Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี 328

บทที่ 328 – วันสิ้นโลก (4)

ภารในโลกที่ไร้ซึ่งทิศทางใดๆ ไม่มีหน้าหรือหลัง บนหรือล่าง ซ้ายหรือขวา ก่อนหรือหลัง ไม่ว่าจะลมหรือน้ำก็ไม่อาจจะระบุได้

นี่คือการตกผลึกของขั้นสูงสุดในการซ่อนตัวของกาเบรีบลที่เป็นสมาชิกของสี่ยอดเทวทูตแห่งกองทัพสวรรค์ และในตอนนี้คือหัวหน้าสวนอาทิตยอัสดง เขาได้ทำมันอย่างสุดกำลังและในพื้นที่เดียวกันนี้เขาก็ได้ใช้เป็นที่ซ่อนภรรยาของเขาและทำให้เธอพัฒนายิ่งขึ้น ในเวลาเดียวกันที่แห่งนี้ก็คือโลกหลักของสวนอาทิตย์อัสดง

ในตอนที่โลกใบนี้เป็นแบบนี้ไม่เคยมีใครรู้เลย ไม่มีใครรู้ว่ามีโลกใบนี้มานานแค่ไหน ไม่มีใครรู้ว่ามันเริ่มต้นหรือจบสิ้นยังไง ในที่แห่งนี้ทุกๆอย่างคือภาพลวงตา ตอนนี้ในที่แห่งนี้หัวหน้ากองกำลังกำลังเผชิญหน้ากับอยู่

[ฉันไม่คิดเลยว่าฉันจะจัดการได้ยากขนาดนี้กาเบรียล]

ชายหนุ่มรูปหล่อที่มีผมสีทองกับปีที่เหมือนค้างคาวบนหลังเขา ซาตาน เขาได้ยิ้มออกมา พลังเวทย์ที่ทรงพลังได้แผ่กระจายออกมาจากทุกๆส่วนในร่างของเขาตามลมหายใจ

แข็งแกร่ง นี่มันดูไม่เหมือนกับคนที่มาบุกในฐานทัพหลักของกองกำลังศัตรูเลย นี่มันเป็นพลังที่เหนือเกินกว่าจินตนาการ จริงๆแล้วพลังแรงกดดันที่ออกมานี้ไม่ใช่พลังทางร่างกายหรือพลังทางเวทมนต์ แต่ว่าเป็นความสามารถพิเศษที่ทำให้กาเบรีบลต้องตะลึงยิ่งกว่า

[หากนายยังจัดการฉันลำบากแบบนี้ นายก็คงไม่คณามือลูกชายฉันหรอกนะ]

ชายหนุ่มรูปหล่ออีกคนที่ยืนฝั่งตรงข้ามกับกาเบรียลแน่นอนว่าคือกาเบรียล เขามีผมสีเขียวแกมน้ำเงิน และไร้ซึ่งปีกใดๆ เขาได้เปลื่ยนพลังของพระเจ้าไปเป็นของตัวเอง หลีหนีไปจากการเป็นทูตสวรรค์อย่างสมบูรณ์ด้วยการบุกเบิกขั้นพลังด้วยตนเองแล้ว

[นายดูจะภูมิใจกับลูกนายมากเลยนะ แต่ว่าฉันก็รู้อยู่ พวกนายสองคนค่อนข้างจะเหมือนกันในหลายๆด้านเลย โอ้จริงด้วย นายรู้อะไรไหมว่าฉันเป็นคนที่ช่วยให้เขาได้มองโลกกว้างเชียวนะ? มาขอบคุณฉันซะสิ]
[ลูกฉันไม่ได้ต้องการให้นายช่วยเลย พูดกันตรงๆแล้วนายไม่ได้ช่วยด้วยซ้ำ นายมันก็แค่เฝ้าดูสนุกๆเองไม่ใช่หรอ? นายเอาแต่เล่นเสมอไม่ว่าจะเจอกับอะไร มันเป็นแบบนี้มานานแล้วนี่]
[โอ้ นายนี่รู้จักฉันดีจริงๆ]

ชายทั้งสองดูเหมือนเพื่อนสนิทกำลังคุยกันอยู่ แต่ว่าจริงๆแล้วประมาณมานาที่กำลังปะทะกันอยู่ของทั้งสองคนมหาศาลมากๆ ฝ่ายหนึ่งต้องการจะทำร้ายและอีกฝ่ายต้องการจะป้องกัน เมื่อดูจากพลังที่ทัดเทียมกันแล้วและคำนึงถึงว่าที่นี่คือฐานทัพหลักของสวนอาทิตย์อัสงทำให้เห็นได้ชัดเจนถึงพลังของซาตาน

แน่นอนว่ามันยังมีเรื่องอื่นมาเกี่ยวด้วยเช่นกัน กาเบรียลมีพลังในการซ่อนตัวและควบคุมเวลา ในขณะที่ซาตานครอบครองในพลังที่จะทำลายโครงสร้างเวทย์ด้วยพลังเวทย์ที่รุนแรง

[น่าสนใจจริงๆ ฉันแข็งแกร่งกว่านาย แต่ว่าก็อ่อนแอกว่ามิคาเอล แต่จากที่ได้ยินมามิคาเอลก็อ่อนแอกว่าลูกชายนาย จริงด้วยสิถ้างั้นลูกชายนายก็อ่อนแอกว่านายงั้นหรอ?]
[มันไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกนะ แต่ว่าลูกของฉันแข็งแกร่งยิ่งกว่าใครๆ นอกไปจากนี้เขายังซ่อนตัวได้เก่งด้วย]
[โอ้ ก็สมกับเป็นลูกนายแหละนะ]

ทั้งสองคนไม่ได้อยู่ที่นี่เพียงลำพัง ซาตานได้นำกองทัพเร็กน่ากับกองทัพเทวดาตกสวรรค์บุกข้ามา ‘สวนเคเวส’ โลกหลักของสวนอาทิตย์อัสดง และกาเบรียลก็ได้เรียกผู้เฝ้าประตูทั้งหมดมาที่โลกใบนี้

โลกใบนี้ถูกปิดลงและไม่มีใครเข้ามาได้อีก แต่ถึงแบบนั้นก็มีการต่อสู้ที่ไม่มีใครร่วงรู้เกิดขึ้น ท่ามกลางกลุ่มศัตรูยังมีเร็กน่าระดับสูงที่กาเบรียลยังเป็นกังวล และยังมีตัวตนที่สูงส่งกว่าเร็กน่าระดับสูงอีกด้วย

พวกทูตสวรรค์กลายพันธ์เร็กน่าที่เดิมทีมาจากวิญญาณไม่ได้มีอยู่แค่ตัวเดียวแล้ว พลังในการยับยั้งมานาของพวกมันอันตรายมากๆ แล้วหากว่าที่นี่ไม่ใช่โลกหลักของสวนอาทิตย์อัสดง พวกเขาก็คงถูกกดดันจนต้องถอยไปนานแล้ว

ที่พวกเขายังคงได้เปรียบอยู่เล็กๆนั่นมันก็เพราะกาเบรีบลได้ใช้พลังหยุดการเคลื่อนไหวและทำให้เวลาของพวกมันช้าลงทำให้พวกเร็กน่าสู้ได้อย่างยากลำบาก

[ทำไมนายถึงไปร่วมมือกับพระเจ้าอีกแล้วล่ะ? ในตอนขับไล่เขาออกไปนายคือคนที่ช่วยเรานะ นี่นายจะทำอะไรตามใจเกินไปหน่อยแล้วนะ?]
[อะไรกัน? นายก็รู้อยู่แล้วนี่ ฉันมักที่จะชอบสู้ในด้านที่เสียเปรียบไง เมื่อก่อนตอนที่ฉันช่วยนายก็เพราะว่าฉันรู้สึกว่าการสู้กับพระเจ้ามันเป็นเรื่องอันตราย แล้วในตอนนี้ที่ฉันเลือกช่วยพระเจ้าก็เพราะว่ามันดูเหมือนเขากำลังเสียเปรียบไง อ่อ จริงด้วยนายรู้อะไรไหม เขาคนนั้นนะมุดซ่อนตัวอยู่ในโลกของเขาโดยไม่ขยับเลยนะ เขากลัวนายแน่ะ! นายก็น่าจะรู้เหมือนกันนี่ นี่มันตลกมากเลยนะ!]

กาเบรียลคิดเอาไว้แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ในตอนนั้นที่สี่ยอดเทวทูตกับซาตานได้ช่วยกันขับไล่พระเจ้าและริบพลังไป พระเจ้าก็ถูกทำลายไปจนถึงจุดที่น่าจะตายได้แล้ว

แต่ยังไงก็ตามในท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่ได้ฆ่าพระเจ้า มันไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ทำ แต่ว่าพวกเขาทำไม่ได้ อิทธิพลที่พระเจ้ามีต่อพวกเขามากกว่าที่พวกเขาคิดทำให้พระเจ้าหลบหนีและป้องกันการโจมตีสุดท้ายได้

พระเจ้าได้ฝืนเอาตัวรอดมาได้และไปแอบซ่อนตัวอยู่ แม้แต่กาเบรียลก็ไม่รู้ว่าพระเจ้าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน แต่ยังไงก็ตามคนที่กำลังหัวเราะอยู่ข้างหน้าเขาอย่างซาตานจะต้องรู้แน่นอน

ในเวลานี้พระเจ้าน่าจะฟื้นฟูพลังส่วนใหญ่กับมาได้แล้ว ถ้าไม่ใช่อย่างนั้นมันก็ไม่มีทางที่เขาจะใช้เร็กน่าจำนวนมากเหมือนอย่างตอนนี้ได้แน่

[ตอนนี้มันก็เหมือนๆกันกับที่ฉันเลือกต่อต้านสวรรค์นั่นแหละ ต้องขอบคุณลูกชายนายเลยนะที่ทำให้มันน่าสนใจยิ่งขึ้น วิวัฒนาการแห่งโลกที่นายพยากรณ์เอาไว้ใกล้จะมาถึงแล้วเหมือนกันนี่ ทุกๆอย่างคือสิ่งที่นายทำเอาไว้นี่ ในเมื่อฉันเล่นเกมของนาย นายก็ไม่ควรจะบ่นนะ]
[เกมของฉัน แต่นาย…]

นี่มันไร้สาระ ยังไงก็ตามกาเบรีบลได้ปิดปากลงเมื่อเขากำลังจะพูดอะไรกลับไป นี่เขาถูกศัตรูยั่วยุงั้นหรอ? ถ้าลูกเขารู้เขาคงจะหัวเราะเขาแย่แน่เลย

[คุยกันพอแล้วล่ะ มาสู้กันเถอะซาตาน ไม่สิ ฉันควรจะเรียกนายว่าลูซิเฟอร์สินะ]
[เป็นชื่อที่น่าคิดถึงมากเลยนะ แต่ว่าฉันก็ได้ทิ้งชื่อนั้นไปแล้ว ฉันไม่ชอบชื่อนั้นเลย มันฟังดูเหมือนกับพวกขี้แพ้]

กาเบรียลได้ยกมือขึ้นสร้างดาบน้ำขึ้นมาเผชิญหน้้ากับซาตาน ซาตานก็ยังสร้างดาบขึ้นมาจากพลังเวทย์และยิ้มขึ้นมา

[เมื่อก่อน นายไม่ได้ชอบเคลื่อนไหวเลยนี่]
[เมื่อก่อนเป็นยังไงฉันไม่รู้ แต่ว่าหากจะเอาชนะฉันในตอนนี้ นายก็คงจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสัก 20 ปี]
[20 ปีงั้นหรอ… ฉันคิดว่าแค่ 20 นาทีก็พอแล้ว!]

ทั้งสองหัวหน้ากองกำลังได้ปะทะกันแล้ว กาเบรีบลได้ใช้พลังเวทย์ที่เขาดึงมาจากสวนอาทิตย์อัสงดงหยุดร่างกายซาตานเอาไว้ และซาตานได้ใช้พลังเวทย์ที่มหาศาลของเขาตัดทุกๆอย่างที่พุ่งเข้ามาและโจมตีเข้าใสกาเบรียล

โจมตีและตั้งรับ ทั้งสองคนต่างก็เป็นขั้วตรงข้ามของกันและกันที่ไม่อาจจะตัดสินผลลัพธ์ได้ในเร็วๆนี้

[กี้ ก๊าา ควมคุมการเคลื่อนไหวเป็นไปไม่ได้….]
[ท่านซาตานช่วยด้วย… อ๊ากก!]

ท้องฟ้าของโลกใบนี้ไม่มีทั้งกลางวันหรือกลางคืน ไม่มีทั้งพระอาทิตย์ขึ้นหรือตกขึ้น ด้านบนท้องฟ้าในตอนนี้มีก็แต่พวกเร็กน่าและกลุ่มเทวดาตกสวรรค์อยู่ จากมหาเวทย์ของกาเบรียลทำให้การเคลื่อนไหวของพวกเขาทั้งหมดถูกจำกัดเอาไว้ แต่ว่าจำนวนและพลังเวทย์ของพวกเขาก็ยังเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงอยู่ดี

[กำจัดพวกมันทั้งหมด! เมื่อโลกล่มสลายลง พวกเราทุกคนก็จะได้เจอกับหายนะ]
[มันไม่ใช่ปัญหาของเขา โครงสร้างของทั้งโลกใบนี้ หากโลกใบนี้พังลง เราก็จะพังทลายเช่นกัน! นายท่านได้บอกแบบนี้และคำพูดของเขาคือที่สุด เราจะแพ้ที่นี่ไม่ได้!]

สวนอาทิตย์อัสดงได้มารวมตัวกันในวันนี้เป็นครั้งแรก ผู้เฝ้าประตูแห่งสวนอาทิตย์อัสดงที่ได้อดทนเก็บข้อมูลและปรับแต่งโลกมาเป็นเวลานานส่วนใหญ่ต่างก็ติดตามหัวหน้าอย่างซื่อสัตย์ แม้ว่าจะมีบางคนที่อารวาดขัดคำสั่งก็ตาม

จริงๆแล้วหัวหน้าผู้เฝ้าประตูส่วนใหญ่ที่ทำอะไรไม่ประมาทและระมัดระวังมาตลอดก็ยังยอมรับในคำสั่งของหัวหน้ากองกำลังเมื่อหัวหน้าต้องการ! และในเวลานี้ผู้เฝ้าประตูทั้งหมดก็มาที่นี่ตามคำสั่งของหัวหน้าเพื่อต่อต้านเร็กน่ากับเทวดาตกสวรรค์โดยไม่ยอมถอยเลย

“ที่รัก… อย่าเป็นอะไรไปนะ ถ้าคุณเป็นอะไรไปฉันไม่ยอมแน่”

ภรรยากาเบรียลหรือคิมเยซอลแม่ของยูอิลฮานก็ยังต่อสู้กับศัตรูท่ามกลางผู้เฝ้าประตู จิตวิญญาณที่ได้สื่อสารกับเธอเมื่อก่อนจริงๆแล้วคือสิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่สังกัดสวนอาทิตย์อัสดงเพื่อป้องกันโลกหลักใบนี้ด้วย เพราะงั้นการร่วมมือกับเธอและจิตวิญญาณพวกนี้จึงรื่นไหลไร้ที่ติ

ยังไงก็ตามถึงแม้ว่าเธอจะสร้างความเสียหายให้กับเร็กน่าหรือเทวดาตกสวรรค์อย่างรุนแรงด้วยเวทย์มิติเวลาของเธอ แต่สายตาของคิมเยซอลก็จ้องอยู่ที่กาเบรียลแทบจะตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะโกรธเขายังไง เธอก็ยังอยากที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเขาอยู่ดี

ทุกๆอย่างได้เปลื่ยนแปลงไปอย่างมากในวันที่โลกได้เจอเข้ากับมหาภัยพิบัติ แต่ว่ามีอยู่สองสิ่งสำคัญที่เธอไม่เคยลืมหรือสูญเสียไปจากใจ นั่นก็คือสามีกับลูกของเธอ

ในวันที่มีช่วงเวลายาวนานไร้จุดหมายทุกๆอย่างได้หายไป แต่ว่าอารมณ์ของเธอที่มีต่อครอบครัวและความสัมพันธ์ที่มีร่วมกันต่างก็เปล่งประกายไม่เคยหดหายไปเลย

‘ไม่ ตอนนี้ก็มีพวกสาวๆด้วย’

ลูกชายของเธอที่ได้กลับมาเจอกันกับเธอหลังจากผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมาได้กลายเป็นคนที่เก่งมากๆไปแล้ว เธอยังได้รู้ว่าสามีเธอก็เป็นคนเก่งๆมากเหมือนกัน แต่ว่านี่มันไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือมีสาวๆมากมายที่ชอบในตัวลูกของเธอ

เธอไม่ยอมรับให้สามีนอกใจเธอ แต่ว่าเธอรู้สึกพอใจมากๆที่ได้เห็นสาวๆมากมายอยู่กับลูกของเธอ พอมาที่นี่เธอได้รู้ตัวเองเลยว่าเธอมันพวกปากว่าตาขยิบ แต่เธอก็มีความสุขกับมัน

จนกว่าเธอจะได้เห็นเด็กๆเหล่านั้น ไม่สิ จนกว่าที่เธอจะได้เติมเต็มความฝันกลายมาเป็นคุณย่าที่ทำทีมเบสบอลขึ้นมา เธอก็จะไม่มีวันยอมตายเด็ดขาด

“เพราะงั้นฉันต้องมีชีวิตรอดต่อไป”

ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่จะต้องมีชีวิตต่อไป แต่ยังมีทั้งสามีของเธอ ลูกของเธอ วาวๆ และหลานๆของเธอด้วย ทุกๆคนจะต้องรอดไปด้วยกัน

คิมเยซอลได้เปิดใช้งานอาร์ติแฟคที่ลูกชายของเธอมอบมันให้กับเธอและมองไปด้านหน้า เธอสัมผัสได้ถึงเร็กน่าระดับสูงที่เคลื่อนไหวไม่ได้เพราะเวทย์จากสามีเธอ

พวกมันแต่ล่ะตัวต่างก็มีพลังถึงระดับคลาส 7 และมีพลังในการยับยั้งมานาด้วย สามีของเธอทำให้พวกมันนิ่งอย่างนี้ได้ยังไงเธอไม่รู้เลย

“แต่ว่าอย่างน้อยฉันก็ช่วยสามีของฉันได้”

เธอได้ยกคทาขึ้นมาและใช้มานาทั้งหมดที่เธอมี เวทย์ที่เธอได้ตระหนักรู้จากโลกใบนี้และเวทย์ที่เธอได้พัฒนาไปในทิศทางใหม่เพราะลูกชายของเธอได้ถูกปล่อยออกมาจากอาร์ติแฟคและเข้าโจมตีศัตรู

[ติดคริติคอล!]

เพราะเธอได้ฝึกเวทย์ของเธอมาในมิติที่เวลาหยุดนิ่งจากสามีของเธอ เธอได้ปลุกความสามารถที่คล้ายกันกับของสามีขึ้นมา จากคำพูดของสามีเธอเขาไม่ได้หวังไว้ขนาดนี้แสดงว่าบางทีอาจจะเพราะพรสวรรค์ของเธอเอง

สามีเธอเขาได้ทำนายว่าศักยภาพของลูกชายเขาจะยิ่งกว่าเขา เพราะงั้นคนเป็นแม่อย่างเธอก็ไม่น่าจะด้อยไปกว่ากันด้วย

กาเบรียลได้มองเห็นในการเกิดของลูกชายเขา แต่ว่าเขาไม่ได้เห็นในการพัฒนาของคิมเยซอลที่เป็นภรรยา พูดๆกันแล้วเธอคือตัวแปรและเธอก็มีความสุขกับมัน ด้วยอาร์ติแฟคที่ยูอิลฮานสร้างให้กับเธอโดยเฉพาะบวกกับส่วนต่างๆทำให้เกิดผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงงออกมา

[คุณได้ปลุกพลังเวทย์ชนิดใหม่]
[คุณอาจจะไม่ใช่คนแรกที่สร้างได้ พลังในการบิดเบี้ยวเวลามีอยู่แล้ว แต่คุณสามารถที่จะทำลาย จัดการควบคุม และแทกแซงเวลาที่บิดเบี้ยวอยู่แล้วได้ คุณได้เรียนรู้เวทมนต์มิติเวลา ‘ทลาย’]
[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]

เร็กน่าระดับสูงได้บิดเบี้ยวและหายไป เมื่อเห็นแบบนี้คิมเยซอลได้ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ค่าประสบการณ์จำนวนมากได้หลั่งไหลเข้ามาในตัวเธอและฟื้นฟูมานาเธอขึ้นมาจากการเพิ่มเลเวลขึ้นทำให้เธอได้เตรียมที่จะใช้เวทย์อีกรอบหนึ่ง

สวนอาทิตย์อัสดงและกองทัพจรัสแสงกำลังอยู่ในการต่อสู้ที่จะทำลายฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งให้ได้