ตอนที่ 11 การแนะนำตัวมักไม่ค่อยราบรื่น 1
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออาริสุงาวะ ยูกิ ตั้งแต่วันนี้จะมาทำงานในฐานะสมาชิกสภานักเรียนค่ะ”
เมื่อเข้ามาในห้องสภานักเรียน พบว่ามีคนอยู่สองคนในนั้น
คนหนึ่งคือประธานนักเรียน โอคามิ ชิซุกะ
เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างซึ่งมีป้ายเขียนว่า “ประธาน” และกำลังเขียนเอกสารบางอย่างอยู่
อีกคนหนึ่งเป็นผู้ชายใส่แว่น นั่งอยู่ที่โต๊ะซึ่งมีป้ายเขียนว่า “เหรัญญิก” เขาใช้แล็ปท็อปที่เต็มไปด้วยสติกเกอร์อนิเมะ จนมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นโอตาคุ
“อ้าว มาเร็วจังนะ”
ประธานนักเรียนเงยหน้าขึ้นมองเราทั้งคู่ ก่อนจะพูดว่า
“ขอโทษด้วยนะ รองประธานยังไม่มาเลย ระหว่างนี้ดื่มชารอกันไปก่อนแล้วกัน”
เธอจัดการชงชาให้พวกเราด้วยตัวเอง กลิ่นหอมของชาอบอวลไปทั่วห้องสภานักเรียน
“เชิญนั่งตรงเก้าอี้นั่นนะ”
“ขอบคุณค่ะ ขอรบกวนด้วยนะคะ”
ยูกิเดินไปนั่งที่มุมโซฟาไกลที่สุดจากผมเท่าที่จะทำได้…เศร้าจัง
“ร้อน!”
ยูกิจิบชาแล้วถึงกับสะดุ้งเพราะความร้อน ความลิ้นแมวของเธอนี่ไม่เปลี่ยนจริงๆ
ระหว่างที่จิบชา ผมมองสำรวจห้องสภานักเรียนอีกครั้ง
ขนาดของห้องเล็กกว่าห้องเรียนเล็กน้อย มีโต๊ะทำงานใหญ่หรูหราจำนวนหกตัว
กลางห้องมีโต๊ะยาวตั้งอยู่ มีโซฟาสองตัววางหันหน้าเข้าหากัน ดูเหมือนจะเอาไว้รับแขก
ผนังห้องมีประกาศนียบัตรต่าง ๆ ติดเรียงราย รวมถึงป้ายชื่อประธานนักเรียนในแต่ละรุ่น
ป้ายใหม่ล่าสุดเขียนไว้ว่า “ประธานนักเรียนรุ่นที่ 69 โอคามิ ชิซุกะ”
“ชาหวานมากไหม?”
“อร่อยมากค่ะ แต่ประธานไม่ต้องลำบากชงเองก็ได้ ครั้งหน้าฉัน…”
“ไม่เป็นไร ฉันชอบชงชานะ และฉันไม่ชอบระบบชนชั้นด้วย เพราะงั้นเธอไม่ต้องเกร็งมากก็ได้”
ประธานนักเรียนพูดพร้อมกับจิบชาด้วยท่าทางสง่างาม
จากนั้นเธอหันไปมองยูกิ
“อาริสุงาวะ…นี่เธอเป็นน้องสาวของรุ่นพี่ยูมะสินะ”
“ค่ะ…”
สีหน้าของยูกิหม่นลงเล็กน้อย
“พี่น้องกันทั้งคู่เก่งจริง ๆ ทั้งพี่ชายและน้องสาวนี่คะแนนดีเยี่ยมเลย”
“ไม่หรอกค่ะ ฉันได้คะแนนแค่รองอันดับหนึ่งเอง แต่พี่ชายได้อันดับหนึ่ง…”
“คะแนนน่ะเป็นแค่การประเมินเชิงเปรียบเทียบ ไม่ได้แปลว่าเธอด้อยกว่าเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะ…”
คำพูดที่นุ่มนวลของประธานดูเหมือนจะทำให้ยูกิคลายความกังวลไปได้บ้าง
ดูเหมือนประธานจะรับรู้ว่ายูกิมีปมเกี่ยวกับเรื่องนี้
ในอนาคต ยูกิเองก็เคยพูดถึงประธานในลักษณะเหมือนมองว่าเป็นพี่สาวที่เธอเคารพ ดังนั้นพวกเธอคงจะสนิทกันมากขึ้นในภายหลัง
“ขอโทษที! ฉันมาสาย!”
เสียงเปิดประตูห้องสภานักเรียนดังโครม ตามด้วยหญิงสาวผมสีน้ำตาลยาวรวบหางม้าด้านข้าง
เธอแต่งตัวแบบที่เรียกว่าขัดกับกฎระเบียบสุด ๆ รองเท้านักเรียนที่เหยียบส้นถุงเท้าหลวม ๆ กระโปรงสั้นแบบผิดระเบียบ และกระเป๋าที่ห้อยสายคล้องต่าง ๆ
สีผิวที่ดูแทนเล็กน้อยทำให้เธอดูเหมือนกับ “แก๊งสาวแกล” ในยุคเฮเซ
“ริสะ สายนะ ห้านาทีเลย”
“ขอโทษ ๆ พอดีต้องไปห้ามนักกีฬากรีฑากับฟุตบอลทะเลาะกันน่ะ”
เธอโยนตัวลงนั่งบนโต๊ะรองประธานนักเรียน พลางระบายอากาศด้วยมือ
“ทะเลาะกันเรื่องสนามเหรอ?”
“เปล่า ทะเลาะกันเรื่องว่า ‘คิโนโกะ โนะ ยามะ’ กับ ‘ทาเคโนโกะ โนะ ซาโตะ’ อันไหนอร่อยกว่ากัน”
(TLN: ชื่อยี่ห้อขนม)
“…สงครามคิโนโกะ-ทาเคโนโกะ”
“ฉันบอกไปว่า ‘โกดิว่า’ อร่อยกว่า แล้วก็จบเลย”
โกดิว่าเหรอ…โห วิธีเจรจาโคตรเหนือชั้น
“นี่เด็กปีหนึ่งใช่ไหม? เอ๋ ทำไมมีแค่สองคนล่ะ?”
“อ๋อ คุณนิซุมะขอพักการเรียนชั่วคราวน่ะ”
พักการเรียน!? เพิ่งเปิดเทอมไม่ทันไรเลยนะ
“ป่วยเหรอคะ?”
“เปล่าหรอกค่ะ อาจารย์บอกว่าเธอเป็นนักแสดง จริง ๆ ละครเวทีที่แสดงควรจบตั้งแต่ต้นเดือนเมษายน แต่เลื่อนออกไปอีกหนึ่งเดือน”
“เป็นนักแสดงเหรอ…”
น่าทึ่งจริง ๆ ไม่ใช่แค่การที่เธอเป็นนักแสดง แต่ยังสอบติดที่นี่ในอันดับสามอีกด้วย
“คนที่เพิ่งเข้ามาเรียนก็พักการเรียนแบบนี้ จะปล่อยให้เข้าร่วมสภานักเรียนได้เหรอคะ?”
“พอเธอจบงานแสดง เธอก็จะมุ่งมั่นกับการเรียน ฉันอยากให้พวกเธอช่วยอดทนนิดหนึ่ง ฉันจะช่วยเต็มที่ด้วยนะ”
“เข้าใจแล้วค่ะ พวกเราจะพยายามทำให้ดีที่สุด”
ยูกิดูเหมือนจะถือโอกาสแสดงความมุ่งมั่น รีบพยักหน้าอย่างตั้งใจ
“แปลว่าช่วงนี้ก็อยู่กันแค่สองคนสินะ?”
“พูดจาแปลก ๆ น่า ที่นี่ไม่ได้มีแค่เราสองคนซะหน่อย”
พอผมพูดออกไปแบบนั้น ยูกิก็สวนกลับทันทีด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
![[นิยายแปล] Tanin wo Yosetsukenai Buaisouna Joshi ni Sekkyou shitara, Mechakucha Natsukareta](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/01/10587_cover.jpg?resize=151,215 "[นิยายแปล] Tanin wo Yosetsukenai Buaisouna Joshi ni Sekkyou shitara, Mechakucha Natsukareta")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
