หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 357 น้ำใจที่ยิ่งใหญ่กว่าฟ้า

บทที่ 357 น้ำใจที่ยิ่งใหญ่กว่าฟ้า

ภายใต้ความตื่นเต้นที่มากเกินไป ร่างกายของหยางเก๋อเก๋อเริ่มสั่นเล็กน้อย ฉากนี้ตกอยู่ในสายตาของหลาย ๆ คน ก็คิดว่าเขาโกรธ เพราะคำพูดเมื่อกี้ของลู่เสี้ยงหยาง

เติ้งเหวินเจี๋ยรู้สึกดีใจมาก คิดว่าในที่สุดเขาก็มีโอกาสได้แสดงแล้ว

ดังนั้นเขาจึงพูดกับบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างๆเขาว่า:"รีบจัดการซะ ตัดลิ้นของหมอนั้นก่อน แล้วตัดขาสุนัขของเขาแล้วโยนมันออกไป"

"ครับ คุณชาย"บอดี้การ์ดสองคนตอบ แล้วกำลังจะลงมือ

แต่พวกเขาเพิ่งจะยกหมัดขึ้น หยางเก๋อเก๋อก็ร้องตะโกนออกมา:"หลีกไปซะ ใครให้พวกแกมายุ่งเรื่องของฉัน ?"

พูดไป ก็ยกขาถีบบอดี้การ์ดสองคนไป บอดี้การ์ดสองคนโดนถีบล้มลงกับพื้น

เติ้งเหวินเจี๋ยเห็นบอดี้การ์ดตนเองโดนเตะ รู้สึกขายหน้ามาก แล้วพูดกับหยางเก๋อเก๋อว่า:"หัวหน้า เมื่อกี้ไอ้หมอนี้พูดจาไร้สาระ ทำให้คุณอารมณ์เสีย ผมแค่อยากสั่งสอนเขา แก้แค้นแทนคุณ นี่น่าจะไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสินะ?"

หยางเก๋อเก๋อไม่ชอบสไตล์การทำงานแบบหลอกลวงของเติ้งเหวินเจี๋ย แม่งเอ้ย ดูไม่ออกรึไงว่าตนเองไม่อยากสนใจนาย? แล้วยังจะเข้ามาอีก

ภายใต้ความโมโห ก็ยกขาเตะท้องเติ้งเหวินเจี๋ย เตะเขานั่งลงบนพื้นทันที

"เยสแม่ง เติ้งเหวินเจี๋ย มึงมันไอ้โง่ กูทนมึงมานานแล้วนะ นี่เป็นเรื่องของสมาคมการประมูลของพวกเรา ไม่ต้องการให้คนนอกมาช่วย ยังต้องให้กูพูดรอบที่สองไหม?"หยางเก๋อเก๋อพูดด้วยความโกรธ

เติ้งเหวินเจี๋ยอึ้ง ตนเองกำลังเลียแข้งเลียขาอยู่ ตบไม่โดนตูด กลับตบมาโดนขาตัวเองเหรอ?

"……"คนรอบข้างตะลึง ไม่นึกเลยว่า หยางเก๋อเก๋อที่ปกติเป็นคนเรียบร้อย เวลาโมโหก็โหดร้ายเหมือนกัน

ดูเหมือนเขาจะหงุดหงิดกับสิ่งที่ลูกเขยเข้าบ้านพูดเมื่อกี้

ฮ่าฮ่า ลู่เสี้ยงหยางไอ้ลูกเขยเข้าบ้าน ต่อไปจุดจบจะต้องแย่มาก ๆ จะสามารถรอดออกไปได้รึเปล่ายังพูดยากเลย

หลิ่วหรูยู่กังวลแทนลู่เสี้ยงหยาง

ฉินหยุนเฟยรู้สึกมีความสุขมาก ขอแต่หยางเก๋อเก๋อจัดการลู่เสี้ยงหยางไอ้หมอนี้จนตาย ศัตรูหัวใจที่ใหญ่ที่สุดของเขาก็จะหายไป อนาคตอยากพาหลิ่วหรูยู่ขึ้นเตียง ก็จะเป็นเรื่องที่สำเร็จง่าย ๆ

เสว่เฟยเส่ถือโอกาสช่วงเมื่อกี้ ก็รู้สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด จากปากคนรอบข้างหมดแล้ว

ทันใดนั้นก็มองลู่เสี้ยงหยางอึ้ง ๆ นึกไม่ถึงเลยว่า ในตอนที่เธอเสียสติ ตอนอันตรายที่สุด จะเป็นลู่เสี้ยงหยางที่ออกมาช่วยเธอ

เธอไม่กล้าคิดเลย ถ้าลู่เสี้ยงหยางไม่ออกมาช่วยเธอพูด ช่วยเธอแก้สถานการณ์

คาดว่าตอนนี้แขนทั้งสองของเธอคงจะถูกหยางเก๋อเก๋อตัดไปแล้ว

ทันใดนั้น ก็มีความรู้สึกอย่างหนึ่งเกิดขึ้น ลู่เสี้ยงหยางดูเหมือนจะผอม แต่กลับมีรูปร่างที่สูงมาก มันถูกกำหนดให้สลักไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดในหัวใจของเธอ

ในช่วงเวลาต่อมา ภายใต้สายตาที่เหลือเชื่อของทุกคน ทันใดนั้นหยางเก๋อเก๋อก็มาหาลู่เสี้ยงหยาง และกล่าวกับเขาด้วยความเคารพ:"ขอบคุณอาจารย์ที่เมื่อกี้ได้ชี้ทางให้ผม กระผมรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้พบอาจารย์ และขอโทษสำหรับการเสียมารยาทเมื่อกี้ด้วยครับ"

อะไรนะ ?

อาจารย์ ?

ทุกคนตกใจจนเกือบจะอ้าปากค้าง ตาดำตะลึงกันแต่ล่ะคน ความคิดในใจของเขาถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหยางเก๋อเก๋อผู้ซึ่งต้องการจะฆ่าลู่เสี้ยงหยาง จู่ ๆ ก็เกิดการพลิกผัน 180 องศา และแสดงความเคารพและสุภาพต่อลู่เสี้ยงหยาง

หรือว่าลูกเขยเข้าบ้านพูดถูกจริงๆหรือ ? หรือว่าลูกเขยเข้าบ้านคนนี้รู้เรื่องโชคลางมาบ้าง ?

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?"กู้ชิวส่วยมองลู่เสี้ยงหยางอย่างตะลึง นึกไม่ถึงเลยจริง ๆ แฟนหนุ่มของตนเองอยากจะประจบหยางเก๋อเก๋อ แต่คนเขาไม่สนใจ หยางเก๋อเก๋อกลับเคารพนบน้อมกับลู่เสี้ยงหยาง

กิริยานี้อย่างกับคนหนึ่งอยู่บนฟ้า อีกคนอยู่ใต้ดินเลย สิ่งนี้ทำให้เธอสงสัย หรือว่าเธอเลือกผิดแล้วจริง ๆ

"หา ! นี่มัน ? " หลิ่วหรูยู่ดูลู่เสี้ยงหยางไม่ออกเลย ไม่รู้ว่าหมอนี้รู้จริง ๆ หรือว่าเดาเพราะโชคล้วน ๆ

แต่ว่าไม่ว่ายังไง เธอก็ดีใจแทนลู่เสี้ยงหยาง และโล่งอก ลู่เสี้ยงหยางผ่านวิกฤตไปได้สักที

"เยสเข้"ฉินหยุนเฟยแทบจะควักลูกตาของตัวเองออกมา ไม่ได้เห็นลู่เสี้ยงหยางโดนทำจนตาย กลับได้เห็น หยางเก๋อเก๋อปฏิบัติต่อลู่เสี้ยงหยางอย่างเกรงใจแบบนี้ นี่ทำให้เขาประหลาดใจมาก และไม่สบอารมณ์

"อื้ม"และสำหรับความเคารพของหยางเก๋อเก๋อ ลู่เสี้ยงหยางแค่อื้มเบา ๆ จัดท่าทางใหญ่โตมาก

หยางเก๋อเก๋อคิดว่าปกติ ใครให้เขาเป็นอาจารย์ล่ะ ถามอย่างเกรงใจต่อไป:"อาจารย์ จากการจัดการเมื่อกี้ของคุณ ต้วนหงซิ่งของที่โชคร้ายแบบนั้น มันแก้ไขแล้วใช่ไหมครับ?"

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวแล้วพูดว่า:"ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ผมก็แค่ปิดผนึกวิญญาณชั่วร้ายของสิ่งชั่วร้ายนี้ไว้ชั่วคราว ถ้าอยากจะแก้ไข ผมต้องเริ่มจากต้น และไม่สามารถทำได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ"

เมื่อได้ฟังคำเหล่านี้ หัวใจของหยางเก๋อเก๋อก็รู้สึกหวาดกลัว แต่โชคดี ที่ได้เห็นท่าทางแบบนี้ของลู่เสี้ยงหยาง ดูเหมือนว่าเขาจะมีวิธีที่จะแก้ไขได้

ทันใดนั้นเขาก็โค้งคำนับให้ลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง และกล่าวว่า:"โปรดขอให้อาจารย์เป็นคนดีให้ถึงที่สุด ช่วยจัดการกับไอพิฆาตของต้วนหงซิ่วให้พวกเราด้วยครับ"

เมื่อเห็นเช่นนี้ เจ้าหน้าที่ทุกคนในสมาคมประมูลต่างก็ตกตะลึง จากที่รู้จักหยางเก๋อเก๋อมา ต้องเป็นเพราะว่าสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางพูดนั้นไม่มีปัญหา ดังนั้นถึงทำให้หยางเก๋อเก๋อผู้หยิ่งผยองยอม

ทันใดนั้น ก็ตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่นึกเลยว่า พวกเขาจะอยู่กับต้วนหงซิ่งของที่โชคร้าย มาเกือบครึ่งปีแล้ว

มิน่าล่ะช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาผลงานของพวกเขาไม่เพิ่มขึ้นสักที และมีหลายได้ทะเลาะกับภรรยาของพวกเขา

ตอนแรกพวกเขาคิดว่า เป็นเพราะความกดดันในการทำงานในช่วงครึ่งปีผ่านมา ไม่คิดเลยว่าจะมีแบบนี้

แต่ว่าภายใต้สายตาที่คาดหวังสุด ๆ ของหยางเก๋อเก๋อ ลู่เสี้ยงหยางกลับส่ายหัวและกล่าวว่า:"ขอโทษนะ ผมไม่มีเวลาจัดการกับเรื่องน่าเบื่อเหล่านี้ ใกล้จะถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ผมต้องกลับบ้านเพื่อทำอาหารให้ภรรยาผม"

"……"หยางเก๋อเก๋อพูดไม่ออกทันที ใบหน้าของเขาบึ้งมาก อาจารย์มีความสามารถขนาดนั้น ทำอาหารทำบ้าอะไรอีก

ไม่เข้าใจจริง ๆ อาจารย์ที่มีความสามารถขนาดนี้ ทำไมถึงต้องมาเกาะผู้หญิงกินอีก หรือว่าเพราะความสนุกอย่างหนึ่งแค่นั้นเหรอ?

แต่ว่าไม่เคยได้ยินเลย ว่าความสนุกของผู้ชายคนไหน จะเป็นการเกาะผู้หญิงกินเลย

นี่น่าจะเป็นสิ่งที่คนสูงส่งต่างกับคนธรรมดาสินะ

รอบข้างมีหลายคนสมองยังมึน ๆ อยู่ ตอบสนองไม่ทัน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ? เพราะยังไงความเปลี่ยนแปลงนี้มันมาเร็วเกินไป มันได้ถึงขีดจำกัดของความคิดของพวกเขาแล้ว

เมื่อเสียงนั้นจบลง ลู่เสี้ยงหยางก็หันหลังเตรียมจะออกจากสมาคมการประมูล

หยางเก๋อเก๋อกังวล คิดในใจว่า ห้ามปล่อยลู่เสี้ยงหยางไปเด็ดขาด มิฉะนั้น ทั้งสมาคมการประมูลจะต้องเผชิญกับเรื่องเลือดตกยางแตก ตอนนี้สามก้าวทำเป็นสองก้าว เขารีบหาลู่เสี้ยงหยาง ขวางทางที่เขาจะไป แล้วพูดด้วยความรีบร้อนว่า:"อาจารย์ ขอแค่คุณช่วยสมาคมการประมูลปินเหอพวกเราผ่านวิกฤตนี้ไปได้ อนาคตพวกเราสมาคมการประมูลพวกเราติดหนี้ค้างน้ำใจใหญ่กว่าฟ้ากับคุณ คราวหลังไม่ว่าเรื่องอะไร แค่คุณพูดคำเดียว ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน พวกเราก็จะไม่ปฏิเสธ"

ลู่เสี้ยงหยางลังเลเล็กน้อย พูดตามตรง เขารู้สึกอยากรู้ความสามารถของสมาคมการประมูลมาก และเคยให้ซุนเซียงเซียงตรวจสอบสมาคมการประมูล แต่ไม่ได้อะไรมาก

ดังนั้นจนถึงตอนนี้ สมาคมการประมูลเป็นองค์กรเพียงหนึ่งเดียวที่เขากลัวอำนาจของมัน