พ่อเพลงอวี๋ได้โปรดเขียนเพลงภาษาฉู่สักเพลงเถอะ
ไม่รู้ว่าใครตะโกนประโยคนี้ขึ้นมาเป็นคนแรก
ทว่าสิ่งที่ไม่ต้องสงสัยเลยก็คือ
ประโยคนี้ได้ตะโกนความในใจของแฟนคลับชาวฉู่โจวนับไม่ถ้วนออกมา!
ผู้ชมชาวฉู่มากมายจากทั้งสี่ด้านของเวทีคอนเสิร์ตต่างเข้าร่วมการตะโกนในครั้งนี้
“ภาษาฉู่!”
“ภาษาฉู่!”
“ภาษาฉู่!”
“…”
แฟนคลับคนอื่นๆ ในห้องส่งจึงเฮฮาขึ้นมา
อิจฉา[1]หรือ?
ทำไมคอนเสิร์ตมันถึงเปรี้ยวขนาดนี้ล่ะ
ฟังเซี่ยนอวี๋ร้องเพลงภาษาฉี แถมยังร้องเพลงภาษาอังกฤษ สุดท้ายชาวฉู่เหล่านี้จึงอิจฉาขึ้นมา!
แต่ชาวฉู่ไม่ได้ขอมากจนเกินงาม
พวกเขาเพียงแค่ขอให้เซี่ยนอวี๋เขียนเพลงภาษาฉู่ขึ้นมาสักเพลง แต่ไม่ได้เรียกร้องให้เซี่ยนอวี๋ร้องเพลงภาษาฉู่เดี๋ยวนั้นสักหน่อย
ถึงอย่างไรก็เป็นที่รู้กันดีอยู่แล้วว่าเซี่ยนอวี๋ก็ไม่เคยสร้างสรรค์ผลงานเพลงภาษาฉู่มาก่อน
บนเวที
หลินเยวียนก็ได้ยินคำขอจากผู้ชมชาวฉู่โจว
“ได้ครับ”
หลินเยวียนตอบรับ
ทันทีที่ผู้ชมชาวฉู่ได้ฟังดังนั้น ต่อมความตื่นเต้นของหลายคนจึงระเบิดขึ้นมาในทันที
“พ่อเพลงอวี๋สุดยอด!”
ชาวฉู่หลายคนตะโกน อันที่จริงที่ทำเช่นก็เพียงเพื่อความสนุกสนาน
แต่พวกเขานึกไม่ถึงว่าเซี่ยนอวี๋จะตกปากรับคำจริงๆ !
หลินเยวียนเอ่ยขึ้น “เพลงต่อไปจะขอเชิญแขกรับเชิญจ้าวอิ๋งเก้อขึ้นมาขับร้องครับ…”
แขกรับเชิญเดินขึ้นเวที
บทบาทหนึ่งของแขกรับเชิญบนเวทีคอนเสิร์ต นั่นคืออำนวยความสะดวกในการเปลี่ยนการแสดงของนักร้อง
หลินเยวียนร้องมาสิบเพลงติดต่อกัน จำเป็นต้องลงเวทีไปพักสักครู่ และเปลี่ยนชุดไปพลาง
จ้าวอิ๋งเก้อซึ่งเตรียมพร้อมแล้วจึงก้าวขึ้นเวที
เพลงที่เธอจะขับร้องคือผลงานชิ้นโบแดงของเธอ ติดไฟง่ายระเบิดง่าย
ส่วนหลินเยวียนหลังจากเข้าไปยังหลังเวที จึงเร่งเปลี่ยนเครื่องแต่งกายแข่งกับเวลา
“อาจารย์เซี่ยนอวี๋!”
ถงซูเหวินปรี่เข้ามา
“ในเมื่อเสียงเรียกร้องของผู้ชมฉู่โจวดังขนาดนั้น เราเปิดเพลงที่สิบหกในรอบต่อไปเลยดีไหมครับ ส่วนเพลงที่สิบเอ็ดย้ายไปเป็นเพลงที่สิบหก?”
หลินเยวียน “จะไม่กระทบกับการแสดงหรือครับ?”
ถงซูเหวินยิ้มพลางส่ายหน้า “เพียงแต่เปลี่ยนลำดับของเพลงเฉยๆ เรื่องเวทีผมจัดการเอง”
“ได้ครับ”
หลินเยวียนพยักหน้า
เพลงลำดับที่สิบหกของคอนเสิร์ตในครั้งนี้เป็นเพลงใหม่ที่หลินเยวียนยังไม่ได้เผยแพร่
แน่นอน
เพลงใหม่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
ประเด็นสำคัญอยู่ที่…
เพลงนี้คือบทเพลงภาษาฉู่สุดคลาสสิก!
ซึ่งก็คือเพลงภาษาญี่ปุ่นจากบนโลกนั่นเอง!
ถูกต้อง
อันที่จริงไม่จำเป็นต้องให้ผู้ชมชาวฉู่โจวเอ่ยปาก
หลินเยวียนตั้งใจไว้แล้วว่าจะเตรียมเพลงภาษาฉู่ในคอนเสิร์ต
เขาอยากจัดคอนเสิร์ตที่ทำให้ทุกคนประทับใจ เขาไม่มีทางปล่อยให้แฟนคลับชาวฉู่เปล่าเปลี่ยว
ใช้คำพูดของถงซูเหวินคือ ‘ฝนตกทั่วฟ้า’
ตอนนี้ถงซูเหวินต้องการปรับเปลี่ยนลำดับการแสดง น่าจะอยากเซอร์ไพร์สชาวฉู่โจวและผู้ชมคนอื่นๆ ด้วย
แน่นอนว่าหลินเยวียนให้ความร่วมมือ
ไม่ว่าจะเป็นสไตล์เพลงหรือภาษา สไตล์เพลงในคอนเสิร์ตครั้งนี้มีความหลากหลายมาก เขาเองก็เชื่อว่าเพลงนี้จะไม่ทำให้ผู้ชมชาวฉู่ในสนามรังนกแห่งนี้ผิดหวัง!
หลายนาทีผ่านไป
การแสดงของจ้าวอิ๋งเก้อจบลง
หลินเยวียนเปลี่ยนชุดของตนเองเสร็จเรียบร้อย
ท่ามกลางเสียงกรี๊ดดังสนั่น หลินเยวียนก้าวขึ้นบนเวที รับเวทีต่อจากจ้าวอิ๋งเก้อ และปรากฏโฉมต่อหน้าผู้ชมอีกครั้ง!
“เมื่อกี้ลงไปดื่มน้ำมาครับ”
หลินเยวียนเปิดเวทีมาก็เรียกเสียงหัวเราะจากผู้ชมได้ไม่น้อย
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของผู้ชม หลินเยวียนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “เพลงต่อไปเป็นเพลงใหม่ครับ”
เสียงหัวเราะแปรเปลี่ยนเป็นเสียงเฮลั่นในทันที!
“เป็นเพลงใหม่จริงด้วย!”
ในที่นั่งของผู้ชม
การส่งเสียงกรี๊ดอย่างต่อเนื่องทำให้คอของโจวเมิ่งแหบพร่า ทว่าความตื่นเต้นของเธอกลับไม่ได้ลดลง
“ฉันว่าแล้วเชียว คนที่มีพลังสร้างสรรค์มากขนาดนี้อย่างเซี่ยนอวี๋จะไม่ได้เตรียมเพลงใหม่มาเลยสักเพลงได้ยังไง!”
ก่อนที่คอนเสิร์ตจะเริ่มต้นขึ้น
หลายคนก็คาดเดาว่าบางทีเซี่ยนอวี๋อาจเตรียมเพลงใหม่มาให้ทุกคนฟัง
ก่อนหน้านี้ ถึงแม้เพลงเกินจริงเวอร์ชันภาษาฉีจะสร้างความประหลาดใจ แต่แง่หนึ่งกลับไม่ได้นับว่าเป็นเพลงใหม่แต่อย่างใด
อย่างไรเสีย ทำนองของเพลงเวอร์ชันภาษาฉีและภาษากลางก็ไม่ได้แตกต่างกันมากนัก มีเพียงความแตกต่างในการเรียบเรียงเพลง
เพลงต่อไปนี้ น่าจะเป็นเพลงใหม่ที่แท้จริง!
“ครั้งนี้จะเป็นเพลงอะไรนะ”
หวังอวี่ แฟนหนุ่มของโจวเมิ่งใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง
ผู้ชมทุกคนล้วนคาดหวัง
และในสายตาของผู้ชมที่กำลังเฝ้ารอ ข้อมูลชุดหนึ่งก็ปรากฏบนหน้าจอในทันใด
“ชื่อเพลง: Lemon[2]”
“คำร้อง: เซี่ยนอวี๋”
“ทำนอง: เซี่ยนอวี๋”
“ขับร้อง: เซี่ยนอวี๋”
เมื่อเห็นชื่อเพลงนี้ ชาวหานแทบกระโดดลุกขึ้นจากที่นั่ง!
“เป็นเพลงภาษาอังกฤษ!”
“เป็นเพลงภาษาอังกฤษอีกแล้ว!”
“พ่อเพลงอวี๋ยิ่งใหญ่เกรียงไกร!”
“นึกไม่ถึงว่าพ่อเพลงอวี๋จะเขียนเพลงภาษาอังกฤษเพลงใหม่อีก!”
“ดูแลเอาใจใส่แฟนคลับชาวหานอย่างพวกเราดีจริงๆ !”
“พ่อเพลงอวี๋อบอุ่นมากเลย!”
“เขากำลังชดเชยให้พวกเราชาวหานอยู่แน่ๆ !”
“ถึงยังไงก่อนหน้าที่วงการดนตรีหานโจวเราก็ถูกพ่อเพลงอวี๋สั่งสอนไปอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยรอบหนึ่ง”
“ฮ่าๆๆๆ จะสั่งสอนยังไงก็ไม่เป็นไร ขอแค่พ่อเพลงอวี๋ยังยินดีเขียนเพลงภาษาอังกฤษต่อไปก็พอ!”
“เดี๋ยวนะ!”
“เพลงนี้ชื่อ Lemon แปลว่าเลมอน พ่อเพลงอวี๋จงใจใช่ไหม?”
“ครั้งนี้คนฉู่ได้อิจฉาจริงๆ แล้ว!”
“…”
ชาวหานดีใจกันยกใหญ่!
ผู้ชมทุกคนนอกจากชาวฉู่ต่างเฮลั่น!
เนื่องจากชื่อเพลงเป็นภาษาอังกฤษ ดังนั้นทุกคนจึงคิดไปว่านี่เป็นเพลงภาษาอังกฤษ
“ยาเมะเตะ[3]!”
หวังอวี่คลึงขมับ “อิจฉาคนหานจังเลย !”
หวังอวี่เป็นชาวฉู่ เมื่อผู้ชมชาวฉู่ร้องเรียกเซี่ยนอวี๋ โดยหวังว่าอีกฝ่ายจะสร้างสรรค์เพลงภาษาฉู่ออกมาสักเพลง เขาก็เข้าร่วมประสมโรงด้วย
“พ่อเพลงอวี๋ตอบรับพวกนายแล้วไม่ใช่หรอกเหรอ ว่าในอนาคตจะเขียนเพลงภาษาฉู่”
โจวเมิ่งแฟนสาวเอ่ยปลอบใจ
หวังอวี่สีหน้าขมขื่น “ถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันอยากฟังเพลงภาษาฉู่ในคอนเสิร์ตของพ่อเพลงอวี๋นี่นา…”
“พ่อเพลงอวี๋ไม่ได้มีความสามารถครอบจักรวาลสักหน่อย”
โจวเมิ่งเอ่ยอย่างขบขัน “ให้เวลาพ่อเพลงอวี๋ไปเรียนภาษาฉู่สักพักเถอะ”
หวังอวี่ “…”
เหตุผลน่ะฉันก็เข้าใจอยู่หรอก แต่ทำไมเพลงนี้ถึงชื่อว่าเลมอนล่ะ
หวังอวี่รู้คำศัพท์ง่ายๆ ในภาษาอังกฤษ รู้ว่า lemon หมายความว่าเลมอน
แค่นี้ก็อิจฉามากพอแล้ว
จะให้คนฉู่อย่างเราอิจฉาไปเรื่อยๆ อย่างนั้นหรือ?
กินเลมอนจนอิ่มแล้วครับเนี่ย!
หวังอวี่กับโจวเมิ่งเป็นคู่รักต่างทวีป
โจวเมิ่งเป็นชาวฉี จึงไม่เข้าใจความรู้สึกของหวังอวี่
ที่จริงแล้วความรู้สึกของหวังอวี่ ก็เหมือนกับความรู้สึกของผู้ชมชาวฉู่คนอื่นๆ
เมื่อเห็นเซี่ยนอวี๋ร้องเพลงภาษาฉีติดต่อกันหลายเพลง จากนั้นจึงร้องเพลงภาษาอังกฤษอีกหลายเพลง ชาวฉู่จึงเกิดความอิจฉาตาร้อนขึ้นมา!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชื่อเพลงแปลความหมายโดยตรงได้ว่า ‘เลมอน’ ความรู้สึกของชาวฉู่จึงยิ่งซับซ้อนขึ้นมา!
ในเวลานั้น
ในคอนเสิร์ตเริ่มสนทนากันว่าเพลง ‘Lemon’ หมายความว่า ‘เลมอน’ แล้ว
เสียงหัวเราะในสนามรังนกจึงดังขึ้นเรื่อยๆ
เซี่ยนอวี๋ถึงกับร้องเพลงภาษาอังกฤษชื่อว่า Lemon ในช่วงเวลาที่ชาวฉู่กำลังอิจฉาขั้นสุด…
แน่นอนทุกคนรู้ว่านี่เป็นเพียงความบังเอิญ
ทว่าความบังเอิญนี้ตลกมากจริงๆ !
เหมือนกับเป็นความตลกร้ายอย่างหนึ่งก็ว่าได้!
อย่างไรก็ตาม
ขณะที่ชาวฉู่ซึ่งเกิดความรู้สึกซ้อนนี้ขึ้นในใจ กำลังพยายามลืมความเสียใจเกี่ยวกับภาษา และมุ่งความสนใจไปยังการดื่มด่ำเพลงใหม่ของเซี่ยนอวี๋นั้น
เสียงเพลงซึ่งนำพาความสับสนระคนโศกเศร้าท่อนหนึ่งดังขึ้นทันใด
“梦ならばどれほどよかったでしょう
“(จะดีแค่ไหนกันหากทั้งหมดนั้นเป็นความฝัน)
未だにあなたのことを梦にみる
(ตราบจนวันนี้ ฉันยังฝันเห็นเธอ)
忘れた物を取りに帰るように
(ดังหวนกลับไปเก็บสิ่งที่เคยหลงลืม)
古びた思い出の埃を払う
(ปัดฝุ่นความทรงจำเก่าเปรอะเปื้อน)
…”
ไม่มีทำนองอินโทรอย่างที่พบเห็นได้ทั่วไป เพียงช่วงเวลาที่สูดลมหายใจ ท่วงทำนองผสมผสาน ตรงเข้าสู่จิตใจของผู้คน!
ในชั่วพริบตา!
ทั้งคอนเสิร์ตต่างตกตะลึง!
ในช่วงเวลาที่การแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมระหว่างทวีปลึกซึ้งขึ้นทุกวัน ไม่มีใครฟังไม่ออกว่าเพลงของเซี่ยนอวี๋ร้องด้วยภาษาอะไร
ใช่แล้ว
ถึงแม้ชื่อเพลงจะเป็นภาษาอังกฤษ แต่เมื่อมองจากเนื้อเพลงแล้ว เห็นชัดๆ เต็มสองหูว่านี่คือ…
เพลงภาษาฉู่!!!
[1] อิจฉา ต้นฉบับใช้คำว่า ‘กินเลมอน’ ซึ่งเป็นคำแสลง หมายถึงอิจฉา
[2] Lemon โดยโยเนซุ เค็นชิ ศิลปินชาวญี่ปุ่น
[3] ยาเมะเตะ ในภาษาญี่ปุ่นหมายถึง หยุดได้แล้ว หรือหยุดนะ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
