(WN)เจ้าหญิงโรงเรียนผู้ที่เผยด้านที่น่าอายให้ผมเพียงคนเดียว 0 อารัมภบท

เรื่องราวของเจ้าหญิงในโรงเรียนที่ยอมเผยความอายให้ผมเท่านั้น

โดย: อามาโมริ เมงุมิ

อารัมภบท

── พ่อคิดอะไรในใจตอนที่ถ่ายรูปอยู่เสมอหรอฮะ? ──

จำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ แต่ผมเคยถามพ่อครั้งหนึ่ง

ผมไม่ค่อยจำได้ว่าเหตุการณ์นั้นเริ่มต้นขึ้นได้อย่างไร บางทีอาจจะเป็นเพราะผมอยากรู้อยากเห็นในตอนเด็ก หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะผมได้รับการบ้านเกี่ยวกับ “การเรียนรู้เกี่ยวกับงานของพ่อแม่” อะไรทำนองนั้น สาเหตุแค่นี้น่าจะเป็นตัวกระตุ้นให้ผมถามคำถามนั้นได้เลย

── เอ๋… งั้นเหรอ? ถ้าให้พูดแบบนั้น ก็คงจะเป็นการเก็บความงามในชั่วขณะนั้นเอาไว้แล้วบันทึกให้คงอยู่ตลอดไปใช่ไหมล่ะ ──

── อ้อ… นั่นมันหมายความว่าอย่างไรเหรอฮะ? ──

ตอนนี้ผมโตขึ้น และผมเข้าใจความหมายของคำพูดนั้นแล้ว แต่ในตอนนั้นผมก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่พ่อพูดออกมาเมื่อพ่อพูดด้วยรอยยิ้มแบบอาย ๆ พ่อพูดเรื่องการเก็บรักษาความงามของช่วงเวลาสั้นๆ ไว้ตลอดไปอะไรนั่น มันฟังดูคล้ายพ่อจะพยายามทำตัวให้ดูเท่เกินไปหน่อย

── ถ้าลูกโตขึ้นก็คงเข้าใจเองแหละ แต่ถ้าลูกอยากทำแบบนั้นจริงๆ ก็ต้องหาความงามที่เป็นของตัวเองให้ได้ก่อนนะ ──

── หาความงามที่ว่า… หมายถึงอะไรเหรอ? ──

── มันก็เรื่องง่ายๆ นั่นแหละ… ──

สิ่งที่พ่อพูดออกมาด้วยท่าทางภูมิใจในตัวเอง ผมยังจำคำพูดนั้นได้อยู่ แต่แล้วความคิดของผมก็ถูกดึงกลับสู่ปัจจุบัน

(นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?)

เมื่อผมเข้าสู่ปีที่สองของการเรียนในโรงเรียนมัธยม และในที่สุดผมก็เริ่มปรับตัวเข้ากับห้องเรียนใหม่ได้ วันหนึ่งหลังเลิกเรียน ผมบังเอิญเดินผ่านห้องเรียนที่ว่างอยู่ห้องหนึ่ง และในขณะนั้น ผมก็เห็นบางสิ่งบางอย่าง

「อืม… ทำไมมันยากจัง… ถ่ายรูปไม่ค่อยได้รูปที่ดีเลย…」

ชิโนมิยะ ริโนอะ เพื่อนร่วมฉันของผม ซึ่งเป็นหนึ่งในเด็กผู้หญิงที่สวยที่สุดในโรงเรียน หรือแม้แต่ในญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้ กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะและถ่ายเซลฟี่

แต่ที่แปลกก็คือ… เธอกำลังอยู่ในชุดนักเรียนที่ถูกเปิดออกจนเผยให้เห็นร่างกายที่ดูไม่น่าจะเหมาะกับการถ่ายภาพแบบนี้

──────────────────────────

TLN : เรื่องใหม่ครับ ภาพปกยังไม่สมบูรณ์ เพราะรวมเล่มลงเดือนหน้า ถ้ามีแล้วเดี๋ยวจะเอามาอัพเดทอีกทีนะครับ

เรื่องนี้เจอกันทุกวันจันทร์และศุกร์ครับ