Genius Doctor Black Belly Miss 1467

ตอนที่ 1467  การผงาดขึ้นมาของอาณาจักรล่าง (3)

ในขณะที่ผู้คนในอาณาจักรล่างกำลังเรียนรู้และทำความเคยชินกับเรื่องทั้งหมดนี้  คนกลุ่มหนึ่งก็กำลังเดินออกจากสถานที่ที่เคยเป็นเมืองหลวงของแคว้นเหยียนอย่างเงียบๆ

“พูดก็พูดเถอะ……เจ้าคิดว่ามันดีจริงๆหรือที่ทิ้งความวุ่นวายไว้ที่นี่แล้วหนีไปแบบนี้น่ะ?”  เฉียวฉู่ขยับห่อผ้าบนหลังให้เข้าที่ก่อนจะปีนขึ้นรถม้า  เขามองจวินอู๋เสียอย่างข้องใจ

อาณาจักรล่างที่ถูกแบ่งแยกได้กลับมารวมตัวเป็นหนึ่งเดียวกัน  จวินอู๋เสียใช้ชื่อของนางในฐานะจักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียน  เชิญผู้ครองแคว้นทั้งหมดมารวมตัวกัน  เปิดเผยให้พวกเขารู้ถึงการมีอยู่ของอาณาจักรกลางและทุกสิ่งที่พวกเขาได้กระทำกับอาณาจักรล่างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา  อาณาจักรล่างนั้นอ่อนแอ  ถ้าพวกเขาไม่รวมกันเป็นหนึ่ง  ในอนาคตพวกเขาจะต้องกลายเป็นเหมือนสัตว์ที่อาณาจักรกลางสามารถสังหารได้ตามใจชอบ

ถ้าไม่ใช่เพราะการโจมตีอย่างรุนแรงของพวกคนพิษในครั้งนี้  ผู้ครองแคว้นทั้งหลายคงไม่เชื่อคำพูดของจวินอู๋เสีย  แต่หลังจากได้ประสบกับตัวเองแล้ว  พวกเขาก็เข้าใจว่านั่นคือความแข็งแกร่งที่พวกเขาไม่มีหวังเลยว่าจะต่อสู้ได้

การสลายเขตแดนและการแบ่งแยกของแคว้นทั้งหมด  เหลือไว้แต่เพียงตัวอักษรที่อ่านว่า  “ดินแดนแห่งการอุบัติ”  เมื่ออาณาจักรล่างรวมกันเป็นหนึ่ง  ความแข็งแกร่งที่รวมเข้าด้วยกันของพวกเขาจะกลายเป็นพลังที่ไม่อาจมองข้ามได้  จวินอู๋เสียได้สอนวิธียกระดับขั้นพลังวิญญาณชั่วคราวให้กับผู้ครองแคว้นทุกคนด้วย  เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามใช้วิธีที่เร็วที่สุดในการลดความเหลื่อมล้ำของพลังระหว่างอาณาจักรล่างและอาณาจักรกลาง

แต่……

แม้ว่าทุกอย่างจะดำเนินไปอย่างราบรื่น  แต่สุดท้ายจวินอู๋เสียก็ถูกกลุ่มผู้ครองแคว้นทั้งหมดที่รู้สึกขอบคุณอย่างมากจนเกือบน้ำตาไหลพราก  ผลักดันให้ขึ้นครองบัลลังก์เป็นจักรพรรดิแต่เพียงผู้เดียว  ซึ่งทำให้จวินอู๋เสียคาดไม่ถึงจริงๆ

ผลก็คือ……

นางลากเพื่อนนางทั้งกลุ่มชิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

จวินอู๋เสียชะงักไปนิดนึงก่อนจะพูดว่า  “กว่าอาณาจักรล่างจะขึ้นไปอยู่ระดับเดียวกับอาณาจักรกลาง  มันต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง  และช่วงเวลาที่พวกเขาต้องการก็คือสิ่งที่พวกเราจะไปสู้เพื่อให้ได้มา”  จวินอู๋เสียลากเพื่อนๆของนางออกมาและเตรียมจะมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรกลาง  จากที่ผู้อาวุโสจากวิหารปีศาจเพลิงบอก  ช่วงนี้อาณาจักรกลางไม่ค่อยสงบสุข  เหมาะกับจุดประสงค์ของพวกเขาพอดี

“ทำไมข้ารู้สึกว่านี่ฟังเหมือนข้ออ้างเลยล่ะ?”  เฉียวฉู่ชำเลืองมองจวินอู๋เสีย  ท่าทางของนางเหมือนกำลังหนีมากกว่า

หลังจากจวินอู๋เสียปีนขึ้นไปบนรถม้า  นางก็เห็นว่าจวินอู๋เหยายังคงยืนอยู่ข้างนอก  ไม่ตามนางเข้ามาข้างใน  สายตาของนางจึงเต็มไปด้วยความสงสัย

จวินอู๋เหยายิ้มให้นางและพูดว่า  “เจ้าไปก่อนเถอะ  ข้ายังมีธุระที่ต้องจัดการ”

แม้ว่าเขาจะอยากอยู่เคียงข้างนาง  แต่เขาก็ทำได้แค่เลือกแยกทางกับนางชั่วคราว

จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาราวกับต้องการสลักใบหน้านั้นให้ฝังลึกเข้าไปในใจนาง  ในที่สุดนางก็พยักหน้าและนั่งลงในรถม้า

จวินอู๋เหยายืนเอามือไพล่หลัง  มองดูรถม้าที่ค่อยๆเคลื่อนออกไปอย่างช้าๆ

เย่เหม่ยยืนอยู่ข้างหลังเขา  ครั้งนี้จวินอู๋เหยาส่งเย่ฉากับเย่กูไปอยู่ข้างกายจวินอู๋เสียเพื่อดูแลความปลอดภัยของนาง

“นายท่านเจว๋”  เย่เหม่ยมองใบหน้าด้านข้างของจวินอู๋เหยา  เขารู้สึกได้ว่าดวงตาของจวินอู๋เหยาแฝงความโศกเศร้าเอาไว้จางๆ

นายท่านเจว๋……คงอยากไปกับคุณหนูมากจริงๆ……

“เย่เหม่ย  เสี่ยวเสียเอ๋อร์เพิ่งจากไป  แต่ทำไมข้าคิดถึงนางแล้วล่ะ?”  จวินอู๋เหยามองรถม้าที่ค่อยๆห่างออกไป  รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อยๆจางหายไปพร้อมกับความรู้สึกที่จุกอยู่ในอก

เย่เหม่ยก้มหน้า  ทำได้เพียงถอนหายใจอย่างไร้เสียง

จวินอู๋เหยาเงียบอยู่ครู่หนึ่ง  ในที่สุดเขาก็ละสายตาออกมา

ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากไปอาณาจักรกลางกับนาง  แต่ถ้าเขาปรากฏในอาณาจักรกลางเคียงข้างนาง  คนพวกนั้นก็จะตามรอยเขามาอย่างแน่นอน  ถ้าแค่ตัวเขาคนเดียวก็ไม่เป็นไรหรอก  แต่เขาไม่อยากให้จวินอู๋เสียตกอยู่ในอันตรายแบบนั้น

“น่ารำคาญจริง”  จวินอู๋เหยายกมือขึ้น  ดวงตาฉายแววอำมหิตแวบหนึ่ง

อยากจะส่งเจ้าพวกนั้นลงนรกเร็วๆจริงๆ