นางบำเรอเติมใจ 83

ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง แกริคไม่มีโอกาสบ่อยนักที่จะมาเดินห้างแบบนี้เรียกได้ว่าเขาไม่ชอบจะดีกว่า เขาไม่ค่อยชอบกลายเป็นจุดสนใจ สมัยก่อนที่ควงสาวๆ เป็นว่าเล่นก็ไม่เคยมีสักครั้งที่จะเดินตามพวกเธอต้อยๆ แบบนี้ มีแต่ให้เงินแล้วให้พวกเธอไปเลือกสิ่งที่อยากได้เอง

ส่วนของส่วนตัวของเขาก็ให้คนจัดหามาให้ที่บ้าน

ถึงแกริคจะไม่ใช่ดาราแต่เขาก็เป็นหนุ่มฮอตที่สาวๆ ต่างจับตามอง ไม่แปลกที่ไปไหนมาไหนจะมีคนรู้จักและอาจกลายเป็นข่าวได้ แต่นี่เป็นเมืองไทย บางคนอาจจะไม่รู้จักเขา แต่ก็ไม่แน่

“ร้านไหนที่มาเลือกกับดนุ”

“ชั้นสองค่ะ หนูลืมไปวันนั้นพี่นุบอกว่าอยากให้คุณเข้าไปที่บ้านคุณป้าอยากเจอ ไม่ใช่เอาแต่ใช้งาน”

“ใช้งาน มันว่าอย่างนั้นเหรอ ไว้ฉันจะไปตอบแทนมัน” พิรุณรักรู้สึกขนลุกแปลกๆ กับคำว่าตอบแทนของแกริค

“แล้วเรื่องไปหาคุณแม่พี่นุล่ะคะ”

“หลังงานนี่แล้วกัน”

“ค่ะ” พิรุณรักควงแกริคเดินเข้าไปในร้านเสื้อผ้าโดยไม่สังเกตเลยว่ามีคนมองทั้งสองคนอยู่ แกริคนั้นรู้ว่าเขากลายเป็นจุดสนใจของคนรอบข้าง มีแต่แม่เมียตัวน้อยเท่านั้นแหละที่ไม่รู้ เพราะมัวแต่สนใจชุดที่อยู่ตรงหน้า เธอลืมความกังวลไปบ้างก็ดี เขาเองก็จะไม่ทัก

“อ้าวน้องคนนั้นหนิคะ ชุดที่เลือกไปไม่สวยถูกใจเหรอคะ” พนักงานคนเดิมที่ดูแลเรื่องชุดให้เธอวันก่อนเดินเข้ามาถามทันทีที่เห็นเธอ แอบเหลือบตามองชายหนุ่มที่มากับลูกค้าสาวไม่ได้ ความหล่อเหล่าของผู้ชายตรงหน้าทำให้เธอละสายตาของจากเขาไม่ได้ คิดในใจผู้หญิงคนนี้โชคดีจริงๆ ที่มีแต่คนหล่อๆ รวยๆ อยู่ข้างกาย ถึงจะเป็นแค่นางบำเรอหรือเด็กเสี่ยก็อดอิจฉาไม่ได้

พิรุณรักส่งยิ้มแหย่ๆ ให้พนักงาน

“สวยค่ะ”

“ขอชุดที่ไม่โป๊ให้เธอด้วย” แกริคพูดขึ้นเสียงเรียบ ทำให้พนักงานผงะไปเล็กน้อยแล้วก็เข้าใจทันทีว่าทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงต้องมาเลือกชุดใหม่ ดูเหมือนจะไม่ใช่นางบำเรออย่างที่เธอคิดซะแล้ว แล้วผู้ชายคนนี้จะรู้ไหมนะว่าวันนั้นผู้หญิงของเขามากับผู้ชายอีกคน พนักงานสาวสะบัดหัวเบาๆ เลิกคิดเรื่องของลูกค้ามันไม่ใช่เรื่องของเธอที่จะไปยุ่ง

“ค่ะ ได้ค่ะ”

“ทำไมต้องทำเสียงดุใส่พนักงานด้วยคะ เขากลัวหมดแล้ว” พิรุณรักบ่นกระปอดกระแปดให้คนตัวโต

“เธออยากให้ฉันใจดีกลับทุกคนงั้นเหรอ” แกริคเลิกคิ้วถาม พิรุณรักคิดตามคำพูดของเขา ถ้าเขาใจดีกับทุกคนมันจะเป็นยังไง

“ไม่ค่ะ คุณเป็นแบบนี้ดีแล้ว ใจดีกับหนูก็พอ” ถึงเธอจะเห็นใจคนอื่นที่เขาเย็นชาใส่ แต่เธอก็สงสารใจตัวเองเหมือนกันถ้าต้องแบ่งปันความอ่อนโยนของเขาให้คนอื่น เธอคงทนไม่ได้ ขอเห็นแก่ตัวเก็บด้านน่ารักๆ ของเขาไว้คนเดียวก็พอ

อีกมุมหนึ่งของร้าน

“แกนั้นมันคุณแกริค ซีคีเลียโน นักธุรกิจชื่อดังใช่ไหมช่วยฉันดูหน่อยว่าผู้ชายคนนั้นใช่คนเดียวกันกับคนที่อยู่ในนิตยสารนี่รึเปล่า” พนักงานสาวเรียกเพื่อนที่เดินกลับมาจากหนุ่มสาวคู่ที่เธอจับตามองอยู่ให้มายืนยันเพื่อความแน่ใจ

“ใช่ จริงๆ ด้วยถึงว่าฉันรู้สึกถึงพลังอำนาจของเขา”

“เกินไป เขาไม่ใช่พอมดซะหน่อย”

“ไม่ใช่ก็เหมือนใช่ ฉันเห็นเขาครั้งแรกฉันยังเผลอมองเขาตั้งนาน ผู้หญิงคนนั้นโชคดีชะมัด”

“ใช่โชคดีมาก ถึงจะได้เป็นแค่ผู้หญิงชั่วคราวของเขาฉันก็ยอม ตัวจริงเขาหล่อมากเลยอ่ะ” พนักงานสาวเพ้อ

“แต่ฉันว่า ผู้หญิงคนนั้นอาจจะไม่ใช่แค่ผู้หญิงชั่วคราวก็ได้เพราะดูเขาหวงเธอมาก”

“จริงเหรอ แต่วันนั้นเธอมากับผู้ชายอีกคนหนิ”

“ใช่ ฉันต้องเอาชุดไปให้เธอเลือกแล้ว ไปก่อนนะ” พนักงานสาวรีบหาชุดที่ตรงตามความต้องการของลูกค้า

“นี่คะ เป็นคอเลคชั่นใหม่ของทางร้านเรียบหรูไม่โป๊จนเกินไปค่ะ” พนักงานสาวแนะนำชุดราตรีแขนยาวคอวีเน้นเข้ารูปส่วนบน ช่วงกระโปรงผ่าหน้าอวดเรียวขาให้ดูเพรียว เธอคิดว่าชุดนี้น่าจะตรงตามความต้องการของลูกค้า พิรุณรักหันไปขอความคิดเห็นจากแกริค เธอคิดว่าตัวเองคงไม่มีสิทธิ์เลือกแล้วล่ะ เพราะมันล้มเหลวไปแล้วหนึ่งครั้ง กลัวว่าถ้าเลือกเองคงจะไม่ถูกใจเขา

“ไปลอง” แกริคบอก พิรุณรักก็ทำตามอย่างว่าง่าย แกริคก็นั่งรอหญิงสาวอยู่โซฟาหน้าห้องลองชุด พนักงานสาวที่ยืนรออยู่แอบเหลือบตามองแกริคเป็นระยะ แต่เธอก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูดกับเขา

แกริคไม่ได้สนใจใครเขาจดจ่อกับโทรศัพท์ที่อยู่ในมือ ไม่นานเกินรอพิรุณรักก็เดินออกมาจากห้องลองชุด แกริคเงยหน้าขึ้นมองพิจารณาหญิงสาวก็พยักหน้าพอใจ

“ชอบไหม” แต่เขาก็ถามความเห็นของเธอก่อน

“สวยดีค่ะ ความจริงหนูไม่ได้อยากใส่ชุดโป๊ๆ เลยนะคะ” ขอเธอแก้ตัวบ้าง

“จะบอกว่าให้ฉันจัดการดนุให้หนักๆ งั้นเหรอ” พิรุณรักยิ้มหวานเดินเข้าไปเกาะแขนแกร่ง

“เปล่าค่ะ หนูจะขอร้องต่างหากอย่าแกล้งพี่นุเยอะนะคะ แค่เบาๆ ก็พอ” ถึงจะไม่อยากให้ดนุโดนแกล้งแต่ก็อดหมั่นไส้ไม่ได้

“ตามนั้นคนสวย ฉันจะเบามือ เข้าไปเปลี่ยนชุดเถอะ จะได้ไปที่อื่นต่อ”

“ไปไหนอีกคะ”

“ไปดูกระเป๋ารองเท้า”

“หนูมีแล้วค่ะ ไม่ต้องหรอก”

“อย่าขัด หรือจะให้เข้าไปเปลี่ยนชุดให้” หน้านวลแดงระรื่นขึ้นทันที

“ไม่ต้องค่ะ” ร่างบางหันหลังเดินเข้าห้องทันที

แกริคหันมาหาพนักงาน

“เอาชุดออกงานมาอีกสิบชุด เอาไม่โป๊นะ เดี๋ยวจะให้คนมาเอา” แกริคสั่งเสียงเรียบพร้อมกับยื่นบัตรจ่ายเงิน พนักงานก็พยักหน้า

ผู้หญิงคนนี้โชคดีจัง คนจะเป็นคนรักของแกริค ซีคีเลียโนเป็นแน่ คงไม่ใช่นางบำเรอชั่วคราวเหมือนที่เธอคิดไว้ แล้วผู้ชายที่มาด้วยวันนั้นคงเป็นคนรู้จักของทั้งสองคน

อีกมุมหนึ่งของร้านร่างบางหน้าตาบิดเบี้ยวกำมือแน่นด้วยความแค้นใจ

“มันมีอะไรดี ทำไมเขาถึงทุ่มให้มันขนาดนี้” นิรินกัดปากจนซ้ำ ถ้าเธอไม่ออกมาพบลูกค้าข้างนอกเธอคงไม่เห็นว่ายัยเด็กใหม่มาไกลขนาดนี้