สามีข้าคือขุนนางใหญ่บทที่ 976-2 เส้นทางของนาง (ฉบับเซียวจี่ vs ซิ่นหยาง) (2)

บทที่ 976-2 เส้นทางของนาง (ฉบับเซียวจี่ vs ซิ่นหยาง) (2)

บทที่ 976 เส้นทางของนาง (ฉบับเซียวจี่ vs ซิ่นหยาง) (2)

……….

องค์หญิงน้อยแห่งตงอี๋รู้สึกว่าหัวข้อของตนไม่มีอะไรให้พูด จึงหันมององค์หญิงซิ่นหยาง “มีข่าวลือว่าความสัมพันธ์ของเจ้ากับท่านโหวไม่สู้ดี แต่ข้าไม่คิดอย่างนั้น เพราะเจ้ามาถามข่าวทหารทุกวัน”

“ข้า…” ความคิดเล็กๆ น้อยๆ ขององค์หญิงซิ่นหยางถูกเปิดเผย นางจึงรู้สึกเขินอาย “ข้าเป็นองค์หญิงแห่งแคว้นจาว เป็นเรื่องปกติที่ข้าจะใส่ใจข่าวทหาร”

ไฟแห่งความอยากรูเอยากเห็นขององค์หญิงน้อยแห่งตงอี๋ลุกโชน “เจ้ามาที่นี่เพราะราชโองการหรือ เจ้าคิดว่าฮ่องเต้ส่งเจ้ามาเฝ้าจับตาเซวียนผิงโหวอย่างนั้นหรือ”

สาวน้อยผู้นี้พูดอะไรเนี่ย

ความสัมพันธ์ระหว่างนางกับเซียวจี่แย่จนแพร่สะพัดไปถึงหูชาวตงอี๋แล้วหรือ

องค์หญิงซิ่นหยางค่อนข้างโกรธกริ้ว

ด่านตงหลินมีข่าวสงครามส่งกลับมาทุกวัน ชาวตงอี๋จับตัวผู้นำทัพของแคว้นเจาได้แล้ว และจะล่อแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเจาเข้าป่า พวกเขาชำชองในการทำสงครามในป่าทึบ อาศัยความได้เปรียบทางภูมิประเทศโจมตีกองทัพใหญ่ของแคว้นเจาจนเสียหายยับเยิน

เซียวจี่ใช้กลยุทธ์แปลกใหม่ ไม่ได้สู้รบกับพวกเขาโดยตรง แต่นำฉังจิ่งลอบบุกรังของกองทัพใหญ่ตงอี๋ และสังหารแม่ทัพใหญ่ตงอี๋

จนกระทั่งวันที่สิบ ด่านตงหลินได้รับข่าวดีมาตลอด

แต่แล้วในเช้าตรู่ของวันที่สิบเอ็ด ข่าวร้ายก็มาเยือนค่ายทหาร – เซียวจี่ถูกธนูหลงของทหารต้าอี๋ยิงระหว่างทางกลับค่ายทหารเพื่อคุ้มกันทหารที่บาดเจ็บ เป็นตายร้ายดีไม่อาจทราบได้!

ขนลุกซู่จากปลายเท้าสู่ศีรษะขององค์หญิงซิ่นหยาง ราวกับว่านางตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง

อวี้จิ่นมองนางด้วยความกังวล “องค์หญิง ข่างทหารอาจรายงานคลาดเคลื่อน เจ้าอย่างเพิ่งกังวลไป ประเดี๋ยวข้าส่งคนไปสืบความ – องค์หญิงเจ้าทำอะไร!”

องค์หญิงซิ่นหยางเดินออกที่พักชั่วคราว

นางตรงไปที่คอกม้า เลือกม้าชั้นดีตัวหนึ่ง และเมื่ออวี้จิ่นรีบตามมา นางก็ขึ้นหลังม้าแล้ว

อวี้จิ่นคว้าบังเหียง มองนางด้วยความหวาดกลัว “องค์หญิง…ท่านโหวบอกให้เจ้ารอเขาอยู่ในค่ายทหาร… อย่าผลีผลาม…”

องค์หญิงซิ่นหยางไม่ใช่คนผลีผลาม แม้เหล่าเหลียงอ๋องเฟยจะปรากฏตัวตรงหน้านางด้วยจุดประสงค์ที่เห็นแก่ตัวและน่ารังเกียจ นางก็ไม่เคยลงมือตอบโต้โดยไม่คำนึงถึงผลลัพธ์ที่ตามมา

ทว่าขณะนี้ นางไม่อาจควบคุมตัวเองให้ออกไปตามหาเขาได้

นางคิดว่ามีคำตอบที่อวี้จิ่นให้ตามหาได้แล้ว

แต่เขาก็ยังไม่ทราบคำตอบของนาง

นางอยากบอกเขา

ม้าขององค์หญิงซิ่นหยางหายเข้าไปในท้องฟ้าสีขาวอันกว้างใหญ่ และหลงอีก็ติดตามนางไม่ห่าง

ทั้งสองมาถึงด่านตงหลิน

หลังจากมาถึงด่านตงหลิน การคาดเดาของอวี้จิ่นก็ได้รับการยืนยัน – คนที่โดนธนูหลงยิ่งไม่ใช่เซวียนผิงโหวเซียวจี่ แต่เป็นฉังจิ่ง

ฉังจิ่งไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส เพียงผิวหนังถลอก เขาและเซวียนผิงโหวโหวตกลงไปในหลุมหิมะในป่าทึบ จึงนำไปสู่ความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้

“เซวียนผิงโหวล่ะ” องค์หญิงซิ่นหยางถามฉังจิ่งที่อยู่ในค่ายทหารบาดเจ็บ

ฉังจิ่งตอบอย่างโศกเศร้า “ข้าไม่รู้ ข้าหมดสติหลังจากตกลงไปในหลุมหิมะ พอฟื้นก็ถูกเขาแบกกลับค่ายทหารบาดเจ็บแล้ว”

องค์หญิงซิ่นหยางเรียกทหารประจำค่ายจางหู่มา และเปิดเผยตัวตนของนางให้จางหู่ทราบ “พาข้าไปที่เกิดเหตุ”

“ขอรับ!” จางหู่กำหมัดขานตอบ

กลุ่มคนมาถึงป่าทึบที่เซวียนผิงโหวและฉังจิ่งประสบอุบัติเหตุ กล่าวอย่างเคร่งครัด สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่พื้นที่ของชาวตงอี๋ ภูมิประเทศที่นี่ก็ซับซ้อนเหลือเกิน แม้แต่ชาวตงอี๋ที่ชำชองการทำสงครามในป่าทึบก็ไม่กล้าเดินเตร่

จางหู่เอ่ย “องค์หญิง ข้างหน้าอันตราย ให้ข้าน้อยไปดูดีกว่า”

องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ยเสียงราบเรียบ “ไม่เป็นไร”

กลุ่มคนเดินตามรอยเท้าบนหิมะ มุ่งหน้ามาถึงหุบเขาแคบๆ ทันใดนั้นเอง หลงอีก็นั่งลง ใช้มือขุดและหยิบป้ายแขวนเอวออกมา

นี่คือป้ายแขวนเอวประจำจวนเซวียนผิงโหว

หลงอีขุดต่อจนกลายเป็นหลุมเล็ก

เขามุดศีรษะลงเข้าไปในหลุม มองไปรอบๆ แล้วอ้าปากตะโกน “โห…ว้าว..”

“หลงอี พบอะไรหรือไม่” องค์หญิงซิ่นหยางเดินเข้ามาถาม

หลงอีดึงศีรษะออกจากหลุดและตอบนางว่า มีคนอยู่ข้างล่าง ได้รับบาดเจ็บ ลมหายใจแผ่วเบามาก”

เขาเอ่ยพลางมอบป้ายอาญาสิทธิ์ส่งให้กับองค์หญิงซิ่นหยาง

องค์หญิงซิ่นหยางจดจำป้ายนี้ได้ ดวงตาลุกวาว เอ่ย “เป็นของประจำกายเซียวจี่! คนที่อยู่ด้านล่าง…อาจเป็นเซียวจี่ใช่หรือไม่”

“ลงไปไม่ได้” หลงอีเอ่ย

จางหู่ก็เดินมา คุกเข่าตรงข้ามกับหลงอี และพิจารณาหลุมอย่างละเอียด สีหน้าก็ตึงเครียดขึ้นมา เขาหันไปเอ่ยกับทหารที่อยู่ใกล้ๆ และถือพลั่วเดินมาฝั่งนี้ “พวกเจ้าอย่ามา!”

ทุกคนรีบหยุด

จางหู่เอ่ยอย่างประหม่า “หินเหนือหลุมนี้ไม่แข็งแรง อาจพังทลายได้ทุกเมื่อ หากคนด้านล่างคือท่านโหวจริง เขาอาจถูกหินถล่มทับตาย”

องค์หญิงซิ่นหยางมองปากหลุมอันคับแคบ ไม่เข้าใจว่าคนทั้งคนจะตกลงไปในนั้นได้อย่างไร

“ขุดหลุมให้ใหญ่ขึ้นได้หรือไม่” นางเอ่ยถาม

จางหู่ส่ายศีรษะ “ไม่ได้ ขุดก็พังทันที วิธีเดียวคือดูว่ามีทางออกอื่นด้านล่างหรือไม่ แล้วให้ท่านโหวออกทางนั้น”

องค์หญิงซิ่นหยางกำมือแน่น “หากไม่มีทางออกอื่นล่ะ”

จางหู่ตอบ “บางทีท่านโหวอาจออกจากหลุมด้วยตัวเอง”

องค์หญิงซิ่นหยางขมวดคิ้วเอ่ย “แต่หลงอีบอกว่าลมหายใจของเขาอ่อนแอมาก เขาจะออกมาเองได้อย่างไร”

จางหู่กระซิบ “เช่นนั้น ก็รอจนกว่าท่านโหวจะหายดีก่อน…”

องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ยด้วยความโกรธ “เขาอยู่ด้านล่างทั้งหนาวและหิว จะฟื้นตัวได้อย่างไร! วันเดียวก็หนาวตายแล้ว!”

จางหู่ก็ถูกเข้าใจผิด เขาไม่ได้ไม่อยากช่วยท่านโหว แต่สถานการณ์ตรงหน้าคือยากลำบากจริงๆ

หลงอีหมุดศีรษะเข้าไปในหลุมอีกครั้ง แล้วแลบลิ้นออกมา “โอ้ยๆๆ …”

เขามุดลงไปจนคอติด

จางหู่ผอมกว่าเขา แต่ก็ลงไปไม่ได้

เขาเลือกทหารที่ตัวเล็กที่สุด ก็พบว่าใหญ่เกินไป

“พวกเจ้าหลบไป” องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ย

ทุกคนตกตะลึง

องค์หญิงซิ่นหยางค่อยๆ เดินมาที่ปากหลุมอย่างระมัดระวัง นางก้มตัวลองมุด แต่ก็ติดไหล่นิดเดียว

เมื่อเห็นว่านางจะลงไปด้วยตัวเองจริงๆ จางหู่ก็อดสีหน้าเปลี่ยนไม่ได้ “องค์หญิง! ไม่ได้! อันตรายมาก! อีกอย่างคือไม่อาจแน่ใจได้ว่าคนผู้นั้นคือท่านโหว! ท่านอย่าเสี่ยงด้วยตัวเองเลย!”

นางยืดตัวขึ้นและเอ่ยเสียงราบเรียบ “หันหลังไปให้หมด”

ทุกคนยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก

องค์หญิงซิ่นหยางยกมือถอดเสื้อผ้าของตน

จางหู่รีบหลับตา หันหลังและสั่งการ “หันหลังไปหมด! หลับตาด้วย!”

องค์หญิงผู้สูงศักดิ์ที่ไม่แม้แต่จะเปิดผ้าคลุมหน้าต่อสาธารณชน ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นท่ามกลางสายตาของทหารนับร้อย

เมื่อเหลือเพียงชุดชั้นในบางๆ ร่างกายที่ผอมบางก็แทบจะปลิวไหวไปตามแรงลมหนาว

ร่างกายนางหนาวสั่นด้วยความเย็น สายตาจ้องมองไม่กระพริบ ตัวสั่นระรัว ฟันกระทบกัน และใจสั่นตลอดเวลา

ทว่านางไม่ย่อท้อ มองปากถ้ำหลุมอันมืดมิด หลับตาและกระโดดลงไป!

……….

สามีข้าคือขุนนางใหญ่

สามีข้าคือขุนนางใหญ่

Score 10
Status: Completed
นิยายแปลไทยเรื่อง : สามีข้าคือขุนนางใหญ่ ชื่อภาษาอังกฤษ : The Grand Secretary's Pampered Wife ผู้เขียน : เพียนฟางฟาง(偏方方) ในอนาคตเขาจะได้เป็น 'ขุนนางใหญ่' อย่างนั้น 'เจ้' คนนี้จะประคอง 'สามี' คนนี้ ให้ไปถึงฝั่งฝันนั้นเอง! รายละเอียด นิยายโรแมนติก-คอเมดี้ ผู้เขียนเดียวกับเรื่องหมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม! จากสายลับสาวสวยแห่งยุคปัจจุบันต้องทะลุมิติมาอยู่ในร่างของ กู้จียว หญิงอัปลักษณ์สติไม่สมประกอบแห่งหมู่บ้านชนบทห่างไกล แม้สติไม่สมประกอบแต่ชอบคนหน้าตาดี กรรมเลยไปตกที่ เชียวลิ่วหลัง ที่เจ้าของร่างช่วยเหลือเอาไว้โดยบังเอิญ เพราะบุญคุณเชียวลิ่วหลังจึงต้องแต่งเข้าอย่างไม่เต็มใจและยังรังเกียจเจ้าของร่างเดิมสุดใจ แต่พราะ "ฝันบอกเหตุ' ที่ร่างเดิมมีทำให้ กู้เจียวคนหม่ได้รู้ว่าเขี้ยวลิ่วหลังสามีของนางคนนี้ ในนาคตจะได้กลายเป็นขุนนางใหญ่ของราชสำนัก เพราะงั้นนางจะปกป้องเขาจากภัยร้ยทั้งหลายเพื่อประคองเขาชื้นสู่ตำแหน่งอย่างราบรื่นเอง!

Options

not work with dark mode
Reset