หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 195 ดอกเบี้ยสูงเสียดฟ้า

บทที่ 195 ดอกเบี้ยสูงเสียดฟ้า

ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจเมื่อได้ยินคำพูดของชายมีหนวด ครอบครัวของชิวรั่วหานไม่ได้ลำบากเรื่องเงินทอง บริษัทชิวเจียงหั้วแม่ของเธอมีมูลค่าในตลาดมากกว่า 1 พันล้าน ตามหลักการแล้ว ไม่มีเหตุผลที่เธอต้องยืมเงินดอกเบี้ยสูงนอกระบบ สรุปแล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น?

"ดูเหมือนว่าหลังจากเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว เราต้องคุยกับชิวรั่วหานให้รู้เรื่องแล้ว" ลู่เสี้ยงหยางคิดในใจ

ในขณะเดียวกัน ชายที่มีหนวดก็ค่อนข้างใจร้อน ถามชิวรั่วหานว่า "คุณจะจ่ายเงินคืนหรือว่าใช้คืนด้วยร่างกาย?"

ชิวรั่วหานขนพองอยู่พักหนึ่ง คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และพูดอย่างหมดหนทาง "ฉันจะจ่ายเงินคืนให้"

"ดี ถ้ามีสำนึกตั้งแต่แรก เราก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลามาตามคุณมากนัก" ชายมีหนวดแสยะยิ้มแล้วพูดว่า "รวมต้นทบดอก ทั้งหมด 5 ล้าน บัตรเครดิตหรือเงินสด?"

"อะไรนะ ห้าล้าน?" ชิวรั่วหานอ้าปากค้างด้วยความตกใจ "คุณเป็นโจรหรือไง เห็นได้ชัดว่าฉันยืมเงินจากคุณเพียง 500,000 หยวนคุณคิดเงิน 5 ล้านหยวนได้อย่างไร"

ชายมีหนวดกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "โง่หรือเปล่า ยืมเงินโดยไม่คิดดอกเบี้ยเหรอ 500,000 หยวนของคุณผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาต้องคืนเงินต้นและดอกเบี้ยแล้ว"

ใบหน้าของชิวรั่วหานขึ้นสีเข้มด้วยความโกรธ เธอพูดว่า "คุณเป็นเงินกู้นอกระบบ ผิดกฎหมาย เชื่อมั้ยว่าฉันจะโทรแจ้งตำรวจ"

โทรแจ้งตำรวจ?

ชายมีหนวดเยาะเย้ย "เอาสิ แต่คุณต้องแน่ใจนะว่าพี่น้องของเราจะไม่ทำอะไรคุณก่อนที่ตำรวจจะมาถึงน่ะ?"

ทันทีที่สิ้นเสียง เขาก็แลบลิ้นออกมาและเลียริมฝีปาก ท่าทางเขาดูหิวกระหายมาก

ลูกน้องที่ติดตามเขามาทุกคนก็ต่างดูชั่วร้าย แต่ละคนค่อยๆเช็ดเท้า แทบจะอดใจสัมผัสชิวรั่วหานไม่ไหว

ชิวรั่วหานไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่สีหน้าของเขาดูไม่ดีเลย เธอรู้ว่าเงินกู้ที่เธอยืมมานั้นเป็นหลุมดำและชำระคืนหมดชัดเจน

จู่ๆลู่เสี้ยงหยางก็พูดแทรกขึ้นมาว่า "ไม่ใช่ เงินต้น 500,000 หยวนเดือนนึงจะต้องเสียดอกเบี้ย 5 ล้านหยวน อัตราดอกเบี้ยของคุณสูงมากเกินที่ควร"

ชายมีเครายิ้มอย่างหม่นหมอง กล่าวว่า "ในเมื่อคิดว่าอัตราดอกเบี้ยของเราสูง แล้วทำไมเราถึงยังยืมเงินจากเราล่ะ พวกเราทุกคนต่างก็เป็นจิวยี่ทำอุบายเฆี่ยนอุยกาย คนนึงเต็มใจให้อีกคนเต็มใจยืม ตอนนี้ใช้เงินฉันไปแล้วกลับมาบอกว่าดอกเบี้ยสูงไป แม่งหมายความว่ายังไง? จะเล่นแง่เหรอ?”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวและพูดว่า "ฉันไม่เคยเล่นแง่"

"โอเค ไม่เล่นแง่ก็ดี งั้นยังพอคุยกันได้" ชายมีหนวดยื่นมือมาสะกิดหน้าอกของลู่เสี้ยงหยางและพูดทีละคำ "ถ้าอย่างนั้นบอกฉันหน่อยว่าเงินนี้ควรจะจ่ายคืนไหม"

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและกล่าวว่า "แน่นอนว่าควรจะต้องจ่ายคืน"

อะไรนะ?

ทันทีที่เขาพูดประโยคนี้ ชิวรั่วหานก็มองลู่เสี้ยงหยางด้วยความตกตะลึง

ผู้ชายคนนี้พูดอะไร ควรจ่ายคืนเหรอ? คืนพ่อมึงสิ

ทำตัวให้แข็งขืนหน่อยได้ไหม ไม่ใช่พูดไม่กี่คำก็กลัวคนพวกนี้หัวหดแล้ว

ตอนนี้เธอเสียใจที่ขอให้ลู่เสี้ยงหยางเข้ามาปกป้อง ผู้ชายคนนี้ขี้ขลาด เห็นๆว่าคนของตัวเองแต่เขากลับเข้าข้างอีกฝ่าย

"ได้เลย ลู่เสี้ยงหยาง คุณมีเงิน ดังนั้นคุณก็จ่ายคืน 5 ล้านเองแล้วกัน" ชิวรั่วหานกัดฟันเรียกชื่อของลู่เสี้ยงหยางและไม่เรียกเขาว่าพี่เขยอีกต่อไป

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว พูดว่า "ฉันไม่มีเงิน ฉันจะจ่ายคืนได้อย่างไร"

"… " ชิวรั่วหานพูดไม่ออก ไม่มีเงินแล้วยังกล้าคุยโวแบบนั้นอีก

"ให้ตายเถอะ คุยมาตั้งนานมีแต่เรื่องไร้สาระ" ชายมีหนวดเอื้อมมือไปผลักร่างของลู่เสี้ยงหยางและพูดว่า "ถ้าไม่มีเงินก็แม่งไปยืนเฉยๆอยู่ข้างๆเลยไป นี่เป็นเรื่องระหว่างกูกับยัยนี่ ทางที่ดีอย่าเข้ามาแส่ ไม่งั้นจะเจ็บตัวเอา"

ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางเกิดแววเย็นชา ในใจมีแผนแล้ว

ในเวลานี้ชายมีหนวดมองชิวรั่วหานอีกครั้งและพูดอย่างดุเดือด "คุณมีเวลาคิดเรื่องนี้เพียงหนึ่งนาที ว่าจะจ่ายคืนหรือให้พี่น้องของเราถอดเสื้อผ้าคุณออกแล้วพากลับบ้านไปเพื่อความสนุกสนาน"

ชิวรั่วหานดูอึดอัด เธอคนเดียวไม่กล้าแข่หงกับคนเหล่านี้หรอก เธอเตรียมที่จะประนีประนอม ดังนั้นจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พี่ยง ฉันสัญญาว่าจะจ่ายเงินคืน พรุ่งนี้ฉันจะเอาห้าล้านมาให้คุณ คุณเอาที่อยู่มาให้ฉัน แล้วฉันจะเอาเงินไปให้"

ชายมีเคราส่ายหัว พูดอย่างแน่วแน่ว่า "เป็นไปไม่ได้ คืนนี้เรื่องระหว่างเราจะต้องจบ ว่าคุณจะจ่าย 5 ล้านหรือคุณจะไปกับเรา ปล่อยให้พี่น้องของเรานอนหลับฝันดี"

ชิวรั่วหานรู้สึกปวดหัว คนเหล่านี้ดื้อดึงไม่ฟังอะไรเลย ดูเหมือนว่าคืนนี้ก็จะหนีไปไม่ได้ด้วย

"ฮ่าฮ่า" วินาทีต่อมาขณะที่ชิวรั่วหานยังคิดไม่ตก ลู่เสี้ยงหยางก็ยิ้มและพูดกับชายมีหนวดว่า "พวก ก่อนที่คุณจะขอให้ใช้หนี้ ช่วยจ่ายเงินคืนให้ฉันก่อน ดอกเบี้ยของฉันแพงกว่า 10 ล้านต่อนาที ตอนนี้คุณใช้เงินของฉันไปหนึ่งนาทีสามสิบวินาทีแล้ว ต้นทบดอกก็คือ 15 ล้านหนึ่งร้อยหยวนเศษของหนึ่งร้อย ฉันจะลดร้อยหยวนให้คุณ ดังนั้นคืนฉัน 15 ล้านก็พอ

อะไรวะ?

สิบห้าล้าน?

ชายผู้มีหนวดตกตะลึงเพราะลู่เสี้ยงหยาง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง

ดูเหมือนเขากับหมอนี่จะเพิ่งเจอกันไม่ใช่เหรอ เขาไปยืมเงินมาเมื่อไหร่?

"เอ่อ พี่ยง เรื่องอะไรกันเนี่ย" ลูกน้องข้างๆชายมีหนวดมองหน้ากัน ในสมองนั้นว่างเปล่า

"เชี่ย พี่เขย เขา เขาคิดจะทำอะไร" ชิวรั่วหานกลืนน้ำลายลงแล้วมองลู่เสี้ยงหยางด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

ไม่รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะมาไม้ไหนอีก?

"ฮ่าฮ่า ดูดีๆสิ จะได้ไม่ปฏิเสธ" ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ยื่นมือออกมาและหยิบเงิน 100 หยวนออกจากกระเป๋าของชายมีเครา

"เห็นรึยัง นี่เป็นเงินที่ฉันเพิ่งยืมมาจากคุณ เงินต้นและดอกเบี้ยทั้งหมด 15 ล้าน … โอ้ ไม่ใช่ ตอนนี้ผ่านไปสองนาทีแล้ว เงินต้นและกำไรคือ 20 ล้านหนึ่งร้อย ฉันจะลดเศษหนึ่งร้อยให้นะ คุณจ่ายให้ฉันยี่สิบล้านก็พอ"

แม่ง!

นี่มันแบล็กเมล์หรือเปล่า

สีหน้าของชายมีหนวดนั้นยอดเยี่ยมมาก เป็นเรื่องที่น่าสนใจจริงๆที่มีคนกล้าให้ยืมเงินดอกเบี้ยสูงต่อหน้าเขา

"อืม พี่เขย แม้แต่พี่ยงก็ยังกล้าเล่นแง่ ไม่ใช้ชีวิตมุทะลุไปหน่อยเหรอ?” ชิวรั่วหานถึงกับมึนงง เธอคาดเดาได้แล้วว่าลู่เสี้ยงหยางจะต้องเผชิญกับอะไรต่อไป

กลัวว่าจะถูกคนเหล่านี้ทุบตีจนแขนขาขาดไม่เป็นชิ้นดีน่ะสิ

เมื่อเห็นชายมีหนวดยืนนิ่ง ลู่เสี้ยงหยางก็ยิ้มและพูดว่า "คุณจะรูดบัตรหรือเงินสดดี ฉันได้หมดนะ เงิน 20 ล้านต้องพอดีไม่ขาดไม่เกินนะ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า" ชายมีหนวดยิ้มอย่างโกรธเคือง จ้องมองลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดทีละคำว่า "ไอ้หมอนี่ กล้าดีนัก กล้าเล่นแบล็กเมล์ใส่พี่ยงของฉัน ฉันจะให้แกชดใช้เดี๋ยวนี้"

ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ยื่นมือมาจับนิ้ว

"เป็นอัมพาตแล้ว จัดการเขาแล้วพวก" ลูกน้องของชายมีหนวดตะโกน ก่อนปล่อยหมัดของเขาไปยังลู่เสี้ยงหยาง

หลังจากนั้น ลูกน้องคนอื่นๆก็เริ่มวิ่งเข้าหาลู่เสี้ยงหยาง

ในขณะนี้ลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกปิดล้อมทุกด้าน เรียกว่าตกอยู่ในที่นั่งลำบาก

ชิวรั่วหานตกใจมากจนตัวสั่น เธอตะโกนว่า "อย่าวู่วามเลย อย่าทำร้ายพี่เขยของฉันนะ ฉันจะจ่ายคืนให้คุณทันที 5 ล้านหยวนไม่ขาด"