BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++โคตร​เลว​ #62​ -​ แสดงความรัก

หญิงสาวปรายตามองโจรหนุ่มเขม็งแต่เขาก็นั่งลูบศีรษะลูกสาวลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้​ เธอนี่แทบอยากจะลุกไปหยิบปืนในห้องโน้นมาเป่าหัวเขาให้ตายให้รู้แล้วรู้รอด คนอะไรหน้ามึนไปบอกลูกแบบนั้นทั้งๆที่การกระทำนี้มันข่มขืนกันชัดๆกลับบอกแสดงความรักบ้าบอฉิบ เล่นเอาเธอไปไม่ถูกเลยทีเดียวทำได้แค่นั่งกุมขมับ พร้อมกับถอนหายใจพรืดใหญ่​ จะให้บอกลูกออกไปว่าถูกข่มขืนมันก็ไม่ใช่ต้องคงจำใจเออออไปตามเขานั่นแหละ

“ค่ะ”

“หือ~ตำมายยักกานยุนแลนจัง​ (ทำไมรักกันรุนแรงจัง)” คิ้วน้อยๆเลิกขึ้นเมื่อได้ยินคำตอบของผู้เป็นแม่ เพลงพิณมองคนเป็นพ่อและแม่ตาแป๋วพลางมุบมิบ​ปากพูดขึ้นเบาๆด้วยความไม่เข้าใจ โดยไม่รู้ว่าคนตรงหน้าทั้งสองคนนั้นได้ยินสิ่งที่ตนบ่นชัดเจน

“คุณพ่อรักคุณแม่มากไงครับเลยรุนแรงไปหน่อย” โจรหนุ่มพยายามกลั้นขำ​ ก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่มแล้วถามหาลูกสาว​อีกคนเมื่อไม่เห็นเดินตามเข้ามา “แล้วนี่พี่เพลินยังไม่ตื่นเหรอ”

“ยังกะ​ (ยังค่ะ)”

“งั้นเราไปปลุกพี่เพลินไปเล่นน้ำในอ่างกันดีกว่า”

“กะ​ (ค่ะ)​” เด็กน้อยพยักหน้าดีใจ​ ค่อยคลานไปยืนบนหน้าตักแกร่ง​ ตวัดแขนน้อยๆขึ้นกอดรัดลำคอหนาแน่นไว้เพื่อเตรียมพร้อม

ฟอด~

ปลายจมูกโด่งคมโน้มหอมแก้มยุ้ยของลูกสาวฟอดใหญ่​ แล้วหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงพาลูกสาวเดินไปยังบานประตู

“คืนนี้น้องเพลงอยากนอนกอดพ่อไหมน๊า”

“หยาดกะน้อนเปลงหยาดนอนขอดจุนป้อ (อยากค่ะน้องเพลงอยากนอนกอดคุณพ่อ)​”

เนเน่มองตามหลังพ่อลูกเดินคุยกันกะหนุงกะหนิงผ่านบานประตูออกไปจนลับตา​ มือเล็กยกขึ้นมาลูบรอยตามลำคอและหน้าอกที่เขาสร้างไว้​ เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกเจ็บปวดแต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกมีความสุขไปด้วยที่เห็นลูกมีความสุข

เธอดึงผ้านวมที่คลุมร่างเปลือยเปล่าออก​ พยุงตัวเองขยับไปหย่อนขาลงบนพื้นกระเบื้องพร้อมกับดันตัวลุกขึ้นเดินไปหยิบชุดคลุมในตู้เสื้อผ้าออกมาใส่​

“มาเย่นต้วยกานจิกะ​ (มาเล่นด้วยกันสิคะ)”

“อ่างเต็มแล้วหนูเล่นกันเถอะค่ะ​ เดี๋ยวคุณแม่ไปเตรียมชุดไว้ให้ดีกว่า” เธอปฏิเสธลูกสาว​ จริงๆอ่างมันกว้างไม่ได้เต็มหรอกที่ต้องอ้างไปแบบนั้นเพราะเธอแค่ไม่อยากลงไปร่วมในอ่างกับเขา​

ขาเรียวหมุนตัวเดินออกไปแต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาก็ถูกมือหนาของเพลิงเอื้อมมากระชากอย่างแรง​ ความไม่ทันตั้งตัวส่งผลให้เธอเสียหลักล้มลงไปบนตักแกร่งในอ่างทั้งชุดคลุม

“อ๊ะ! ไอ้บ้า” เนเน่ร้องขึ้นด้วยความตกใจ​ เป็นจังหวะเดียวกับที่แรงกระแทกทำให้น้ำกระจายลงเต็มพื้นและกระเซ็นใส่ร่างของทุกคนที่อยู่ในอ่าง​ เธอรีบยกมือขึ้นมาลูบน้ำออกจากหน้าลวกๆ​ ก่อนหันไปด่าพร้อมกับทุบกำปั้นตีลงบนหน้าอกแกร่งของเจ้าของการกระทำซึ่งเป็นเจ้าของตักแรงๆหนึ่งทีด้วยความโมโห ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของลูกสาวตัวน้อยทั้งสองคน

“เวลาลูกชวนคนเป็นแม่ต้องห้ามปฏิเสธ” ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามากระซิบออกคำสั่งข้างกกหู ปลายจมูกโด่งคมที่แตะบนแก้มนวลของเธอเล็กน้อยอยู่ก็กดหอมลงไปฟอดหนึ่ง

ฟอด~

“…..” หญิงสาวชักสีหน้าไม่พอใจกัดฟันแน่น​ รีบผลักเขาออกห่างแล้วดีดตัวลุกขึ้น​ หมายจะก้าวขาลงจากอ่างน้ำแต่ก็ไม่ทันเนื่องจากลูกสาวคนเล็กได้เดินเข้ามาเกาะขาเอาไว้เสียก่อน

“จุนแม่มาจู่ฝั่นน้อนเปลงนะกะ​ มาซ่วยน้อนเปลงอาวกืนจุนป้อกาบปี่เปลินหน่อย (คุณแม่มาอยู่ฝั่งน้องเพลงนะคะ​ มาช่วยน้องเพลงเอาคืนคุณพ่อกับพี่เพลินหน่อย)” เพลงพิณแหงนหน้ามองรอคำตอบจากคนเป็นแม่ตาแป๋ว​ ขณะที่เพลินลินเดินลุยน้ำผ่านไปนั่งลงบนหน้าตักแกร่งของคนเป็นพ่อ

“ค่ะ” เห็นอย่างนั้นเนเน่ก็ปฏิเสธต่อไม่ลงเลยพยักหน้ารับไป​ การตอบรับของเธอเรียกรอยยิ้มจางๆให้ผุดขึ้นบนใบหน้าคมคาย

“เย้น้อนเปลงมีปวกแย้ว​ (เย้น้องเพลงมีพวกแล้ว)​” เด็กน้อยชูแขนทั้งสองข้างขึ้นด้วยความดีใจที่ตัวเองไม่ต้องถูกรุมแกล้งแล้ว​ ความดีใจเกินเหตุทำเอาคนเป็นพ่อและแม่ส่ายหน้าเบาๆรู้สึกเอ็นดู

จากนั้นมือเล็กก็ดึงชุดคลุมที่เปียกชุ่มถอดออกเผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่าเหมือนกับทุกคน​ เธออยากจะใส่เล่นอยู่หรอกแต่มันไม่ถนัดเลยจำเป็นต้องถอดออก​

สายตาคู่คมมองร่างขาวเนียนของเนเน่ไม่วางตา​ ท่อนเอ็นใหญ่ที่กำลังหลับใหลก็ค่อยๆผงาดแข็งชันอีกครั้ง​ โจรหนุ่มรีบยกลูกสาวออกจากหน้าตักเพื่อไม่ให้โดนขณะที่ยังคงจับจ้องไปที่เธออยู่ สะโพกกลมกลึงค่อยๆหย่อนนั่งลงไปในอ่างน้ำตามด้วยลูกสาวคนน้องนั่งทับลงมาตรงข้ามกับเขาและลูกสาวคนพี่ยืนตรงหน้า

“นี่แน่ะ” เด็กหญิงคนพี่เริ่มจุ่มฟองป้ายไปที่หน้าน้องสาว

“กรี๊ดดดดดดด..คิกๆ” เด็กหญิงคนน้องกรีดร้องชอบใจ​ แล้วจุ่มฟองป้ายกลับอย่างไม่ยอม​ ก่อนทุกคนจะจุ่มฟองเล่นป้ายใส่กันอย่างสนุกสนานไม่มีใครยอมใคร