บทที่ 111: ทักษะมีดเร้าขุนเขา
หวังเต็งรู้สึกหมดหนทาง เขาสามารถซื้อชุดมีดบินระดับ 1 ดาวขั้นสูงจากมาสเตอร์ลูได้ก่อนเท่านั้น
เขาใช้เงินไป 1.5 ล้านอย่างง่ายดาย
จากนั้นเขาก็ซื้อกระเป๋าเป้และสิ่งของจําเป็นทุกชนิด เช่น ยารักษาและยาแก้พิษ เขาหมดเงินไปประมาณ 3 ล้านกับสิ่งของเหล่านี้
ตามคําแนะนําของหัวหน้าหลิน เขาก็ไม่ลืมที่จะซื้อโล่ 2 ดาวที่มีราคา 6 ล้าน
นอกจากนี้เขายังซื้อดาบที่เขาเห็นในตอนแรกและธนูแบบหนัก
ภายในเวลาอันสั้น เขาก็เหลือเพียง 58 ล้านจากเงินที่เขาได้มา 100 ล้าน
ถ้าหวังเฉินก๋วรู้ว่าหวังเต็งใช้เงินฟุ่มเฟือยแบบนี้ เขาก็คงจะปวดหัวเป็นเวลานานแน่ๆ
แต่แล้วไงอ่ะ!
หวังเต็งมองไปที่ความสมดุลของเขาและรู้สึกหงุดหงิดอยู่ครู่หนึ่ง
ฉันควรทําอย่างไรหากใช้จ่ายเงินไม่หมด?
เรื่องนี้ด่วนมาก! ฉันต้องการคําตอบทันที
โอ้ใช่แล้วมันยังมีคัมภีร์และเทคนิคการต่อสู้อยู่!
ทันใดนั้นหวังเต็งก็นึกขึ้นได้ เขามีคัมภีร์และเทคนิคการต่อสู้สําหรับธาตุไฟ ธาตุน้ําแข็ง และธาตุดินเท่านั้น เขายังไม่มีอะไรสําหรับธาตุไม้ น้ํา และพิษของเขาเลย
โดยเฉพาะธาตุพิษ นี่เป็นธาตุที่หายาก
เขามองห้องคัมภีร์ของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซิ แต่ก็ไม่พบคัมภีร์ใดๆที่เกี่ยวข้องกับธาตุพิษ
หวังเต็งส่ายหัว เขาต้องยอมแพ้
ขณะที่เขากําลังจะดคัมภีร์ธาตุไม้และธาตุน้ํา เขาก็เกิดความคิดขึ้นมาในทันที
เขาพยายามใช้ธาตุไม้และธาตุน้ํา แต่เขาก็ตระหนักได้ว่าธาตุทั้งสองนี้คงอยู่ในร่างกายของเขา พวกมันไม่ฟังคําสั่งของเขา
“ ตามที่คาดไว้ ฉันไม่สามารถใช้ธาตุเหล่านี้ได้หากยังไม่ได้รับพรสวรรค์ด้านร่างกายที่สอดคล้องกัน แม้ว่าตอนนี้ฉันจะซื้อคัมภีร์สําหรับธาตุไม้และธาตุน้ําไป แต่ฉันก็จะยังไม่สามารถฝึกมันได้อยู่ดี
หวังเต็งยิ้มอย่างขมขึ้นและหยุดสิ่งที่เขาวางแผนจะทํา
ฉันยังขาดเทคนิคการต่อสู้แบบโจมตีธาตุดิน
เขามีทักษะปฐพีเหลืองแล้ว แต่มันก็เป็นแบบป้องกันเท่านั้น
สิ่งที่เขาขาดคือเทคนิคการต่อสู้แบบโจมตีธาตุดิน
โดยแบ่งออกเป็นระดับ
หวังเต็งเข้าสู่หอเทคนิคการต่อสู้ เทคนิคการต่อสู้ทุกประเภทถูกจัดวางต่อน ต่างๆ
คัมภีร์และเทคนิคการต่อสู้นั้นแบ่งออกเป็นสี่ระดับ : นภา,ปฐพี,มีด,เหลือง จากนั้นแต่ละอันดับก็จะถูกแบ่งออกเป็นสี่ขั้น : ขั้นต่ํา ,กลาง สูง และสูงสุด
คัมภีร์เพลิงแดงและคัมภีร์เหมันต์เร้นลับนั้นเป็นคัมภีร์ระดับเหลืองขั้นสูง สําหรับทักษะปฐพีนั้นก็อยู่ในระดับเหลืองขั้นสูงสุด
ดาบเพลิงคิรินและหมัดปีศาจเหมันต์นั้นเป็นเทคนิคการต่อสู้พลังฟอร์สระดับเหลืองขั้นสูง
คัมภีร์และเทคนิคการต่อสู้เหล่านี้นั้นก็มีอยู่ในเว็บเหมือนกัน และพวกมันก็ไม่ใช่ถูก
ทักษะปฐพีเหลืองและคัมภีร์เหมันต์เร้นลับราคา 80 ล้าน
คัมภีร์เพลิงแดงราคา 70 ล้าน
ดาบเพลิงคิรินราคา 30 ล้าน
หมัดปีศาจเหมันต์ราคา 20 ล้าน
หวังเต็งรู้สึกตกใจและประหลาดใจมากเมื่อเห็นราคา
โอ้พระเจ้า ฉันเป็นมหาเศรษฐีแล้ว!
เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าคัมภีร์ทักษะและเทคนิคการต่อสู้จะมีราคาแพงมากขนาดนี้ ไม่แปลกใจเลยที่นักสู้นั้นล้วนแต่มีฐานะร่ํารวย
ไม่แปลกใจเลยที่การเป็นนักสู้นั้นมันจะช่างยาก!
คนปกติไม่สามารถจ่ายราคาเหล่านี้ได้แน่นอนแม้ว่าพวกเขาจะขายทรัพย์สินทั้งหมดของตน
อุปสรรคในการข้ามไปนั้นสูงเกินไป!
ครอบครัวผู้มั่งคั่งที่มีอํานาจเหล่านั้นสามารถหาเงินออกมาได้โดยปราศจากแรงกดดันใดๆ ในทางกลับกัน คนปกติก็รู้สึกสิ้นหวังเมื่อคิดถึงเงินก้อนใหญ่
“การสอบหลักสูตรศิลปะการต่อสู้นั้นเป็นเส้นทางสู่ความสําเร็จ สิ่งที่พวกเขาพูดนั้นถูกต้อง” หวังเต็งครุ่นคิดกับตัวเอง
หากนักเรียนสามารถเข้าสู่หลักสูตรศิลปะการป้องกันตัว ทางโรงเรียนก็จะจัดหาคัมภีร์ทักษะให้กับพวกเขา แม้ว่ามันจะไม่ฟรี แต่มันก็ไม่ได้แพงจนเกินไป ถ้าไม่เช่นนั้น นักเรียนจะกลายเป็นนักสู้ได้อย่างไร?
หวังเต็งส่ายหัว ถ้าเขาไม่มีระบบ เขาก็อาจจะต้องกังวลเรื่องคัมภีร์และเทคนิคการต่อสู้ก็ได้ นี่มัน…น่ากลัวจริงๆ
เขารวบรวมความคิดและเริ่มเลื่อนดูเทคนิคการต่อสู้พลังฟอร์ส
“แข็งแกร่งระเบิดภูเขา ระดับเหลืองขั้นต่ํา – 5 ล้าน
“หมัดทลายศิลา ระดับเหลืองขั้นกลาง – 10 ล้าน
“ทุบทลายภูผา ระดับเหลืองขั้นสูงสุด – 200 ล้าน
‘ทักษะมีดเร้าขุนเขา ระดับมืดขั้นต่ํา 500 ล้าน
เมื่อเขาไปถึงระดับมืด ราคาของเทคนิคการต่อสู้พลังฟอร์สก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก หลังจากเหลือบมองเงินที่เห ลืออยู่ หวังเต็งก็ตัดสินใจซื้อทักษะมีดเร้าขุนเขามืด
เขากําลังจะไปที่ทวีปซินหรูในไม่ช้า เขาไม่รู้ว่าที่นั่นมีอันตรายอะไรบ้าง ดังนั้นมันจึงเป็นการดีกว่าที่จะเข้าใจ เทคนิคการต่อสู้อันทรงพลัง!
ทักษะมีดเร้าขุนเขาระดับมืดขั้นต่ํานี้มีพลังมากกว่าทักษะดาบเพลิงคิรินขั้นเหลืองและหมัดปีศาจเหมันต์ อย่างแน่นอน
เนื่องจากเขากําลังฝึกทักษะมีด เขาจึงต้องการมีด
เขาเหลือเงิน 80 ล้าน หวังเต็งตัดสินใจที่จะซื้อมีดระดับ 2 ดาวขั้นสูง
หวังเด็งได้ใช้เงินทั้งหมดที่เขาได้รับมาในช่วงเวลานี้
สําหรับทรัพยากรเช่นหินพลังงานและเม็ดยา เขาก็ยังไม่ได้ซื้อมันเพราะพวกมันไม่ได้ทรงพลังเท่ากับฟองสบู่ค่าคุณสมบัติ
เขาต้องใช้เงินไปกับสิ่งที่เขาไม่มี
สําหรับคนอื่นๆ การเพิ่มความสามารถของพวกเขาก็ถือเป็นสิ่งสําคัญที่สุด ดังนั้นพวกเขาจึงอาจจะเลือกซื้อทรัพยากรการฝึกฝนทุกชนิดก่อน
อย่างไรก็ตาม สําหรับหวังเต็งแล้ว อาวุธและเทคนิคการต่อสู้นั้นคือสิ่งที่เขาขาดไม่ได้มากกว่า
นอกจากนี้ไม่ว่าจะเป็นเม็ดยาหรือหินพลังงาน พวกมันก็มีสิ่งเจือปนอยู่จํานวนหนึ่ง ดังนั้นถ้าเขาดูดซับพลังฟอร์สในพวกมันไป สิ่งเจือปนเหล่านั้นก็จะหลอมรวมเข้าสู่ร่างกายของเขาด้วย
และเมื่อเวลาผ่านไป สิ่งสกปรกเหล่านี้ก็จะสะสมในร่างกายของเขา และมันก็อาจจะส่งผลต่อความสามารถของเขาได้
ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงต้องใช้พวกมันใหเน้อยที่สุดเท่าที่จะทําได้ หรือถ้าจะให้ดีที่สุด ก็ไม่ต้องใช้มันเลย
เขารู้รายละเอียดของสิ่งนี้ดี และในฐานะที่มีระบบ หวังเต็งจึงดูถูกความคิดที่จะใช้สิ่งของราคาถูกเหล่านี้
เขายังไม่ได้ใช้หินพลังงานธาตุน้ําแข็งที่ผู้อํานวยการหยูมอบให้เขามา เขาวางแผนที่จะใช้มันในสถานการณ์อื่นหรือไม่ก็ขายมันเพื่อหาเงิน
วันรุ่งขึ้น
ของที่หวังเต็งซื้อก็มาถึง
คนส่งของเป็นชายสวมสทสีดําและแว่นกันแดดสีดํา มันทําให้เขาดูลึกลับเล็กน้อย
ภายใต้คําสั่งของชายสวมสูทสีดํา พนักงานก็เริ่มยกกล่องลงมาจากรถที่ละกล่อง
“คุณคือคุณหวังเต็งมใช่ไหม? โปรดใช้หมายเลขบัญชีของคุณเพื่อเปิดกล่องและตรวจสอบรายการสินค้าภายใน” ชายในชุดดํากล่าว
หวังเต็งพยักหน้า เขาใช้นาฬิกาข้อมือเพื่อสแกนบริเวณข้างกล่อง จากนั้นกล่องก็เปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ
เขาตรวจดูรายการสินค้า พวกมันทั้งหมดถูกส่งมาครบ
“คุณหวังเต็ง ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็โปรดลงชื่อที่นี่
ชายชุดดํายื่นใบเสร็จสินค้าให้ เมื่อเขาเห็นสิ่งของในกล่องจากหางตา เขาก็ต้องตกตะลึง…
รวย!
หลังจากที่หวังเต็งลงชื่อและยอมรับการส่งมอบ ชายคนนั้นก็ออกไปพร้อมกับพนักงานของเขา
หวังเต็งยกกล่องขึ้นบันไดและจัดของให้เรียบร้อย เขาวางไว้ที่ด้านข้างแล้วเสียบยูเอสบีเข้ากับคอมพิวเตอร์ของเขา
มีดเร้าขุนเขา!
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานมันก็ถึงเวลารวมตัวและพบปะกับสมาชิกคนอื่นๆของทีมพยัคฆ์นักรบ
หวังเต็งมีเวลาสองวันเต็ม เขาเตรียมทุกอย่างที่ควรเตรียมและเขาก็ได้เริ่มฝึกทักษะมีดเร้าขุนเขาแล้ว
เขามองไปที่หน้าต่างค่าคุณสมบัติของเขา
ทักษะมีดเร้าขุนเขา (พื้นฐาน 5/100)
ตอนนี้มันยังเป็นเพียงขั้นพื้นฐานเท่านั้นและความสามารถของเขาก็ต่ํามาก หวังเต็งมีค่าคุณสมบัติเปล่า 35 คะแนน แต่เขาก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะใช้มัน
ในตอนเช้า หวังเต็งกินข้าวเช้ากับครอบครัว
หวังเฉินกั่วและหลี่ซิ่วเหม่ยต้องการพูดอะไรบางอย่างแต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง เป็นที่เข้าใจได้ว่าพวกเขาทั้งสองนั้นกําลังกังวล อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่กล้าแสดงมันออกมา
“พ่อครับ ผมมีสิทธิ์ซื้อบ้านในเดียร์การ์เด้น ถ้าพอมีเวลา พ่อก็สามารถไปดูและซื้อบ้านหลังใหญ่ที่นั่นได้ และก็พยายามย้ายไปที่นั่นโดยเร็วที่สุดนะ” หวังเด็งกล่าว
“โอเค ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อเอง ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้” หวังเฉินกั่วพยักหน้า
“งั้นผมไปก่อนแล้วนะ!” เมื่อหวังเต็งรับประทานอาหารเช้าเสร็จ เขาก็เช็ดปากแล้วลุกขึ้น
หวังเฉินกั่วและหลี่ซิ่วเหม่ยไปส่งเขาที่ประตู พวกเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในท้ายที่สุด ความกังวลและอารมณ์ทั้งหมดของพวกเขาก็รวมกันเป็นประโยคเดียว
“ดแลตัวเองดีๆ แล้วก็กลับมาอย่างปลอดภัยนะ!”
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
