BANDIT ILLICIT โคตรเลว SM25++โคตรเลว #4​ -​ หนี

เพลิงยังคงกระชากผมลากร่างเธอถูไถขึ้นบันไดมายังชั้นบนอย่างต่อเนื่อง​ ไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องและสาปแช่งของอีกฝ่ายเลย แม้ว่าเธอจะพยายามจิกเล็บคมลงบนหลังมือจนเลือดไหลเกิดเป็นแผลเหวอะหวะก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บ

‘ตัดมาที่เหตุสะเทือนขวัญคนไทยสดๆร้อนๆกันคะ หลังกลุ่มโจรบุกเข้าปล้นร้านทองมินิเกอร์ หน้าชุมชนสลัมเถื่อน จ.กรุงเทพมหานคร’

สองขาแกร่งหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงพิธีกรกำลังรายงานข่าวเกี่ยวกับตนที่ออกปล้น ขณะกำลังเดินผ่านหน้าห้องทำงานของตนและเพื่อนๆเพื่อขึ้นไปยังห้องนอนชั้นสาม

'เมื่อเวลาสิบเจ็ดนาฬิกาสามสิบนาทีของเย็นวันนี้ ประมาณหนึ่งชั่วโมงที่แล้วเศษๆ จากกล้องวงจรปิดในร้านบริเวรรอบๆ คนร้ายสี่คนสวมหมวกไอ้โม่งใช้จังหวะที่เจ้าหน้าตำรวจสองนายที่ประจำการรักษาความปลอดภัยออกไปนั่งกินข้าวกันร้านข้างๆ เปิดประตูสาวเท้าเข้ามาขมขู่แล้วกวาดทรัพย์สินพร้อมกับเงินสดจำนวนหนึ่งใส่กระเป๋าเป้ ก่อนจะใช้อาวุธปืนกระหน่ำยิงพนักงานในร้านและประชาชนที่ขวางหูขวางตาเสียชีวิตหลายรายและได้รับบาดเจ็บอีกจำนวนหนึ่ง ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบวิ่งกลับมาพร้อมเรียกกำลังเสริมก่อนสั่งให้ผู้คนวิ่งหาที่หลบ แล้วยิงปะทะกับคนร้ายที่ยังยิงกราดอยู่อย่างต่อเนื่อง เพียงไม่กี่นาทีเจ้าหน้าที่ตำรวจและชุดปฎิบัติการพิเศษก็มาสมทบหวังระงับเหตุให้เร็วที่สุด ต่างฝ่ายต่างปะทะกันไปมาอยู่พักใหญ่จนเจ้าหน้าที่ตำรวจได้บาดเจ็บและเสียชีวิตกันไปหลา​ยนาย​ คนร้ายจึงใช้จังหวะนั้นหลบหนีไปได้​พร้อมของกลางเป็นทองรูปพรรณและทองคำแท่งรวมทั้งเงินสดอีกหลายแสนบาท ขณะนี้ยังจับคนร้ายไม่ได้ คาดว่าน่าจะเป็นแก๊งเดียวกันกับที่ชอบก่อเหตุในพื้นที่นั้นมาแล้วหลายครั้ง ครั้งนี้ครั้งนั้นผู้กำกับการตำรวจในพื้นที่จะระดมกำลังออกติดตามอย่างเต็มที่และในเช้าวันพรุ่งนี้จะมีการประชุม เพื่อวางแผนในการติดตามตัวคนร้ายมาดำเนินคดีให้เร็วที่สุด’

ทันทีที่การรายงานสิ้นสุดลงรอยยิ้มร้ายๆก็ปรากฏขึ้นตรงมุมปากหนาบนใบหน้าคมคาย​ มันไม่ได้ทำให้เขากลัวหรือสะทกสะท้านเพราะรู้สึกชินกับข่าวของตนเองไปเสียแล้ว เดี๋ยวไม่นานก็เงียบลง ตำรวจพวกนั้นตามสืบหาตัวคนอย่างพวกเขาไม่ได้หรอกเนื่องจากมีมาเฟียแก๊งใหญ่คอยหนุนหลังอยู่​ แค่ยัดเงินปิดคดีทุกอย่างก็จบ

"ปล่อยกู..ฮึก..ไอ้ชิงหมาเกิด..มะ..มึงมันไม่ใช่คน" รู้ทั้งรู้ว่าต่อให้สาดคำด่าออกไปกี่พันครั้งยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์แถมยิ่งเป็นการยั่วโมโหให้อีกฝ่ายหงุดหงิด แต่สัญชาตญาณบังคับให้เธอพูดและต้องสู้จนตัวตายดีกว่ายอมให้สารเลวมันรังแกเฉยๆโดยไม่ทำอะไรเลย

เนเน่พยายามถัดตัวเข้าไปตามแรงกระชากเพราะสู้เรี่ยวแรงของเพลิงไม่ได้​ ทั้งจิกทั้งต่อยทั้งทุบก็แล้วไม่ได้ทำให้เขารู้สึกใดๆ

คนอะไรตายด้านยิ่งกว่าสัตว์

"….." โจรหนุ่มเอี้ยวหน้ากลับไปเหลือบตาลงมองสภาพของคนข้างหลังที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยช้ำจากการกระทำของตน พร้อมทั้งใบหน้าสวยและเสื้อนักศึกษาเปรอะเปื้อนไปด้วยคาบน้ำตาและเลือดสีแดงสดของเขากระเซ็นใส่ในตอนลากขึ้นมาแล้วเธอพยายามต่อสู่เอาตัวรอดด้วยแววตาไม่ต่างไปจากเดิม​ ​ท่ามกลางกลิ่นคาวคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ

เขาตวัดสายตาหันกลับมามองทางด้านหน้า แล้วลากร่างเธอเดินต่อไปยังบันได​

แกร็ก|

ยังไม่ทันที่เพลิงจะได้ลากเนเน่เดินต่อประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดขึ้นเสียก่อน​ ทำให้เขาละสายตาจากทางด้านหน้าหันไปมองคนที่เดินออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"เอ้ามึงยังอยู่อีกเหรอวะ กูนึกว่าโดนวิสามัญตายห่าไปแล้ว" เสียงทุ้มของคนหน้าประตูดังขึ้น พร้อมกับใครอีกสองคนที่อยู่ด้านหลังโผล่หน้าออกมามอง​

"คนอย่างกูไม่ตายง่ายๆ" เพลิงเหยียดยิ้มเยาะตอกกลับคำทักทายของเพื่อนรักที่ครั้งนี้ดันกลับมาถึงก่อนเขา ทั้งที่เขาเป็นฝ่ายหนีมาก่อนแท้ๆ​ จังหวะนี้ทำให้เนเน่ปัดมือเขาออกจากการกุมเต็มแรงจนศีรษะทุยหลุดจากพันธนาการอย่างง่ายดาย​

"หึ" เสือแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน​ ดวงตาคมดุร้ายราวกับสัตว์ป่าเหลือบลงมองหญิงสาวข้างหลังเพลิงที่กำลังพยุงตัวเองลุกขึ้น​ แต่เนเน่ไม่ได้สนใจสายตาคู่นั้น รีบสาวเท้าเดินกลับไปทางบันไดที่เขาพาขึ้นมาเพื่อจะหนีออกจากที่นี่

ตึก ตึก..

เมื่อได้ยินฝีเท้าเล็กเดินห่างออกไปเพียงนิด

หมับ!

เพลิงก็รีบหมุนตัวเดินไปคว้ากระชากผมของเธออีกครั้งไว้ได้ทัน ​ทำให้ร่างเล็กเซถลามาชนเข้ากับแผงอกแกร่ง​

"โอ้ยยยยยยย! อึก..ไอ้เหี้ย..ปะ..ปล่อยกู"

การกระทำของเขาสร้างความตกใจให้แก่เพื่อนที่มองอยู่ไม่น้อย​ ปกติเพลิงจะไม่ยุ่งหรือทำร้ายผู้หญิงมีแต่ยิงทิ้งอย่างเดียว ส่วนมากจะเป็นพวกเพื่อนเขามากกว่าที่ทำอย่างนั้นมันก็ไม่แปลกที่ทุกคนจะตกใจ

"คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอ" มือใหญ่กระชากผมคนตรงหน้าแรงกว่าเดิมให้เงยขึ้นกลับมามองหน้าเขา

"อึก! ถึงไม่พ้นกูก็จะหนี" ใบหน้าสวยขบกรามแน่นข่มความเจ็บปวด​ ขณะที่มือกำเสื้อยืดของเจ้าของการกระทำโหดเหี้ยมแน่นตามๆกัน​ ไม่วายจ้องหน้าอันหล่อเหลาที่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายอย่างเคียดแค้น​

หากมีกระบอกปืนอยู่ในมือเธอจะลั่นไกใส่เขารัวๆอย่างไม่คิด

"หึ.." ลำคอหนาแค่นหัวเราะเบาๆให้กับความอวดดีของเธอ​ “งั้นก็หนีต่อให้ได้และกัน” โจรหนุ่มตวัดแขนรัดลำคอระหง กระชากหญิงสาวหมุนตัวกลับเข้ามา ก่อนใช้เข่าดันขาเธอให้เดินนำมาหยุดหน้าประตูโดยไม่พูดอะไรต่อ

"ทนฟังพวกกูทำเรื่องอย่างว่ากันไม่ไหว​ ถึงกับหาสาวมาทารุนเองเลยเหรอวะ" เสือว่า

"ไม่ได้หาว่ะ พอดีมันฟลุค" เพลิงปรายตามองเจ้าของคำพูดกระแนะกระแหนเพียงนิด​ ถือว่าวันนี้วันดีของเขาได้ทั้งเงินทองและผู้หญิง

"ไอ้เวร! ทีพวกกูชวนไม่เอา" เป็นเล้งสบถคำเสริมขึ้นมองเพื่อนรักด้วยสีหน้าเย็นชา​ ทุกครั้งที่พวกเขาลักพาตัวผู้หญิงมาข่มขืนเพลิงจะปฏิเสธทุกครั้งไม่เคยมารวมด้วยเลย

"ไอ้ห่านี้มันเลือกเยอะ​" ตี๋เอ่ยต่อหลังจากยืนเงียบอยู่นาน ตาคมตวัดมองคนในอ้อมแขนของเพื่อนรักตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างกำลังคุกคาม พลางแสะยิ้มมุมปาก "ว่าแต่คนนี้แจ่มดีว่ะ" รูปร่างอรชรบวกกับผิวพรรณเปล่งปลั่งของเธอ ทำเขาอดที่จะชื่นชมออกมาไม่ได้

"….." เพลิงไม่ได้สนใจคำพูดกระแนะกระแหนของเพื่อนรักทั้งสาม​คน รีบดันตัวเนเน่ที่พยายามดิ้นทุบตีตนอยู่ในอ้อมแขนเดินต่อไปยังบันไดด้านหน้า

"เฮ้ย! เดี๋ยวจะไปไหน​ นี่มึงกะจะเอาคนเดียวไม่แบ่งเพื่อนเลยรึไง"

"จะเอาก็ตามมา​ แต่ต้องรอต่อจากกู" เมื่อได้ยินเสียงเสือตะโกนตามหลังมา​ ใบหน้าคมคายก็เอี้ยวกลับไปพูดทิ้งทาย แล้วก้าวขาขึ้นบันไดทันที​

—————————————

เดี๋ยวๆมึงจะทำอะไรน้องอีพี่เพลิง

(อ่านจบแล้วถูกใจ​และคอมเมนท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ)