นางบำเรอเติมใจ 85

การเดินแบบโชว์เครื่องเพชรรอบแรกจบไป ต่อไปเป็นการประมูลเครื่องเพชรแต่ล่ะชุด พิรุณรักกำมือแน่นเม้นปากเป็นเส้นตรงรู้สึกประหม่ากับสายตานับร้อยที่จ้องมองมา แต่เธอก็พยายามไม่สนใจสายตาจับจ้องอยู่ที่แกริคเพียงคนเดียว ซึ่งเขาก็มองแค่เธอทำให้เธอเบาใจขึ้น อยากให้งานนี้จบเร็วๆ จนกระทั่งมาถึงคิวพิรุณรักร่างบางเดินออกมาข้างหน้าหมุนตัวตามที่เจสซี่บอกแล้วหยุดยืนอยู่กับที่เมื่อพิธีกรบอกเริ่มการประมูลเครื่องเพชรชุดที่เธอใส่

การประมูลเริ่มขึ้น ราคาเครื่องเพชรชุดที่พิรุณรักใส่ก็เพิ่มขึ้น ราคาสูงจนน่าตกใจ

“สิบล้านครึ่งที่หนึ่ง” พิธีกรเริ่มนับถอยหลังเมื่อราคาเครื่องเพชรสูงขึ้นจนไม่มีใครประมูลต่อ พิรุณรักเองตอนนี้เธอก็ไม่ได้สนใจแกริคแล้ว เพราะมัวแต่ตื่นเต้นกับการประมูลเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะได้เครื่องเพชรชุดที่เธอใส่ สร้อยขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไป ดีไซน์สวยหรู มีต่างหูเข้าชุด เธอเห็นแล้วก็อยากได้เหมือนกันแต่คงไม่มีเงินซื้อ

“สิบล้านครั้งที่ ส..”

“ยี่สิบล้าน” ขณะที่พิธีกรกำลังจะนับครั้งที่สอง เสียงห้าวทุ่มกังวานก็ดังขึ้นเสนอราคาที่ทุกคนฮือฮา หันไปมองทางต้นเสียงเป็นตาเดียว

พิรุณรักอ้าปากค้าง มองคนที่เสนอราคาอย่างตกใจ

“โอ้ว ยี่สิบล้านครับ คุณผู้ชายหมายเลขยี่สิบ แหมสงสัยจะมีโชคกับตัวเลขนี้นะครับ ยี่สิบล้านครั้งที่หนึ่ง” แม้แต่พิธีกรยังร้องโอ้ว แล้วเริ่มถอยหลังครั้งใหม่

ไมเคิลยกนิ้วให้เพื่อนที่ใจป้ำ

“ยี่สิบล้านครั้งที่สอง ยี่สิบล้านครั้งที่สาม ปิดประมูลครับ เครื่องเพชรที่นางแบบสาวสวยของเราใส่ชุดนี้เป็นของคุณผู้ชายครับ” เลขาของไมเคิลเข้ามากระซิบข้างหลังพิธีกร

“เชิญคุณผู้ชายขึ้นมาบนเวทีเพื่อรับเครื่องเพชรด้วยครับ”

แกริคลุกขึ้นอย่างสง่า ในมือถือดอกไม้ช่อโตเดินตรงไปยังเวที ทุกสายตาต่างจับจ้องร่างสูงใหญ่ ไม่มีใครในที่นี้ไม่รู้จักแกริค ซีคีเลียโน

พิรุณรักตกใจเริ่มทำตัวไม่ถูก พึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าการที่เธอขึ้นมาเดินแบบแบบนี้มันจะทำให้กลายเป็นจุดสนใจและเธอต้องเป็นข่าวกับแกริคแน่ๆ ปากบางเม้นเข้าหากันแน่นมองหน้าคนที่เดินขึ้นมาอย่างขอความช่วยเหลือ แต่แกริคก็ทำเป็นไม่สนใจสายตานั้น

“เชิญคุณไมเคิลมอบเครื่องเพชรครับ”

แกริคยื่นดอกไม้ให้พิรุณรักเธอก็รับมาอย่างช่วยไม่ได้ นี่เขาคิดจะทำอะไร

“สำหรับคนสวยวันนี้ครับ” แกริคก้มลงกระซิบข้างหูสวย

“คุณกำลังทำอะไรคะ” ตอนนี้เธอไม่ได้ใส่หน้ากาก การที่ยื่นอยู่ข้างแกริคแบบนี้คงไม่พ้นพรุ่งนี้ต้องมีรูปเธอตามหน้าหนังสือพิมพ์แน่

“ประมูลเครื่องเพชรไง”

“ไม่ใช่…”

ไมเคิลที่ขึ้นมาบนเวทีก็เรียกคนของตัวเองขึ้นมาด้วยเพื่อถอดเครื่องเพชรให้คนที่ประมูลได้กันต่อหน้าต่อตา

“ไม่ต้องถอด” แกริคพูดขึ้นก่อนที่คนของไมเคิลจะเอื้อมมือมาที่คอหญิงสาว

ไมเคิลปัดมือให้คนของเขาออกไป แอบแหร่ตามองเพื่อน อดหมั่นไส้ไม่ได้ ไอ้คนอวดเมีย เขารู้ว่าตอนนี้ในใจแกริคคงยิ้มปากแทบฉีก

“ไม่ให้ถอดแสดงว่าเครื่องเพชรชุดนี้..” พิธีกรพูดขึ้น แกริครับไมค์จากคนของไมเคิลที่ยื่นมาให้

“เพราะเครื่องเพชรชุดนี้เป็นของเธอครับ” แกริคผายมือไปที่พิรุณรัก พิรุณรักอ้าปากเหวอ

เสียงฮือฮาดังขึ้นอีกรอบ พร้อมเสียงตบมือ

“ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงมีความสำคัญยังไงกับคุณแกริคครับถึงได้มอบเครื่องเพชรมูลค่ายี่สิบล้านนี้ให้” แกริคอยากยกมือให้เพื่อนจริงๆ ที่ทำอะไรเข้าทางเขาแบบนี้

พิรุณรักหันขวับไปมองคนข้างกาย ภาวนาให้เขาอย่าตอบอะไรที่ทำให้ทุกคนรู้เด็ดขาดว่าเธอเป็นอะไรกับเขา

แกริคมองหน้าคนที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“เธอคือคนสำคัญของผมครับ” เสียงฮือฮาพร้อมกับเสียงแฟลชดังขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทราบ นักข่าวทุกคนรู้แต่ว่าข่าวนี้ต้องขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ของตัวเอง

แกริคมองร่างบางที่หันหลังให้เขาตั้งแต่ขึ้นรถมา จะว่าเธอไม่พูดกับเขาตั้งแต่ลงจากเวทีเลยด้วยซ้ำ ไม่สนใจสร้อยเพชรมูลค่ายี่สิบล้านที่เขามอบให้ ก็นึกอยู่แล้วว่าผลที่ตามมามันจะเป็นอย่างนี้ แต่เขาคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ทันแล้วล่ะเพราะได้ทำมันลงไปแล้ว

จนกระทั่งมาถึงคอนโด เข้ามาในห้องพิรุณรักก็ตรงเข้าห้องนอนจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ สร้อยเพชรเธอก็จัดการถอดใส่กล่องแล้วเอามาวางไว้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ยืนมองมันนิ่งแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ

แกริคเองก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกันเขาเดินผ่านเธอเข้าห้องน้ำ อาบน้ำออกมาก็เห็นร่างบางนอนขดอยู่ใต้ผ้าห่มเรียบร้อยแล้ว แต่เขารู้ว่าเธอยังไม่หลับ เขาว่าการง้อเมียที่ได้ผลที่สุดคือการง้อบนเตียง

แกริคขยับตัวเข้าไปจะกอดคนที่ตาปิดสนิททั้งที่ยังไม่หลับ พอขยับเข้าไปใกล้ร่างบางกลับขยับหนี มือแกร่งยกค้างไปกับอากาศ เขาทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แล้วถอนหายใจ

“โกรธมากใช่ไหม” แกริคถามขึ้นในความเงียบ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ

“ไม่อยากบอก ไม่อยากให้คนอื่นรู้ เธอจะให้มันเป็นแบบนั้นตลอดไปใช่ไหม” แกริคถามหญิงสาวเสียงเข้ม คนอย่างเขาไม่เคยต้องอดทนกับอะไร ไม่เคยทำเพื่อใครขนาดนี้ นี่เขายอมเธอขนาดนี้เธอยังขาดความมั่นใจอะไรในตัวเขาอีก

“เธอคิดจะเก็บฉันไว้เป็นความลับอีกนานแค่ไหน” ถึงเขาจะบอกว่าให้เวลาเธอ แต่ก็ไม่ใช่ให้ตลอดไป สองเดือนมันนานเกินไปสำหรับเขา และถ้าคนอื่นรู้ว่า แกริค ซีคีเลียโน นักธุรกิจระดับโลกยอมเป็นคนในความลับของผู้หญิง มันจะน่าหัวเราะเยาะแค่ไหน

พิรุณรักเม้มปากแน่นฟังในสิ่งที่เขาพูด น้ำเสียงที่เขาถามมานั้นมันมีความน้อยใจอยู่ในนั้นจนเธอสามารถรับรู้ได้ ร่างบางพลิกตัวกลับมาหาคนที่เอามือก่ายหน้าผาก ขยับตัวเข้าไปกอดเขาไว้แน่น

“หนูขอโทษ” พิรุณรักพูดเสียงสะอื้นอยู่บนอกแกร่ง เธอไม่คิดว่าความคิดมากคิดเยอะของเธอจะทำให้เขาน้อยใจขนาดนี้ เขาก็แสดงออกอะไรหลายๆ อย่างให้เธอเห็นแล้วว่าเขาจริงใจ เธอยังต้องคิดอะไรมากอีก อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด

“หนูขอโทษที่ไม่นึกถึงความรู้สึกคุณ ขอโทษที่เอาแต่ใจ” พิรุณรักร้องไห้ออกมาเบาๆ แกริคยกมือขึ้นลูบหัวทุยขึ้นลง มุมปากยิ้มบางๆ

“ถ้าการที่ฉันทำให้คนอื่นรู้เรื่องของเรา มันทำให้เธอลำบากใจฉันก็จะแก้ข่าวให้” พิรุณรักส่ายหน้าไปมา

“ฉันยินดีอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ” คนตัวโตพูดต่อเสียงเศร้า เหลือบตามองคนที่นอนซบอกเขาอยู่

“ไม่เอา หนูไม่ต้องการแบบนั้น”

“ไม่ต้องการแบบนี้แล้วต้องการแบบไหน” แกริคถามกลับเสียงเครียด ทั้งที่ใจเขากำลังลิ่งโลด ถ้าพวกเพื่อนๆ เวรรู้ว่าเขาต้องมาพูดมาทำอะไรแบบนี้พวกมันคงหัวเราะเยาะเขาเป็นแน่ คนอย่างแกริคน่ะหรือที่จะยอมเป็นคนในความลับของใคร

“หนูจะบอกทุกคน ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าคุณเป็นของหนู”

“เธอไม่กลัวคนอื่นนินทาแล้วเหรอ”

“ไม่กลัว ใครจะว่ายังไงก็ช่างหนูไม่สน” พิรุณรักตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าเธอจะไม่ปิดบังใครอีกแล้ว เธอจะควงเขาอย่างเปิดเผย อนาคตจะเป็นยังไงก็ช่างมัน ถึงเขาจะอยู่ที่นี่อีกแค่หนึ่งเดือนเธอก็ไม่สน

“แน่ใจ”

“แน่ใจค่ะ”