ซวยจริง กลายเป็นสาวน้อยไม่พอยังเจอเหล่าเจ้าหญิงของโรงเรียนมาจีบอีก 22

การแข่งขันของพวกเราทั้งสามคนก็เริ่มต้นขึ้น โดยกติกามันก็ง่ายมากนั่นคือแข่งกันทุกคนแล้วใครชนะมากที่สุดคนนั้นก็เอาไปเลยวันหยุดของผม ส่วนตัวผมก็สู้เพื่อป้องกันวันหยุดของตัวเอง… กำไรจริง ๆ

ขนมนมเนยมากมายถูกเหล่าคนรับใช้ประจำตระกูลของคุณเจ้าหญิงยกมาเสิร์ฟสำหรับทานระหว่างชมการแข่งขันของคนอื่น ต้องบอกว่านี่มันสมเป็นบ้านคนรวยจริง ๆ เพราะขนมทุกชิ้นที่ถูกนำมามีแต่ราคาแพงทั้งนั้น

สำหรับคนรักขนมหวานเช่นผมแล้ว ดูอย่างไรนี่มันก็เป็นสวรรค์ชัด ๆ พอคิดได้แบบนั้นผมก็ไม่รอช้าสวาปามพวกขนมทั้งหลายอย่างมีความสุขแบบไม่สนใจเรื่องสุขภาพใด ๆ ทั้งสิ้น

“ขนมถูกปากไหมคะคุณฟ้า”

“อือ อร่อยมากเลยล่ะ ให้กินทั้งวันยังได้”

“ดีใจจังเลยค่ะ ถ้างั้นจะมากินทุกวันเลยก็ได้นะคะ”

“เอ๋ จะดีเหรอ”

“ดีสิคะ อยู่ด้วยกันตลอดไปเลยก็ได้ค่ะ”

…..

ชักแปลก ๆ นะ

“ฟ้า บ้านฉันก็มีขนมให้กินไม่อั้นนะ หรูไม่แพ้กันกับของยัยนี้เลยนะ”

“ไม่ใช่ว่าทางบ้านนั้นไม่ค่อยกินขนมเหรอคะ”

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็มีสมาชิกใหม่ที่ชื่นชอบขนมเข้ามาในตระกูลเองนั่นล่ะ”

คุณบีมพูดไปพลางเหล่ตามามองที่ผมและยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย อืม…. หมายถึงอะไรหว่า ญาติที่ชอบขนมจะกลับมาเยี่ยมงั้นเหรอ แต่เอาเถอะถ้าเป็นไปได้ก็อยากเลี่ยงบ้านคุณบีมอยู่หรอกเพราะนั่นน่ะมันบ้านมาเฟีย ทำอะไรพลาดขึ้นมาได้ไปทัวร์อ่าวไทยฟรีพอดี

“พูดขนาดนี้ สงสัยจะออมมือไม่ได้แล้วจริง ๆ สินะคะ”

“สำหรับฉันน่ะ มีเพียงแค่ชัยชนะเท่านั้นล่ะ”

ดูท่าจะจริงจังกันมาก ๆ เลยสินะ…. ใช่ ผมสัมผัสมันได้อย่างชัดเจนถึงรังสีพิฆาตที่ทั้งสองปล่อยเข้าใส่กันจนเพียงแค่สัมผัสนิดหน่อยก็ยังรู้สึกเสียววาบไปทั่วสันหลัง

“เอ่อ…เอาเป็นว่ามาเริ่มแข่งกันเลยดีไหมคะทั้งสองคน”

ขืนปล่อยนานไปสงสัยจะได้ตีกันนอกจอแทน เพราะงั้นมาตีกันในจอดีกว่า ผมยังไม่อยากเห็นเลือดสาดกลางห้อง

“นั่นสินะคะ มาตัดสินโดยสิ่งที่คุณฟ้ารักจะดีกว่าค่ะ”

“พร้อมเสมอ”

เริ่มต้นเป็นการแข่งกันระหว่างผมกับคุณบีม ซึ่งลำดับการแข่งก็มาจากการจับฉลาก ทำให้ตอนนี้เป็นคุณน้ำที่นั่งดูแทน

พวกเราทำการเลือกตัวละครกันโดยที่ตัวละครของผมนั้นเป็นตัวละครพื้นฐานของเกมเลย หนุ่มนักสู้ทั่ว ๆ ไป ส่วนทางของคุณบีมนั้นกลับช่างน่าแปลกใจ เพราะตามหลักแล้วคนเราที่ไม่เคยเล่นเกมพวกนี้มาก่อนมักจะเลือกจากความถูกใจเป็นอันดับแรก และตัวที่เธอเลือกนั้นคือตัวละครที่สวยประดุจดั่งเจ้าหญิง

“เห เลือกคุณเจ้าหญิงงั้นเหรอเนี่ย คุณบีมเองก็มีด้านนี้ด้วยสินะคะ”

“อืม อย่างไรเราก็ชอบคนน่ารัก ๆ น่ะ และอีกอย่างนะฟ้า…”

“คะ?”

คุณบีมเว้นจังหวะพูดของตัวเองไปชั่วขณะก่อนที่จะหันหน้ามาผมแล้วค่อย ๆ เผยยิ้มอย่างอ่อนโยนแบบเจ้าชายออกมา

“เจ้าหญิงสำหรับฉันน่ะ มีแค่เธอนะ”

….. รุกแรงมาก!!!

ผมรีบหันหน้าหนีโดยไวโดยพยายามซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำนี่ของตัวเอง ใครจะไปคิดว่าขนาดจะดวลกันแล้ว คุณเจ้าชายยังหาจังหวะหยอดมาได้อีก ให้ตายสิ แบบนี้มันอันตรายต่อหัวใจจริง ๆ

“ถึงจะเจ็บปวด แต่ชัยชนะนี้อย่างไรฉันก็ขอไปนะ”

โห พูดขนาดนี้มันท้าทายจิตวิญญาณเกมเมอร์ของผมเสียจริง ได้เลย ถ้าพูดมาขนาดนี้ล่ะก็

“งั้นทางเราเองก็จะไม่ออมมือเหมือนกัน จะแสดงให้ดูเองว่าเกมเมอร์ที่แท้จริงน่ะเป็นอย่างไร!!”

ผมพูดออกมาอย่างมั่นใจก่อนจะชี้นิ้วเป็นเชิงท้าทายไปที่คุณบีมซึ่งเธอก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มและแววตาที่ประทับใจต่อภาพของผมในตาของเธอทำเอาผมรีบเก็บมือโดยไว

ให้ตายสิ แข่งเท่กับคุณเจ้าชายนี่มันทำไม่ได้จริง ๆ แหะ เพราะงั้น…. ด้วยเกมนี่ล่ะ ผมจะแสดงให้ดูเองว่าลูกผู้ชายน่ะ ไม่มีทางแพ้

ตุ๊บ ๆ ตู้ม ๆ

เสียงการต่อสู้ของเกมดังขึ้นในตอนแรกความได้เปรียบนั้นมันตกอยู่ที่ผม ด้วยฝีมือและประสบการณ์ที่มากกว่านั้นมันพร้อมที่จะถล่มอีกฝ่ายให้พบกับความพ่ายแพ้ และยกแรกมันก็จบลงไปด้วยชายนักสู้อัดคุณเจ้าหญิงจนยับเยิน

แต่มารอบสองนั่นล่ะ โคตรหนังคนล่ะม้วน เมื่อคุณเจ้าชายยิ้มออกมาพร้อมกับพูดอะไรประดุจพระเอกนิยายให้ได้ยินมาที่ข้าง ๆ หู

“เข้าใจแล้วล่ะ…. ขอรับชัยชนะไปล่ะนะ ฟ้า”

ทันทีที่จบประโยคนั้นก็ประดุจเสียงดนตรีแห่งชัยชนะได้ดังขึ้นมาเป็นเสียงประกอบฉากให้กับคุณเจ้าชาย และหลังจากนั้นเสียงเพลงแห่งความตายของผมก็ได้บรรเลงขึ้น เมื่อตัวละครของคุณบีมที่ก่อนหน้านี้แทบจะโดนผมอัดอยู่ฝ่ายเดียวได้ทำการคอมโบติดต่อกันแบบต่อเนื่องระดับที่มือโปรยังต้องกราบ แชมป์ยังต้องอาย

เสียงตะโกนบอกถึงความพ่ายแพ้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและที่เหลือมันก้แทบเป็นแบบหนังม้วนเดียวจบ จะรอบสองหรือสาม คอมโบมหากาฬของคุณเจ้าชายได้อัดซะจนผมได้แต่อ้าปากค้าง ในใจก็ได้แต่ยอมรับความพ่ายแพ้และหันไปหาคุณบีมอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

“ล้อเล่นน่า…”

นี่มัน มือใหม่จริงเหรอ….

“ฟ้าน่ะเก่งมากนะ แต่ว่า…..”

คุณเจ้าชายพูดขึ้นเป็นการปิดฉากชัยชนะอย่างสวยงาม จากนั้นไม่พอ เจ้าตัวยังเสริมความหล่อของตัวเองด้วยการมาลูบหัวผมเบา ๆ ทีหนึ่งก่อนที่จะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู

“อย่างที่บอกไป ถ้าเพื่อวันเวลาที่จะได้มีกับฟ้าแล้ว ไม่ว่าจะอะไรฉันก็จะก้าวข้ามผ่านไปให้ได้”

“นี่คุณบีมเคยเล่นมาก่อนแล้วงั้นเหรอ”

“ไม่หรอก เพิ่งฝึกเมื่อชั่วโมงที่แล้วแบบที่ฟ้าเห็นนั่นล่ะ”

“แต่เมื่อครู่กดคอมโบได้ครบหมดทุกอันเลยนะ”

ใช่ เมื่อครู่สิ่งที่ผมเห็นมันคือการต่อคอมโบแบบต่อเนื่องระดับที่ว่าหากไม่ได้ฝึกมาอย่างโชกโชนล่ะก็ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างแน่นอน

“จำได้หมดตอนฝึกเมื่อครู่น่ะ แต่ก็สนุกดีเหมือนกันนะฟ้า ไว้เรามาเล่นกันอีกนะ”

“อะไรกัน…”

ผมยังไม่อยากจะเชื่อว่าในโลกนี้มันจะมีอัจฉริยะที่เพียงแค่จับจอยหนึ่งชั่วโมงก็ควงมันได้ประดุจมือโปรอยู่ และไอ้คนที่ว่านั่นมันกลับเป็นคนตรงหน้าผมซะนี่

พอเป็นแบบนั้น จิตวิญญาณแห่งเกมเมอร์ที่ลุกโชนเมื่อครู่มันก็แทบดับวูบไปด้วยความหวาดหวั่นในตัวตนที่อยู่เหนือจินตนาการ มันคล้ายกับฉากในอนิเมะที่ตัวเอกได้เจอกับบอสใหญ่และรู้ถึงความห่างชั้นของพลัง

“คุณฟ้าคะ หน้าเครียดเชียว มาพักกินขนมกับน้ำก่อนดีกว่านะคะ”

เมื่อรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังอกสั่นขวัญหายคุณน้ำก็กวักมือเรียกมาจากทางบาร์ตรงอีกฝั่งของห้องซึ่งเต็มไปด้วยขนมและน้ำดื่มคล้ายอยากปลอบขวัญของผมซึ่งแน่นอนว่าใครมันจะปฏิเสธ ผมได้หอบร่างที่วิญญาณกำลังจะหลุดออกจากร่างไปทางนั้นก่อนสวาปามขนมหวานเป็นการปลอบใจตัวเอง

“อย่าเศร้าใจไปเลยค่ะคุณฟ้า คุณบีมเขาก็แบบนี้ล่ะ เป็นคนเรียนรู้เร็ว จับอะไรก็คล่องไปหมด”

“ฮือออ ความภูมิใจของผม…..”

“?”

เพราะว่าเศร้าใจหนักไปหน่อยเลยดันเผลอพูดสรรพนามผู้ชายไปซะได้ พอรู้สึกตัวก็สะดุ้งแล้วมองหน้าคุณน้ำที่ตอนนี้มองมาอย่างสงสัยเล็กน้อย

“เอ่อ เป็นประโยคจากพวกตัวละครในการ์ตูนน่ะ”

“อ่อ ค่ะ…. ด้านนี้ของคุณฟ้าก็น่ารักนะคะ”

ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้ติดใจอะไรก็ทำให้ผมโล่งอกก่อนถอนหายใจออกมา

“ไม่ได้ทำให้ดีใจขึ้นเลยค่ะ”

“ปล่อยเรื่องหนักหัวแล้วมาพักดื่มน้ำก่อนดีกว่าค่ะ นี่ค่ะน้ำ”

“ขอบคุณมากจ้า”

ผมรับแก้วน้ำดื่มมาจากคุณน้ำก่อนที่จะดูดมันอย่างลวดเร็ว ทว่ากว่าจะรู้ตัวถึงความผิดปกติของแก้วนั่นก็พบว่าตอนนี้ใบหน้าของคุณน้ำได้แทบจะมาจ่อหน้ากับผมเป็นที่เรียบร้อย ใช่ ตอนนี้เจ้าตัวกำลังดูดน้ำจากปลายหลอดอีกฝั่งที่เชื่อมเข้ามาติดกับหลอดของผม ทำให้หน้าของพวกเราสองคนมันห่างกันไม่ถึงฝ่ามือจนสัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงลมหายใจที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม

“วะ…เหวอ”

ด้วยความตกใจทำให้ผมรีบถอยห่างอย่างรวดเร็วจนเกือบล้มลงกับพื้น ยังดีที่คุณบีมซึ่งเดินตามมารับได้ทัน

ละ…หลอดคู่รัก

ไม่ใช่แค่หลอดเชื่อมกันเท่านั้น แต่รูปร่างของเจ้าหลอดนี่มันเป็นรูปหัวใจเชื่อมกันอย่างสวยงาม ใช่ มันคือหลอดในตำนานที่เห็นตามหนังหรืออนิเมรัก หลอดคู่รักที่เพียงแค่ใช้ก็ทำเอาใจเต้นตึกตัก และคุณน้ำกำลังใช้เจ้าหลอดที่ว่านั้นกับผม

“เผลอไม่ได้เลยนะยัยน้ำ หาเรื่องฉวยโอกาสทุกที”

“ก็เราอยากใกล้ชิดกับฟ้านี่คะ”

“รุกแรงไปเจ้าตัวจะกลัวเอานะ”

คุณบีมครับ รู้ไหมว่าคุณบีมก็รุกแรงไม่ต่างจากคุณน้ำเลยน่ะ แค่คนล่ะแบบก็เท่านั้นเอง….

“ขอโทษนะคะที่ทำให้ตกใจ แต่ว่าเราอยากเห็นภาพน่ารัก ๆ ของคุณฟ้านี่นา”

“ไม่เอาแล้วนะคะแบบนี้ หัวใจจะวาย”

“ค่ะ ขอโทษค่ะ แต่ก็หายเครียดแล้วใช่ไหมล่ะคะ”

“มันก็..จริงล่ะค่ะ”

ความเขินอายมันแซงความหดหู่จากความพ่ายแพ้ไปไม่รู้กี่เท่าแล้ว

“ถ้างั้นมาเริ่มกันดีกว่าค่ะ การแข่งของเราสองคนน่ะ”

กลับมาที่โซฟาขนาดใหญ่อันเป็นสังเวียนของการแข่งขันที่เดิม เพิ่มเติมคือความหวาดวิตกว่าคนตรงหน้าจะน่ากลัวแบบเดียวกันกับคนที่แล้วเหรอเปล่า แต่เหมือนเจ้าตัวจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่จึงรีบพูดออกมาอย่างรวดเร็วเป็นการดักเอาไว้

“ไม่ต้องกังวลนะคะ เราไม่ได้อัจฉริยะขนาดคุณบีมที่จับปุ๊ปเก่งปั๊ปหรอกค่ะ เพราะงั้นมาเล่นกันสนุก ๆ นะคะคุณฟ้า”

“อ่า…งั้นเหรอคะ ฝากตัวด้วยนะ”

พอเจ้าตัวว่าอย่างงั้นผมก็เริ่มแอบวางใจว่าอย่างน้อยความภาคภูมิแห่งเกมเมอร์นี้จะยังสามารถรักษาเอาไว้ได้อยู่ แต่ว่าดูเหมือนผมจะคิดผิดไป….

ตุ๊บ ๆ

แคร้ก ๆ

“อ๊ะ ท่าไม้ตายมาล่ะ”

“ตัวนี้ท่ามันกดยากมากเลยนะ สุดยอดไปเลยคุณน้ำ”

“ขอบคุณค่ะ อ๊ะ ท่าสวยจัง”

แคร้ก ๆ

“คอมโบนี่…มันกดยากสุด ๆ เลยไม่ใช่เหรอไง”

เสียงรัวปุ่มมั่วซั่วดังขึ้นมาจากด้านข้าง หากจะให้พูดแล้ว มันเรียกว่าถูจอยเลยอาจจะเหมาะกว่า ใช่ ตอนนี้คู่แข่งของผมกำลังกดปุ่มมั่วระดับที่พระเจ้ายังมิอาจคาดเดาอนาคตได้ ทว่าผลที่ได้กลับเป็นคอมโบอันสวยงามที่ไม่เปิดช่องว่างให้ผมสามารถทำอะไรได้เลยแม้แต่น้อย

การเคลื่อนไหวอ่านไม่ออกด้วยความที่ท่ามันมั่ว แต่กลับออกมาเป็นคอมโบอันสวยงาม แถมเมื่อหันไปมองอีกฝ่ายก็พบว่าเจ้าตัวกำลังกดปุ่มอย่างสนุกสนานรื่นเริงผิดกับผมที่แทบจะงงเป็นไก่ตาแตกถึงเรื่องมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น

และนั่นเองที่เสียงบรรเลงแห่งความตายของผมได้ดังขึ้นอีกครา ไม่ว่าจะใช้วิธีการไหนหรือสู้แบบใด สิ่งที่พบก็คือการมั่วปุ่มระดับเทพยังอายแต่ผลออกมากลับดีเลิศประดุจพระเจ้าจับมือเล่น นั่นล่ะทำให้ความพ่ายแพ้ตกเป็นของผมอีกคราในระดับที่ไม่สามารถชนะได้สักตา

…..

บ้า บ้าไปแล้ว นี่ผมกำลังเจอกับอะไรอยู่… นี่เรากำลังสู้กับอะไรอยู่…

“พ…แพ้แล้วค่ะ คุณน้ำสุดยอดไปเลยนะคะ”

“คิ ๆ สนุกมาก ๆ เลยค่ะ สงสัยเทพแห่งความรักจะเข้าข้างเราพอดี.. ไม่ต้องห่วงนะคะ วันหยุดที่จะถึงเราจะเตรียมการเที่ยวสุดแสนประทับใจไว้รอเลยค่ะ”

ตุบ

“เดี๋ยวเถอะ ยังต้องแข่งกับฉันอีกนะ แล้วก็วันหยุดของฟ้าน่ะไม่ปล่อยให้ง่าย ๆ หรอกนะ”

“แหม ๆ งั้นมาแข่งกันตอนนี้เลยไหมล่ะคะ”

“ก็ดี จะได้รู้ไปเลยว่าวันหยุดของฟ้าจะเป็นของใคร”

ที่แน่ ๆ ไม่ใช่ของผมแล้วหนึ่ง…..

ตุ๊บ ๆ แคร้ก ๆ

เสียงรัวคอมโบปุ่มอย่างเชี่ยวชาญดังสลับไปมากับเสียงกดปุ่มสุดแสนมั่วซั่ว ทว่ากลับไม่มีใครมีทีท่าที่จะยอมใครเลยแม้แต่น้อย การต่อสู้กันระหว่างอัจฉริยะและผู้ถูกรักโดยดวงชะตา ทั้งสองล้วนสูสีกันจนราวกับว่าการต่อสู้นี้มันจะไม่มีวันสิ้นสุด

ส่วนตัวผมก็ได้แต่กอดเข่ามองทั้งน้ำตา ในใจพลางถามกับจิตวิญญาณที่เคยคุยกับตัวเองว่ามันยังพอจะเหลืออะไรให้ผมลุกขึ้นสู้อีกไหม…

ทว่าไร้เสียงใดตอบกลับ…เสียงมันเงียบไปแล้ว เสียงจิตวิญญาณแห่งเกมเมอร์ที่ปลุกให้ผมลุกขึ้นสู้ ด้วยความพ่ายแพ้ติดต่อกันในรูปแบบที่คิดไม่ถึงทำให้ผมนั่งจ้องทั้งสองคนแข่งกันด้วยสายตาอันแสนเลื่อนลอยแบบไม่สนว่าใครจะแพ้หรือชนะอีกต่อไป และพลางได้แต่นึกเสียใจไปว่า…

ครั้งหน้าจะไม่มั่นตกปากรับคำอะไรแล้ว!!!

*************************************************

ฟ้าหนอฟ้า เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเจออัจฉริยะกับคนดวงดี ส่วนการต่อสู้ของสองหน่อจะเป็นอย่างไรคงไม่ต้องถามถึง สู้กันยันเช้าก็ไม่มีวันจบหรอก เสมอกันรัว  ๆ เช่นนั้นแล้วสิ่งเดียวที่ฟ้าทำได้คงไม่ใช่อื่นใด นอกจากเปิดโปรเหมา ๆ แชร์วันหยุดไปนั่นเอง 55555