ตอนที่ 32 สู่เทศกาลวาคาบะ
ในการประชุมสภานักเรียนในวันนั้น เราก็เริ่มพูดคุยเกี่ยวกับการเตรียมงานเทศกาลวาคาบะทันที
“อ้า… ใช่แล้วเหรอเนี่ย? ก็ถึงช่วงเวลานั้นแล้วสินะ”
รองประธานทำท่าทางรำคาญเล็กน้อยแล้วขยี้หัวตัวเอง
“งานของเราคือการวางแผนกิจกรรม การจัดเตรียมสถานที่ การสั่งการให้กับสมาชิกคณะกรรมการ และอื่นๆ ที่ต้องทำอีกมากมาย คงจะลำบากกันหน่อย แต่เราก็ต้องพยายามกันนะคะ”
ประธานถือเอกสารจำนวนมากในมือ ซึ่งทั้งหมดคงจะเกี่ยวกับการเตรียมงานเทศกาลวาคาบะ
“เริ่มจากการเลือกผู้รับผิดชอบสูงสุดก่อนค่ะ ปีที่แล้วยูมะประธานคนก่อนเป็นคนดูแลทั้งหมด แต่ปีนี้เราจะแบ่งเป็นสองส่วน คืองานตอนกลางวันและตอนเย็น ฉันจะรับผิดชอบงานตอนกลางวัน ส่วนงานตอนเย็นนั้น… อาริสุงาวะจัง เธอช่วยดูแลได้ไหมคะ?”
“อะ… ค่ะ ได้ค่ะ!”
ยูกิทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยความดีใจทันที
“แต่… ทำไมต้องเป็นฉันล่ะคะ?”
“เพราะเธอมีความรับผิดชอบสูงไงค่ะ ฉันรู้ว่าเธออาจจะรู้สึกลำบาก แต่ก็เป็นโอกาสดีที่จะได้พัฒนาตัวเองค่ะ รับภารกิจนี้ได้ไหมคะ?”
“ค่ะ! ฉันจะทำให้สำเร็จแน่นอนค่ะ!”
ยูกิทำท่าทางยิ้มแย้มพร้อมกับกำมือเล็กน้อย แล้วพูดเบาๆ
“ฉันตั้งใจจะขอจากตัวเองอยู่แล้ว แต่กลับเป็นประธานที่มอบให้เองแบบนี้…”
ประธานมองมาที่ผมและยิ้มให้ แล้วขยิบตามาให้
ขอบคุณนะครับประธาน
“แล้วเราจะจัดการแบ่งสมาชิกในกลุ่มกันยังไงดีค่ะ? จะแบ่งเป็นงานตอนกลางวันและตอนเย็นเหมือนกันไหม?”
“อืม… แบบนั้นก็ดีนะคะ งานตอนกลางวันจะมีสามคน ส่วนตอนเย็นจะมีสองคน เพราะฉะนั้นงานตอนกลางวันจะต้องรับผิดชอบการดูแลอุปกรณ์ต่างๆ ค่ะ”
“รับทราบค่ะ”
“ถ้างั้น เรามาเล่นเกมกันดีไหมคะ? ฉันกับอาริสุงาวะจัง จะเล่นเป่ายิ่งฉุบกันแล้วตัดสินกันค่ะ ว่าใครจะได้สมาชิกคนอื่นไปบ้าง”
ประธานและยูกิแข่งกันไปมา ซึ่งสุดท้ายประธานก็ชนะ
“อ้า ฉันชนะแล้วค่ะ งั้น… “
ประธานชี้นิ้วไปที่สมาชิกคนหนึ่ง แต่กลับไม่ใช่รองประธานหรือคุณสุงาตะ
“จะเลือกคุณซูซุฮาระค่ะ”
“เอะ…”
เสียงหายใจของยูกิหลุดออกมาเบาๆ เมื่อประธานเห็นปฏิกิริยานั้นก็หัวเราะขำ
“แค่ล้อเล่นค่ะล้อเล่น! คงจะดีมากกว่าถ้าเลือกสมาชิกที่ทำงานด้วยกันบ่อยๆ ไช่ไหมล่ะ ฉันจะเลือกริสะและโบทาโร่คุงค่ะ”
ประธานเล่นกับยูกิ ดูเหมือนจะเอาสนุกกับการที่เห็นปฏิกิริยาของเธอ
“อ้า ดีใจจัง ไม่งั้นจะต้องทำลายมิตรภาพเก่าๆ แน่เลย”
“เอ๊ะ หรือจะเลือกซูซุฮาระคุงดีไหม? เห็นว่าเธอทำงานไม่ดีเท่าไหร่เลย”
“ไม่เอานะ! ฉันทำงานดีอยู่แล้ว ไม่ทิ้งงานหรอก!”
การเล่นตลกของประธานและรองประธานเริ่มขึ้น สมาชิกคนอื่นๆ ต่างก็ยิ้มให้กับฉากนี้
“…ดีจัง ไม่โดนแย่ง…”
เสียงของรองประธานดังจนผมเกือบไม่ได้ยินเสียงของยูกิที่พึมพำด้วยความโล่งใจ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
