ตอนที่ 6 การเชิญชวนของเพื่อนร่วมชั้นสาว
หลังจากพิธีปฐมนิเทศเสร็จสิ้น ก็มีการแบ่งห้องเรียนและการปฐมนิเทศเพิ่มเติมอีกเล็กน้อย
“เยส!”
เมื่อมองเห็นรายชื่อแบ่งห้องเรียน ผมก็แอบทำท่าชัยชนะในใจ เพราะว่า… ผมได้อยู่ห้องเดียวกับยูกิ ยูกิอยู่ตรงกลางห้องด้านหลังสุด ส่วนผมนั่งริมหน้าต่างแถวที่สามจากด้านหน้า แม้ว่าจะไม่ได้ได้นั่งข้างกัน แต่การได้อยู่ห้องเดียวกันก็นับว่าเป็นความสุขที่ไม่อาจหวังมากไปกว่านี้แล้ว
“งั้นตั้งแต่พรุ่งนี้ ขอฝากตัวด้วยนะ”
คาซามะ อาจารย์ประจำชั้นกล่าวปิดท้าย และวันนี้ก็จบลงด้วยการปล่อยให้กลับบ้าน พรุ่งนี้จะเริ่มการเรียนการสอนตามปกติ
“นี่ๆ ซูซุฮาระคุง มาแลกอีเมลกันหน่อยสิ”
ในขณะที่ผมกำลังเปิดดูคู่มือสำหรับนักเรียนใหม่ที่แจกมา ก็มีผู้หญิงสองคนเดินมาทักทาย
“เอ๋?”
ผมตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆ ก็มีคนมาคุยด้วย ด้วยรูปลักษณ์และบุคลิกของพวกเธอ มันชัดเจนว่าทั้งสองคนเป็นสาวกลุ่ม “ระดับท็อป” หนึ่งในนั้นชื่อชิโนซากิ และอีกคนคือโคบายาชิ ถ้าจำไม่ผิด พวกเธอแนะนำตัวไว้ตอนต้น และด้วยความน่ารักของทั้งคู่ ทำให้ผมจำได้ขึ้นใจ
ดูเหมือนชิโนซากิจะสังเกตเห็นว่าผมมีท่าทีงงๆ จึงรีบพูดต่อ
“คือแบบว่า เรากะว่าจะเก็บอีเมลของทุกคนในห้องน่ะ อยากสนิทกับเพื่อนทุกคน เพราะพวกเราได้มาอยู่ห้องเดียวกันไง!”
โกหกแน่นอน! ถ้าเธอต้องการจะแลกอีเมลกับเพื่อนทุกคนในห้องจริงๆ ทำไมถึงมาเริ่มที่ผมซึ่งนั่งอยู่ไกลจากที่พวกเธอที่สุดล่ะ? นอกจากนี้ สายตาของพวกเธอ… เหมือนสายตาของสาวๆ ที่เคยเข้าหาผมตอนที่ผมเป็นหัวหน้าบริษัทใหม่ๆ อย่างเห็นได้ชัด ซึ่งมันหมายความว่า…
แต่ให้ตายเถอะ ชื่อเสียงจากการเป็นนักเรียนเกียรตินิยมอันดับหนึ่งนี่มันสุดยอดจริงๆ ตอนอยู่โรงเรียนเก่า ไม่มีสาวคนไหนมาขอแลกเบอร์เมลกับผมแบบนี้เลย!
เบอร์เมลของสาวน่ารักแบบนี้… ถ้าถามว่าอยากได้ไหม? แน่นอนว่าอยากได้สุดๆ แต่…
ผมพนมมือขึ้นและทำสีหน้าที่ดูเหมือนรู้สึกผิดเล็กน้อย ก่อนจะตอบไปว่า
“ขอโทษนะ จริงๆ วันนี้ดันลืมเอามือถือมา คงเพราะตื่นเต้นกับพิธีปฐมนิเทศน่ะ”
“อ๋อ เหรอ เสียดายจัง แต่จริงสิ นายดูไม่เหมือนคนที่ตื่นเต้นเลยนะ พูดซะคล่องเลย”
“ใช่ๆ ฉันนึกว่าเขามั่นใจสุดๆ ซะอีก แบบนี้ยิ่งรู้สึกสนิทขึ้นมาเลย”
“พรุ่งนี้ฉันจะเอามานะ ไว้ตอนนั้นเราค่อยแลกกัน”
“อื้อๆ”
เฮ้อ… ดีจังที่สามารถปฏิเสธได้แบบไม่ทำให้สถานการณ์ดูแย่ อีเมลของสาวน่ารักน่ะ แน่นอนว่าอยากได้ แต่คนที่ผมอยากได้เป็นคนแรกน่ะ… มีอยู่ในใจแล้ว
ผมหันไปมองผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ไม่ไกล
“นี่ๆ อาริสุงาวะซัง มาแลกอีเมลกันเถอะ!”
ชิโนซากิและโคบายาชิเดินไปหายูกิ สองคนนั้นมันซื่อสัตย์ต่อความต้องการของตัวเองจริงๆ คราวนี้เล็งไปที่นักเรียนอันดับสองของชั้นอย่างยูกิแล้ว ดูเหมือนแผนการเก็บอีเมลของทุกคนในห้องจะกลายเป็นแค่คำพูดเล่นๆ ไปซะแล้ว พวกสาวๆ ระดับท็อปมักจะเข้ากลุ่มกับคนที่เหมือนตัวเอง ยูกิที่มีทั้งความสวยและเก่งครบเครื่อง ดูเหมือนจะถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มเดียวกับพวกเธอ
“ไม่เคยเห็นผมสีเงินแบบนี้มาก่อนเลย มันดูนุ่มลื่นจัง”
“เธอเป็นลูกครึ่งใช่ไหม? ได้ยินตอนแนะนำตัวล่ะ”
โคบายาชิยื่นมือออกไปเหมือนจะสัมผัสผมของยูกิ
“อย่าแตะ”
ยูกิสะบัดมือของโคบายาชิออก และมองเธอด้วยสายตาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง
“เอ๊ะ… ขะ… ขอโทษ”
โคบายาชิที่โดนปฏิเสธอย่างชัดเจนจนตกใจ ทำหน้าไม่สู้ดีและถอยหลังออกไปเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้เอามือถือมาด้วย”
“หา? ลืมเหรอ?”
“ไม่ได้ลืมหรอก แค่คิดว่ามันไม่จำเป็นในที่ที่มาเพื่อเรียน”
“อ๋อ… แต่ไม่มีมันจะไม่สะดวกเหรอ?”
“ไม่เลย”
ยูกิเก็บกระเป๋าที่จัดเสร็จแล้วและเตรียมจะเดินออกไป
“อะ เดี๋ยวสิ งั้นแบบนี้… ไปคาราโอเกะกันไหม?”
โคบายาชิรีบหยุดเธอไว้
“คาราโอเกะเหรอ?”
“ใช่! เพื่อทำความรู้จักกันมากขึ้น แล้วก็มีเรื่องอยากถามเธอเยอะเลย”
“ไม่ไป”
ยูกิปฏิเสธเสียงเรียบอย่างชัดเจน พร้อมส่ายหัว
“การแวะสถานที่บันเทิงระหว่างทางกลับบ้าน มันผิดกฎโรงเรียน”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและหนักแน่น
“ผิดกฎก็จริง… แต่มันก็ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นนี่นา ถ้าไม่โดนจับได้ก็ไม่เป็นไรหรอก”
“การกลัวหรือไม่กลัว ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ฉันแค่เคารพในกฎระเบียบที่กำหนดไว้เท่านั้น”
“งั้น… เอาไว้คราวหน้านะ…”
พวกเธอเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ
ถึงจะพูดว่า “คราวหน้า” แต่ผมว่าคงไม่มี “คราวหน้า” สำหรับยูกิอีกแล้วล่ะ
“ฮ่ะๆ… แบบนี้นี่เอง…ไม่ธรรมดาเลย”
ผมที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดได้แต่ยิ้มขื่นออกมา นี่คือยูกิเมื่อ 15 ปีก่อน ผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงเรียกช่วงเวลานี้ว่า “ประวัติศาสตร์ดำมืด” แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกอยากเห็นตอนที่เธอเปิดใจขึ้นมา ความต่างระหว่างยูกิในวัยนี้กับตอนที่เธอโตแล้ว น่าจะทำให้ปฏิกิริยาในตอนนั้นดูน่าสนใจไม่น้อย
“น่าสนุกดีนี่”
ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราคือศูนย์ ระดับความยากในการเข้าใกล้เธออยู่ที่ขั้นสุด แต่ผมมีสิ่งที่คนอื่นไม่มี
[การรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเธอในอนาคต]
เอาล่ะ ได้เวลาเริ่มต้น “ช่วงวัยรุ่นครั้งที่สอง” ของผมแล้ว!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
