กอบกู้ชีวิตวัยรุ่นให้คุณภรรยา 43 ไพ่ตาย 1

ตอนที่ 43 ไพ่ตาย 1

ยามที่แสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า

ผมกับยูกิอยู่บนดาดฟ้าของอาคารเรียนเก่า

จากที่นี่สามารถมองเห็นงานเทศกาลได้อย่างชัดเจน ผมจึงเลือกที่จะมาที่นี่

เวลาขณะนี้คือเกือบจะหกโมงเย็นแล้ว การเก็บกวาดจะเริ่มในเวลา 1 ทุ่ม ดังนั้นเหลือเวลาอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่า

“แล้วผลลัพธ์ของคำพูดใหญ่โตของพวกเธอคือแค่นี้เหรอ?”

บนแท็งก์เก็บน้ำที่ไม่ได้ใช้งานซึ่งอยู่บนดาดฟ้าของอาคารเก่า ยูมะกำลังอยู่ที่นั่น

เขานอนเอกเขนกอยู่ข้างแท็งก์น้ำพลางเล่นโทรศัพท์มือถือ

“พี่ชาย….”

“น่าผิดหวังจริงๆ ผมหวังว่านายจะทำอะไรที่น่าประทับใจมากกว่านี้”

ยูมะกระโดดลงมาจากแท็งก์น้ำโดยไม่ใช้บันได ก่อนจะคว้าแผ่นพับที่อยู่ในมือของยูกิไป

“สิ่งที่นายทำคือ… อืม…เพิ่มงบประมาณให้กับชมรมการแสดง ชมรมดนตรี ชมรมภาพยนตร์ ชมรมวิจัยทำอาหาร… แล้วก็ชมรมเกมกระดาน(Board game) ใช่ไหม? ทั้งหมดนี้เพื่อยกระดับคุณภาพใช่ไหมล่ะ?”

“รู้ได้ขนาดนี้เลยเหรอ….”

“แค่ดูแผ่นพับก็รู้แล้ว ชัดเจนมากว่าชมรมทั้งห้านี้ได้รับพื้นที่ที่ดีที่สุด”

ยูมะถอนหายใจและเคาะแผ่นพับพลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเจือความผิดหวัง

“เอาเถอะ ถ้าเป็นผม ผมก็คงทำแบบเดียวกัน ตัดชมรมที่ไม่สำคัญทิ้งแล้วเพิ่มงบให้กับชมรมที่มีอนาคต แต่แค่นั้นมันยังไม่ถึงครึ่งของสิ่งที่ฉันทำไว้เมื่อปีที่แล้วหรอก”

ยูมะเอนตัวพิงรั้วพลางมองลงไปยังนักเรียนที่เดินผ่านไปมา

“จุดที่ต้องปรับปรุงมันเยอะเกินไป อย่างเช่นตอนนี้ พวกนั้นคงหิวกันแย่แล้วล่ะ เพราะโรงอาหารปิดวันนี้ ตอนที่ผมเป็นคนจัดการ ผมให้ร้านของชมรมกีฬายืดเวลาเปิดขายอาหารออกไปจนถึงช่วงเย็นเลยนะ”

เมื่อยูกินิ่งเงียบ ยูมะเผยรอยยิ้มเยาะออกมาพลางหันมาสบตาผม

“ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็คิดมาตลอดว่าจะให้นายทำอะไรดีนะ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมสามารถสั่งนายได้หนึ่งอย่างอะไรก็ได้”

ยูมะดูตื่นเต้นเหมือนเด็กเล็กที่ได้ของเล่นใหม่ ดวงตาเป็นประกายอย่างมีชีวิตชีวา

เขาคงรู้สึกเบื่อมาตลอด เพราะสามารถได้อันดับหนึ่งโดยไม่ต้องพยายามมาก การล่าหญิงสาวนอกโรงเรียนหรือการวางแผนธุรกิจในต่างประเทศก็เพียงเพราะเขารู้สึกเบื่อกับชีวิตในโรงเรียน

ดังนั้น การที่ผมเข้ามาหาเรื่องเขา มันคงทำให้ผมดูเหมือนของเล่นที่น่าสนใจสำหรับเขา

“ตอนนี้มีตัวเลือกอยู่สามอย่าง เลือกสิ่งที่แกชอบได้เลย แต่ไม่ว่าเลือกอะไร ชีวิตของแกจะจบเห่แน่นอน”

“คิดแต่เรื่องที่จะชนะอย่างเดียวเลยนะครับ”

“ก็เพราะไม่มีทางแพ้ยังไงล่ะ”

ใบหน้าของยูมะเต็มไปด้วยความมั่นใจ เขามั่นใจว่างานเทศกาลเมื่อปีที่แล้วที่เขาจัดดีกว่าปีนี้

“ว่าแต่ เราลืมตกลงกันว่าจะตัดสินแพ้ชนะกันยังไงนะ”

ยูมะเช็คเวลาบนโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะปล่อยผมทรงเสยของเขาให้ลู่ลง

“อีกไม่นาน จะมีคนที่รู้จักงานเทศกาลเมื่อปีที่แล้วขึ้นมาที่นี่ ผลแพ้ชนะก็ให้เขาเป็นคนตัดสินแล้วกัน”

เขาจัดเนคไทให้เรียบร้อยและปัดฝุ่นออกจากหลังเสื้อ

ไม่นานนัก เสียงฝีเท้าหลายคู่ก็ดังขึ้นมาจากทางบันได และประตูดาดฟ้าก็ค่อยๆ ถูกเปิดออก

“อะแหม่ ดูเหมือนจะมีคนมาก่อนเรา…”

คนที่ขึ้นมาบนดาดฟ้าคือสองคน หนึ่งในนั้นคือประธานนักเรียน และอีกคนคือชายวัยกลางคน

เขาน่าจะมีอายุราวๆ หกสิบ สวมสูทแบรนด์เนมและนาฬิกาข้อมือราคาแพง พร้อมหมวกสไตล์ตะวันตกสีดำ

หากเป็นคนที่มีความสนใจด้านการเมืองจะต้องรู้จักเขาอย่างแน่นอน

ชิเกโตมิ อิซาโอะ

ชายที่เคยดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการกรุงโตเกียวจนถึงเมื่อไม่กี่ปีก่อน

เขาคือผู้นำของสมาคมศิษย์เก่าของโรงเรียนนี้

แม้ว่าโรงเรียนนี้จะมีศิษย์เก่ามากมายที่ร่ำรวยและมีอิทธิพล แต่คนที่ประสบความสำเร็จในวงการการเมืองมีเพียงเขาคนเดียว

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมประธานนักเรียนถึงต้องมาเป็นผู้ติดตามเขาด้วยตัวเอง

“พวกเธอก็มาดูวิวที่นี่เหมือนกันหรือ? ฉันเคยอยู่ในอาคารนี้มาก่อน เลยมีความผูกพันกับมันมาก แถมจากตรงนี้ยังมองเห็นภาพรวมของโรงเรียนได้ชัดเจน”

เขากล่าวพร้อมใช้มือกดหมวกเพื่อกันไม่ให้ลมพัดปลิว ก่อนจะเดินเข้ามาหาพวกเรา