Extraordinary Genius อัจฉริยะเหนือชั้น 866

EG บทที่ 866 พี่จี มือถือฟรีสำหรับพี่ครับ

“เฝิงทำไมนายถึงเรียกให้พี่มาที่จีนล่ะ? นายมีความคิดที่จะทำธุรกิจใหม่หรอ?”

ทุกครั้งที่เฝิงหยู่บอกให้คิริเลนโกมาที่ประเทศจีน คิริเลนโกจะกลับมาพร้อมกับเงินมากมาย นั่นคือเหตุผลที่เขาบินไปทันทีหลังจากได้รับโทรศัพท์จากเฝิงหยู่

“พี่จี ผมเตรียมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ให้พี่ ลองดูสิครับว่าชอบไหม?” เฝิงหยู่ยื่นกล่องให้คิริเลนโก

คิริเลนโกเปิดกล่องด้วยความอยากรู้อยากเห็น นี่…นี่มันโทรศัพท์มือถือหรอ?

โทรศัพท์มือถือรุ่นนี้มีอะไรเป็นพิเศษหรอ? ราคาอย่างมากสุดก็ 2 ถึง 3 พันดอลลาร์สหรัฐ โทรศัพท์รุ่นนี้ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลย ของขวัญที่เฝิงหยู่พูดถึงคือของไร้ค่านี้หรอ?

นี่คือโทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดที่แบรนด์เฟิงหยู่และไอว่าจะเปิดตัวหลังปีใหม่นี้

โทรศัพท์มีเสียงเรียกเข้าแบบโพลีโฟนิก 40 เสียงและหน้าจอขนาด 2 นิ้ว มีหน้าจอ LCD อีกอันตรงฝาปิดและผู้ใช้สามารถดูหมายเลขผู้โทรเข้าได้โดยไม่ต้องเปิดฝาโทรศัพท์

เทคโนโลยีบางอย่างที่ใช้ในโทรศัพท์นี้ทำให้ยังไม่สามารถผลิตในปริมาณมากได้และไม่สามารถวางขายในตลาดได้ แต่สามารถใช้เป็นตัวอย่างสำหรับเทคโนโลยีได้

“เฝิง โทรศัพท์สวยดีนะ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่เห็นโทรศัพท์แบบมี 2 หน้าจอ ขนาดของโทรศัพท์ก็พอดีมือ พี่ชอบของขวัญชิ้นนี้อ่ะ” คิริเลนโกเล่นโทรศัพท์สักพักแล้วพูดกับเฝิงหยู่

โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ดีกว่ารุ่นก่อนๆ และดีกว่าโทรศัพท์โมโตโรล่าที่เขาใช้อยู่ตอนนี้เสียอีก!

แต่คิริเลนโกยังสงสัยว่าทำไมเฝิงหยู่ถึงเรียกให้เขามาหา คงไม่ใช่แค่เรียกให้มาที่นี่เพื่อเอามือถือมาให้หรอก เขาบินจากมอสโกมาปักกิ่งด้วยเที่ยวบินเช่าเหมาลำและมีค่าใช้จ่ายหลายหมื่นดอลลาร์สหรัฐ!

“พี่จี ผมจำได้ว่ารัสเซียยังไม่มีผู้ผลิตโทรศัพท์มือถือใช่มั้ยครับ?” เฝิงหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม

อุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ของรัสเซียอาจแข็งแกร่ง แต่สินค้าอุปโภคบริโภคเทียบกับจีนไม่ได้เลย วิศวกรส่วนใหญ่ที่เชี่ยวชาญด้านอิเล็กทรอนิกส์ถูกใช้งานเพื่อวัตถุประสงค์ทางการทหารเท่านั้น

คิริเลนโกพยักหน้า “ใช่ ประเทศเราก็คล้ายๆ กับจีนนั่นแหละ และสินค้าวนใหญ่ของเราก็นำเข้าจากยุโรปและสหรัฐอเมริกา ตัวอย่างเช่น โมโตโรล่า โนเกีย อีริคสัน ซีเมนส์ ฟิลิปส์ ฯลฯ เมื่อก่อนเรามีโรงงานผลิตโทรศัพท์มือถือ แต่ตอนนี้บริษัทพวกนั้นเข้าซื้อกิจการไปหมดละ”

“นั่นหมายความว่าอุตสาหกรรมโทรศัพท์มือถือในประเทศของพี่ถูกบริษัทต่างชาติพวกนั้นเข้าซื้อกิจการหมดแล้วหรอครับ? พี่สนใจที่จะร่วมมือกับผมและสร้างรายได้จากอุตสาหกรรมนี้มั้ยครับ?” เฝิงหยู่ชี้ไปที่ตัวเองและคิริเลนโก

ดวงตาของคิริเลนโกเป็นประกายทันที “นายกำลังจะบอกว่าโทรศัพท์นี้ผลิตโดยบริษัทนายหรอ?!”

คิริเลนโกหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้งและเห็นโลโก้ของเฟิงหยู่ ซึ่งเขาไม่ได้สังเกตมาก่อน

“พี่คิดว่าไงครับ? ถ้าเราร่วมมือกันผลิตโทรศัพท์มือถือเฟิงหยู่ เราจะได้ส่วนแบ่งการตลาดในรัสเซียหรือเปล่า?” เฝิงหยู่ถาม

“ไม่ใช่แค่รัสเซียเท่านั้นนะ! พี่จะเอาไปขายให้ยุโรปตะวันตกด้วยถ้าทำราคาที่สามารถแข่งขันได้!” คิริเลนโก ตอบอย่างตื่นเต้น

เฝิงหยู่ส่ายหน้า “ พี่จี เรามีหุ้นส่วนในยุโรปตะวันตกอยู่แล้วและเขาเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของเรา ผมปล่อยให้พี่ไปทำตลาดที่นั่นไม่ได้ แต่ผมให้พี่เข้าไปทำตลาดในประเทศของอดีตสหภาพโซเวียตได้ พี่คิดว่าไงครับ?”

คิริเลนโกทำได้เพียงพยักหน้า เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถบังคับให้เฝิงหยู่ทิ้งคู่ค้าเพื่อมาร่วมงานกับเขาได้ นอกจากนี้ คู่ค้าของเฝิงหยู่ก็น่าจะเป็นฟู่กวางเจิ้งและพวกเขาก็เป็นเพื่อนกันด้วย

“พี่จี ไม่ต้องรู้สึกผิดหวังนะครับ มีโรงงานอิเล็กทรอนิกส์ที่เหมาะสำหรับซื้อกิจการในรัสเซียหรือเปล่าครับ? หลักเกณฑ์ก็คือโรงงานนั้นต้องมีแรงงานที่มีฝีมือ เข้าถึงได้สะดวก และเป็นโรงงานขนาดใหญ่” เฝิงหยู่ถาม

คิริเลนโกเกาหัว “ที่ผ่านมาพี่ไม่สนใจเรื่องนี้ แต่ก็น่าจะมีโรงงานสักแห่งที่ตรงกับความต้องการของนายแหละ นายอยากซื้อโรงงานหรอ? เดี๋ยวพี่ช่วยหาให้”

“เปล่าครับเปล่า…” เฝิงหยู่ส่ายหน้า “ไม่ใช่ผมหรอกครับที่อยากซื้อโรงงาน แต่เป็นเราต่างหาก!”

เฝิงหยู่ต้องการอิทธิพลของคิริเลนโกในประเทศของอดีตสหภาพโซเวียตและยินดีที่จะให้ผลกำไรส่วนหนึ่งแก่เขา วิธีนี้จะไม่มีใครกล้าแตะต้องโรงงานพวกนั้นเพราะพี่จีจะปกป้องพวกนั้น!

“เรางั้นหรอ?! นายจะบอกว่านายอยากให้พี่มีส่วนได้ส่วนเสียในโรงงานพวกนั้นด้วยหรอ?” คิริเลนโกอารมณ์ดีขึ้นมาทันที โทรศัพท์รุ่นนี้ได้รับการออกแบบมาเป็นอย่างดีและเมื่อโรงงานต่างๆ เริ่มการผลิต ก็จะได้กำไรสูงกว่าการเป็นแค่ผู้จัดจำหน่าย

“พี่จีครับ ผมจะไม่ให้มีส่วนร่วมในรกิจที่ทำกำไรได้แบบนี้ได้ยังไงล่ะครับ? แต่ผมต้องตั้งกฎขึ้นมาก่อน ผมจะเป็นคนจัดหาเทคโนโลยี ระบบปฏิบัติการของรัสเซียจะได้รับการพัฒนาโดยคิงซอฟท์ สาขามอสโก  และพี่จะเป็นคนจัดการเรื่องการขายและการบริหาร ผมจะลงทุนเงินเพิ่มขึ้นและเป็นเจ้าของหุ้นส่วนใหญ่” เฝิงหยู่พูด

“นั่นไม่ใช่ปัญหา นายจะให้พี่ถือหุ้นเท่าไร” คิริเลนโกถามอย่างกระตือรือร้น

“รัสเซียต้องการโรงงาน 2 แห่ง เบลารุสและยูเครนต้องการโรงงานที่ละแห่ง การผลิตต่อปีจะต้องผลิตโทรศัพท์ได้มากกว่า 1 ล้านเครื่องและต้องมีที่ว่างสำหรับการขยายธุรกิจ ผมจะจ่ายต้นทุน 70% ส่วพี่ก็จัดการส่วนที่เหลือ พี่โอเคมั้ยถ้าผมจะให้หุ้นพี่ 20%?”

นี่เป็นข้อตกลงที่มีกำไรมากเนื่องจากเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือที่พัฒนาโดยไอว่า อิเล็กทรอนิกส์ นั้นมีมูลค่ามหาศาล

คิริเลนโกไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขารีบพยักหน้าทันที “ได้สิๆ พี่สามารถจัดตั้งโรงงานทั้งสองแห่งในรัสเซียได้ แต่นายขายหุ้นเพิ่มให้พี่อีก 1% สำหรับโรงงานในเบลารุสและยูเครนได้หรือเปล่า? พี่อยากให้เพื่อนๆ ของพี่ได้ประโยชน์ด้วย ไม่ต้องห่วงนะ พี่ยินดีจ่ายสองเท่าสำหรับหุ้น 1% นี้”

เฝิงหยู่รู้สึกแย่เพราะเขารู้ว่าราคาที่คิริเลนโกต้องจ่ายในเบลารุสและยูเครนน่าจะมากกว่าหุ้น 1%

“ขายหุ้นให้พี่ 1% หมายความว่ายังไงครับ? ผมรู้ว่าพี่ต้องดูแลเพื่อนๆ ที่นั่นเพื่อบริษัทของเรา ผมจะถือหุ้น 79% ในโรงงานทั้งสองแห่งนั้น และถ้าพวกเขาต้องการหุ้นเพิ่ม ก็บอกผมล่ะกัน” เฝิงหยู่เห็นด้วย

ตลาดยุโรปตะวันออกมีขนาดไม่เล็กและจะให้ผลตอบแทนสูงหากสามารถควบคุมได้ หุ้น1% อาจจะเยอะ แต่สำหรับเฝิงหยู่แล้ว เขาแทบไม่รู้สึกอะไรเลย

คิริเลนโกดีใจมากที่เห็นเฝิงหยู่เห็นด้วยกับคำขอของเขา พวกเขาร่วมมือกันหลายครั้งและเป็นไปไม่ได้ที่จะมานั่งทะเลาะกันเพราะเรื่องหุ้นแค่นี้

“เฝิง! นายคือเพื่อนแท้ของพี่จริงๆ! วางใจได้เลย พี่จะซื้อโรงงานทั้ง 4 แห่งนี้ให้เสร็จโดยเร็วที่สุดและจะไม่ทำให้นายผิดหวัง พี่รับปากกับนายเลยว่าพี่จะซื้ออุปกรณ์และสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดในราคาที่ถูกที่สุดด้วย!” คิริเลนโกตีหน้าอกของเขาและพูด

เฝิงหยู่หัวเราะ “ ผมเชื่อในความสามารถของพี่ครับ โอ้ลืมบอกไปวิศวกรของอดีตสหภาพโซเวียตบางส่วนจะกลับไปพร้อมกับพี่ด้วยนะครับ และพวกเขาจะทำงานในส่วนของพี่ ผมยังมีงานต่อที่ญี่ปุ่นไม่งั้นผมจะไปหาพี่ที่รัสเซียแน่นอน”

นี่เป็นการลงทุนครั้งใหญ่มากและไม่เหมาะที่จะพูดคุยกันทางโทรศัพท์ นั่นเป็นเหตุผลที่เฝิงหยู่เชิญคิริเลนโกให้มาที่ปักกิ่ง

วิศวกรของอดีตสหภาพโซเวียตบางคนอายุมากแล้วและอยากกลับบ้าน แม้ว่าเฝิงหยู่จะให้เงินเดือนสูง แต่หลายคนก็ยังอยากลาออกเพราะพวกเขารู้ว่าเศรษฐกิจของมณฑลในอดีตสหภาพโซเวียตพวกนั้นโดยเฉพาะรัสเซีย เริ่มดีขึ้นมากแล้ว

นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะให้พวกเขากลับบ้านและ…ทำงานให้เฝิงหยู่ต่อไป!