ตอนที่ 2505 – บดขยี้จุนกง
ความโกรธของจุนกงเกือบถึงขีดจำกัด หลังจากได้ยินเสียงเยาะเย้ยของเจี้ยนเฉิน ดวงตาของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างแท้จริง เขารู้สึกราวกับว่าใบหน้าของเขาถูกไฟแผดเผาและอับอายอย่างที่สุด
เขาได้ท้าทายเจี้ยนเฉินอย่างเปิดเผยเพื่อต่อสู้ เขามั่นใจอย่างที่สุดด้วยหัวใจแห่งความเป็นและความตาย เขาต้องการเหยียบย่ำเจี้ยนเฉินต่อหน้าซ่างกวนมู่เอ๋อ เพื่อแสดงให้นางเห็นว่าเจี้ยนเฉินที่นางคิดถึงมาตลอดนั้นไร้น้ำยาเพียงใด เขาต้องการแสดงให้นางเห็นถึงความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ระหว่างเขากับเจี้ยนเฉิน
เขาพร้อมที่จะฆ่าเจี้ยนเฉินเพราะบรรพชนวายุได้พูดก่อนหน้านี้และอนุญาตให้เขาต่อสู้กับเจี้ยนเฉิน
เดิมทีเขาเชื่อว่าบรรพชนวายุยอมให้การต่อสู้เกิดขึ้นเพราะนางมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าเขาจะชนะ ซึ่งทำให้จุนกงมั่นใจมากยิ่งขึ้น
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดว่าผลลัพธ์สุดท้ายจะน่าอึดอัดขนาดนี้ มันตรงกันข้ามกับที่เขาจินตนาการไว้
เจี้ยนเฉินผู้เป็นศัตรูหัวใจของเขายืนกอดอกอยู่ตรงนั้นอย่างสบาย ๆ เขาไม่ได้ใช้สมบัติใด ๆ และไม่ได้ใช้การป้องกันใด ๆ แต่การโจมตีที่จุนกงภาคภูมิใจนั้นไม่สามารถส่งผลกระทบต่อเขาได้เลย
นอกจากนี้เขาได้ใช้ความแข็งแกร่งเต็มที่แล้วปลดปล่อยขีดจำกัดของหัวใจแห่งความเป็นและความตายของเขา หากไม่มีการพูดเกินจริงใด ๆ เขาใช้กำลังเต็มที่ถ้าไม่มากไป แต่เขาก็ไม่สามารถทำร้ายเจี้ยนเฉินได้
ดูเหมือนว่าเจี้ยนเฉินจะมีภูมิคุ้มกันต่อการโจมตีด้วยเสียงของเขาอย่างสมบูรณ์
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้…” จุนกงไม่สามารถนิ่งเงียบได้อีกต่อไป ดวงตาของเขาแดงก่ำขณะที่เขาพยายามที่จะยอมรับความเป็นจริง
“ จุนกง มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าปลดปล่อยพลังออกมาให้เต็มที่ การโจมตีแบบนี้ไม่มีที่ไหนใกล้เคียงกับการทำร้ายข้าได้เลย” เจี้ยนเฉินลอยอยู่เหนือภูเขาพร้อมกับกอดอก หมอกจะลอยผ่านเขาเป็นครั้งคราว ปกคลุมเขาและทำให้เขาดูเหมือนลึกลับ
สีหน้าของจุนกงมืดครึ้มลงแล้ว เขาไม่หยุดเล่นขลุ่ย แต่ฟันของเขาขบกันแน่น เขารู้สึกอับอาย
หลังจากเข้าใจหัวใจแห่งความเป็นและความตาย มันได้กลายเป็นไม้ตายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา พลังของแนวคิดนั้นเกินกว่าทักษะลับทั้งหมดที่เขามี ตอนนี้เขาได้ปลดปล่อยแนวคิดทั้งหมดแล้วเขาก็ใช้ความแข็งแกร่งเต็มที่
เจี้ยนเฉินต้องการให้เขาปลดปล่อยพลังเต็มที่ แต่เขาก็มาถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว
เติ้งเหวินซิ่น กู่นาและเหลียนฉีเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่สีหน้าของพวกเขาค่อนข้างผสมปนเปกัน
ความแข็งแกร่งที่จุนกงแสดงออกมานั้นไม่ธรรมดา แค่ตัวเพลงก็เพียงพอแล้วที่จะส่งผลต่อขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1 แล้ว
มันเป็นเรื่องที่น่าประทับใจอย่างยิ่งสำหรับราชาเทพที่ทำได้สำเร็จ แม้แต่ในโลกแห่งเซียนมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเลียนแบบความสำเร็จนี้ได้
น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เผชิญหน้ากับขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 1 แต่เป็นคนที่เอาชนะขั้นอสงไขยชั้นสวรรค์ที่ 4 ได้อย่างง่ายดาย
ส่งผลให้พวกเขาทั้งสามรู้สึกสงสารจุนกง
“ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดสูดสุดของความแข็งแกร่งของเจ้า” เจี้ยนเฉินกล่าว เขาส่ายหัวเบา ๆ แล้วจ้องไปที่จุนกงเหมือนกำลังมองมด เขาบอกว่า “เจ้าอ่อนแอเกินไป อ่อนแอมากจนทำให้ข้าหมดความสนใจที่จะสัมผัสเจ้า คนรับใช้ของข้าสามารถฆ่าเจ้าได้หลายครั้งอย่างง่ายดาย”
“ อย่างไรก็ตาม เจ้าไม่เคยควรใช้วิธีการที่ไม่เหมาะสมกับมู่เอ๋อ เมื่อเจ้าทำสำเร็จ เจ้าก็ต้องเผชิญกับผลที่ตามมา” เมื่อนั้น เจี้ยยเฉินก็ปรากฏตัวต่อหน้าจุนกงราวกับว่าเขาใช้ค่ายกลส่งตัวและเหวี่ยงหมัดใส่เขาโดยตรง
การชกนั้นเรียบง่ายมาก ไม่เกี่ยวข้องกับกฎใด ๆ มันเป็นเพียงความแข็งแรงทางกายภาพที่ดิบเถื่อน
อย่างไรก็ตาม ร่างบรรพกาลของเจี้ยนเฉินมีพลังมากจนแม้แต่ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาก็ยังน่าประหลาดใจเมื่อถึงขั้นอสงไขย
ปัง !
หมัดของเขาดูเหมือนไม่มีใครหยุดยั้งได้ ก่อนที่มันจะมาถึง แรงกดดันที่น่ากลัวที่มีอยู่ทำให้จุนกงหน้าซีดไปแล้ว
มันเป็นไปไม่ได้ที่จุนกงจะหลีกเลี่ยงพลังหมัดของเจี้ยนเฉินได้ด้วยความแข็งแกร่งของเขา
หมัดฟาดเข้าที่ขลุ่ยของจุนกงก่อนและมันก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันทีโดยแหลกเป็นชิ้น ๆ กลับพุ่งเข้าที่มือและหน้าอกของจุนกง
หมัดของเจี้ยนเฉินยังคงพุ่งต่อไปโดยไม่ลดความเร็วลงเลยโดยพุ่งเข้าชนจมูกของจุนกงอย่างแรง
ทันใดนั้นเลือดก็พ่นออกมาและจมูกของจุนกงก็หัก มันจมเข้าไปในโพรงจมูกอย่างสมบูรณ์และมีรูขนาดเท่ากำปั้นปรากฏบนใบหน้าของเขา มันเป็นภาพที่น่ากลัว
จุนกงถูกหมัดของเจี้ยนเฉินกระเด็นไปกระแทกม่านพลังด้านหลังเขาอย่างแรง ก่อนจะดีดตัวกลับออกมา
ในขณะนั้นเขารู้สึกเพียงว่าโลกรอบตัวเขาหมุนไปเมื่อเขาเห็นดาว หมัดของเจี้ยนเฉินมีพลังมากเกินไปแม้กระทั่งทำให้จิตวิญญาณของเขาสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเมื่อมันกระทบกับจมูกของเขา
“ถ้าเจ้าใช้วิธีที่มีเกียรติ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด แต่เจ้าเลือกวิธีที่ไม่เหมาะสม ข้าก็ไม่สามารถช่วยอะไรเจ้าได้เพราะอย่างนั้น” เสียงอันเยือกเย็นของเจี้ยนเฉินดังขึ้นในหัวของจุนกงราวกับฟ้าร้อง
หลังจากนั้นเขาก็มาถึงตรงหน้าจุนกงในพริบตา เขาไม่ได้ใช้หมัดของเขาในครั้งนี้ แต่กลับกัน เขากลับตบจุนกงด้วยมือของเขา
การตบนั้นทรงพลังอย่างน่าอัศจรรย์โดยทำให้ใบหน้าของจุนกงครึ่งหนึ่งยับย่นด้วยเสียงที่คมชัด มันเต็มไปด้วยเลือดและฟันทั้งหมดของเขาหัก
จุนกงโกรธมาก เขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างอสรพิษและอ้าปาก แต่เขาไม่ได้พูดอะไร
การตบของเจี้ยนเฉินทำให้เขาเงียบลง ทำให้กรามของเขาไร้ประโยชน์
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็โจมตีอย่างรวดเร็วโดยใช้แขนและขาทั้งสองข้างเพื่อบดขยี้จุนกง จุนกงกลายเป็นเหมือนลูกบอลโยนไปมาในอากาศ
เจี้ยนเฉินควบคุมพลังของเขา มันเพียงพอแล้วที่จะทำให้บาดเจ็บ แต่ไม่สามารถฆ่าได้หรือเขาสามารถฆ่าจุนกงได้ด้วยการตวัดนิ้วของเขา
เจี้ยนเฉินรู้สึกโกรธแค้นอย่างมากจากการกระทำของจุนกงเขาไม่อยากให้จุนกงตายอย่างง่ายดายอย่างนี้
เติ้งเหวินซิ่นและกู่นาต่างพยายามจับตาดูขณะที่พวกเขาแสดงความโกรธขณะที่พวกเขาเห็นเจี้ยนเฉินทุบตีจุนกงจนน่วม
นี่เป็นความโกรธต่อเจี้ยนเฉิน จุนกงเป็นอัจฉริยะของลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ แต่เจี้ยนเฉินกำลังเอาชนะเขาในลัทธิต่อหน้าพวกเขา พวกเขาพบว่ามันค่อนข้างน่าอับอาย
ในขณะที่เหลียนฉีมองด้วยแววตาที่ทอประกายดุร้าย เขากำหมัดแน่นและปล่อยหมัดเป็นครั้งคราวเมื่ออารมณ์แปรปรวน เขาจ้องมองไปที่เจี้ยนเฉินอย่างสนใจตลอดเวลาว่าจุนกงยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
ซ่างกวนมู่เอ๋อยังคงเย็นชา นางไม่ลังเลใจเลยที่จะมองดูว่าจุนกงกลายเป็นคนที่น่าสังเวชแค่ไหน
ย้อนกลับไปในทวีปเทียนหยวน ซ่างกวนมู่เอ๋อได้รับฉายาว่าเป็นหญิงสาวเจ้าเสน่ห์แห่งสวรรค์ นางไม่เคยเป็นคนใจอ่อนและสามารถฆ่าได้โดยไม่ต้องคิดเลยแม้แต่วินาทีเดียว เนื่องจากจุนกงใช้ยามอมเมากับนาง นางก็ต้องการที่จะฆ่าเขาเช่นกัน แต่นางไม่เคยลงมือทำเพราะความเมตตาที่ลัทธิเต๋าเสียงศักดิ์สิทธิ์ได้แสดงต่อนาง
ในตอนนี้เจี้ยนเฉินกำลังลงโทษจุนกง เห็นได้ชัดว่านางจะไม่ร้องขอความเมตตา
ในความเป็นจริง นางเคยช่วยจุนกงมาแล้วครั้งหนึ่งในพระราชวังศักดิ์สิทธิ์เนปจูน มิฉะนั้นจุนกงจะต้องตายด้วยเงื้อมมือของหมิงตง เขาจะไม่ได้มาอยู่ที่นี่
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
