EG บทที่ 736 การปฏิบัติที่แตกต่างกัน
การทำงานที่หน่วยงานราชการเริ่มต้นตอนปลายเดือนกรกฎาคม เหวินตงจวินและจางฮั่นใช้โอกาสนี้ไปเที่ยวพักผ่อน หลิวคุน นักศึกษาดีเด่น ก็เหมือนกับลีน่า เขาจะศึกษาต่อในระดับบัณฑิตศึกษา ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนนี้เขาจึงต้องช่วยอาจารย์ของเขาทำการค้นคว้าวิจัย และมีเพียงเฝิงหยู่และลีน่ากลับไปที่บ้านเกิดของพวกเขา
พ่อแม่ของเฝิงหยู่เคยเจอลีน่ามาก่อนในเมืองปิง พวกเขาพอใจมากกับลูกสะใภ้ในอนาคต
ลีน่าเป็นคนมีการศึกษาและคุณธรรม จางมู่ฮวาแอบบอกกับเฝิงหยู่ว่าเธอได้ไปหาหมอดูเพื่อดูดวงแบบสี่เสาโชคชะตาสำหรับลีน่า หมอดูบอกกับเธอว่าลีน่าเหมาะมากที่จะอยู่เป็นคู่ครองกับเฝิงหยู่ เธอเป็นคนมีโชคที่จะสามารถช่วยส่งเสริมสามีในอนาคตในด้านอาชีพการงาน และจะมีลูกหลายคน
แม้ว่านโยบายการวางแผนครอบครัวของจีนจะมีผลบังคับใช้มาแล้วสองสามปี แต่บทลงโทษเป็นเพียงค่าปรับเท่านั้น จางมู่ฮวาบอกเฝิงหยู่ว่าก็แค่ค่าปรับและเธอก็สามารถจ่ายให้เขาได้ ไม่ว่ายังไงก็ตามเขาต้องมีลูกเยอะๆ ให้ได้
หลี่จื้อสิงอาจจะน่ารัก แต่เขาเป็นหลานชายฝ่ายแม่ของจางมู่ฮวา พ่อแม่ของเฝิงหยู่ไม่สามารถดูแลเขาได้ตลอดเวลา ปู่ย่าของหลี่จื้อสิงไม่มีทางยอมให้เรื่องนั้นเกิดขึ้น นั่นเป็นเหตุผลที่จางมู่ฮวาและเฝิงซิ่งไท่หวังว่าเฝิงหยู่จะมีลูกมากมายเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนเขาในยามแก่
เฝิงหยู่ถามแม่ของเขาว่าถ้าพ่อแม่ของลีน่าต้องการดูแลหลานของพวกเขาด้วยเช่นกันล่ะ? จางมู่ฮวาเกลือกตา นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องการให้พวกเธอสองคนมีลูกเยอะๆ ไง แบบนี้เราทุกคนก็จะได้ดูแลหลานของเราและไม่ต้องมาแย่งกัน
เฝิงหยู่พูดโพล่งออกมา เขาชอบเด็กนะ แต่เขาไม่เห็นด้วยกับความคิดของพ่อแม่ตัวเอง
หากเฝิงหยู่และลีน่ามีลูกสองคน พวกเขาจะต้องถูกแยกออกจากกัน และให้ปู่ย่าและตายายไปดูแลงั้นหรอ? แบบนี้จะดีสำหรับเด็กได้ยังไง? โชคดีที่เฝิงหยู่คิดหาข้อแก้ตัวที่ดีออก ลีน่าเป็นอาจารย์และจะสอนในมหาวิทยาลัยในอนาคต ดังนั้นเธอควรจะเป็นคนที่ดูแลลูกของตัวเอง!
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ลีน่าได้พบกับพ่อแม่ของเฝิงหยู่ แต่เธอก็ยังหน้าแดงเพราะคราวนี้แตกต่างกัน เธอมาพบกับพ่อแม่ของเฝิงหยู่ในฐานะแฟนของเฝิงหยู่ พอจางมู่ฮวาเห็นลีน่า เธอก็จับมือของลีน่าไว้
ลีน่าไม่ได้คิดว่าจางมู่ฮวาจะมอบซองแดงให้เธอและยืนกรานให้เธอเก็บเอาไว้
เฝิงหยู่ก็พูดไม่ออก เขาทำได้เพียงบอกลีน่าให้เก็บไว้ ซองแดงนี้มีความหมายว่าพ่อแม่ของเขายอมรับเธอแล้ว
ลีน่ารู้วิธีสร้างความประทับใจให้กับพ่อแม่สามีในอนาคตของเธอ เธออาสาที่จะทำอาหารกลางวันให้ พ่อแม่ของเฝิงหยู่ยังคงชื่นชมฝีมือการทำอาหารของเธอในระหว่างรับประทานอาหารและบอกว่าฝีมือการทำอาหารของเธอนั้นไม่ต่างกับพ่อครัวระดับจักรพรรดิเลย
เฝิงหยู่รู้สึกว่าพ่อแม่ของเขาพูดเกินจริงไปหน่อย แม้ว่าลีน่าจะสามารถทำอาหารได้ แต่รสชาติก็ธรรมดามาก ไม่สามารถเทียบได้กับพ่อครัวของร้านอาหารระดับ 5 ดาวได้เลย แต่นี่ก็แสดงให้เห็นว่าพ่อแม่ของเขารู้สึกชอบลีน่า
ที่พ่อแม่ของเฝิงหยู่ชื่นชมฝีมือการอาหารของลีน่านั้นก็เพราะอาหารทั้งหมดที่ลีน่าทำมาล้วนเป็นอาหารจานโปรดของเฝิงหยู่ นี่แสดงให้เห็นว่าลีน่าสามารถดูแลลูกชายของพวกเขาได้เป็นอย่างดีในอนาคต
คืนนั้นเฝิงหยู่และลีน่าแกล้งทำเป็นเป็นเด็กดีและนอนแยกห้องกัน แต่หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เฝิงหยู่ก็แอบไปที่ห้องของ ลีน่า และพยายามเปิดประตู
ล็อค!
“ลีน่า ฉันเอง เปิดประตูหน่อย” เฝิงหยู่พูดเบาๆ
ลีน่ายังไม่หลับ เธอพุ่งไปที่ประตูแล้วถามเบาๆ “นายคิดจะทำอะไร? พ่อแม่นายก็อยู่ห้องถัดไป”
“พวกเขาหลับไปแล้ว”
“ถึงอย่างนั้นก็เหอะ เราทำแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวพวกเขาได้ยินเราขึ้นมาจะว่าไง?” ลีน่าพูด
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะเคาะละนะ” เฝิงหยู่พูด
ลีน่าแง้มเปิดประตูเล็กน้อยและเฝิงหยู่ก็เบียดตัวเข้าไปทันทีและล็อคประตูด้านหลังเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า……ไม่มีทางที่เธอจะหนีฉันพ้นได้หรอก! ฉันอยู่นี่แล้ว…….” เฝิงหยู่ผลักเธอลงบนเตียง
หลังจากพวกเขาเสร็จกิจ ลีน่าก็ผลักเฝิงหยู่ให้เขากลับไปที่ห้องของเขา แต่เฝิงหยู่ปฏิเสธและกอดลีน่าจนหลับ
เช้าวันรุ่งขึ้นลีน่าตื่นแต่เช้า เธอปลุกเฝิงหยู่ให้ตื่น เธออยากให้เฝิงหยู่กลับไปที่ห้องของเขา เฝิงหยู่ตื่นขึ้นมาและใส่ชุดชั้นในของเขา จากนั้นเขาก็เปิดประตูออกไป……และเห็นแม่ของเขากำลังทำอาหารเช้า
จางมู่ฮวา เห็นลูกชายของเขาและรีบหันหน้าหนีและแกล้งทำเป็นไม่เห็นเขา เธอยังทำอาหารเช้าต่อไปและเฝิงหยู่รีบวิ่งกลับไปที่ห้องของเขาอย่างรวดเร็ว
แต่เมื่อกลับมาที่ห้องของเขา เฝิงหยู่ก็รู้ว่าเขาพลาดไปแล้ว เพราะเมื่อคืนเขาลืมปิดประตูห้องตัวเอง
นั่นหมายความว่าแม่ของเฝิงหยู่รู้ว่าเขาอยู่ในห้องของลีน่าตลอดทั้งคืน ถ้าลีน่ารู้ว่าพ่อแม่ของเฝิงหยู่รู้ว่าพวกเขานอนด้วยกัน เธอจะต้องตายด้วยความอับอายแน่ๆ!
ในช่วงรับประทานอาหารเช้า พ่อแม่ของเฝิงหยู่มองไปที่พวกเขาทั้งคู่ด้วยสายตาแปลกๆ ลีน่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลังอาหารเช้ าลีน่าอยากกลับไปที่หมู่บ้าน เฝิงหยู่บอกพ่อแม่ของเขาและส่งลีน่ากลับไป
ในรถ ลีน่าหยิกเอวของเฝิงหยู่และถามเขาว่า “เมื่อเช้านี้แม่ของนายเห็นนายแอบออกจากห้องของฉันใช่มั้ย?”
“เปล่านะ! พวกเขาก็แค่เดาเพราะว่าท่าทางของเธอดูเหมือนว่าแอบไปทำอะไรผิดมาไป ตอนที่ฉันออกจากห้องไป แม่อยู่ในครัวและเธอไม่เห็นฉันนะ!” เฝิงหยู่โกหก
แม้ว่าลี่น่าจะสงสัย แต่เธอก็เลือกที่จะเชื่อเฝิงหยู่เท่านั้น
……
“สวัสดีครับคุณป้า คุณลุง” มือของเฝิงหยู่ นั้นเต็มไปด้วยของฝากในขณะที่ทักทายพ่อแม่ของลีน่า แม่ของลีน่ารับของขวัญจากเฝิงหยู่ แต่พ่อของลีน่าไม่แสดงสีหน้าอะไรทั้งนั้น
ลีน่ารู้สึกไม่พอใจและเรียกพ่อของเธอ “พ่อ……”
พ่อของลีน่าพยักหน้า “โอเค นั่งก่อนสิ เดี๋ยวค่อยดื่มกับฉันทีหลัง”
เฝิงหยู่ยิ้มทันที “ได้ครับ”
แม้ว่าเฝิงหยู่จะดื่มไม่เก่ง พ่อขอลีน่าขอให้เขาดื่มด้วย เขาก็ต้องดื่มเป็นเพื่อน แบบนี้จะพัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเขาให้ดีขึ้น
“ฮ่า…….” หลังจากที่ดื่มเหล้าขาวจนหมดแก้ว เฝิงหยู่dHรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อย เขาแอบบ่นในใจ ฉันอุตส่าห์เอาเหล้าขาวที่มีแอลกอฮอล์ 43% มาให้ แต่ทำไมเราต้องดื่มเหล้าขาวขวดนี้ที่มีแอลกอฮอล์ 60% ด้วย?
ลีน่าหยิบอาหารขึ้นมาแล้วใส่ลงในชามของเฝิงหยู่ทันที
พ่อของลีน่าไม่พอใจ พ่อก็กำลังดื่มด้วยเหมือนกัน ทำไมเธอถึงไม่เอาอาหารมาใส่จานพ่อบ้างล่ะ?!
“เสี่ยวเฝิง! เรามาชนแก้วกันอีกรอบเถอะ!”
ชนแก้วอีกรอบหรอ? เฝิงหยู่มองที่แก้วใบใหญ่ในมือของเขา นี่คือแก้วใบใหญ่นะ เขาจะเมาแน่นอนถ้าเขาดื่มอีกแก้ว
แต่เมื่อเฝิงหยู่เห็นพ่อของลีน่าจ้องมองเขา เขาก็จำเป็นต้องทำ “ได้ครับ ชนแก้วกันครับ”
เฝิงหยู่ดื่มเหล้าขาวจนหมดแก้วภายในสองอึก ลีน่ากำลังถูหลังให้เขา และพยายามทำให้เขารู้สึกดีขึ้น เธอผลักขวดเครื่องดื่มเจี้ยนลี้เปาให้เฝิงหยู่ “ดื่มนี่ซะ นายไม่ใช่คนคอแข็ง แล้วยังจะกล้ามาดื่มกับพ่อของฉันแบบนี้อีกหรอ?”
พ่อของลีน่ามองเฝิงหยู่ด้วยสีหน้าแบบชัยชนะ เขาทำท่าเหมือนจะล้อเลียนเฝิงหยู่ เป็นอะไรไปล่ะ? กลัวงั้นหรอ?
เฝิงหยู่ปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ก็แค่แอลกอฮอล์ ผมไม่ได้เมามาสักระยะนึงแล้ว ผมต้องทำให้พ่อของลีน่าประทับใจในตัวผมให้ได้ภายในวันนี้! ผมพร้อมแล้ว!
“มาเลยครับคุณลุง เดี๋ยวผมรินเหล้าให้เองครับ เรามาชนแก้วกันอีกรอบเถอะครับ!”
“มันต้องแบบนี้สิ!” พ่อของลีน่าพอใจและดื่มหมดแก้วภายในอึกเดียว
“คุณคิดจะทำอะไร? เสี่ยวเฟิง รีบกินอะไรซักอย่างเร็วเข้า” แม่ของลีน่าจ้องมองสามีของเธอ
สองแก้วคือเกือบจะเป็นขีดจำกัดสูงสุดของเฝิงหยู่แล้ว แต่เขายังเป็นวัยหนุ่มและแข็งแรง เขายังสามารถรับมือกับมันได้ เขายกแก้วขึ้นอีกครั้งและชนแก้งกับพ่อของลีน่าอีกครั้ง
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เฝิงหยู่ และพ่อของลีน่าก็ดื่มเหล้าขาว 62% หมดสองขวด พ่อของลีน่าก็ไม่ใช่คนดื่มเหล้าเก่ง เขาเพียงแค่ต้องการสั่งสอนบทเรียนเฝิงหยู่เท่านั้น
พ่อของลีน่าก็เมาแล้วเช่นกัน เขาตบไหล่เฝิงหยู่และพูดว่า “เสี่ยวเฝิง นายคอแข็งเหมือนพ่อเลย คราวหน้าเรามาดื่มกันใหม่นะ”
“ได้เลยครับ……ครั้งหน้าเรามาดื่มกันอีกนะครับ”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
