นางบำเรอเติมใจ 78

“อาบตอนนี้ได้ไหม” ความจริงเขาอยากจะขอให้เธออาบให้ด้วยซ้ำ

“เที่ยงคืนนี่นะคะ”

“อืม” ความจริงเขาเหนียวตัวจะแย่ จะกลับไปนอนที่คอนโดก็ได้ แต่เขาไม่อยากไปเอง ถ้าเขาไปทุกอย่างมันอาจจะแย่กว่าเดิม

“หวานขอโทษนะคะที่พูดไม่ดี” หทัยรัตน์ตัดสินใจเอ่ยขอโทษเขาเพราะในใจรู้สึกผิด เขาแสดงความจริงใจต่อเธอขนาดนี้เธอยังเล่นตัวอยู่ได้

“ฉันหายโกรธแล้ว แต่ถ้าอยากไถ่โทษฉันก็ไม่ว่า”

“ไถ่โทษยังไงคะ”

“ให้ฉันนอนด้วย นอนเฉยๆ ไม่ทำอะไร เธอคิดว่าในหัวฉันมีแต่เรื่องเซ็กส์รึไง ฉันบอกว่าฉันรักเธอไม่ใช่รักแค่เซ็กส์ของเธอ ฉันสามารถอยู่กับเธอได้โดยไม่ต้องทำอะไรก็ได้ เข้าใจไหมเด็กดื้อ” กรวิทย์บีบจมูกรั้นๆ นั้นอย่างมันเขี้ยว

“จริงเหรอคะ” เธอถามเขาอย่างไม่เชื่อ

“จริงสิ”

“หวานเชื่อก็ได้ค่ะ งั้นคุณกรไปอาบน้ำเถอะค่ะ แล้วเข้าไปนอนกัน” หทัยรัตน์ดันตัวเขาออกห่างกรวิทย์ก็ยอมแต่โดยดี ลุกขึ้นแล้วดึงเธอให้ลุกตาม

เขาพูดขนาดนี้เธอจะเชื่อใจเขาสักครั้ง ว่าเขาจะทำได้อย่างที่พูดรึเปล่า เพราะทุกครั้งที่เรานอนเตียงเดียวกัน ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะไม่ทำเรื่องแบบนั้น

“ดึกแล้วเข้าไปช่วยอาบไหมจะได้เสร็จเร็วๆ” พอเข้ามาในห้องคนตัวโตก็ส่งสายตาอ้อนๆ มาให้ ก็ได้รับค้อนงามๆ จากหญิงสาวไปหนึ่งดอก

เข้าไปช่วยอาบมีแต่จะเสร็จช้าน่ะสิ

“รีบไปเลยค่ะ”

“หึ” กรวิทย์หัวเราะอย่างพอใจจัดการหยิบเสื้อผ้าของตัวเองออกมาจากกระเป๋า

“ผ้าขนหนูในห้องน้ำใช้ได้เลยนะคะ” หทัยรัตน์ตะโกนตามหลัง รู้สึกมีความสุขกว่าทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เมื่อเขาปิดประตูห้องน้ำเธอก็เดินออกมาข้างนอกอีกครั้ง เพื่อไปดื่มน้ำ พอเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในห้อง ขึ้นไปนอนรอกรวิทย์อยู่บนเตียง สายตาก็จ้องประตูห้องน้ำที่ได้ยินเสียงน้ำไหลเป็นระยะ ตาเธอสว่างจ้าทั้งที่เที่ยงคืนกว่า ไม่เกินสิบห้านาทีคนตัวโตก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว

นี่เขาเอาเสื้อผ้าเข้าไปทำไมไม่ใส่ให้เรียบร้อย

“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนออกมาคะ” กรวิทย์เลิกคิ้วมองคนที่ว่าเขา

“ฉันลืมไปว่าตัวเองเป็นคนขี้ร้อน ไม่ใส่ได้ไหม” หทัยรัตน์กลอกตาไปมา ใช่เธอรู้ว่าเขาเป็นคนขี้ร้อน แต่ก่อนเข้ามาในห้องเขาบอกว่านอนเฉยๆ ไม่ทำอะไร ถ้าไม่ใส่เสื้อผ้านอน อะไรๆ มันก็ไม่สงบสิ

กรวิทย์ส่งสายตาอ้อนวอนมาให้

“ไม่ได้ค่ะ ถ้าไม่ใส่ก็ออกไปนอนโซฟาเหมือนเดิม” หทัยรัตน์พูดเสียงจริงจัง

“กางเกงอย่างเดียว” ยังมีต่อรอง จนเธอต้องถอนหายใจ

“ก็ได้ค่ะ” ใส่กางเกงก็ดีกว่าไม่ใส่อะไรเลย กรวิทย์ยิ้มอย่างพอใจจัดการสวมกางเกง หทัยรัตน์อ้าปากค้างมองคนที่สวมกางเกงอย่างไม่รู้จะสรรหาคำไหนว่าเขาดี

ก็พ่อคุณเล่นใส่แค่กางเกงในสีขาวตัวเดียว กางเกงในนะไม่ใช่บ๊อกเซ่อแล้วยิ่งมันเป็นสีขาวอะไรๆ ของเขามันยิ่งชัดเจนขึ้นและทำให้เห็นรางๆ อีกด้วย

“คุณกร ทำไมเจ้าเล่ห์แบบนี้คะ” หทัยรัตน์โวยเขาด้วยใบหน้าง่ำงอ กรวิทย์ไม่สนใจปีนขึ้นไปนอนบนเตียงกับเธอ แถมยังนอนตะแคงข้างอวดบอดี้แน่นๆ แบบไม่ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนมาทางเธออีกต่างหาก นี่มันยั่วกันชัดๆ เขาจะเป็นนายแบบขายกางเกงในรึไง

“ยังไม่ชินอีกเหรอ นอนเถอะหรือว่าเธออยากทำอย่างอื่น มองฉันน้ำลายหกแบบนั้นไม่ดีเลยนะหวาน” หทัยรัตน์ส่งค้อนให้คนขี้ล้อ

“คนบ้า ใจดีด้วยหน่อยเอาใหญ่เลยนะคะ” หทัยรัตน์ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแถมยังใจดีเผื่อแผ่ให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ ที่หัวเราะอย่างชอบใจ สามารถแกล้งเธอได้นี่อารมณ์ดีเชียวนะ

จะว่าชินมันก็ชินอยู่หรอกที่นอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงด้วยกัน แต่เธอไม่ชินกับเขาเวอร์ชันนี้จริงๆ กรวิทย์ที่ขี้เล่น ออดอ้อน พร้อมกับสายตาหวานเชื่อมแบบนั้นอีก บอกเลยว่ายังไงก็ไม่ชิน

“ขอบคุณครับที่ใจดี ขอบคุณที่เธอยังรอฉันนะหวาน” กรวิทย์ดึงร่างบางเข้ามากอดไม่สนใจอาการต่อต้านเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ จูบหน้าผากมนเบาๆ

ทางฝ่ายพิรุณรักเธอกำลังนอนมองเพดานห้องอยู่ในความมืด ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วแกริคยังไม่กลับมา หลังจากที่ดนุมาส่งเธอ แกริคไม่ได้แจงรายละเอียดว่าจะไปไหน ร่างบางพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง มือจับโทรศัพท์เลื่อนขึ้นลงตัดสินใจอยู่ว่าจะโทรหาคนที่ทำให้เธอกระวนกระวายใจดีไหม

มองหมายเลขโทรศัพท์ที่กดค้างไว แต่ก่อนที่เธอจะกดโทรออกเสียงประตูห้องนอนก็ถูกเปิดเข้ามา พิรุณรักเก็บโทรศัพท์รีบหลับตาลง แต่ก็หรี่ตามองคนที่เข้ามาเป็นระยะ เธอเห็นแกริคเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำ เขาไม่ได้ทำอะไรเสียงดัง

นานนับยี่สิบนาทีร่างสูงใหญ่ที่อยู่เพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็เดินออกมาจากห้องน้ำและตรงไปยังเตียงนอนทันที พิรุณรักหลับตาลงไม่กระดุกกระดิก แม้ร่างใหญ่จะเข้ามาโอบกอดเธอก็ตาม เธอก็ยังทำเหมือนตัวเองหลับอยู่

แกริคซุกหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่นของเมียตัวน้อย จูบเบาๆ อย่างอดใจไม่ไหว ทำให้คนที่โดนสัมผัสสั่นสะท้านเพราะความเย็นจากปากและผิวกายของเขาที่ขนาบเธอไปทั้งตัว

“นอนไม่หลับเหรอ รอฉันอยู่ใช่ไหม” ร่างบางตัวแข็งทื่อ นี่เขารู้เหรอว่าเธอยังไม่หลับ แถมลมหายใจที่กระซิบอยู่ข้างหูมีกลิ่นแอลกอฮอล์เจือป่นอยู่ด้วยนี่เขาไปดื่มมาเหรอ

พิรุณรักตัดสินใจพลิกตัวเข้าหาเขาเมื่อโดนจับได้

“ดื่มมาเหรอคะ” มือเล็กโอบแก้มเย็นเฉียบของเขาไว้ทั้งสองข้างในความมืด

“อืม ฉันไปหาไมเคิลมาหมอนั่นเลยชวนดื่มยาว” คำตอบของแกริคทำให้พิรุณรักรู้สึกหายกังวล เขาเล่าให้เธอฟังว่าไปไหนมาโดยไม่ต้องถามตรงๆ

แกริคดึงร่างบางเข้าแนบอกมือลูบไล้แผ่นหลังเนียนใต้ชุดนอนผ้าซาตินขึ้นลง

“เมารึเปล่าคะ” ที่เธอถามแบบนี้เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์จากเขาแรงมากถึงจะอาบน้ำแล้วก็ยังได้กลิ่นอยู่ดี ถ้าไฟในห้องสว่างเธอคงเห็นว่าหน้าเขาแดงรึเปล่า

“ไม่รู้สิ” แกริคคิดว่าตัวเองไม่เมาแต่ก็ตอบไม่ได้เต็มปาก เพราะเขารู้สึกมึนๆ เหมือนกัน ความร้อนในร่างกายมันพลุกพล่านไปหมด และตอนนี้เขาก็มีอารมณ์อยากกินเมียตัวน้อยใจจะขาด แต่ทนอธิบายให้เธอฟังก่อนว่าเขาไปไหนมา ดูท่าเธอจะงอนที่เขากลับบ้านดึก

“หืม ทำไมจะไม่รู้คะตัวเองแท้ๆ” มือใหญ่ลูบอยู่ที่บั้นท้ายงอนงามดึงเข้ามาแนบชินส่วนล่างบดเบียดเข้าหาเป็นจังหวะ ทำให้พิรุณรักรับรู้ว่าเขาต้องการมากแค่ไหน

“คนเมาเขามีอาการเป็นยังไง ไหนบอกสิ” แกริคทนไม่ไหว สลัดผ้าห่มพร้อมกับผ้าเช็ดออกจากตัวขึ้นคร่อมร่างบาง บดจูบลงปากบางที่กำลังจะอ้าปากพูดอย่างเร่าร้อน มือใหญ่จัดการรูดกางเกงในของเธอออกจากเรียวขางาม จับขาแยกออกจากกันใช้ลำตัวเข้าแทรก บดเบียดความแข็งแกร่งเข้าหา

“อืม” พิรุณรักไม่รู้จะตอบเขายังไง จะว่ามีอาการอย่างเขาตอนนี้ก็บอกไม่ถูก เพราะเขาหื่นตลอดเวลาอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้รู้สึกว่าเขาจะเร่าร้อนกว่าทุกครั้ง ความเย็นของน้ำไม่สามารถกลบไอร้อนที่ออกมาจากร่างกายเขาได้เลย

ตอนนี้เป็นเธอเองที่รู้สึกมึนเมาไปกับเขา เพราะกลิ่นเหล้าที่ถ่ายทอดมาให้เธอทางปาก เขารุกเธอทั้งส่วนบนส่วนล่าง เอวสอบขยับโยกไปมาทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่แต่แค่นั้นความเสียวซ่านก็เล่นงานทั้งคู่ให้ครางกระหึ่มในลำคอ ปากหนายังบดจูบปากบางอย่างเร่าร้อนลิ้นสากตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กๆ ไปมาอย่างหยอกล้อ