[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 85 สาวดุ้นอิมมิเทชั่น(เลียนแบบ)คลั่งหน้าอก

ตอนที่ 85 อิมมิเทชั่น(เลียนแบบ)คลั่งรัก

ณ ชั้นบนสุดของอาเรียนรอด、โรคุฮาระอยู่กับเอย์น่าในห้องที่แสงจากดันเจี้ยนคอร์สามารถมองเห็นได้ราวกับดวงดาว

โรคุฮาระยังรู้สึกแย่เช่นเคยที่ต้องถูกผลักให้อยู่ข้างหน้าตลอด、ส่วนเอย์น่าดูค่อนข้างอึดอัด

「ย้า、ดีใจที่มากันเน๊ะ」

เมื่อเห็นทั้งสองคน、ประธานก็ขอให้ทั้งคู่นั่งลงบนที่นั่งอย่างเหมาะสม

หลังจากแน่ใจว่านั่งกันแล้ว、ประธานก็เปิดปากขณะมองขึ้นไปบนเพดาน

「การชำระหนี้ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีใช่ไหม？ รอบนี้、ดูเป็นจำนวนเงินที่หลุดโลกดีนะ」

「ไม่ใช่ปัญหาหรอกเน๊ ข้าคืนไปครึ่งหนึ่งแล้ว」

「สมกับที่เป็นＳแร๊งค์เลยเน๊ะ ยอดเยี่ยมมาก」

ประธานกล่าวในลักษณะเดียวกับที่ครูชมเด็ก

บางทีอาจเป็นเพราะไม่ชอบทัศนคติของเขา、โรคุฮาระเลยตะคอกอย่างจงใจ

「ฟุน、ทำเป็นพูดดีไป ที่เรียกมา、คงกะจะใช้งานข้าเพื่อช่วยชำระหนี้ส่วนที่เหลืออีกครึ่งให้งั้นสินะ？」

「เข้าใจได้เร็วดี」

「คิดว่ามันเกิดเรื่องพรรค์นี้มากี่ครั้งแล้วล่ะ」

นี่คือ、การแลกเปลี่ยนร่วมกันระหว่างโรคุฮาระกับประธาน

โรคุฮาระจะมอบผลลัพธ์ในภารกิจที่แน่นอนเสมอ

ทว่า、ในกระบวนการนี้ สิ่งต่าง ๆ มักจะเกิดความยุ่งเหยิง

แต่ละครั้ง、เขาได้ทำภารกิจที่อันตรายมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งนำเขาเข้าใกล้ก้นบึ้งของเมืองแห่งโรงเรียน ฮิโนะซึจิมากขึ้น

「ม๊า、คราวนี้ไม่ใช่ภารกิจที่ยากนักหรอก ……อาจจะน่าเบื่อสำหรับเธอเลยก็ได้」

「หลังจากกับดักหนูยังมีอีกเรอะ」

「――พวกศาสตราจารย์(สายบริหาร)และแพทย์เริ่มเคลื่อนไหวอย่างจริงจัง อาจเป็นเพราะพลังยับยั้งของศาสตราจารย์หมดไปแล้ว」

「……เห้」

โรคุฮาระยิ้มเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่มาที่นี่

「ฉันอยากให้เธอจับตาดูพวกเขาไว้ แม้ว่าฉันจะอดทนต่อกิจกรรมบางอย่างของสนธยาสีเงินได้、แต่ไม่ได้อนุญาตให้มีอิสระอย่างสมบูรณ์น่ะ ตราบใดที่ยังทำงานเพื่อมนุษยชาติ」

「โอยโอย、งั้นก็เป็นเพื่อนกันไม่ใช่รึไง พวกแกน่ะ」

「ในแง่ของการกอบกู้โลกก็ใช่เน๊ะ สามารถเรียกพวกเขาว่าสหายได้ ทว่า、พวกเขาและฉันมีการตีความเรื่องความรอดต่างกัน ดังนั้นแล้ว、พวกเขาจึงถือเป็นศัตรูในเวลาเดียวกัน」

ประธานกล่าว、ในขณะที่เอื้อมมือออกไปราวกับต้องการคว้าความแวววาวของดันเจี้ยนคอร์

「แต่หากมีอะไรเกิดขึ้น、ก็อยากขอให้เธอฆ่าพวกเขาซะ」

「เป็นข้าจะดีแล้วเรอะ？」

「แน่นอน เพราะเธอเป็นคนดีมีน้ำใจเน๊ะ ริวโกะคุงทนการฆ่าคนไม่ได้、ส่วนทาทาริคุงก็มีบุคลิกภาพล้มเหลว มีปัญหาอื่น ๆ อีกหลายอย่างเน๊ะ……เธอกับยูกิฮิระคุงกำลังเดือดร้อนด้วยแหละนะ」

ประธานมองไปที่โรคุฮาระ

「และฉันคิดว่าเธอเป็นคนที่เหมาะสม、เพราะในอดีตที่ผ่านมาเธอเคยฆ่าวิทยากรมาก่อน」

「……っ」

วิทยากร、ร่างกายของเอย์น่าสั่นสะท้านทันทีที่ชื่อนี่โผล่ขึ้นมา

ความสั่นสะท้านและอารมณ์อันมืดมนที่ไหลออกมาจากส่วนลึกภายในร่างกาย、เป็นมรดกเชิงลบที่ฝังอยู่ในร่างกายและจิตใจจากอดีต

ในขณะที่กำลังจะมองไปที่โรคุฮาระราวกับกำลังร้องขอความช่วยเหลือ、ก็มีมือหนึ่งวางบนหัวของเธอและลูบอย่างแรง

ทันใดนั้น、ความรู้สึกไม่พึงประสงค์จากก่อนหน้านี้ก็หายไปที่ไหนสักแห่งทันที

「……ลีคเดอร์」

โรคุฮาระยังคงคุยกับประธานต่อไปโดยไม่หันมามองเอย์น่า　

「มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนชั่วแบบนั้นจะต้องตาย โดยส่วนตัวแล้ว ข้าก็ไม่คิดให้อภัยพวกแกและคนอื่น ๆ ที่ตั้งชื่อวิทยากรให้มันหรอกนะ」

「นั่นเป็นความผิดของฉันเอง ฉันทำให้เอย์น่าคุงต้องเจอกับประสบการณ์อันเจ็บปวดเป็นพิเศษเน๊ะ」

「ไม่ค่ะ、……ไม่เป็น、ไร」

เอย์น่าซึ่งดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้、คว้าชายเสื้อของโรคุฮาระเอาไว้โดยไม่รู้ตัว

โรคุฮาระเมื่อเห็นแบบนี้、จึงหันไปหาประธานอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร

「จะทำไหม？」

「……ยังไงก็เคลียร์เรื่องหนี้ให้จริงไหม？ ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธเน๊」

「ขอบใจมาก、โรคุฮาระคุง อ้า、ก่อนหน้านี้ฉันบอกว่าเป็นศาสตราจารย์(สายบริหาร)กับแพทย์ก็จริง、แต่โดยพื้นฐานแล้ว ฉันอยากให้เธอติดตามศาสตราจารย์(สายบริหาร)ไว้」

「ม๊า、ดูเหมือนเขาจะเป็นตัวปัญหาที่สุดน๊า」

「นั่นก็จริง……」

ประธานลังเลที่จะพูดสื่อความหมายบางอย่าง、จากนั้นเขาก็พูดต่อ

「อันที่จริง、ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้แพทย์เป็นใคร」

「โอ๊ยโอ๊ย、แปลว่ารอดจากการสอดแนมไปแล้วใช่ไหมเน๊」

「อิย๊า、แพทย์น่าทึ่งมากเน๊ะ การตีความเอกลักษณ์ของรีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์จนเข้าใจกระจ่างได้อย่างรวดเร็ว ไม่เคยคิดเลยว่า、จะถูกเบี่ยงเบนไปสู่ระบบที่ช่วยให้มีตัวตันอยู่พร้อม ๆ กันเป็นไปได้」

เป็นกรณีที่น่าประทับใจสินะ、โรคุฮาระคิดในใจ

「ยังไงซะ、เธอก็มีความแปลกประหลาดที่ยังคงความแปลกประหลาด ถึงจะเหมือนอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง、แต่ถึงกระนั้นก็ยังหาตัวที่ไหนไม่เจอเลย แถมในหลาย ๆ ครั้งจะเหมือนมีตัวตนอยู่สิบคนในเวลาเดียวกัน หากต้องการจัดการเธอ、การเลือกโจมตีเจ้านายของเธออย่างศาสตราจารย์(สายบริหาร)น่าจะดีกว่า」

「ม๊า、ก็รู้สึกขอบคุณเลยที่มีบอสที่เข้าใจง่ายแบบนั้น ……ช่างมันไปก่อน、แต่ตำแหน่งของแพทย์ไม่เปลี่ยนแปลงเลยสิเน๊？」

ประธานยืนยันอย่างเงียบ ๆ

「อ้า――ที่สถาบันซิลเนียส」

■

ผู้ช่วยสาวสวยที่ลงเอยด้วยการตัดสินใจแก้ปัญหาเรื่องผีอันแสนวุ่นวายเองค๊า！

จะทำให้ดีที่สุดเองค๊า！

『ตั้งตารอเลยเน๊』

เห็นได้ชัดเลยว่านี่เป็นเรื่องราวของภาคแยก、แต่ช่วยไม่ได้แล้วน๊าถ้าจะจบแบบนี้

จะเป็นความคิดที่ดีที่จะจัดการสตอรี่ไลน์ให้เป็นระเบียบเรียบร้อยเพื่อให้มิยูเมะจังสามารถกลับมาได้ตลอดเวลา

ฉันจะรอคุณตลอดไปเน๊ะ、มิยูเมะจัง！

และ、นั่นคือสิ่งที่ฉันหมายถึง

「ถ้าอย่างงั้น、ยินดีต้อนรับสู่ห้องทดลองของอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่ท่านคาน่อนー！」

พวกเรามาอยู่ที่ห้องทดลองของคาน่อนจัง

เนื่องจากความวุ่นวายของผีเกิดในตอนกลางคืน、ทำให้ดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องหาอะไรฆ่าเวลาที่นี่จนถึงตอนนั้น

นี่คือห้องแล็บของสาวสวย、ดังนั้นฉันจึงรู้สึกตื่นเต้นล๊า

「ได้รับอนุญาตจากมิโรคุจังให้ค้างคืนได้แล้วค่ะ」

「ขอบคุณสำหรับการติดต่อนะ โทอาจัง」

รุ่นพี่มิโรคุได้รับแจ้งแล้วว่าพวกเราจะค้างคืนที่สถาบันซิลเนียส、แต่ดูจากปฏิกิริยาของโทจังแล้ว ดูเหมือนว่าจะง่ายมาก

ดีเลยดีเลย

ยังไงก็ตาม、แล็บนี้……

「สวยใช่ไหมล่ะเน๊ะ綺麗だね」

「อืม ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว……！」

จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้、ฉันอยู่ในสถานที่ที่ดูเหมือนบ้านขยะแห่งอนาคต ดังนั้นฉันจึงประหลาดใจที่ได้เห็นสภาพเป็นระเบียบเรียบร้อยเมื่อมาถึงสถานที่แห่งนี้

การทำความสะอาดห้องเป็น ไม่ใช่ค่าเริ่มต้นของผู้อยู่ในสถาบันซิลเนียส

「เอ๊ะ、ปฏิกิริยาของทั้งสองคนคืออะไรกันล่ะ หรือว่าบางที、พวกเธอกำลังคิดว่าฉันทำความสะอาดไม่เป็นเหมือนลุกะกันห๊า！？」

「……ไม่、ไม่ได้พูด เน๊？」

「อะ、อืม อะ、อะฮะๆๆๆ」

「โกหกกันให้เก่งกว่านี้หน่อยซี๊！？」

ทำไมถึงรู้ว่าโกหกกันล่ะ

มองทะลุโป๊กเกอร์เฟซของฉันได้งั้นเรอะ

『ตา、ส่ายไปทั่วล่ะ』

ก็นั่นสิน๊า

「ซ้าซ้า、มานั่งนี่กันก่อน ตอนนี้、ฉันจะชงกาแฟให้เอง อะ、รับน้ำตาลไหม？」

「ขอหนึ่งก้อนค่ะ」

「ผมขอกาแฟดำครับ」

ไม่มีทางที่สาวสวยลึกลับจะดื่มกาแฟใส่น้ำตาลจริงไหม！

กาแฟดำ、กับชาเท่านั้น！

「ดีล่ะ、ให้เป็นหน้าที่ฉันเองเน๊ะ！ ฉัน、เก่งเรื่องชงกาแฟล่ะ！ เรื่องนี้อุณหภูมิเป็นเรื่องสำคัญ！」

หลังจากพูดอย่างนั้น、คานอนจังก็หายตัวไปด้านหลังห้องทดลอง

พวกเรา、นั่งอยู่บนโซฟาสีขาวด้วยกัน

ถึงอย่างงั้นก็เป็นห้องที่สวยมาก

เป็นระเบียบเรียบร้อยมากจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเธอเป็นพี่สาวของมิยูเมะจัง

ให้ความรู้สึกเหมือน、ห้องในโรงพยาบาลที่ได้รับการทำความสะอาดอย่างพิถีพิถันมากกว่าห้องแล็บ

บางทีความจริงที่ว่ามีสวนเล็ก ๆ ไว้ชมวิวนอกหน้าต่าง、และมีกลิ่นแอลกอฮอล์ก็อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ฉันคิดเช่นนั้น

เหมือนกับห้องรอของโรงพยาบาล

「ไฮ、ขอโทษที่ให้รอ！」

ประมาณสิบนาทีต่อมา、คานอนจังก็กลับมาพร้อมกับแก้วสองใบ

ไอน้ำลอยขึ้นมาอย่างช้า ๆ ราวกับพิสูจน์ว่าเป็นของชงสดใหม่

「แล้ว、พวกเธอเป็นเพื่อนของมิยูเมะจังใช่ไหมเน๊ะ？ช่วยเล่าเรื่องให้ฟังทีสิ！」

ทันทีที่เธอวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะกระจก 、คานอนจังก็พูดด้วยแววตาเป็นประกาย

นี่เป็นการเคลื่อนไหวแบบเดียวกันกับที่พ่อแม่ทำกับเพื่อนของลูก ๆ

「ถึงจะบอกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่พวกเราเป็นเพื่อนกันได้แค่ประมาณหนึ่งวันเท่านั้นเอง มีเรื่องให้คุยไม่มากนัก โอเคไหมครับ？」

「ไม่เป็นไร！ ไม่สิ、แบบนั้นแหละยิ่งดีเลย พวกเธอเป็นเพื่อนคนแรกที่เด็กคนนั้นรู้จักในโลกภายนอกล่ะ ต้องมีบางอย่างที่น่าสนใจแน่นอนเลบ！ มีใช่ไหมเน๊ะ！」

ดูเหมือนไม่มีทางเลือกให้ปฏิเสธ

ม๊า、ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะปฏิเสธตั้งแต่แรกล่ะ

「มิยูเมะจัง、เป็นเด็กดีใช่ไหมล่ะ？เธอค่อนข้างจะโลภความรู้นิดหน่อย、แต่เธอก็ยังเป็นมนุษย์และน่ารักเน๊ะ！」

「ชะ、ใช่เน๊ะ」

อะ、นี่มันต่างออกไป เหมือนโดนดึงให้จมอยู่กับเรื่องการโอ้อวดในตัวน้องสาว

พอฉันตระหนักได้、ลิ้นของคาน่อนจังอยู่ในสภาพดีเยี่ยมเรียบร้อยแล้ว,

「ที่สถาบันซิลเนียส、ฉันคิดว่าการมีเพื่อนไม่กี่คนที่คล้ายกันนั้นไม่เพียงพอสำหรับมิยูเมะจังล่ะ เน๊เน๊、นี่เป็นครั้งแรกที่มิยูเมะจังจะสร้างไดฟ์เกียร์เพื่อใครบางคนเป็นครั้งแรกเลยนะรู้ไหม？」

นั่นเป็นสิ่งที่ดีมากเลยจริงไหม？ และ、คาน่อนจังก็พูดต่อ

เธอความสุขที่น้องสาวของตัวเองตัดสินใจเองได้อย่างงั้นสินะ

「ก่อนอื่น จะทำไดฟ์เกียร์ให้ทางไหนล่ะ？ กะแล้ว、ของเคย์คุงใช่ไหม？ เด็กคนนั้นวางแนวทางกลไกแล้วสินะ……！？ ก็ทำได้เน๊！」

「อะ、ไม่ใช่ครับ เป็นไดฟ์เกียร์ของรุ่นพี่พวกผมครับ เคยได้ยินชื่อเทรุคามิ มิซุฮิไหมครับ？」

คานอนจังส่ายหัวเหมือนขอโทษ、ให้กับคำพูดของฉัน

เห็นได้ชัดว่า、เธอจะไม่สนใจในสิ่งที่ไม่คิดสนใจมากนัก 

ฉันแน่ใจว่าการกลายเป็นＳแร๊งค์จะต้องกลายเป็นประเด็นร้อนไปทั่วแน่นอน、แต่ดูเหมือนว่าคาน่อนจังจะไม่รู้

「รุ่นพี่、ได้เป็นＳแร๊งค์เมื่อไม่นานมานี้ครับ แล้วก็、เพราะยังไม่มีไดฟ์เกียร์สำหรับＳแร๊งค์ ดังนั้นเธอเลยอาสามาสร้างให้นะครับ」

「……ไดฟ์เกียร์ของＳแร๊งค์、เด็กคนนั้น？」

「คะ、ครับ」

เกิดความเงียบขึ้นเล็กน้อย

「…………แปลกจังน๊า、ฉันไม่คิดว่าเด็กคนนั้นจะทำของระดับนั้นได้」

ชั่วครู่หนึ่ง、เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้นจริง ๆ ที่คาน่อนจังดูเหมือนไร้ความรู้สึก

ชั่วขณะต่อมาที่ฉันพยายามเพ่งสายตาไปที่เธอ สีหน้าของเธอก็กลับมาเป็นใบหน้าที่ยิ้มแย้ม、ราวกับว่าวิดีโอที่ถูกบังคับให้แทนที่

「เนะ、เนมเลสมอบให้ค่ะ、เธอบอกแบบนั้น」

โทอาจังพูดอย่างลังเลโดยไม่สบตา

ทันใดนั้น、คาน่อนจังก็ถลึงตาไปที่โทอาจังสักสองสามวินาทีแล้วอุทานว่า「งั้นเรอะ！」

「หมายถึงคนนอกที่มิยูเมะจังเจอมางั้นสินะ ……อืม、ทำได้เกินคาดจริงเน๊ มือสมัครเล่นที่มาแทรกแซงสมองโดยตรง、ถ้ามิยูเมะจังได้รับความเสียหายขึ้นมาจะทำยังไงกันห๊า、เจ้าบ้า」

「ฮี๋」

โทอาจังส่งเสียงหวาดกลัว、ให้กับว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน

คาน่อนจังที่รู้สึกตัวขึ้นมา、ก็หัวเราะเหมือนอายเลย

「อ้าー、อะฮะๆๆๆ……ขอโทษ คงทำให้ตกใจสิน๊า แม้แต่ลุกะก็เรียกฉันว่าซิสค่อนเหมือนกัน พอพูดถึงเรื่องมิยูเมะจังทีไร、ก็นิดหน่อย、เน๊ะ？」

อืมー、ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงพวกประหลาดเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่สถาบันซิลเนียสได้？

อย่างไรก็ตาม หากเธอเป็นพี่สาวที่คอยดูแลน้องสาวของเธอ เธอก็จะเป็นสาวสวยที่แสนวิเศษ、และความเคารพที่ฉันมีต่อเธอไม่มีวันสิ้นสุด

นี่แหละความฉลาดของคนที่มีคุณสมบัติเป็นพี่สาว……！

「ดูรักมิยูเมะจังมากเลยเน๊ะ」

「อืม ก็แบบ、พวกฉันเป็นครอบครัวที่เหลือกันแค่สองพี่น้องเท่านั้นเองเน๊ะ ทั้งพ่อและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่พวกเรายังเล็ก、มิยูเมะจังเป็นน้องสาวคนเล็กที่มีค่า」

พอพูดอย่างนั้นคาน่อนจังก็หัวเราะ　

เธอโยนน้ำตาลจำนวนมากลงในแก้วของตัวเอง และเริ่มหมุนด้วยความเร็วปกติของช้อนคน

กลไกการเคลื่อนไหวดูสะดุดตาอย่างน่าประหลาด

「เราเป็นครอบครัวที่สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ฉันอยากให้เด็กคนนั้นเติบโตอย่างเหมาะสม」

คาน่อนจังยิ้มออกมาทันที、เป็นยิ้มด้วยสายตาใจดีราวกับว่ามิยูเมะจังอยู่ตรงหน้าเธอ

「――ฉันดีใจจริง ๆ 、ที่เด็กคนนั้นได้มีเพื่อน」

คำว่ารักในฐานะน้องสาว、และในฐานะสมาชิกในครอบครัว

เป็นคำธรรมดาที่น่าจะไม่มีอะไรผิดปกติ

แต่ว่า

「っ！？」

「เอ๊ะ、เคย์คุง เกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นแบบนั้น」

ก่อนที่จะทันรู้ตัว、ฉันก็ลุกขึ้นยืนแล้ว 

ไม่สิ、พูดให้เจาะจงกว่านั้นคือ ฉันกำลังพยายามจะเป็นโซลเซียลา

สัญชาตญาณการป้องกันโดยไม่รู้ตัว、มันขยับร่างกายของฉันไปเอง

『เกิดอะไรขึ้น？』

「อาเร๊ะ、มีอะไรเหรอเคย์คุง」

คาน่อนจังเอียงหัวของเธอ

รูปร่างนั้นเป็นของสาวสวยอย่างแน่นอน

ความรู้สึกหนาวสั่นที่ฉันรู้สึกก่อนหน้านี้ไม่เหลืออีกต่อไป

ฉันพูดด้วยท่าทีเขิน ๆ 、เพื่อทำให้เข้าใจผิด

「มะ、ไม่มีอะไรครับ ผมอยากไปห้องน้ำน่ะครับ」

「อะ、เรื่องนั้นให้เลี้ยวซ้ายที่ด้านหลังห้องทดลองได้เลยจ๊าー」

「ขอบคุณมากครับ」

ฉันตอบแล้วรีบเดินไปทางด้านหลังห้องทดลอง、เพื่อเข้าห้องน้ำ

『คู่หู、เกิดอะไรขึ้น』

ฉันไม่รู้ว่าเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า

สำหรับฉันดูเหมือนว่าความงามของคาน่อนจังในฐานะสาวสวยหายไปชั่วขณะหนึ่ง

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระ

น้ำหนักลงไปครึ่งโลในสัปดาห์กว่า ทั้งที่ช่วงนี้เอาแต่นั่งๆนอนๆ ขายของก็นั่งอย่างเดียว ไม่ได้ออกกำลังหรือใช้แรงเลยแท้ๆ แกว่งอยู่ที่69นี่แหละ สงสัยร่างกายจะรู้ว่าเลขสวย ฮา