[นิยายแปล] ～จ้าวนักสู้เกิดใหม่ทั้งทีดันเป็นนางร้าย ～ ลูน่าอยากรีไทร์แล้ว 75 – 052：งานเปิดตัวแห่งความร้าวฉาน⑯ รางวัลมุขตลกยอดเยี่ยม Ⅰ

052：งานเปิดตัวแห่งความร้าวฉาน⑯ รางวัลมุขตลกยอดเยี่ยม Ⅰ

（……หลังจากนั้น ก็สมบูรณ์แบบเวทีทุกอย่างพร้อมแล้ว）

กองกำลังพิทักษ์นางฟ้าบินขึ้นจากหลังคาปราสาทออกัสต์มีทหารห้าสิบนาย

หากดูตัวเลขเพียงอย่างเดียวก็เรียกได้ว่าเป็นทหารกลุ่มเล็กๆ

อย่างไรก็ตามเรื่องราวเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเห็นพวกเขาบินได้และโจมตีศัตรูด้วยลูกบอลตะกั่ว

หากกำลังเผชิญหน้ากับมือสมัครเล่นในแง่ของสงคราม สามารถเอาชนะสองสามกองพันได้สบายๆ

ลูน่าซึ่งสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์ยิ้มเล็กน้อย เหลือบมองไปยังสาวที่กำลังสวมชุดคลุมสีดำที่ติดตามกองกำลังของเธอทางด้านหลัง

ชื่อของเธอคือ ไอช่า ถูกส่งมาจากกระทรวงเวทมนตร์กราดัส

เธอบินด้วยพลังเวทย์ทำหน้าที่เป็นผู้ถ่ายทอดสด

เธอมีผมสีบลอนด์มัดเปีย ซึ่งไม่ต้องกังวลว่าลมจะพัดจนผมเธอปลิว

ดูจากรูปลักษณ์แล้วเธออายุราวๆสิบหกสิบเจ็ด

แม้ว่าหน้าตาจะยังเด็ก แต่ขอเดาไว้ก่อนว่าอายุเกินเลขสองไปแล้ว

เธอกำลังใช้กล้องถ่ายมาทางลูน่าและส่งสัญญาณภาพไปที่ห้องโถง

（อืม แต่โปรเจคเตอร์ บางทีในอนาคตนี่จะเป็นวนวัฒกรรมเปลี่ยนโลกเลยก็ได้）

นั่นคือสิ่งที่เธอคิดขณะมุ่งไปด้านหน้า

ขณะที่โดนบันทึกวิดีโอเอาไว้อยู่

ด้วยสิ่งนี้ ทางสื่อเองก็จะสามารถทำข่าวได้แพร่หลายได้มากขึ้น

แม้ว่าจะยุยงปลุกปั่นคนกลุ่มหนึ่งได้ แต่ประชากรโลกที่เสพข่าวได้จากทั่วทุกมุมโลกย่อมไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยแน่นอน

ขณะที่คนทั้งโลกรู้ แต่มีแค่บางกลุ่มไม่รู้ ข่าวสารน่ะน่ากลัวนะว่าไหม?

（เอ่อ เปลี่ยนแนวคิดกันสักหน่อย เมื่อตระหนักได้ว่าพวกเราควรจะทำอะไรเป็นสื่อบันเทิงในการสร้างสรรค์ ผู้คนน่ะชอบงานบันเทิง กล่าวโดยย่อ ผู้คนมักจะชอบดูอะไรที่ใช้ฆ่าเวลาได้ในยามว่าง เช่นเดียวกับพวกชนชั้นสูง ผู้คนมักจะชอบละครที่มีเนื้อหาตลกหรือชวนน้ำตาเล็ด อืมมันอาจจะน่าสนใจหากจะทำการเผยแพร่ละครเวทีสู่โลกภายนอก）

ฉันคิดถึงมาเรียที่ถูกลักพาตัวไป

「หัวหน้า เห็นแล้วครับ」

มีเสียงดังข้างๆเธอและหันไปมองก็จะเห็นลูน่ายิ้มด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ก่อนที่จะบินลงจากหลังคาก็กำลังเห็นชายหนุ่มที่แต่งตัวเป็นพ่อบ้านกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ แต่ว่าไม่ใช่คนก่อนหน้านี้ เขายื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ฉัน

มันเป็นแผนที่มีเครื่องหมายระบุไว้อยู่ ซึ่งเป็นตำแหน่งกบดานของอุโรโบรอส และแม้ว่าจะง่ายขึ้นมาก แต่ดูเหมือนจุดหมายปลายทางจะถูกต้อง

ยังเร็วเกินไปที่คิดว่าพวกนั้นจะติดตามมาเรียได้อย่างทันท่วงทีและสามารถเขียนแผนที่ได้อย่างถูกต้อง

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชิล่า และกองทัพของเธอมีวิธีการส่งข้อมูลได้อย่างรวดเร็วมากกว่าการอธิบาย และไม่ทราบว่าใช้นกพิราบสื่อสารหรือการติดต่อแบบพิเศษ

ก็ไม่รู้หรอก ตราบใดที่ได้ข้อมูลมาก็ไม่สำคัญ

ไม่ว่าในกรณีใดหากทำลายสถานที่ๆน่าจะเป็นเป้าหมายและระบุได้ว่ามาร์ควิส มูเอล มีส่วนร่วมภารกิจนี้ก็จะจบลง

「เอากระสุนเจาะเกราะมา ฉันจะใช้มันแทนกริ่งหน้าบ้านพวกมัน」

「ทราบแล้วครับ！」

ทหารทุกนายต่างหยิบกระสุนเจาะเกราะออกมาตามคำสั่ง

「กลุ่มที่ สาม และ กลุ่มที่ สี่ ล้อมรอบอาคารเอาไว้และปล่อยให้พวกหนูที่เล็ดลอดกินลูกตะกั่วไปซะ！」

「「「เยส มาย ลอร์ด！！」」」

พวกเราแบ่งกองทัพและวนรอบอาคาร

ภายนอกอาคารเป็นอิฐแดงสองชั้นและมีช่องระบายที่รับแสง แต่ไม่มีหน้าต่าง

กล่าวได้ว่าหากเกิดเหตุระเบิดลงบ้านจะมีทางออกเพียงทางเดียวเท่านั้น

「ยิงงงงงง」

เมื่อเห็นว่าเตรียมพร้อมกันแล้วเธอจึงออกคำสั่งและทุกคนก็ยิงกระสุนเจาะเกราะออกไปที่ประตู อาคารทั้งหลังจนระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

「เร็วเข้า！」

ลูน่าสั่งให้ทุกคนรีบปฏิบัติการ

ด้วยผมยาวสีเงินบริสุทธิ์ เธอบินไปที่ด้านหลังของประตูที่ล่มสลาย

ตามด้วยเหล่าทหาร

จากนั้นคุณไอช่าที่มองมาทางนี้「โอ้ ปฏิบัติการช่วยเหลือเริ่มแล้วคะ」เธอแสดงความคิดเห็นด้วยท่าทางร้อนรน

　――ภายใต้ทางเข้าอาคาร พื้นซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าหนุ่มสาว มีบางอย่างที่คล้ายมนุษย์ถูกบดขยี้ด้วยกระสุนเจาะเกราะ

กลิ่นเลือดและเนื้อที่ทำให้อาเจียนออกมาได้ แม้แต่กลิ่นไหม้

แต่ว่าทางหน่วยรบอากาศก็ไม่ได้สะทกสะท้าน และเมื่อพวกเขาลงจอดบนพื้น พวกเขาก็เข้าไปในฐานใต้ดิน

มีประตูอยู่ด้านหลังชั้นทางเข้าและมีบันไดที่นำไปสู่ด้านหลังของประตู

「โอไกมานี่สิ」

「ครับ」

「อ่า บางทีอาจจะมีพวกชิโนบิมายื่นเอกสารให้นายแล้วใช่ไหม ถ้างั้นพวกเราก็แบ่งบทบาทกันเถอะ นายไปตรวจดูทางด้านบน ส่วนฉันจะลงไปช่วยมาเรียเอง」

「เอาแบบนั้นก็ได้ครับ」

ลูน่ายิ้มหลังจากใช้สัญญาณมือกับเหล่าทหาร

ในทางกลับกันฉันกับอลิซ่าลงไปใต้ดินและสมาชิกในทีมซึ่งเธอเป็นคนนำ

ขณะที่เดินลงบันไดพร้อมกับเสียงรองเท้าดังกึกก้องราวกับว่าไม่จำเป็นต้องแอบเข้าไป เพราะชั้นล่างค่อนข้างใหญ่และพบว่ามาเรียถูกล่ามโซ่ไว้ที่ผนังด้านในสุด

「มาเรีย！」

ลูน่าเรียกเธอและรีบวิ่งออกไป

ผมยาวสีฟ้ามันวาวมีเขม่าเล็กน้อย เธอเงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆและเธอก็ตะโกนด้วยน้ำเสียงแหลมเมื่อเห็นลูน่า

「แย่แล้ว ! ท่านพี่ มีกับดัก――」

「อ่า แน่นอนรู้อยู่แล้วล่ะ」

ลูน่าตอบสนองต่อคำพูดของมาเรีย และเมื่อเธอถอยห่างหอยหลายอันก็ผุดขึ้นมาจากพื้น เธอเตะหอกจนหัก และยังทำลายลูกบอลเหล็ที่ตกลงมาจากเพดานด้วยการต่อยไปหนึ่งหมัด

มาเรียกลอกตาไปมาด้วยความตกใจ

「ยอดเลย !!!  ช่างเป็นความสามารถทางกายภาพที่สุดยอดจริงๆ！！」

ชายร่างสูงปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับปรบมือ

แทนที่จะเป็นรูปลักษณ์ใหม่ๆ แต่มันค่อยๆคลานออกมาจากมุมมืด

ชายคนนั้นสวมสูทสีดำที่มีมังกรสีทองสลักไว้บนข้อมือ ความรู้ของเกี่ยวกับชีวิตก่อนหน้านี้มันเป็นชุดกักคุรัน แต่ลูน่าคิดว่ามันเป็นชุดแปลกตาเล็กน้อย และหัวของมันก็มีหงอนยืนออกมาระหว่างผม ซึ่งยืนอยู่ระหว่างลูน่าและมาเรีย

「ข้าเป็นผู้นำขององค์กรลับ “อุโรโบรอส” และชื่อของข้าคือ…….เรียกว่าบันโซก็แล้วกัน」

ชายคนนั้นหยิบหวีออกมาจากกักคุรันและหวีผมของเขา

ลูน่ารู้สึกเอียนจนบอกว่าอลิซ่า「จัดการเลย」

อลิซ่าเองก็ยิงลูกบอลออกไป

　เจ้าหมอนั่นรับลูกบอลตะกั่วไปหลายนัดแต่ก็ไม่ล้มลง มันจับและทิ้งลูกบอลลงกับพื้นพร้อมกับส่งเสียง「อืม」ด้วยความร่าเริง

「อะไรกัน ไม่ใช่แม่มดแห่งการลวงตางั้นเหรอ」

ลูน่าบ่นเล็กน้อย

เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณบันโซลูบแขนเสื้อและมังกรสีทองที่ปักอยู่เขายื่นมาทางนี้

　――แขนมังกร！

จากนั้นมังกรทองคำก็พุ่งออกมาเข้าโจมตีใส่ลูน่า

「อัตตะ」

　บะคุ้มมมม！

ด้วยกำปั้นเพียงหมัดเดียวมังกรทองคำระเบิดและหายไปอย่างไร้ร่องรอย

「เหหห？！」

「เฮ้อจะพูดใหม่ก็ได้ ท้ายที่สุดแล้วก็แค่พวกปลายแถวที่ไม่ได้สลักสำคัญอะไรสินะ」

ในเวลาเดียวกันคุณไอช่าลงบันไดมาพร้อมกับกำลังถ่ายทอดสด

นักเวทย์กำลังจ้องมองผ่านเลนส์กล้องด้วยสีหน้าประหลาดใจ ซึ่งลูน่าตอนนี้กำลังสวมจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เป็นที่เรียบร้อย

「ฉันจะแสดงให้เห็นเองว่าลูกเล่นที่แพรวพราวนั้นเป็นเช่นไร」

　――วิชาสำนักมังกรซากุระ อาภรณ์สายฟ้า！

　เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงง！！！

ตอนนี้ร่างกายของเธอปกคลุมไปด้วยสายฟ้าทั้งตัว

เมื่อเธอปลดปล่อยอาภรณ์สายฟ้าแล้วชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเองก็โดนสายฟ้าจมไหม้เกรียมเป็นกอตะก้อแล้ว

　เธอที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวกำลังยืนอย่างสงบนิ่งกับอีกฝ่าย「หากได้ไปเกิดใหม่ก็จงไปฝึกอย่างจริงจังซะ」เธอแนะนำให้กับศพที่กลายเป็นซากไปแล้ว

「ล้อกันเล่นใช่ไหมคะเนี่ย……」

ดูเหมือนว่าภาพตรงหน้าจะเหลือเชื่อเกินไปจนทำให้ทุกคนได้แต่พึมพำแบบนั้น