บทที่ 486 แผนการชั่วร้าย
หลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยาง เย่สวนและโอหยางรั่วสุ่ยอยู่ที่ร้านปิ้งย่างประมาณ3ชั่วโมง กว่าจะแยกย้าย
คืนนี้ โอหยางรั่วสุ่ยดื่มเข้าไปไม่น้อย จนมึนเมา
เย่สวนและลู่เสี้ยงหยางไม่ไว้วางใจให้โอหยางรั่วสุ่ยกลับบ้านคนเดียว จึงพาเธอกลับไปที่บ้านด้วย
เพราะต้องอยู่ดูแลโอหยางรั่วสุ่ย ดังนั้นเย่สวนจึงไม่ได้กลับบ้านไปกับลู่เสี้ยงหยางด้วย
ลู่เสี้ยงหยางจึงต้องขับรถกลับไปที่บ้านพักตากอากาศบนยอดเขาหลงซาน
ลู่เสี้ยงหยางยุ่งอยู่ตงไห่หลายวัน ร่างกายอ่อนเพลีย เมื่อกลับถึงบ้าน ชายหนุ่มไม่สนใจที่จะอาบน้ำอาบท่ากระโดดขึ้นเตียงนอนทันที
…..
เวลาผ่านไป กลางดึก ภายในคฤหัสถ์หรูที่ปินเหอ แสงไฟยังคงสว่างจ้า
หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้า ลู่เซี่ยงหลงและเซี่ยตงเสว่เดินทางมาถึงที่นี่เรียบร้อย
การที่ลู่เซี่ยงหลงมาที่ปินเหอในครั้งนี้ ก็เพื่อทำภารกิจที่เงาได้มอบให้ คือการฆ่าลู่เสี้ยงหยา
อันที่จริง เขาไม่ชอบลู่เสี้ยงหยางมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เขาต้องการกำจัดลู่เสี้ยงหยางมาแต่ช้านาน แต่ไม่มีโอกาสเสียที
แต่ตอนนี้ วันนี้ก็มาถึง
ในตอนนี้ เซี่ยตงเสว่จ้องมองลู่เซี่ยงหลง “คุณมีแผนหรือยัง ว่าจะฆ่าลู่เสี้ยงหยางยังไง?”
ลู่เซี่ยงหลงส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่มีแผน แต่ผมจ้างนักสืบไปสืบข่าวลู่เสี้ยงหยางแล้ว เชื่อว่าจะได้ข้อมูลของลู่เสี้ยงหยางในเร็วๆ นี้”
เซี่ยตงเสว่พยักหน้า เธอเองก็ไม่รีบที่จะหารือเรื่องแผนการกับลู่เซี่ยงหลง ยังไงซะรู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ขอเพียงแค่รู้ข้อมูลของลู่เสี้ยงหยางอย่างแน่ชัด ถึงจะมีแผนการที่จะสังหารลู่เสี้ยงหยาง
ตื้ดตื้ดตื้ด
ในเวลานี้เอง โทรศัพท์ของลู่เซี่ยงหลงมีข้อความเข้า เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นข้อความจากนักสืบที่เขาจ้างวานส่งข้อความเข้ามา
เมื่อกดเข้าไปดูข้อความ ข้างในเป็นไฟล์ที่ถูกบีบอัด
ลู่เซี่ยงหลงดาวน์โหลดไฟล์ ก่อนที่จะเปิดไฟล์ ข้างในมีเพียงกิจกรรมต่างๆ ของลู่เสี้ยงหยางเท่านั้น
ก่อนที่ลู่เซี่ยงหลงจะเปิดดูเอกสาร เขาส่งไฟล์ไปให้กับเซี่ยตงเสว่ก่อนแล้ว เพื่อทั้งคู่พิจารณาด้วยกัน
หลังจากที่ผ่านไป10นาที ทั้งคู่ดูเอกสารจนพอสมควร
ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะออกมา “นึกไม่ถึงเลย ว่าชีวิตของไอ้งั่งลู่เสี้ยงหยางที่ปินเหอจะสุขสบายขนาดนี้”
ให้ตาย ในเอกสารเห็นได้ชัด ว่าภรรยาของลู่เสี้ยงหยางคือเย่สวน หน้าตาดีใช้ได้เลย เป็นหญิงงามที่หาได้ยาก
เซี่ยตงเสว่รู้ทันความคิดของลู่เซี่ยงหลง ว่าไอ้หมอนี่ลามก เธอทำตาขวางใส่ลู่เซี่ยงหลง “คุณอิจฉาที่ลู่เสี้ยงหยางมีภรรยาสวยสินะ? ฉันให้โอกาสคุณดีไหม ไปหาภรรยาคนใหม่”
เอ่อ!
ลู่เซี่ยงหลงแก้ตัวทันควัน “อะไรกัน ในใจผม ภรรยาของผมสวยที่สุดนั่นแหละ และดีที่สุด คุณต่างหากที่เป็นนางฟ้าที่แท้จริง”
อันที่จริง ความรู้สึกที่ลู่เซี่ยงหลงมีให้เซี่ยตงเสว่นั้นชัดเจนดี หากพูดถึงเรื่องความเจ้าแผนการ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยตงเสว่เลยแท้แต่น้อย
แม้แต่ก่อนหน้านี้ ที่เขาปลอมเป็นลู่เสี้ยงหยางทำให้วางหยู่มีมลทิน จนทำให้ลู่เสี้ยงหยางถูกเฉดหัวออกจากตระกูล แม้แต่ตอนนี้ที่เธอเข้าร่วมสำนักกวางหมิง ได้มีโอกาสที่จะสังหารลู่เสี้ยงหยาง ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของเซี่ยตงเสว่
ในอนาคตเขาสามารถไปอยู่จุดที่สูงสุด ทั้งหมดต้องเพิ่งพาแผนการจากเซี่ยตงเสว่
เมื่อเซี่ยตงเสว่ได้ยินประโยคของลู่เซี่ยงหลง เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง พลันทำทีท่าไม่พอใจ “ลู่เซี่ยงหลง ฉันหวังว่าคุณจะจำเอาไว้ ว่าฉันสามารถทำให้คุณประสบความสำเร็จได้ ก็ทำลายคุณได้เหมือนกัน ทีหลังอยู่กับฉัน ทางที่ดีอย่าคิดที่จะหักหลังฉันจะดีกว่า”
“ครับๆๆ คุณภรรยา ผมรักคุณที่สุด จะมีความคิดแบบนั้นได้ยังไง” ลู่เซี่ยงหลงแสดงทีท่าจงรักภักดีทันที
“อืม” เซี่ยตงเสว่ตอบรับเสียงเรียบ “ถ้างั้นตอนนี้คุณมีความคิดอะไรไหม?”
ลู่เซี่ยงหลงส่ายหน้า ด้วยความประหม่า “ตอนนี้ยังไม่มี”
“ไม่มี?” เซี่ยตงเสว่ส่ายหน้า พร้อมก่นด่าไร้ประโยชน์ในใจ ก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างมีเลศนัย “ฉันมีแผน เราสามารถยืมมือฆ่าได้”
ลู่เซี่ยงหลงสนอกสนใจ พลันเอ่ยตอบ “ผมต้องทำยังไง?”
เซี่ยตงเสว่ตอบกลับ “ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางกำลังศึกษาอยู่ที่สถาบันหลงเสินไม่ใช่หรือไง? เราสามารถลงมือจากที่สถาบันหลงเสินได้”
ลู่เซี่ยงหลงยังคงไม่เข้าใจ รอประโยคต่อไปของเซี่ยตงเสว่
เป็นไปตามคาดเซี่ยตงเสว่เอ่ยเสริม “ลู่เสี้ยงหยางเข้าศึกษาที่สถาบันหลงเสิน ไม่ได้รับการยอมรับจากทุกคน มักจะถูกเพื่อนในชั้นเหยียดหยามดูถูกเสมอ ถ้าอย่างนั้น สิ่งนี้ก็จะเป็นช่องว่างให้เราก่ออาชญากรรมได้”
เมื่อเอ่ยถึงประโยคนี้ เซี่ยตงเสว่เผยสีหน้าอำมหิต “ข้อมูลเมื่อสักครู่ คุณเองก็เห็นแล้ว ลู่เสี้ยงหยางอยู่ในชั้นเรียน เป็นศัตรูของทุกคน เพื่อนของเขาไป๋หมิ่นหมิ่นเองก็ไม่ถูกกับเขา เราสามารถลงมือจากไป๋หมิ่นหมิ่นได้”
ในที่สุด ลู่เซี่ยงหลงก็เข้าใจเสียที ในประวัติบอกว่า พ่อของไป๋หมิ่นหมิ่นเคยสนับสนุนการก่อสร้างของสถาบันหลงเสิน เป็นหุ้นส่วนเล็กๆ คนหนึ่งของสถาบันหลงเสิน หากเธอเกิดเรื่องขึ้นที่สถาบัน ทางสถาบันต้องสืบค้นจนถึงที่สุดแน่
ถึงตอนนั้น เราก็ใช้แผนการเดิม ปลอมเป็นลู่เสี้ยงหยาง ขืนใจไป๋หมิ่นหมิ่น ทางสถาบันก็ไม่ปล่อยไอ้สวะนี่เอาไว้แน่ เพื่อคืนความยุติธรรมให้กับไป๋หมิ่นหมิ่นและสถาบัน!
“ฮ่าฮ่าฮ่า” เมื่อนึกขึ้นได้ ลู่เซี่ยงหลงแอบหัวเราะในใจเสียงดังสนั่น
ให้ตาย แผนการของภรรยาเขานี่มันสมบูรณ์แบบเสียจริง ไม่เพียงแต่เขาได้ลิ้มรสใหม่ๆ ของหญิงสาว แถมยังทำลายลู่เสี้ยงหยางได้ในคราวเดียวกัน
ในขณะที่เขาตกอยู่ในห้วงแห่งความคิดอันหอมหวาน เซี่ยตงเสว่เอ่ยเสริม “ถึงตอนนั้น คุณปลอมเป็นลู่เสี้ยงหยาง ทิ้งร่องรอยที่เป็นหลักฐานเอาไว้ แล้วฆ่าไป๋หมิ่นหมิ่นซะ ถึงตอนนั้นก็แค่นั่งรอเหยื่อให้ติดกับ”
อะไรนะ? ฆ่าทิ้ง?
เมื่อได้ยินประโยคนั้น ลู่เซี่ยงหลงนิ่งไป
เซี่ยตงเสว่ให้เขาปลอมเป็นลู่เสี้ยงหยาง เพื่อฆ่าไป๋หมิ่นหมิ่นอย่างนั้นเหรอ เธอควรที่จะให้เขาปลอมเป็นลู่เสี้ยงหยาง เพื่อทำให้ไป๋หมิ่นหมิ่นแปดเปื้อนไม่ใช่หรือไง?
บัดซบ!
แท้ว่าจะไม่พอใจสักเท่าไหร่ แต่ลู่เซี่ยงหลงไม่ได้แสดงอาการออกมา ตรงกันข้ามเขารีบตอบรับทันที “ได้เลยคุณภรรยา ผมจะวางแผนอย่างละเอียดรอบคอบ แล้วผมจะมาหารือรายละเอียดกับคุณอีกที”
ฮ่าฮ่า ยังไงซะถึงตอนนั้นก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ทำภารกิจ เขาสามารถขืนใจไป๋หมิ่นหมิ่นก่อน แล้วค่อยฆ่าเธอทิ้งเสีย
ต่อให้ภรรยาเขารู้ขึ้นมาให้ภายหลัง ว่าเขาแตะต้องไป๋หมิ่นหมิ่น อย่างมากเธอก็แค่เอ็ดเขาเพียงไม่กี่ประโยคเท่านั้น
ยังไงซะเรื่องแบบนี้เขาก็เคยทำมาก่อนแล้ว ขืนใจวางหยู่
ให้ตาย เขานึกถึงรสชาติของวางหยู่ขึ้นมาทีไร เขาก็ไม่สามารถทนอยู่ได้ทุกที
…..
เวลาผ่านไป วันที่สอง
ลู่เสี้ยงหยางตื่นแต่เช้าตรู่ ล้างหน้าล้างตา ก่อนที่จะไปรับเย่สวนที่บ้านของโอหยางรั่วสุ่ยทันที
หลังจากที่รับเย่สวน ลู่เสี้ยงหยางก็พาเย่สวนไปรับประทานอาหารเช้า ก่อนที่จะเดินทางไปที่สถาบันหลงเสิน
หลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนมาถึงสถาบันหลงเสินเป็นที่เรียบร้อย ทั้งคู่แยกย้ายต่างคนต่างเข้าห้องเรียนของตน
หากแต่ เมื่อลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามาที่ห้องเรียน ก็ชนเข้ากับร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง
บังเอิญ ที่มือของชายหนุ่มไปสัมผัสเข้าที่บริเวณต้องห้าม
“เฮ้ย! ไอ้โรคจิต!” ทันใดนั้นห้องเรียนสะท้อนกึกก้องด้วยเสียงร้องอันเล็กแหลมของหญิงสาวโดยปริยาย