Dragon Emperor Martial God จักรพรรดิ์เทพมังกร 366

บทที่ 366: ล้างบางเมืองจิงฉู (15) – เถียนป๋อเตา!

“เอ่อ.. บ้านท่านผู้อำนวยการเถียนเหรอครับ? อยู่โซนใต้ครับ สามหลังที่ใหญ่ที่สุด แล้วก็สวยที่สุด!”

อาจเป็นเพราะยังเช้าเกินไป หรืออาจเป็นเพราะความหวาดกลัวที่เห็นคนมากันจำนวนมาก หรืออาจเป็นเพราะรอยยิ้มที่สดใสของหลิงหยุนก็เป็นได้ ทำให้หนึ่งในเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสามคน ยอมตอบคำถามของหลิงหยุนอย่างง่ายดาย

“ขอบคุณครับ!”

หลิงหยุนตะโกนขอบคุณเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสามคน จากนั้นก็เหลือบมองถังเมิ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันผ่านประตูเข้าไป และมุ่งหน้าไปทางโซนทิศใต้ตามที่พนักงานรักษาความปลอดภัยบอก

“พี่หยุน.. นี่นายแน่ใจนะว่าจะไปรื้อบ้านของเถียนป๋อเตาจริงๆเหรอ? มันจะไม่โจ่งแจ้งเกินไปเหรอ? อีกอย่างบ้านที่นี่ก็หลังใหญ่โตแล้วก็ก่อสร้างค่อนข้างแข็งแรง!”

ถังเมิ่งเดินไปพร้อมกับกระซิบถามหลิงหยุน..

แต่หลิงหยุนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “แน่ใจสิ! นี่นายยังต้องถามอีกเหรอ? ยังไงบ้านของมันต้องถูกรื้อ แล้วไม่ใช่แค่หลังเดียวนะ แต่ต้องทั้งสามหลังด้วย! ยิ่งหลังใหญ่เท่าไหร่ก็ยิ่งดี จะได้สร้างแรงสั่นสะเทือนได้มาก!”

ถังเมิ่งลูบหัวโล้นของตัวเองที่ตอนนี้เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเพราะความร้อนจากแสงอาทิตย์ “บ้านที่นี่มีสองชั้น.. ถ้ามันพังลงมาแล้วนายหนีออกมาไม่ทัน ฉันจะทำยังไงล่ะ?”

หลิงหยุนฟังแล้วก็หัวเราะร่วน ถังเมิ่งก็ยังคงเป็นถังเมิ่งที่กังวลไปซะทุกเรื่อง! เขาขยิบตาให้ถังเมิ่งแล้วตอบกลับไปว่า

“นี่นายคิดว่าฉันเป็นนายหรือยังไง? สบายใจได้! นายรอดูเรื่องสนุกๆก็พอ อีกอย่างนายมีหน้าที่คอยจัดการรับมือกับผู้คนที่จะตามมาดู คงจะมีจำนวนไม่น้อย แต่นายน่าจะจัดการได้!”

หลิงหยุนเร่งถังเมิ่งให้เดินเร็วขึ้น เพราะเกรงว่าจะมีคนแอบส่งข่าวให้เถียนป๋อเตารู้ล่วงหน้าก่อน และถ้ามันหนีไปซ่อน ก็คงจะหมดสนุก..

หลิงหยุนไม่เพียงแค่ต้องการทุบทำลายบ้านของเถียนป๋อเตา แต่เขาต้องการทุบทำลายต่อหน้ามัน หลิงหยุนต้องการให้เถียนป๋อเตาได้รู้รสชาดของการที่บ้านตัวเองถูกทุบทิ้งต่อหน้าต่อตาว่าจะมีความรู้สึกอย่างไร!

หลิงหยุนและถังเมิ่งต่างก็เร่งฝีเท้าไปตามถนนในหมู่บ้านให้เร็วขึ้น และทิ้งระยะห่างจากผู้คนที่ตามมามากพอสมควาร และเพียงแค่สามนาที ทั้งคู่ก็เดินไปถึงสุดทางด้านทิศใต้ของหมู่บ้าน

บ้านหลังใหญ่โตสวยงามสามหลังตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้าหลิงหยุนกับถังเมิ่ง แต่ละหลังล้วนมีพื้นที่กว้างขวาง ตัวบ้านเป็นอาคารสองชั้น หน้าและหลังหันไปทางทิศเหนือและใต้ แบบบ้านเป็นสไตล์โมเดิร์นเก๋ไก๋สวยงาม รอบๆบ้านปลูกต้นไม้ดอกไม้ ดูสง่างามและเงียบสงบยิ่งนัก

หลิงหยุนมองไปรอบๆหมู่บ้านหลินเจียง ก่อนจะแสยะยิ้มพร้อมกับพึมพำว่า “เถียนป๋อเตา.. รสนิยมของเจ้าไม่เลวนี่! บ้านทั้งสามหลังล้วนสวยงามและฮวงจุ้ยก็ดีไม่น้อย! แต่น่าเสียดายที่มันกำลังจะถูกทุบทิ้งแล้ว!”

ถังเมิ่งไม่สนใจบ้านทั้งสามหลังนั้น แต่เขากลับสนใจรถทั้งสามคันที่จอดอยู่ในบ้านหลังกลางมากกว่า..

“โอ้โห.. มีทั้ง Audi แล้วก็ BMW ดูเหมือนตำแหน่งผู้อำนวยการจะหาเงินได้ไม่น้อยเลยทีเดียว..”

หลิงหยุนฟังแล้วก็ยิ้มออกมาทันที เขาตรงเข้าไปยังบ้านหลังใหญ่สุดที่อยู่ตรงกลาง แล้วหันไปพูดกับถังเมิ่งว่า

“เถียนป๋อเตามันอยู่บ้านกับผู้หญิงพอดี ดูเหมือนจะหลายคนด้วยสิ..”

“ห๊ะ.. อยู่กับผู้หญิงหลายคนงั้นเหรอ?” ถังเมิ่งตาแทบถลนออกมาจากเบ้า

หลิงหยุนพยักหน้า พร้อมกับเหลือบมองถังเมิ่งที่ตามเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วหันไปสั่งถังเมิ่งว่า

“หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมถ่ายวีดีโอ.. แล้วรีบตามฉันขึ้นไปข้างบน!”

ถังเมิ่งหยิบโทรศัพท์ไอโฟนของเขาขึ้นมาทันที และรีบวิ่งตามหลิงหยุนเข้าไปในบ้านโดยไม่รอช้า

….

เถียนป๋อเตาถูกหลิงหยุนกับถังเมิ่งรุมกระทืบเพราะไปวอแวกับนางฉินจิวยื่อ จนใบหน้าของบวมเปล่งราวกับซาลาเปา และต้องไปนอนพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลถึงสองวัน แต่กว่าหน้าของเขาจะหายบวมจริงๆก็ต้องใช้เวลาหลายวัน

ระหว่างที่พักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล เถียนป๋อเตาก็ได้ข่าวว่าเถียนเสี่ยวกวงถูกหลิงหยุนทำร้ายจนบาดเจ็บปางตาย และอาการก็หนักกว่าเขามาก ทำให้เขาทั้งโกรธและเจ็บแค้นอย่างที่สุด

ในฐานะที่มีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการของสำนักงานเขตย่อยบนถนนหลินเจียง และทำหน้าที่ดูแลคุ้มครองชาวบ้านในแถบนี้มานาน ไม่มีใครที่กล้าแม้แต่จะต่อปากต่อคำกับเขาแม้แต่คนเดียว

แต่นึกไม่ถึงว่าทั้งเขาและเถียนเสี่ยวกวง กลับถูกเด็กเมื่อวานซืนอย่างลูกชายของนางฉินจิวยื่อทำร้ายแทบปางตาย

หลังจากที่ส่งเตาฉีไปบุกคลีนิคของฉินจิวยื่อ ผลกลับกลายเป็นว่าเตาฉีกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน  ไม่เพียงไม่ตอบคำถามของเขา แต่ยังทำตัวเหินห่างและเย็นชากับเถียนป๋อเตา และทำราวกับมีความลับอะไรที่ปกปิดและไม่ต้องการบอกกับเขา

นั่นเพราะในเวลานั้น เตาฉีเองก็ถูกหลิงหยุนจี้จุดไว้ และทุกๆเที่ยงคืนของทุกวัน เขาจะต้องเจ็บปวดเจียนตาย นับแต่นั้นมาเตาฉีจึงรู้ว่าหลิงหยุนเป็นผู้ที่มีพลังอำนาจที่ไม่ควรไปตอแยด้วย แต่เมื่อคิดจะถอยก็สายเกินไปเสียแล้ว! จึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่จะมาช่วยเถียนป๋อเตาจัดการกับหลิงหยุนอีก

เถียนป๋อเตาเองก็เป็นคนเจ้าเล่ห์ จากแหล่งข่าวของเขา ทำให้รู้ว่าหลิงหยุนนั้นไม่ใช่คนที่เขาจะต่อกรได้ง่ายๆ และด้วยกำลังที่เขามีนั้น ไม่มีทางที่เขาจะเอาชนะหลิงหยุนได้ เขาจึงได้แต่กล้ำกลืนความเจ็บแค้นเอาไว้ และรอคอยโอกาสในวันที่นางฉินจิวยื่อจะกลับมาที่คลีนิคอีก

ขนาดเตาฉีที่เก่งกาจที่สุดบนถนนเส้นนี้ ยังไม่สามารถรับมือหลิงหยุนได้ สิ่งเดียวที่เถียนป๋อเตาต้องพึ่งพาก็คืออำนาจรัฐ เขาเชื่อว่าต่อให้หลิงหยุนเก่งกาจแค่ใหน ก็ไม่สามารถที่จะต่อต้านอำนาจของทางการได้อย่างแน่นอน!

ในที่สุด.. เขาก็เลือกที่จะรอคอยโอกาส แหล่งชุมชนแออัดบนถนนหลินเจียงนั้นมีกำหนดที่จะต้องถูกรื้อถอนอยู่แล้ว แต่เถียนป๋อเตากำลังครุ่นคิดหาวิธีที่จะรื้อถอนให้เร็วขึ้นเพื่อใช้เล่นงานนางฉินจิวยื่อ แต่กลับคิดไม่ถึงว่ากู่เหลียนซันก็มาพบเขาด้วยเรื่องที่ต้องการจะรื้อบ้านของหลิงหยุนเช่นกัน

เถียนป๋อเตาได้ฟังก็รู้สึกยินดีและมีความสุขอย่างมาก แต่ก็ได้เตือนกู่เหลียนซันว่าหลิงหยุนไม่ใช่คนที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยได้ง่ายๆ เพราะไม่เช่นนั้น เขาจะต้องถูกหลิงหยุนตอบโต้กลับอย่างสาสมแน่

แต่กู่เหลียนซันกลับยกมือขึ้นตบหน้าอกพร้อมตอบอย่างมั่นอกมั่นใจว่า ตอนนี้หลิงหยุนกำลังเผชิญกับปัญหาอย่างหนัก แล้วก็หายตัวไปตั้งสามสี่วันแล้ว จะเป็นหรือตายก็ยังไม่มีใครรู้ ส่วนนางฉินจิวยื่อก็ไม่ได้อยู่ในจิงฉู และไม่สามารถติดต่อได้เช่นกัน

กู่เหลียนซันยังบอกเถียนป๋อเตาอีกว่า ไม่ใช่เพียงแค่เขากับกู่เหลียนซันที่ต้องการเล่นงานหลิงหยุน แต่ยังมีพี่ชายของเขากู่เหลียนเฉินที่มีสัมพันธภาพที่แน่นแฟ้นกับรองนายกเทศมนตรี และหัวหน้าสำหนักงานรักษาความมั่นคงคนปัจจุบัน พวกเขาทั้งหมดก็ต้องการเล่นงานหลิงหยุนเช่นกัน!

นับตั้งแต่ทุบบ้านของนางฉินจิวยื่อทิ้งไปเมื่อวันพฤหัสบดี ทั้งเถียนป๋อเตาและกู่เหลียนซันก็ภูมิอกภูมิใจและมีความสุขอย่างมาก สองวันที่ผ่านมาทั้งคู่ต่างก็พูดคุยเรื่องการรื้อถอนบ้านในชุมชนแออัด นอกเหนือจากเรื่องงาน ทั้งคู่ก็เป็นพวกมักมากในกามเหมือนกัน เมื่อคืนทั้งสองคนก็ยังไปเที่ยวไนท์คลับจนถึงดึกๆดื่นๆ

การกุมอำนาจในการรื้อถอนชุมชนแออัดนั้น ทำให้เถียนป๋อเตามีอำนาจในการต่อรองสูง และกู่เหลียนซันก็ต้องจ่ายเงินจำนวนมากให้กับเถียนป๋อเตา เพื่อให้การรื้อถอนสามารถทำได้เร็วขึ้นก่อนถึงกำหนดการจริง

เถียนป๋อเตามีความสุขอย่างมาก.. ตอนนี้ภรรยาของเขาเองก็ไม่อยู่ในจิงฉู เขาจึงโทรเรียกสาวๆมาให้บริการเขาที่บ้านในหมู่บ้านหลินเจียงนี้ถึงเก้าคน! แต่ละคนล้วนแล้วแต่ยังเป็นนักศึกษาอยู่ทั้งสิ้น อีกทั้งสามหรือสี่คนก็สวยงามมากทีเดียว

หลังจากที่เถียนป๋อเตาโทรเรียกหญิงสาวทั้งเก้าคนมาที่บ้าน เขาก็สนุกสุดเหวี่ยงกับสาวๆพวกนั้นจนกระทั่งถึงตีห้าครึ่ง และตอนนี้เขาก็ทั้งเหนื่อยและเพลียจนสลบไสลไป

ตอนนี้.. เถียนป๋อเตานอนสลบเหมือดอยู่ท่ามกลางสาวน้อยทั้งเก้าคนหลังจากที่โด๊ปยาบำรุงเข้าไปเพื่อให้สามารถเล่นสนุกกับสาวๆเหล่านี้ได้ทั้งคืน ตอนนี้เถียนป๋อเตานอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ล้อมรอบด้วยสาวๆ และหลิงหยุนก็ได้ยินทุกอย่างชัดเจน

หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะสะกิดให้ถังเมิ่งให้เดินตรงไปที่ประตูบ้าน และเพื่อไม่ให้เสียงดัง หลิงหยุนเรียกกระบี่โลหิตแดนใต้ออกมา และสอดเข้าไปที่ร่องประตู จากนั้นก็จัดการตัดกลอนจนขาด แล้วผลักประตูเข้าไป

“ระหว่างที่เดินขึ้นบันได นายเตรียมตัวถ่ายวีดีโอได้เลย!”

หลิงหยุนใช้กระแสจิตบอกถังเมิ่ง ถังเมิ่งได้ยินเสียงของหลิงหยุนอย่างชัดเจน เขาจึงพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น..

จากนั้นหลิงหยุนก็จับแขนของถังเมิ่งไว้ แล้วใช้มังกรพรางร่างกระโดดขึ้นชั้นสองไป และตรงไปยังห้องนอนที่มีเสียงดังออกมา จากนั้นก็เตรียมผลักประตูห้องเข้าไป

“พร้อมแล้วใช่ไม๊?” หลิงหยุนถามถังเมิ่งอีกครั้ง

ถังเมิ่งยิ้มพร้อมกับพยักหน้า!

หลิงหยุนยกเท้าขึ้นถีบประตูห้องดังปัง! และประตูห้องก็เปิดออกทันที!

ถังเมิ่งไม่รอช้า รีบกดปุ่มอัดวีดีโอบนโทรศัพท์ที่ได้เตรียมพร้อมไว้แล้วทันที!