Eternal Martial Sovereign 96 วิญญาณปีศาจ

ตอนที่ 96 วิญญาณปีศาจ
หลังจากที่ค้นหาซากปรักหักพังต่อ เซี่ยวหยุนก็ไม่พบสมบัติวิเศษอีกต่อไป ท้ายที่สุดสิ่งต่าง ๆที่นี่ส่วนใหญ่ได้ถูกทำลายหรือสลายตัวจนไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป
“ดูเหมือนที่นี่จะไม่มีค่าอะไรเลย” หลังจากมองไปรอบ ๆ เซี่ยวหยุนไม่สามารถตรวจพบสมบัติภายในซากปรักหักพังได้อีก แม้ว่าเขาจะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่เขาก็อดยิ้มไม่ได้เมื่อมองไปที่ดาบอันร้อนแรงในมือของเขา อย่างน้อยที่สุดเขาได้รับอาวุธวิญญาณนี่มา!
“ข้าสงสัยว่า อาวุธทางวิญญาณชิ้นนี้มันใช้อย่างไร” เซี่ยวหยุนพึมพำออกมา
“โดยปกติเจ้าจะสามารถสร้างความเชื่อมโยงระหว่างอาวุธทางวิญญาณกับตัวเจ้าเองได้ โดยการเติมเลือดของเจ้าเข้าไปหนึ่งหยด” นกกระจอกผู้กลืนกินสวรรค์กล่าว “อาวุธทางวิญญาณของเจ้าชิ้นนี้ค่อนข้างพิเศษและน่าจะถูกสร้างขึ้นโดยการขัดเกลากระดูกของสัตว์วิญญาณมันมีออร่าของสายเลือดของสัตว์วิญญาณอยู่บนนั้น และถ้าหากเจ้าพยายามหลอมรวมเลือดของเจ้าเข้ากับมัน เจ้าอาจต้องทนทุกข์ทรมานกับฟันเฟืองอีก”
“แล้วข้าจะต้องทำอย่างไร?” เซี่ยวหยุนถาม ท้ายที่สุดเขาไม่รู้เรื่องอาวุธวิญญาณมากนัก
“ลองส่งพลังวิญญาณของเจ้าเข้าไปในนั้น และดูว่ามีวิญญาณที่เหลืออยู่ของสัตว์วิญญาณอยู่ภายในหรือไม่ หากมีเจ้าจะต้องปราบวิญญาณที่หลงเหลืออยู่นี้ก่อน ให้ทิ้งเครื่องหมายไว้โดยใช้พลังวิญญาณของเจ้า หากเจ้าสามารถทำได้ ทั้งหมดนั้นเจ้าก็จะสามารถใช้อาวุธจิตวิญญาณนี้ได้ตามที่เจ้าต้องการ” นกกระจอกกินสวรรค์กล่าว
“ส่งพลังวิญญาณของข้าเข้าไปงั้นหรือ? ไม่มีปัญหา” เซี่ยวหยุนกล่าว
“เจ้าต้องระวังให้ดีด้วย ถ้าวิญญาณที่หลงเหลือมีพลังมาก มันก็อาจจะกัดกินพลังวิญญาณของเจ้าได้” นกกระจอกที่กินสวรรค์เตือนเขา
“อืม” เซี่ยวหยุนพยักหน้าและส่งพลังวิญญาณของเขาไปยังอาวุธจิตวิญญาณ
เมื่อพลังวิญญาณของเขาเข้าไปในนั้นอักษรรูนตัวหนึ่ง ดาบก็ส่องแสงราวกับว่ามันถูกเปิดใช้งานโดยบางสิ่ง ต่อจากนี้จิตใจของเซี่ยวหยุนดูเหมือนจะเข้าสู่ความต้องการอย่างมากมายและเขาก็เห็นหมอกควันสีแดงเข้มอยู่ตรงหน้าเขา
“ที่นี่ที่ไหน?” เซี่ยวหยุนสงสัย เขารู้สึกได้ทันทีถึงออร่าที่ทรงพลังอย่างมาก
เซี่ยวหยุนรู้สึกประหลาดใจมาก “เป็นออร่าที่ทรงพลังอะไรอย่างนี้! นี่คือวิญญาณที่หลงเหลืออยู่หรือ?”
เขารู้สึกว่าออร่าและหมอกควันสีแดงเข้มน่าจะเป็นวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ กลิ่นอายของวิญญาณที่หลงเหลืออยู่นี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าของผู้ฝึกฝนพลังแก่นแท้เลย
โฮกกก!
เช่นเดียวกับที่เซี่ยวหยุนรู้สึกประหลาดใจกับกลิ่นอายของวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ ทันใดนั้นหมอกควันสีแดงก็โยนและหมุนไป ราวกับว่ามันกำลังตื่นขึ้นและคลื่นแห่งความกระหายเลือดที่ตกตะลึงก็พุ่งเข้าหาเขา
“ทรงพลังมาก!” เซี่ยวหยุนขมวดคิ้วรู้สึกถึงความกลัวขึ้นมา ออร่านั้นแข็งแกร่งกว่าพลังวิญญาณของเขามาก
วิ่ง!
ไม่ต้องคิดอะไรมาก พลังงานวิญญาณนี้ถอยออกมาจากภายในดาบแน่นอน!
เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเซี่ยวหยุนนกกระจอกที่กินสวรรค์ก็รีบถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”
“จิตวิญญาณที่หลงเหลืออยู่ภายในนั้นแข็งแกร่งเกินไปและพลังวิญญาณของข้าก็ยังห่างไกลเกินไปที่จะสามารถยับยั้งมันได้” เซี่ยวหยุนกล่าวขณะที่เขาส่ายหัว
นกกระจอกผู้กินสวรรค์พึมพำ “มันทรงพลังขนาดนั้นเลยเหรอ? ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณนี้มีพลังมากทีเดียว”
“ข้าจะต้องรอจนกว่าพลังวิญญาณของข้าจะทะลุทะลวงอีกครั้ง” เซี่ยวหยุนพูดขณะถอนหายใจ
หากเขาสามารถก้าวเข้าสู่ชั้นที่สองของศิลปะศักดิ์สิทธิ์ที่ทำลายวิญญาณได้เขาอาจจะสามารถควบคุมอาวุธวิญญาณนี้ได้เหมือนกัน!
“ข้าสงสัยว่ามีความลับอะไรซ่อนอยู่ที่นี่กันแน่!” เซี่ยวหยุนส่ายหัวขณะมองไปรอบ ๆ และส่งความรู้สึกออกไป
“มีคลื่นกระแทกอันทรงพลังมาจากที่นั่น” เซี่ยวหยุนกล่าวทันใด ขณะที่ดวงตาของเขาเปล่งประกาย
“มีใครบางคนกำลังต่อสู้อยู่” นกกระจอกที่กินสวรรค์ก็สังเกตเห็นคลื่นสั่นสะเทือนเหล่านั้นเช่นกัน
“อี้หยา”
สัตว์ตัวเล็กสีขาวราวกับหิมะก็ตะโกนออกมาราวกับว่ามันกำลังบอกว่ามันรู้ว่าการต่อสู้เกิดขึ้นที่ไหน
“เราควรไปดูไหม?” เซี่ยวหยุนถามนกกระจอกที่กินสวรรค์
“ไปสิ” นกกระจอกกินสวรรค์ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง เซี่ยวหยุนตามคลื่นกระแทกไปเรื่อย ๆและในไม่ช้าเขาก็ต้องตกตะลึงกับฉากตรงหน้า
มีช่องเขาและเส้นไฟอยู่ทุกหนทุกแห่งราวกับว่าพวกเขามาถึงสถานที่ที่เส้นเลือดไฟทั้งหมดรวมตัวกัน
ตรงกลางมีการดัดแปลงที่สูง 300 เมตรมีโซ่เหล็กลงมาจากด้านบนซึ่งเชื่อมต่อกับเส้นเลือดไฟทั้งหมด อักษรรูนเปล่งประกายบนโซ่เหล็กรวบรวมพลังฉีภายในเส้นเลือดไฟและรวบรวมไว้ที่กึ่งกลางของการเปลี่ยนแปลง
ตรงกลางคือหม้อซึ่งกำลังรวบรวมพลังปราณที่ไร้ขอบเขต
“นี่คือพื้นที่ต้องห้ามของนิกายโบราณงั้นหรือ?” นกกระจอกที่กินสวรรค์พึมพำขณะที่จ้องมองไปข้างหน้า
“ทรงพลังมาก!” เซี่ยวหยุนรู้สึกตกใจ หากเขาสามารถใช้พลังปราณเพลิงทั้งหมดนั้น สำหรับตัวเขาเองผลลัพธ์จะน่าเหลือเชื่อ
เป็นไปตามที่คาดไว้เป็นของนิกายโบราณ
อย่างไรก็ตามใต้แท่นบูชามีคนไม่กี่คนเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งใหญ่
“มันคือฉิวซวงเฟิง” ดวงตาของเซี่ยวหยุนเปล่งประกายขึ้น เมื่อเขาเห็นหนึ่งในคนคือฉิวซวงเฟิงซึ่งพยายามที่จะทำให้เขาตาย เมื่อเขาถูกคนเหล่านี้บังคับให้สอดแนมหาทางให้พวกเขาเซี่ยวหยุนก็กัดฟัน
ถ้าไม่ใช่เพราะพลังวิญญาณที่ทรงพลังของเซี่ยวหยุนซึ่งทำให้เขาเห็นข้อจำกัดเหล่านั้นบนสะพานเขาก็คงจะตายไปแล้ว
“เพื่อนคนนี้ไม่อ่อนแอเลย!” นกกระจอกกินสวรรค์พึมพำ
เซี่ยวหยุนถอนหายใจเล็กน้อยขณะที่เขายืนนิ่งไม่ได้เตรียมที่จะเข้าไปยุ่งเลย ผู้ฝึกฝนขอบเขตแก่นแท้นั้นทรงพลังเกินไปและปัจจุบันเขาไม่สามารถทำอะไรกับพวกเขาได้เลย แม้จะมีไม้เด็ดมากมาย แต่เขาก็ยังคงเป็นเหมือนชเลยที่รอการเข่นฆ่า เช่นนี้แม้ว่าเขาจะเกลียดคน ๆ นี้ แต่เขาก็ทำได้เพียงอดทนเงียบ ๆ
ปัง!
ข้างหน้าพวกเขาคลื่นกระแทกอันทรงพลังระเบิดออกมา แม้ว่าเซี่ยวหยุนจะอยู่ห่างจากแท่นบูชาประมาณ 1,000 เมตร แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าคลื่นสั่นสะเทือนนั้นน่ากลัวเพียงใด ในระยะใกล้มันเพียงพอที่จะทำลายผู้ฝึกฝนที่อยู่ใต้ขอบเขตแก่นแท้
“เอ๊ะ!นั่นอะไร?” ทันใดนั้นดวงตาของเซี่ยวหยุนก็จดจ่อกับสมาธิขณะที่เขาพูด
ต่อหน้าพวกเขาฉิวซวนเฟิงกำลังต่อสู้กับชายคนหนึ่งที่มีเกล็ดปลาปกคลุม ร่างของชายคนนั้นลอยไปรอบ ๆ ราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นจากหมอก อย่างไรก็ตามทุกครั้งที่เขาโจมตีเขาจะทำให้เกิดคลื่นสั่นสะเทือนที่น่ากลัวทำให้ฉิวซวนเฟิงต้องถอยหนีอย่างต่อเนื่อง ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ได้รับส่วนบนเท่านั้น แต่เขายังต้องรอตำแหน่งป้องกันอีกด้วย
ดวงตาของนกกระจอกที่กลืนกินสวรรค์สว่างขึ้น “นั่นคือวิญญาณปีศาจ! และวิญญาณปีศาจนั้นทรงพลังมาก!”
เซี่ยวหยุนถามด้วยความประหลาดใจ “วิญญาณปีศาจเขาเป็นสัตว์อสูรจริง ๆหรือ?”
“เขาเป็นสัตว์อสูร แต่เขาสูญเสียร่างกายและกลายเป็นวิญญาณปีศาจไปแล้ว” นกกระจอกผู้กินสวรรค์หรี่ตาลงเผยให้เห็นแววตาที่ลุกโชน เซี่ยวหยุนไม่รู้ว่ามันคิดอะไรขณะที่มันจ้องมองไปข้างหน้าเขามั่นใจว่ามันไม่ได้วางแผนอะไรที่ดีไว้
วิญญาณปีศาจถือหอกสีแดงเพลิงและแทงไปที่ฉิวซวนเฟิง
“ให้ตายเถอะจริง ๆแล้วมีจิตวิญญาณปีศาจที่ทรงพลังพอ ๆ กับผู้ฝึกฝนอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณแก่นแท้อยู่ด้วย” ฉิวซวนเฟิงขมวดคิ้วอย่างหนักเขาถือดาบยาวซึ่งส่องแสงและปล่อยคลื่นลึกลับออกมา เห็นได้ชัดว่ามันเป็นอาวุธทางวิญญาณระดับต่ำ อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญกับการโจมตีของวิญญาณปีศาจเขาแทบไม่สามารถป้องกันอะไรได้เลย และแม้แต่อักษรรูนบางส่วนบนอาวุธจิตวิญญาณก็ถูกทำลายไปแล้ว หากยังดำเนินต่อไปเขาจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป!
ที่ขอบเขตรอบแท่นบูชามีชาย 2 คนจากตระกูลฉิวที่กำลังจะสิ้นลมหายใจอยู่ด้วย
“ดูเหมือนว่าฉิวซวนเฟิงจะอยู่ในจุดที่คับขันแล้ว” เมื่อเขาเห็นว่าฉิวซวนเฟิงถูกบังคับให้เปลี่ยนบท ดวงตาของเซี่ยวหยุนก็หรี่ลงขณะที่เขายิ้ม ถ้าฉิวซวนเฟิงถูกฆ่า เขาก็ไม่ต้องทำตัวเอง ด้วยวิธีนี้ไม่เพียง แต่ความเกลียดชังของเขาจะดับลง และตระกูลฉิวก็จะเกิดระเบิดครั้งใหญ่!
หลังจากการสูญเสียผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุกของแก่นแท้เขาก็ไม่ต้องกังวลแม้ว่าตระกูลฉิวจะถูกโจมตีก็ตาม
ปัง!
แขนของวิญญาณปีศาจสั่นสะท้านขณะที่หอกของเขาหมุนไปที่ใส่ฉิวซงนเฟิงเหมือนอสรพิษเพลิง คลื่นกระแทกที่ทรงพลังทำให้อากาศสั่นสะเทือนและโซ่ที่พุ่งออกมาจากแท่นบูชาก็ดังและส่งเสียงดัง เมื่อเสียงระเบิดดังออกอาวุธจิตวิญญาณในมือของฉิวซวนเฟิงก็ถูกทำลาย มันกลายเป็นอาวุธยุทโธปกรณ์ที่เหลืออยู่และตกลงไปที่พื้น
“ฮ่า ๆ ตาแก่ตายกลายเป็นผีแล้ว!” เซี่ยวหยุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ร่างที่ไร่จิตวิญญาณนี้ ฉิวซวนเฟิงจะต่อสู้ต่อไปอย่างไร?
“ผีตาแก่ตัวนั้นอ่อนแอเกินไปแล้ว” นกกระจอกผู้กลืนกินสวรรค์ส่ายหัวและถอนหายใจ “ผู้ฝึกฝนที่นี่ยังแข็งแกร่งไม่พอ!
“หมายความว่าไง?” เซี่ยวหยุนรู้สึกสับสน มันจะดีหรือไม่ถ้าฉิวซวนเฟิงถูกฆ่า?
“มันจะดีที่สุดถ้าพวกมันทำร้ายกันเองอย่างรุนแรง” นกกระจอกกินสวรรค์กล่าว
“ทำร้ายกันอย่างรุนแรง?” ดวงตาของเซี่ยวหยุนฉายแววในขณะที่เขาพูด “อึครั้งหนึ่งฉีซวนเฟิงตายวิญญาณปีศาจนั้นมักจะมาจัดการกับฉันไปกันเถอะ”
นกกระจอกผู้กลืนกินสวรรค์กล่าวว่า “รอดูสักหน่อยถ้าฉิวซวนเฟิงสามารถอยู่ข้างหน้าได้สักพักเราก็อาจจะโฉบเข้ามาเอาทั้งสองตัวออกไปได้”
เซี่ยวหยุนกลอกตา “เอาทั้งสองคนออกไปหรือเปล่าข้าคิดว่าจะเป็นคนเอาออกไป”
“เพียงแค่เชื่อใจข้าคนนี้สักครั้ง” นกกระจอกผู้กลืนกินสวรรค์ตอบในขณะนี้สถานการณ์เปลี่ยนไป
หลังจากที่ฉิวซวนเฟิงพ่ายแพ้เขารีบถอยกลับและพยายามหลบหนี
“เจ้าอยากวิ่งหรือจะทิ้งชีวิตไว้ข้างหลัง” วิญญาณปีศาจพูดด้วยเสียงแหบแห้ง “เฮ้! หลังจากรอมานานในที่สุดวันนี้ฉันก็รอคอยมานานแล้วร่างของผู้ฝึกฝนอาณาจักรแก่นแท้นั้นค่อนข้างพิเศษในไม่ช้าฉันจะสามารถกลับไปที่ ดินแดนแห่งจิตวิญญาณแก่นแท้สักที!”
วิญญาณปีศาจขว้างหอกของมันซึ่งกลายเป็นงูขนาดมหึมาและพุ่งเข้าหาฉิวซวนเฟิงทันที ฉิวซวนเฟิงรีบโบกแขนของเขานำร่างของผู้ฝึกฝนพลังที่แท้จริงทั้งสองขึ้นไปในอากาศ เขาส่งพวกเขาบินไปหางูไฟ
ผู้ฝึกฝนดินแดนแก่นแท้ที่แท้จริงกรีดร้อง “ไม่ !!”
ปัง!
งูไฟพุ่งเข้าใส่ทั้ง 2 คนทำให้พวกเขาระเบิดออก แต่มันยังคงพุ่งตรงไปยังฉิวซวนเฟิงอยู่
ชิ!
ฉิวซวนเฟิงยังคงรีบถอยหนีอย่างรวดเร็วต้องการที่จะหลบหนี แต่เขาถูกระเบิดจากการโจมตีครั้งนั้น 100 เมตรและได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก
“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!” ในระยะทางไกลนกกระจอกที่หมายถึงสวรรค์ได้รับความเสียหายอย่างเย็นชา มันคิดว่าฉิวซวนเฟิงจะต่อสู้กับความตาย แต่เขาพยายามที่จะหลบหนีแทนทำให้วิญญาณปีศาจมีโอกาสโจมตีเขา
ถ้าเขาต่อสู้กับความตายด้วยการฝึกฝนอาณาจักรแก่นแท้ของเขา เขาก็จะสามารถทำร้ายจิตวิญญาณปีศาจนั้นได้อย่างแน่นอน นกกระจอกผู้กลืนกินสวรรค์รู้ดีว่าแม้จะคิดว่าวิญญาณปีศาจนั้นดูมีพลังมาก แต่มันก็ยังคงอยู่อย่างสมบูรณ์และจะไม่คงอยู่สำหรับคนตัดไม้มากนัก ถ้าฉิวซวนเฟิงยังคงยืนกรานอยู่ข้างหน้าสักหน่อยวิญญาณปีศาจจะอ่อนแอลงมาก
น่าเสียดายที่ฉิวซวนเฟิงโลภในชีวิตและกลัวความตาย เขาพยายามหนีและได้รับบาดเจ็บหนักแทน หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บเขาก็กระโดดขึ้นและกระโจนข้ามเส้นเลือด
“เจ้าจะวิ่งอย่างเดียวเลยหรือ?” วิญญาณปีศาจหัวเราะขณะที่ร่างของมันเบลอและกลายเป็นกระแสไฟ เมื่อมองดูใกล้ ๆ จะพบว่ากระแสไฟนี้เป็นอสรพิษเปลวเพลิงขนาดมหึมา
“ให้ตาย!!” ฉิวซวนเฟิงขมวดคิ้วขณะที่เขาก้าวขึ้นไปบนอากาศและวิ่งต่อไป
ใครจะคิดว่าอสรพิษเพลิงจะไล่ล่าและโจมตีต่อไป?
ปัง!
แสงไฟอีกดวงพุ่งออกมายิงไปทางหลังของฉิวซวนเฟิงเหมือนหอก
ฉิวซวนเฟิงหันกลับมาอย่างรวดเร็วและทุบออกด้วยฝ่ามือของเขาพยายามปกป้อง อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถหยุดการโจมตีได้และความเจ็บปวดที่ลุกโชนแผ่กระจายไปทั่วหลังของเขาเมื่อมีรูทะลุ
เมื่อคลื่นกระแทกที่ทรงพลังเล็ดลอดออกมาเซี่ยวหยุนก็ขมวดคิ้วรอที่จะจากไป
“ใจเย็น ๆ” นกกระจอกผู้กลืนกินสวรรค์กล่าวด้วยเสียงนิ่ง มันอ้าปากและสร้างกระแสน้ำวนรวบรวมแก่นไฟที่อยู่รอบตัวพวกมันพลังวิญญาณปีศาจปรากฏชัดและถ้าเขาไม่หนีเขาจะตกอยู่ในอันตรายแน่นอน!