Earth’s Best Gamer 30

“โอ้ คุณหลิง”

จีเย่กลับมาและเห็นหลิงเฉินยืนอยู่นอกประตูด้วยสีหน้าเศร้า กองบุหรี่กองเล็กบนพื้นบอกเขาว่าชายคนนี้รออยู่ที่นี้มาสักพักหนึ่งแล้ว

“ในที่สุดคุณก็มา จีเย่…” หลิงเฉินฝืนยิ้มในขณะที่มองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำเพราะนอนหลับไม่เพียงพอ

เดิมทีเขาคิดว่าจีเย่น่าจะออกจากระบบหลังจากทำภารกิจเสร็จ ด้วยเหตุนี้เขาจึงรอที่นี่ทั้งคืน แม้ว่าในใจจะคิดว่าจีเย่น่าจะเป็นคนสังหารงูดำในการสตรีมสด 99% ก็ตามที

อย่างไรก็ตามเขาไม่คิดว่าจะต้องรอทั้งคืน และเมื่อจีเย่ไม่ปรากฏตัวตามที่เขาคาดหวัง เขาก็กังวลมากจนลึมไปว่าเขาสูบบุหรี่ไปกี่ม้วนแล้ว

“จีเย่ คุณทำภารกิจการตั้งถิ่นฐานเสร็จแล้วใช่มั้ย?” หลิงเฉินถามอย่างกระตือรือร้นราวกับว่าโลกนี้ขึ้นอยู่กับมัน

“หือ? ใช่แล้ว” จีเย่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับคำถามนี้ แต่ก็ยังยอมรับมัน

“คุณใช้หน้าไม้ใช่มั้ย?”

“เดี๋ยวก่อน… มีสตรีมจับจ้องมาที่ฉันงั้นเหรอ?” จีเย่ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น

เขามีลางสังหรณ์ว่าผู้เล่นที่สามารถสำเร็จ ‘ภารกิจในระดับไร้ที่ติ’ อาจทำให้เกิดสตรีมซึ่งประชาชนในเมืองเดียวกันสามารถเข้าชมได้ การคาดเดาคำตอบนั้นไม่ยากเลย

หลิงเฉินพยักหน้า “ถูกต้อง เราเห็นมัน มนุษย์คนนั้นเป็นคุณใช่มั้ย? มันดูสุดยอดมาก!”

“เจ้าหน้าที่ส่งคนสำคัญมาพบคุณ รีบไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการถ้าคุณว่างในตอนนี้”

ภายในสำนักงานสมาพันธ์เมืองหยาง นายทหารวัยกลางคนสองคนกำลังสนทนากันบนโซฟา

ด้วยเหตุผลบางอย่างทั้งคู่จึงดูไม่พอใจอย่างมาก

คนที่สูงกว่าซึ่งเป็นผู้อำนวยการโจวแห่งเมืองหยางเอ่ยถามในขณะที่กำลังถือน้ำชาในมืออย่างกระวนกระวาย “ซุน ทำไมพวกเขาถึงส่งนายมาล่ะ? นายอาจจะมาที่นี่เพื่อฉกคนของเรางั้นเหรอ?”

ชายที่นั่งอยู่อีกด้านคือซุงฉางเฉิง รองผู้อำนวยการที่ทำงานให้กับสำนักงานสมาพันธ์ระดับจังหวัดของเมืองหนาง เพียงแค่ได้เห็นว่าชายคนนี้ปรากฏตัวในทันทีที่สตรีมสิ้นสุดลง ใครๆ ก็สามารถบอกได้ว่ารัฐบาลระดับจังหวัดให้ความสนใจกับผู้เล่นที่พวกเขาเห็นเป็นอย่างมาก

ซุนฉางเฉิงเป็นอดีตเพื่อนร่วมงานและเพื่อนของผู้อำนวยการโจว อย่างไรก็ตามโจวไม่มีความสุขอย่างแน่นอนที่ได้พบกับเขา เนื่องจากซุนฉางเฉิงยังทำงานให้กับสำนักงานสมาพันธ์ของเมืองกวนซึ่งเป็นเมืองหลวง

เมืองกวนเป็นหนึ่งในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในประเทศนี้ มีข้อได้เปรียบเหนือกว่าเมืองหยางทุกประเภท รวมถึงการเงิน โอกาสในการทำงานและทรัพยากรทางการเมือง โดยธรรมชาติแล้วมันเป็นแม่เหล็กขนาดใหญ่ที่ดึดดูดประชาชนที่มีความสามารถจากเมืองใกล้เคียง

จากการศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้ พบว่าผู้เล่นกว่า 33% มาจากเมืองกวน แต่เมืองนี้มีเพียง 20% ของประชากรทั้งหมดในจังหวัด นี่เป็นนัยว่ามืออาชีพและชนชั้นสูงส่วนใหญ่ไปที่นั่นเพื่อหาเลี้ยงชีพ

“อย่าพูดแบบนั้นเลยน่า โจว” ซูนฉางเฉิงจิบชาของเขาในขณะที่รักษารอยยิ้มที่เป็นมิตร “ฉันมาในนามของสำนักงานระดับจังหวัด ‘สตรีม’ ในเมืองหยางทำให้จังหวัดของเรามีโอกาสแสดงผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมของเขาให้คนทั้งโลกเห็น แน่นอนฉันต้องช่วยเหลือนาย”

“ฮึ่ม” ผู้อำนวยการโจวไม่ได้เชื่อสิ่งนั้นเลย

บิ๊บ!

โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น ผู้อำนวยการโจวรีบหยิบมันขึ้นมาทันที

“เขาออกจากระบบ? นายแน่ใจเหรอ? นำเขามาที่นี่!”

ไม่กี่นาทีต่อมา

“Mister Ji Ye. As a representative of the confederation subdivision o!ce of Yang City, I hereby grant you 100,000 Yuan, in celebration of your great contribution to the city,” Director Zhou spoke to Ji Ye gently, “Trust me, we could have presented you with more if we had been allowed more funds, which is… not the case right now.” 2

“คุณจีเย่ ในฐานะตัวแทนของสำนักงานสมาพันธ์แห่งเมืองหยาง ฉันขอมอบทุนให้คุณ 100,000 หยวน เพื่อเป็นการเฉลิมฉลองการมีส่วนร่วมที่ยิ่งใหญ่ของคุณที่มีต่อเมืองนี้” ผู้อำนวยการโจวพูดกับจีเย่ด้วยรอยยิ้มที่จริงใจและอ่อนโยนบนใบหน้าของเขา

“เนื่องจากเงินจำนวนนี้ยังไม่ได้รับการอนุมัติจึงมีความตึงเครียดทางการเงินเล็กน้อย”

อย่างไรก็ตามหลังจากที่พูดจบ การแสดงออกบนใบหน้าของโจวดูเขินอายเล็กน้อย

อาจเป็นไปได้ว่าเขาคิดว่าจำนวนรางวัลอาจดูน้อยไปหน่อย ท้ายที่สุดเมื่อเทียบกับการทำภารกิจการตั้งถิ่นฐานสำเร็จที่เป็นการช่วยเหลือเผ่าพันธุ์มนุษย์ทั้งโลก

“100,000 หยวนงั้นเหรอโจว? นี่มันไม่น้อยไปหน่อยเหรอ? คุณจีย้ายมาอยู่เมืองหลวงมั้ย? เรามักจะให้สตรีมเมอร์คนนใหม่อย่างน้อย 1 ล้านหยวน หากคุณเห็นด้วย เราจะจัดสรรบ้านหลังใหญ่ให้คุณหนึ่งหลังโดยที่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเราจะเป็นคนออกให้”

ตามที่คาดไว้ ซุนฉางเฉิงพยายามล่อให้จีเย่มาอยู่ข้างเขา และเขาดูเหมือนว่าจะจริงใจเมื่อยื่นข้อเสนอให้

ทันทีที่เขาพิจารณาได้ว่าจีเย่เป็นผู้เล่นที่กำลังทำภารกิจในสตรีมสด เขาก็ได้ทำการตรวจสอบและพบข้อมูลส่วนตัวทั้งหมดของจีเย่ ทุกอย่างดูดีทีเดียว

แต่คำตอบของจีเย่นั้นไม่ได้เหมือนกับที่เขาคาดไว้

“ขอบคุณนะผู้อำนวยการซุน แต่ฉันไม่ต้องการเงิน สำหรับที่อยู่อาศัย ฉันเป็นเจ้าของอพาร์ทเมนต์อยู่แล้ว”

ซุนฉางเฉิงมองอย่างนิ่งงัน ในขณะที่ผู้อำนวยการโจวเกือบจะหัวเราะออกมา

จีเย่กำลังพูดความจริง พ่อแม่ของเขาทิ้งเงินไว้ให้เขามากพอที่จะใช้จ่ายอย่างอิสระไปตลอดชีวิตตราบใดที่เขาไม่โง่พอ

อันที่จริง ทุกคนในห้องทราบดีว่าคนที่ถูกเลือกให้เป็นผู้เล่นไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงิน พวกเขาสามารถกลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลกได้อย่างง่ายดายด้วยการขายเทคโนโลยีที่พวกเขาเรียนรู้ในดินแดนแห่งมรดก นี่คือสาเหตุที่สมาพันธ์เตรียมวิธีการชดเชยให้กับผู้เล่นมากขึ้น

“คุณจี ฉันขอขอบคุณสำหรับการกระทำที่ยิ่งใหญ่ที่คุณได้ทำซึ่งเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติของเราอย่างปฏิเสธไม่ได้” ผู้อำนวยการโจวอ้างด้วยสีหน้าจริงจัง “แนวทางปฏิบัติเกี่ยวกับ ‘ระบบเกียรติยศ’ จะออกมาคร่าวๆ ในเดือนหน้า โดยเราจะมอบเกียรติยศให้กับคุุณตามผลงาน”

“ระบบเกียรติยศ?” จีเย่เลิกคิ้ว

ซุนฉางเฉิงอธิบายส่วนนี้ว่า “ใช่แล้ว เราคิดขึ้นมาโดยการคัดลอกระบบแต้มเกียรติยศในดินแดนแห่งมรดก ผู้เชี่ยวชาญของเรากำลังดำเนินการจัดทำแผนที่ครอบคลุมในตอนนี้ หลังจากนั้นคุณจะสามารถใช้เกียรติยศเหล่านี้ได้ เกียรติยศสามารถแลกเปลี่ยนกับความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญหรือคุณสามารถยืมข้อมูลลับเพื่ออ่านซึ่งมีให้เฉพาะเจ้าหน้าที่คนสำคัญบางคนในสำนักงานเท่านั้นที่อ่านได้” ซุนฉางเฉิงหยุดชะงักเล็กน้อย

ในฐานะบุคคลระดับสูงของรัฐบาล เขาเข้าใจเรื่องนี้ดีกว่าผู้อำนวยการโจว