นางบำเรอเติมใจ 32

“ไม่เอา เดี๋ยวคนอื่นสงสัย” แค่นี้เธอก็ไม่รู้จะหาคำไหนไปแก้ตัวหรือพูดให้พี่ๆ ที่แผนกเข้าใจ พวกเขาต้องถามแน่ว่าท่านประธานเรียกเธอมาทำไม

ซึ่งเธอไม่ได้พบคุณอาเธอร์อย่างที่บอก แต่มาพบท่านประธานใหญ่เลย มีแต่หทัยรัตน์เท่านั้นแหละที่พอรู้เรื่อง เพราะเพื่อนเธอต้องเดาออกแล้วแน่นอนว่าเธอโดนเรียกมาทำไม

“งั้นลาครึ่งวัน ฉันไม่ให้เธอลงไปแล้ว” พิรุณรักตาโต เธอรับรู้จากสิ่งที่อยู่ข้างล่างว่าเขาหมายความว่ายังไง

“อย่านะคะ ไม่เอานะ คุณอย่ามาทำแบบนี้กับหนูนะ นี่มันที่ทำงาน” เธอรีบดันเขาออกห่าง เธอน่าจะรู้ว่าเขามันหื่นแค่ไหน

“ไม่คิดถึงฉันเหรอ ฉันคิดถึงเธอแทบขาดใจ” เธอหน้าร้อนผ่าวขึ้นทันทีที่ได้ยินคำพูดหวานหู

“พูดแบบนี้ก็เป็น”

“ที่พูดเพราะเธอ”

“ให้มันจริงเถอะค่ะ”

“จริงที่สุดคนสวย ลาครึ่งวันนะ วันนั้นลักหลับยังไม่เต็มอิ่มเลย” กำปั้นเล็กๆ ทุบลงที่บ่าแกร่งแรงๆ

“คุณมันบ้า ลักหลับหนูได้ยังไง สุภาพบุรุษที่ไหนเขาทำกัน”

“ใครบอกว่าฉันเป็นสุภาพบุรุษ” เขาไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษ

“ใช่สิคุณมันซาตาน”

“หึ อยากโดนซาตานกินใช่ไหมถึงพูดแบบนี้” แกริคคลอเคลียชิดปากบาง

“หนูไม่เล่นนะคะ”

“ใครบอกฉันเล่น ฉันจริงจัง ดูสิ” เขาย้ำความจริงจังของตัวเองโดยการยกตัวเธอขึ้นแล้วย้ำลงมาหนักๆ ที่ตักของตัวเอง กางเกงสเลตเนื้อดีไม่สามารถต้านทานความแข็งแกร่งของเขาได้

“คนหื่น”

“อยากรักแฟนครับ”

หืม เธอจะเป็นลม แล้วเธอจะปฏิเสธคำออดอ้อนของเขาได้ยังไง เมื่อเขาหลอกล่อเธอด้วยคำพูดหวานๆ แบบนี้

แกริคตอกย้ำความต้องการของตัวเองโดยการมอบจูบดูดดื่มให้เธอ เขาจูบเธออย่างเรียกร้องและโหยหา ซึ่งพิรุณรักเองก็คิดถึงจูบนี้เหมือนกัน ความเงอะงะของหญิงสาวทำให้เขาครางในลำคอ เธอจูบไม่เป็นยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้น ต่อไปนี้เขาจะสอนให้เธอเอง ลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม กวาดต้อนความหอมหวานอย่างดูดดื่ม

แบบนี้แหละที่เขาต้องการ ความซาบซ่าที่เกิดขึ้นในรสจูบ ความหอมหวานที่เขาเรียกร้องว่าต้องการมากกว่านี้

มือใหญ่สอดแทรกเข้าไปใต้ร่มผ้า เคลื่อนไปตามแผ่นหลังเรียบเนียนปลดตะขอชิ้นเล็กข้างในเสื้อของเธอออกอย่างง่ายดายโดยที่เจ้าของไม่รู้ตัวสักนิด จนกระทั่งมือใหญ่เคลื่อนมากอบกุมความนุ่มหยุ่นข้างหน้าทำให้หญิงสาวครางออกมาเบาๆ ทั้งที่ปากยังไม่ล่ะออกจากกัน

เธอจูบตอบเขาอย่างไม่ยอมแพ้ถึงจะจูบไม่เก่งเท่าเขาแต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ เพราะความโหยหาทำให้เธอกล้าที่จะแสดงออก ร่างบางแอ่นอกให้เขาสัมผัส ยอดอกที่โดนสะกิดทำให้เธอต้องจิกเล็บลงบนเสื้อสูทราคาแพง

แกริคดึงร่างบางเข้ามาแนบชิดมากขึ้นบนเบียดร่างกายเธอเข้ากับร่างกายตัวเอง ตอนนี้เขาแทบระเบิดเพราะการตอบสนองของคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนหมาดๆ ช่างร้อนแรงอ่อนหวานโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวเลยสักนิด

“คิดถึงฉันมากไหมสาวน้อย” เมื่อล่ะออกจากปากบางเขาก็กระซิบถามอย่างแนบชิด หน้านวลแดงระรื่นขึ้นแทบลุกเป็นไฟ

“ตอบให้ชื่นใจหน่อยเด็กดี” ถามพร้อมกับซุกไซร้ที่ซอกคอ ลำคอระหงก็เอียงองศาให้เขาทำได้สะดวกอย่างเต็มใจ หนวดเคราของเขาทำให้เธอจั๊กจี้รู้สึกหวิวๆ และมีความรู้สึกดีอย่างประหลาด รู้สึกว่าเธอชอบมันอย่างไม่น่าเชื่อ

“คิดถึงมากค่ะ” เธอสอดฝ่ามือเข้าไปในกลุ่มผมหนา แอ่นตัวเข้าหาเมื่อเขาเลื่อนปากลงมาที่อกคู่สวย ปากหนาจูบซับไปทั่วทรวงงาม ดึงเสื้อออกจากร่างบางเพื่อที่จะมองให้ชัดเต็มสองตา ร่างบางเต็มไม้เต็มมือเปลือยเปล่าด้านบน ความขาวนวลเนียนบวกกับแสงไฟยิ่งทำให้เธอน่าหลงใหล

แกริคตวัดลิ้นสากลงบนยอดอกสีชมพู ดูดกลืนชิมความหวานที่เขาโหยหา หยอกเอินทั้งสองข้างอย่างไม่น้อยหน้า

“อ๊า” เสียงหวานครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่อยู่

“ขอนะคนสวย” แกริคผลักเธอให้นอนลงบนโซฟาตัวยาวแล้วรีบปลดกระดุมกางเกงยีนของเธอออกอย่างรวดเร็วจนคนที่โดนรุกไม่ทันได้ตั้งตัวที่จะปฏิเสธ เธอมองเขาที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบแต่เธอเปลือยเปล่าล่อนจ้อน

“ลุกขึ้นมาถอดสิ” แกริคสบตากับเธอแล้วเชิญชวน มีหรือที่แฟนสาวอย่างพิรุณรักจะปฏิเสธสิ่งนั้นเธอลุกขึ้นนั่งดึงเสื้อสูทออกจากไหล่แกร่ง ตามด้วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตด้านใน เธอเก็บความเขินอายเอาไว้แล้วเอาความกล้าออกมา ทำมากกว่านี้เธอก็เคยทำให้เขามาแล้ว เธอรู้ว่าแกริคเป็นผู้ชายที่ไม่อยากให้ขัดใจในเรื่องแบบนี้

เธออยากตามใจเขา อยากให้เขาหลงเธอมากๆ จะได้ไม่ออกไปหากินข้างนอก ถึงเธอจะไม่รู้ว่าอนาคตระหว่างเธอกับเขาจะเป็นยังไง เธอก็ขอทำตอนนี้ให้ดีที่สุดก็พอ มีความสุขกับตรงนี้ เมื่อเขาเปิดใจรับเธอเข้าไปในโลกของเขา

“กางเกงก่อน” แกริคเริ่มทนต่อสิ่งที่ยั่วยวนตรงหน้าไม่ไหว จับมือเล็กมาที่หัวเข็มขัด หัวใจเต้นโครมครามไม่ต่างจากครั้งแรกที่เธอทำให้เขา

ครั้งแรกที่เขาบอกให้เธอถอดกางเกงให้ จำได้ว่ามือเล็กสั่นเท่าแค่ไหน ความตื่นเต้นหัวใจแทบทะลุออกมาข้างนอก

ทั้งที่ตอนนั้นเป็นครั้งแรกของเธอ แต่เธอก็กล้าทำมันอย่างหน้าไม่อาย แล้วตอนนี้เธอเป็นแฟนเขา ไม่มีอะไรต้องเขิน พิรุณรักบอกตัวเองอย่างนั้น

แกริคมองการกระทำของเธอไม่วางตา เหมือนครั้งแรกที่เขากับเธอลึกซึ้งกัน

“ทำความคุ้นเคยก่อนไหม”

เขาจับมือเล็กกอบกุมความแข็งแกร่งที่มันขยายตัวเต็มที่พร้อมรบ พิรุณรักกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่เมื่อได้สัมผัสมันอีกครั้ง เธอเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา แกริคย้ายตัวเองลงมายืนอยู่ข้างโซฟาให้หญิงสาวนั่ง

“คิดถึงไหม” เธอค้อนเขาตาคว่ำ คิดถึงบ้าอะไรของเขา เธอเม้มปากแน่นขยับมือเบาๆ แค่นั้นก็ทำให้หน้าท้องแกร่งเกร็งขึ้นทันที มือใหญ่เอื้อมไปดึงยางรัดผมเธอออก ทำให้ผมดำสวยแผ่สยายเต็มแผ่นหลัง

ความเย้ายั่วที่อยู่ตรงหน้าทำให้คนที่อดกลั้นมานานหมดความอดทน สลัดกางเกงทิ้งแล้วขึ้นคร่อมร่างบางที่อ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างเขา นี่คือสิ่งที่เขาอยากให้เป็นและคิดมาตลอด พิรุณรักคือคนที่เหมาะอยู่ใต้ร่างเขาที่สุด

“เดี๋ยวค่ะ” มือเล็กดันไหล่เขาออก

“หืม”