[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 87 การทดลองสาวดุ้น

ตอนที่ 87 การทดลองโกสต์

สถาบันซิลเนียส、อาจมีแต่คนอันตรายเท่านั้น

ไม่ว่าจะเป็นตัวละครงานต้นฉบับ、หรือตัวละครม็อบก็ตาม

นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าเมื่อมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า

「――ชมรมสคิพพิชิตดันเจี้ยน？」

「ใช่แล้ว นี่คือชมรมของกลุ่มคนที่มีใจเดียวกันที่ต้องการสนุกสนาน」

「แล้ว、ทดลองพิชิตดันเจี้ยนขณะหลับ？」

「ใช่」

เมื่อฉันปลุกนักเรียนที่พ่ายแพ้อย่างปลอดภัย、จากความตายอันเท่าเทียมของคาน่อนจัง、และถามพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ พวกเขาก็พูดอย่างนั้น　

ฉันกับคาน่อนจังเอียงหัวเข้าหากัน

เอาจริงเลยกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน？

「เราได้แนวคิดมาจากการเดินละเมอ ป้อนพฤติกรรมของคุณในรูปแบบล่วงหน้า、และดำเนินการโดยใช้พลังเวทย์  ถ้าคุณทำอย่างนั้น、คิดว่ามันอาจเป็นไปได้ที่จะพิชิตดันเจี้ยนแม้ว่าบุคคลนั้นจะหมดสติก็ตาม」

「เป็นไปไม่ได้จริงไหม、กำลังพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ」

คาน่อนจังพูดด้วยความจริงจังเป็นที่สุด

ถูกต้องเลยล่ะ

「หากสิ่งนี้สำเร็จ、เราจะสามารถพิชิตดันเจี้ยนขณะหลับได้ ในระหว่างวัน ฉันจะหมกมุ่นกับการค้นคว้า、และในตอนกลางคืน ฉันจะนอนหลับและพิชิตดันเจี้ยนต่าง ๆ คิดว่าไงล่ะ！」

「ล้มเหลวแน่ ๆ เน๊ะ」

「ล้มเหลวแน่、เรื่องพรรค์นั้น」

นักเรียนมีสีหน้าเศร้าเมื่อได้ยินคำพูดของฉันกับคาน่อนจัง

อย่าร้องไห้สิ ขอโทษ

「ตอนนี้มันยังอยู่ในขั้นทดลอง、เรากำลังทดสอบมันกลางดึกในอาคาร３นี่ซึ่งไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่ ถึงกับปล่อยข่าวลือเรื่องผีเพื่อป้องกันไม่ให้คนมา……」

เอ๋……ผีคือเรื่องนี้งั้นเหรอ……

นี่มันอะไรกัน……ฉันรู้สึกผิดหวังมาก……

『เพราะเรื่องแบบนี้โทอาจังถึงเป็นลมเน๊』

「แล้วทำไมคนถึงได้เยอะขนาดนี้ได้ล่ะ」

「เราตัดสินใจที่จะแบ่งบทบาทระหว่างสมาชิกชมรมหมือนเกมน่ะ、จำลองการบุกพิชิตดันเจี้ยน คุณสามารถเรียกมันว่าการสาธิตหัวขั้นนั้นก็ได้」

สมาชิกชมรมหลายคนพยักหน้า

เข้าใจล่ะ……เพราะยังไม่สามารถเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนระหว่างการนอนหลับได้、แต่ละคนเลยพยายามพิชิตดันเจี้ยนโดยใช้รูปแบบง่าย ๆ เท่านั้น

เอ๊ะ、ข่าวลือว่าจำนวนผีเพิ่มขึ้นก็、เป็นเพราะมีการเพิ่มบทบาทให้มากขึ้นงั้นสินะ ……

「ยังไงก็ตาม、ดูท่าจะยังใช้ไม่ได้เรื่องน่ะ หากลงเอยด้วยการโจมตีนักเรียนคนอื่นแบบนี้เน๊ะ ฉันได้ตั้งโปรแกรมเพื่อให้ตอบสนองต่อมอนสเตอร์ในดันเจี้ยน 、หรือคู่ต่อสู้หลักของดันเจี้ยนเท่านั้นไว้แล้ว แต่ดูเหมือนว่าความแม่นยำของโปรแกรมที่ฉันสร้างภายในหนึ่งชั่วโมงนั้นไม่ดีนัก」

「คิดว่าควรพอแค่นี้แหละเน๊ะ…… ว่าไปแล้วพวกคุณได้ยื่นขออนุญาตกับสภานักเรียนแล้วรึยัง？เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการทดลองที่โง่เขลาและอันตราย」

ทันใดนั้น、เหล่านักเรียนก็รีบมองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว 

เมื่อคาน่อนจังก้าวเข้าไปใกล้อีกก้าว、และจ้องจี่ーอย่างไม่วางตา เหล่านักเรียนก็ถอนหายใจราวกับว่าตัดสินใจได้แล้ว

ขี้โกง、ฉันเองก็อยากโดนสาวสวยจ้องจี่ーเหมือนกัน！

「พวกเรายื่นขออนุญาตไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว、แต่ว่ารองประธานนักเรียนลุกะปฏิเสธ และพูว่า「ถ้าคุณมีเวลาทำสิ่งที่ไร้สาระพรรค์นั้น 、คุณควรวิเคราะห์สูตรเวทมนตร์ของโซลเซียลาต่อไปให้เสร็จซะ」แบบนั้น」

「อ้าー、ถ้าผ่านมือลุกะก็เป็นแบบนั้นแหละเน๊ ถ้าเป็นนิโกะหรือประธานฮิโช คงจะＯＫทันที」

「ใช่ไหมล่ะ！ตอนที่ฉันถามประธานฮิโชเมื่อเดือนที่แล้ว เขาตอบทันทีว่า「แสงสีรุ้งน่าทึ่งมาก！ ดีล่ะ、มาเพิ่มงบประมาณกันเถอะ！」เขาตอบตกลงทันที」

「พอพูดไปแล้วเรื่องนั้นก็พวกคุณเองสิน๊า…… ยังไงดี、ฉันคิดว่าใบหน้าดูคุ้น ๆ ……」

คาน่อนจังเอามือวางบนหน้าผากแล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

คน ๆ นี้และมิยูเมะจัง、แก้คดีแบบนี้ได้ทุกครั้ง……

「ม๊า、คราวนี้ฉันจะรายงานแบบดี ๆ ไปให้แล้วกัน、ถึงเวลาที่ต้องหยุดทำแบบนี้แล้วเข้าใจไหม？ ลุกะในตอนนี้กำลังหงุดหงิดเต็มที่ เอาจริงนะ、เธอน่ากลัวมากเวลาโกรธจริงไหมー！」

เมื่อเห็นคาน่อนจังตัวสั่น、นักเรียนทุกคนก็พยักหน้าขณะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ทำไมทุกคนถึงดูมีประสบการณ์งั้นล่ะ

「เข้าใจกันแล้วใช่ไหม คราวนี้เราจะกลับกันไปอย่างเงียบ ๆ ไปกันเถอะ、ทุกคน」

「ครับ/ค่ะ ประธานชมรม」

นักเรียนลุกขึ้นมาขอโทษพวกเรา、และเปิดเท้าจากไป 

「ครั้งต่อไป เรามาทำการวิจัยที่ช่วยให้ดันเจี้ยนคอร์เปล่งแสงได้อย่างอิสระเพื่อให้จัดระเบียบได้ง่ายขึ้นกันเถอะ」

「โอ้ー、โปรดทำการวิจัยภายในขอบเขตที่ฉันสามารถปกป้องได้ด้วยเน๊ー！」

นั่นคือเหล่าชมรมที่ก่อตั้งขึ้นภายในสถาบันซิลเนียส、ฉันคิดบางทีนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ได้ตลอดเวลาน๊า……

คานอนจังถอนหายใจ、เมื่อเห็นสมาชิกชมรมบ้า ๆ ที่จากไปอย่างรวดเร็ว

「ก็ไม่มีอะไรโรแมนติกเลย ผีเอง、ก็ไม่มีล่ะเน๊……」

「นั่นสินะครับ…… อะ、โทอาจัง、ตื่นได้แล้ว」

ฉัน、หันไปปลุก โทอาจังที่หมดสติไปขณะที่ยังคงกอดปืนใหญ่ไว้อยู่

「อะ、อืมー…………ฮัย、ผะ、ผีล่ะ！？」

「ผีพวกนั้นคือกลุ่มคนที่ต้องการพิชิตดันเจี้ยนในระหว่างที่หลับล่ะ」

「？？？？」

คงเพราะได้ข้อมูลในตอนตื่นทันที、บางทีสมองของเธออาจจะไม่ตื่นตัว

โทอาจังดูเหมือนจะมีคำถามมากมายในหัวของเธอ

ฉันจะอธิบายให้ละเอียดในภายหลังเองเน๊ะ

「ซ้า、นี่หมายถึง――ปัญหาได้รับการจัดการแล้ว ยินดีด้วย！」

「ขอบคุณสำหรับการทำงานอย่างหนักครับ」

「เอ๊ะโตะ、นี่หมายความว่ายังไงเหรอคะ……？」

「ชมรมสคิพพิชิตดันเจี้ยนคือผีไงล่ะ」

「？？？？」

โม๊วー、สงสัยจะครึ่งหลับครึ่งตื่นแล้ว

ฉันแน่ใจว่าโดยปกติแล้วถึงเวลาที่โทอาจังจะต้องนอนแล้ว

อยากให้ฉันทำหมวกคลุมนอนกับชุดนอนให้ไหม？

เอาแบบเปล่งสีรุ้งน่าจะดี ฉันเพิ่งเจอคนที่ดูเหมือนจะเก่งเรื่องแบบนั้น

「ด้วยเครดิตของการเปิดเผยความจริงของเหตุการณ์นี้、ฉันสามารถออกไปเที่ยวต่อได้อีกเดือนหนึ่งล่ะ งบประมาณเองจะพยายามทำให้มันสมบูรณ์แบบ ดีล๊าー！ วันนี้ฉันจะเลี้ยงมื้อเย็นให้พวกเธอเองー！ ที่สถาบันซิลเนียสการต้องโต้รุ่งอยู่ทั้งคืนถือเป็นค่ามาตรฐานล่ะ、ดังนั้นมีร้านอาหารมากมายที่เปิดตอนกลางคืนด้วยー！」

คาน่อนจังพูดแบบนั้นแล้วหัวเราะก่อนเข้ามากอดไหล่ของฉันและโทจัง ค๊า、１กระทง

จะว่าไปแล้ว、เงินสำหรับของว่างยามดึกนั่นมาจากงบประมาณการวิจัยใช่ไหมเน๊ะ

『อาหารอร่อยขึ้นไหมเมื่อได้รับการเอาใจจากสาวสวย？』

เรื่องนั้นแน่นอนอยู๋แล้วล๊า

ฉันที่อยู่ในมูสของการคลี่คลายคดีและจัดการจนเสร็จสิ้นได้แล้ว、จู่ ๆ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้

มีข่าวลือเกี่ยวกับผีมากกว่าหนึ่งเรื่อง

「จะว่าไปแล้ว、มีข่าวลือเรื่องผีกินนักเรียนด้วย……？」

หากในข่าวลือมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขา、มันออกจะแปลกไปไหมที่จะมีเรื่องกินแบบนี้น่ะ 

「อืมー、นั่นสิน๊า」

คาน่อนจังหัวเราะทันที、และตอบโดยไม่ต้องคิด

「ข่าวลือแหละ ไม่มีทางที่เรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นได้ใช่ไหมล่ะ ยังไงก็คงเป็นการโกหกเพื่อทำให้กลัว เพื่อที่ใคร ๆ จะได้ไม่เข้ามาใกล้ล่ะนะ」

「เรื่องโกหก、สินะครับ」

ถ้าคุณพูดแบบนั้น、ฉันก็ไม่มีข้อสงสัยอีกต่อไป

ปัญหาเรื่องผีได้รับการแก้ไขแล้วจริง ๆ

「มากินสเต็กกันเถอะ สเต็ก！ อะ、พวกเธอเป็นคนประเภทกังวลว่าจะกินอะไรตอนกลางคืนหรือเปล่า？ ว่าไปแล้วพวกเธอก็อายุมากพอที่จะกังวลเรื่องแบบนี้แล้วนินะ？」

「เอ๊ะ、อะ、ตราบใดที่กินได้ ผมก็ไม่สนใจว่าจะเป็นตอนกลางคืนหรือเปล่าหรอกครับ……」

「ดีเลยเน๊ ฉันเองก็เหมือนก๊านー」

อืมー、อ่อนโยนน๊า

ความอ่อนโยนนี้、ทำให้ฉันมั่นใจเกี่ยวกับการเป็นภาคแยกจริง ๆ

นี่คือนั่นไงล่ะ

เรื่องราวนี้เป็นภาคแยกของมิยูเมะจังที่จะไขคดีปริศนาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในสถาบันซิลเนียสไงล่ะ

หรือไม่บางทีอาจจะเป็นการ์ตูนสี่ช่องก็ได้

เป็นเรื่องคอมเมดี้ของสถาบันซิลเนียส

หลังจากถูกไล่ออก กลุ่มสาวสวย２หรือ３คนจะช่วยเธอไว้ และจากที่นั่นพวกเธอจะร่วมไขคดีด้วยกันใช่ไหม？

หรือไม่ก็、ในตอนแรกอาจมีเพียงคาน่อนจังและมิยูเมะจังแค่สองคน แต่จำนวนสมาชิกก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

ฉันเข้าใจเรื่องนี้ดี เพราะฉันคุ้นเคยกับเรื่องแบบนั้นไงล๊า

ส่วนชมรมสคิพพิชิตดันเจี้ยนนั่น、ก็คงเป็นกึ่งขาประจำแน่นอน 

เป็นไปไม่ได้ที่ตัวละครม็อบจะมีความลึกขนาดนั้น

จากนี้สิ่งที่ต้องทำคือมองหาตัวละครแบบนั้น、หวังว่าฉันจะเข้ากับมิยูเมะจังได้น๊า！

ง่าย ๆ 、ชนะได้แน่ค๊า 

『จะง่ายขนาดนั้นจริงเหรอ？ ท่าทางของคาน่อนแปลก ๆ มาสักพักแล้วจริงไหม』

ไม่ใช่ว่าฉันลืมหรอกนะ

ฉัน、แค่กำลังคิดว่าเนมเลสน่าจะทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้

แม่นั้นทำสิ่งที่ไม่จำเป็น、เหมือนเล่นขัดขวางส่คอมเมดี้แก๊กพัดฟาดหัว

ในขณะที่ฉันมองหาสหายที่แท้จริงของมิยูเมะจัง、ขณะเดียวกันก็ตรวจสอบคาน่อนจังด้วย

ยาเร๊ยาเร๊、สาวสวยลึกลับมีเรื่องให้ทำมากมายดังนั้นจึงเป็นปัญหาเน๊

『เนมเลส、เป็นใครกันแน่……！』

หยุดเถอะ、มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนพ่ายแพ้

■

ในห้องพยาบาล มีเสียงเล็ก ๆ เสียงเครื่องกลดังขึ้นเป็นระยะ、จู่ ๆ สิ่งนั้นก็ลุกขึ้น

เวลาประมาณเที่ยงคืนแล้ว

「……」

มีบางอย่างยังไม่เพียงพอ

นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด

ฉันนอนไม่หลับด้วยอาการไม่สบายนี้

ในท้ายที่สุด、สิ่งนั้นลูบท้องของเธอโดยไม่รู้ตัวและตระหนักถึงธรรมชาติที่แท้จริงของความไม่สบายของตัวเอง

น้ำลายสะสมในปาก、และท้องที่คำราม

ถูกต้องเลย、ตัวเธอกำลังหิว

「……หิวจังเลย」

ฉันไม่ได้กินข้าวมาหนึ่งวันแล้ว

การมีชีวิตอยู่คือการกิน

เช่นนั้นแล้ว、ในกรณีนี้ฉันต้องกินและอยู่

「ข้าว、ต้องกิน」

มันเป็นสัญชาตญาณที่ควบคุมการกระทำของสิ่งนั้น

ฉันทิ้งเท้าลงบนพื้นด้วยเท้าเปล่า、โดยที่ไม่แม้แต่จะสวมรองเท้า

และจากนั้น、ก็ออกจากห้องโรงพยาบาลไปอย่างไม่มั่นคง

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ