นางบำเรอเติมใจ 72

ยิ่งปลายนิ้วแกร่งสอดแทรกเข้าไปในกายสาวขยับเข้าออกเสียดสีกับเนื้อนุ่มภายใน ร่างบางยิ่งเร่งเร้าเข้าหานิ้วแกร่ง

“อ๊า คุณริค” ความวาบหวามเสียวซ่านโจมตีอย่างหนักหน่วง ยิ่งปากหนาเคลื่อนลงไปด้านล่างสะกิดติ่งเล็กเบาๆ ด้วยปลายลิ้นยิ่งทำให้ร่างบางแอ่นตัวโค้งปลดปล่อยน้ำหวานออกมาชโลมทั่วลำนิ้ว

แกริคถอดนิ้วออกแทนที่ด้วยริมฝีปากร่างบางสะดุ้งเฮือก สองมือขยุ้มศีรษะทุยที่ซุกหน้าลงกับใจกลางความสาวของเธอทันที ลิ้นร้ายกาจของแกริคห่อเข้าหากันจ้วงแทงเข้าไปข้างในฉกปลายลิ้นซ้ำๆ สลับกับตวัดระรัวเร็ว ร่างบางดิ้นพล่าน ร้องครางเสียงหลงกับความร้อนแรงของเขา

“อ๊า อ๊า” ร่างบางบิดตัวงอ กระสับกระส่ายไปมาแกริคยึดเอวเธอไว้มั่น ขยับลิ้นรัวเร็วก่อนจะรวบดูดสุดแรงฉุดกระชากหญิงสาวให้กรีดร้องสุดเสียงหลุดลอยแตกกระจายในที่สุด

“อ๊า อือ” พิรุณรักหายใจหอบ อ่อนระทวยอยู่บนที่นอน

แกริคเคลื่อนตัวขึ้นมาจูบเธออย่างดูดดื่ม

“จะเอาอีกไหม” เขาถามเธอเสียงหอบ ความจริงเขาอยากเข้าไปในตัวเธอ แต่ช่วงนี้เขาใช้งานเธอหนักเกินไป เมื่อบ่ายก็กินเธอไปแล้วรอบหนึ่ง เมื่อคิดได้ว่าเธออาจจะรับเขาไม่ไหวและอาจจะไม่สบาย เขาก็ควรให้เธอได้พักบ้าง

พิรุณรักส่ายหน้าหายใจหอบเหนื่อยความวาบหวามยังไม่จางหาย ข้างในเธอยังกระตุกถี่ๆ

“อาบน้ำอีกรอบไหม”

“ไม่เอา หนูง่วง นอนแล้วนะคะ” คนตัวเล็กหลังจากที่เสร็จสมก็เกิดความง่วงขึ้นมาทันที ตาเคลิ้มเตรียมจะหลับ

“หืม หื่นเสร็จก็หลับเลยเหรอ” แกริคดึงหญิงสาวเข้ามากอด จูบศีรษะเล็กเบาๆ อย่างเอ็นดู ลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอหลับเดินเข้าให้น้ำอาบน้ำอีกรอบ แล้วนำผ้าชุบน้ำมาทำความสะอาดให้หญิงสาวเบาๆ

“อือ หนาว” แกริครีบเช็ด เช็ดเสร็จหยิบชุดนอนขึ้นมาสวมให้เธอ แล้วหันไปหยิบกางเกงขึ้นมาสวมเข้าไปตากผ้ากลับออกมานอนกอดหญิงสาวบนเตียง พิรุณรักเป็นผู้หญิงคนแรกจริงๆที่เขายอมทำทุกอย่างให้โดยไม่ต้องถามหาเหตุผล

“หวาน วันนี้ว่างไหมตอนเย็น” พิรุณรักถามเพื่อนขณะพักเที่ยง

“อืม ว่าง”

“ไปห้างเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ”

“ซื้ออะไร”

“ฉันต้องไปงานกับคุณแกริค”

“หืม แกยอมเปิดตัวเขาแล้วเหรอ” หทัยรัตน์ยิ้มล้อเลียน

“บ้า งานที่จะไปเป็นงานสวมหน้ากากฉันเลยยอมตกลง” หทัยรัตน์พยักหน้าเข้าใจ

“ฉันไม่ค่อยมั่นใจเลยแกกลัวทำให้เขาเสียหน้า”

“ไม่ต้องไปสิ”

“รับปากเขาแล้วน่ะสิ”

“งั้นก็ไป”

“ยัยหวาน” พิรุณรักเรียกเพื่อน

หทัยรัตน์เหมือนมีเรื่องให้คิด ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“ขอโทษแก ตอนเย็นฉันจะไปช่วยแกเลือกชุดโอเค ไม่โกรธนะ ฉันมีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”

“มีเรื่องอะไรเล่าให้ฉันฟังได้นะ” ถึงจะอยู่คอนโดเดียวกันแต่เธอก็ไม่ค่อยลงไปหาเพื่อนจะเจอกันแต่ในที่ทำงาน

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ถ้าฉันไม่ไหวฉันจะขอให้แกช่วย”

“แน่นะ”

“แน่”

เย็นวันนั้นพิรุณรักและหทัยรัตน์ก็ไปห้างเพื่อเลือกชุดไปงาน

“อ้าวสองสาว” เสียงทักจากด้านข้างทำให้ทั้งสองคนชะงัก

“พี่นุ” พิรุณรักร้องเรียกพี่ชายจอมแสบ หลังจากวันนั้นที่ร้านหมูกระทะทุกคนรู้ความจริงว่าชายหนุ่มเป็นญาติผู้น้องของแกริคดนุก็หายเข้ากลีบเมฆเหมือนรู้ว่าถ้ามาเจอหน้าพิรุณรักจะทำให้เธองอน และตอนนั้นเธอก็งอนจริงๆ ถึงดนุจะบอกว่าไม่เกี่ยวกับเขา แกริคบอกให้ทำก็เถอะ แต่พอเวลาผ่านไปนานเข้าดนุไม่ได้เข้ามาวนเวียนในชีวิตเธอเหมือนแต่ก่อน ก็ทำให้เธอลืมและหายงอนเขาไปเอง

“ไงครับ มาซื้ออะไรเหรอครับ” ดนุยิ้มกว้าง หวังว่าพิรุณรักจะหายโกรธเขาแล้ว กลบเกลื่อนไม่พูดถึงเรื่องที่ทำให้หญิงสาวโกรธ

“พาปลายมาเลือกชุดไปงานค่ะ” ดนุขมวดคิ้วเข้าหากัน

“งานเหรอครับ จะออกงานกับพี่ริคเหรอ” ดนุเหมือนรู้โดยไม่ต้องบอก

“ค่ะ แล้วนี่พี่นุมาทำอะไรคะ หรือพาสาวมาช๊อป”

“เปล่าครับ พี่มาดูของให้คุณแม่”

“ฝากสวัสดีคุณป้าด้วยนะคะ บอกว่าปลายคิดถึง”

“คิดถึงก็ไปหาสิครับ แม่พี่บ่นถึงปลายอยู่นะ พาพี่ริคไปด้วยก็ได้ รายนั้นมาถึงนี่ยังไม่ยอมไปเยี่ยมญาติเลยมีแต่ใช้งาน” ดนุได้ทีบ่นถึงญาติผู้พี่

“ค่ะ ปลายจะบอกคุณริคให้ พี่นุได้ของรึยังคะ ไปไหนต่อรึเปล่า”

“ได้แล้วครับ” ดนุชูถุงให้สองสาวดู

“งั้นไปกับเราไหมคะไปช่วยปลายดูชุดหน่อย” ที่พิรุณรักขอให้ดนุไปด้วยเพราะเธออยากให้เขาดูชุดให้จริงๆ เธอเดาไม่ถูกว่าแกริคจะชอบแบบไหน เป็นผู้ชายด้วยกันน่าจะช่วยได้

“พี่เหรอครับ สาวๆ น่าจะเลือกได้ดีกว่านะ”

“พี่นุไม่รู้เหรอคะว่ายัยปลายอยากเลือกเอาใจสามี ให้พี่นุไปช่วยเลือกเพราะเดาใจคุณแกริคไม่ถูก”

“ยัยหวาน” พิรุณรักตีแขนเพื่อนเบาๆ

“อ่อ อย่างนี้นี่เอง ก็ได้ครับ เลือกเสร็จพาพี่ไปเลี้ยงข้าวด้วยนะ” ดนุยิ้มกริ่ม

“ได้คร๊า” เมื่อตกลงกันได้สองสาวหนึ่งหนุ่มก็เดินตรงไปยังร้านเสื้อผ้าแบรนดัง

“พี่กร ชุดนี้เป็นไงคะ” ทันทีที่เข้ามาในร้าน สองสาวก็หยุดชะงัก