อดีตของนาตาลี
ตัดมาที่หญิงสาวสวมชุดคลุมคนหนึ่งーーหรือที่เธอเรียกตัวเองว่า ปราชญ์แห่งรัตติกาล นาตาลี เธอเดินอยู่ตามถนนด้วยท่าทางอ่อนเปลี้ยเพลียแรง
หลังจากติดใจในรสชาติอาหารสุดอร่อยที่โทยะทำ นาตาลีไปที่คฤหาสน์เพื่อลิ้มลองรสชาติของมันอีกครั้ง แต่ทว่าเขากลับไม่อยู่ เธอจึงสอบถามจนได้รู้ว่าเขาออกไปทำภารกิจคุ้มกันลับกับกิลด์นักผจญภัย
นาตาลีกลับมาที่ร้านของเธอ สถานที่ที่เธอเรียกได้ว่าเป็นทั้งบ้านและที่พักพิง เธอวางศอกพิงเคาน์เตอร์ในขณะที่จมอยู่ในความคิดของตัวเอง
「หลังจากตอนนั้น อาหารนั้น……จิตวิญญานนั้นสิ่งที่เหล่าจิตวิญญาณชื่นชอบ มันช่างทำให้นึกถึงอดีตจริง ๆ…….」
◇◇◇
ーーสิบปีก่อน
「ーーท่านจะลาออกจากตำแหน่งจอมเวทย์ประจำราชสำนักงั้นหรือ……?」
「ใช่ ถึงเวลาแล้วล่ะ ตอนนี้บรรดาเด็กรุ่นใหม่ ๆ กำลังเรียนรู้ และตามมาได้ทันแล้วล่ะ ฉันอยากจะก้าวลงจากตำแหน่งและใช้ชีวิตอย่างสบาย ๆ บ้างล่ะนะ」
ในขณะนั้น นาตาลีดำรงตำแหน่งจอมเวทย์ประจำราชสำนักคนสำคัญของจักรวรรดิลูเน็ตต์มาอย่างยาวนาน เธอกำลังพูดคุยกับจักรพรรดิกาเน็ตต์ วอน ลูเน็ตต์ เกี่ยวกับการลาออกจากตำแหน่ง
กาเน็ตต์ซึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์ของเขา ลูบเคราสั้น ๆ ที่ถูกดูแลเอาไว้อย่างเรียบร้อย ก่อนจะถอนหายใจหนักหน่วง
ความสามารถและความชำนาญของนาตาลีนับว่ายอดเยี่ยมที่สุดในหมู่จอมเวทย์ของจักรวรรดิ เธอดำรงตำแหน่งจอมเวทย์ประจำราชสำนักมาเป็นเวลาหลายทศวรรษ
เธอได้ฝึกศิษย์หลายคน และทุ่มเทความสามารถทั้งหมดเพื่อพัฒนาจักรวรรดิ
สายเลือดราชวงศ์ของจักรวรรดิลูเน็ตต์เป็นมนุษย์ แต่ก็ไม่มีการเลือกปฏิบัติต่อเผ่ามนุษย์เป็นพิเศษ เผ่าเอลฟ์ หรือเผ่ามนุษย์สัตว์ แม้กระทั่งเผ่าพันธุ์อื่น ๆ ที่มีรูปลักษณ์เป็นกึ่งมนุษย์ก็ต่างได้รับการคุ้มครองจากจักรวรรดิ
ในจักรวรรดิลูเน็ตต์ ผู้มีความสามารถจะได้รับการยกย่องอย่างสูง และมักได้รับตำแหน่งสำคัญในราชสำนัก
นาตาลีเองซึ่งมีความชำนาญด้านเวทมนตร์ ก็เคยดำรงตำแหน่งสำคัญในฐานะจอมเวทย์ประจำราชสำนัก
「อย่างนั้นเองหรือ……ท่านนาตาลี ท่านได้รับใช้จักรวรรดินี้มาอย่างยาวนาน ตั้งแต่……ตอนที่ข้ายังเป็นเด็กอยู่เลย……ใช่ไหม……」
「ใช่แล้วล่ะ ฉันเฝ้าดูนายตั้งแต่ยังเป็นเด็กเปื้อนน้ำมูกจนโตมาได้ขนาดนี้ ฉันยังเคยกังวลเลยว่านายจะปกครองจักรวรรดิได้ดีหรือเปล่า แต่จักรวรรดิก็ไปได้ดีตอนนี้ แม้กระทั่งการแทรกแซงจากอาณาจักรเจเนเรตต์ก็ลดลง หากฉันจะลาออกในตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เหมาะสม」
จักรพรรดิกาเน็ตต์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มฝืน ๆ หลังจากถูกเรียกว่าเด็กเปื้อนน้ำมูก
「แล้วท่านมีแผนจะทำอะไรต่อไปล่ะ」
「อืม…… ฉันคิดว่าจะเดินทางไปเรื่อย ๆ หาที่สงบ ๆ แล้วเปิดร้าน นายก็เห็นว่าฉันไม่ค่อยจะใช้เงินเดือนที่หาได้เลย」
「อย่างนี้เองงั้นหรือ……ขอให้ท่านท่องเที่ยว และพักผ่อนอย่างสบายใจในอนาคตก็แล้วกัน」
หลังจากนาตาลีออกจากห้อง เธอเดินไปรอบ ๆ ปราสาทที่เธอรับใช้มาหลายทศวรรษ
「อ๊ะ! ท่านยายนาตาลี!」
「อย่ามาเรียกกันว่ายายนะ!! ฉันบอกให้เรียกฉันว่าพี่สาวไง!!」
เด็กผู้หญิงตัวเล็กที่เพิ่งอายุ 5 ขวบในชุดกระโปรงสีชมพูสดใสเรียกเธอด้วยรอยยิ้ม
เด็กผู้หญิงน่ารักมีดวงตาสีฟ้า ผมยาวระดับอกสีฟ้าเข้มที่ดูก็รู้ว่าอนาคตจะเติบโตมาเป็นสาวงามแน่ ๆ
「แต่ท่านพ่อบอกว่าคุณอยู่ในปราสาทนี้ตั้งแต่เขายังเป็นเด็กแล้วนี่นา」
「ไม่สำคัญหรอก ยังไงฉันก็เป็นพี่สาวนะเข้าใจไหม!! ชาร์ล (Charl) เธอเป็นเจ้าหญิงที่จะมีบทบาทสำคัญในจักรวรรดิแห่งนี้ในอนาคต ขอให้เธอเติบโตขึ้นมาอย่างดีล่ะ เพราะว่าเธอได้รับความรักจากจิตวิญญาณ แน่นอนว่าเธอจะสามารถใช้เวทมนตร์จิตวิญญาณได้」
「……? โอเค……หนูเข้าใจแล้ว……ท่านยายนาตาลี」
「บอกว่าพี่สาวไงล่ะ!!」
นาตาลีพยายามจะจับตัวชาร์ลーーชาร์ล็อตต์ วอน ลูเน็ตต์ แต่ชาร์ลกลับหลบหลีกออกมาได้อย่างคล่องแคล่ว
ขณะที่กำลังไล่จับชาร์ล หญิงสาวคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาจากทางเดิน
「ชาร์ลล็อตต์ซามะ~! อยู่ที่นี่เองเหรอ~! เจอจนได้~!」
หญิงสาวคนนี้ เธอดูแก่กว่าชาร์ล็อตต์เล็กน้อย มีผมสีทองดูแลมาอย่างดี ยาวประบ่า สวมชุดอัศวินที่มีเอกลักษณ์คือเขาแกะที่หมุนเกลียวงอกออกมาจากหัว เธอคืออัลโทเรีย วอน มิลด้า (Altoria Von Milda) เธอกำลังวิ่งมาหาทั้งสองคนพร้อมกับลมหายใจที่เหนื่อยหอบ
「อ๊ะ~! อัลเจอหนูแล้วสิ~!」
「เฮ้อ~ ท่านชาร์ล็อตต์ ท่านนี่จริง ๆ เลย อ๊ะ สวัสดีค่ะ ท่านนาตาลี」
「อัล……การเป็นเพื่อนเล่นของชาร์นี่คงจะลำบากน่าดูเลยสินะ……」
「ค่ะ……เธออายุ 5 ขวบแล้ว ควรจะเลิกซนได้แล้วนะคะ…….」
「ก็เธอเพิ่งอายุ 5 ขวบเองนี่นา แต่ก็นั่นแหละ……มนุษย์โตเร็วจริง ๆ นะ……」
นาตาลีจมอยู่ในความคิดของตัวเองก่อนที่ชาร์ล็อตต์จะอ้าปากพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้
「ว่าแต่ว่า……ท่าน ยะ….นาตาลี……เอ่อ หมายถึงท่านพี่น่ะ คนในปราสาทเรียกท่านพี่ว่า ‘ปราชญ์โลลิ’ (The Loli Sage) น่ะ หมายความว่าอะไรเหรอ……?」
เมื่อได้ยินคำนั้น ก้อนเพลิงลอยขึ้นมาเหนือฝ่ามือของนาตาลีทันที
「ーーใครกันที่พูดคำนั้นออกมา ฉันต้องไปอบรมสั่งสอนพวกนั้นด้วยตัวเองสักหน่อยแล้ว……」(คนแปลก็เรียกนะขอบอก)
ชาร์ล็อตต์และอัลโทเรียเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของนาตาลีและรู้สึกได้ว่าพวกเธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่
พวกเธอนึกถึงครั้งสุดท้ายที่นาตาลีมีสีหน้าแบบนั้น เธอเคยพาศิษย์ของเธอที่เป็นจอมเวทย์ประจำราชสำนักไปเข้าค่ายฝึกหนัก จนสุดท้ายทุกคนก็หมดแรงและล้มพับไป
「อ๊ะ หนูนึกอะไรออกแล้ว ต้องไปแล้วล่ะค่ะ ท่าน ยาย นาตาลี แล้วเจอกันใหม่นะคะ!!」
ทิ้งคำพูดไว้เท่านั้น จากนั้นชาร์ล็อตต์ก็วิ่งหนีไป
「ท่านนาตาลี ขอโทษด้วยค่ะ ฉันเองก็ต้องตามไปด้วย ชาร์ล็อตต์ซามะ~!」
เมื่อถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ก้อนเพลิงที่ลอยอยู่ในมือของนาตาลีก็ค่อย ๆ กระจายและดับไป จากนั้นเธอก็ถอนหายใจยาว
「ฉันบอกแล้วไง……ให้เรียกฉันว่าพี่สาว」
นาตาลีพึมพำกับตัวเองในทางเดินปราสาทที่ไร้ผู้คน
หลังจากนั้นหนึ่งเดือน นาตาลีก็ลาออกจากตำแหน่งจอมเวทย์ประจำราชสำนัก แล้วเริ่มออกเดินทาง
เธอเดินทางไปตามเมืองต่าง ๆ ในจักรวรรดิ และสุดท้ายก็ตัดสินใจเปิดร้านในเมืองเฟนดิ เมืองหนึ่งในอาณาจักรเพื่อนบ้านซาลานเดียร์ (Salandir Kingdom)
ผ่านการติดต่ออะไรหลาย ๆ อย่าง เธอก็สามารถซื้อคฤหาสน์ในราคาถูก แต่ในบ้านหลังนั้นกลับมีจิตวิญญาณประจำบ้านอาศัยอยู่ แม้เธอจะไม่ได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่จากจิตวิญญาณบ้านนั้น แต่ก็ไม่ได้ถูกปฏิเสธเช่นกัน เธอจึงตัดสินใจตั้งร้านอยู่เมืองนั้นแทน
เธอขายสินค้าต่าง ๆ เช่น คัมภีร์เวทมนตร์ ยารักษาโรค และบางครั้งก็คุยกับลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามา ธุรกิจของเธอไม่ได้สร้างกำไรมากนัก แต่ด้วยเงินออมจำนวนมหาศาลที่เธอมีจนใช้ไม่หมดไปตลอดชีวิต เธอจึงไม่ได้สนใจอะไรมาก เธอทำธุรกิจนี้เป็นกิจกรรมยามว่างในช่วงนั้น
ーーและแล้วเวลา 10 ปีก็ผ่านไป
「ไม่รู้ว่าชาร์ล็อตต์จะเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่ดีหรือเปล่านะ……」
เธอวางศอกลงบนเคาน์เตอร์ จมอยู่ในความทรงจำอันหอมหวานของอดีตพร้อมกับถอนหายใจยาว
——————————————————
สวัสดีครับทุกท่านนายน้ำพริกเองครับ ส่งท้ายปี 2567 เอาไปเลย 4 ตอน เย้ ตอนนี้ก็เหลืออีก แค่ 3 ตอนจะจบแล่ม 1 แล้ว เดินทางมาไกลที่เดียว เย้
ส่วนอีกสามตอนงั้นเหรอ ถ้า ได้ค่าแกแฟ ค่า เอลเย็น ๆ ถึง เดี๋ยวจะรีบปั่นให้ภายในวันนี้เลย แต่ถ้าไม่ได้ก็ หลังปีใหม่ไปเลย 55555 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามครับ ส่วนใครต้องการสนับสนุนหรือเร่งรัดตอนต่อไป สามารถสนับสนุนได้ที่ QR โค้ดด่านล่างได้เลยนะครับ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
