เนเน่หอบหายใจถี่ๆขณะที่ขาเรียวทั้งสองข้างสั่นเทาทรงตัวยืนแทบไม่อยู่ ทิ้งตัวอ่อนปวกเปียกในอ้อมแขนของเพลิงที่เลื่อนเข้ามากอดอย่างหมดแรง หัวใจดวงน้อยยังเต้นแรงหนักๆด้วยความเหนื่อย นึกสมเพชตัวเองที่ไม่สามารถต่อต้านการกระทำของเขาได้เลย ร่างกายเธอมันก็ไม่รักดีเอาแต่ยอมเขาทุกครั้ง
“นี่เพิ่งรอบเดียวเองนะหมดแรงแล้วเหรอ หื้ม~” รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนกำลังไม่พอใจแต่ความต้องการของเพลิงยังคงอยู่ โน้มใบหน้าเข้าไปถามแล้วไม่อาจยับยั้งชั่งใจซุกไซ้ซอกคอระหงต่อ
ในเวลาที่ลูกยังไม่ตื่นเขายังพอตักตวงความสุขต่อได้อยู่ โดยไม่คำนึงถึงสภาพร่างกายของหญิงสาวเลยว่าจะไหวหรือเปล่า
“…..” เนเน่ยกมือสั่นเทาขึ้นมาผลักใบหน้าคมคายออกห่างไม่ตอบอะไร พอเรี่ยวแรงเริ่มจะกลับมาก็แกะมือเขาข้างหนึ่งที่บีบเคล้นเต้าอวบและอีกข้างรัดเอวคอดบนเรือนร่างตัวเองออก “ปล่อย!” เมื่อพยายามแกะเท่าไหร่ก็ไม่ออกเธอจึงหันสีหน้ายุ่งไปเอ่ยบอกคนข้างหลังเสียงแข็ง ก่อนร่างเธอจะกระตุกเกร็งเมื่ออยู่ๆท่อนเอ็นใหญ่ที่ยังคาอยู่ในกายก็ขยายตัวแข็งชันอีกครั้ง ขยายร่องสวาทของเธอจนรู้สึกเจ็บ
“ลูกยังไม่ตื่นเลย มาต่อกันอีกรอบนะ” ซึ่งเขาก็พูดตามจุดประสงค์ของตัวเองออกมา แล้วโน้มริมฝีปากเข้ามาหมายจะจูบเร้าเธอ
“ไม่! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” แต่เจ้าตัวเบือนหน้ากลับพร้อมกับปฏิเสธทันควัน พยายามดีดดิ้นด้วยความยากลำบากจากแขนแกร่งที่รัดแน่นแทบขยับเขยื้อนไม่ได้เลยหวังให้เขาปล่อย
มีเหรอคนอย่างเขาจะปล่อยง่ายๆ’ก็ไม่อีกอะ’
“รอบเดียว” ว่าแล้วเพลิงก็ไม่รอฟังอีกฝ่ายตอบกลับคำใดๆต่อเพราะรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่ยอม สะโพกสอบอัดลำกายเข้าใส่ช่องแคบที่บีบรัดอยู่สุดแรงอย่างเอาแต่ใจ
ปึก!
“อื้อ!!” เธอร้องออกมา พลางนิ่วหน้าไปด้วยความเจ็บบริเวณตรงนั้นของตัวเองและจุกท้องน้อย เล็บคมจิกลงบนท่อนแขนแกร่งเต็มแรงเพื่อระบายมันทันทีที่เขาขยับสอบเข้าออก
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
“อึก..” แรงกระแทกหนักหน่วงทำเอาร่างหญิงสาวโยกคลอนตามไปตามแรงที่ถาโถมเข้ามา เธอได้แต่กัดฟันแน่น ก่อนจะพยายามดิ้นพล่านอีกครั้งอย่างไม่ยอม “อ๊า..ยะ..หยุด” ริมฝีปากอวบอิ่มหลุดครางออกมาตามด้วยตะคอกบอกให้เขาหยุดกระทำสิ่งนี้
ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมทรมานอยู่แบบอีกแล้วจะสู้ให้ถึงที่สุดจะเอาตัวเองออกมาจากจุดนี้ให้ได้ ครั้งที่ผ่านมาถือว่าเธอยอมเขามามากพอแล้ว
“อืม~” เพลิงก็ยังทำเป็นไม่สนใจกระแทกกายเข้ามาเรื่อยๆตามอารมณ์ปรารถนาของตัวเองอยู่ราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด โน้มริมฝีปากเข้ามาขบเม้มผิวอ่อนจากซอกคอระหง
“อื้อ..อ๊ะ..บอกให้หยุดไง”
“เพลิงหยุด!”
“อึก..หยุดเดี๋ยวนี้”
“หยุดทำแบบนี้สักที..อึก”
“หยุด!” หมดความอดทนเนเน่ตวาดบอกเสียงดังด้วยอารมณ์โมโหสุดขีดหลังจากเขาเอาแต่ทำตามใจตัวเองไม่สนใจคำห้ามปรามของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะเดียวกันก็อาศัยจังหวะที่เขาคลายพันธนาการออกหมายจะดันเธอให้ซบลงไปกับเคาน์เตอร์ พร้อมกับมือหนามาจับเรียวขาให้ยกขึ้นรวบแรงทั้งหมดผลักเขาออกห่างจนท่อนเอ็นใหญ่หลุดออกจากร่องสวาท แล้วหมุนตัวกลับไปเหวี่ยงฝ่ามือฟาดใส่ใบหน้าคมคายเต็มแรง
เพียะ!
“เลิกทรมานฉันสักที ฉันไม่ใช่กระโถนรองรับอารมณ์บ้ากามของนาย”
เพลิงดันลิ้นในกระพุ้งแก้มหันสายตาดุดันกลับมาสบตากับอีกฝ่ายตรงๆ ระหว่างนั้นเหลือบเห็นน้ำรักของเขาในกายสาวที่ไหลย้อยลงมาเปรอะเปื้อนระหว่างขาเรียวเล็ก “ไม่ให้ทำกับเมียตัวเองจะให้ไปทำกับใคร” เสียงทุ้มเอ่ยถามออกไปด้วยความไม่เข้าใจ ตั้งแต่รู้ตัวว่ารักเขาก็ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นกระโถนเลยมันปกติไหมที่ผัวจะทำแบบนี้กับเมีย
“นั่นมันก็เรื่องของนาย” ไม่ใช่ว่าเธออยากให้เขาไปทำแบบนี้กับใครนะ แต่ถ้าอยากทำมันก็เป็นสิทธิ์ของเขาไม่เกี่ยวกับเธอ
“จะต้องให้บอกกี่ครั้งว่าฉันทำมันได้แค่กับเธอ”
“…..”
“แล้วเรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องปกติที่ผัวเมียเขาทำกัน ฉันทำเพื่อให้เราได้มีความสุขร่วมกันไม่ได้คิดจะทรมานเธอสักนิด”
“เหอะ! ทำให้ตัวเองมีความสุขคนเดียวสิไม่ว่า” เธอแค่นหัวเราะออกมาอย่างนึกขำ “สิ่งที่นายทำมันทรมานฉันไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุข เข้าใจใหม่ซะด้วย” พูดจบเธอก็ก้มลงหยิบชุดนอนเดรสขึ้นมาสวมใส่
“ที่เธอทรมานเพราะเธอชอบพยศไงเน่ ลองเลิกพยศดูดิแล้วเธอก็จะมีความสุขร่วมกับฉัน” มือหนาเอื้อมไปจับแขนเธอกระชากเข้าหาตัวหลังสวมชุดเสร็จพอดี ใบหน้าคมคายโน้มเข้าไปคลอเคลียพวงแก้มนวลเบาๆ
“ฉันไม่มีวันมีความสุขกับเซ็กส์ดิบของนาย เลิกทรมานฉันได้แล้วถ้าเลิกไม่ได้ก็ไสหัวไปให้พ้นก่อนที่ฉันจะพาลูกไปอยู่ที่อื่น แล้วนายจะไม่ได้เจอฉันกับลูกอีก” เนเน่เบือนหน้าไม่สบอารมณ์หลบ พร้อมกับผลักเพลิงออกห่าง
หมับ!
ทว่าในตอนที่เธอหันตัวกำลังจะก้าวเดินออกไปกลับโดนมือหนาของเขาเอื้อมมาคว้าแขนไว้ จึงรีบเอี้ยวหน้ายุ่งไปถามด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
“อะไรอีก”
“คิดจะขู่ฉันด้วยวิธีนี้งั้นเหรอ” โจรหนุ่มถามกลับ แววตาดุดันที่จ้องมองเธอบ่งบอกว่ากำลังข่มอารมณ์ตัวเองที่กำลังปะทุอยู่โดยการบีบแขนเรียวอย่างแรง
“โอ๊ย! เจ็บนะปล่อยฉัน” ริมฝีปากอวบอิ่มเปล่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดกับการกระทำของเขา ขณะที่เธอพยายามแกะมือเขาหวังให้คลายแรง “..ถ้าคิดว่าฉันขู่ก็ลองทำดูสิ ถ้านายทำแบบนั้นอีกครั้งเดียวฉันพาลูกบินหนีนายแน่”
“คนอย่างเธอไม่มีวันพาลูกหนีฉันพ้น”
“ลองให้หนีดูไหมล่ะว่าจะหนีพ้นไหม”
พรึ่บ!
“อ๊ะ! นะ..นายจะทำบ้าอะไรอีก” เนเน่ถลึงตากว้างด้วยความตกใจเมื่อโดนกระชากมาผลักจนแผ่นหลังติดกับเคาน์เตอร์เย็นเฉียบทันทีที่พูดจบประโยค พร้อมกับดึงชุดนอนเธอขึ้นเหนือเอว
“อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะใจจืดใจดำกีดกันพ่อลูกไม่ให้เจอกันได้ลงคอไหม” พูดแค่นั้นเพลิงก็แหย่นิ้วกลางกับนิ้วนางเข้าไปในร่องสวาท ขยับเข้าออกช้าๆ
“อึก..หยุด!” เธอสั่นเกร็งทุบกำปั้นใส่อกแกร่งของเพลิงอย่างแรง แต่เขากลับแสยะยิ้มออกมาอย่างท้าทายปนยียวน “อ๊ะ..อยากท้าทายฉันหนัก..อึก..ก็เชิญแล้วนายอย่ามาเสียใจทีหลังก็แล้วกัน”
น้ำเสียงเอาจริงของเธอทำให้เจ้าของกระทำหยุดชะงักในไปทันที เพลิงขบกรามแน่นมองคนตรงหน้า ก่อนจะโดนมือเล็กมาผลักถอยห่างจนนิ้วหลุดออกจากร่องสวาท
“ฉันจะพูดอีกเป็นครั้งสุดท้าย ถ้านายยังไม่หยุดทรมานฉันก็เป็นนายนั่นแหละที่จะทรมานเองไปตลอดชีวิต” เนเน่แค่นเสียงเอ่ยหนักแน่น นี่ไม่ใช่คำขู่เล่นๆอีกต่อไปแล้วถ้าเขายังไม่เลิกยุ่งกับเธอและยังมาทรมานเธออีก เธอจะพาลูกบินไปอยู่ที่ญี่ปุ่นทันทีจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก “หน้าที่ของนายมีแค่ให้ความรักและดูแลลูกเท่านั้นจำเอาไว้”
“มึงคิดเหี้ยไรของมึงอยู่วะเน่ กูรักมึงจะให้กูให้ความรักลูกและดูแลลูกอย่างเดียวกูทำไม่ได้”
“นายไม่ได้รักฉัน”
“รู้ได้ไงว่าไม่รัก สิ่งที่กูทำไปมึงไม่เคยรู้สึกบ้างเลยรึไง”
“ใช่ ฉันไม่เคยรู้สึกเลยสักนิดเดียว นายเริ่มต้นมายังไงก็รู้ดีหนิ สิ่งที่นายทำมันไม่ได้สื่อความหมายว่ารักฉันเลยสักนิด ถ้านายรักฉันจริงนายจะไม่ทรมานฉันอยู่แบบนี้”
“…..” นั้นสินะ เขาเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากใช่ไหมที่อยากอยู่ใกล้เธออยากสัมผัสอยากให้เธอกลับมาให้อภัยแล้วอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูก
“นายมันรักแต่ตัวเอง”
“…..” เป็นอีกครั้งที่เพลิงเงียบไปอย่างพูดอะไรไม่ออก ดวงตาแดงก่ำเอาแต่มองเธอแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง ก่อนจะพูดออกมา “มึงให้โอกาสกูได้พิสูจน์สิว่ากูรักมึงจริงๆ รักมากกว่าตัวกูเอง”
“พอเถอะเพลิงเลิกพูดเรื่องนี้สักที มันจะไม่มีโอกาสอะไรทั้งนั้นฉันบอกนายไปหมดแล้ว และก็กลับไปซะตอนนี้ฉันยังไม่อยากเห็นหน้านาย เมื่อไหร่ที่เลิกทำตามใจตัวเองได้เห็นใจคนอื่นเป็นก็ค่อยกลับมาหาลูก” ว่าจบเท้าเล็กก้าวเดินออกไปทันที กลับเข้าห้องมารีบปลุกลูกอาบน้ำเตรียมจัดแจงไปทำงานเธอเสียเวลากับเขามามากแล้ว
“โถ่เว้ย” หลังมองหญิงสาวเดินออกไปจนลับตา เสียงโวยวายดังก็กึกก้องไปทั่วห้องครัว
ตุ้บ! ตุ้บ!
พร้อมกับกำปั้นหนาต่อยเข้าไปที่ฝาผนังอย่างแรงไม่ยั้ง เพื่อระบายอารมณ์โมโหตัวเองที่ทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ นี่เธอไม่ได้รักเขาเลยจริงๆใช่ไหมที่คิดว่าเธอก็รักเขาหลอกตัวเองมาตลอดเลยงั้นเหรอ แล้วมันจะไม่มีโอกาสที่เขาจะได้ดูแลเธออย่างคนรักเลยใช่ไหม
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
