กอบกู้ชีวิตวัยรุ่นให้คุณภรรยา 31.2 [อนาคต]ความชอบที่เพิ่มขึ้น 2

ตอนที่ 31.2 [อนาคต]ความชอบที่เพิ่มขึ้น 2

วันเสาร์ตอนกลางวัน ฉันมานั่งอยู่ที่ร้านอาหารอิตาเลียนที่อยู่ห่างจากสถานีรถไฟไปหน่อย

ตรงหน้าฉันนั่งอยู่ผู้หญิงที่ใส่ชุดสูท ผมดำ

เธอชื่อโอคามิ ชิซุกะ

เธออายุมากกว่าฉันหนึ่งปี เป็นอดีตประธานนักเรียนตอนที่ฉันเป็นนักเรียนปีหนึ่ง และเธอเป็นหนึ่งในเพื่อนที่มีไม่กี่คนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยม

“ขอโทษที่รบกวนเวลาค่ะ รู้ว่าเธอคงยุ่งอยู่กับงาน”

“ไม่เลยค่ะ งานเสร็จแล้วก่อนเที่ยงอยู่แล้วค่ะ แค่เรื่องปรึกษาของน้องสาวที่น่ารักนี่เอง”

พูดจบเธอก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

เธอดูสง่างามอย่างเต็มที่ สวยตั้งแต่สมัยมัธยมแล้ว แต่ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ฉันรู้สึกว่าเธอสวยขึ้นไปอีก ท่าทางผู้หญิงผู้ใหญ่ที่มีเสน่ห์นั่นเอง

เธอสวยและฉลาด แต่มีความถ่อมตัวและใจดีต่อทุกคน

ตั้งแต่สมัยมัธยม ชิซุกะเป็นคนที่ฉันมองเป็นแบบอย่าง

“แล้วเรื่องปรึกษาล่ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับบริษัทของพ่อใช่ไหมคะ… แต่ไม่แน่ใจว่าฉันจะช่วยอะไรได้หรือเปล่า…”

“อ๋อ เรื่องนั้นแก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“อ้าว จริงเหรอ?”

ชิซุกะทำหน้างงเล็กน้อย

“บริษัทชื่อริงเกลียรด์ เข้ามาลงทุนให้ค่ะ ก็เลยช่วยให้พอมีทางรอด”

“ดีจังเลยนะ”

“ค่ะ แล้วตอนนี้ ฉันจะต้องแต่งงานกับประธานบริษัทคนนั้นค่ะ”

“อะ…?”

สีหน้าของชิซุกะตกใจ

“เอ่อ… นั่นเป็นการแต่งงานเพื่อธุรกิจใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ ก็เป็นแบบนั้นแหละ”

“อึก…”

ชิซุกะกัดริมฝีปากล่างและจับมือฉันด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

“ขอโทษนะคะ ถ้าฉันจะพูดอะไรที่ไม่ควรพูด แต่ฉันอยากบอกว่า ไม่จำเป็นที่เธอต้องเป็นคนเสียสละเพื่อบริษัทหรอกนะ”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและมองเข้าตาฉัน

“ชีวิตของเธอมันไม่ใช่ของพ่อ เธอเป็นเจ้าของชีวิตของเธอเอง อย่าลืมข้อนี้”

เดี๋ยว… หรือว่าเธอคิดว่าฉันแต่งงานกับเขาเพราะไม่เต็มใจ?

“คือ… จริงๆ แล้วไม่ได้ไม่ชอบนะคะ เราเริ่มอยู่ด้วยกันมาครึ่งเดือนแล้ว… คือมันก็ไม่เลวเท่าไหร่เลยค่ะ”

“เอ๊ะ… จริงเหรอ?”

ชิซุกะดูเหมือนจะเขินเล็กน้อยจากการเข้าใจผิด เพราะเธอแก้มแดงขึ้น

“การแต่งงานเพื่อธุรกิจนี่ ฉันเองก็ไม่ค่อยเห็นภาพลักษณ์ที่ดีเท่าไหร่เลย”

“ใช่ค่ะ ฉันก็เหมือนกัน ฉันเองก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกัน”

“สามีของเธอเป็นคนแบบไหนคะ?”

“ก็… เป็นคนใจดีค่ะ วันแรกที่เราเจอกันเขาก็แสดงความห่วงใยฉันมากเลย”

“ดูเหมือนจะเป็นผู้ชายที่น่ารักอายุเยอะหรือเปล่า?”

ชิซุกะทำท่าคิดพร้อมกับเอนหัวไปข้างหนึ่ง

“อ๋อ ไม่ค่ะ เขาอายุเท่ากับฉันเลย”

“เอ๊ะ จริงเหรอ? ฉันคิดว่าเป็นคนแก่กว่าน่ะ”

“เขาบอกว่า พ่อของเขาเสียไปตั้งแต่เด็ก แล้วเขาก็สืบทอดธุรกิจมาจากพ่อ”

“อืม… ก็ถือว่าโชคดีนะคะ เพราะอายุใกล้เคียงกัน แล้วก็ใจดี รายได้ก็ดี ถือว่าเงื่อนไขดีมากเลยนะ”

“ใช่ค่ะ”

ฉันรู้สึกดีใจเล็กน้อยที่ชิซุกะชมมาซาโนบุซัง

“แล้วเปลี่ยนนามสกุลหรือยัง?”

“ค่ะ ตอนนี้ชื่อซูซุฮาระ ยูกิ”

“ซูซุฮาระ ยูกิ… ฟังแล้วก็ดูดีนะคะ”

ชิซุกะพยักหน้าเบาๆ

“แล้วมีแผนจะจัดงานแต่งงานไหม?”

“อ๋อ ไม่ค่ะ ฉันไม่คิดว่าจะจัดงานแต่งงานค่ะ เพราะฉันและพ่อก็ไม่ค่อยได้คุยกัน”

“เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าอย่างนั้น ถ้าคุณสามีว่างก็ให้เขามาพบฉันหน่อยนะคะ จะขอฝากน้องสาวให้เขาดูแล”

“ค่ะ แน่นอนค่ะ”

“แล้วเรื่องที่เธอปรึกษาคืออะไรคะ? ฟังแล้วดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีนะ”

“เอ่อ… คือ… เรื่องนั้นค่ะ…”

ฉันขยี้นิ้วตัวเองเล็กน้อยก่อนจะพูดเสียงเบา

“คือ ฉันเริ่มอยู่ด้วยกันแล้ว แต่มีหลายอย่างที่ทำให้รู้สึกอาย… บางทีฉันก็หลีกเลี่ยงเขาไปบ้าง… จะทำยังไงดีคะ?”