ตอนที่ 2554 : ฟื้นฟู
เจี้ยนเฉินแปลกใจกับคำพูดของหัวหน้าพิรุณ เขาก้มหน้าลงและมองไปที่อ่างไม้ที่เขานอนอยู่ เขาค่อย ๆ ตรวจสอบพลังงานดูและพบว่ามันส่งผลดีต่อวิญญาณของเขา เขารู้สึกว่าน้ำนี่แปลกประหลาดอย่างมาก
หลังจากนั้นเขาหันไปมองตามเสียงและพบกับสาวงามยืนอยู่ใกล้ๆ เขาค่อนข้างรู้สึกอึดอัดกับเรื่องนี้
หัวหน้าผู้อาวุโสของลัทธิปิศาจชั้นฟ้ากับเขาได้แอบเข้ามาในที่ซึ่งหัวหน้าพิรุณบ่มเพาะและขโมยกล้วยไม้ห้าธาตุที่มีค่าของนางไปรวมถึงโคลนวิญญาณและน้ำวิญญาณด้วย โดยจหลักเหตุผลแล้ว หัวหน้าพิรุณน่าจะทรมานเขาหรือไม่ก็ฆ่าเขาซะ
แต่หัวหน้าพิรุณกลับไม่ได้ทำให้เขาต้องตกที่นั่งลำบากเลยแม้แต่น้อย นางกลับช่วยเขาในการฟื้นฟูวิญญาณแทน
เขาไม่รู้ว่าน้ำสีเขียวนี่มันคืออะไร แต่เขาเข้าใจถึงคุณค่าของมันได้
เจี้ยนเฉินสับสนว่าทำไมหัวหน้าพิรุณถึงได้ใช้ของมีค่าแบบนี้กับเขา เขาไม่รู้เป้าหมายในการทำแบบนี้ของ หัวหน้าพิรุณเลยแม้แต่น้อย
“เจ้ากล้าดีจริง เจ้าเป็นแค่ยอดฝีมืออสงไขยแต่กล้าพอที่จะคิดแย่งชิงจักรพรรดิแมลงมิติ แม้แต่ให้มันเข้าไปในวิญญาณของเจ้า หากไม่ใช่เพราะข้า เจ้าอาจจะตายไปแล้ว มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เจ้าจะรอดไปได้” หัวหน้าพิรุณพูดขึ้น นางอยู่ห่างกว่า 100 เมตร ยืนอยู่ข้าง ๆ บ่อปลา นางก้มหน้าราวกับมองปลาในบ่อ น้ำเสียงของนางทำให้รู้สึกได้ว่านางสูงส่ง
นี่คือสิทธิที่สูงส่งที่สุดในที่ราบสำราญ
“หัวหน้า ทำไมท่านถึงช่วยข้า ? ” เจี้ยนเฉินถามขึ้นมา เขาค่อนข้างสับสน ไม่ว่าจะคิดในแง่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจจะคิดได้ว่าจะมีใครที่เกี่ยวข้องกับหัวหน้าพิรุณได้
ในเวลาเดียวกันด้วยระดับการบ่มเพาะของหัวหน้าพิรุณในตอนนี้แล้ว บางทีอาจจะมีแค่โมเทียนหยุนและพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง แค่สองตัวตนที่เขาคิดออกซึ่งสามารถทัดเทียมกับนางได้
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นโมเทียนหยุน ไม่งั้นแล้วพวกเขาคงไม่มีทางโจมตีจักรวรรดิเมฆทวีตั้งแต่แรก ผลก็คือเหลือตัวเลือกเดียวคือพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิง
“องค์หญิงใหญ่ของพระราชวังสวรรค์แห่งบิเชิงรึ ? หรือว่าเชื้อสายนักรบวิญญาณ ? ” เจี้ยนเฉินเดาด้วยความไม่มั่นใจ เขาได้ยินหัวหน้าพิรุณพูดถึงเชื้อสายนักรบวิญญาณ แต่เชื้อสายนักรบวิญญาณกับหัวหน้าพิรุณนั้นชัดแล้วว่าอยู่คนละระดับ
“หัวหน้า ผงศักดิ์สิทธิ์ที่ท่านต้องการข้าเตรียมไว้ให้แล้ว” ตอนนั้นเองเย่อี้หานก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา เขานำขวดหยกสีขาวมากับตัว เขาสวมชุดมังกรและมีท่าทีที่น่าประทับใจแต่เขาก็ยังยืนอยู่ด้านหลังหัวหน้าพิรุณด้วยท่าทีสุภาพโดยที่ยังคงก้มหัวให้
ในฐานะผู้นำของกองกำลังที่ยิ่งใหญ่บนที่ราบสำราญแล้ว เขาถึงกับไม่กล้าหายใจแรงเกินไปต่อหน้าหัวหน้าพิรุณ เขาถึงกับไม่กล้ามองไปที่นางด้วยซ้ำ
“เทมันลงไป” หัวหน้าพิรุณพูดขึ้นมา
“ได้ หัวหน้า” เย่อี้หานตอบกลับ หลังจากนั้นเขาก็เดินไปตรงหน้าเจี้ยนเฉิน เขามองไปที่เจี้ยนเฉินซึ่งอยู่ในอ่างไม้ด้วยสายตาสงสัย เขาเข้าใจว่าเขาคิดยังไงอยู่ เขาได้แต่สงสัยในใจ “ชายคนนี้เกี่ยวข้องกับหัวหน้ายังไง ? ทำไมหัวหน้าถึงได้ให้ความสำคัญกับเขาและถึงกับใช้สมบัติสวรรค์ขั้นเทพกับเขาด้วย ? ”
แม้ว่าเขาจะสงสัย แต่เย่อี้หานก็ไม่กล้าถามอะไรออกมา เขาเปิดฝาขวดออกแล้วเทผงจากสมบัติสวรรค์ขั้นเทพลงไปในน้ำสีเขียวโดยไม่ลังเล
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็รู้สึกว่าวิญญาณของเขารู้สึกสบายอย่างมาก ผงที่ถูกเพิ่มเข้ามานี้ประกอบไปด้วยสมบัติสวรรค์ที่สามารถช่วยฟื้นฟูวิญญาณได้ แต่วิธีการใช้มันนั้นต่างกันออกไป
“มันเป็นสมบัติสวรรค์ขั้นเทพระดับสูงที่สามารถช่วยฟื้นฟูวิญญาณได้ แม้แต่อัครสูงสุดบางคนก็ต้องสู้เพื่อแย่งชิงมันมา ตอนนี้ข้าได้ใช้มันกับเจ้า เจ้าน่าจะฟื้นฟูบาดแผลทางวิญญาณได้ใน 3 วันเป็นอย่างมาก” น้ำเสียงอันเย็นชาของหัวหน้าพิรุณดังขึ้นมา นางยืนอยู่ข้างบ่อน้ำราวกับรูปปั้น นางเหมือนกับหลอมรวมเข้ากับโลก นางดูสูงส่งไร้เทียมทาน
แม้แต่ปลาในบ่อน้ำก็ยังแผ่พลังลึกลับออกมา ราวกับว่ามันสั่นพ้องไปกับหัวหน้าพิรุณ ก่อการเชื่อมต่อที่พร่ามัวขึ้นมา
แต่ไม่มีใครรับรู้ได้ถึงการเชื่อมต่อนี้ได้นอกจากหัวหน้าพิรุณ
“ข้าสงสัยว่าทำไมเจ้าถึงได้ยอมเสี่ยงมากแบบนี้เพื่อจะล่อวิญญาณของจักรพรรดิแมลงมิติเข้าไปในวิญญาณของเจ้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าชีวิตของเจ้าสำคัญต่อคนอื่น ๆ มากแค่ไหน ? ” หัวหน้าพิรุณถามขึ้นมา
สายตาของเจี้ยนเฉินสั่นไหว เขาได้ถามขึ้นมา “ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าท่านหมายถึงใครกัน ? ”
“ตอบคำถามข้ามา ! ” หัวหน้าพิรุณพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด พลังแห่งการมีอยู่ที่มองไม่เห็นกดทับใส่เจี้ยนเฉิน ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าแบกรับภูเขาทั้งลูก เขาถึงกับหายใจไม่ออก
เจี้ยนเฉินสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดขึ้นมาช้า ๆ “จักรพรรดิแมลงมิติมีความเข้าใจกฎมิติ ข้าตั้งใจล่อมันเข้ามาในวิญญาณก็เพราะข้าต้องการดูดซับวิญญาณของมันเพื่อความเข้าใจในกฎมิติ “
“เจ้าคิดรึว่าเจ้าจะได้รับกฎมิติของจักรพรรดิแมลงมิติด้วยการดูดซับวิญญาณของมัน ? น่าตลกสิ้นดี หากการทำความเข้าใจกฎนั้นง่าย องค์กรชั้นนำคงเริ่มไล่ล่าสัตว์อสูรมิติมานานให้กับเหล่ายอดฝีมือแล้ว” หัวหน้าพิรุณฮึดฮัดออกมา แม้ด้วยความรู้ที่นางมี แต่นางก็ไม่เคยได้ยินว่ามีใครดูดซับวิญญาณเพื่อการทำความเข้าใจกฎ
เจี้ยนเฉินรู้ว่าหัวหน้าพิรุณพูดถูก มันไม่มีทางลัดในการทำความเข้าใจกฎ มันต้องพัฒนาไปทีละขั้น แม้แต่ตอนที่คนทิ้งการสืบทอดเอาไว้ก็จำเป็นต้องทำความเข้าใจความลึกลับภายในการสืบทอดนั้น เราต้องทำความเข้าใจมันก่อนจะครอบครองมันได้ แกนสีทองทั้งเจ็ดของกฎที่เขาได้มาก่อนหน้านี้ก็เช่นกัน
มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะขึ้นไปถึงระดับเดียวกับยอดฝีมือโบราณทั้งเจ็ดด้วยแกนสีทองของกฎที่พวกนั้นให้ไว้ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำความเข้าใจความลึกลับของกฎในทันที มันต้องใช้เวลาและความพยายามในการทำความเข้าใจพลังของกฎภายในแกนสีทอง แต่ขั้นตอนมันแค่จะง่ายกว่าเดิมอย่างมากและช่วยเขาได้อย่างมากด้วย
แต่เจี้ยนเฉินรู้ว่าวิญญาณของเขาต่างจากคนอื่น ๆ แม้ว่าคนอื่นไม่อาจจะทำได้ แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำไม่ได้
“ด้วยความฉลาดของหัวหน้าผู้อาวุโสของลัทธิปิศาจชั้นฟ้า เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้เรื่องนี้ เขาไม่ได้ทำมันโดยไร้เหตุผล” หัวหน้าพิรุณพึมพำออกมาเบา ๆ สายตานางดูแปลกไปและในพริบตานางก็ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้า เจี้ยนเฉิน นางได้กดนิ้วลงไปที่หน้าผากของเจี้ยนเฉินทันที
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
