วันเวลาหลังจากนั้น ทั้งโลกออนไลน์ล้วนกำลังพูดถึงคอนเสิร์ตของเซี่ยนอวี๋ ในช่วงเวลานี้มีวิดีโอบางส่วนถูกเผยแพร่ ทว่าส่วนใหญ่พร่าเบลอ ทั้งยังสั่นอย่างรุนแรง ให้ประสบการณ์การรับชมที่แย่กว่าหนังซูมเสียอีก แม้จะไม่ได้โวยวาย แต่ทุกคนยังคงต้องการรับชมวิดีโอคอนเสิร์ตเวอร์ชันทางการ
ส่วนหลินเยวียน เขาเรียกนักร้องในราชวงศ์ปลามารวมตัวกันในบริษัท
บรรดาปลามาร่วมตัวในห้องทำงานของเซี่ยนอวี๋
ไม่มีใครรู้จุดประสงค์ของเซี่ยนอวี๋
ทุกคนมองดูเซี่ยนอวี๋อย่างกระตือรือร้น
“คือแบบนี้ครับ”
หลินเยวียนมองไปยังสมาชิกราชวงศ์ปลา ไม่ได้ลีลาให้มากความ
“ผมร้องเพลงใหม่ในคอนเสิร์ตทั้งหมดห้าเพลง ถ้ามีผลงานที่ตัวเองชอบก็ลองดูได้ว่าเข้ากันไหม ถ้าเข้ากันก็สามารถนำไปบันทึกเสียงแล้วปล่อยเพลงได้เลยครับ”
สมาชิกราชวงศ์ปลาตกตะลึง
นำเพลงใหม่ในคอนเสิร์ตไปใช้?
หลังจากนั้น!
สมาชิกราชวงศ์ปลาก็ตื่นเต้นขึ้นมาในทันใด!
“เพลงเวอร์ชันจากคอนเสิร์ตที่จะปล่อยอย่างเป็นทางการ นายไม่ได้คิดจะร้องด้วยตัวเองเหรอ?”
“ให้พวกเราร้อง?”
“ทำไมถึงทำแบบนี้ตลอดเลยล่ะคะ”
“คุณก็ร้องเองได้นี่!”
“ไม่จำเป็นต้องส่งต่อให้พวกเราทุกเรื่องก็ได้นะ”
“อีกอย่างพวกเราไม่ได้ร้องได้ดีแบบคุณ”
ซุนเย่าหั่ว เฉินจื้ออวี่ เจียงขุย จ้าวอิ๋งเก้อ เว่ยห่าวอวิ้น และซย่าฝานต่างคนต่างพูด
หลินเยวียนประหลาดใจ
เมื่อก่อนเขาให้เพลงกับทุกคน ทุกคนต่างรับไว้ด้วยความยินดี นึกไม่ถึงว่าครั้งนี้พวกเขาจะปฏิเสธ
เพราะเพลงไม่ดีหรือ?
เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่
เกิดความรู้สึกแปลกประหลาดขึ้นในใจของเขา สีหน้าของหลินเยวียนเรียบเฉยเหมือนปกติ เพียงแต่แววตากลับมองไปทางซุนเย่าหั่ว
เขาไม่สันทัดในการรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ ทำได้เพียงส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่ซุนเย่าหั่ว
“เอาละ…”
ซุนเย่าหั่วก้าวออกจากแถว
เมื่อถูกล็อกด้วยสายตาของรุ่นน้อง เขาจึงรู้ว่าต่อจากนี้ต้องทำอะไรต่อไป
และไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เขาสามารถเข้าใจแววตาของรุ่นน้อง
“เกินจริงเวอร์ชันภาษาฉี!”
ซุนเย่าหั่วตัดสินใจเลือกในทันที
“เพลงนี้ต่อให้นายไม่ให้ฉัน ฉันก็อยากลอง ครั้งแรกที่ได้ฟัง ฉันก็รู้สึกว่าเพลงนี้เหมาะกับฉัน ส่วนเพลงที่เหลือ ถ้าไม่มีใครเลือก ฉันก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ…”
“ฉัน!”
เดิมทีทุกคนยังคงลังเลอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นซุนเย่าหั่วหน้าหนากว่ากำแพง พวกเขาจึงไม่ดึงดันอีกต่อไป ไม่อย่างนั้นจะเป็นการปล่อยให้ซุนเย่าหั่วได้เปรียบเพียงคนเดียว
“งั้นสามวันสามคืนแล้วกัน”
จ้าวอิ๋งเก้อสนอกสนใจเพลงซึ่งใช้เสียงสูง
เฉินจื้ออวี่ซึ่งอยู่ด้านข้างทำตาโต “ต้อง Beat It แล้ว!”
เขาชื่นชอบเพลงสไตล์ร็อกมาโดยตลอด
“ฉันร้องเพลง Lemon ได้ไหมคะ?” เจียงขุยลังเล
เธอชอบเพลงนี้ แต่ไม่มั่นใจว่าถ้าใช่เสียงผู้หญิงร้องเพลงนี้จะเหมาะสมหรือไม่ นอกจากนั้นการเรียนภาษาฉู่ก็เป็นปัญหาเช่นเดียวกัน
“ลองหน่อยแล้วกันครับ”
หลินเยวียนพยักหน้า มองไปทางซย่าฝาน “ร้องลูกโป่งสารภาพรักแล้วกัน”
ซย่าฝานส่ายหน้า “เพลงนี้เขียนจากมุมมองของผู้ชาย”
หลินเยวียนตอบ “งั้นเราต่างคนต่างปล่อยคนละเวอร์ชัน”
“ได้!”
ซย่าฝานพยักหน้า
เว่ยห่าวอวิ้นกล่าวกลั้วหัวเราะ “ฉันไม่เลือกแล้วกันค่ะ สไตล์ของฉันไม่เหมาะที่จะแย่งเพลงกับพวกคุณ”
หลินเยวียนตอบ “เดี๋ยวผมจะให้เพลงใหม่กับคุณ”
จะให้เพลงแด่อลิซกับเว่ยห่าวอวิ้นไม่ได้ นี่เป็นเพลงเปียโน
ทว่าเสียงและแนวเพลงของเว่ยห่าวอวิ้นนั้นกว้างมาก ในราชวงศ์ปลานับว่าเป็นสไตล์ที่หาได้ยาก หลินเยวียนมีแผนการที่เกี่ยวข้องในอนาคต
“ขอบคุณค่ะอาจารย์เซี่ยนอวี๋!”
เว่ยห่าวอวิ้นไม่ได้รู้สึกผิดหวังแม้แต่น้อย เธอเป็นคนใจกว้าง นอกจากนั้นอาจารย์เซี่ยนอวี๋ก็บอกแล้วว่าหลังจากนี้จะมีเพลงให้
……
หลังจากแบ่งเพลงเสร็จ
ทุกคนออกไป
เมื่อเข้าไปในลิฟต์ จู่ๆ จ้าวอิ๋งเก้อจึงเอ่ยขึ้น “ซุนเย่าหั่ว ทำไมคุณถึงต้องกระตือรือร้นขนาดนั้นอยู่ตลอดเวลาด้วย”
“นั่นสิ”
“ถึงจะชอบเพลง แต่ฉันคิดว่าเพลงพวกนั้นน่าจะให้อาจารย์เซี่ยนอวี๋ร้องเอง”
“เห็นอยู่ว่าเขาร้องได้ดีมาก”
“พวกเราควรคิดเผื่ออาจารย์เซี่ยนอวี๋ จะเอาเปรียบเขาตลอดเวลาไม่ได้”
“ถึงอย่างไรเขาก็ต่างจากนักประพันธ์เพลงคนอื่น”
ทุกคนต่างแสดงความเห็น
ซุนเย่าหั่วสูดลมหายใจเข้าลึก
“ผมรู้ว่าพวกคุณกำลังคิดอะไร หลังจากดูคอนเสิร์ตที่มันสุดเหวี่ยงวันนั้นจบ ที่จริงในใจผมก็คิดแบบพวกคุณ อาจารย์เซี่ยนอวี๋ร้องเพลงเก่งซะขนาดนั้น ทำไมถึงให้เพลงกับพวกเราอยู่เสมอ…”
ไม่มีใครเอื้อนเอ่ยวาจา เห็นได้ชัดเจนว่าถูกซุนเย่าหั่วพูดแทงใจดำ
นี่คือเหตุผลว่าทำไมทุกคนถึงมีท่าทีที่ผิดปกติเช่นนี้
“แต่พวกคุณคิดผิด”
ซุนเย่าหั่วพูดอย่างยิ้มแย้ม “อาจารย์เซี่ยนอวี๋ให้เพลงพวกเรา เพราะเขาให้ความสำคัญกับราชวงศ์ปลาอย่างพวกเรา เขาคาดหวังให้พวกเราแข็งแกร่งขึ้น เขาอยากให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น…”
แววตาของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เสียงของซุนเย่าหั่วค่อยๆ ดังขึ้น “และวิธีตอบแทนอาจารย์เซี่ยนอวี๋ที่ดีที่สุดคือยอมรับเพลงเหล่านี้ และคว้าโอกาสที่เขามอบให้ ต้องมีสักวันหนึ่งที่พวกเราแข็งแกร่งพอจะปกป้องเขาได้ พวกคุณเคยดู ‘นักรบแสงศักดิ์สิทธิ์’ กันไหม?”
“เคยดู…”
“เคยได้ยิน เหมือนจะเกี่ยวกับคนธรรมดาได้รับการเลือกจากพระเจ้า ให้กลายเป็นนักรบแสงศักดิ์สิทธิ์ เพื่อปกป้องบุตรแห่งพระเจ้า”
“บุตรแห่งพระเจ้ามอบพลังการต่อสู้ให้กับนักรบแสงศักดิ์สิทธิ์”
“ฉันจำได้ว่าบุตรแห่งพระเจ้าหล่อมาก!”
“นักรบแสงศักดิ์สิทธิ์มีผู้หญิงอยู่สามสี่คน สวยมากเลยละ”
พวกเขาต่างเอ่ยขึ้น
ซุนเย่าหั่วดีดนิ้ว “ดังนั้นพวกคุณเข้าใจหรือยัง บุตรแห่งพระเจ้าไม่มีทางลงมืออย่างง่ายดาย และพวกเราคือนักรบแสงศักดิ์สิทธิ์ จำเป็นต้องปกป้องเขาให้ดี ปกป้องอาจารย์เซี่ยนอวี๋ของทุกคนให้ดี ส่วนพลังในการต่อสู้ของพวกเรา เดิมทีบุตรแห่งพระเจ้าก็เป็นผู้มอบให้ ก็เหมือนกับบทเพลงเหล่านั้น สิ่งที่สำคัญไม่ใช่ว่าเรารับของขวัญจากอาจารย์เซี่ยนอวี๋ ที่จริงแล้วสิ่งสำคัญที่สุดคือหลังจากที่ได้รับของขวัญเหล่านี้จากอาจารย์เซี่ยนอวี๋ พวกเราจะต้องตอบแทนอย่างไรในอนาคต”
ลิฟต์มาถึงแล้ว
ทุกคนแยกย้ายไปพร้อมกับคำบ่น
“เบียวสุดๆ ”
“ไร้เดียงสา”
“หมดคำจะพูด”
“การ์ตูนที่ฉันดูตอนเจ็ดขวบ”
“…”
ซุนเย่าหั่วกลอกตา
คนเหล่านี้ยังไม่มีการตระหนักรู้ทางอุดมการณ์ที่เพียงพอ!
สิ่งที่ซุนเย่าหัวไม่รู้ก็คือ
เมื่อนักร้องคนอื่นๆ เดินออกจากประตูใหญ่ของบริษัท มุมปากของพวกเขายกขึ้น
ผู้คนใต้หล้ามารวมตัวกันเพราะผลประโยชน์
ผู้คนใต้หล้าแยกจากกันเพราะผลประโยชน์
ยกเว้นซย่าฝาน บรรดานักร้องในราชวงศ์ปลาอาจมีวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันในการเข้าร่วมกับเซี่ยนอวี๋ในตอนแรก
ทว่าความคิดของทุกคนเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว
บางทีอาจจะนับว่าไม่รู้ตัวก็คงไม่ได้
การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดล้วนมีร่องรอยให้ติดตาม
และในห้องทำงาน
จู่ๆ เซี่ยนอวี๋ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดต่อสาย
“มีเพลงเปียโนอยู่เพลงหนึ่ง อยากลองดูไหมครับ?”
ปลายสายที่เขาติดต่อไปคือกู้ซี
“ลองค่ะ!”
เสียงปลายสายร้อนรนขึ้นมาในทันที
“อีกประเดี๋ยวคอนเสิร์ตจะเริ่มแล้ว…”
มีเสียงที่สองดังขึ้นอย่างแผ่วเบา
“ยกเลิก!”
เสียงของกู้ตงตอบคนคนนั้นอย่างเด็ดขาด และหลังจากนั้นเธอก็กระซิบเบาๆ กับหลินเยวียน น้ำเสียงตรงข้ามกันอย่างสิ้นเชิง
“อาจารย์เซี่ยนอวี๋ เราเจอกันที่ไหนดีคะ”
“คุณทำธุระของคุณก่อนก็ได้ครับ”
“ฉันไม่มีธุระให้ทำค่ะ…”
ทันทีที่คำพูดนี้จบ เสียงที่สามในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “บ่ายสองโมงมีงานสัมนาเปียโนที่ฉินฉีฉู่เยี่ยนหานร่วมกันจัดขึ้น?”
“ยกเลิก!”
กู้ซียกมือขึ้นปิดลำโพง
“พบอาจารย์หนิวนักเปียโนระดับปรมาจารย์ตอนสี่โมงเย็น…”
“ยกเลิก ยกเลิก ยกเลิกให้หมด…”
“ฉันว่า ฉันรู้แล้วว่าปลายสายท่านนี้เป็นใคร ใช่ไหม อาจารย์เซี่ยนอวี๋~ไม่พบกันนานเลยนะคะ!”
เสียงที่สามดังขึ้น กำลังพูดกับหลินเยวียน
ถ้าจำไม่ผิด เหมือนว่าจะเป็นญาติสักคนหนึ่งของกู้ซี ตอนนั้นเคยพบกับหลินเยวียนครั้งหนึ่ง
หลินเยวียนพูด “ไม่พบกันนานเลยครับ มาที่บริษัทสิครับ สตาร์ไลท์เอนเตอร์เทนเมนต์”
หลินเยวียนวางแผนว่าจะให้เพลงแด่อลิซกับกู้ซี
ในแง่ของทักษะการบรรเลงเปียโน กู้ซีเก่งกว่าหลินเยวียน และมีความเป็นมืออาชีพกว่า
![หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2]](https://i0.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/03/5fa226faAlGmgJjs.jpeg?resize=151,215 "หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
