ฉันยังคงตกตะลึงขณะถือดาบ
สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ฉันเข้าใจได้ยากว่าเกิดอะไรขึ้น
“เลเวล 300…นี่มันต้องล้อกันเล่นแน่ๆ”
เท่าที่ฉันรู้ การมีเลเวล 100 นั้นแทบจะได้ชื่อว่าเป็นผู้กล้าแล้ว
ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะถูกเรียกขานว่าอะไรถ้าเกิดเลเวลถึง 300
《หมายเหตุ: สะสม ค่าประสบการณ์ได้รับความเสียหาย จะใช้เวลาสักครู่ในการซ่อมแซม 》
ข้อความที่ปรากฏต่อหน้าฉันเริ่มรบกวนฉันเล็กน้อย
ตรวจดูสเตตัสของฉันตอนนี้เลยดีกว่า
สกิล
เลเวลฉันขึ้นมาจริงๆ
เริ่มปวดหัวแล้วแฮะ เป็นครั้งแรกที่เห็นตัวเลขเหล่านี้
ฉันต้องใจเย็นลงสักหน่อย
แม้แต่คนโง่เขลาอย่างฉันก็ควรจะสามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ได้
[สะสม] คำนี้มันน่าจะหมายถึงการ เก็บ อะไรสักอย่างสินะ
หมายความว่าเจ้าสกิลนี้มันเก็บค่าประสบการณ์ของฉันเอาไว้ตลอดเวลาเลยงั้นหรอ?
ประสบการณ์ทั้งหมดที่ฉันสะสมมาโดยตลอดถูกปล่อยออกมา
บวกโบนัสสำหรับทุกๆสิ่งที่คุณสะสมเอาไว้
“ดังนั้น นี่หมายความว่าเลเวลและค่าประสบการณ์ส่วนใหญ่ของฉันถูกเก็บเอาไว้โดยสกิลนี้ ทำให้ฉันอยู่ในเลเวล 40 เท่ากับเพื่อนเก่าของฉัน
ไอเวรเอ้ย สกิลนี้มันปลิงชัดๆ
แต่เมื่อเข้าใจแล้ว ทุกประเด็นก็สมเหตุสมผล
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันได้พยายามมากกว่าใครๆ ในกลุ่ม และต่อสู้อย่างเต็มที่
อย่างไรก็ตาม ฉันพบว่ามันแปลกที่เลเวลของฉันมันหยุดนิ่ง พยายามอย่างหนักมากกว่าใครๆในปาร์ตี้ มันสูญเปล่าและไม่ได้อะไรเลย แค่เพื่อพยายามไล่ตามพวกนั้น และตอนนี้ เป็นเพราะเหตุนี้เองหรือที่การเพิ่มเลเวลและค่าประสบการณ์ของฉันจึงถูกซ่อนเอาไว้?
“อ๊ะ! อ๊าาาาาาา!”
ตอนนี้ ฉันรู้สึกไม่รังเกียจเลยที่จะเลิกเป็นเพื่อนกับพวกนั้นแล้ว
อันที่จริง ฉันดีใจที่รู้เรื่องนี้ตอนนี้
ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะไปเที่ยวรอบโลก ด้วยเลเวล 300 ฉันไม่มีอะไรต้องกลัว
ฉันสามารถไปทุกที่ที่ฉันต้องการ
จากนี้ไปฉันจะทำทุกอย่างที่ฉันอยากทำและใช้ชีวิตตามที่ฉันต้องการ
บางทีฉันอาจจะพบสิ่งที่สามารถเติมเต็มช่องว่างขนาดใหญ่ในจิตใจของฉันได้
“แต่ก่อนอื่น ฉันต้องเดินทางไปประเทศเพื่อนบ้านเพื่อเตรียมตัว ถ้าฉันจะต้องเดินทางไกลเช่นนี้ ฉันจะต้องมีเสบียง”
ฉันวางดาบไว้บนหลังและเริ่มเดินไปตามถนนอย่างเงียบๆ
ฉันออกจากประเทศบัลเซลี่ และมาถึงประเทศเพื่อนบ้านอย่างอาร์มันด์
ให้เจาะจงยิ่งขึ้นไปยังเมืองชายแดนลิวิโอ้
“อย่างที่คาดไว้ อาร์มันด์เป็นสถานที่ที่พลุกพล่านมาก แม้ว่ามันจะอยู่ในพื้นที่ห่างไกลเช่นนี้”
ฉันรู้สึกทึ่งกับจำนวนคนที่ผ่านไปมาที่นี่ นอกจากนี้ยังมีแผงขายอาหารและกลิ่นหอมที่กระตุ้นท้องของฉันอีกด้วย
ทันใดนั้น มีป้ายร้านหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของฉัน
“ร้านทาสของลิวิโอ”
ร้านค้าทาสนั้นไม่ธรรมดามากจริงๆ และฉันก็เกลียดมันด้วยซ้ำ
เป็นสถานที่ที่ฉันมักจะมองข้ามไป
แต่ฉันเพิ่งถูกหักหลัง และฉันก็ถูกดึงดูดเข้าหามัน
ทาสจะไม่มีวันทรยศเจ้านายของตนเพราะสัญญา
พวกเขาไม่สามารถพูดโกหกได้ แม้ว่าจะได้รับคำสั่งให้ทำเช่นนั้นก็ตาม
พวกเขาจะอยู่ที่นั่นเพื่อฉันเสมอ
นึกถึงใบหน้าของอดีตสหายของฉัน
แค่คิดถึงพวกมัน ฉันก็รู้สึกว่าหัวเสียขึ้นมาทันที
ฉันกำหมัดแน่นและระงับความโกรธเอาไว้
“ฉันต้องการคู่หูที่ฉันไว้ใจได้ จะเป็นความคิดที่ดีที่จะมีมือขวาที่สามารถเก็บสถานะที่ไม่ปกตินี้เป็นความลับและไม่เคยทรยศต่อฉัน ถ้าฉันไม่มี ความคลางแคลงใจต่อผู้คนของฉันก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”
หลังจากถูกเพื่อนรัก คนรัก และเพื่อนสมัยเด็กทรยศหักหลัง ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว
เพื่อรักษาความสบายใจ ฉันต้องการเพื่อนที่ไว้ใจได้ซึ่งจะคอยสนับสนุนฉันเสมอ
ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันแค่อยากจะรู้สึกปลอดภัย
ฉันแค่อยากรู้ลึกๆ ว่ายังมีบางสิ่งในโลกนี้ที่ฉันวางใจได้
ฉันเดินไปที่ประตู โดยไม่ลังเลใจ ฉันก็เปิดมันออก
เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ฉันจึงเดินไปที่เคาน์เตอร์
หลังเคาน์เตอร์มีชายชราคนหนึ่งที่มีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นมาก ดูเหมือนเขาจะเป็นเจ้าของร้าน เขาเอาแต่ยิ้มให้ฉัน
“ยินดีต้อนรับ วันนี้มีอะไรให้รับใช้”
“ฉันต้องการทาสที่ฉันสามารถพาไปต่อสู้ได้”
“เจาะจงเผ่าพันธุ์โดยเฉพาะหรือเปล่าครับ? มีลักษณะพิเศษอื่นๆที่คิดไว้ในใจหรือไม่ครับ?”
“ไม่มีเจาะจงเป็นพิเศษ”
ชายชราพยักหน้าแล้วพาฉันไปที่ด้านหลังร้าน
ในที่แสงสลัว เราถูกล้อมรอบด้วยกรงนับไม่ถ้วน
ที่นั่นอาจมีชายหญิงที่แข็งแกร่ง แม้แต่เอลฟ์หรือมนุษย์กิ้งก่า
แม้แต่เผ่าพันธุ์ที่คุณไม่สามารถมองเห็นได้ในบริเวณนี้
“กระผมแนะนำลิซาร์ดผู้นี้สำหรับการต่อสู้ ผิวที่แข็งของเขาสามารถป้องกันใบมีดได้ และตัวของเขาคือคนที่มีความจงรักภักดี เขาเป็นทาสที่สมบูรณ์แบบหากคุณต้องการให้ใครสักคนคอยดูแลคุณในสนามรบ”
“เท่าไร?”
“สามสิบล้านครับท่าน”
“ฉันอยากเห็นคนอื่น”
ฉันมีงบประมาณเพียง 1.5 ล้าน
มันไม่ได้มากมายอะไรและฉันไม่สามารถจ่ายได้
เขาล้วงมือของเขาเข้าไปในกรง และยกใบหน้าของเอลฟ์โดยวางนิ้วลงบนคางของเธอ
“เอลฟ์ผู้นี้ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ แต่กระผมมั่นใจว่าเธอจะเป็นผู้ดูแลที่ดีให้ท่านได้ในยามคํ่าคืนเธอมีพลังเวทมหาศาล หากท่านเลี้ยงดูเธอในฐานะนักเวทย์เธอจะมีประโยชน์ในระยะยาวครับ”
“ราคาเท่าไหร่ล่ะ”
“25 ล้านครับ”
ก็ยังราคาแพงอยู่ดี ฉันคิดว่าฉันมาในเวลาที่แย่ไปสักหน่อย
ฉันน่าจะถามราคาทาสที่ตลาดก่อนมาที่นี่
ขายชราหันมามองฉันแล้วหรี่ตาลง
“กระผมขอถามท่านหน่อยครับว่าท่านมีงบเท่าไหร่?”
“ประมาณ 1 ล้านครึ่ง”
“อื่ม ถ้าเช่นนั้นคุณภาพของทาสอาจลดลงไปมากแต่กระผมสามารถแนะนำทาสในช่วงราคานั้นได้”
“ขอบคุณมาก”
เดินย้อนไปอีกหน่อยก็ถึงม่าน
“ฮึ”
กลิ่นเหม็นแรงมากเข้ามาทางจมูกของฉัน
เป็นกลิ่นที่เกิดจากอุจจาระ ปัสสาวะ และเหงื่อ
ที่นั่นมีกรงเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน
ข้างในเป็นสัตว์ร้ายทุกขนาดและแม้แต่เด็กมนุษย์
“ทาสที่นี่ส่วนใหญ่มีค่าไม่ถึงล้าน”
“ทำไมพวกนั้นถึงราคาถูกจัง?”
“พวกเขาอ่อนแอ น่าเกลียด ป่วย ไม่มีการฝึกฝนใดๆ และไม่น่าเชื่อถือ พวกเขาไร้ประโยชน์ในขณะนี้ แต่มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะดีสำหรับอย่างอื่น”
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับผู้ถือครองทาสที่พูดเกี่ยวกับผู้คนราวกับว่าพวกเขาเป็นทรัพย์สิน
อย่างไรก็ตาม นั่นรวมถึงฉันด้วย เนื่องจากฉันกำลังพยายามจะซื้อทาสเช่นกัน
ฉันคอยมองหาทาสเพื่อดึงดูดความสนใจของฉัน
“อืม?”
และตรงนั้น ในกรงเล็กๆ ที่ตั้งอยู่มุมหนึ่งของพื้นที่นี้
มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สกปรกมากที่มีผมสีขาว
ฉันเข้าไปใกล้เธอเพื่อดูใกล้ๆ
เด็กผู้หญิงคนนั้นผอมมากและหายใจไม่ค่อยออก
ผมหน้าม้ายาวปิดตาของเธอ ฉันเลยมองเห็นหน้าเธอไม่ค่อยชัด
เสื้อผ้าของเธอทรุดโทรมมากจนฉันลังเลที่จะมองดูเธอโดยตรง
ฉันรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ฉันด้วยดวงตาที่ตายแล้วผ่านผมของเธอซ่อนใบหน้าของเธอ
“เอ๊ะ!! 300?!”
เด็กสาวหนีไปอยู่ที่มุมกรง
ฉันไม่สงสัยเลยว่าเธอคนนี้สามารถเห็นสเตตัสของฉันได้
เด็กคนนี้จะมีความสามารถ [ประเมิน] หรือเปล่านะ? เธอหายากมากแน่ๆ
นี่เป็นเพียงการคาดเดาของฉัน
และไม่ใช่ว่าคนอื่นสามารถบอกเลเวลของฉันได้เพียงแค่มองมาที่ฉัน
“เด็กผู้หญิงคนนั้นเท่าไหร่”
“110,000 ครับท่าน”
“ราคานั้นต่ำเกินไปไม่ใช่หรือไง?”
“ไม่ครับท่าน มันเป็นราคาที่เหมาะสมแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอป่วยหนักและอ่อนแอ และเป็นทาสที่น่าสงสารที่ไม่สามารถใช้ได้ เว้นแต่จะเอาเธอไปต้มหรือย่าง”
หญิงสาวไออย่างรุนแรง
เขาพูดถูก สภาพร่างกายของเธอค่อนข้างแย่
ถึงแม้สกิลจะหายากแค่ไหน หากอ่อนแอเกินไป ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องขายราคาที่ต่ำ
หรือพวกเขาไม่ประเมินราคาทาสหรือเปล่านะ
ไม่แน่ใจ แต่ถ้าคิดดีๆ จะได้หาหมอให้ตรวจ
“เธอชื่ออะไร”
“……..”
“เฮ้ย! ตอบลูกค้าสิ”
เจ้าของทาสตีกรงด้วยไม้เท้าของเขา
“คาเอเดะ…”
คาเอเดะ ฉันชอบชื่อของเธอ
และมีบางอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ที่ดึงดูดความสนใจของฉัน
เดาว่าคุณสามารถเรียกมันว่าสัญชาตญาณ ฉันรู้จะอธิบายว่าอะไรแต่เด็กคนนี้ดึงดูดใจฉัน แต่ในทางหนึ่ง ฉันคิดว่าเธอเป็นคนดี
“ฉันจะซื้อผู้หญิงคนนี้”
“ขอขอบคุณสำหรับการซื้อของคุณ!”
เจ้าของทาสคำนับในขณะที่มีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา
“หลังจากการทำธุรกรรม ลูกค้าต้องทำสัญญาเจ้านาย-ทาส”
“หนึ่งคำถาม ฉันต้องเปิดเผยสเตตัสรึเปล่า”
“ไม่ ไม่ ไม่ สิ่งที่ท่านต้องทำคือสละเลือดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
“ก็ได้”
ฉันสบายใจเมื่อเขาบอกฉันว่าฉันไม่ต้องเปิดเผยสเตตัสของฉัน
ดูเหมือนเขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ยังไงฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้
คาเอเดะมองมาที่ฉันด้วยสายตากังวล
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
