[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 78 – 055：งานเปิดตัวแห่งความร้าวฉาน⑲ เหลี่ยมของเอลิซ่า

055：งานเปิดตัวแห่งความร้าวฉาน⑲ เหลี่ยมของเอลิซ่า

　――เพราะมันมีช่องโหว่ให้ใช้งานไงล่ะ

ตัวอย่างเช่น มาร์ควิส ชิล่า มูเอล ถูกแทงไว้และฟื้นคืนชีพกลับมา อย่างน้อยในฐานะที่เคยได้เห็นเป็นกบฏก็เหมือนกับการโดนโทษประหารไปแล้วเพราะความต่ำช้าของลิบเรย์ แต่แม้ว่าเธอจะเสียไปแต่ก็ไม่ได้เสียชาติตระกูลแต่อย่างใด

กล่าวอีกนัยหนึ่งตราบใดที่เธอถูกสำเร็จโทษไปแล้ว แต่ว่าก็ไม่มีทางพ้นความผิดจนกว่าจะได้รับการตัดสินใจจากราชวงศ์

แต่ว่าการกระทำของลูน่าได้เกิดส่งผลกระทบต่อเหตุการณ์ครั้งนี้ และในขณะเดียวกันหากพวกขุนนาง แม้เพียงชั่วครู่เห็นด้วยกับเธอส่วนใหญ่ราชวงศ์ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

เพราะทางราชวงศ์เองก็ถือเป็นผู้ร่วมจัดงานในครั้งนี้ด้วยเช่นกัน

หากตระกูลขุนนางส่วนใหญ่คิดว่าการกระทำของเธอนั้นถูกต้อง หากคิดตามหลักประชาธิปไตยก็ไม่สามารถหักล้างได้

สถานการณ์ในตอนนี้ล้วนได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย และเหตุผลสามารถพลิกกลับได้โดยง่ายหากหันไปใช้จำนวนเข้าว่า

「สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ขอบคุณที่มาเข้าร่วมงานในวันนี้ โปรดเพลิดเพลินไปให้ถึงขีดสุดค่ะ」

หลังจากพูดปิดสั้นๆลูน่าออกจากห้องโถงของปราสาทออกัสต์ ด้วยท่วงท่าอันงดงาม

ขณะที่เธอก้าวเดินไปที่โถงทางเดิน มาเรียที่ยืนอยู่ทางด้านซ้ายกระซิบเบาๆที่หูฉัน

「ท่านพี่นี่ใจเด็ดเดี่ยวจังเลยนะคะ」

หากคิดตามหลักมาเรียแล้วการเป็นคนกลับชาติมาเกิด ถ้ามีของที่ใช้ชุบชีวิตได้แบบนี้ปกติไม่มีใครเขากล้าใช้เล่นแบบทิ้งขว้างกันแบบนี้หรอก เพราะมันเป็นความสามารถสุดโกงที่ทุกคนต้องการ

อย่างไรก็ตาม ลูน่านั้นค่อนข้างเอาใจใส่และใช้พลังของเธอด้วยความใหญ่โต

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้วปัญหาตามหลังมากเกินกว่าจินตนาการจะรับไหว

ลูน่าหัวเราะคิกคักจากนั้นก็หันมามองหน้าฉันพร้อมกับถอนหายใจ「เฮ้อ」

「มาเรีย เดี๋ยวฉันจะเล่าอะไรดีๆให้ฟัง ยิ่งตระหนักได้ถึงความสามารถที่ไม่มีใครมีมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเจอสถานการณ์ที่ต้องใช้พลังนั้นมากขึ้นในอนาคต นั่นเป็นข่าวสารมันวิ่งไปไม่หยุดไงล่ะ ไม่ว่าจะซ่อนมันเท่าไหร่มันก็ยิ่งถูกดึงดูดมากขึ้นมากเท่านั้น

และหลักฐานก็คือตราชั่งของความตายที่ถูกปกปิดไว้ในตอนท้าย

หากมัวแต่ลังเล ก็จะถูกบังคับให้ได้ใช้พลังในช่วงที่รู้สึกอึดอัดใจเพราะมัวห่วงความคิดของคนอื่น

ถ้าต้องมานั่งวิตกกังวลทำไมเราไม่คิดหาวิธีใช้มันได้อย่างอิสระและมีประสิทธิภาพล่ะ

ยิ่งหักห้ามมันก็ยิ่งจำเป็นต้องใช้ เพราะถ้าไม่ทำให้มันดีก็จะทำให้การตัดสินใจของเราขาดประสิทธิภาพ

จริงไหม? ไม่ว่าความสามารถเหล่านั้นจะโกงมากแค่ไหน แต่คนที่ใช้ก็คือมนุษย์  

เพราะแบบนั้นเราต้องให้ผู้คนพึ่งระลึก

หากตกอยู่ในสถานการณ์บังคับ ก็ปล่อยให้สถานการณ์พาไปและคิดไว้เสมอว่าทุกอย่างต้องมีการสูญเสีย

หากคิดแบบนี้ได้เธอก็จะไม่โดนใครเขาหลอกไม่เพียงแค่เรื่องของพลัง」

อ่าฟังแล้วบรรลุธรรม

แต่ว่าคำพูดของลูน่านั้นไม่ได้มาจากความตั้งใจ

เพราะมันคือเหตุการณ์ในชาติก่อน ดังนั้นจึงเป็นประสบการณ์มากกว่า

มาเรียฟังคำพูดของพี่สาวด้วยใบหน้าลึกลับและคิดเกี่ยวกับชีวิตก่อนหน้านี้ของเธอ

（ในชีวิตก่อนหน้านี้ฉันตายเพราะเป็นทาสบริษัทโหด พวกคนเก่งมักจะรีบทำงานและผลักไสงานที่เหลือให้คนอย่างฉันทำในท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีใครยึดถือคติถูกต้อง แค่คนที่ขาดความรับผิดชอบมักจะได้ประโยชน์เสมอ……）

คำพูดของท่านพี่มันคือความจริง

เมื่อคิดอย่างงั้นมาเรียม้วนผมสีน้ำเงินของเธอ

　――ดีจังเลยนะ

ลูน่าและคนอื่นๆได้จากไปแล้วและแขกทุกคนก็เข้าพักที่โรงแรมด้วยสีหน้ามีความสุข เหล่าเมดต่างออกไปรวบรวมอุปกรณ์ทำความสะอาดจานและของตกแต่ง  

ราชินีเอลิซ่าที่ยังอยู่ในที่เกิดเหตุจนจบและเฝ้าดูด้วยความงุนงงกึ่งชื่นชมความคล่องแคล่วของ คนรับใช้ที่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง

เอลิซ่าออกจากห้องโถงและข้ามทางเดินไปยังกระทรวงเวทมนตร์ที่ตั้งอยู่

มีหญิงสาวคนหนึ่งเปิดประตูออกมาด้วยสภาพที่ผมยุ่งเหยิงและเดินมาทางด้านหลังโดยไม่สนใจเหล่าพนักงานที่มองมา

เมื่อเปิดประตูไปที่ปลายสุดก็พบโต๊ะระดับสูงที่หัวหน้ากระทรวงเวทมนตร์  เคลย์ ดิล่า ชูเดล

「ปู่เคลย์ สบายดีไหม」

「เอ่อนี่มันท่านราชินีไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใช้？」

ชายชราคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีดำลุกขึ้นยืนจากที่นั่งเพื่อทักทายเอลิซ่าด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เธอคนนั้นแสร้งทำเป็นมองไปรอบๆแล้วพูด

「เอ่อวิดีโอที่ฉายให้ลูน่าจัง มันถูกบันทึกไว้ใช่ไหม？」

「แน่นอน เป็นผลมาจากการวิจัยเฉพาะเกี่ยวกับโปรเจ็กเตอร์ จากนี้ไปพวกเรากำลังตรวจสอบรายละเอียดของวิดีโอและเริ่มการวิจัยเพื่อประยุกต์ใช้ในเฉิงทางปฏิบัติ」

เมื่อได้ยินคำพูดเธอก็ยิ้มออกมา

「เป็นไปได้ไหมที่จะตัดต่อวิดีโอเหล่านั้น？」

「ก็ทำได้ในระดับหนึ่ง อยากให้เปลี่ยนแปลงส่วนไหนงั้นรึ？」

「ตัดส่วนสุดท้ายลงเล็กน้อยและใส่ฟุตเทจอื่นเข้าไปแทน พอจะทำได้ไหม？」

「ทำได้แน่นอนครับ」

รอยยิ้มของเอลิซ่ายิ่งเหลี่ยมมากขึ้น

「ถ้างั้นรีบเตรียมตัวสำหรับการตัดต่อเลย เตรียมโปรเจ็คเตอร์เดี๋ยวนี้ นอกจากนี้หากตัดต่อเสร็จแล้วพวกเราจะเอาไปฉายที่จัตุรัสเมือง เตรียมตัวให้พร้อม」

「……หรือว่าท่านหญิงเอลิซ่าคิดจะ……คุณหนูลูน่า เบล ดิแซคงั้นเหรอครับ」

เธอคนนั้นมองไปที่ชายชราด้วยดวงตาเบิกกว้างจากนั้น

「ปู่เคลย์ ฉันไม่อนุญาตให้คุณสอดรู้สอดเห็นเรื่องนี้อีก ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ」

「เกินไปแล้วนะครับ」

บางทีเพราะแรงกดดันที่ถูกปล่อยมาจากอดีตนักบุญดาบ เคลย์ได้แต่ก้มศีรษะ

แต่ทางฝั่งราชินีเอลิซ่าก็ยิ้มซุกซน

「แต่ว่าปู่เองก็สนใจใช่ไหมล่ะ ? ลูกสะใภ้ที่มีความแข็งแกร่ง สติปัญญา และแม้กระทั่งความงามที่ผิดธรรมชาติจะกลายเป็นราชินี ลองคิดดูสิว่าโลกใบนี้จะเดินไปในทิศทางไหน」

ลูกชายของเอลิซ่าน่าจะมีความสามารถในการเข้าถึงลูน่า

อย่างไรก็ตาม ความสามารถของลูน่านั้นทะลุเกินคนธรรมดาไปแล้ว

เธอเป็นเด็กที่เป็นอัจฉริยะ

เป็นเทพธิดาที่มาจุติ มันโดดเด่นที่ทำให้เธอคิดเช่นนั้น

ฉันอยากให้เธอคนนั้นได้อยู่เคียงข้างกับลูกชายของฉันที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์

ถ้าไม่ติดว่าฉันเป็นคนเห่อลูกฉันอยากจะให้เธอขึ้นครองบัลลังก์แทนด้วยซ้ำ

ในระยะเวลาสั้นๆจะต้องให้พวกเขาเป็นคู่รักกันและผลิตทายาทออกมา

หากมีความสัมพันธ์เช่นนั้นและถ้าทำให้ราชาองค์ต่อไปมีเขี้ยวเล็บที่มากขึ้นไปอีกจะยิ่งทำให้อาณาจักรนี้จะเจริญเติบโตอีกมาก สามารถครองทวีปและรวมโลกให้เป็นหนึ่งเดียว

เปลวไฟแห่งความทะเยอทะยานยังคงลุกโชนในหัวใจของเอลิซ่า

ไม่สิ ต้องกล่าวว่าจิตใจที่เคยหยุดเต้นได้เปล่งประกายแสงเจิดจ้าขึ้นมาอีกครั้ง

ความรู้สึกอันแสนหิวโหยและไม่บรรเทาลงเว้นแต่จะได้ลูน่ามาเป็นลูกสะใภ้

（……ลูน่า อย่าคิดว่าจะชนะฉันได้เพราะเพียงแค่คุมขุนนางได้ ฉันน่ะอยากได้อะไรก็ต้องได้）

เธอนึกถึงฉากที่เธอเคยเห็นรอยยิ้มอันแสนดุร้ายนั่นอีกครั้ง

ยูโทเปียที่เคยสงบสุขมาอย่างยาวนาน ณ บัดนี้ มันกำลังแหลกสลายเพราะจะทำให้โลกนี้กลับมาเป็นดิสโทเปียอีกครั้ง

ตวามฝันในการครอบครองโลกทั้งใบที่เธอเคยยอมแพ้ตอนที่ได้ขึ้นเป็นราชินี

แต่บางทีมันอาจจะเกิดขึ้นจริงได้กับเธอคนนี้

เพราะงั้นเธอไม่ยอมแพ้

นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะไม่ทอดทิ้งความฝันอีกแล้ว

เอลิซ่าที่ถูกขับเคลื่อนด้วยความโลภจนไม่สามารถหยุดได้

「สิงโตทองคำตื่นขึ้นจากการหลับใหลอันเป็นเวลานานแล้ว」

หัวหน้ากระทรวงเวทมนตร์พึมพำ แต่ว่ามันไม่ดังพอที่จะถึงหูของเอลิซ่าที่เดินจากไปแล้ว

　――วันรุ่งขึ้นเนื่องจากเป็นวันสุดท้ายที่เหล่ามาร์ควิสดิแซคจะกลับบ้าน พวกเหล่าคนรับใช้จึงถูกส่งไปยังปราสาท ซาราเอล่าและจิลล์ เองก็เข้าไปด้วย

กล่าวอีกนัยหนึ่งตอนนี้ลูน่าและสหายต่างมีเวลาว่างในการเดินเที่ยวรอบเมือง

หลังจากเที่ยวชมตลาดและทานขนมหวานเช่นเครปที่มีแค่ในเมืองหลวง พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่จัตุรัสเพื่อพักผ่อนและรับประทานอาหาร

วันนี้เมฆค่อนข้างหนา ดังนั้นมันเลยไม่มีแสงสะท้อนลงมาและอุณหภูมิเองก็เย็นเล็กน้อย

กลุ่มคนคุ้มกันและสมาชิกหน่วยรบทางอากาศมากกว่าสิบคน คนอื่นๆที่เมามายจนหัวราน้ำและได้รับบาดเจ็บกำลังนอนอยู่บนเตียง

โชคดีที่ไม่ได้ดื่มจนตาย

「พี่สาว ! ดูนั่นสิคะ！」

อลิซ่ารีบมุ่งหน้าไปยังจัตุรัสและพูดออกมา

ตรงที่เธอชี้ไปนั้นเต็มไปด้วยพุ่มไม้และเมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็เจอเห็นวัตถุที่คุ้นเคยตา

「เอาจริงดิ……！」

ลูน่าคร่ำครวญและแสงสว่างปรากฏขึ้นบนหน้าจอขนาดใหญ่

สิ่งที่ฉายบนหน้าจอคืองานเลี้ยงเปิดตัวของลูน่าเมื่อวานนี้

『――ก่อนอื่นฉันขอแสดงความขอบคุณต่อครอบครัวขุนนางที่ได้เข้าร่วมงานเปิดตัวของลูน่า เบล ดิแซค ค่ะ』

ลูน่าบนหน้าจอโค้งคำนับ

ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นแอบถ่ายคลิปนั่นตั้งแต่เริ่มงาน หรืออาจจะเพราะตัดมาจากวิดีโอเมื่อวาน

งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปในขณะที่ลูน่ายังคงตกตะลึง

「ท้ายที่สุดแล้วพี่สาวดูดีมากเลยนะคะ」

ถัดจากเธอ อลิซ่าพูดอย่างน่าเศร้า

มาเรียไม่อยู่ในฉาก หลังจากงานเมื่อวานฉันก็พาเธอกลับบ้าน แต่เธอร้องขอว่าอยากอยู่ต่อกับฉันอีกคืนเพราะคิดถึง แต่ว่าเธอก็กังวลที่จะมารบกวนตระกูลมาร์ควิสเยอะขนาดนี้ไม่ได้และต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของมาเรียเป็นหลัก พวกเราเลยต้องแยกกันอยู่ชั่วคราว

สิ่งที่ได้ทดแทนมาเรียก็คือชิล่า

นั่นเป็นเพราะเมื่อวานว่าเธอพูดไปแล้วว่าจะคอยปกป้องดูแลและรับใช้ลูน่า

เหล่าชิโนบินั้นแม้จะมองไม่เห็นแต่ก็สัมผัสตัวตนได้จางๆดังนั้นคงเฝ้าดูเธอจากที่ไหนสักแห่ง

「ยัยนั่นคิดจะทำบ้าอะไรกันแน่……」

ลูน่าพึมพำขณะมองไปบนจอ ขณะที่คนด้านล่างที่กำลังมองจอด้วยความสนใจ

　『เธอคนนั้น』แน่นอนว่าคือราชินีเอลิซ่า

เมื่อพูดถึงกับการติดตั้งอย่างเร่งด่วนแล้วมีเพียงแค่เอลิซ่าเท่านั้นที่ทำได้

แต่จุดประสงค์มันคืออะไรล่ะ

ลูน่ายืนกรานไปแล้วว่าเธอไม่มีแพลนจะแต่งงานเข้ากับราชวงศ์

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ถูกออกอากาศว่า “งานเลี้ยงเปิดตัวของลูกสาวขุนนาง” แต่กลับแสดงให้ประชาชนสามัญได้เห็น

โดยปกติแล้วงานเลี้ยงเหล่านี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้บุคคลธรรมดามีส่วนเกี่ยวข้อง

นี่เป็นเพราะมีลำดับชนชั้นเข้ามาเกี่ยวจึงไม่ใช่เรื่องที่เหล่าสามัญชนคนธรรมดาทั่วไปควรจะรู้และเป็นเรื่องไร้สาระที่จะเปิดเผยต่อสาธารณะ

　ลูน่าคิดไว้ว่า「มันก็ไม่ได้มีอะไรแปลก ให้ทุกคนเห็นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง？」เธอคิดเช่นนั้น แต่ว่าขุนนางส่วนใหญ่นั้นให้ความสำคัญกับประเพณีและพิธีการ

ถึงกระนั้นราชินีก็ยังยืนกราน

ต้องมีอะไรแปลกๆที่จะแสดงขึ้นบนหน้าจออย่างแน่นอน

「……เอ๊ะ？」

ลูน่ามองหน้าจอพักหนึ่ง แต่เมื่อมองไปสักพักเธอก็รู้สึกว่าลางสังหรณ์ของเธอนั้นถูกต้อง

ส่วนที่ลูน่าแสดงจุดยืนทางสังคมต่อราชวงศ์ถูกตัดออก และข้อความแสดงความยินดีของเจ้าชายลำดับที่หนึ่งถูกเพิ่มมาในตอนท้ายของวิดีโอ

『ขอแสดงความยินดีกับลูน่า ในงานเปิดตัวการเป็นขุนนาง ฉันน่ะเฝ้าดูอยู่เสมอ หากมีปัญหาใดๆก็อย่าลืมติดต่อฉันล่ะที่รัก』

เจ้าชายอาเบลซึ่งแน่นอนว่าเป็นไอ้เจ้าชายจอมกะล่อนในอนาคตถูกแสดงภาพขึ้นมาพร้อมข้อความ

ฉันจะไม่มีวันคุยกับแกเด็ดขาดไอ้เด็กไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า!!!

ลูน่าคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นและรู้สึกว่าเลือดขึ้นหน้า

「――โดนเล่นแล้วไง！！」

ลูน่าเข้าใจแผนการของราชินีแล้ว

หมายความว่าไงน่ะเหรอ

ก็วิดีโอที่ฉายมันเกี่ยวกับลูกสาวมาร์ควิสใช่ไหมล่ะ

จากสิ่งนี้ ในตอนท้ายของวิดีโอมีรูปของเจ้าชายอาเบลและข้อความแสดงความยินดีคนที่เห็นจะคิดยังไงล่ะ

　อ่า นี่มันภรรยาของเจ้าชายงั้นเหรอ

ยัยราชินีปลูกถ่ายเฟคนิวส์ให้กับเหล่าประชาชนของเธอ

　จากนั้นหากมาร์ควิสดิแซคประกาศต่อสาธารณชนว่าจะไม่ส่งลูกสาวให้กับเจ้าชาย ประชาชนก็จะถาม「หาาาาาาาาา ไหงงั้นอะ？！」เป็นเสียงเดียวกัน

ในบางกรณีอาจจะเกิดความเป็นไปได้ที่จะลากส่วนอื่นๆมาเกี่ยวข้องอีกด้วย

แน่นอนว่าแม้ตระกูลมาร์ควิสดิแซคจะได้รับการสนับสนุนกับดยุคเวลซัค หากเป็นเรื่องเล็กๆก็พอตัดไฟแต่ต้นลมได้

แต่ว่านี่มันคือการปลูกถ่ายเฟคนิวส์ให้กับประชาชนและการมีการปลุกระดมจนทำให้ฝูงชนแตกตื่นได้

　แม้ว่านโยบายที่บังคับใช้โดยราชวงศ์จะล้มเหลวแต่「ถ้าเด็กคนนั้นยอมแต่งงานแต่โดยดีเรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น กระซิก~」ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงเคลื่อนไหวไม่ได้แน่ เพราะประชาชนที่ลุกขึ้นฮือ

　ฉันอยากจะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่มันก็เป็นไปแล้ว

「เห็นได้ชัดว่าหมากกระดานพลิกแล้ว……..ดูท่าจะเล่นงานยัยนี่ไม่ได้ง่ายๆแหะ」

ใช้เวลาไม่เพียงกี่วินาทีในการทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด รอยยิ้มที่สง่างามในตอนนี้ กลายเป็นรอยยิ้มของสัตว์ล่าเนื้อไปเสียแล้ว

ป.ล.เนื่องจากช่วงนี้ได้งานทำแล้ว เข้างาน 8 โมงเช้าเลิก 5 โมงเย็น จึงทำให้ไม่ค่อยได้มาอัพเดทเท่าไหร่ แต่เวลาทำงานคือจันทร์ถึงศุกร์ อย่างน้อยผมจะเจียดเวลามาแปลให้วันละหนึ่งตอน หากวันไหนไม่ได้ลงคือวันนั้นน็อคเพราะงานนั่นแหละครับ

ในช่วงวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ จะมาจัดให้วันละ2-3 ตอน ครับ

แจ้งให้ทราบทั่วกันเด้อ ต้องให้ความสำคัญกับเงินเดือนมากกว่างานอดิเรกน้อ