นักปราชญ์ผู้ถูกอัญเชิญไปต่างโลกพร้อมกับไอเทมที่ไม่ได้ใช้ 15 นักปราชญ์ผู้ละโมบ

        นักปราชญ์ผู้ละโมบ

       วันนี้จัดการได้เฉพาะวัตถุดิบที่ผมเอาออกเท่านั้น ส่วนที่เหลือก็เอาไว้จัดการวันอื่นก็แล้วกัน แต่ก่อนที่ผมจะออกจากกิลด์ คุณเอ็ฟแลนด์ ก็บอกให้ผมกลับมาอีกในพรุ่งนี้

       ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าร้านแห่งหนึ่งอยู่

       「คงเป็นที่นี่ที่เดียวที่ต้องมาสินะ…..」

       ผมเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไปข้างในร้าน  นาตาลีปราชญ์โลลิ เธอเป็นเพียงคนเดียวที่กำลังนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์

       เมื่อสังเกตเห็นว่าผมเป็นลูกค้า เธอก็ยิ้มออกมาให้ผม

       「ไง โทยะเองเหรอ เป็นยังไงบ้างวันนี้? ครั้งก่อนนายมาซื้อหนังสือเวทย์ของนักบวชตั้งแต่ระดับเริ่มต้นจนถึงระดับสูงสินะ  นายต้องการโพชั่นรึเปล่า? 」

       「จริงๆ แล้ว… ผมกำลังมองหาตำราเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์และตำราเวทย์มนตร์ทั่วไปอยู่นะครับ…. 」

       「น่าแปลก นายเป็นนักบวชผู้ฟื้นฟูไม่ใช่เหรอ? นายต้องการของพวกนี้จริงดิ? แน่นอนว่าชั้นมีตั้งแต่ระดับเริ่มต้นจนถึงขั้นสูงเลยล่ะ แต่ชั้นก็เลือกลูกค้าเหมือนกันนะ ถ้าพวกเขาซื้อไปแล้วใช้ไม่ได้ ขายไปแล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? 」

       ผมหยุดไปครู่หนึ่ง ผมว่าพบว่ามันเป็นการยากที่จะอธิบายถึงสถานะการณ์ของผม ตอนอยู่ในกิลด์ผมได้รับคำชี้แจงถึงระดับเลเวลโดยปกติของคนบนโลกนี้ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ยากที่จะบอกเธอ

       อย่างไรก็ตาม เห็นได้ว่าผมไม่สามารถซื้อตำราเวทที่เหลือได้ ผมจึงตัดสินใจบอกนาตาลีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น

       「 – เปลี่ยนอาชีพอย่างนั้นเหรอ…… เหมือนชั้นจะเคยได้ยินมาก่อนนะ」

       「!? เธอรู้เกี่ยวเรื่องนี้งั้นเหรอ…..? 」

       「นายคิดว่าชั้นเป็นใคร? ฉันคือนักปราชญ์นาตาลีนะ ดังนั้นที่นายเปลี่ยนเป็นนักเวทย์  ชั้นก็พอรับได้อยู่」

       ฉันพยักหน้าให้เธออย่างจริงใจ แล้วเธอก็ยิ้มอย่างเห็นด้วย แล้ววางหนังสือสามเล่มไว้บนเคาน์เตอร์

       ตำราเวทย์มนตร์ศักดิ์สิทธิ์มีปกสีขาว ในขณะที่ตำราเวทมนตร์คุณสมบัติธาตุมีปกสีดำ

       「พวกนี้คือตำราเวทย์มนต์ที่นายต้องการ แต่… ชั้นมีเงื่อนไขก่อนที่จะขายพวกมัน」

       “เงื่อนไข….? อะไรล่ะ? 」

       นาตาลีพยักหน้า และแนะนำบางอย่างที่ผมไม่เคยคิดที่จะทำให้กับเธอเด็ดขาด

       「มาเป็นศิษย์ของชั้นเถอะ เจ้านักบวชตัวน้อย」

       “-ชั้นขอปฏิเสธ “

       ผมตอบทันทีโดยไม่คิด แม้ว่าเธอจะอ้างว่าเธอเป็นนักปราชญ์ แต่เธอยังคงดูเหมือนเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผมไม่อยากเป็นเด็กฝึกงานของสาวน้อยโลลิหรอกนะ

       นาตาลี ตอบโต้กลับมาอย่างฉุนเฉียว

       「ถ้าอย่างนั้นชั้นจะไม่ขายพวกมันให้นายหรอกนะ เมื่อก่อนชั้นคนนี้ที่อยู่ในระหว่างการเดินทางฉันเคยถูกเรียกว่า “ปราชญ์แห่งทไวไลท์”เลยนะ ชั้นเคยได้ลิ้มรสอาหารอันโอชะจากทั่วทุกมุมโลก และได้รับประสบการณ์มามากมาย หากนั่นคือคำตอบของนักบวชตัวน้อยละก็ ชั้นก็เลือกที่จะปฏิเสธเขาด้วยเช่นกัน! 」

       ของอร่อยจากทั่วทุกมุมโลกงั้นเหรอ…..บางทีอาจจะ …ก็ได้……

       「 – นาตาลี ถ้าชั้นให้เธอกินอะไรดีๆ ที่เธอไม่เคยกินมาก่อน เธอจะขายพวกนี้ให้ผมได้ไหม? 」

       ผมรู้ทันทีว่าเธอจะลองกัด 『ของอร่อยที่เธอไม่เคยกินมาก่อน』 จากนั้นเยาะเย้ยผม

       「ของอร่อย ๆ งั้นเหรอ….?. ถ้านายของอร่อย ๆ นั้นทำให้ชั้นพอใจได้ละก็นะ ชั้นยินดีจะขายพวกมันให้นายแล้วกัน ไม่สิ อันที่จริงแล้วเอาพวกมันไปฟรี ๆ เลย! 」

       「เธอพูดแล้วพูดแล้วนะ มาที่บ้านผมคืนนี้สิ ผมจะเตรียมของอร่อย ๆ ให้พร้อม! แล้วก็อย่าลืมเอาตำราเวทย์มาด้วยล่ะ! 」

       「เธอดูมีความมั่นใจมากไปรึเปล่า? อย่าประมาทชั้นเกินไปล่ะ ฉันจะไปที่นั่นตอนร้านปิด ดังนั้นนายควรเตรียมตัวเอาไว้ให้ดีล่ะ! 」

       “ชั้นจะตั้งหน้าตั้งตารอเธอเลยล่ะ! 」

       ผมพูดตรง ๆ ออกไปแบบนั้น จากนั้นออกจากร้านไป

       แน่นอน ผมมั่นใจว่า นี่มันจะต้องสนุกแน่ ๆ

       *********************************

       ผมรีบกลับไปที่คฤหาสน์ด้วยรอยยิ้มและความมั่นใจที่ท่วมท้น

       เมื่อผมไปถึงบริเวณบ้าน ผมก็คุยกับโคคุโยะอยู่แป๊ปหนึ่งที่คอกม้า ก่อนจะเข้าไปในคฤหาสน์

       เฟอร์ริสปรากฏตัวต่อหน้าผมขณะที่กำลังเดินเข้าไปในห้องโถง

       「กลับมาแล้ว เฟอร์ริส」

       『โอ้…..ยิน…ดี…..ต้อนรับ…. กลับมา… นะ… โทยะ…….. 』

       เธอพูดว่าอะไรนะ?

       「เฟอร์ริส เธอเรียกชั้นว่า 『โทยะ 』 งั้นเหรอ? 」

       เฟอร์ริสหันหลังกลับ แล้วก็หายตัวไปเพื่อหลีกเลี่ยงที่จะตอบคำถามของผม

       「เฟอร์ริสพูดชื่อของเราด้วย….. 」

       ผมรู้สึกโล่งใจจริง ๆ  นาตาลีเคยบอกผมว่า 『 จิตวิญญาณประจำบ้านนั้นจะไม่พูด พวกเขาจะไม่สามารถไม่เปลี่ยนการแสดงออกทางสีหน้าได้ พวกเขาจะทำแค่ดูแลบ้านเท่านั้น 』 แต่เฟอร์ริสนั้นสามารถแสดงสีหน้าออกมาบ้างเป็นบางครั้ง แม้จะเล็กน้อยแต่เธอก็พูดได้ ซึ่งทำให้ผมมีความสุขมากจริง ๆ

       「โอ้… จริงสิ…. ชั้นต้องรีบเตรียมของกินให้โลลินาตาลีนี่นา…. 」

       ผมจึงรีบพุ่งเข้าไปในห้องครัว

       「จะทำอะไรดีน้า…..ผมค่อนข้างแน่ใจว่าถ้าเป็นอาหารญี่ปุ่น เธอไม่เคยกินแน่นอน… 」

       ผมวางส่วนผสมต่าง ๆ ที่เอาออกมาจากคลังมิติ  ขณะเดียวกันก็กำลังกอดอก พร้อมกับคิดว่าจะทำอาหารอะไรดี

       ผมมีเกลือ น้ำตาล และพริกไทยที่ซื้อมาจากแผงขายของ พริกไทยมีราคาแพงกว่าส่วนผสมอื่นๆ มาก แต่มันก็มีความจำเป็นอย่างแน่นอน สำหรับต่อมรับรสของผมที่ซึ่งคุ้นเคยกับอาหารญี่ปุ่น ดังนั้นผมจึงซื้อมันมาอย่างไม่ลังเล

       แต่ผมก็ไม่เจอของจำพวกซอสปรุงรส โชยุ หรือ ซีอิ๊วขาว เลย

       “เดี๋ยวนะ…. ชั้นแค่ต้องให้เธอกินอะไรอร่อย ๆ แค่มื้อเดียวนี่นา…. 」

       แผนหนึ่งเข้ามาในความคิดซึ่งทำให้ฉันยิ้มได้ และฉันก็รอให้นาตาลี ปราชญ์ตัวน้อยมาถึง

       พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว ในขณะที่ผมกำลังผ่อนคลายอิริยาบทอยู่นั้น เฟอร์ริสก็ปรากฏตัวขึ้น

       ” – มา…แล้ว.. “

       “โอเค. ขอบใจนะเฟอร์ริส”

       ผมเดินไปเปิดประตู จากนั้นก็ทักทายนาตาลี

       「เจ้าของบ้านเช่นนี่เอง  มาถึงแล้วเหรอ? 」

       「อืม. หลบไปเลย – นายรู้ว่านายต้องทำอะไร」

       “แน่นอนชั้นรู้. เตรียมตัวเตรียมใจของเธอให้พร้อมด้วยล่ะ」

       ผมเชิญนาตาลีเข้าไปในห้องอาหาร จากนั้นก็ให้เธอนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

       “เอาไวน์ไหม? 」

       「อืม. จัดไป. ชั้นก็ชอบดื่มอยู่นะ

       ผมวางแก้วแล้วหยิบไวน์แดงหนึ่งขวดจาก คลังมิติ โดยสงสัยว่าจะผิดกฏหมายหรือเปล่าที่จะมอบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้กับนาตาลีซึ่งดูเหมือนเป็นเด็กผู้หญิงในหลายๆ ด้าน

       ผมเปิดขวดไวน์ แล้วเทมันลงในแก้วที่มีน้ำเติมอยู่ครึ่งหนึ่งอย่างระมัดระวัง

       “รอแป๊บนะ. เดี๋ยวชั้นจะเอาอาหารของเธอมาให้」

       เมื่อหลบออกจากสายตาของเธอได้แล้ว ผมก็เอาอาหารออกจากคลังมิติ แน่นอนว่าอาหารนี่คืออาหารจากในเกม

       「ชั้นแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นปฏิกิริยาของเธอเลย….. 」

       ด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้ายบนใบหน้าของผม จากนั้นผมก็หยิบจานอาหารแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องอาหาร」

——————————————————————————-

สวัสดีครัย นายนำพริก รายงานตัว ตอนนี้เราก็มาถึงตอนที่ 15 กันแล้วนะครับ ครึ่งหนึ่งของเล่ม 1 แล้วเย้ ตบ มือ ๆ อยากให้ผู้อ่านคอมเมตน์เกี่ยวกับการแปลสักน่อย เพราะเอาจริง ๆ ผมยังรู้สึกว่า  เนื้อหามันยังจืด ๆ ไปหน่อย แต่ก็อย่างว่าในมังงะ มันสรุปแล้ววาดรายละเอียดได้ดี ทำให้นิยายไม่ค่อยหวือหวาเท่าที่ควร  ส่วนสำหรับท่านใดชอบการแปล นี้ อยากสนับสนุนเงินเที่ยวปีใหม่ ให้นายน้ำพริก ก็ขอเชิญช่องทาง QR โค้ดด้านล่างได้เลยนะครับ เอาจริง ค่าใช้จ่ายในแต่ละตอนคือกาแฟ 1 แก้ว ตอนนี้ก็ ซัดทรีอินวัน มาได้หลายวันแล้วเพราะเงินเดือนยังไม่ออก 555 ขอบคุุณทุกคนที่ติดตามครับ