Everyone Else is a Returnee โดดเดี่ยว 1000 ปี 292

บทที่ 292 – ความสำเร็จ (2)

เลือดสีขี้เถ้าได้กระจายออกไปจนทั่ว นี่คือวินาทีที่ไดเอลได้ตัดสินใจจะโจมตีราฟาเอลและทำให้บันทึกของตัวเขาได้เปลื่ยนไปเองจากคำสั่งของซาตาน

วินาทีที่การสนับสนุนจากโลกใบนี้ที่เขาได้รับจากการเป็นสมาชิกของกองทัพสวรรค์ได้ถูกตัดลง นี่คือวินาทีที่ยูอิลฮานตัดสินใจเคลื่อนไหว

[อ๊าาา ฮ่าห์…!]

การโจมตีสิบสองครั้งซ้อนกันในจุดๆเดียวด้วยหอกไร้วิถีได้ทำให้เกิดรูขนาดใหญ่ขึ้นมาบนท้องของไดเอล เลือดที่กำลังเปลื่ยนเป็นสีดำของเขาได้กระจายออกไปทั่ว พร้อมทั้งเนื้อ หนัง กระดูกของเขา และขนปีกที่เป็นทั้งสีดำและขาวด้วยเช่นกัน

“สวัสดี! เจ็บไหมล่ะ?”
[อ๊าา! แค่ก!]

ยูอิลฮานได้เล็งโจมตีทั้งหัวใจและหัวไหล่ที่เป็นจุดอ่อนของทั้งทูตสวรรค์และเทวดาตกสวรรค์ แม้ว่าไดเอลจะได้ใช้มานาของเขาป้องกันเอาไว้เมื่อพบการโจมตีนี้ทำให้หัวไหล่ของเขาไม่ถูกทำลายไปจนหมดก็ตาม แต่ว่าหัวใจของเขาก็ได้หายไปหมดแล้ว ปีกของเขาคู่หนึ่งก็ถูกตัดออกไปเช่นกัน

นี่เป็นบาดแผลร้ายแรงถึงชีวิตเขาได้เลยหากว่าเขาไม่ลืมหนีไปรักษาตัวเองในทันที หากว่าเป็นเขาในสภาพปกติ เขาจะไม่มีทางบาดเจ็บแบบนี้แน่ แต่ว่ายูอิลฮานได้เล็งโจมตีเข้ามาในตอนที่เขากำลังเปลื่ยนจากทูตสวรรค์ไปเป็นเทวดาตกสวรรค์ทำให้พลังป้องกันเขาลดลงไปเสี้ยววินาทีหนึ่่ง

[แกคือ!?]
“ฟู่”
[ฟู่]

ลมหายใจเพลิงได้ออกมาจากริมฝีปากของยูอิลฮานเมื่อเขาเข้ามาใกล้พอจะใช้หอกโจมตี

ไดเอลได้รีบเปิดตากว้างและพยายามจะโจมตีกลับไป แต่ว่าในตอนนี้ ยูอิลฮานได้เปิดใช้งานการร่วงหล่นและโซ่เพลิงวิญญาณได้พุ่งเข้ามารัดพันทั่วร้างไดเอลเอาไว้แล้ว นอกจากการลอบโจมตียังมีแบบนี้อีกงั้นหรอ? ในตอนนี้สิ่งเดียวที่ไดเอลยังทำได้อยู่ก็คือตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

“เฮ้ นายควรจะกังวลทางราฟาเอลมากกว่าตัวฉันไม่ใช่หรอกหรอ?”

ยูอิลฮานได้ขยับปากขึ้นเป็นรอยยิ้มราวกับว่าเขาเข้าใจดีถึงทุกสิ่งที่ไดเอลขึ้น ในตอนนี้ทีริ้้วสีทองปรากฏขึ้นที่ดวงตาสีแดงเพลิงของเขา ริ้วสีทองนี้ดูคล้ายคลึงกับของสัตว์เลื้อยคลาน

“ในตอนที่นายคิดแบบนั้นนายก็ซวยแล้ว”
[อ๊าากกกกก!?]

ไดเอลได้รู้ถึงความผิดพลาดของเขาและพยายามจะดิ้นรนหนีไปจากยูอิลฮน แต่ว่าความพยายามทั้งหมดของเขากลับมีแต่ความล้มเหลวตอบกลับมา

การร่วงหล่นได้ถูกเสริมพลังขึนถึงสองระดับจากเกราะร่างมังกรเพลิงวิญญาณ ต่อให้เป็นคลาส 7 ก็ยังถูกทำให้ลดระดับพลังลงและไม่อาจจะขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว

[ยูอิลฮาน มนุษย์… สิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ กล้าที่…]
“เอ๋ นี่มันอาร์ติแฟคสินะ?”

ยูอิลฮานคิดว่าอัครเทวทูต(แก้จากเทวทูตธรรมดาๆเป็นอัครเทวทูตนะครับ)คลาส 7 จะไปไหนมาไหนโดยไม่เตรียมตัวอะไรซะอีก ตัวเขาได้เจอกับกระแสมานาที่อยู่ภายในอกของไดเอลและใช้เพลิงเข้าปกคลุมในทันที นี่มันคล้ายๆกันกับตอนที่ยูอิลฮานใช้เพลิงเพื่อเสริมพลังให้กับพรรคพวก แต่ว่าเพลิงที่ครอบคลุมอาร์ติแฟคนี้ต่างกันออกไปนิดหน่อยก็คือผลลัพธ์ของมันเป็นการทำลายทิ้งแทน

[สกิลการร่วงหล่นได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 72]

[…อะไรกัน?]

ไดเอลได้แต่ตกตะลึงออกมา ยูอิลฮานไม่ได้สนเลยสักนิดว่าอาร์ติแฟคนั่นจะมีผลอะไร เขาได้ทำลายมันทิ้งไปโดยที่ยังไม่ได้ทำงานเลย

[แก อะไรกัน? ได้ยังไง?]
“นายคงไม่ได้คาดหวังจะได้คำตอบจากฉันใช่ไหมนะ?”

ไดเอลได้ตัวสั่นแล้ว ยูอิลฮานได้แสยะยิ้มออกมาก่อนที่จะใช้หอกเพลิงโจมตีซ้ำลงไปในแผลของไดเอลด้วยหอกสะบั้นจักรวาล หอกที่แทงออกมาครั้งนี้ได้เต็มไปด้วยพลังแห่งมังกรและเพลิง มันลุกไหม้จนสว่างยิ่งกว่าในตอนที่สเปียร่าใช้ในตอนที่เธอมีชีวิตซะอีก

[ติดคริติคอล!]

เลือดได้พุ่งกระจายออกมาอีกครั้งหนึ่ง อาร์ติแฟคที่ถูกเพลิงปกคลุมอยู่ก็ได้ขาดครึ่งออกไปดูเหมือนว่านี่จะเป็นอาร์ติแฟคที่มีพลังในการรักษาผู้ใช้ชั่วคราวและจะทำการเทเลพอตผู้ใช้งานไปที่อื่นโดยการสุ่ม แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

ยูอิลฮานได้ยิ้มออกมา

“ลาก่อนนะ”
[เดี๋ยวก่อนมนุษย์! ไม่สิผู้อยู่เบื้องบนคนใหม่! ท่านซาตานมี-]

ทัศนคติของไดเอลได้เปลื่ยนไปทันที แต่ว่านี่มันก็ปกติเอามากๆ ยูอิลฮานได้ตวัดหอกของเขาอย่างไม่ลังเล หอกเพลิงสิบเล่มไดพุ่งออกมาจากเกราะร่างมังกรเพลิงแทงทะลุเข้าไปในส่วนต่างๆบนร่างกายของไดเอลทันที

และนี่คือช่วงสุดท้ายของชีวิตเขาแล้ว

[คุณได้รับค่าประสบการณ์]
[คุณได้รับบันทึกของไดเอลเลเวล 537]
[สกิลบันทึกได้เพิ่มเลเวลขึ้นเป็น 93]

ระหว่างเก็บศพกลับมายูอิลฮานก็บิดตัวไปมา สกิลการร่วงหล่นได้ถูกยกเลิกไปแล้วทำให้มานาทั้งหมดได้กลับเข้ามาตัวยูอิลฮานและหายไปอย่างไร้ร่องรอย นัยน์ตาสีทองของสัตว์เลื้อยคลานในตาของเขาก็หายไปเช่นกัน

เลียร่าที่เตรียมตัวสำหรับเหตุการณ์เลวร้ายมาตลอดก็ยังได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและเก็บหอกของเธอกลับไป

[พระเจ้า มันจบลงแล้ว…]

ราฟาเอลได้กลายเป็นตกตะลึงจนนิ่งไปทันทีที่ได้เห็นสิ่งที่ยูอิลฮานทำลงไป แม้ว่าในระหว่างที่เขาฆ่าคนทรยศคลาส 6 ที่เหลืออยู่เขาก็ยังกังวลเรื่องการเคลื่อนไหวของไดเอลมาตลอด แม้กระทั่งตัวเขาเองก็ยังไม่อาจจะระเบิดการโจมตีแบบยูอิลฮานได้เลยทั้งๆที่ตัวเขาเป็นถึงหนึ่งในสี่ยอดอัครเทวทูต

หากว่ายูอิลฮานเลือกมาโจมตีเขาแทนจะเกิดอะไรขึ้นนะ? เขาก็ไม่อาจจะรับประกันในความปลอดภัยของตัวเองได้เหมือนกัน ถึงเขาจะไม่ตายไปง่ายๆเพราะพลังการรักษาของเขาก็ตาม

[เป็นพวกระดับเบื้องบน…อย่างที่คิด เป็นมนุษย์ที่มีคุณสมบัติจริงๆ ถึงแม้ว่านายจะไม่ใช่มนุษย์อีกแล้วก็ตาม]
“นายรู้ด้วยหรอ?”

ยูอิลฮานได้ถามกับราฟาเอลที่ยังตะลึงอยู่

“ถ้านายไม่จัดการฉันขอได้ไหม?”

ยูอิลฮานได้ชี้หอกไปที่คนทรยศที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ ราฟาเอลได้ส่ายหน้าอย่างอึดอัดใจทันที

[…ไม่ เราจะจัดการมันเอง การกำจัดคนทรยศคือภารกิจของกองทัพสวรรค์เรา เพราะงั้นให้เราจัดการเถอะนะ]
“ตามใจ”

ราฟาเอลกับทูตสวรรค์คนอื่นๆได้กัดฟันและเคลื่อนไหวเร็วยิ่งขึ้นเมื่อได้เห็นความไม่สนใจใดๆของยูอิลฮาน ยังไงก็ตามคนทรยศพวกนี้ไร้พลังไปหมดแล้ว ความหวังทั้งหมดของพวกเขาได้ถูกยูอิลฮานบดขยี้ไปนับตั้งแต่ที่ไดเอลตายไปแล้ว

[ทะ ท่านไดเอลตายไปทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร…]
[พวกเราไม่รอดแล้ว พวกเราไม่…]
[นี่คือจุดจบของคนทรยศงั้นหรอ? อ๊า ฉันมันก็แค่แมงเม่าโง่เขลางั้นสินะ? อ๊าาา เทพเจ้า ฉันมัน…]

ราฟาเอลกับทูตสวรรค์รู้สึกอึดอัดเล็กมากๆกับการที่ต้องจัดการคนทรยศที่เป็นเหมือนกับดอกไม้เฉาตายไปแล้ว ในเวลาเดียวกันยูอิลฮานก็ได้ฟื้นฟูมานาเขากลับมาและกำลังซ่อมอุปกรณ์ เลียร่าได้ถามเขาอย่างสับสนทันที

“ฉันคิดว่านายจะจัดการพวกนั้นด้วยซะอีกนะ”
“อืมม ดูเหมือนว่าทางฝั่งนู้นจะมีเรื่องคุยกับฉันเยอะเลยนะ ในเมื่อพวกเราอาจจะได้ร่วมมือกันไปอีกซักพัก ฉันก็คงไม่โจมตีทูตสวรรค์ไม่ได้แล้วล่ะ”

ยูอิลฮานพูดถูก หลังจากการสู้รบที่ทั้งผู้โจมตีและผู้ถูกโจมตีอึดอัดได้จบลงไป ราฟาเอลก็ได้พูดออกมาหลังจากที่เก็บเอาศพคนทรยศทั้งหมดไป

[นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้เจอกันงั้นสินะ? ฉันราฟาเอล หนึ่งในสี่ยอดอัครเทวทูตจากกองทัพสวรรค์]
“ฉันยูอิลฮานจากเอิร์ธ(เอิร์ธนี่คือชื่อเรียกของโลกยูอิลฮานนะครับ)”
[นายเป็นคนที่โจมตีโลกที่สวรรค์ครอบครองอยู่แล้วฆ่าทูตสวรรค์ แถมยังขโมยโลกไปด้วยถูกไหม?]
“ใช่แล้วล่ะ”

ทูตสวรรค์ที่พึ่งจะสู้จบลงได้โกรธกับการยอมรับนี้ของยูอิลฮาน แต่ว่าราฟาเอลก็โบกมือให้พวกทูตสวรรค์ใจเย็นลงไป ราฟาเอลในตอนนี้กำลังปฏิบัติกับยูอิลฮานเหมือนเป็นหนึ่งในผู้นำกองกำลังแล้ว

มันเป็นเรื่องปกติมากๆที่กองกำลังหนึ่งจะไปขโมยโลกของกองกำลังอื่นๆมา และการที่ศัตรูมาจับมือกันเมื่อเวลาผ่านไปก็ไม่ใช่เรื่องที่หายากด้วย

[ฉันซาบซึ้งมากที่นายยอมพูดออกมาตรงๆ ถ้างั้นทำไมนายถึงได้เปลื่ยนมาล่าคนทรยศล่ะ?]
“ถ้าฉันบอกไปพวกนายจะเชื่อไม่ล่ะ?”
[ไม่รู้สึก อาจจะไม่ก็ได้]

ราฟาเอลได้ตอบกลับมาด้วยแล้วยิ้ม ยูอิลฮานได้ส่งเสียงขึ้นจมูกขึ้นมาจากคำนี้ และจากนั้นราฟาเอลก็ได้พูดคำที่ยูอิลฮานคาดเอาไว้ออกมา

[ฉันอยากจะขอเป็นพันธมิตรกับนาย ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรที่ทำให้นายต้องเคลื่อนไหวจัดการคนทรยศอย่างเร่งรีบก็ตาม แต่ว่าฉันจะเป็นคนนำทางนายไปในโลกที่อยู่ใต้การปกครองของกองทัพสวรรค์เอง เพราะงั้นมากับฉันสิ]
[ท่านราฟาเอล!]
[ไม่ได้นะครับ!]
[ทุกคนเงียบก่อน พวกนายทุกๆคนก็น่าจะได้เห็นความสามารถในการมองคนทรยศและฆ่าคนทรยศไปแล้วนี่ ในตอนนี้เราต้องการให้เขาช่วยเรา ช่วยหยุดทำเหมือนกับเขาคนนี้เป็นมนุษย์ธรรมดาแล้วก็หยาบคาบกับเขาได้แล้ว]

เมื่อเขาได้สั่งทูตสวรรค์ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ทูตสวรรค์ทุกๆคนต่างก็หยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจและถอยกลับไป หลังจากเห็นแบบนี้ยูอิลฮานก็ตอบกลับไป

“จากที่ฉันรู้มาตอนนี้พวกนายก็น่าจะยุ่งมากนี่ นายที่เป็นหนึ่งในสี่ยอดทูตสวรรค์มีเวลามาให้ฉันด้วยงั้นหรอ?”
[ก็เพราะว่าเรายุ่งนั่นแหละทำให้การกำจัดคนทรยศเป็นเรื่องสำคัญ]

ดวงตาราฟาเอลได้สาดประกายเร้นลับออกมา

[หากว่าคนทรยศมาอารวาดในตอนสงครามสุดท้ายมันไม่ดีแน่]
“สงครามสุดท้าย? นั่นดูน่าสนใจจริงนะ แต่ว่าถ้าเป็นแบบนั้น…”

ยูอิลฮานได้คิดอยู่ครู่หนึ่งว่าเขาจะขออะไรจากกองทัพสวรรค์ได้สำหรับเรื่องนี้ ยังไงก็ตามในท้ายที่สุดเขาก็ส่ายหัวออกมา เขาได้วางแผนที่จะกวาดล้างคนทรยศของกองทัพสวรรค์ออกไปในเร็วๆนี้อยู่แล้ว ต่อให้กองทัพสวรรค์ไม่ให้อะไรเขา เขาก็คงต้องทำอยู่ดี แถมตอนนี้สมบัติที่กองทัพสวรรค์ครอบครองอยู่ก็ไม่ได้มีอะไรที่ดึงดูดใจเขาขนาดนั้น

“ดี ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ”
[ฉันยินดีนะที่เราได้ร่วมมือกันเร็วแบบนี้ ฝากตัวด้วยแล้วกันนะ โอ้แล้วก็กับมังกรน้อยแล้วก็เลียร่าด้วยนะ ฝากตัวด้วย]

ราฟาเอลได้จับมือกับยูอิลฮานก่อน ยูอิลฮานได้จับมือกับเขาอย่างไม่ลังเล ส่วนยูมิลได้ส่งเสียงฟึดฟัดออกมาและเลียร่าก็แทบจะกรี๊ดออกมา แต่ราฟาเอลก็ไม่ได้สนใจ

[ฉันคิดว่านายคงจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วนะ พื้นที่ของกองทัพสวรรค์น่ะกว้างใหญ่มากๆ เราจะต้องใช้เวลากันมากเลยล่ะ]
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก นายแค่นำทางฉันไปก็พอ โอ้ ฉันได้ให้คนทรยศกับนายไปในคราวนี้แล้ว แต่ว่าเรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วนะ ฉันจะเป็นคนที่ฆ่าพวกนั้นเองเพราะงั้นนายก็แค่ตามจับคนที่หนีไปก็พอ ถ้านายปฏิเสธเรื่องนี้ฉันก็จะไม่ปฏิบัติตามนาย”
[พอมาได้ยินแล้ว นายดูดุร้ายจังเลยนะ]

ราฟาเอลได้ยิ้มแห้งๆออกมาและหันไปมองทูตสวรรค์คนอื่นๆ

[ตั้งใจกับการปกป้องเฟย์ร่าเอาไว้นะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นให้รายงานมาทันที]
[รับทราบครับ!]
[ท่านราฟาเอล มนุษย์นั่น….]
[ตั้งใจทำหน้าที่ของนายไป]

ราฟาเอลได้แยกตัวจากทูตสวรรค์และเดินทางไปกับยูอิลฮาน เลียร่าได้มองมาที่ยูอิลฮานด้วยสายตาเป็นกังวล แต่ว่ายูอิลฮานก็แค่ลูบหัวเธอและหัวเราะออกมา

เขารู้ว่าเธอกังวลเรื่องอะไร บางทีก็เพราะว่าราฟาเอลคนนี้ไม่มองยูอิลฮานในแง่ดีนี้

มันไม่มีทางที่ยูอิลฮานจะไม่รู้ตัวอยู่แล้ว เขาจำได้ว่าเขาเคยได้ยินมาว่ากองทัพสวรรค์ไม่ยอมรับในตัวตนเบื้องบนคนอื่นๆด้วย

ยังไงก็ตามราฟาเอลก็น่าจะรู้เหมือนกันว่ายูอิลฮานระแวงเขาอยู่ เขาอาจจะตุกติกอะไรอยู่ก็ได้ เพราะแบบนี้แหละมันถึงได้น่าสนใจ

ยูอิลฮานได้มองดูมือของเขาที่จับกับราฟาเอลและหัวเราะออกมา

‘อัครเทวทูตผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นตัวแทนของเทพเจ้าและเป็นคนที่ได้รับพลังมามากที่สุด… ในที่สุดฉันก็ได้เจอเขาแล้ว’

ดวงตาของยูอิลฮานได้เป็นประกายขึ้นมา ข้อความข้อความหนึ่งได้ปรากฏขึ้นมา

[สกิลบันทึกได้เพิ่มเลเวลเป็นเลเวล 95]

‘ชิ้นส่วนสุดท้ายที่จำเป็นสำหรับการเป็นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงแล้วก็กลายเป็นเทพเจ้าคนที่ 5’

ใครจะเป็นคนถูกกลืนกินกันนะ? ยูอิลฮานได้ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายยิ่งกว่าราฟาเอลและเดินทะลุเข้าไปในประตูมิติ