วันนี้ถูกลิขิตมาให้ไม่สงบสุข!
ความตื่นเต้นซึ่งเกิดขึ้นจากการถ่ายทอดสดคอนเสิร์ตและความตระหนกซึ่งเกิดจาการประกาศว่าเซี่ยนอวี๋ต้องการคว้าแชมป์สิบสองสมัย นั้นเปรียบได้ราวกับพายุหมุนที่พัดผ่านทั้งในและนอกวงการ ทำให้ผู้ซึ่งอยู่ในตำแหน่งระดับสูงของบลูสตาร์ต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน!
“จริงจังหรือเปล่า?”
เหล่าโจวไปหาหลินเยวียนในทันที “ฉันหมายถึง เรื่องแชมป์สิบสองสมัย…”
หลินเยวียนพยักหน้า
เหล่าโจวจนคำพูด
เด็กคนนี้เข้าใจในสถานการณ์อย่างถ่องแท้แล้วหรือ?
ผ่านไปสักพัก เหล่าโจวจึงพูดขึ้นว่า “บริษัทต้องสนับสนุนการตัดสินใจของคุณอยู่แล้ว แต่เรื่องพวกนี้อันที่จริงบริษัทไม่สามารถมีบทบาทสำคัญได้มากนัก สุดท้ายแล้วนายยังต้องบุกด้วยตัวเอง โดยเฉพาะตอนที่ทางจงโจวมีคนลงมือ”
“จงโจว?”
หลินเยวียนตกตะลึง “จงโจวไม่ได้ผนวกรวมแล้วเหรอครับ”
เด็กคนนี้ไม่ได้เข้าใจสถานการณ์จริงด้วย
เหล่าโจวยิ้มขื่น “นายไม่สงสัยเลยหรือว่าจงโจวยังไม่ได้ผนวกรวม ทำไมถึงเข้าร่วมชาร์ตเพลงระหว่างฉินฉีฉู่เยี่ยนห้าทวีปนี้ได้”
หลินเยวียนพยักหน้า
เหล่าโจวไม่ได้รีบร้อนอธิบาย แต่กลับเปิดโพรเจกเตอร์ในห้องทำงาน
ชั่วขณะต่อมา
แผนที่บลูสตาร์ ปรากฏบนหน้าฉายภาพ
เหล่าโจวชี้ไปยังแผนที่พร้อมกับเอ่ยว่า “บลูสตาร์มีแปดทวีป นอกจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยแล้ว ยังมีจงโจวอีก”
หลินเยวียนตอบ “เรื่องนี้ผมรู้”
เหล่าโจวตอบด้วยสีหน้าซับซ้อน “ระหว่างฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ย ยากที่จะบอกว่าทวีปไหนแข็งแกร่งกว่ากัน ทำได้แค่บอกว่าแต่ละทวีปต่างก็มีสาขาที่โดดเด่น เช่นฉินโจวคือดนตรี ฉู่โจวคืออนิเมชัน ฉีโจวคือภาพยนตร์…”
“เรื่องนี้ผมก็รู้”
“ไม่ นายไม่รู้ ภายใต้เงื่อนไขของคำพูดนี้ นายคิดว่าดนตรีของฉินโจวเราแข็งแกร่งที่สุดด้านดนตรี ฉีโจวแข็งแกร่งที่สุดด้านภาพยนตร์ ส่วนฉู่โจว…”
“ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอครับ?”
“ใช่ และไม่ใช่”
“…”
เหล่าโจวเห็นว่าหลินเยวียนไม่เข้าใจ จึงเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม “คำพูดนี้ที่จริงแล้วเกิดขึ้นระหว่างฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ย ทุกคนเห็นพ้องกันโดยปริยายว่าจงโจวไม่รวมอยู่ด้วย เพราะจงโจวเป็นหนึ่งในทุกๆ ด้าน!”
หลินเยวียนประหลาดใจ “ดนตรีของจงโจวเหนือกว่าฉินโจว?”
เสียงของเหล่าโจวดังขึ้น “ดนตรีของจงโจวเหนือกว่าฉินโจว ภาพยนตร์ของจงโจวก็เหนือกว่าฉีโจว พูดให้ชัดก็คือจงโจวได้เปรียบในศิลปะทุกแขนงของบลูสตาร์!”
หลินเยวียนคล้ายกับเข้าใจแต่ก็ไม้เข้าใจ “เพราะงั้นทุกคนเลยไม่เล่นกับจงโจว?”
เหล่าโจวรู้สึกขบขันขึ้นมา “คำพูดนี้จะว่าไปก็แปลกใหม่อยู่ ทุกคนไม่อยากเล่นกับจงโจวจริงๆ นั่นแหละ เพราะฉะนั้นการจัดอันดับต่างๆ บนบลูสตาร์จึงไม่รวมจงโจว แต่เหตุผลไม่ได้มีแค่ฝีมือโดยภาพรวมของบลูสตาร์ที่ข่มทั้งเจ็ดทวีป ยังเป็นเพราะประชากรที่อาศัยอยู่ในจงโจว เดิมทีก็เป็นคนที่อพยพไปจากเจ็ดทวีป ไม่อย่างนั้นนายคิดว่าทำไมฝีมือโดยรวมของจงโจวถึงแข็งแกร่งขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะการบ่มเพราะตลอดหลายปีที่ผ่านมาหรอกหรือ!”
หลินเยวียนกะพริบตาปริบๆ
เขาพอจะเข้าใจสถานการณ์ของจงโจวบ้างแล้ว
เหล่าโจวมองไปยังแผนที่ของจงโจว “รัฐบาลสูงสุดของบลูสตาร์อยู่ที่จงโจว ฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยถูกแบ่งกันปกครอง เบื้องบนเลยกังวลว่าสักวันทั้งเจ็ดทวีปจะแยกตัวออกจากการควบคุมของทางการ ดังนั้นจึงประกาศกฎหมายว่าผู้ที่มีความสามารถระดับแนวหน้าในแขนงต่างๆ จะถูกจงโจวเรียกตัวไป ทำให้จากแต่ละสาขาจากแต่ทวีปกลายเป็นคนจงโจว และภายใต้การหล่อเลี้ยงของทั้งเจ็ดทวีปมานานหลายปี จงโจวจึงพัฒนาเป็นทวีปที่แข็งแกร่งที่สุด แน่นอนวาพวกเราก็ต้องยอมรับ ต่อให้ ไม่มีการบ่มเพาะอย่างต่อเนื่องจากผู้มีความสามารถจากทั้งเจ็ดทวีป จงโจวในฐานะศูนย์กลางอำนาจ ย่อมเหนือกว่าทวีปอื่นๆ ในสาขาหลักทั้งหมดอยู่แล้ว นี่เป็นข้อได้เรียบเพิ่มเติมของการเป็นศูนย์กลางอำนาจของบลูสตาร์”
หลินเยวียนกระจ่างในความหมายของเหล่าโจว
ที่แท้จงโจวก็คือทวีปที่แข็งแกร่งที่สุดบนบลูสตาร์
กอปรกับการจัดสรรทรัพยาการจากรัฐบาลระดับสูง รวมทั้งแผนดึงตัวผู้มีพรสวรรค์จากทั้งเจ็ดทวีป ส่งผลให้จงโจวเกิดการเปลี่ยนแปลงด้านความแข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัด!
มิน่าล่ะถึงไม่มีใครเล่นกับจงโจว…
ฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยอยู่ในระดับเดียวกัน
ส่วนจ้าวโจวเป็นหนึ่ง
เหล่าโจวแบมือยักไหล่ “แต่ว่านับตั้งแต่การผนวกรวมของฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยเริ่มต้นขึ้น แผนการดึงตัวคนที่มีความสามารถก็หยุดลง ถึงยังไงเมื่อเทียบกับการถึงคนที่มีความสามารถเข้าไป ย่อมดีกว่าถ้าบริหารเมื่อทุกคนอยู่รวมกัน แต่จุดแข็งของจงโจวก็มีแนวโน้มที่จะมั่นคงแล้ว…”
สุดท้ายแล้วยังคงเป็นปัจจัยทางการเมือง
หลินเยวียนพูดสรุป “แสดงว่าจงโจวมีคนที่สามารถเข้าร่วมแข่งขันในฤดูกาลเพลงได้ เพราะบางคนในนั้นมาจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ย…”
“สองสัญทวีป!”
เหล่าโจวกล่าวกลั้วหัวเราะ “สัญทวีปเปลี่ยนได้ยากมาก การถือสองสัญทวีปนั้นยากจนน่ากลัวเลยละ นี่คือเอกสิทธิ์ที่ตอนนั้นจงโจวมอบให้กับผู้ที่มีความสามารถ ดังนั้นในจงโจวนี้ ครึ่งหนึ่งของประชากรคือชาวจงโจวโดยกำเนิด ที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งคือผู้มีความสามารถระดับสูงจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยและลูกหลานของพวกเขา เรียกได้ว่าปะปนกันไป และผู้มีความสามารถเหล่านี้ ถ้าถือสองสัญทวีปและบ้านเกิดคือฉินฉีฉู่เยี่ยนหาน ก็สามารถเข้าแข่งขันในชาร์ตเพลง และโจมตีการคว้าแชมป์สิบสองสมัยของนายได้ นายเข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้วครับ…”
หลินเยวียนหยุดลงชั่วขณะ “แต่ทำไมพวกเขาต้องโจมตีผมด้วย”
เหล่าโจว “…”
เรื่องพรรค์นี้ยังต้องถามอีกหรือ?
เอาเถอะ
คำถามนี้เซี่ยนอวี๋สุดๆ
เขาทำได้เพียงพูดต่อ “เพราะสำหรับบางคน เรื่องที่ตัวเองทำไม่ได้ ก็ไม่อยากให้คนอื่นทำได้ ตัวอย่างเช่นแชมป์สิบสองสมัย”
หลินเยวียนขมวดคิ้ว
เหตุผลนี้ฟังดูไร้สาระอยู่บ้างสำหรับหลินเยวียน
แต่เมื่อคิดดูให้ดี ก็รู้สึกว่าน่าเชื่อถือไม่ใช่น้อย
ฃ“ถ้าอยากคว้าแชมป์ สิบสองสมัย การศึกษาคู่ต่อสู่ล่วงหน้าคือสิ่งจำเป็น บริษัทกำลังช่วยนายคัดกรองคู่ต่อสู้ที่เป็นไปได้ ขณะเดียวกันอีกฝ่ายจำเป็นต้องมีคุณสมบัติที่สอดคล้อง คือถือสองสัญทวีป และมาจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหาน โชคดีที่คนที่มีเงื่อนไขตรงตามนี้น่าจะมีไม่มาก และพ่อเพลงที่ไปจากฉินโจวส่วนมากก็คงจะไม่ลงมือ ถึงยังไงนายก็เป็นคนฉิน…”
ฃเหล่าโจวเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม
ฃการแข่งขันระหว่างพื้นที่มีอยู่เต็มไปหมด
แม้แต่ในจงโจว
บรรดาผู้ที่มาความสามารถจากฉินฉีฉู่เยี่ยนหานจ้าวเว่ยซึ่งถูกดึงตัวด้วยนโยบายของจงโจว ก็มีแนวโน้มที่จะแบ่งพรรคแบ่งพวกเช่นกัน
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ชาวฉินในจงโจว ไม่ว่าจะเกิดความคิดมากมายเพียงใด ก็ย่อมพยายามควบคุมความหุนหันพลันแล่น
ถึงอย่างไร…
เซี่ยนอวี๋ก็เป็นชาวฉิน
มีอัจฉริยะถือกำเนิดขึ้นในหมู่ชาวฉิน
ผู้ที่มีความสามารถระดับแนวหน้าจากฉินโจวไม่วันลืมรากเหง้าของตนเอง ต่อให้ตัวอยู่จงโจว ทั้งยังแทบกลายเป็นคนจงโจวแล้วก็ตาม
สำนึกเกี่ยวกับบ้านเกิดเมืองนอนของบลูสตาร์นั้นลึกซึ้งมาก
หลังจากอธิบายสถานการณ์ในจงโจวให้หลินเยวียนฟังอีกบางส่วน เหล่าโจวจึงออกไป
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
เหล่าโจวส่งรายชื่อมาให้หลินเยวียนชุดหนึ่ง “นี่เป็นพ่อเพลงจากทางจงโจวที่อาจลงมือกับนาย…”
หลินเยวียนไม่ได้ตอบกลับ มือพลางโยนรายชื่อใส่ลงในโฟลเดอร์ว่าง
นับตั้งแต่เดบิวต์มา คู่ต่อสู้เพียงคนเดียวที่หลินเยวียนเคยศึกษาคือหยางจงหมิง
ถึงอย่างไรหยางจงหมิงก็คือกึ่งอาจารย์ของหลินเยวียน
เขาเคารพอีกฝ่ายมาก
ส่วนการโจมตีจากจงโจว คงไม่ต้องพูดถึงเคารพหรือไม่เคารพแล้ว
โดยมากแล้ว
หลินเยวียนไม่ได้มีนิสัยศึกษาคู่ต่อสู้