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลพลังงานสายฟ้า: 0 (0/10)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 90 ความเร็ว: 90 ความแข็งแกร่ง: 190
การอัพเกรดพลังงานไฟและการเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้น 10 แต้ม ช่วยให้ความแข็งแกร่งของเย่จุนไปถึงระดับ 190 กิโลกรัม ซึ่งเทียบได้กับผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ
จากนั้นเย่จุนก็ได้ส่ง ลอบสเตอร์ 3 ตัว ที่เขานำมาจากก้นทะเลไปสู่สวรรค์เรียบร้อย
“สังหารลอบเตอร์ 3 ตัว (เลเวล 0) แต้มประสบการณ์ +3 เหรียญทองแดง +5”
เขาโยนลอบสเตอร์ลงไปในถังเหล็ก จากนั้นใส่ก็เนื้อปลากระเบนไฟฟ้า น้ำ แล้วก็เห็ดและผักป่า สุดท้าย เขาได้ตอกไข่เป็ดป่าอีก 2 ฟองที่เขาได้แลกมาลงไป
ซุปที่ปราศจากสารเติมแต่ง ทำจากส่วนผสมธรรมชาติทั้งหมด พร้อมแล้ว!
อาหารค่ำอันโอ่อ่าตระการตาเช่นนี้หาได้ยากยิ่งในยุคปัจจุบัน!
ก่อนที่จะเพลิดเพลินกับมัน เย่จุนถ่ายรูป และอัพโหลดไปยังช่องแชทโดยโพสต์ว่า:
“ซุปทำเอง จากส่วนผสมธรรมชาติ และปราศจากสารเติมแต่ง!”
ในไม่ช้า ช่องแชททั้งโลกก็คร่ำครวญ
ข้อความอิจฉาริษยา และความเกลียดชังทุกประเภท กำลังสแปมบนหน้าจอ
ตอนนี้ทุกคนยังกังวลเรื่องการหาของกินอยู่ คนส่วนใหญ่หิว ถ้าพวกเขาหิวจนทนไม่ไหวจริงๆ ถึงจะกัดขนมปังซักคำ
แต่ถึงอย่างนั้น เย่จุน กำลังกินลอบเตอร์และอาหารทะเลจริงๆ
สิ่งนี้มันสมยุติธรรมหรือไม่?
คนอื่นๆ ต่างอยู่ที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอด ในขณะที่ผู้ชายคนนี้กำลังอยู่ในช่วงพักร้อน
หรือผู้ชายคนนี้เป็นพวกจ่ายเงินเพื่อเอาชนะ? [1]
ช่างเป็นคนรวยที่โหดร้ายอะไรเช่นนี้!
หลังจากรับประทานอาหารที่อร่อยปากเสร็จ เย่จุน ก็นำอาหารที่เหลือไปลงช่องการซื้อขาย
“เนื้อปลา เนื้อลอบสเตอร์ แลกกับฟืน ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร ต่อเนื้อปลา 1 จิน”
“พี่เย่ หอยเป๋าฮื้อสามารถแลกเปลี่ยนกับลอบสเตอร์ของคุณได้หรือไม่ แม้ผมจะอายุปานนี้ ผมไม่เคยกินลอบสเตอร์มาก่อน”
“หน้าด้าน…”
หลายคนยังบ่นว่า
“เห็นแต่กำไร อำมหิตเกินไป!”
“ปลาแค่จินเดียวไม่ได้ทำให้มีแรงพอที่จะ ตัดไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร ด้วยซ้ำ!”
“ใช่ คุณมีปลามากมายจนคุณกินไม่หมด คุณทำเพื่อคนอื่นหน่อยไม่ได้หรือไง? ช่วยชีวิตคนอื่นได้บุญเยอะกว่าสร้างเจดีย์ 7 ชั้น!”
เย่จุนเหลือบมองและเยาะเย้ย เขาขี้เกียจเกินกว่าจะตอบ
เกมนี้เป็นเกมเอาชีวิตรอด ไม่ใช่โครงการบรรเทาความยากจน แม้ว่าจะเป็นการช่วยเหลือคนยากจน พวกเขาก็ต้องคู่ควรกับมัน
ถ้าขี้เกียจแม้แต่ตัดไม้หรือเก็บฟืน ซึ่งมันไม่ได้อันตรายเลย งั้นก็สมควรแล้วที่จะอดอาหารตาย!
เมื่อตกกลางคืน ผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนก็รวมตัวกัน ในที่พักพิงชั่วคราวที่พวกเขาสร้างหรือหาเจอ เพื่อรอพระอาทิตย์ขึ้นในวันพรุ่งนี้
แต่เย่จุนไม่ได้พักผ่อน
เขาควบคุมตุ๊กตาให้ดำดิ่งลงสู่ก้นทะเลอีกครั้ง
ด้วยไข่มุกเรืองแสง เขาสามารถทำงานได้ในเวลากลางคืน และตุ๊กตาก็ไม่เหนื่อยอยู่ดี
ปลาตัวเล็กจำนวนมากไล่ตามไข่มุกที่อยู่ในมือของตุ๊กตาขณะที่มันกำลังดำดิ่งลงไป
เย่จุนสำรวจก้นทะเลอย่างระมัดระวังและไม่พบสมบัติล้ำค่าใดๆ ระหว่างทาง
ปลาจับได้ยากมาก แม้แต่เมื่อเขาเห็นปลาที่เขาชอบ มันก็จับได้ยากมาก แม้จะเป็นแค่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย ปลาเหล่านี้ก็จะตกใจและรีบหนีไป
หลังจากทำงานได้ไม่กี่ชั่วโมง เย่จุนก็ได้เก็บเปลือกหอย และหอยสังข์ไม่กี่ตัว จากนั้นจับ ล็อบสเตอร์ 2 ตัว และปู 1 ตัว
ขณะที่เย่จุนกำลังจะกลับขึ้นไป มีเสียงดังกริ๊กดังขึ้นใต้ฝ่าเท้าของเขา และดูเหมือนจะมีบางอย่างกำลังคลายออกมา
พื้นดินทรุดตัว ดินถล่ม และมีเศษไม้ชิ้นใหญ่ลอยขึ้นมา
“ซากเรืออับปาง!”
เย่จุนเบิกตากว้างทันที!
[1] จ่ายเงินเพื่อเอาชนะ : หรือ Pay to win เอาง่ายๆ คือการเติมเงินเพื่อทำให้เทพ/เก่ง นั่นเอง
บทที่ 11 ผมกำลังใช้ตุ๊กตา!
ขณะนี้ เขากำลังดูข้อมูลการซื้อขาย
ตั้งแต่เขาวางเนื้อปลากระเบนไฟฟ้า บนช่องการซื้อขาย ข่าวก็แพร่สะพัดไปไม่หยุด และในเวลาเพียงไม่กี่นาทีก็มีข้อความนับพันส่งเข้ามาในแชทเขา
แต่ส่วนใหญ่เป็นเพียงของธรรมดา ซึ่งเขาไม่ได้ต้องการ และส่วนใหญ่ก็เป็นสแปมด้วย
“เพิ่มฉัน เพื่อดูคลิป…”
เ*ยไรเนี่ย…
นี่มันยุคไหนแล้ว ยังมีข้อความแบบนี้อยู่อีก
เย่จุนไม่ลังเลที่จะขึ้นบัญชีดำพวกนักต้มตุ๋นที่ไม่เชื่อฟัง
เย่จุนเลื่อนดูข้อความนับร้อยในรวดเดียว แต่เขาไม่ได้เห็นของแปลกๆ เช่น ต้นไม้ผลแปลกๆ เท่าไหร่
ด้วยความสิ้นหวัง
เขาตัดสินใจเปลี่ยนแปลงประกาศการซื้อขายเล็กน้อย และตั้งค่าเป็นการซื้อขายอัตโนมัติ
“ปลากระเบนไฟฟ้า แลกกับเหรียญทองแดง 20 เหรียญ ต่อ 1 จิน ถ้ามีสิ่งของล้ำค่า คุณสามารถถ่ายรูปแล้วส่งมาในส่วนตัวเพื่อคุยรายละเอียดได้ ส่วนพวกที่ส่งข้อความล่วงละเมิด จะถูกขึ้นบัญชีดำและผมจะไม่แลกเปลี่ยนกับคุณอีก!”
ทันทีที่มีข้อความนี้ออกมา ทำให้พวกที่อยากจะเสี่ยงโชคกลัวทันที
ท้ายที่สุดแล้ว เย่จุน ถูกยอมรับว่าเป็นผู้รอดชีวิตที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง เขามีสิ่งดีๆ มากมาย ใครจะรู้บางทีในอนาคต พวกเขาอาจจะต้องพึ่งพา เย่จุน ก็เป็นได้ มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีนักถ้าคุณโดนขึ้นบัญชีดำ และทำให้ผู้เล่นระดับสูงขุ่นเคือง
ในถิ่นทุรกันดารเขตร้อนที่อยู่ห่างออกไปหลายหมื่นไมล์ ชายหนุ่มผิวขาวเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา และส่งข้อความถึง เย่จุน อีกครั้ง
เขาคนนี้คือปรมาจารย์เป่ย ที่ได้ส่งข้อความมาหลายฉบับก่อนหน้านี้ให้กับเย่จุน ซึ่งทั้งหมดนั้นจมหายไปแล้ว
คนอื่นอาจไม่เคยกินมอนสเตอร์ป่ามาก่อน แต่ปรมาจารย์เป่ยได้ล่ามอนสเตอร์ป่าจำนวนมากในช่วง 2 วันที่ผ่านมา ทำไมเนื้อที่เขากินมันไม่มีเอฟเฟกต์ล่ะ?
เป็นเพราะเลเวลเหยื่อของเขาต่ำเกินไปรึเปล่า? หรือต้องเป็นระดับบอสเท่านั้นที่มีผล?
บางทีคงอาจจะต้องคุยกับผู้เล่นที่ชื่อ เย่จุน!
ปรมาจารย์เป่ย มักจะไม่แยแสกับผู้เล่นคนอื่นเสมอ เขาสนใจแค่การล่าสัตว์และการเพิ่มเลเวลเท่านั้น ในวันที่ 3 เขาได้เพิ่มเลเวลจนถึง เลเวล 2
แต่แล้วเขาก็ตระหนักได้ว่า เขาไม่ใช่ผู้เล่นที่แข็งแกร่งเพียงคนเดียวในแง่ของการเอาชีวิตรอด บางคนแข็งแกร่งกว่าเขาด้วยซ้ำ นอกจากนี้ ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่าง ที่ไม่สามารถเข้าใจได้โดยตัวคนเดียว แม้จะพยายามอย่างหนักก็ตาม
“ติ๊ง! ผู้เล่น ไอค์ (โหมดถิ่นทุรกันดาร) ซื้อเนื้อปลา 2 จิน การทำธุรกรรมเสร็จสิ้น! ได้รับ 40 เหรียญทองแดง!”
“ติ๊ง! ผู้เล่น ซ่งหมิงชิง (โหมดเกาะทะเลทราย) ซื้อเนื้อปลา 5 จิน การทำธุรกรรมเสร็จสิ้น! ได้รับ 100 เหรียญทองแดง!”
“ติ๊ง! ผู้เล่น หลัวฮั่น (โหมดป่าดงดิบ) ซื้อเนื้อปลา 50 จิน การทำธุรกรรมเสร็จสิ้น! ได้รับ 1,000 เหรียญทองแดง!”
โดยพื้นฐานแล้ว พวกเขาทั้งหมดซื้อขายด้วยเหรียญทองแดง และไม่มีการใช้ของหายากมาแลก ท้ายที่สุดแล้ว ผู้เล่นคนอื่นๆ ไม่ใช่คนโง่ในระยะนี้ ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้วิธีการใช้งานพวกของหายากก็ตาม แต่มันก็เป็นของหายากและมีค่ามากกว่า หากไม่ใช่ สถานการณ์ที่สิ้นหวัง เกรงว่าคงจะไม่มีใครยอมแลกแน่นอน
เย่จุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และเขาได้จดบันทึกผู้เล่นที่ชื่อหลัวฮั่นไว้
เขาสามารถควักเหรียญทองแดงออกมาจ่ายถึง 1,000 เหรียญ ในตอนนี้ ซึ่งบ่งบอกว่าคนคนนี้ต้องฆ่าสัตว์อย่างน้อยหนึ่งพันตัว ฉันแค่ไม่รู้ว่า เขากำลังล่าสัตว์ขนาดเล็ก หรือสัตว์ขนาดใหญ่ หากเป็นสัตว์ขนาดใหญ่ ฉันก็ไม่ควรประเมินกำลังของคนนี้ต่ำเกินไป
แต่ทำไมฉันไม่เคยได้ยินประกาศ เกี่ยวกับคนคนนี้มาก่อน?
มันอาจจะเป็นพวกที่ชอบใช้อุบายอีกคน?
ท้ายที่สุด ไม่ใช่ทุกคนที่จะเลือกที่จะเปิดเผยตัวตนของพวกเขา
เย่จุนรู้สึกสูญเสียเล็กน้อย เกมเอาชีวิตรอดแบบนี้ไม่มีการแข่งขันมากนัก จำเป็นต้องเล่นสกปรกหรือไม่?
ในขณะนั้นเอง ก็มีข้อความที่ทำให้เย่จุนตกใจ:
“ผู้เล่นเบลล์ (โหมดถิ่นทุรกันดาน) ซื้อเนื้อปลา 40 จิน ได้รับ 800 เหรียญทองแดง และขอเพิ่มเพื่อน!”
เป่ยเย่ต้องการเพิ่มฉันเป็นเพื่อน?
เย่จุนรู้สึกตื่นเต้นมาก!
เขาเป็นแฟนตัวยงของรายการ ผจญภัยสุดขั้ว, ดาวเคราะห์ที่ไม่เป็นมิตร และเขาจินตนาการถึงการเดินทางกับ เป่ยเย่ มานับครั้งไม่ถ้วน โดยไม่คาดคิด เป่ยเย่ได้เริ่มขอเขาเป็นเพื่อนเอง
ยอมรับ!
ในไม่ช้า ใบหน้าที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในช่องแชท
“สวัสดีคุณเย่! ผมเบลล์!”
ทัศนคติของเบลล์นั้นสุภาพมาก และแสดงความจริงใจของเขาอย่างชัดเจน
“คุณยินดีแลกเปลี่ยนเกราะทองแดง เป็นเนื้อปลาไหม?” เย่จุน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
อุปกรณ์เป็นสิ่งที่มีค่าอย่างยิ่งในขณะนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอุปกรณ์ป้องกันอย่างเช่น เกราะทองแดง มันสามารถเพิ่มโอกาสในการเอาชีวิตรอดได้อย่างมาก
“ผมรู้ว่าอุปกรณ์นั้นมีค่า แต่เกราะป้องกันไม่ได้มีผลอะไรกับผมมากนัก หากผมได้ปลาจำนวนมากเพื่อเพิ่มแข็งแกร่งของผมได้ ผมจะล่าจระเข้ได้ง่ายขึ้นมาก และบางทีผมอาจจะล่าราชาจระเข้ได้!”
“ที่นั่นคุณมีบอสด้วยหรอ?” เย่จุนหรี่ตาและครุ่นคิดในใจอย่างรวดเร็ว
หลังจากการล่าบอส เย่จุนรู้ดีถึงประโยชน์มหาศาลของการล่าบอสง
บางทีอาจต้องเปลี่ยนวิธีการทำข้อตกลง!
เย่จุนกล่าวว่า: “ผมสามารถจัดหาปลาและเนื้อสัตว์ให้คุณได้เพียงพอ แต่ผมไม่ต้องการชุดเกราะทองแดงในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ผมจะขอเลือกก่อน หากคุณล่าบอสจระเข้ มันจะดรอปอุปกรณ์และหนังสือทักษะที่ผมสามารถใช้ได้!”
“แล้วถ้าไม่มีอุปกรณ์หรือหนังสือทักษะที่เหมาะกับคุณล่ะ?”
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ให้เกราะทองแดงแก่ผม หรือหลังจากล่าบอสแล้ว ก็แลกเปลี่ยนมันกับเหรียญทองแดง ที่มีค่าพอๆกัน!”
“คุณเชื่อผมอย่างนั้นหรอ คุณไม่กลัวว่าผมจะฮุบมันหรอกหรอ?” เบลล์ถามแบบไม่จะอยากเชื่อเล็กน้อย
“เพราะคุณคือเบลล์!”
ถ้าเป็นคนอื่นหรือคนธรรมดา เย่จุน อาจจะไม่เชื่อคนอื่นมากนัก
แต่เบลล์เป็นคนดังระดับโลก เว้นแต่เบลล์ต้องการทำลายชื่อเสียงตัวเอง
มันเป็นช่วงต้นของเกมเท่านั้น และเย่จุนเชื่อว่าฝ่ายตรงข้าม จะไม่ทำลายชื่อเสียงของเขาเพียงเพราะปลาตัวเล็กๆ
“คุณเย่ ผมรู้สึกขอบคุณมากสำหรับความไว้วางใจของคุณ และผมเบลล์ขอสัญญา หลังจากผมล่าบอสเสร็จ ผมจะให้คุณเป็นฝ่ายเลือกของก่อน!”
เย่จุนยิ้ม!
ข้อตกลงเสร็จแล้ว!
สิ่งที่เย่จุนจ่ายไปนั้นเป็นเพียงปลา
เนื้อปลาระดับบอส เขาเชื่อว่าในทะเล มันคงไม่ขาดบอสแน่นอน!
ด้วยการโบกมือ เย่จุน ส่งเนื้อปลา 100 จิน ให้อีกฝ่ายโดยตรง
นอกจากปลาที่แลกเปลี่ยนกับคนอื่นแล้ว ยังเหลือเเนื้อปลาพียงไม่กี่ร้อยจินเท่านั้นจาก 300 จิน
เย่จุนสั่งตุ๊กตาให้กระโดดลงทะเลและเริ่มค้นหาเหยื่อ ในเวลาเดียวกัน เขาก็โยนเบ็ดตกปลาออกไปพร้อมๆ กัน!
ในเวลานี้ หยางเทียนซิง ก็ส่งข้อความอื่นมา:
“พี่เย่ มีปลาอีกไหม ผมต้องการซื้อ!”
หยางเทียนซิงพึ่งจับปลาได้กว่า 20 ตัวในวันนั้น และกลุ่มของพวกเขารู้สึกอิ่มเอมในใจ พวกเขารู้สึกว่าการแลกไม้ 20 ลูกบาศก์เมตร เป็นแหตกปลานั้นคุ้มเกินไป แถมยังจะมีปลาให้กินทุกวันอีกในอนาคต
พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเนื้อปลาระดับสูง จะช่วยเพิ่มสเตตัสความแข็งแกร่งได้
ถึงกระนั้น พวกเขาได้รับเหรียญทองแดงแค่ 20 เหรียญ สำหรับปลา 20 ตัว มันพอที่จะแลกกับเนื้อปลาของเย่จุน ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“พี่เย่ วันนี้แหจับปลาของผมจับหอยได้ และพบไข่มุกเรืองแสงอยู่ในนั้น ลองประเมินมันหน่อยได้ไหม ว่ามันจะแลกเนื้อปลาได้กี่จิน”
ในเวลานี้ หลังจากที่ หยางเทียนซิง เสร็จสิ้นคำขอของเขา และทั้งกลุ่มก็ดูประหม่า รอคอยคำตอบของ เย่จุน อย่างใจจดใจจ่อ
อันที่จริงในใจของพวกเขาไม่ได้หวังมากนัก
เนื้อปลาคุณภาพสูงนี้มีค่าเกินไป
ไข่มุกเรืองแสงที่พวกเขาจับได้ สามารถขายได้ในราคาสูงเสียดฟ้าอย่างแน่นอน หากอยู่ในยุคที่สงบสุข แต่ตอนนี้มันไม่มีประโยชน์ มีค่าน้อยกว่าเนื้อปลาหนึ่งจินด้วยซ้ำ
ไข่มุกเรืองแสง: ระยะการส่องสว่าง 20 เมตร
เมื่อเห็นข้อความนี้ เย่จุนหายใจถี่ขึ้นในทันที
นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการในตอนนี้ไม่ใช่หรอ?
เมื่อตุ๊กตาดำดิ่งลงสู่ก้นทะเล เธอมองไม่เห็นอะไรเลย ด้วยไข่มุกเรืองแสงนี้ เธอสามารถค้นหาสิ่งต่างๆ ที่ก้นทะเลได้ง่ายกว่าเดิมอย่างแน่นอน
“ผมให้เนื้อปลาแก่คุณได้ 50 จิน” เย่จุนกล่าว
เมื่อหยางเทียนซิงและทั้ง 4 เห็นข้อความ ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างขึ้นอย่างไม่เชื่อ และกลายเป็นบ้าเล็กน้อยในทันที
พวกเขาไม่คิดว่าเย่จุนจะใจกว้างขนาดนี้ และให้เนื้อปลา 50 จิน แก่พวกเขาโดยตรง
“พี่เย่ ขอบคุณมาก เราไม่สามารถตอบแทนคุณได้”
“นี่เป็นการค้าขาย! สิ่งนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับคุณ แต่มันสำคัญมากสำหรับผม ถึงจะพูดแบบนั้น ผมก็ได้เอาเปรียบพวกคุณ คุณต้องการอะไรอีกไหม บอกผมได้เลย!” เย่จุนมีความสุขมากในตอนนี้
“พี่เย่ ตุ๊กตาของคุณ คุณมอบมันให้พี่ชายใหญ่ของฉันได้ไหม?” จู่ๆ ก็มีเสียงที่สดใส ดังออกมาจากช่องรับสาย
หยางเทียนซิงหน้าแดงใหญ่และรีบดุ “เฉิงเฉิง อย่าพูดเรื่องไร้สาระ…”
ตุ๊กตา?
เย่จุนส่ายหัวอย่างไม่รู้ตัวและพูดว่า: “ตอนนี้ผมกำลังใช้ตุ๊กตาอยู่ ผมให้พวกคุณไม่ได้!”
“อะแฮ่ม…”
“พี่เย่ คุณคงยุ่งอยู่ คุณทำธุระให้เสร็จเถอะ เดี๋ยวผมวางสายก่อน!” หยางเทียนซิงรีบวางสายอย่างรวดเร็ว
เย่จุนตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันใด…
ไอพวกนี้ ไม่ได้เข้าใจผิด ใช่มั้ย?
บทที่ 10 ความหวังจากอาหาร
เย่จุนตรวจสอบใต้ศพของปลากระเบน สิ่งของต่างๆ มากมายเริ่มปรากฏบนมือเขา
“เหรียญเงิน +5!”
“ถุงมือสายฟ้า: ระดับเงิน (สามารถเพิ่มการโจมตีของคาถา ประเภทสายฟ้าได้ 30%)”
“หนังสือทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า”
เย่จุนรู้สึกประหลาดใจและมีความสุขในเวลาเดียวกัน
แแม้ว่าเขาจะเดามานานแล้วว่ามอนสเตอร์ระดับบอสน่าจะดรอปของดีๆ อย่างแน่นอน แต่เขาไม่ได้คาดหวังเลยว่า มันจะดรอปสิ่งดีๆ เยอะขนาดนี้!
ไม่ใช่แค่หนังสือทักษะ แต่ยังมีอุปกรณ์ระดับเงินด้วย นี่อาจเป็นอุปกรณ์ระดับเงินชิ้นแรก!
สำหรับเหรียญเงิน เหรียญเงิน 1 เหรียญ มีค่าเท่ากับ 100 เหรียญทองแดง
เพียงแต่ เกมมอลล์ ยังไม่เปิด และมันไม่มีประโยชน์ในตอนนี้!
ในเวลาเดียวกัน ช่องแชททั้งโลก ก็ตกอยู่ในความโกลาหล
หลังจากเห็นประกาศนี้ ผู้คนทั่วโลกต่างพากันหอบหายใจ ในอากาศเย็น และมีส่วนทำให้เกิดปรากฏการณ์เรือนกระจกในทันที
นี่เรื่องตลกใช่ไหม?
ในระยะนี้ ทุกคนยังกังวลเรื่องอาหารอยู่เลย
แม้ว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งพอที่จะเข้าป่าหาอาหาร แต่เหยื่อที่พวกเขาล่าได้ก็ยังคงเป็นเหยื่อขนาดเล็กอยู่ดี เช่น นก กระต่าย
แต่แล้ว ก็มีคนฆ่าบอสเลเวล 5
คุณรู้ไหมจระเข้ที่ ปรมาจารย์เป่ย ล่าก็เป็นแค่เหยื่อ เลเวล 2 เท่านั้น
เลเวล 5? มันอาจจะเป็นระดับเดียวกันกับ เสือ สิงโต
และยังเป็นมอนสเตอร์ระดับบอสอีกด้วย
ใครก็ตามที่เล่นเกมรู้ดีว่ามอนสเตอร์ระดับบอส น่ากลัวกว่ามอนสเตอร์ทั่วไปในระดับเดียวกันถึง 10 เท่า
ให้ตายเถอะ!
ผู้คนนับไม่ถ้วนคร่ำครวญ และคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเลยแม้แต่น้อย!
พวกเขายังคงดิ้นรนเอาชีวิตรอด แต่คนอื่นๆ ได้ฆ่ามอนสเตอร์แล้ว!
นี่มันตัวประหลาดอะไรกันเนี่ย? สุดยอดกว่าปรมาจารย์เป่ยอีก!
ก่อนหน้านี้ทุกคนรู้สึกว่าการเลือกโหมดมรณะของเย่จุน เขาคงอยู่ได้ไม่นานเหมือนกับคนอื่นๆ ที่เลือกโหมดมรณะ แต่ตอนนี้ แม้แต่บอสเลเวล 5 ยังถูกล่า ทุกคนเริ่มคิดว่ามันเป็นการตื่นขึ้นของมหาอำนาจ
ผู้คนนับไม่ถ้วนเริ่มคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของ เย่จุน
บางคนคาดเดาว่าเย่จุน เป็นทหารหน่วยรบพิเศษ บางคนคิดว่าเย่จุน น่าจะเป็นนักผจญภัย เป็นผู้คลั่งไคล้การเอาชีวิตรอด และบางคนถึงกับคาดเดาว่าเย่จุน เป็นสุดยอดทหาร
มีความคิดเห็นในช่องแชทแตกต่างกันมากมาย
เมื่อเห็นการคาดเดาแบบนี้ เย่จุน ก็พูดไม่ออกเลยทีเดียว
ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนต้องการที่จะแสดงความเคารพต่อ เย่จุน บูชาเขา และแสวงหาประสบการณ์การเอาชีวิตรอดจากเขา และบางคนถึงกับส่งรูปโป๊มาให้แบบส่วนตัว
เย่จุนคลิกที่เข้าไปดูข้อความ ด้วยจิตใจที่อยากวิพากษ์วิจารณ์
ในภาพเป็นรูปกรามที่ผ่านการศัลยกรรม เป็นกรามที่คม จนแทบผ่าทะลุโลกได้ มันเกือบจะทำให้เย่จุน ตาบอด
มันดูน่ากลัวจริงๆ…
เย่จุนกดปิดสิ่งที่ไม่สำคัญออกไป และมองไปที่สเตตัสของเขา
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา:
ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 1 (20/100)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล: 2 (71/200)
ผู้ควบคุมสายฟ้ามือใหม่ เลเวลสายฟ้า: 0 (0/10)
ความสัมพันธ์กับสายฟ้า: 10
ทักษะ: ลูกไฟ
ทักษะ: ฝ่ามือสายฟ้า
ความอดทน: 90 ความเร็ว: 90 ความแข็งแกร่ง: 180
ผู้ควบคุมเปลวไฟ คือนักเวทย์แห่งไฟ และผู้ควบคุมสายฟ้าควรจะเป็น พ่อมดสายฟ้า
แต่ฉันจะดูดซับพลังงานแห่งสายฟ้าได้ยังไง?
ฉันควรทำว่าวเพื่อดึงดูดสายฟ้า เหมือนแฟรงคลินหรือไม่? [1]
ลืมมันไปเถอะ!
ถ้าเกิดพายุรุนแรงและมีสายฟ้าจริงๆ สิ่งแรกที่เขาต้องกังวลคือ ป้องกันไม่ให้แพเล็กๆ ของเขาพลิกคว่ำ
เย่จุนเลิกคิดเรื่องพวกนี้ไปก่อน และเริ่มแยกส่วนปลากระเบนไฟฟ้า
ปลากระเบนไฟฟ้าตัวนี้ ยาวกว่า 6 เมตร และหางเพียงอย่างเดียวก็ยาวกว่า 3 เมตรแล้ว
เย่จุนตัดหางของปลากระเบนไฟฟ้าด้วยขวานแล้วโยนมันลงบนตะแกรง
ทันใดนั้น ปลากระเบนไฟฟ้า ก็ถูกผ่าออก ส่วนเครื่องในของมันถูกฝังอยู่ใต้ต้นไม้ผลแปลกๆ
มันคือไม้ผลที่มีคุณสมบัติเติบโต เย่จุน คาดหวงกับมันไว้สูงมาก
จากนั้นเย่จุนก็ตัดเนื้อปลาประมาณ 2-3 จิน แล้วโยนมันลงในถังเหล็ก เพื่อเคี่ยวซุป และที่เหลือทั้งหมดก็นำไปย่าง
มอนสเตอร์ระดับบอสตัวนี้รสชาติดีทีเดียว
เย่จุนกินเนื้อปลา 2 จิน ในรวดเดียว ยังคงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย และดื่มน้ำซุปจนหมด
ด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น ความอยากอาหารของ เย่จุน ก็เพิ่มขึ้นตามเช่นกัน
นอกจากนี้ เย่จุนยังรู้สึกว่าหลังจากเขากินปลา ร่างกายของเขาร้อนขึ้น และความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นด้วย
เขาเหลือบดูสเตตัส และความแข็งแกร่งก็กลายเป็น 180.5
น่าแปลกที่มันเพิ่มขึ้นจริงๆ!
แม้ว่าจะเป็นเพียง 0.5 แต่นั่นก็เพียงพอแล้ว ที่จะแสดงให้เห็นว่า เนื้อของมอนสเตอร์ระดับสูงสามารถเพิ่มความแข็งแกร่ง ของพวกเขาได้
นี่เป็นเพียงปลากระเบนไฟฟ้าเลเวล 5 หากเป็นมอนสเตอร์เลเวล10 เลเวล 20 หรือสูงกว่านั้น เอฟเฟกต์จะต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน
เย่จุนย่างเนื้อปลาที่เหลือทั้งหมด และหลังจากเก็บส่วนหนึ่งไว้สำหรับตัวเองแล้ว เขาก็วางขายในช่องการซื้อขาย
ปลากระเบนไฟฟ้าตัวนี้มีน้ำหนักหลายร้อยจิน และเป็นไปไม่ได้ที่เย่จุน จะกินหมดคนเดียว ในสภาพอากาศแบบนี้ ไม่นานนักมันก็คงเน่า ดังนั้นเขาก็ควรพยายามเอาอะไรจากมันด้วย
“ปลากระเบนไฟฟ้า บอส ระดับ 5 การกินสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ (เนื้อปลา 2 จินสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ 1 แต้ม ยืนยันโดยส่วนตัว) แลกกับวัสดุเกม อุปกรณ์ เหรียญทองแดง และไอเทมหายากและแปลกใหม่ทั้งหมด!”
หลังจากโพสต์ของเย่จุน แพร่ออกไป มันก็เกิดความโกลาหลในทันที
เนื่องจากตอนนี้เขาเป็นคนดังระดับโลกไม่รู้ว่ามีคนจ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลากี่คน
หลังจากที่เห็นข้อมูลการทำซื้อขายที่โพสต์โดย เย่จุน ผู้คนจำนวนมากค่อนข้างไม่เชื่อ
การกินเนื้อของมอนสเตอร์ป่าสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้จริงหรือ?
หลังจากมึนงงไปชั่วขณะ ผู้คนนับไม่ถ้วนก็เริ่มตื่นเต้น
หากพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น พวกเขาอาจจะมีความหวังเพิ่มขึ้นเล็กน้อย ที่จะมีชีวิตรอดอยู่ในเกมเอาชีวิตรอดนี้
ช่องแชทเริ่มดุเดือด!
“การกินเนื้อสัตว์ทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ฉันคิดว่าเกมนี้เหมาะสำหรับฉันโดยเฉพาะ!”
“หยุดพูด ฉันจะไปกินข้าว! ถ้ากินไม่อิ่มฉันจะแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างไร?”
“แชทด้านบนอย่าโง่ ถ้าอยากกินก็ต้องล่าเหยื่อก่อน เนื้อของเหยื่อชั้นต่ำไม่มีผล ถ้าจะล่าเหยื่อเลเวล 5… ต้องพิจารณาก่อนว่า คุณสามารถเอาชนะเสือได้หรือไม่!”
“ข้า อู่ซง ขอสู้…” [2]
“การล่าเป็นไปไม่ได้ การล่าสัตว์เป็นไปไม่ได้เลยในชีวิตนี้ แต่ฉันสามารถขอให้ลูกพี่ทำงานให้ฉันได้! ลูกพี่ใหญ่เย่จุน ฉันขุดเห็ด 7 สี มาเมื่อวานนี้ ท่านต้องการหรือไม่?”
“อย่าพูดเลย ฉันล่าสัตว์ไม่เก่ง แต่ฉันถนัดเก็บของป่าบนภูเขา ฉันอยู่ที่ภูเขาฉางไป๋ และฉันจะไปหาโสมสองสามอย่าง ลูกพี่เย่จุน อย่าลืมเหลือปลาให้ฉันด้วย”
“ฉันมีเหรียญทองแดง 6 เหรียญ ฉันจะแลกปลาได้กี่จิน”
“ฉันมีเหรียญทองแดงอยู่ 2-3 เหรียญ เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ มันดีกว่าที่จะ…”
หลายคนเริ่มส่งข้อความถึง เย่จุน เพื่อขอแลกเปลี่ยนเนื้อปลากระเบนไฟฟ้า
ในเวลาเดียวกัน บนเกาะร้างที่ห่างออกไปหลายหมื่นไมล์ — ปรมาจารย์เต๋อ ก็ได้ยิงเม่น 2 ตัวด้วยธนูและลูกธนู เขาอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะแปลกๆ ออกมา แต่เมื่อเปิดช่องแชทและเห็นข้อความที่นิยมนับไม่ถ้วน เขาก็รู้สึกว่าเหยื่อในมือของเขาช่างไร้รสชาติ สายตาของเขาอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปยังระยะไกล เมื่อเขาเห็นฝูงคูการ์ ประกายสายฟ้าได้เปล่งประกายออกมาจากดวงตาของเขา…
[1] แฟรงคลิน : เบนจามิน แฟรงคลิน เป็นนักวิทยาศาสตร์ ที่ใช้ว่าวเพื่อทดลองประจุไฟฟ้าในอากาศ
[2] อู่ซง :
สรุปย่อ : มันคือตัวละครจากนิยายเรื่องซ้องกัง ที่สามารถฆ่าเสือด้วยมือเปล่าได้
สรุปละเอียด : อู่ซง เป็นตัวละครในเรื่องซ้องกัง เป็นนายโจรคนหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญมาก วันหนึ่งอู่ซงจะผ่านเนินจิ่งหยางกัง ก่อนเดินทางก็พบว่ามีประกาศเสือร้ายมาอาละวาดกินคนในเนินจิ่งหยาง อู่ซงเข้าร้านเหล้าดื่มจนเมามาย และจะขึ้นเนินโดยไม่ฟังคำตักเตือนของเจ้าของร้าน ด้วยฤทธิ์เหล้าก็ไปเมาหลับอยู่กลางป่า แต่แล้วก็ถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงเสือ อู่ซงตกใจมากแต่เขาไม่หนี พยายามต่อสู้กับเสือ จนสามารถจับเสือกดคอ แล้วทุบกะโหลกจนตาย นับแต่นั้นชื่อเสียงของอู่ซงก็โด่งดังด้วยฉายา “อู่ซงตีเสือ”
บทที่ 9 ตุ๊กตามีประโยชน์
เมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณ?
เย่จุนมองสิ่งที่อยู่ในมือของเขาอย่างสงสัย
นี่คือปลาหมึกขนาดเล็ก มีขนาดเท่าเล็บมือ มีหนวด 12 เส้น และลำตัวสีเขียวเข้ม กำลังดิ้นอยู่ในฝ่ามือของเย่จุน ราวกับสิ่งมีชีวิต
“เมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณ: ผลิตภัณฑ์ที่พัฒนาโดยชนเผ่าหลายสมอง ของดาวเคราะห์ Begamarer สำหรับการรักษาโรคจิตเสื่อม วิธีใช้: วางเมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณลงบนวัตถุอื่นๆ แล้วคุณจะได้สัมผัสกับประสบการณ์การควบคุมร่างกายที่แตกต่าง!”
สิ่งนี้เหมือนกับโคลนนิ่งในนวนิยายการบ่มเพาะใช่มั้ย?
เย่จุนหยิบปลาหมึกตัวเล็กขึ้นมาและกวาดสายตาไปรอบๆ แพ
นอกจากค้อนก็มีปลาย่าง ฉันควรวางกาฝากบนปลาย่าง? มันคงว่ายน้ำไม่ได้เพราะมันสุกหมดแล้ว!
ปรสิตบนค้อน? นั่นมันค้อน
ในที่สุด เย่จุน ก็จ้องมองไปที่ร่างเพรียวบางที่หัวเรือ
สิ่งนี้…
มันดูเหมือนมนุษย์…
มันควรจะเคลื่อนไหวได้เหมือนมนุษย์จริงๆ…
อะไรจะเหมาะที่จะเป็นสิ่งโคลนนิ่ง มากไปกว่าสิ่งนี้?
แต่สิ่งนี้ดูเหมือนผู้หญิง…
เย่จุนมองไปรอบๆ อย่างไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตาม ที่นี่คือทะเลและไม่มีคนอื่นนอกจากเขา
จากนั้น ด้วยการสะบัดนิ้ว ปลาหมึกตัวน้อยสีเขียวเข้มกลายเป็นส่วนโค้งและตกลงบนตุ๊กตาซิลิโคน
ปลาหมึกตัวน้อยกลายเป็นแสงสีเขียวทันที และรวมเข้ากับร่างของตุ๊กตา
ในวินาทีถัดมา เย่จุนเวียนหัวเล็กน้อย และเห็นว่าตัวเขาเองนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม จ้องมองกลับมาด้วยความว่างเปล่า
มันได้ผล!
ร่างกายของเขาอยู่ตรงหน้า หันหน้าเข้าหาตัวเอง
และตอนนี้เขาได้กลายเป็นตุ๊กตาซิลิโคนไปแล้ว!
เย่จุนส่ายหัว ฟื้นตัวและกลับคืนมาที่ร่างของเขาอีกครั้ง
ความรู้สึกที่สามารถมองเห็นตัวเองได้นั้นแปลกเกินไป!
ด้วยความคิด เย่จุน ควบคุมตุ๊กตาให้ยืนขึ้น
ตุ๊กตาตัวนี้ดูคล้ายกับดาราหญิงคนหนึ่ง และเธอก็ลุกขึ้นด้วยท่าทางที่เหมือนจริงและเหยียดตัวไปที่หัวเรือ
ด้วยความคิดของเย่จุน มันหมุนเป็นวงกลมไปทางซ้าย 3 รอบ และหมุนไปทางขวา 3 รอบ…
ตามที่คาดไว้ มันเป็นสินค้าระดับพรีเมี่ยม มันเหมือนมนุษย์ มันเกือบจะเหมือนกับคนจริงๆ ถ้ามันสวมเสื้อผ้า และถูกควบคุมโดยเย่จุน หากหุ่นจำลองระดับสูงสามารถทำแบบนี้ได้ โอตาคุหลายร้อยล้านคน จะต้องซื้อซักหนึ่งตัว แม้พวกเขาจะล้มละลายก็ตาม
มันก็แค่…
น่าหลงไหล…
“อะแฮ่ม…”
ลองควบคุมมันซักหน่อย!
เย่จุนควบคุมตุ๊กตาให้หมอบลง และกระโดดลงทะเล
มันเหมือนปลาโลมาที่ว่ายอยู่ในทะเล มันเคลื่อนไหวได้อย่างราบรื่น
ตุ๊กตาไม่มีชีวิตและสามารถว่ายน้ำโดยที่ไม่มีข้อจำกัดหรือแรงกดดัน
เย่จุนควบคุมตุ๊กตาให้จมลงไปอย่างต่อเนื่องและดำดิ่งลงไปในน้ำลึก
เขาอยากเห็นว่ามันลึกแค่ไหน
สำหรับมนุษย์แล้ว มหาสมุทรเป็นตัวแทนของความกว้างใหญ่และความยิ่งใหญ่ มันมีความหมายเหมือนกันกับความลึกลับ
แม้ว่าเทคโนโลยีของ บลูสตาร์ จะก้าวหน้าไปถึงจุดที่พวกเขาสามารถสำรวจอวกาศได้ แต่ก็ยังไม่สามารถมองเห็นมหาสมุทรทั้งหมดได้
ทะเลไม่มีที่สิ้นสุด และความลึกก็น่ากลัว!
เย่จุนควบคุมตุ๊กตาให้ดำน้ำ ราวกับว่าเขาดำน้ำอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาไม่จำเป็นต้องหายใจ แต่ในขณะที่น้ำทะเลโดยรอบบีบตัว แสงยังคงสลัว มันก็ยังคงสร้างแรงกดดันให้เขาอย่างหนัก ทำให้ยากที่จะหายใจ
เมื่อถึงระดับความลึกหลายสิบเมตร ใต้น้ำก็เกือบจะมืดสนิท
เย่จุนดำน้ำหลายร้อยเมตรในคราวเดียว และในที่สุดก็สัมผัสพื้นดิน
โชคดีที่ตุ๊กตาแข็งแรง ถ้ามันพองก็คงจะถูกบดขยี้
ความกดดันมหาศาลของน้ำทะเล ทำให้สีของน้ำทะเลดูลึก และแสงไม่สามารถส่องมาถึงที่นี่ และบริเวณโดยรอบเป็นสีดำสนิท
เย่จุนคลำหาบนพื้นครู่หนึ่ง สัมผัสกับเปลือกหอยสองสามตัว และชนกับปลาสองสามตัว แต่เขามองไม่เห็นสภาพแวดล้อมโดยรอบ
ดูเหมือนต้องกลับไปหาอะไรที่เรืองแสงได้ก่อน ค่อยลงมาอีกครั้ง
เย่จุนกำลังจะลอยขึ้น ทันใดนั้น แสงสีเงินส่องไปทั่วโลกใต้ท้องทะเล
สภาพแวดล้อมโดยรอบ ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
ก้นทะเลที่ขรุขระปกคลุมไปด้วยสาหร่ายสีเขียวเข้มคล้ายตะไคร่น้ำและไม้พุ่มที่ดูแปลกตา
ในบางครั้ง ปลาหลากสีสันรูปร่างแปลกๆ ก็วนเวียนไปมาท่ามกลางพุ่มไม้
ที่นี่คือโลกใต้ทะเลลึก ไม่ว่าจะเป็นพืชหรือสัตว์ ทั้งหมดมีรูปร่างผิดปกติ
และเย่จุนก็มองเห็นได้ชัดเจน ว่าแหล่งกำเนิดแสงมาจากที่ไหน
ทันใดนั้น เขาก็ตัวแข็งไปในทันที!
ห่างออกไปสิบกว่าเมตร มีปลากระเบนไฟฟ้าขนาดยักษ์
ปลากระเบนไฟฟ้าธรรมดายาว 1 หรือ 2 เมตร แต่ปลากระเบนไฟฟ้าตัวนี้มีความยาวอย่างน้อย 7 เมตร
มีกระแสไฟรูปโค้งกำลังกระเพื่อมจังหวะ อยู่ด้านหลังปลากระเบนไฟฟ้า มันคือแสงสีเงินที่ทำให้โลกใต้ทะเลส่องสว่าง
ในขณะนี้ ปลากระเบนไฟฟ้าขนาดยักษ์นี้ก็มองไปที่ เย่จุน ด้วยสายตาที่ตกตะลึง
ดูเหมือนว่ามันจะสงสัยว่าทำไม เย่จุน จึงไม่ล้มลงด้วยกระแสไฟฟ้าของมัน รู้ไหม ต่อให้ฉลามเจอมัน มันก็ยังชักกระตุกเลย
เห็นได้ชัดว่า ด้วยไอคิวของมัน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจ ความจริงทางวิทยาศาสตร์ว่า ซิลิโคนเป็นฉนวน
ปลากระเบนไฟฟ้าสัมผัสได้ถึงภัยคุกคาม มันก้ได้พุ่งใส่เขาอีกครั้ง
ซี่ ซี่ ซี่…
ปลาทั้งหมดในระยะ 20 เมตร จากบริเวณโดยรอบพลิกคว่ำ และจมลงสู่ก้นทะเล
เย่จุนรู้สึกหวาดกลัวเช่นกัน
แม้ว่าซิลิโคนจะเป็นฉนวน และไม่ใช่ร่างกายที่แท้จริงของเขา แต่ตอนมองไปยังกระแสไฟฟ้ารูปโค้งๆ ที่กระเพื่อมเป็นจังหวะ ก็คงเป็นเรื่องโกหกที่จะบอกว่าเขาไม่กลัว
เย่จุนระงับความกลัวในใจ คว้าหางของปลากระเบนไฟฟ้าอย่างดุเดือดด้วยมือทั้ง 2 ข้าง!
ซี่ ซี่ ซี่…
ปลากระเบนไฟฟ้าตื่นตระหนก และเริ่มบิดไปมาอย่างลนลาน พยายามจะเขวี้ยงศัตรูที่อยู่บนร่างกายของมันทิ้ง ปล่อยกระแสไฟฟ้ากะพริบออกมา และส่งเสียงแตกที่น่าประหลาดใจ
เย่จุนกอดปลากระเบนไฟฟ้าไว้แน่น
มอนสเตอร์ตัวใหญ่ขนาดนี้ต้องไม่ปล่อยไป
ตรงกันข้าม นี่เป็นแค่โคลน ไม่ต้องพูดถึงว่า มันเป็นฉนวน
เห็นได้ชัดว่าปลากระเบนไฟฟ้า ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีศัตรูในโลกนี้ ที่ไม่กลัวไฟฟ้า
ก่อนหน้านี้ แม้แต่ฉลามขาวก็ยังต้องหลีกเลี่ยงไปไกลๆ เมื่อเห็นมัน
ปลากระเบนไฟฟ้าถูกกระตุ้น และปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาอย่างดุเดือด
กระแสไฟฟ้าอันทรงพลัง ได้ทำให้มีจุดไหม้หลายจุดบนตัวตุ๊กตา
โชคดีที่เกิดการต่อสู้ในน้ำ ไม่งั้น ร่างโคลนนี้อาจถูกเผาจริงๆ
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดปลากระเบนไฟฟ้าก็ไม่เคลื่อนไหว
การใช้ไฟฟ้าจนหมดทำให้ความแข็งแกร่งของมันลดลงด้วย ปลากระเบนไฟฟ้า ได้นอนแน่นิ่งอยู่ก้นทะเล อย่างไม่ขยับเขยื้อน
เย่จุนคาดการณ์ว่า ปลากระเบนต้องชาร์จพลัง 2 ชั่วโมง และสามารถใช้งานได้สูงสุด 5 นาที
เย่จุนเต็มไปด้วยความปิติยินดี ดึงหางของปลากระเบนไฟฟ้าด้วยมือเดียว และควบคุมให้มันลอยขึ้น
มันไร้ประโยชน์หากไม่มีไฟฟ้า
ผ่านไปครึ่งทาง เขาคาะมันไปสองสามครั้ง และหลังจากที่แน่ใจว่ามันหมดแรงจริงๆ เขาก็ลากมันขึ้นแพด้วยความมั่นใจ
ในไม่ช้า มันก็โดนส่งไปเฝ้ายมบาล ด้วยค้อนของเขาที่ทุบมันไปสองสามที
“สังหาร บอส มอนสเตอร์ทะเล ปลากระเบนไฟฟ้า (เลเวล 5) กลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่ฆ่าบอสมอนสเตอร์ ได้รับรางวัล ความสัมพันธ์กับสายฟ้า +10, เลเวล +1, ความแข็งแกร่ง +50, ความเร็ว +10, ความอดทน +10 ต้องการประกาศหรือไม่?”
“ประกาศ!”
ประกาศลอยผ่านไป: ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ) ประสบความสำเร็จในการฆ่า บอส มอนสเตอร์ทะเล ปลากระเบนไฟฟ้า (เลเวล 5) กลายเป็นผู้เล่นคนแรกที่ฆ่า บอสมอนสเตอร์ ได้รับรางวัล ความสัมพันธ์กับสายฟ้า +10, เลเวล +1, ความแข็งแกร่ง +50, ความเร็ว +10, ความอดทน +10
ในไม่ช้า โลกก็ตกอยู่ในความโกลาหลทันที
ฉันยังหิวอยู่เลย แต่คุณเริ่มฆ่าบอสแล้ว?
นี่เรายังเล่นอยู่ในเกมเดียวกันอยู่หรือเปล่า?
บทที่ 8 อัพเกรดแพ ลงชื่อเข้าใช้อีกครั้ง
ข้อตกลงเสร็จสิ้น!
มีค้อนโบราณปรากฏขึ้นภายในคลังของเย่จุน
ปลายข้างหนึ่งคล้ายกับค้อนของช่างไม้ แต่อีกข้างหนึ่งเป็นใบมีดขวาน ค้อนสีทองแดงสลักด้วยภาพและสัญลักษณ์จางๆ เมื่อตรวจสอบดูใกล้ๆ จะดูเหมือนมีช่างไม้ที่กำลังสร้างบ้านอยู่
ค้อนก่อสร้าง: ระดับทองแดง (อัพเกรดได้) เงื่อนไขการใช้งาน: ไม่มี
เอฟเฟกต์: เพิ่มแต้มคุณสมบัติของสิ่งก่อสร้างถาวร 10%
เย่จุนกระตือรือร้นที่จะลองใช้ค้อนเล็กน้อย แต่หากต้องการอัพเกรดแพ เขาต้องรอหยางเทียนซิงและคนอื่นๆ ตัดไม้ก่อน
ในขณะนั้นเอง มือของเย่จุน ก็ทรุดลงเล็กน้อย
ปลาติดเบ็ด!
เย่จุนจับสายเบ็ดอย่างบ้าคลั่งและปลาแปลกๆ ที่มีปากเต็มไปด้วยฟันมากมายก็ลอยขึ้นมาบนแพ
มีปลามากมายในทะเล และเย่จุนไม่รู้ว่ามันคือปลาอะไร แต่นั่นก็ไม่ได้หยุดเขาจากการทุบปลาจนตายด้วยค้อนเพียงครั้งเดียว
“สังหารปลาตกเบ็ด ค่าประสบการณ์ +2 เหรียญทองแดง +20”
ปลาตัวนี้มีน้ำหนักอย่างน้อย 20 จิน ให้ค่าประสบการณ์เป็น 2 เท่าของปลากะพง และได้เหรียญทองแดงเพิ่มขึ้น
ดูเหมือนว่าค่าประสบการณ์จะสัมพันธ์กับประเภทและขนาดของเหยื่อ
ปลาตกเบ็ด 20 จิน ให้ค่าประสบการณ์ 2 แต้ม ถ้าฉันได้ปลาฉลาม ฉันจะได้ค่าประสบการณ์เท่าไหร่กัน…?
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงความคิดเท่านั้น ถ้าเขาจับฉลามได้จริงๆ เขาคงต้องปวดหัวแน่นอน เพราะแพเล็กๆ นี่จะทนไม่ไหว
หลังจากวางปลาลงบนตะแกรงเตาย่างอย่างชำนาญ เย่จุน ก็เหวี่ยงเบ็ดออกไปอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน ก็จับปลาได้อีก 20 ตัว
ในทะเลมีวัตถุดิบมากมาย ปลาก็อยู่รวมกันเป็นฝูง และเป็นการเก็บเกี่ยวที่ค่อนข้างดี
ปลาเหล่านี้ยังมอบค่าประสบการณ์ 32 แต้มให้กับ เย่จุน
ตอนนี้ระดับนักล่าของเย่จุนคือ: เลเวล 1 (41/100) ด้วยอัตรานี้เย่จุนประเมินว่า เขาสามารถขึ้นสู่เลเวล 2 ได้ภายใน 1 วัน
เย่จุนสะบัดเบ็ด ในขณะที่หยิบปลาตกเบ็ด ที่มีกลิ่นหอมออกจากเตาย่างแล้วกัดอย่างเย้ายวน
อย่างที่คาดไว้!
ดูแปลกตาแต่รสชาติดีกว่า!
แล้วก็กินคู่กับซุปเห็ดที่ได้แลกเปลี่ยนมา และผลไม้ป่าสองสามอย่างจากปรมาจารย์เต๋อ
รสชาตินี้ วันนี้…!
มันดีกว่า 996 ของเขามาก! [1]
เย่จุนประเมินว่าเขาควรจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุด ในตอนนี้
หลังจากกินและดื่มอย่างพอใจแล้ว เย่จุนก็วางปลาย่างที่เหลืออยู่ในช่องซื้อขาย
เขาไม่ได้ขาดแคลนอาหารและน้ำในขณะนี้ ครั้งสิ่งที่เขาต้องการแลกเปลี่ยนคือไอเทมในเกม
“ปลาย่าง 12 ตัว แลกเปลี่ยนเฉพาะวัสดุเกม เหรียญทองแดง อุปกรณ์เกม หรือวัสดุหายาอื่นๆ สามารถต่อรองแบบส่วนตัวได้!”
พอมีข่าวออกมา ก็ได้สร้างความฮือฮาอีกครั้ง
ตอนนี้เย่จุนเป็นคนดัง
ท้ายที่สุด เขาเป็นผู้เล่นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ในโหมดมรณะ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเย่จุน ไม่เพียงแต่จะมีชีวิตอยู่ แต่ยังมีชีวิตที่รุ่งเรืองอีก จึงทำให้ผู้เล่นหลายคนขุ่นเคือง
“ผู้ชายคนนี้ยังมีปลาย่างอีก 12 ตัว อยู่บนตระแกรง นี่เขาตกลงไปในบ่อปลาหรือเปล่า?”
“ฉันไม่เคยจับปลาได้มากขนาดนี้ ตอนไปตกปลาในบ่อเชิงพาณิชย์เลย…”
“แลกเปลี่ยนเฉพาะวัสดุในเกม เหรียญทองแดง มันคืออะไร” ผู้เล่นบางคนงง
อย่างไรก็ตาม มีคนออกมาอธิบายทันทีว่า “ฉันเคยฆ่ากระต่ายตัวหนึ่งมาก่อนและมันดรอป 3เหรียญทองแดง ดูเหมือนว่าจะเหมือนกับเหรียญในเกม แต่ฉันไม่รู้ว่ามันเอาไว้ทำอะไร จะมีคนมาให้คำแนะนำอะไรหน่อยไหม?”
“มันคงจะเหมือนกับการฆ่ามอนสเตอร์เพื่อหาเหรียญทอง และมันอาจนำไปใช้เพื่อซื้ออุปกรณ์ได้ในภายหลัง”
หลายคนได้รับเหรียญทองแดง เมื่อพวกเขาฆ่าเหยื่อของพวกเขา พวกเขามีความรู้คล้ายกันเกี่ยวกับเหรียญในเกม และมีเพียงไม่กี่คนที่ยินดีแลกเป็นปลาย่าง
เย่จุนก็ไม่ได้ลดราคาเช่นกัน
ช่วงนี้หลายคนยังมีขนมปังอยู่
ในอีกวันหรือ 2 วันเมื่ออาหารหมดแล้ว ฉันเชื่อว่าผู้เล่นเหล่านั้นจะต้องรู้ว่า ปลาย่างหอมกว่าเหรียญทองแดงเย็นๆ
เย่จุนสามารถรอได้!
การอยู่รอดเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และอาหารเป็นสิ่งที่หายากที่สุด
เป็นของหายากและมีราคาแพง
เมื่อพวกเขากำลังจะอดตายจริงๆ เขาเชื่อว่าผู้เล่นเหล่านั้นคงจะนำอุปกรณ์ของพวกเขา มาแลกกับปลาอย่างมีความสุข
เมื่อถึงตอนค่ำ เย่จุนวางเบ็ดตกปลาและผล็อยหลับไป ภายใต้แสงดาว
วันรุ่งขึ้นหลังรุ่งสาง เย่จุน ก็ตื่นขึ้นเพราะข้อความจาก หยางเทียนซิง
“พี่เย่ ไม้ถูกตัดมาแล้ว โปรดรับมันด้วยครับ!”
เย่จุนมองไปที่คลังของเขา และแน่นอนว่ามีไม้ซุงอีก 20 ลูกบาศก์เมตรอยู่ข้างใน
คนพวกนี้ มาแลกเปลี่ยนตั้งแต่เช้าตรู่ หรือพวกเขาใช้เวลาทั้งคืนตัดต้นไม้?
เย่จุนเดาถูก เมื่อคืน หยางเทียนซิงและกลุ่มของเขา ได้ผลัดกันตัดต้นไม้และเก็บไม้ได้ 20 ลูกบาศก์เมตรในที่สุด
ช่างขยันอะไรเช่นนี้!
หลังจากทราบสถานการณ์ เย่จุนก็ถอนหายใจและส่งข้อความทันทีว่า: “คุณต้องการคันธนูและลูกธนูไหม ราคาเป็นกันเอง แค่ ไม้ 20 ลูกบาศก์เมตร!”
หยางเทียนซิงก็ยิ้มอย่างขมขื่น: “พี่เย่ ผมรู้สึกว่าจู่ๆ พวกเราได้กลายเป็น คนงานตัดไม้ระยะยาวของคุณ!”
“งั้นก็ลืมมันไปซะ!”
“ได้แน่นอนผมต้องการ! ผมจะให้ไม้แก่คุณก่อนที่มันจะมืด!” หยางเทียนซิงจะไม่ต้องการได้อย่างไร คันธนูและลูกธนู เป็นอาวุธล่าสัตว์ระยะไกล ซึ่งสามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการล่าสัตว์ได้อย่างมาก
เย่จุนกำลังจะปิดหน้าต่าง ทันใดนั้น ก็มีข้อความดึงดูดความสนใจของเขา:
“ฉันขุดได้ต้นไม้ผลแปลกๆ!”
ในภาพเป็นไม้ผลสูง 1 ฟุต มีแอปเปิลขนาดเท่ากำปั้นแขวนอยู่ ลักษณะถูกโพสต์ไว้ด้านล่าง:
ไม้ผลแปลกๆ : ตราบใดที่พวกมันได้ดูดซับสารอาหารเพียงพอ พวกมันก็สามารถออกดอกและออกผลต่อไปได้ บางทีพวกมันอาจจะนำสิ่งที่ไม่คาดคิดมาให้คุณ!
“ฉันได้ลองแล้ว ฉันฝันขนมปังก้อนหนึ่งไว้ใต้ต้นไม้ แค่คืนเดียวก็ได้ผลแอปเปิ้ล”
“ขนมปังหนึ่งก้อนสำหรับแอปเปิ้ล คุณค่อนข้างอัจฉริยะ!” ผู้เล่นบางคนเยาะเย้ย
“ฉันไม่มีขนมปังแล้ว ต้นไม้ผลนี้ แลกกับอาหารเท่านั้น (แอปเปิลด้านบนไม่รวมอยู่ในการแลกเปลี่ยน)”
ไม้ผลที่สามารถออกดอกและออกผลต่อไปได้!
ดวงตาของ เย่จุน เป็นประกายเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นไอเทมเกม
ถ้าได้ไม้ผลนี้มา ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการกินผลไม้ในทะเลอีกในอนาคต
ในไม่ช้า เย่จุน ก็ได้จ่าย ปลาย่าง 30 จิน เพื่อแลกกับต้นไม้ผลแปลกๆ!
แม้ว่าจะมีผู้เล่นหลายคนที่อยากได้ไม้ผลนี้ แต่ก็ไม่มีใครที่เต็มใจที่จะนำอาหารออกมาเป็น โหลๆ ในเวลานี้
สิ่งที่หายากที่สุดคืออาหาร เมื่อการเอาชีวิตรอดของทุกคนมีเสถียรภาพในอนาคต ไอเทมเกมประเภทนี้ ไม่ใช่สิ่งที่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นอาหารได้อย่างแน่นอน
และตอนนี้ราคาที่ เย่จุน จ่ายไปนั้นเป็นเพียงแค่ปลาย่าง 2-3 ตัวเท่านั้น
เย่จุน เอาต้นไม้ผลแปลกๆ ออกมาแล้วปลูกมันไว้ที่ ปลายๆ กองไฟ และนำเครื่องในของปลาที่เหลือจากเมื่อวาน มาฝังไว้ใต้ต้นผลไม้
เขานำไม้ 20 ลูกบาศก์เมตร ออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังทันที
ด้วยความคิดของเขา
ค้อน ขวาน เลื่อย สิ่ว… ค้อนก่อสร้างในมือของเขากลายเป็นเครื่องมือที่หลากหลาย
ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งหมดนี้เป็นเทคนิคงานไม้แบบดั้งเดิมทั้งหมด แม้แต่ตะปูซักตัวก็ไม่ได้ใช้ ด้วยร่องและเดือยทุกชนิด ก็ได้ยึดแพเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนาโดยไม่ขยับแม้แต่น้อย มันแข็งแกร่งกว่าที่เย่จุนผูกด้วยเถาวัลย์ ถึง 10 เท่า
มันคุ้มค่ามาก!
เย่จุนอารมณ์ดี เขาเปิดระบบ และเริ่มลงชื่อเข้าใช้ของวันนี้!
ติ๊ง! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! ได้รับ ‘เมล็ดพันธ์จิตวิญญาณ’!
[1] 996 : เป็นตารางการทำงานปฏิบัติโดยบาง บริษัท ในประเทศจีน มาจากชื่อที่กำหนดให้พนักงานทำงานตั้งแต่ 9.00 น. ถึง 21.00 น. 6 วันต่อสัปดาห์ เช่น 72 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ (เอาง่ายๆ ทาสสมัยใหม่นั่นแหละ คล้ายๆ ภาพจำที่เราจำจากญี่ปั่นว่า บริษัทเอารัดเอาเปรียบทำนองนั้น)
ปลาตกเบ็ด / ปลาแองเกลอร์ : ไอปลาที่มันฟันเยอะๆ บนหัวมันมีเหมือนหลอดไฟอะ
บทที่ 7 ทำข้อตกลงกับเต๋อเย่
เย่จุนเริ่มตกปลาอีกครั้ง
สำหรับตอนนี้ อาหารเป็นสิ่งที่หายากที่สุดในหมู่มนุษย์
แม้ว่าเย่จุน จะไม่ได้ขาดแคลนอาหารในขณะนี้ แต่มันก็จำเป็นที่จะต้องรวบรวมอาหารมากขึ้น ซึ่งเขาสามารถนำไปแลกเปลี่ยนกับคนอื่นได้
ที่สำคัญกว่านั้น การฆ่าปลายังสามารถได้รับค่าประสบการณ์อีกด้วย สำหรับ เย่จุน นี่เป็นวิธีเดียวที่เพิ่มเลเวลได้อย่างรวดเร็ว
เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาต้องลอยอยู่ในทะเลนานแค่ไหน ตอนนี้ยังไม่มีอะไรผิดปกติกับการเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา
ครั้งนี้ เหยื่อที่เย่จุนใช้ไม่ใช่ขนมปัง แต่เป็นเครื่องในของปลา จากการฆ่าปลากะพงครั้งก่อน
เย่จุนแขวนไส้ปลาสองสามตัวบนตะขอแล้วเหวี่ยงออกไป
ปล่อยให้รอกตกปลาหมุนไป และสายเบ็ดยังคงจม และล่องลอยไปกับคลื่นทะเล
เย่จุนเปิดหน้าต่างช่องแชทไปด้วย และเริ่มค้นหาข้อมูล
ในช่องแชทโลก ข้อมูลส่วนใหญ่ยังคงเป็นเรื่องที่ไม่สำคัญ:
“ขนมปังของฉันถูกกินไปแล้ว ขนมปังแค่ 3 ก้อน ไม่พอสำหรับ 1 วันด้วยซ้ำ!”
“เมื่อวานฉันกินขนมปังจนหมด ถ้าฉันกินไม่พอ ฉันก็คงไม่มีแรงที่จะหิว!”
“ฉันหิวมาก ใครมีอาหารเอามาแบ่งให้ฉันด้วย!”
“ฉันมีผลไม้และเห็ดป่า มากมายที่นี่ ใครก็ได้สอนวิธีแยกแยะพวกมันหน่อยได้ไหม? ฉันจะให้เห็ดเป็นค่าตอบแทนนิดหน่อย!”
ข้อมูลชิ้นหนึ่งได้กระตุ้นการสนทนาในหมู่คนจำนวนมาก
ในภาพเป็นป่าที่มีเห็ดหลากสีอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ด้านล่าง มีผู้เชี่ยวชาญจากโลกของพืชมากมาย มาให้คำแนะนำ:
“ดูเห็ดนี่สิ มันใหญ่และกลม!”
“เลือกเห็ดคุณคิดว่าดูดี ถ้าดูดี รสชาติจะอร่อย! ลองกินมากสุดแค่ครั้งเดียวพอ!”
…
เย่จุนฝากก็ข้อความไว้ด้านล่างเช่นกัน: “เห็ด เชื้อรา สามารถแลกเปลี่ยนกับฉันได้ เห็ด 2 ดอกสามารถแลกเปลี่ยนเป็นปลาย่างได้ 1 ตัว!”
“นี่คือโหมดมรณะ แต่ลูกพี่เย่ยังมีปลาอยู่อีกหรอ ครอบครัวของคุณทำฟาร์มเลี้ยงปลารึเปล่า?”
“ค่ำคืนนั้นยาวนาน ถิ่นทุรกันดารช่างเงียบเหงา ลูกพี่คุณอยากนัดเดทออนไลน์หรือไม่ ฉันมีเสียงเหมือนโลลินะ…”
“น่าขยะแขยง ไปให้พ้น!”
“ขอปลาย่าง 2 ตัวได้ไหม ฉันส่งรูปโป๊ให้คุณได้!”
เย่จุนอยู่ในช่องแชทโลก ตอนนี้เขาเป็นคนดัง ในฐานะเป็นคนแรกที่จุดไฟและกลายเป็นนักเวทย์แห่งไฟ เขามีชื่อเสียงพอๆ กับ เต๋อเย่และเป่ยเย่
ยิ่งไปกว่านั้น พื้นหลังโหมดมรณะของเขา ทำให้คนอื่นสนใจเขามากขึ้น
เย่จุน เมินเฉยกลุ่มคนพวกนี้ พวกที่ทำเป็นเล่นไม่ออกไปหาอาหารเอง แม้จะผ่านไปเป็นวันแล้ว รู้จักแต่การพูดคุย มันก็สมควรแล้วที่จะอดตาย!
เย่จุนไปที่ช่องซื้อขาย และเขียนข้อความว่า:
“แลกเปลี่ยนปลาย่าง ย่างขายสดๆ สามารถจองล่วงหน้าได้ คุณสามารถแลกเปลี่ยนโดยใช้อาหารและวัสดุที่มีชีวิตอื่นๆ หรือวัสดุที่มีประโยชน์!”
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว เย่จุนก็เพิ่มอีกหนึ่งประโยคตอนท้าย:
“รับซื้ออุปกรณ์เกมและวัสดุเกมจำนวนมาก คุณสามารถพูดคุยเป็นการส่วนตัวได้”
นับตั้งแต่เหรียญทองแดงดรอปออกมาจากการฆ่าปลากะพง เย่จุน ได้รวมเข้ากับเกมอย่างสมบูรณ์ ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้การใช้เหรียญทองแดงในตอนนี้ แต่เขาก็จะเก็บเหรียญไว้ และเขาจะได้ใช้มันในอนาคตอย่างแน่นอน
นอกจาก เย่จุน ในช่องซื้อขายแล้ว ผู้เล่นหลายคนยังโพสต์ข้อมูลการซื้อขายอย่างต่อเนื่อง
โลกนี้มีประชากรจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาเรื่องการขาดแคลน เทพแห่งการเอาชีวิตรอดเช่น เป่ยเย่และเต๋อเย่
ยังมีบางคนที่โชคดีจนได้เจอกับ อาหารและน้ำจืดมากมาย ทำให้พวกเขาเอามาลงขายได้
เย่จุนค้นหาช่องการซื้อขาย เพื่อหาวัสดุที่เขาสามารถใช้งานได้
ทันใดนั้น เย่จุน ก็เห็น ID ที่คุ้นเคย
เอ็ด: หาซื้อวัสดุสำหรับทำคันธนูและลูกธนู
เย่จุนรู้สึกไม่เชื่อเล็กน้อยในตอนเริ่มต้น สำหรับผู้รอดชีวิตที่ยิ่งใหญ่อย่าง เต๋อเย่ ยังต้องซื้อของ?
อย่างไรก็ตาม หลังจากคุณที่ได้ดูรายการ Marooned ของปรมาจารย์เต๋อเย่แล้ว คุณจะรู้ดีว่า: ‘คุณจะอดอาหาร 9 มื้อใน 3 วัน ถ้าคุณติดตาม ปรมาจารย์เต๋อเย่’
ทำไมทุกคนถึงเรียกเขาว่า เต๋อผู้หิวโหย?
เมื่อเทียบกับเป่ยเย่ วิธีการล่าของเต๋อเย่นั้นค่อนข้างแย่
เขาจำเป็นต้องใช้เครื่องมือล่าสัตว์
แต่ตอนนี้ ปรมาจารย์เต๋อมีค้อนอยู่ในมือ เขาจึงไม่สามารถออกล่าได้
ถ้านี่เป็นเพียงรายการเอาชีวิตรอด ก็ไม่เป็นไรที่จะทนหิวสักสองสามวัน
อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเกมในชีวิตจริง
ความสามารถในการล่าสัตว์นั้น สัมพันธ์กับความสามารถในการเพิ่มเลเวล
เต๋อเย่เป็นคนฉลาด เขารู้ว่าในสภาพแวดล้อมแบบนี้ การเพิ่มเลเวลและความแข็งแกร่งของเขา เป็นวิธีดีที่สุดในการเอาชีวิตรอด
แต่มันเป็นเพียงแค่วันที่ 2 ของเกม ใครจะสามารถรวบรวมวัสดุสำหรับทำคันธนูและลูกธนูได้? แม้ว่าจะมีคนที่โชคดีพอได้รับคันธนูและลูกธนูมา แต่ก็ไม่น่าจะมีใครเต็มใจแลกกับค้อนของปรมาจารย์เต๋อ!
อย่างไรก็ตาม…
เย่จุน เหลือบมองไปที่กองภูเขาขยะบนแพ และส่งข้อความถึงปรมาจารย์เต๋อทันที:
“ฉันมีวัสดุในการทำคันธนูและลูกธนู”
ในถิ่นทุรกันดารห่างออกไปหลายหมื่นกิโลเมตร ชายผิวขาวสวมกระโปรงหญ้า กัดฟันขณะมองดูกับดักที่เขาทำงานอย่างหนัก เพื่อให้เม่นมาทำลาย
ประเด็นก็คือ เม่นไม่ได้หนีไปหลังจากที่มันทำลายกับดัก และพวกมันยังกินเหยื่ออีกด้วย แล้วพวกมันก็เดินไปไม่ไกลอย่างโอ้อวด ซึ่งทำให้ชายคนนั้นโกรธมาก
ในขณะนี้ ข้อความแจ้งเตือนดึงดูดความสนใจของชายคนนั้น
“ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ) ต้องการทำแลกเปลี่ยนกับคุณ”
เย่จุน อาจกล่าวได้ว่าเป็นชื่อที่รู้จักกันดีในช่องแชทโลก ในปัจจุบัน
แม้ว่าปรมาจารย์เต๋อจะเปลือยกายอยู่เสมอ แต่ก็เพราะเขามีทีมงานช่วย เขายังคงชื่นชมผู้เล่นที่กล้าเลือกโหมดมรณะ ในเกมที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิตและความตายแบบนี้
“โอ้คุณเย่ คุณมีธนูและลูกธนูไหม คุณต้องการแลกเปลี่ยนอะไร ผมมีขนมปังและน้ำ…”
ปรมาจารย์เต๋อ เปิดช่องวิดีโอ และหยิบขนมปังและน้ำบริสุทธิ์ ที่เขาไม่เต็มใจกินและดื่ม ออกมาอย่างกระตือรือร้น
เย่จุนมองไปที่ขนมปังที่ยังไม่ถูกแตะต้องแม้แต่น้อย และคิดในใจว่า ปรมาจารย์เต๋ออดอาหารมา 2 วันแล้วหรอ?
นี่เป็นไปได้ เพราะไม่มีใครชนะเขาได้แน่นอนในเรื่องการอดอาหาร ท้ายที่สุดแล้วเขาสามารถ อดอาหาร 9 มื้อ ใน 3 วัน แต่นี่พึ่งเป็นวันที่ 2 เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ขาดแคลนอาหาร ฉันต้องการค้อน
ถูกตัอง!
สิ่งที่เย่จุนต้องการคือค้อนก่อสร้าง ในมือของปรมาจารย์เต๋อ
มันเป็นอุปกรณ์ระดับทองแดงเพียงแค่อันเดียวเท่านั้น ในตอนนี้
เกราะทองแดงของปรมาจารย์เป่ย ไม่มีประโยชน์สำหรับเย่จุนในตอนนี้ เพราะเย่จุนไม่จำเป็นต้องออกไปล่าสัตว์ แต่ค้อนก่อสร้างไม่เหมือนกัน แพของเย่จุน บอบบางเกินไป หากเขาใช้ค้อนก่อสร้าง เขาสามารถเพิ่มความมั่นคงให้แพได้ถึง 10% ซึ่งช่วยเพิ่มความสามารถในการล่องลอยในทะเลได้อย่างมาก
ปรมาจารย์เต๋อรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในทันที
ท้ายที่สุด มันเป็นอุปกรณ์ชิ้นแรกที่เขาได้รับ มันเป็นของสำคัญที่น่าจดจำ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบการล่าสัตว์แล้ว มันน่าดึงดูดยิ่งกว่า
ถ้าเขาสามารถล่าได้สำเร็จ บางทีเขาอาจจะได้รับอุปกรณ์อีกครั้ง เหมือนปรมาจารย์เป่ย
ในปัจจุบัน สำหรับปรมาจารย์เต๋อ ค้อนก่อสร้างนั้นไม่ค่อยมีประโยชน์มากนัก นอกจากเป็นแค่เครื่องรำลึกถึงความหลัง
“ผมต้องการดูคันธนูและลูกธนูของคุณ!”
เย่จุน ชี้กล้องไปที่ภูเขากองขยะบนแพ ถ่ายรูปแล้วส่งไป
“โอ้ พระเจ้า คุณแน่ใจหรอว่าคถณอยู่ในโหมดมรณะ ทำไมคุณถึงเก็บเสบียงได้มากมายขนาดนี้?”
ใช่แล้ว ขยะในสายตาของเย่จุน เป็นวัสดุล้ำค่าในสายตาของเต๋อเย่
“นี่คือขยะทะเลที่ผมเก็บมา” เย่จุนถ่ายรูปอีกรูปที่รายล้อมไปด้วยทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด แต่เย่จุนไม่ได้เอาส่วนแพที่อยู่ใต้เท้าส่งไป เพราะการรักษาความลับนั้นเป็นองค์ประกอบพื้นฐาน ของการเอาชีวิตรอด
ปรมาจารย์เต๋อตกใจอย่างมาก และอุทานออกมา: “คุณมีแหตกปลา คันเบ็ด และคุณก็อยู่ริมทะเล นี่เหมือนกับการมาพักผ่อนในวันหยุด ผมออกจากเกมแล้วกลับไปเลือกโหมดมรณะอีกครั้งได้ไหม…”
เย่จุนยิ้มและพูดว่า: “จากประสบการณ์การเล่นเกมของผม หลังจากที่ผู้เล่นตาย คุณสามารถลบบัญชีและเล่นใหม่ได้ คุณสามารถลองดูได้!”
ปรมาจารย์เต๋อแทบหมดสติ!
ในที่สุด หลังจากการต่อรองบางอย่าง เย่จุนก็ได้ขายล้อจักรยานครึ่งล้อ ร่มที่เน่าเสีย และสายเบ็ดสองสามเส้น ให้กับเต๋อเย่
ถูกต้องมันเป็นครึ่งล้อ
วัสดุเหล่านี้เพียงพอแล้ว สำหรับ เต๋อเย่ ที่จะทำคันธนูและลูกธนู!
สำหรับครึ่งที่เหลือ เย่จุน วางแผนที่จะทำธนูและลูกธนู อีกอันเพื่อเอาไว้แลกเปลี่ยนเป็นเสบียง
เขาต้องการใช้ทุกอย่างให้เกิดประโยชน์สูงสุด
[TL] รายการที่ เอ็ด ต้องเปลือยกายคือรายการ Naked and Marooned
บทที่ 6 ไม่มีอะไรจริงจัง
เย่จุนมองดูการเยาะเย้ยของผู้เล่นเหล่านี้และพูดไม่ออกชั่วขณะ ถ้าฉันไม่จริงจัง ฉันคงเก็บไว้ใช้เองแล้ว!
เขาโยนเบ็ดลงทะเลอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน มือของเขาก็ทรุดลงเล็กน้อย และเขาก็ตกได้ถังเหล็กพังๆ
อย่างไรก็ตามถังเหล็กนี้ไม่รั่ว และมันไม่ได้ไร้ประโยชน์ เขาสามารถใช้ต้มน้ำและปรุงอาหารได้
แน่นอนหลักการคือ เขาต้องจับปลาให้ได้ก่อน ไม่เช่นนั้น คงได้กินขนมปังกับถั่วต้มแทน
เย่จุนตกปลาอีกครั้ง และนาทีต่อมา เขาก็ตกได้ รองเท้าแตะที่เน่าเสีย
5 นาทีต่อมา เขาตกได้ล้อจักรยาน
10 นาทีต่อมา เขาตกได้แหจับปลาที่พังแล้ว
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาตกได้ลูกบาสเก็ตบอลที่แตกแล้ว
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เขาตกได้ขวาน ด้ามขวานก็ผุและหัวขวานก็ขึ้นสนิม แต่มันก็พังแล้ว
เย่จุนรู้สึกชาเล็กน้อย
คันเบ็ดนี้ตกได้ทุกอย่างยกเว้นปลา!
ทำไมไม่มีปลามางับเลย?
เย่จุนกัดฟัน ฉีกขนมปังชิ้นนึงแล้วแขวนไว้
ตอนนี้มีเหยื่อแล้ว ในที่สุดมันก็ดูเหมือนคันเบ็ดจริงๆ ซักที!
เย่จุนเหวี่ยงคันเบ็ดออกไป ควบคุมสายเบ็ด และจมลงไป 7 หรือ 8 เมตร
เขาไม่กล้าที่จะจมมันมากเกินไป ปลาน้ำลึกส่วนใหญ่เป็นปลากินเนื้อ และไม่จำเป็นต้องกินขนมปัง
หลังจากผ่านไป 10 นาที ข้อมือของเขาก็ทรุดลงเล็กน้อย
มันมาแล้ว!
ตามที่คาดไว้ ปลากะพงที่ดูมีชีวิตชีวาถูกเหวี่ยงขึ้นไปบนฟ้า มันหนักอย่างน้อย 3 หรือ 4 จิน
มันเป็นเรื่องง่ายที่จะจับอีกตัว เพราะเขามีประสบการณ์แล้ว
ปลาอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม!
หลังจากนั้นไม่นาน มีปลากะพงมากกว่า 20 ตัวอยู่ตรงหน้าเย่จุน ตัวใหญ่สุดมีน้ำหนัก 5 หรือ 6 จิน ส่วนเล็กสุดนั้นหนัก 2 จิน
เป็นการเก็บเกี่ยวที่ยอดเยี่ยม!
เย่จุนหยิบขวานขึ้นมาและทุบปลากะพงที่ตัวที่ใหญ่ที่สุด จนตายด้วยครั้งเดียว
“ติ๊ง! สังหารปลากะพง (เลเวล 0) และได้รับฉายานักล่ามือใหม่ ค่าประสบการณ์ +1 เหรียญทองแดง +6”
ด้วยความคิด เย่จุนได้เรียกแผงดูสเตตัส
ตามที่คาดไว้ ข้อมูลข้างต้นมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง
ได้รับรางวัลฉายา:
ผู้ควบคุมไฟมือใหม่ เลเวลพลังงานไฟ: 1 (0/100)
นักล่ามือใหม่ นักล่าเลเวล0 (1/10)
ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟ 10 จุดต่อวัน)
ทักษะ: ลูกไฟ (เลเวล1)
ความอดทน: 70 ความเร็ว: 70 ความแข็งแกร่ง 80
ดูเหมือนว่าสัตว์ต่างๆ จะกลายเป็นมอนสเตอร์ป่า การฆ่ามอนสเตอร์ป่า จะได้รับประสบการณ์ในการอัพเกรด
เย่จุนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและทุบปลากะพงที่เหลือให้ตายทันที!
สังหารปลากะพง (เลเวล 0) ได้รับรางวัลเป็นค่าประสบการณ์ +1 เหรียญทองแดง +2
สังหารปลากะพง (เลเวล 0) ได้รับรางวัลเป็นค่าประสบการณ์ +1 เหรียญทองแดง +5
สังหารปลากะพง (เลเวล 0) ได้รับรางวัลเป็นค่าประสบการณ์ +1 เหรียญทองแดง +3
เลเวลนักล่าเพิ่มขึ้น +1 ความเร็ว +10 ความอดทน +10 ความแข็งแกร่ง +50
…
เมื่อฆ่าปลากะพงทั้งหมด สเตตัสของ เย่จุนคือนักล่าเลเวล1 (9/100), ความเร็ว 80, ความอดทน 80 และความแข็งแกร่ง 130
ดูเหมือนว่าเมื่อเลเวลนักล่าเพิ่มขึ้น จะเพิ่มในแง่ของสมรรถภาพทางกาย ความแข็งแกร่ง ความอดทน และความเร็วเป็นหลัก
ในทางกลับกัน ผู้ควบคุมเปลวไฟ เลเวลจะเพิ่มขึ้นตามความสัมพันธ์กับเปลวไฟเป็นหลัก ซึ่งสามารถเร่งความเร็วของการดูดซับพลังงานไฟได้
ในที่นี้ ถือว่าฉันได้เป็นผู้ฝึกฝนคู่ที่ฝึกทั้งเวทมนต์และศิลปะการต่อสู้แล้วใช่ไหม?
นอกจากนี้ฉันยังมีเหรียญทองแดงมากกว่า 70 เหรียญ
แต่ตอนนี้มันไม่ใช่สังคมมนุษย์ แล้วฉันจะเอาเงินไปทำอะไร?
เย่จุนมองเข้าไปในแผงเกม และมันมีดูเหมือนจะมีเกมมอลล์ แต่มันยังไม่ได้เปิดในตอนนี้
ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น ดังนั้นฉันจะเก็บเหรียญทองแดงเหล่านี้ไว้น่าจะดีกว่า!
เย่จุนดีดนิ้ว จุดเตา และใช้กิ่งไม้สองสามกิ่งแทงปลากะพง เสียบย่างทันที
กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่วท้องทะเล แทบจะทำให้ผู้คนหลั่งน้ำตา
เสียดายไม่มีเครื่องปรุงรส รสชาติไม่ค่อยดีเท่าไหร่!
เย่จุนแอบวางแผนว่าเขาควรจะเอาเกลือไปตากแดด ไม่ว่าจะสำหรับรสชาติของอาหาร หรือสำหรับเขาเอง เกลือก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้
ตากเกลือเพื่อเอาไปแลกเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นในภายหลัง
เย่จุนกินปลาย่างตัวที่หนัก 3 ถึง 4 จิน และเก็บไว้กิน 2 ตัว ส่วนที่เหลือเขาเอาไปลงช่องซื้อขาย:
“ปลาย่าง 16 ตัว ตัวใหญ่สุด 6 จิน และตัวเล็กสุด 2 จิน สามารถใช้อาหาร น้ำจืดและไม้ แลกเปลี่ยนได้”
หลังจากปล่อยข้อความไปไป ก็ได้รับความสนใจจากผู้คนนับไม่ถ้วนในทันที
หลังจากที่เห็นราคาที่กำหนดโดย เย่จุน หลายคนต่างตกตะลึง
“ปลา 1 ตัว สำหรับถั่ว 2 เม็ด อาหารพวกผักป่าหรือ น้ำจืด 10 วัน หรือไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร!”
“ใจดำเกินไป! พี่ชายท่านเป็นผู้เล่นที่ตายไปแล้ว ท่านใจดำเกินไป ชั่วร้ายกว่าความไม่แน่นอนเสียอีก!”
“ถ้าฉันมีถั่วสัก 2 เม็ด ฉันจะเก็บไว้กินเองดีกว่าไหม?”
“กระบองเพชรนับเป็นพืชป่าไหม? มันไม่อร่อยเลยมันแทงปากฉัน ฉันอยากกินปลาย่าง!”
“ฉันมีต้นไม้มากมายที่นี่ ต้นไม้ 1 ต้นสามารถเปลี่ยนปลาได้กี่ตัวกัน? ฉันจะเริ่มตัดต้นไม้ทันที!”
แม้ว่าหลายคนจะบ่นว่าเย่จุน เป็นคนใจดำ แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ขาดแคลนอาหาร
ติ๊ติ๊…
มีข้อมูลมากเกินไป และเย่จุนไม่สามารถดูได้ทั้งหมด ดังนั้นเขาจึงตั้งค่าเป็นการทำซื้อขายแบบอัตโนมัติ
หลังจากนั้นไม่นาน ปลาย่างทั้ง 16 ตัวก็หมดลง
เพียงแต่ว่า ธุรกรรมส่วนใหญ่เหล่านี้ ถูกแลกเปลี่ยนด้วยน้ำจืดเป็นส่วนใหญ่
มันไม่น่าแปลกใจสำหรับผู้เล่นปัจจุบัน การหาอาหารเป็นสิ่งที่ยากที่สุด แต่น้ำจืดต่างกัน ตราบใดที่มีแหล่งน้ำก็จะมีน้ำจืดอยู่สม่ำเสมอ
แต่ไม่คาดคิดว่า หยางเทียนซิง ส่งข้อความอื่นมา
“พี่เย่ คุณมีปลาย่างเหลืออีกไหม?”
“ปลาย่างหมดแล้ว ถ้าคุณต้องการ ผมจะจับมันเดี๋ยวนี้!”
เย่จุนสุภาพกับถุงเงินคนนี้มาก เพราะก่อนหน้านี้เขากอบโกยกำไรจากอีกฝ่ายได้มากมายมาก่อน
“พี่เย่มีเบ็ดตกปลาหรอ?” หยางเทียนซิง ตกตะลึง
วิธีนี้คืออะไรกัน? นี่เป็นวันที่ 2 ของเกม หลายคนยังไม่ได้สร้างที่พักพิงด้วยซ้ำ แต่เย่จุนเริ่มตกปลา และเขาก็ตกปลาได้จำนวนมากอีกด้วย!
เย่จุนยิ้ม: “ไม่ต้องพูดถึงคันเบ็ด ผมมีแหจับปลาน่ะ ผมจับพวกมันจากทะเล แม้ว่ารูจะขาดไป 2-3 รู แต่ก็ยังซ่อมได้”
หยางเทียนซิง พูดด้วยความตื่นเต้น “พี่เย่ ช่วยแลกแหจับปลากับผมหน่อยได้ไหม?” ตอนนี้พวกเขาอยู่ในโหมดเกาะร้างและพบน้ำและถั่วแล้ว อย่างไรก็ตาม การแต่กินถั่วยังไม่เพียงพอ หากมีแหจับปลา โอกาสรอดชีวิตของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
“ได้ ผมต้องการไม้ 20 ลูกบาศก์เมตร!”
เย่จุนตอนนี้ไม่ได้ขาดแคลนอาหารและน้ำ และสิ่งเดียวที่เขากังวลคือแพขนาดเล็ก
ต้องเร่งขยายแพเล็ก
“ไม้ 20 ลูกบาศก์เมตร นั่นมากเกินไป แม้ว่าพวกเรา 5 คนจะไปหามันทุกวัน มันก็ยากที่จะได้มันมา ส่วนใหญ่เป็นเพราะเราไม่มีเครื่องมือ!”
“ผมมีเครื่องมือ ต้องการขวานไหม?”
ขวานก็ไม่มีประโยชน์สำหรับ เย่จุน เช่นกัน มันถูกมอบให้กับฝ่ายตรงข้ามเพื่อตัดต้นไม้ อย่างไรก็ตาม ต้นไม้ก็จะขายให้ตัวเขาเอง ด้วยราคาเท่าไหร่ ก็ไม่ใช่เขาเองหรอที่กำหนดราคา?
จะไม่ดีกว่าหรอที่จะให้อีกฝ่ายยืมเครื่องมือ ปล่อยให้อีกฝ่ายทำงานเพื่อตนเอง แล้วนั่งรอเพลิดเพลินกับผลประโยชน์แทน?
ทั้งทีมของหยางเทียนซิงต่างตกตะลึง ก่อนหน้านี้ เย่จุน มีไฟแช็ก ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่พบ แหจับปลา แต่ยังมีขวานอีกด้วย
อีกฝ่ายอยู่ในโหมดมรณะจริงหรือ?
“พี่เย่ มีอะไรที่เราใช้ได้อีกไหม?” หยางเทียนซิงพูดขณะสั่นเล็กน้อย
“ใช่มีสิ ตุ๊กตาซิลิโคน เอาไหม ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตรก็ได้!”
นี่…
ฉันอยู่ในโหมดทีม มีคนมากมายที่อยู่ข้างๆ ฉัน และพวกเขาต่างจ้องมาที่แชทฉัน
มันน่าอายมาก!
หยางเทียนซิงกระแอมเบาๆ และพูดอย่างชอบธรรม: “แม้ว่าผมจะให้ไม้ 1 ลูกบาศก์เมตร แก่พี่เย่ แต่ตุ๊กตา คุณก็ควรเก็บมันไว้ใช้เอง!”
“ไม่เอาจริงหรอ? ซิลิโคนบริสุทธิ์ อย่างน้อย 1 ตัว ก็มีมูลค่าหลายแสนดอลลาร์! ไม่ลองหน่อยหรอ?”
หยางเทียนซิงเหลือบมองอีก 4 คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิง 2 คนที่จ้องมาที่เขา หน้าผากของเขามีเหงื่อไหลออกมา และเขาพิมพ์คำสองสามคำออกมาอย่างสั่นเทา: “ผมใช้ไม่ได้…”
มันจบแล้ว ฉันพิมพ์ผิด ฉันตั้งใจจะพิมพ์ว่า มันไม่มีประโยชน์…
แน่นอนว่าคนอื่นๆ มองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
“พี่หยาง ถ้าพี่ต้องการจริงๆ เราก็ไม่รังเกียจที่จะต้องตัดต้นไม้เพิ่มซักสองสามต้นถ้าคุณต้องการจริงๆ!”
“พี่หยาง เราเข้าใจคุณ!” ชายร่างผอมกล่าว
“เวรเอ้ย…”
“พวกนายมาทำอะไรอยู่นี่ รีบไปตัดต้นไม้เร็วเข้า!”
“ผมจะไปตกปลา!”
หยางเทียนซิง รู้สึกว่าเขากำลังสูญเสียศักดิ์ศรีของเขา
[TL] เกมมอลล์ (Game mall) หรือร้านค้าในเกม ทางนี้ขอทับศัพท์ มันดูเข้ากว่า
บทที่ 5 ลงชื่อเข้าใช้! คันเบ็ดผิดปกติ
เปลวไฟลุกโชน ขับไล่ความหนาวเย็น และหลายคนไม่ได้ผ่อนคลายนัก แต่จ้องไปที่หยางเทียนซิง ด้วยดวงตาที่เร่าร้อน
หยางเทียนซิง รู้ดีว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ และเปิดแผงสเตตัสของเขาเองซึ่งเขียนว่า:
ผู้เล่น: หยางเทียนซิง (โหมดเกาะทะเลทราย) ได้จุดไฟและกลายเป็นผู้เล่นคนที่ 10 ที่ประสบความสำเร็จในการจุดไฟ และได้รับฉายา: ผู้ควบคุมไฟมือใหม่ เลเวล 0 (0/10) ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ +2
“ทำไมได้แค่นี้ล่ะ?” หยางเทียนซิงขมวดคิ้ว ผิดหวังเล็กน้อย
“น่าจะสายไปนะ ไม่ได้ฟังหรือไง เกมไม่ได้ประกาศว่าเราจุดไฟได้สำเร็จ ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนมีคนเป็นโหลๆ ที่จุดไฟได้สำเร็จก่อนเรา ฉันสังเกตว่ามีแต่เย่จุนเท่านั้น ที่มีเลเวลพลังงานไฟ เพิ่มขึ้นโดยตรง 1 เลเวล และได้รับโบนัสลูกไฟ ส่วนคนที่ 2 และ 3 ได้รับความสัมพันธ์กับเปลวไฟเพิ่มเพียง 5 แต้ม และความแข็งแกร่ง 10 แต้ม คนอื่นไม่ได้รับรางวัลเพิ่มเติม”
“นี่ควรจะเหมือนกับเกม ใครเคลียร์ก่อนจะได้รับรางวัลมากที่สุด!” หยางเฉิงเฉิงวิเคราะห์
“นั่นจะไม่ขาดทุนหรอกหรอ เราใช้เงินไปตั้งเยอะ เพื่อการจุดไฟ!” หยางอี้หมิงบ่น
“มันไม่ใช่การสูญเสีย นี่คือการได้สิ่งที่เราต้องการ เราจำเป็นต้องก่อไฟเพื่อให้อบอุ่น นอกจากนี้ ด้วยความสัมพันธ์กับเปลวไฟเราสามารถดูดซับพลังงานไฟเพื่อฝึกฝนได้ และใช้เวลาเพียง 10 วันในการฝึกฝนพลังงานไฟถึงเลเวล 1 และเราสามารถขว้างลูกไฟได้ กลายเป็นนักเวทย์ ดังนั้นมันไม่ใช่การสูญเสียแต่อย่างไร” หยางเฉิงเฉิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ยิ่งไปกว่านั้น เรายังสามารถใช้ไฟแช็กนี้เพื่อแลกเปลี่ยนเสบียงกลับได้!”
“จุดไฟให้ทุกคนก่อน แล้วเปิดใช้งานความสัมพันธ์กับเปลวไฟ!”
…
“เฉิงเฉิงก่อน”
หยางเฉิงเฉิงก็ยินดีเช่นกัน หลังจุดไฟเสร็จเธอก็เปิดดูสเตตัสของตัวเอง
จากนั้น หลายคนก็ได้จุดไฟในกองไฟที่ได้เตรียมไว้อยู่แล้ว
“ความสัมพันธ์กับเปลวไฟของฉันเพิ่มขึ้นแค่ 1”
“ฉันด้วย”
คนอื่นๆ มองหน้ากัน และผลลัพธ์ก็เหมือนกัน
มีเพียงหยางเฉิงเฉิงเท่านั้นที่พูดด้วยความประหลาดใจ: “ความสัมพันธ์กับเปลวไฟของฉันเพิ่มขึ้น 1 แต่ฉันปลุกร่างกายพลังงานไฟ มีความสามารถในการดูดซับพลังงานไฟเป็น 2 เท่าของผู้เล่นทั่วไป และดูเหมือนว่าจะมีคุณสมบัติในการเติบโต!”
“รอบนี้ไม่ขาดทุน เรามาแลกไฟแช็กกันเถอะ แล้วเราจะได้อาหารคืนมา!”
(TS : เติบโตไปพร้อมผู้เล่นทำนองนั้นฮะ เช่นสมมติคุณเล่นเกมไอเทมก็ต้องหาใหม่ใช่มั้ย? เมื่อเลเวลสูงขึ้น แต่ถ้าที่คุณสมบัติเติมโตได้ก็แบบเราเวลเยอะมันก็เยอะตามทำนองนี้ครับ)
เย่จุนไม่รู้เรื่องนี้! ถึงเขาจะรู้เขาก็ไม่สนใจ
พลังงานไฟเลเวล 1 ต้องการพลังงานไฟเพียง 10 แต้ม และผู้เล่นที่มีความสัมพันธ์กับเปลวไฟเลเวล 1 ต้องการเวลาเพียง 10 วัน
อย่างไรก็ตาม พลังงานไฟเลเวล 2 ต้องการพลังงานไฟ 100 แต้ม และแม้แต่เขาคนที่มีความสัมพันธ์กับเปลวไฟถึง 10 ก็ยังต้องใช้เวลา 10 วัน ในขณะที่คนธรรมดาต้องใช้เวลา 100 วัน ในการไปถึงเลเวล 2
ในทำนองเดียวกัน คาดว่าต้องใช้พลังงานไฟ 1,000 แต้ม เพื่ออัพเกรดเป็นเลเวล 3!
รอให้พวกเขาค้นพบว่า หลังจากที่พวกเขาได้ดิ้นรนในการเพิ่มเลเวล พวกเขาสามารถจุดลูกไฟขนาดเท่าเปลวไฟของไฟแช็กได้เท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะตื่นเต้นมากแค่ไหน!
ตอนนี้ ณ แผ่นน้ำแข็งใกล้กับอาร์กติกเซอร์เคิลใกล้จะมืดแล้ว แต่มหาสมุทรเย่จุนอยู่ ยังคงมีแดดจัด
เขาลอยอยู่ในทะเลเป็นเวลาหลายชั่วโมงและเกือบจะขาดน้ำ
หาก หยางเทียนซิง มาช้ากว่านี้ เย่จุนวางแผนที่จะแลกเปลี่ยนกับคนอื่นแล้ว
เย่จุนหยิบขวดน้ำและขนมปังชิ้นหนึ่งจากกระเป๋าเป้ของเกม และเริ่มกินและดื่ม
สดชื่น!
หลังจากกินและดื่มเสร็จ เย่จุนก็เริ่มนำไม้และเถาวัลย์ ที่พึ่งแลกมา ออกจากกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขา
เขาต้องการเสริมความแข็งแกร่งให้กับแพเล็กๆ ของเขา
ตอนนี้แพขนาดเล็กนี้ มีพื้นที่เพียง 10 ตารางเมตร ราวกับจะถูกคลื่นซัดหายหมดได้ทุกเมื่อ
เย่จุนเลือกไม้หนา ติดรอบๆแพด้วยเถาวัลย์ และเสริมด้วยไม้ที่บางกว่า เพื่อปิดช่องว่าง พื้นที่ของแพเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน กว่าเท่าตัว
แม้ว่าเมื่อเทียบกับทะเลจะยังเล็กอยู่ แต่เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะตกลงไปในทะเลเวลานอนพลิกตัว
ในไม่ช้า เย่จุน ก็หยิบหินออกมา
หินเหล่านี้ถูกคัดเลือกตามคำขอของ เย่จุน และเป็นหินแบนทั้งหมด
เย่จุนต้องการสร้างที่สำหรับก่อไฟ
เขาไม่สามารถก่อไฟบนแพได้โดยตรง ไม่เช่นนั้นแพจะถูกเผา
เย่จุนวางแผนที่จะใช้หินเหล่านี้ เพื่อสร้างเตาขนาดเล็ก
หลังจากวางชั้นหินลงด้านล่าง แยกออกจากแพ จากนั้นจึงตั้งเตาขนาดเล็กขนาดหนึ่งตารางฟุต
ด้วยวิธีนี้ก็ไม่ต้องกังวลว่าแพจะถูกเผา
เย่จุน จุดเตาด้วยกิ่งไม้ที่ตายแล้วและใบไม้ที่เน่าเสีย แม้ว่าดวงอาทิตย์จะอยู่เหนือศีรษะของเขา แต่เขาไม่รู้สึกร้อนเลย
พลังงานไฟถูกดูดเข้าไปในร่างกายของเขา
เย่จุนนอนบนแพอย่างสบายๆ ดูพระอาทิตย์ตก ดวงดาวเคลื่อนตัว และค่อยๆ หลับไป
อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับค่ำคืนอันแสนสบายของเย่จุน
คืนนี้เป็นการทดสอบที่ยอดเยี่ยมสำหรับผู้เล่นนับไม่ถ้วน
สำหรับผู้เล่นหลายคน ความหนาวเย็นเป็นอันตรายถึงชีวิต โดยเฉพาะผู้เล่นในลานน้ำแข็ง ถ้าไม่มีไฟ พวกเขาไม่สามารถผ่านคืนนี้ไปได้เลย
แม้แต่ผู้เล่นในโหมดเกาะทะเลทรายและโหมดถิ่นทุรกันดาร ที่ไม่เป็นต้องกังวล เกี่ยวกับความหนาวเย็นในขณะนี้ แต่ภายใต้ความเหงา ความกลัว และความกังวลเกี่ยวกับอาหาร ความสับสนในอนาคตก็เป็นเรื่องที่ทรมานเช่นกัน
บางคนกำลังร้องไห้อย่างลับๆ และบางคนตะโกนใส่พระเจ้าสำหรับความอยุติธรรม! ทุกสิ่งในอดีตหายไป บางคนกำลังนับเสบียงและหาวิธีเอาตัวรอดในวันพรุ่งนี้
เกมนี้ ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐี นักธุรกิจ ลูกจ้าง ชาวนา หรืออะไรก็ตาม… ทุกคนเริ่มต้นจากศูนย์
สำหรับคนที่อาศัยอยู่ในสังคมสมัยใหม่ สภาพแวดล้อมการเอาตัวรอดแบบนี้เป็นการทรมานอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ยิ่งไปกว่านั้น นี่ไม่ใช่แค่เกม แต่มันสามารถฆ่าคนได้
ความกลัวตายได้บีบคั้นวิญญาณของผู้คนหลายคนจนแทบแตกสลาย
เช้าวันรุ่งขึ้น เย่จุน ตื่นขึ้นมาท่ามกลางลมทะเลที่ชื้น
เปิดสเตตัส และตามที่คาดไว้ เลเวลพลังงานไฟได้เปลี่ยนไป
เลเวลพลังงานไฟ: 1 (10/100) ค่าความสัมพันธ์กับเปลวฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
ทักษะ: ลูกไฟ (เลเวล 1)
ความอดทน: 70 ความเร็ว: 80 ความแข็งแกร่ง 130
พลังงานไฟเพิ่มขึ้น 10 แต้ม และภายใน 9 วันเขาสามารถไปถึงเลเวล 2 ได้
อย่างไรก็ตาม เย่จุน ไม่ได้คาดหวังมากนัก สำหรับสิ่งที่เรียกว่า การควบคุมพลังงานไฟ
เปลวไฟที่ใหญ่เท่าไฟแช็ค ต่อให้เพิ่มเป็น 2 เท่า มันจะใหญ่ขนาดไหน? นอกจากนี้ ที่นี่คือทะเล นักเวทย์ไฟมีจะมีประโยชน์อย่างไร?
ระบบลงชื่อเข้าใช้ เป็นพื้นฐานสำหรับการอยู่รอด และความแข็งแกร่งของ เย่จุน!
“ระบบได้รับการรีเฟรช คุณต้องการเริ่มลงชื่อเข้าใช้หรือไม่”
ลงชื่อเข้าใช้!
“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ได้รับเบ็ดตกปลาวิเศษ!”
รายการ: คันเบ็ดผิดปกติ (คุณสามารถตกปลาได้โดยไม่ต้องใช้เหยื่อ แต่มักจะตกได้ของแปลกๆ เสมอ!)
เย่จุนมองดูคันเบ็ดที่มีรอกอยู่ในมือ เขารู้สึกว่ามันดูคล้ายกับคันเบ็ดลูยา ที่เขาเคยใช้มาก่อน คันเบ็ดที่ทำให้เขาเสียเงินมากกว่า 3,000 หยวน
ทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงมันออกไป เขาตกได้ กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ กิ่งไม้ที่ตายแล้ว พลาสติกเน่าเสีย… ยกเว้นปลาที่เขาตกไม่ได้
ด้วยการเหวี่ยงอย่างชำนาญของเย่จุน ตะขอเบ็ดก็ลอยออกไป 20 ถึง 30 เมตร
หลังจากจมลงไปเกือบหลาย 10 เมตร เย่จุนก็เริ่มดึงสายขึ้น!
ทันใดนั้น!
สายเบ็ดในมือเขามันรัดแน่นมาก เขาจับปลาได้หรือยัง?
เย่จุนดีใจมากและรีบดึงสายเบ็ดขึ้นมา
แต่เมื่อเขาเห็นสิ่งที่ถูกดึงขึ้นจากน้ำ เขารู้สึกอึ้งและพูดไม่ออก
“ใครใช้ตุ๊กตาแล้วทิ้งเกลื่อนแบบนี้กัน?”
ตุ๊กตาที่มีสีสันสดใสดูมีชีวิตชีวา ขนาดเสมือนจริงทำมาจากซิลิโคนแข็ง
น่าแปลกที่ของแบบนี้ ถูกตกขึ้นมาในทะเลแห่งนี้!
มันไม่มีประโยชน์ที่จะเก็บไว้ เขาวางไว้ในช่องการซื้อขาย แล้วดูว่าใครจะอยากได้สิ่งนี้
“ตุ๊กตาเสมือนจริงทำจากซิลิโคนคุณภาพสูง เพิ่งตกได้จากทะเล ไม่เคยใช้งานมาก่อน รีบซื้อด่วน!”
ตั้งแต่ เย่จุน ได้กลายเป็นผู้ควบคุมเปลวไฟคนแรก เกมเมอร์หลายคนได้ติดตามเขา
เมื่อเห็นข้อมูลการซื้อขายของ เย่จุน หลายคนก็อดหัวเราะไม่ได้
“พี่ชาย คุณอยู่ในโหมดมรณะจริงๆรึ เมื่อเทียบกับผู้เล่นคนอื่นๆ ในโหมดมรณะ มันดูไม่ค่อยเครียดนัก”
“มีตุ๊กตาอยู่ในโหมดมรณะ เห็นได้ชัดว่าหลังจากเกมพบว่าเขามีอาหาร เกมเลยส่งตุ๊กตาไปถามเขาเพื่อเ*ด!”
“พี่ชาย คุณไม่เคยใช้มันจริงๆรึ ข้าไม่เชื่อ!”
“อยากแลกเปลี่ยนขนมปังสักก้อนไหม ฉันคิดว่าฉันมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วัน ฉันอยากรู้สึกสดชื่นก่อนตาย!”
…
หยางเทียนซิงและกลุ่มของเขา ณ เกาะทะเลทรายที่ขอบของขั้วโลก เห็นเย่จุนวางของในช่องซื้อขาย เขาคิดว่าอาจจะมีของดีอีก หลังจากเห็นสินค้าที่เย่จุนวางในช่องซื้อขายแล้ว พวกเขาก็เงียบไปครู่หนึ่ง
“ฉันบอกไปแล้ว ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดีแน่นอน!”
“คนธรรมดาที่ไหนจะเลือกโหมดมรณะ!”
บทที่ 4 รางวัล
ในตอนแรก เย่จุนสงสัยว่ามีเพียงผู้เล่นที่ทำภารกิจบางอย่างสำเร็จเป็นคนแรกเท่านั้นที่จะได้รับรางวัล
แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่
นี่คือเกม และไม่มีความแตกต่างที่สำคัญมากนักจากเกมที่เขาเล่นในอดีต ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดคือ เกมนี้เป็นเกมที่เป็นผู้เล่นจริงๆ และมันฆ่าคนได้จริงๆ
คนแรกที่ทำภารกิจสำเร็จและได้รับการเคลียร์ครั้งแรก เห็นได้ชัดว่าจะได้รับรางวัลมากกว่า
ผู้เล่นที่ชื่อเอลเลนจุดไฟครั้งที่ 2 และเขาไม่ได้รับการเพิ่มเลเวลพลังงานไฟ แต่ได้รับค่าความสัมพันธ์กับเปลวไฟ +5 และความแข็งแกร่ง +10
นี่แสดงให้เห็นว่าผู้เล่นคนอื่นสามารถรับรางวัลจากการทำภารกิจให้สำเร็จได้ แต่ยิ่งผู้เล่นมีอันดับห่างไกลเท่าไหร่ พวกเขาก็จะได้รับรางวัลน้อยลงเท่านั้น
ข่าวความสำเร็จของเอลเลนได้กระตุ้นผู้เล่นมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ในชั่วขณะ ผู้เล่นหลายคนก็ได้เริ่มเพิ่มข้อเสนอขึ้น
และผู้เล่นคนนี้ชื่อ หยางเทียนซิง กล่าวโดยตรงว่า: “ขนมปัง 15 ก้อน น้ำดื่มไม่จำกัดและถั่วอีก 10 เม็ด! ถ้าพี่ชายมีข้อกำหนดอื่นๆ เราจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหามาให้”
ถั่ว 10 เม็ด!
เยี่ยมเลย นี่เป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี! พวกเขาสะดุดกับป่าผลไม้หรือไม่?
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เย่จุนรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเพิ่มราคาให้กับอาหารอีกต่อไป
มีอาหารมากแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์หากไม่สามารถเก็บรักษาไว้ได้
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขากำลังล่องลอยอยู่ในทะเล และที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัย
ในเวลาเดียวกัน บนเกาะร้างใกล้กับอาร์กติกเซอร์เคิล ทั้ง 5 คนก็ดูกระวนกระวายและวิตกกังวล จ้องไปที่ช่องแชท บันทึกการพูดคุยนั้นคือการแชทกับ เย่จุน
“พี่เทียน ผมคิดว่าเราควรพอได้แล้ว การปั่นไม้จุดไฟก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่” ชายหนุ่มร่างผอมสูงบ่น
“ใช่ พี่เทียน ขอเสนอสูงเกินไป และเราก็พบถั่วทั้งหมดเพียง 30 เม็ดเท่านั้น!” ชายอีกคนบ่น
อีก 2 คนเป็นหญิงสาว 2 คน หนึ่งในนั้นสวมชุดลายพรางและมีผมสั้น ในตอนนี้เธอกำลังพยยามปั่นไม้เพื่อจุดไฟอย่างเงียบๆ แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เรื่องง่าย แม้ว่าเธอปั่นมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงจนมือเธอพอง แต่ก็ไม่มีประกายไฟโผล่ขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
หญิงสาวอีกคนอายุ 16 หรือ 17 ปี สวมแว่นและเธอมีผมที่ยาวราวกับน้ำตก และเธอได้มัดผมที่ยาวสลวยของเธอด้วยหญ้า
สาวแว่นวิเคราะห์อย่างจริงจังว่า “ท่าเราเสียเวลาซักนิดเพื่อจุดไฟ ในเกาะร้างธรรมดาก็ไม่สำคัญหรอก แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ดูสิ พระอาทิตย์กำลังตกดินแล้ว ซึ่งหมายความว่าเริ่มมืดแล้ว ที่นี่มืดเร็วมาก ฉันสงสัยว่าที่นี่จะเป็นเขตขั้วโลก อุณหภูมิจะลดลงอย่างรวดเร็วในตอนกลางคืนอาจจะต่ำกว่าศูนย์ เป็นไปไม่ได้เลยหากไม่มีไฟ เราทุกคนจะถูกความหนาวเย็นกัดเซาะและป่วยในที่สุด ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ความเจ็บป่วยหมายถึงความตาย “
“ประเด็นที่สำคัญกว่าคือ คุณไม่ได้ยินประกาศของเกมหรอ ตราบใดที่เราจุดไฟ เราก็สามารถรับรางวัลและกลายเป็นนักเวทย์ได้ เมื่อเทียบกับสิ่งที่เราได้ อาหารเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้นับว่าเป็นอะไร?”
“งั้นผมจะตอบเขาเดี๋ยวนี้แหละ!”
“งั้นก็เพิ่มข้อเสนอกันเถอะ มันคือเรื่องสำคัญ! ให้อาหารเขาทั้งหมด!!” ชายร่างสูงผอมบางกัดฟันพูด “มันคือเรื่องสำคัญ พวกเราจะยอมอดตายซักวัน! พรุ่งนี้เราค่อยหาอะไรกิน”
“เราไม่สามารถเพิ่มให้เขาได้มั่วๆ ผู้คนนั้นโลภมากเสมอ ยิ่งคุณให้มาก เขาก็จะยิ่งขอมากขึ้น”
หญิงสาวดันแว่นของเธอแล้วพูดกับชายที่เป็นผู้นำว่า “ผู้เล่นคนนี้ชื่อ เย่จุน เลือกโหมดความตายและในตอนเริ่มต้น เขาเลือกที่จะจุดไฟ เขาควรจะอยู่ในบริเวณที่เย็นจัด เพื่อความอบอุ่น เขาเลยจุดไฟ ถ้าเรียกว่าโหมดมรณะ คาดว่า เขาอาจจะอยู่ขั้วโลกใต้หรือขั้วโลกเหนือ จะขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้ก็ขาดแคลนเชื้อเพลิง อาหารไม่น่าจะเป็นสิ่งสำคัญในโหมดมรณะ เราสามารถเริ่มต่อรองได้จากประเด็นนี้ และที่สำคัญ มันไม่ใช่ ‘การเคลียร์ครั้งแรก’ รางวัลที่เราจะได้นั้นน้อยกว่าเขามาก คำตอบของคุณต้องแสดงให้เห็นว่าเราเสียเปรียบในข้อตกลงนี้!”
“ตกลง! เฉิงเฉิง เราจะทำตามที่เธอบอก!”
ในไม่ช้า เย่จุน ก็ได้รับข้อความอีกครั้ง
หลังจากเห็นข้อมูล เย่จุนก็ขมวดคิ้ว คาดว่าอีกฝ่ายคงจะคาดเดา ความยากลำบากที่เขากำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้
ไม่สิ อีกฝ่ายหมายความว่าพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาเสียเปรียบ และฉันกำลังเอาเปรียบพวกเขาอยู่หรอ?
ฮี่ฮี่…
จะเล่นแบบนี้กับฉัน?
เย่จุน ยิ้มจางๆ แล้วตอบว่า “ฉันไม่ชอบเอาเปรียบคนอื่น ในเมื่อคุณรู้สึกว่าคุณเสียเปรียบก็อย่าแลก ฉันจะหาคนอื่น อีกอย่างที่คุณพูดมาก็ถูกนะ ได้รางวัลน้อย แต่ยิ่งอันดับสูง รางวัลก็ยิ่งมาก”
ประโยคเดียวกัน หนึ่งความหมาย แต่มี 2 วิธีในการพูด
พวกคุณคิดว่านี่ไม่ใช่การเคลียร์ครั้งแรก และรางวัลก็น้อยเกินไป กว่าคุณจะปั่นไม้จุดไฟเสร็จ ก็ยากที่จะบอกว่าพวกคุณจะได้รับรางวัลอยู่มั้ย
คำตอบที่เรียบง่ายและเด็ดขาดของ เย่จุน ทำให้ทีมของหยางเทียนซิง เงียบไป
หยางเฉิงเฉิงก้มศีรษะลงและพูดว่า “พี่ชาย ฉันคำนวณผิดเอง”
“อย่าโทษตัวเอง เธอยังคงพิจารณาปัญหาตามสังคมปกติ และคิดในเรื่องกำไร แต่เธอได้มองข้ามสภาพแวดล้อมปัจจุบัน และไฟแช็ก ก็มีอยู่ในมือของอีกฝั่งเท่านั้น มีเพียงคนเดียวในโลก ยังไงก็ตาม เราต้องได้มันมา!”
“พี่ชาย แค่บอกว่า ถ้าเขาต้องการ เราสามารถช่วยเขาค้นหาเสบียง รวมถึงฟืน วัสดุที่สามารถสร้างที่พักพิง อื่นๆ.. เป็นความร่วมมือระยะยาว!” หยางเฉิงเฉิง เสนอวิธีแก้ขั้นสุดท้าย “เรามีอาหารเพียงพอ ดังนั้นเราสามารถใช้เวลาเพื่อช่วยเขาค้นหาวัสดุ นี่เป็นข้อได้เปรียบของเรา!”
เย่จุนมองไปที่คำตอบของอีกฝ่ายและขมวดคิ้ว
พูดตามตรง เขาไม่ชอบคนที่ชอบใช้เล่ห์เหลี่ยมตอนพูดคุยเรื่องธุรกิจ จริงไหม?
อย่างไรก็ตาม ไม่มีเงื่อนไขใดที่ดีไปกว่านี้แล้วจริงๆ!
เย่จุนกล่าวว่า: “ขนมปัง 15 ก้อน น้ำ 15 วัน ถั่ว 10 เม็ด ไม้ เถาวัลย์ และหินแบน!”
“ใช่ มันได้ผล!”
“แน่นอน คุณเฉิงเฉิงน่าทึ่งตามที่คาดไว้ เธอมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในจิตใจของผู้คน และคาดเดาความต้องการของอีกฝ่ายได้ในคราวเดียว!” ชายร่างผอมสูงตบคำเยินยอของเขา
“ฉันเกือบทำธุรกรรมพังเพราะความอยากฉลาด!” หยางเฉิงเฉิงส่ายหัว “เขาเป็นคนที่เด็ดขาดมาก แม้จะสุดโต่งไปหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เลือกโหมดมรณะ หากคุณต้องการแลกเปลี่ยนกับเขาในอนาคต เป็นการดีที่สุดที่จะไม่คาดการณ์เขา แค่ตรงไปตรงมา”
“หวังหยุนจื้อ หยุดพูดจาไร้สาระ รีบไปหาเสบียง มันใกล้มืดแล้ว!” ชายอีกคนดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อย กับความตั้งใจของชายร่างสูง ที่พยายามจะประณามหยางเฉิงเฉิง
หยางเทียนซิง กระแอมเบาๆ แล้วพูดว่า “ เฉิงเฉิง คุณกับ หยานซี ไปเก็บก้อนหินบนชายหาด ผมจะไปหาฟืนกับ หวังหยุนจื้อ และ หยางอี้หมิง”
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ท้องฟ้ามืดครึ้ม ลมเหนือพัดมา และหลายคนเริ่มสั่นสะท้าน
ต่อหน้าคนทั้ง 5 มีกองหินและกองฟืนถูกวางซ้อนกัน
มีกิ่งไม้และต้นไม้ที่ตายแล้วจำนวนมากบนเกาะทะเลทราย ดังนั้นจึงรวบรวมพวกมันได้มากมาย
“เอาล่ะ มาเริ่มการแลกเปลี่ยนกันเถอะ!” หยางเทียนซิง โหลดวัสดุลงในกระเป๋าเป้สะพายหลังในเกมของเขาก่อน จากนั้นจึงขอเริ่มการแลกเปลี่ยน
ไม่นาน เสบียงในกระเป๋าเป้ของเขาก็หายไป! มีไฟแช็กเข้ามาแทน
“ผมได้มาแล้ว!”
หยางเทียนซิง กำลังถือไฟแช็ก และทุกคนก็ตื่นเต้นจนตาเป็นประกาย
บทที่ 3 การแลกเปลี่ยน
“ฉันสงสัยยิ่งนัก ว่าฉายาผู้ควบคุมเปลวไฟ คืออะไร? นักเวทย์หรือเปล่า?”
“มันต้องเป็นนักเวทย์ คุณไม่เห็นหรอว่ามีลูกไฟ เกมนี้ดูเหมือนจะเป็นมากกว่าเกมเอาชีวิตรอดที่เรียบง่าย! มันมีความแฟนตาซีผสมอยู่บ้าน มันสามารถเพิ่มเลเวลได้และสามารถควบคุมเวทย์มนตร์ได้!”
“เฮ้ ลูกพี่โหมดมรณะ ช่วยสอนเราหน่อยได้ไหมว่าคุณจุดไฟอย่างรวดเร็ว ปานนั้นได้อย่างไร” มีคนถาม
มีคนพูดอย่างขุ่นเคืองว่า: “อย่าถามเลย พี่ชายคนที่แล้วที่เลือกโหมดมรณะ ควรกลายเป็นกอาหารในท้องสิงโตแล้ว! ฉันเดาว่าคนนี้คงอยู่ได้ไม่นาน!เหมือนกัน”
“คนนี้อาจไม่ธรรมดา! เขาจุดไฟเร็วมาก เขาจะต้องมีของดีๆ ที่เอาไว้ช่วยให้ชีวิตรอดอย่างแน่นอน!”
“เขาเลือกที่จะจุดไฟอย่างรวดเร็ว ฉันเดาว่าเขาอยู่ในบริเวณขั้วโลกที่หนาวเย็น ผู้เล่นในโหมดมรณะไม่มีอะไรเลย แม้จะจุดไฟก็ไม่มีหาอาหารให้… ส่วนใหญ่ก็ต้องล้มตายไปในที่สุด!”
“ฉันพนันได้เลยว่าเขาจะไม่รอดในคืนนี้!”
ข้อความนับไม่ถ้วนกระจายไปทั่วช่องแชทโลก
อย่างไรก็ตาม คนฉลาดเริ่มลงมือทำและเริ่มคิดหาวิธีจุดไฟ!
ความน่าดึงดูดของผู้ควบคุมเปลวไฟหรือนักเวทย์นั้น แข็งแกร่งกว่านักล่าและผู้สร้างมาก!
เย่จุน เพิกเฉยต่อความอิจฉาริษยาและความเกลียดชัง ของผู้เล่นคนอื่นในช่องแชท
ในเวลานี้ เขาสนใจข้อมูลบนแผงสเตตัส
ผู้เล่น เย่จุน (โหมดมรณะ):
ได้รับรางวัลฉายา: ควบคุมเปลวไฟมือใหม่
เลเวลพลังงานไฟ: 1 (0/100)
ค่าความสัมพันธ์กับเปลวไฟ: 10 (ดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน)
ความสามารถ : ลูกไฟ
ความอดทน: 70 ความเร็ว: 70 พละกำลัง 85
เย่จุนเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันของเขาอย่างระมัดระวัง
เลเวลพลังงานไฟต้องใช้ 100 แต้ม ในการอัพเกรด ความสัมพันธ์กับเปลวไฟของเขาคือ 10 และเขาสามารถดูดซับพลังงานไฟได้ 10 แต้มต่อวัน ต้องใช้เวลา 10 วันในการอัพเกรดเป็นพลังงานไฟเลเวล 2!
ความอดทน 70 ไม่สูงนัก เนื่องจากเขาเป็นพนักงานออฟฟิศ ที่นั่งทำงานในสำนักงานทุกวัน เย่จุนจึงไม่เคยมีความอดทนสูง
ด้วยความเร็ว 70 เย่จุนเดาว่ามันหมายถึง 7 เมตร/วินาที เพราะความเร็วก่อนหน้านี้ ขณะที่ตอนเขาวิ่ง 100 เมตร คือ 7 เมตร/วินาที
ความแข็งแกร่งเดิมคือ 75 แสดงว่าแทน 75 กิโลกรัม ได้โบนัสอีก 10 แต้ม ดังนั้นมันจึงเป็น 85 กิโลกรัม
เย่จุนรู้สึกได้จริงๆ ว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมาก และกล้ามเนื้อของเขาก็มีความรู้สึกตึงและรัดกุมขึ้น
เพียงแต่เขาอยู่บนแพ ไม่สามารถทดสอบความเร็วและความแข็งแกร่งของเขาได้ เขาจึงไม่รู้ว่าข้อสรุปที่เขาคิดนั้นถูกต้องหรือไม่
สำหรับลูกไฟ!
เย่จุนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในหัวใจของเขา ดีดนิ้วของเขา และทันใดนั้น พลังงานไฟที่ฝ่ามือของเขารวมตัวกันและเริ่มร้อนขึ้น
ฟึ่บ!
มีลูกไฟออกมา!
อย่างไรก็ตาม…
เย่จุนมองไปที่ลูกไฟขนาดเท่าหัวแม่มือในฝ่ามือ ดวงตาของเขากระตุกเล็กน้อย
นี่คือลูกไฟ? มันแทบไม่ต่างจากไฟแช็ก
สิ่งนี้สามารถทำร้ายผู้คนได้หรือไม่?
เย่จุนถอนหายใจออกและเปลวไฟก็ดับลง
ทันใดนั้นเขาก็พูดไม่ออกอย่างสมบูรณ์
ดูเหมือนว่าทักษะลูกไฟ เลเวล 1 นี้มีไว้สำหรับผู้คนในการจุดไฟ และต้องมีเลเวล 2 หรือสูงกว่านั้นเป็นอย่างน้อยเพื่อสร้างความเสียหายถึงตาย
อย่างไรก็ตามเมื่อเขามีลูกไฟแล้ว ไฟแช็กของเขาก็จะไร้ประโยชน์และสามารถนำไปใช้ในการแลกเปลี่ยนได้
เย่จุน โพสต์ข้อความแลกเปลี่ยน ในช่องสื่อสารโลกทันที:
“ผมได้รางวัลเป็นไฟแช็ก มันไม่มีประโยชน์สำหรับผม ผมจะแลกเปลี่ยนมันตอนนี้ และคนที่ให้ข้อเสนอดีสุดจะได้มัน หากคุณเริ่มจุดไฟ คุณจะไม่เพียงแต่มีโอกาสรอดที่เพิ่มขึ้น แต่อาจจะทำให้คุณจะได้รับรางวัลจากระบบ บางทีคุณอาจจะเป็นเหมือนผม ที่ผมสามารถเป็นนักเวทย์ได้! แลกเปลี่ยนกับ อาหาร น้ำ และวัสดุอื่นๆ ทั้งหมด หากต้องการซื้อติดต่อด่วน อย่าพลาด!”
เมื่อเขากดส่งช่องแชทก็เดือดขึ้นทันที!
“ไฟแช็ก! เขามีไฟแช็ก ไอเวรเอ้ยเกมนี้ไม่ยุติธรรมชัดๆ”
“หรืออาจจะเป็นรางวัลที่เขาได้รับ จากรางวัลการจุดไฟครั้งแรก! ยังไงก็ตาม ฉันต้องการสิ่งนี้ ฉันจะให้ขนมปัง 3 ชิ้นกับน้ำ 3 ขวด! มันยากเกินไปที่จะจุดไฟจากฟืน ฉันโสดมา 30 ปีแล้ว ด้วยความเร็วของมือชายโสดอย่างฉัน ฉันสามารถทำให้เกิดประกายไฟได้ แต่ฉันปั่นฟืนอยู่ที่นี่มานานแล้ว แต่ฉันไม่เห็นแม้แต่ควัน” ผู้เล่นชื่อหยาง เสี่ยวหยาง จากถิ่นทุรกันดาร d9527 กล่าว
“เพื่อนของฉันแข็งแกร่งเสียจริง นายแลกกับอาหารและน้ำของตัวเอง ไม่กลัวอดตายหรือไง”
“ฮิฮิ ฉันเจอลำธารที่มีปลาอยู่มากมาย ใครจะอยากกินขนมปังกัน ในเมื่อถ้ามีไฟแล้วย่างปลากินได้!”
“อิจฉา! ฉันอยู่ในทะเลทราย มีแต่กระบองเพชร และแม้แต่หนามยังยาวกว่าหํ*ของฉันเลย!”
“อย่าโทษหนามที่ยาวกว่าหํ*สั้นๆ ของนาย!”
…
มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะถูกกีดกันออกไป การพูดคุยจะไร้ความหมาย ถ้ามันเป็นสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์
พวกที่เบื่อๆ เริ่มหลงทาง แต่คนที่ฉลาดได้เริ่มติดต่อ เย่จุน เป็นการส่วนตัวแล้ว
ในเวลาเพียง 1 นาที เย่จุน ได้รับข้อเสนอมากมายในช่องแชท
ข้อเสนอราคาส่วนใหญ่เป็นขนมปัง 2 หรือ 3 ก้อน
เย่จุนไม่ได้ดูข้อเสนอที่ให้ขนมปังน้อยกว่า 5 ก้อน ด้วยซ้ำ
ลูกค้าของเย่จุน คือทีมที่มีสมาชิก 5 คน
สมาชิก 5 คนพร้อมเสบียง 15 วัน มันจะต้องมีเสบียงมากมายอย่างแน่นอน
ตามที่คาดไว้ เย่จุนได้รับข้อเสนอมากมายอย่างรวดเร็ว การเสนอราคาสูงสุดคือ ขนมปัง 10 ก้อน น้ำ 15 ขวด, ขนมปัง 12 ก้อน น้ำ 10 ขวด และขนมปังอีก 15 ก้อน แต่ยินดีให้น้ำแค่ 5 ขวด อาจะเป็นเพราะพวกเขาอยู่ในที่ที่ขาดแคลนน้ำ
ทันใดนั้นก็ได้มีการขอเพิ่มเพื่อนที่ได้ดึงดูดความสนใจของเย่จุน
ผู้เล่นในโหมดเกาะทะเลทราย HD หยาง เทียนซิง ขอเพิ่มเพื่อน หมายเหตุ: เรายินดีแลกขนมปัง 15 ก้อน มีน้ำและถั่วเพียงพอ กรุณาเพิ่มเพื่อน เพื่อพูดคุยเรื่องนี้แบบละเอียด
ขนมปัง 15 ก้อน เป็นอาหารที่มีค่ามากสำหรับทีม และพวกเขายังเสนอถั่วด้วย
ดูเหมือนว่าเขาจะร่ำรวยไม่น้อย
เย่จุนครุ่นคิดเล็กน้อยและยอมรับคำขอ
เพิ่มเพื่อนสำเร็จแล้ว
ไม่นานก็มีข้อความส่งมา “สวัสดีครับพี่เย่”
“คุณไปเอาถั่วมาจากไหน” เย่จุนรู้สึกสงสัยเล็กน้อย
“เราโชคดีและพบที่ที่กระรอกซ่อนอาหาร” อีกฝ่ายดูเหมือนจะกลัวว่าเย่จุนจะไม่เชื่อ และกล่าวว่า “โปรดวางใจ การทำธุรกรรมต้องผ่านการตรวจสอบ ของเกม และเป็นไปไม่ได้ที่จะปลอมแปลงขึ้นมา!”
เย่จุนกล่าวว่า “ผมขอคิดดูก่อน!”
เขากำลังรอการเสนอราคาต่อไป เย่จุน ไม่ได้กังวลว่าไฟแช็กของเขาจะขายไม่ได้
ของหายากนั้นมักมีราคาแพง การปั่นไม้เพื่อจุดไฟนั้นพูดง่าย แต่จะมีซักกี่คนที่ทำสำเร็จ?
แน่นอน อีกฝ่ายตอบทันทีว่า: “พี่เย่ หากคุณมีความต้องการอื่นๆ เราสามารถพูดคุยกันได้ เราสามารถเพิ่มอาหารได้อีก!”
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรีบมาก!
เย่จุนครุ่นคิด
เห็นได้ชัดว่านี่คือแกะอ้วนตัวใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูรีบมาก ตราบใดที่เย่จุนกัดฟันรอ เขาควรจะสามารถแลกเปลี่ยนเสบียงได้มากขึ้น
อย่างไรก็ตาม แกะอ้วนตัวใหญ่หายากเกิน และเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีถั่วกี่เม็ด มันคงจะแย่ไม่น้อยถ้าเขาเสนอจำนวน ที่อีกฝ่ายไม่สามารถจ่ายได้
สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือ การปั่นไม้เพื่อจุดไฟ ก็สามารถแทนที่ไฟแช็กได้อีกด้วย
ในเวลาเดียวกัน เสียงประกาศของเกมดังขึ้นอีกครั้ง: “ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่นโหมดลานน้ำแข็ง เอลเลน ที่เป็นผู้เล่นคนที่ 2 ที่สามารถจุดไฟได้ ได้รับรางวัลฉายา: ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่ รางวัล: ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ +5, ความแข็งแกร่ง +10”
เย่จุนฉีกยิ้มในทันที—ผู้ช่วยมาแล้ว!
(สรุปตรงด้านล่างนะครับที่บอกมีผู้ช่วยคือแบบ ถ้ามีคนได้ไฟแช็กไฟจุดก่อนก็จะมีโอกาสได้รางวัลครับ ทำให้ตอนนี้ไฟแช็กเป็นที่ต้องการแน่นอน และพระเอกน่าจะสามารถขึ้นราคาได้ครับ)
บทที่ 2 ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่
เย่จุนมองไปที่ไฟแช็กในมือด้วยสีหน้าซับซ้อน
ไฟแช็กพลาสติกชนิดนี้สามารถหาซื้อได้ในราคา 1 หยวน ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เขาทำหายไปมากแค่ไหน
อย่างไรก็ตาม ในการเอาชีวิตรอด ไฟแช็กมีประโยชน์มากกว่าทรัพยากรใดๆ
คุณสามารถใช้ไฟแช็กเพื่อก่อไฟได้ง่ายมาก ไม่เพียงแต่ขับไล่สัตว์ร้ายเท่านั้น แต่ยังสามารถปรุงอาหารเพื่อป้องกันการเจ็บป่วยจากการกินอาหารดิบได้อีกด้วย
กล่าวได้ว่าไฟเป็นจุดเริ่มต้นของอารยธรรมมนุษย์
การรู้วิธีใช้ไฟได้แยกมนุษย์และสัตว์ร้ายออก เป็นสองเผ่าพันธุ์
ถ้าเป็นคนอื่นไม่รู้ว่าการได้ไฟแช็ก จะมีความสุขแค่ไหน
แต่เย่จุนไม่มีความสุขเลย
ตอนนี้เขามีแต่แพเล็กๆ จะก่อไฟไปทำไม?
ดูเหมือนว่าฉันต้องแลกเปลี่ยนอาหารและน้ำด้วยไฟแช็กเท่านั้น! เย่จุนคิดกับตัวเอง
สำหรับคนอื่นๆ ไฟแช็กเป็นผู้กอบกู้ชีวิตอย่างชัดเจน
ท้ายที่สุด สำหรับคนส่วนใหญ่ การปั่นไม้เพื่อก่อไฟนั้นมีอยู่ในตำนานเท่านั้น
ด้วยไฟแช็ก คุณสามารถแก้ปัญหาชีวิตได้อย่างง่ายดาย ฉันเชื่อว่าหลายคนยอมแลก
เย่จุนเริ่มคิดหาวิธีใช้ไฟแช็กนี้เพื่อแลกกับผลประโยชน์ที่มากขึ้น
จู่ๆ ก็มีเสียงประกาศจากเกมดังขึ้น:
“ผู้เล่นในโหมดเกาะร้าง ‘เอ็ด’ ประสบความสำเร็จในการสร้างที่พักพิงแห่งแรกในเกม ได้รับฉายา “ช่างก่อสร้างมือใหม่” และได้รับรางวัล: ค้อนก่อสร้าง (ระดับทองแดง) สิ่งก่อสร้างที่สร้างด้วย “ค้อนก่อสร้าง” มีประสิทธิภาพเพิ่มขึ้น 10% (ถาวร) เลเวลช่างก่อสร้าง +1, ความอดทน +10, ความแข็งแกร่ง +10”
ทันใดนั้นช่องแชททั่วโลกก็ตกอยู่ในความดึงดูดทันที
“ฉันได้ยินถูกแล้ว ดูเหมือนชื่อ เต๋อเย่!”
“ปรมาจารย์เต๋อเป็นเทพเจ้าแห่งการเอาชีวิตรอดอย่างแท้จริง และเขาได้สร้างที่พักพิง อย่างไรก็ตาม ฉันยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก ฉายาช่างก่อสร้างคืออะไร?”
“ดูเหมือนว่าเกมนี้จะสามารถเลเวลอัพได้จริงๆ หากรีบเพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว คุณจะมีโอกาสรอดมากขึ้น!”
“มัวรออะไรอยู่ รีบสร้างที่พักพิงเร็วเข้า!”
“ฉันทำไม่เป็น!”
“ช่วยตอบหน่อยเถอะว่าจะสร้างที่พักยังไง”
ขณะที่ทุกคนยังคงพูดถึงเรื่องนี้ คนฉลาดเริ่มลงมือทำแล้ว
ไม่มีใครคาดคิดว่าถ้าสร้างที่พักพิง จะได้รับรางวัล แม้ว่าจะไม่รู้ว่าฉายา ‘ช่างก่อสร้าง’ คืออะไร แต่แรงจูงใจที่อยากจะเพิ่มเลเวลเร็วๆ และเพิ่มคุณสมบัติทางกายภาพนั้น ยากที่จะต้าน
ในไม่ช้าก็มีประกาศอื่นปรากฏขึ้น:
“ผู้เล่นโหมดเกาะร้าง “เบลล์” ล่าจระเข้ได้สำเร็จ เป็นผู้เล่นคนแรกในเกมที่ล่าสัตว์ร้ายเลเวล 1 รางวัลการฆ่าครั้งแรก: เกราะจระเข้ (ระดับทองแดง) และฉายา: ‘นักล่ามือใหม่’ รางวัล: สกิล ‘โจมตีทีเดียวตาย’ (มีโอกาส 10% ที่จะกระตุ้นเมื่อออกล่า), เลเวลนักล่า +1, ความอดทน +10, ความเร็ว +10, ความแข็งแกร่ง +50”
“ปรมาจารย์เป่ย! นั่นคือปรมาจารย์เป่ยแน่นอน! เขาล่าจระเข้เร็วมาก! เขาโหดจริงๆ!” ผู้เล่นบางคนตะโกน (เบล, เป่ยเย่ = แบร์กิล)
“เมื่อกี้ฉันเห็นจระเข้ด้วย แต่ฉันวิ่งหนี! เทียบกับท่านเป่ยเย่ ฉันก็แค่เศษขยะ!”
“นายทำถูกแล้ว ไม่อย่างนั้นตอนนี้ก็ควรเป็นจระเข้ที่ตอบข้อความแล้ว!”
“คุณสามารถได้รับรางวัลสำหรับการล่าสัตว์ป่าและได้รับอุปกรณ์อีกด้วย นี่ไม่ใช่แค่การฆ่ามอนสเตอร์เพื่อเพิ่มเลเวลหรอกหรอ มีอะไรที่ต้องกลัวล่ะ มีไข่นกอยู่ในรังบนต้นไม้ตรงหน้าฉัน คอยดูฉันจะไปเอามัน!”
“มีฝูงหมาป่าอยู่ข้างหน้าฉัน…ฉันคิดว่ามนุษย์และธรรมชาติควรอยู่ร่วมกันอย่างสันติ การต่อสู้และเข่นฆ่ามันไม่ดี…”
“หมาป่า: แม้ว่าคุณจะพูดถูก แต่ฉันก็ยังหิวอยู่!”
“ปรมาจารย์ เป่ยเย่ ฉันควรทำอย่างไรหากพบหมาป่า ฉันกำลังรอคุณออนไลน์อยู่ ฉันกังวลมาก”
เป่ยเย่ตอบกลับไปโดยไม่คาดคิดว่า:
“หมาป่าเป็นอาหารที่ดี มีเนื้อสัตว์มากมายในร่างของมัน เพียงพอที่จะให้กินได้ 10 วัน ขนของมันสามารถกันความหนาวได้ เป็นเหยื่อที่สมบูรณ์แบบ นอกจากนี้ หลังจากการล่าเหยื่อ คุณสามารถได้รับค่าประสบการณ์และรับอุปกรณ์เป็นของตัวเองอีกด้วย ผู้ที่แข็งแกร่งควรเผชิญหน้ากับความยากลำบาก โชคดีพี่ชาย!”
“แน่นอนอยู่แล้ว ปรมาจารย์เป่ย!”
ในการเปรียบเทียบ เต๋อเย่ นั้นมีเหตุผลมากว่า เป่ยเย่ (เต๋อเย่, เอ็ด = เอ็ด สตาฟฟอร์ด)
“ในถิ่นทุรกันดาร การล่าสัตว์ป่าเพียงอย่างเดียวนั้นเป็นสิ่งที่น่ากลัว หากเป้าหมายคือการเอาตัวรอด เราก็ต้องรับรองความปลอดภัยของตัวเองก่อน ตอนนี้เรามีอาหารและน้ำ 3 วัน อันดับแรกเราควรสร้างที่พักพิง เพื่อให้มีที่พักผ่อนและที่ป้องกันตัวเองจากสัตว์ร้าย แล้วหาวิธีจุดไฟ หาน้ำ หาอาหาร เอาตัวรอดสำคัญที่สุด แล้วค่อยเพิ่มเลเวล!”
หลังจากสร้างที่พักพิงแล้ว เต๋อเย่ อาจไม่มีอะไรทำ หลังได้รับฉายาช่างก่อสร้างมาและเขามีความสุขมาก เขาเริ่มสอนประสบการณ์บางอย่างในการสร้างที่พักพิงในช่องแชท
สำหรับผู้เล่นส่วนใหญ่ สิ่งนี้สามารถเพิ่มโอกาสในการเอาชีวิตรอดได้อย่างมาก
นอกจากนี้มีผู้เล่นหลายคนพวกเขาถูกกระตุ้นโดย ปรมาจารย์เต๋อ และ ปรมาจารย์เป่ย
การเพิ่มเลเวลขึ้นเป็นสิ่งที่น่าดึงดูดอย่างยิ่ง มันทำให้ทุกคนมีความหวังที่จะแข็งแกร่งขึ้น
คนที่กล้าหาญเริ่มล่าเหยื่อ และคนที่กล้าหาญน้อยกว่าเริ่มสร้างที่พักพิงอย่างรวดเร็ว
สำหรับ เย่จุน ไม่ว่าจะเป็นการล่าสัตว์หรือสร้างที่พักพิง ทั้งหมดมันก็แค่ความฝันเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เย่จุน ก็มีความคิดเช่นกัน
ตั้งแต่ผู้เล่นคนแรกที่สร้างที่พักพิงและเป็นคนแรกที่ล่าเหยื่อจะได้รับรางวัล
แล้วคนที่จุดไฟคนแรกจะได้รับรางวัลมั้ย?
เย่จุนรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูง ท้ายที่สุด การจุดไฟก็เป็นจุดสำคัญในการเอาชีวิตรอดเช่นกัน
ยังไงก็ลองได้ ไม่เสียหาย ถ้าไม่ได้ผลจริงๆ ก็แค่เอาไฟแช็กไปแลกกับเสบียงแค่นั้น…
อย่างไรก็ตาม
มองดูแพเล็กๆ นี่ ฉันต้องเผามันจริงๆ ใช่มั้ย?
โชคดีที่ในที่สุด เย่จุน ก็คิดหาวิธีและลอกเปลือกไม้บนแพออก
แพนี้ควรทำจากไม้สนและเปลือกก็เคลือบด้วยน้ำมันซึ่งเป็นวัสดุที่ติดไฟได้ดีเยี่ยม
เย่จุน จุดเปลือกไม้ที่ขอบแพอย่างระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าหากเปลวไฟมีขนาดใหญ่เกินไป เขาสามารถใช้น้ำทะเลเพื่อดับไฟได้ตลอดเวลา
เพราะเขาไม่สามารถเผาแพของตัวเองได้!
เปลวไฟพุ่งสูงขึ้น ติดกองเปลือกไม้เล็กๆอย่างรวดเร็ว และเปลวไฟก็พุ่งสูงขึ้นกว่าฟุต
หัวใจของ เย่จุน ตกไปยังตาตุ่มทันที และเขาก็พร้อมที่จะเทน้ำเพื่อดับไฟ
อย่างไรก็ตามในวินาทีต่อมา เสียงแจ้งเตือนของเกมทำให้เขารู้สึกปลาบปลื้มในทันที
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เป็นผู้เล่นคนแรกในเกมที่ก่อไฟได้สำเร็จ ได้รับฉายา: ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่, รางวัล: ลูกไฟ (ทักษะ), เลเวลพลังงานไฟ +1, ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ +10, ความแข็งแกร่ง +10 คุณต้องการที่จะประกาศหรือไม่?”
เกมนี้ให้ตัวเลือกในการเก็บรางวัลพิเศษนี้ไว้แบบไม่เปิดเผยตัวตน หรือเลือกที่จะเปิดเผยชื่อต่อสาธารณะ
เย่จุนคิดอยู่ครู่หนึ่งและเลือกที่จะเผยแพร่ต่อสาธารณะ
ไม่มีอะไรต้องปิดบัง ตรงกันข้าม ยิ่งเขามีชื่อเสียงมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแลกเปลี่ยนเสบียงได้ง่ายขึ้นเท่านั้น
ประกาศเกม: ผู้เล่นในโหมดมรณะ เย่จุน ก่อไฟได้สำเร็จเป็นคนแรก เปลวไฟคือความหวังของการเอาชีวิตรอด ได้รับฉายา: ผู้ควบคุมเปลวไฟมือใหม่, รางวัล: เลเวลพลังงานไฟ +1, สกิล: ลูกไฟ, ความสัมพันธ์กับเปลวไฟ +10, ความแข็งแกร่ง +10
การประกาศเกมเลื่อนออกไปและทั้งช่องแชทก็เงียบกริบ
ทุกคนมองประกาศเกมอย่างไม่เชื่อสายตา?
นักเวทย์ไฟและคาถาลูกไฟ? มีเวทมนตร์ในโลกนี้?
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากโลกทั้งใบกลายเป็นเกม มันก็อาจจะเป็นไปได้ ที่จะมีนักล่าและนักเวทย์เหมือนกับเกมออนไลน์
หลังจากเงียบไปชั่วครู่
ไม่นานนักช่องแชททั้งช่องก็ตกอยู่ในความโกลาหล!
บทที่ 1 เกมเอาชีวิตรอด
ณ บลูสตาร์
หลังบ่ายสามโมงเย็นจู่ๆ โลกก็ตกอยู่ในความมืดในทันใด
“เกิดอะไรขึ้น? มีสุริยุปราคาเต็มดวงหรอ ฉันไม่เห็นได้ยินว่าวันนี้มีสุริยุปราคาเต็มดวง!” พนักงานบริษัทแห่งหนึ่งพูด
“ลืมเรื่องสุริยุปราคาไปซะ ไปทำงานเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นคืนนี้นายต้องได้ทำงานล่วงเวลา!”
“เปิดไฟ เปิดไฟ!”
มือของ เย่จุน เพิ่งสัมผัสสวิตช์ และในทันทีทันใด กระแสลมอันทรงพลังก็พุ่งเข้าใส่
“สวิตช์พลาสติกนี้มีไฟฟ้ารั่วไหล?”
“ทำไมพวกนายหายไปล่ะ!”
ในภาพสุดท้ายในสายตาของ เย่จุน ผู้คนในสำนักงานทั้งหมดกลายเป็นภาพลวงตา และในที่สุดก็หายตัวไป
“มันจบแล้ว มันต้องเป็นภาพลวงตาก่อนตายแน่ๆ”
จุดสุดท้ายของจิตสำนึกของเย่จุนคิดว่า ถ้าฉันตายล่ะ?—ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องทำงานล่วงเวลาทุกวัน
“ติ๊ง! ผู้เล่นเลือกโหมดมรณะ เกมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!”
มีเสียงแปลกๆ ผุดขึ้นในใจอย่างลึกลับ
อืม?
น้ำกระเซ็นโดนใบหน้าของเขา
เย่จุนตื่นตระหนกมาก จนตื่นขึ้นทันที!
สถานที่นี้คืออะไร?
เย่จุนมองไปรอบๆ อย่างว่างเปล่า!
มีน้ำอยู่ทุกที่!
ไม่ นี่คือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่!
เพราะเขาได้เลียน้ำทะเลเค็มๆ บนใบหน้าของเขา
“ฉันลงมาอยู่ที่ทะเลได้ยังไง?”
เย่จุนตกอยู่ในความสูญเสีย สับสนและหวาดกลัว
เขาได้เห็นสภาพแวดล้อมของเขาอย่างชัดเจนในเวลานี้
ด้านล่างตัวเขาเองเป็นแพขนาดเล็กกว้าง 2-3 เมตรและยาว 4-5 เมตรซึ่งลอยอยู่ในทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด
อะไรกันคุณล้อเล่นรึเปล่า? ล่องแพ?
เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่ได้อยู่ที่ทำงาน?
“เกมเอาชีวิตรอด ได้เริ่มขึ้นแล้ว และผู้เล่นอยู่ในโหมดมรณะ!”
เสียงบี๊บเหมือนจักรกลดังขึ้น และในทันที แผงเสมือนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเย่จุน
อ่านว่า :
เกมนี้เป็นเกมที่เพิ่มความสามารถในการเอาตัวรอดของเผ่าพันธุ์ชั้นล่างในจักรวาล ชาวบลูสตาร์ทุกคนสามารถเลือกโหมดเอาชีวิตรอดได้ และจะได้รับอาหารและน้ำเป็นเวลา 3 วัน เพื่อเริ่มต้นการเอาชีวิตรอด ในระหว่างการเอาชีวิตรอด คุณสามารถเพิ่มเลวลและได้รับทักษะ โดยทำภารกิจให้สำเร็จ ฆ่ามอนสเตอร์ ฯลฯ และกลายเป็นผู้รอดชีวิตที่ทรงพลัง และปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมอันตรายต่างๆ ในจักรวาล
เย่จุนมีความเข้าใจคร่าวๆ ว่าพลังที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้ทำให้ บลูสตาร์ ทั้งหมดกลายเป็นโลกดิจิทัล ส่งทุกคนเข้าสู่เกมนี้ที่เรียกว่า การเอาชีวิตรอด
บนแผงเกม มีการแนะนำโหมดเกมต่างๆ อย่างชัดเจน :
“โหมดเกาะ!”
“โหมดถิ่นทุรกันดาร!”
“โหมดป่าฝน!”
“โหมดทะเลทราย!”
“โหมดขั้วโลก!”
“โหมดมรณะ!”
แต่ละโหมดสามารถแบ่งออกเป็นโหมดเดี่ยวและโหมดทีม!
โหมดทีมแบ่งออกเป็นโหมดผู้เล่น 3 คนและโหมดผู้เล่น 5 คน! (เตือนผู้เล่น: ระวังสหายของคุณ!)
โหมดผู้เล่นคนเดียวนั้นอันตรายกว่า แต่ค่าประสบการณ์และรางวัลที่ได้รับจากการทำภารกิจให้สำเร็จ ก็มีมากกว่าเช่นกัน
โหมดผู้เล่นหลายคนสามารถช่วยเหลือกันได้ แต่อาหารและน้ำมีจำกัด เมื่อหิว สหายมักจะอันตรายกว่าสัตว์ร้าย!
“เดี๋ยวนะ เกมนี้เลือกโหมดได้ไม่ใช่หรอ? ทำไมคุณส่งฉันมาที่โหมดมรณะนี้ด้วย? นอกจากนี้ ไม่ใช่ทุกคนจะได้อาหารและน้ำเป็นเวลา 3 วัน หรอกหรอ? แล้วฉันล่ะ?” เย่จุนตะโกน
“โฮสต์ได้เลือกโหมดมรณะโดยอัตโนมัติ และจะไม่ได้รับอาหารและน้ำ อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่คุณสามารถอยู่รอดในโหมดมรณะ คุณจะได้รับประโยชน์มากกว่าโหมดอื่นๆ ฉันขอให้ผู้เล่นมีชีวิตที่มีความสุข!”
ความสุข…
ฉันอยากจะร้องไห้!
เป็นเพราะฉันคิดว่าฉันกำลังจะตายเพราะไฟฟ้าช็อต—ในประโยคสุดท้ายใช่มั้ย?
เย่จุนรู้สึกเสียใจในหัวใจของเขา มีชีวิตอยู่ดีกว่าตาย ฉันไม่ควรพยายามทำตัวเยือกเย็นนัก
ถ้าฉันเลือกโหมดถิ่นทุรกันดาร หรือโหมดเกาะทะเลทราย ฉันจะสามารถแสดงความสามารถของฉันได้อย่างแน่นอน หลังจากดูวิดีโอของ เต๋อเย่และเป่ยเย่ มาเป็นเวลาหลายปี
เอาล่ะ—โหมดมรณะ กับแพเล็กๆ ที่แหวกว่ายอยู่กลางทะเล แม้จะมีอาหารและน้ำก็ตาม มันก็เป็นคงทางตันจริงๆ…
“ลองดูสิว่าคนอื่นเล่นเกมนี้อย่างไร บางทีฉันอาจพบวิธีเอาตัวรอด!”
เย่จุนเปิดช่องเกมและข้อมูลจำนวนนับไม่ถ้วนก็ถูกเลื่อนดู
“จู่ๆ ฉันก็ปรากฏตัวขึ้นในดินแดนรกร้าง พร้อมกับขนมปัง 3 ก้อนและน้ำ 3 ขวด หลังจากกินแล้วควรทำอย่างไร?”
“ฉันเลือกโหมดเกาะทะเลทราย ฉันจะเอาตัวรอดในโหมดเกาะทะเลทรายได้อย่างไร”
“ฉันมีประสบการณ์ข้างนอกมาหลายปี ขายกลยุทธ์เพื่อความอยู่รอดในป่า ขนมปัง 1 ก้อน หากคุณต้องการ ซื้อมันโดยเร็วที่สุด!”
“บ้าเอ๊ย เจ้าใจดำเกินไป ต้องการขนมปัง 1 ใน 3 ของทั้งหมด 3 ก้อน!”
“ฉันติดตามวิดีโอของอาจารย์เป่ยมาหลายปีแล้ว และฉันก็เชี่ยวชาญการเอาชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดาร—ขายกลยุทธ์เอาชีวิตรอดในถิ่นทุรกันดาร ด้วยขนมปังครึ่งก้อน!”
“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าจะทำอย่างไรกับโหมดมรณะ ฉันไม่มีอาหารและน้ำเลย ตอนนี้ฉันอยู่บนต้นไม้ที่มีสิงโตอยู่ข้างล่าง สิงโตสามารถปีนต้นไม้ได้ไหม?”
ไม่คาดคิดว่าจะมีคนเลือกโหมดมรณะเหมือนเย่จุน
“พี่ชาย คุณสุดยอดมาก กล้าเลือกโหมดมรณะ ฉันนับถือคุณในฐานะลูกผู้ชายตัวจริง!”
“พี่ชาย ฉันคิดว่าคุณสามารถย่องไปด้านหลังสิงโตในขณะที่สิงโตไม่สนใจ…”
“พี่ชาย ฉันจะให้ขนมปังก้อนนึง โยนทิ้งแล้วล่อสิงโตออกไป!”
“สิงโตกินขนมปังหรอ ตลกชะมัด!”
ข้อความในช่องถูกเลื่อนออกไป แต่ผู้เล่นที่มี ID103 ในโหมดมรณะ ไม่ได้ตอบกลับมาอีกเลย
ข้อมูลที่ไร้สาระในช่องค่อยๆ หายไป
ทุกคนรู้ดีคนผู้นี้คงถูกฝังอยู่ในท้องสิงโตแล้วเป็นแน่แท้
ลมหายใจที่หนักแน่น เติมเต็มหัวใจของทุกคน
แม้ว่าพวกเขาจะเยาะเย้ยผู้เล่นที่เลือกโหมดมรณะนี้ พวกเขาจะดีไปกว่าเขาหรือไม่?
มีอาหารและน้ำสำหรับแค่ 3 วัน อันที่จริง ด้วยร่างกายที่ต้องการสารอาหารของคนสมัยใหม่ ขนมปัง 3 ก้อน ไม่สามารถอยู่ได้นานถึง 3 วันเลย
จะเกิดะไรขึ้นหลังจาก 3 วัน?
เขาจะเป็นเหมือนพี่ชายคนนั้น และจะไม่มีวันได้ตอบกลับรึเปล่า?
“ฉันไม่อยากเล่นอีกแล้ว ฉันกลัว!” มีคนร้องไห้ในช่องแชท
“คงจะดีถ้าฉันเลือกโหมดทีม ตอนนี้ฉันไม่รู้อะไรเลย ได้แต่รอความตายหลังจากกินอาหารเท่านั้น!”
“ฉันด้วย ฉันคิดว่าฉันสามารถไปได้ทุกที่หลังจากดูวิดีโอของปรมาจารย์เป่ยเย่มาหลายปี ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัวเมื่อนึกถึงการเผชิญหน้ากับ ถิ่นทุรกันดารที่รกร้างว่างเปล่า!”
บรรยากาศของความกลัวและความเศร้ากระจายไปทั่วช่องแชท
ทุกคนตระหนักดีว่านี่แตกต่างจากเกมทั้งหมดที่พวกเขาเคยเล่นมาก่อน เกมนี้อาจจะถึงตาย!
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เย่จุน มีความรู้สึกหวาดหวั่นจมอยู่ในหัวใจของเขา
ID ของ เย่จุน คือ โหมดมรณะ 001 คนที่พูดก่อนหน้านี้คือ โหมดมรณะ 103 กล่าวคือ มีคนอย่างน้อยร้อยคนที่เลือกโหมดมรณะ บางทีอาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นโหมดมรณะคนอื่นๆ ไม่ได้พูดอะไรเลย บางทีพวกเขาอาจตายทันทีที่เข้าเกม…
หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น ชะตากรรมของ เย่จุน คงไม่แตกต่างจากผู้เล่นที่เลือกโหมดมรณะเช่นกัน
หากไม่มีอาหารและน้ำ เขาไม่สามารถอยู่ได้ถึง 3 วัน ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าจะมีคนเต็มใจที่จะให้อาหารและน้ำแก่เขา แต่ตอนนี้เขามีเพียงแพเล็กๆ และเขาอาจถูกลมและคลื่นในทะเลซัดจมได้ตลอดเวลา!
ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงในใจที่จำได้ ซึ่งทำให้เขาทั้งประหลาดใจและมีความสุข
“ติ๊ง! รู้สึกว่าโฮสต์ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังและระบบถูกปลุกให้ตื่นขึ้น! เริ่มฟิวชั่น : ความคืบหน้าของการฟิวชั่นคือ 10%…20%…30%…50%…70%… 100%”
“หลังจากระบบลงชื่อเข้าใช้ถูกผสานเข้าด้วยกัน โฮสต์สามารถได้รับรางวัลไอเทมแบบสุ่ม โดยการลงชื่อเข้าใช้ได้ทุกวัน”
“คุณต้องการลงชื่อเข้าใช้หรือไม่?”
ระบบ!
แน่นอน คนอย่างฉันจะมาตายง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร!
เมื่อเห็นความหวังอันริบรี่ที่จะมีชีวิตรอด เย่จุนพูดโดยไม่ลังเล :
“เริ่มลงชื่อเข้าใช้”
“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! ได้รับไฟแช็ก!”
“มารดามันเถอะ…ฉันต้องการแกไปเพื่ออะไรกัน…?”
จากผู้แปล :
จีนไม่อยากก็อปมั้งเลยทำให้มันเพี้ยน
เป่ยเย่, เบลล์ — แบร์กิล
เต๋อเย่, เอ็ด — เอ็ด สตาฟฟอร์ด
บทพระเอก :
ผม — ใช้ตอนคุยกับคนอื่น
ฉัน — ใช้ตอนคิดกับตัวเอง
มั้ย — ใช้ตอนคิดกับตัวเอง เป็นภาษาพูดดูได้อารมณ์กว่า
ไหม — ใช้ตอนพิมพ์แชท หรือคุยกับคนอื่น มันเป็นภาษาเขียน
บทตัวง่องแง่ง :
ฉัน — ใช้ตอนแชท มันดูได้อารมณ์ดี
ผม, ข้า, เจ้า — ใช้สำหรับบางกรณี เพราะมันได้อารมณ์กว่า
ตัวเลข :
จะใช้เลขอารบิกเป็นหลัก ส่วนใหญ่ จะใช้ หนึ่ง นึง อะไรทำนองนี้ หรือบางกรณี ถ้ามันดูไม่เข้าก็จะใช้ตัวหนังสือ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
