ชีวิตนี้ของผมมีไว้เพื่อคุณฮิโยริ 7 ความผิดพลาด

หลังจากปีใหม่จบลง ผมก็ต้องกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ 

การตื่นนอนตอนตีห้าครึ่ง กินข้าวเช้าในโรงอาหารของโรงเรียน ไม่มีสมาธิในห้องเรียนเพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องในอดีต ไม่มีอะไรใหม่เลย

“นายแอบชอบฮิโยริเหรอ”

ระหว่างที่นั่งเรียนวิชาเคมีอยู่ เปาได้โยนคำถามอันหนักหน่วงมาให้ผม

“ไม่ได้ชอบ”

ผมโกหก 

คุณฮิโยริเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ชีวิตแสนน่าเบื่อของผมมันสนุกขึ้น ถ้าหากไม่มีเธอผมคงจะเหี่ยวเฉาตายในสักวันเป็นแน่

“นั่นสิเนอะ”

“ถามทำไมเหรอ”

พอผมถามกลับ เปาก็ผละสายตาของเขาออกจากผม และมองไปที่เธอ

“เพราะฉันคิดว่าตัวเองชอบฮิโยริเข้าแล้วล่ะ”

วันนี้ช่วงพักกลางวัน อาคาริชวนผมมากินข้าวกล่องของเธอเหมือนเคย

พวกเราไม่ได้อยู่ในห้องเรียน แต่มาอยู่ในห้องชมรมอ่านนิยาย

“อร่อย”

“ได้ยินแบบเดิมทุกวันไม่ดีใจแล้วค่ะ”

“เหรอ”

วันนี้อาหารที่อาคาริทำอร่อยถูกปากผมจริงๆ รู้สึกว่าฝีมือเธอจะพัฒนาขึ้นมาก

“เธอฝึกทำอาหารเพื่อแฟนหรอ”

“ไม่ใช่นะคะ” 

อาคารินำไส้กรอกน้องปลาหมึกมาจ่อที่ปากผม

“ตั้งใจทำเพื่อรุ่นพี่ค่ะ”

สำหรับผม การที่รุ่นน้องตั้งใจทำข้าวกล่องมาให้ไม่ใช่เรื่องที่แปลกอะไรขนาดนั้น

แต่ผมก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงพยายามใกล้ชิดกับคนอย่างผม 

“จริงๆ แล้วฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษากับรุ่นพี่ค่ะ”

“เล่ามาได้เลย”

“คือว่า…”

อาคาริกำมือแน่น ดวงตาของเธอมองตรงไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย

“ฉันจับได้ว่าริโตะคุงนอกใจฉันมาหนึ่งเดือนกว่าแล้วค่ะ”

หลังเลิกเรียนวันนี้ผมขอแวะไปที่หอของคุณฮิโยริ

ภายในห้องของคุณฮิโยริถูกจัดตกแต่งอย่างเป็นระเบียบ แต่ก็แสดงความเป็นเด็กผู้หญิงอย่างน่ารัก

ในหัวของผมมีเรื่องต่างๆ ให้คิดมากมายจนแทบจะระเบิดออก

ผมจึงอยากใช้คุณฮิโยริเป็นที่ระบายความเครียด มันเป็นความเห็นแก่ตัวโง่ๆ ของผม

“ดูหนังกัน!”

ตอนนี้พวกเรากำลังห่มผ้าห่มผืนเดียวกันบนเตียงของเธอ

คุณฮิโยริบอกว่าอยากดูหนังเรื่องนี้กับผมมานานแล้ว พอผมหยอกว่าอยากดูอีกเรื่อง เธอก็ทำหน้ามุ่ยเหมือนเด็ก

“ผมล้อเล่น เรามาดูเรื่องที่คุณฮิโยริอยากดูกันเถอะ”

“อื้ม มาดูกัน”

หนังที่พวกเรากำลังดูเป็นหนังแนวไซไฟที่คุณฮิโยริชอบ

ก่อนดูผมไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่นี่มันอะไรกัน คุณภาพระดับมาสเตอร์พีช!

“สนุก”

“อื้ม สนุก”

“งั้นดูอีกเรื่องเนอะ”

“อื้ม ดูอีกเรื่อง”

พวกเราใช้เวลาด้วยกันทั้งคืน เวลานี้ผมไม่ต้องคิดอะไรให้หนักหัว เพียงแค่อยู่กับคุณฮิโยริก็รู้สึกว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี

ผมเอื้อมมือไปปลดกระดุมชุดนอนของเธอ หน้าอกที่น่ารักเผยออกมาให้เห็น

“เดี๋ยวสิ”

เธอพยายามขัดขืน

“ฉันง่วงแล้ว”

ผมไม่สนใจพร้อมขึ้นค่อมตัวเธอ แล้วก้มลงไปเลียยอดอกของเธออย่างตะกรุมตะกราม

“วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์!”

เธอผลักผมออกอย่างแรง

ด…เดี๋ยวสิ ผมพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ผมไม่ได้ตั้งใจ 

“ผมขอโทษ”

คุณฮิโยริรีบกลับไปสวมเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อยอย่างเดิม

“นายกลับบ้านไปเถอะ”

เอาจริงดิ ผมทำบ้าอะไรลงวะเนี่ย 

“จะว่าไปวันนี้มีคนมาขอช่องทางการติดต่อฉันด้วยล่ะ”

คุณฮิโยริกล่าวต่อ

“เปา เพื่อนสนิทของนายไง”