นางบำเรอเติมใจ 88

“คุณบอกพี่นุรึยังคะว่าวันนี้เราจะเข้าไปหา” พิรุณรักหันไปถามแกริคที่ตั้งใจขับรถอยู่ วันนี้เป็นวันเสาร์แกริคเลยให้แซคหยุดพักเพราะเขาต้องการขับรถเอง ถึงแซคจะค้านเพราะกลัวว่าเขาจะได้รับอันตรายแต่แกริคก็ไม่ยอม เขาสามารถดูแลตัวเองได้ ถึงแซคจะไม่ได้มาด้วยแต่ก็มีคนตามเขาอยู่ดี อีกอย่างช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง

“บอกแล้ว”

ทั้งสองคนมาถึงบ้านหลังใหญ่

“คุณป้าสวัสดีค่ะ สบายดีนะคะ” พิรุณรักโผล่เข้าไปกอดคุณหญิงดารุณีที่อ้าแขนรับ

“สบายดีจ้ะ แกริคใช่ไหมลูก” คุณหญิงดารุณีเดินเข้าไปหาแกริคกอดร่างใหญ่ด้วยความคิดถึง เธอไม่ได้เจอหลานชายนานมากตั้งแต่ที่ญาติผู้พี่เธอเสีย แต่ก็มีติดต่อกันบ้างซึ่งจะเป็นดนุมากกว่าที่คุยกับแกริคเป็นประจำ

“ครับ สวัสดีครับขอโทษด้วยนะครับที่ไม่ได้เข้ามาทักทายเลย”

“ไม่เป็นไรจ้ะ มาๆ เข้าไปนั่งในบ้านดีกว่า” คุณหญิงดารุณีพาทั้งสองคนตรงไปยังห้องนั่งเล่น

“พ่อกับพี่ชายเราสบายดีไหม”

“สบายดีครับ”

“คุยกันไปก่อนนะคะ ปลายขอเข้าไปช่วยพี่สวยในครัวนะคะคุณป้า” ดารุณีพยักหน้าให้พิรุณรัก พิรุณรักสบตาแกริคแล้วเดินเลี่ยงออกไป

บอกแล้วไงว่าเธอมาที่นี่บ่อยจนชินซะแล้ว ครอบครัวของดนุน่ารักมาก พวกท่านไม่เคยรังเกียจที่เธอเป็นแค่เด็กบ้านนอก กลับต้อนรับเธออย่างดีตอนที่ดนุพาเธอมาที่บ้านใหม่ๆ และแนะนำกับพวกท่านว่าเธอเป็นน้องสาวเขา ซึ่งตอนนั้นเธอก็ไม่เข้าใจว่าดนุทำไมต้องถึงขนาดพาเธอมาที่บ้าน เขาจะจีบเธอจริงจังเลยเหรอ แต่เธอก็ไม่ได้ถามเขาเพราะการแสดงออกของดนุมันชัดเจนอยู่แล้วว่าเขาคิดกับเธอแค่น้องสาวจริงๆ หลังจากที่เธอปฏิเสธเขาไปในครั้งแรก

จนมาถึงวันนี้เธอก็รู้เหตุผลจริงๆ ของดนุโดยไม่ต้องถาม

“พี่สวยมีอะไรให้ปลายช่วยไหมคะ”

“น้องปลาย นั่นแฟนน้องปลายเหรอคะ” สวยสาวใช้ที่สนิทกับพิรุณรักพอสมควรในตอนที่เธอมาบ้านหลังนี้ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“ใช่ค่ะ”

“โอ้ ทำยังไงคะถึงได้แบบนั้นหาให้พี่บ้างสิ พี่อยากเป็นคุณนายฝรั่ง” สวยยกมือขึ้นปิดปากตาโต

“พี่สวยคงไม่อยากรู้แน่ค่ะ แต่ถ้าอยากมีจริงๆ ใจต้องกล้าค่ะ ฮ่าๆ” พิรุณรักพูดแล้วหัวเราะ

“กล้าขนาดไหนครับน้องสาว” ดนุที่เดินเข้ามาเพื่อหาน้ำดื่มก่อนที่จะเดินเลยไปห้องรับแขกก็เห็นสองสาวคุยกันอย่างออกรสชาติ

“พี่ดนุ อย่าบอกนะคะว่าพึ่งตื่น” นี่มันตะวันสายโด่แล้วผู้ชายตรงหน้าเธอพึ่งจะตื่น สงสัยเมื่อคืนออกไปเที่ยวมาอีกแน่

“ไม่เห็นแปลกใช่ไหมสวย”

“คร๊า คุณดนุตื่นสายแบบนี้เป็นประจำแหละค่ะ คุณผู้หญิงบ่นแล้วบ่นอีก” สวยได้ทีก็ร่ายยาว

“เยอะไปแล้วสวย” ดนุเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมาแล้วโขลกใส่หัวแม่บ้านพูดมาก ถามนิดเดียวพูดยาวเชียว

“ก็คุณนุถาม”

“ยังเที่ยวบ่อยเหมือนเดิมเลยนะคะ” พิรุณรักรู้ว่าดนุเป็นนักเที่ยวตัวยง

“ก็ไม่บ่อยเท่าแต่ก่อนหรอกครับ วันนี้หยุดก็เลยดึกได้”

“คร๊า ปลายเอาน้ำกับขนมออกไปก่อนนะคะ รีบตามมาล่ะคุณริคคุยอยู่กับคุณป้า” พิรุณรักยกถาดขนมและน้ำเปล่าออกมาที่ห้องรับแขก ดนุก็เดินตามหญิงสาวออกมาด้วย

“นั้นไงมาแล้วตายยากจริงๆ” ดนุยกมือไหว้แกริค แล้วนั่งลงข้างๆ มารดา พิรุณรักก็เป็นแม่บ้านที่ดีเสิร์ฟน้ำและขนมให้ทุกคนจนเสร็จถึงกลับมานั่งข้างแกริค

“เป็นแม่บ้านจริงๆ อยากเป็นสะใภ้บ้านนี้ไหมครับ” ดนุเย้าหญิงสาว พิรุณรักตาโต

“นายอยากแต่งงานงั้นเหรอ” แกริคไม่ได้โกรธหรือโว้ยวายอะไรที่ดนุพูดแบบนั้น แต่เลือกถามคำถามกลับไป

“พี่ถามทำไมครับ จะยกปลายฝนให้ผมงั้นเหรอ” ดนุพูดยิ้มๆ โดยไม่สังหรณ์ใจอะไรเลย

“เปล่า ฉันแค่มีข้อเสนอ คุณน้าเห็นด้วยไหมครับ” ดนุหันไปมองหน้าแม่ทันที เห็นด้วยเรื่องอะไร

“น้าว่าก็ดีเหมือนกัน น้าเองก็อยากอุ้มหลานเต็มทีแล้ว”

“เดี๋ยวๆ ข้อเสนออะไรครับแม่” ดนุมองหน้าทั้งสองคนสลับไปมา

“ก่อนที่ลูกจะมาแม่กับริคกำลังคุยกันเรื่องผู้หญิงของลูกอยู่ แม่เห็นว่าลูกไม่จริงจังกับใครสักทีจนแม่กลัวว่าตัวเองจะไม่ได้อุ้มหลานก่อนตาย ริคเขาเลยเสนอให้แม่นัดดูตัวให้ลูก ริคเองเขาก็รู้จักคนเยอะ เลยเสนอจะลิสรายชื่อสาวๆ ให้ เผื่อลูกไม่สนใจสาวไทยอยากได้ของนอก” ดนุหน้าเหวอ แทบจะเอามือขยี้หัวตัวเองแรงๆ เมื่อได้ยินแบบนั้น

“แม่ครับ ไม่เอานะครับผมไม่ดูตัวเด็ดขาด” ดนุพูดเสียงจริงจัง

“งั้นนุก็หาแฟนสักคนสิ”

“ก็มันยังไม่เจอคนที่ใช่หนิครับ”

“ไม่รู้แหละ ถ้าลูกยังไม่มีแฟนแม่ก็จะนัดดูตัวให้” คุณหญิงดารุณีพูดเสียงเด็ดขาด จนดนุอยากจะหายตัวไปจากตรงนี้ เขารู้พอแม่เขาได้พูดอะไรจริงจังแบบนี้แล้วท่านต้องทำจริงๆ และไม่เลิกง่ายๆ ด้วยจนกว่าจะทำสำเร็จ

“พี่ริค พี่จะเอาคืนผมอย่างนี้ไม่ได้นะ” แกริคยักไหล่

“ไปว่าพี่เขาอย่างนั้นได้ยังไง พี่เขาหวังดี ดูสิพี่เขามีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว มีแต่เรานั่นแหละลอยไปลอยมา” คุณหญิงดารุณีหันไปหาพิรุณรักที่ส่งยิ้มแหย่ๆ ให้ท่าน

ตอนแรกเธอคิดว่าเจ้าลูกชายพาคนรักมาแนะนำให้รู้จักแต่ที่ไหนได้ เป็นแฟนของแกริคฝากให้ดนุดูแลให้ คุณหญิงดารุณีไม่คิดว่าแกริคจะมีความคิดแบบนี้เธอศรัทธาในความรักของหลานชายที่มีต่อพิรุณรัก พิรุณรักเป็นเด็กน่ารัก มีความนอบน้อมถ่อมตน ใครเห็นใครก็รัก

ดนุกลอกตาไปมา หวังดีกับผีหน่ะสิ นี่มันคือการเอาคืนเขาชัดๆ ปกติแม่เขายุ่งเรื่องส่วนตัวเขาที่ไหน ท่านเคารพการเลือกผู้หญิงของเขาเองมาตลอด ซึ่งเขาก็ไม่เห็นท่านจะกังวลอะไรเลยเพราะอายุเขาก็ยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ ยังมีเวลาอีกนานในการหาผู้หญิงดีๆ สักคน

แต่นี่อะไร เพียงแค่แกริคมาพูดเป่าหูนิดหน่อยก็คล้อยตาม จะหาคู่ให้เขาซะงั้น

“เริ่มพรุ่งนี้เลยเป็นไง แม่นึกออกอยู่คนหนึ่งลูกสาวเพื่อนแม่พึ่งกลับมาจากเมืองนอก ว่าแล้วแม่ก็โทรไปนัดให้เลยดีกว่า คุยกันไปก่อนนะลูก” คุณหญิงดารุณีหยิบโทรศัพท์แล้วเดินเลี่ยงออกไป

“แม่ครับ แม่” ดนุร้องเรียกแทบไม่ทัน หันมามองแกริคตาเขียว

“พี่ทำอะไรลงไปเนี่ย ชีวิตผมคงไม่สงบสุขอีกต่อไป”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย มันเป็นความต้องการของแม่นาย” แกริคยักไหล ยกน้ำขึ้นจิบแล้วเอนหลังพิงโซฟาพาดแขนไปด้านหลังลูบแขนพิรุณรักเบาๆ

“พี่นะพี่ ไม่สำนึกบุญคุณกันบ้างเลย รู้อย่างนี้จีบปลายให้เป็นแฟนผมจริงๆ ซะก็ดี”

“ปลายฝนเขาไม่สนแกไม่ใช่เหรอ” ดนุหน้าเหวอเมื่อโดนตอกกลับ ใช่ มันเป็นความจริงที่พิรุณรักไม่สนใจเขา แต่แล้วไงถ้าเขาตื้อเธอก็อาจจะสนใจก็ได้

“ใครจะไปรู้ ผมอยู่กับปลายตั้งเกือบสองปีน้องอาจใจอ่อนก็ได้ จริงไหมครับ” คนถูกโยนมาให้หน้าเหวอ แล้วเธอต้องตอบว่าไงเมื่อเจอสายตาคาดคั้นจากสองพี่น้อง

“เธอจะใจอ่อน” แกริคเลิกคิ้วถามเสียงเย็น

“พี่อย่าขู่เธอสิ ปลายบอกพี่ริคไปเลยครับว่าถ้าเขาไม่กลับมาแล้วพี่จีบปลายจะหันมาหาพี่แทน” ดนุคิดให้เป็นฉากๆ

พิรุณรักได้ถอนหายใจกับความอยากเอาชนะกันของสองพี่น้อง

“ปลายคงกลับบ้าน แล้วไปหาสามีเอาแถวบ้าน คนที่ทำไร่ทำสวนช่วยแม่ได้” เธอไม่รู้จะหาคำไหนมาพูดดี เลยแถไปเรื่อย

“ฮ่าๆ” ดนุหัวเราะลั่น