ยอดนักรบจอมราชัน 1018 เดิมพันด้วยชีวิต

ตอนที่ 1018 เดิมพันด้วยชีวิต

……………………………………………………………………..

เย่เชียนนั้นไม่เคยคิดที่จะต่อสู้ในการต่อสู้ที่เสียเปรียบและไม่แน่นอน เว้นแต่นั่นจะเป็นทางเลือกที่ไม่มีหนทางอื่นให้เลือกเฉกเช่นครั้งนี้ ซึ่งครั้งนี้ไม่เหมือนกับกับเผชิญหน้ากัยหวังหว่านยู่เพราะเมื่อเผชิญหน้ากับตู้ฟู่เหว่ยแล้วเขาจำเป็นที่จะต้องทำสงครามจิตวิทยาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ตอนนี้สมาชิกเขี้ยวเขี้ยวหมาป่ากับสาวกหมิงม่อยังมาไม่ถึง ซึ่งหากอาศัยเพียงความสามารถของทั้งสี่คนอย่างเย่เชียน,ม่อหลง,หลี่เหว่ยและชิงเฟิงแล้วเห็นได้ชัดว่ามันยังไม่พอที่จะทำลายสำนักม่อจื๊อได้และจุดประสงค์ของการพบปะในครั้งนี้ก็คือเพื่อยืนยันความปลอดภัยของจือเหวินและดูว่ามีวิธีที่จะช่วยเธอได้หรือไม่นั่นเอง อีกอย่างเมื่อม่อหลงกับตู้ฟู่เหว่ยพบกันอย่างเป็นทางการมันจะต้องเกิดสงครามอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าจือเหวินยังอยู่กับลูกศิษย์ของตู้ฟู่เหว่ยนั้นเย่เชียนก็รู้ได้ว่าแผนการที่ให้ชิงเฟิงกับหลี่เหว่ยแอบไปช่วยเธอนั้นเสี่ยงและไม่สามารถทำตามแผนได้

“ออกมาได้” เมื่อเสียงของเย่เชียนจบลงจู่ๆก็มีเสียง “เพล้ง” หลี่เหว่ยกับชิงเฟิงกระโดดเข้ามาทางหน้าต่างกระจกจนตู้ฟู่เหว่ยอดไม่ได้ที่จะสะดุ้งเพราะเขาไม่คิดว่าคนของเย่เชียนจะบุกเข้ามาแต่ลูกศิษย์ของเขาไม่รู้ตัวเลย อย่างไรก็ตามเขาเป็นถึงเจ้าสำนักม่อจื๊อดังนั้นเขาจึงสงบลงได้อย่างรวดเร็วแล้วมองไปที่เย่เชียนกับคนอื่นๆที่อยู่ข้างหน้าเขาแล้วยิ้มอย่างเย้ยหยันจากนั้นก็พูดว่า “พวกแกมีแค่สี่คนเพราะงั้นพวกแกคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัยงั้นเหรอ?”

“แค่นี้งั้นเหรอ?” เย่เชียนพูดแล้วมองไปที่หลี่เหว่ยและพยักหน้า จากนั้นหลี่เหว่ยก็หยิบรีโมทควบคุมออกจากเสื้อของเขาแล้วกดปุ่มสีแดงทันที เมื่อหลี่เหว่ยกดปุ่มก็ได้ยินเสียงระเบิดดังและสวนด้านบ้านพักตากอากาศถูกทิ้งระเบิดเป็นจุณ ทั้งหมดนี้ต้องชมเชยหลี่เหว่ยเพราะเมื่อคืนนี้เขาแอบมาที่นี่และวางระเบิดเอาไว้รอบๆ

ตู้ฟู่เหว่ยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับความตกใจอย่างกะทันหันนี้ และคิดกับตัวเองว่า “คุณเป็นชายหนุ่มผู้กล้าหาญ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ” อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขายังคงสงบและสงบ

เย่เชียนหันไปมองจือเหวินและถามว่า “คุณกลัวความตายหรือเปล่า..คุณจะเกลียดผมมั้ยถ้าเราทุกคนต้องตายอยู่ที่นี่พร้อมๆกัน”

เมื่อได้ยินแบบนั้นจือเหวินก็ส่ายหัวเพราะชายคนหนึ่งยอมตายเพื่อเธอเพราะงั้นไม่ว่าเธอจะเสียอะไรชีวิตนี้มันก็คุ้มค่าแล้ว “ฉันยินดีที่จะตายไปกับคุณ..ถึงเราจะไม่ได้อยู่บนเตียงเดียวกันแต่เราจะตายในหลุมเดียวกัน” จือเหวินพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้า

ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเองคงไม่มีใครจินตนาการได้ว่าผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่รู้จักในนามแม่ม่ายดำจือเหวินกำลังหลั่งน้ำตาให้กับผู้ชายคนหนึ่ง ณ เวลานี้ พูดได้เพียงว่าตั้งแต่หยางเทียนตายไปก็ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้อีกเลย ไม่ว่าเธอจะแข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิง แต่เย่เชียนก็สะกดหัวใจของเธออย่างเงียบๆจนเธอเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอต่อหน้าเพราะผู้หญิงคุณจะต้องการผู้ชายที่จะสนับสนุนเสมอ

เย่เชียนก็ยิ้มมีความสุขมากเพราะไม่ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นเขาก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าแล้วแต่เขารู้สึกเสียใจต่อหลินโรวโร่วและผู้หญิงคนอื่นๆมากและบางทีเขาอาจจะได้ใช้หนี้ชีวิตพวกเธอในชาติหน้าเท่านั้น จากนั้นเย่เชียนก็หันไปมองตู้ฟู่เหว่ยและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คุณกล้าเสี่ยงหรือเปล่า..บ้านพักของคุณเต็มไปด้วยระเบิดแล้วและตราบใดที่ผมออกคำสั่งมันก็จะระเบิดทันทีและพวกเราทั้งหมดจะกลายเป็นขี้เถ้า”

“หืมแกจะขู่ให้ฉันกลัวงั้นเหรอ?” ตู้ฟู่เหว่ยพูด “ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะกล้าทำแบบนั้น”

“ตู้ม!” เมื่อเสียงของตู้ฟู่เหว่ยจงลงเสียงระเบิดก็ดังขึ้นอีกครั้งที่ประตูและกระจกที่หน้าต่างก็แตกกระจัดกระจายทันที “ก็เอาสิวะ..ฉันไม่กลัวการข่มขู่ของเด็กๆอย่างพวกแกหรอก..ต่อให้แกจะระเบิดที่นี่ทิ้งฉันก็ไม่กลัว” ตู้ฟู่เหว่ยพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม เขาไม่ใช่หวังหว่านยู่ดังนั้นเขาจึงไม่ตกใจง่ายถึงขนาดนั้น ถ้าหากผู้นำแห่งสำนักม่อจื๊อผู้สง่าผ่าเผยกลับหวาดกลัวเหมือนหวังหว่านยู่ล่ะก็เขาก็ไม่คู่ควรที่จะถูกเรียกว่าปรมาจารย์อย่างแน่นอน

“สมแล้วที่เป็นผู้นำแห่งสำนักม่อจื๊อ..แต่พวกเราชาวเขี้ยวหมาป่าจะไม่หยุดล่าแค่เท่านี้” เย่เชียนพูด “พวกเราได้ก้าวเข้ามายังประตูแห่งความตายหนึ่งก้าวแล้วเพราะงั้นเราต้องไปให้สุด” เย่เชียนยกมือขวาขึ้นช้าๆราวกับว่าเขาต้องการทำลายการป้องกันทางจิตใจของตู้ฟู่เหว่ยไปทีละน้อย

อย่างไรก็ตามทั้งหมดนี้ก็ไม่ง่ายนักเพราะตู้ฟู่เหว่ยเป็นคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้มากมายและผ่านความตายมานับไม่ถ้วน ดังนั้นเขาจึงไม่ได้กลัวสิ่งต่างๆเหมือนกับหวังหว่านยู่ ดังนั้นทั้งหมดนี้จึงอยู่ที่ว่าเขากับเย่เชียนใครจะเผยความกลัวก่อนกัน เพราะยิ่งใครกังวลเรื่องชีวิตมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งลังเลที่จะตายมากเท่านั้น เนื่องจากเย่เชียนจริงจังกับความรักดังนั้นเขาก็ย่อมเป็นห่วงเป็นใยผู้หญิงของเขามากกว่าตัวเองอยู่แล้ว

ทันใดนั้นมือของมือของก็โบกขึ้นอีกครั้งและหลี่เหว่ยก็กดรีโมททันที “ตู้ม..ตู้ม” เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงสองครั้งและทันใดนั้นกำแพงบ้านพักและก้อนอิฐก็กระจัดกระจายออก ซึ่งในเวลานี้เย่เชียนก็พุ่งออกไปพร้อมกับมีดคลื่นโลหิตแล้วฟันเข้าไปที่ลูกศิษย์สำนักม่อจื๊อทั้งสองคนอย่างรวดเร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาเตรียมตัว จากนั้นก็หมุนตัวเตะพวกเขาออกไปและดึงจือเหวินเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

ส่วนม่อหลงก็คว้ากริชดาวตกออกมาแทงเข้าไปที่ตู้ฟู่เหว่ยอย่างรวดเร็วแต่ตู้ฟู่เหว่ยก็ทำมือเป็นรูปงูคว้าไปที่ข้อมือของม่อหลงอย่างรวดเร็วซึ่งดูเหมือนจะธรรมดาแต่พลังนั้นแข็งแกร่งมากจนม่อหลงตกอยู่ในความเจ็บปวด

หลังจากช่วยจือเหวินสำเร็จเย่เชียนก็สั่งให้ชิงเฟิงคอยปกป้องเธอและรีบไปช่วยม่อหลงเพื่อจัดการกับตู้ฟู่เหว่ยเพราะเขารู้ดีว่าม่อหลงในปัจจุบันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตู้ฟู่เหว่ยเลย เพราะการโตมตีพื้นฐานของตู้ฟู่เหว่ยในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ม่อหลงเจ็บปวด สองต่อหนึ่งนั้นดูเหมือนว่าตู้ฟู่เหว่ยจะสบายๆมากและการแสดงออกของเขาก็สงบไม่มีความกังวลใจใดๆทั้งสิ้น

“หลี่เหว่งนายรออะไรอยู่รีบระเบิดบ้านหลังนี้ทิ้งซะ!” เย่เชียนตะโกนเพราะถ้าเขาไม่ทำแบบนี้บางทีพวกเขาอาจจะไม่สามารถออกไปจากที่นี่ในวันนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีสาวกอันม่อจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาที่ประตูดังนั้นภายใต้ความเสียเปรียบนี้ก็แทบจะไม่มีโอกาศชนะเลยแม้แต่น้อยและได้แต่อาศัยสิ่งที่เตรียมเอาไว้ล่วงหน้าเพราะมันอาจจะมีโอกาสรอดได้

“หืม..เล่นเป็นเด็กกันไปได้!” เมื่อหลี่เหว่ยกำลังจะกดรีโมทระเบิดแต่จู่ๆชายชราคนหนึ่งก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆจากประตูด้วยท่าทีสงบและรอยยิ้มบนใบหน้าราวกับว่าอันตรายที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยแม้แต่น้อย

หลี่เหว่ยก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและทันใดนั้นร่างของชายชราก็แวบมาอยู่ตรงหน้าหลี่เหว่ยแล้วและหลี่เหว่ยก็แทบไม่มีแรงต้านเลยเพราะรีโมทคอนโทรลในมือของเขาถูกชายชราจับไว้อยู่ หลังจากนั้นชายชราก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เย่เชียนเอ็งเล่นใหญ่เกินไปหน่อยมั้ย?..เอ็งก่อเรื่องโกลาหลครั้งใหญ่แบบนี้ประชาชนคนธรรมดาจะคิดว่ามันเป็นสงครามเอานะ”

“คุณต้องการเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้ด้วยงั้นเหรอ?” เย่เชียนพูดอย่างเย็นชา “ตู้ฟู่เหว่ยเป็นคนเริ่มก่อนและยังท้าทายผมอีกด้วยเพราะงั้นผมต้องกลัวเขางั้นเหรอ?”

ตู้ฟู่เหว่ยก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาและพูดว่า “ผู้อาวุโสหยานอย่าลืมข้อตกลงของเราสิ..คุณอย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้จะดีกว่า”

คนที่อยู่ที่นี่ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหยานตงผู้นำลัทธิมารและเป็นคนที่เย่เชียนไม่สามารถเข้าใจได้เลย เหมือนกับครั้งสุดท้ายที่เขากับไป๋ฮวยสู้กันนั้นหยานตงก็ดูเหมือนจะรู้ผลลัพธ์ตั้งแต่แรกแล้วว่าไป๋ฮวยจะปล่อยให้ตนชนะ แต่เขาก็ยังคงเดิมพันกับไป๋ฮวยอยู่อีกดังนั้นจึงไม่สามารถมีใครคาดเดาได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ในใจ

เห็นได้ชัดว่าการปรากฏตัวอย่างกะทันหันนี้ไม่ใช่ความบังเอิญไม่เช่นนั้นมันคงจะสายเกินไปและไม่ทันเวลาแบบนี้ ซึ่งในความเป็นจริงหยานตงได้รับสายจากหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเพราะเขารู้ว่ามันเลวร้ายอย่างมากถ้าหากเย่เชียนกับม่อหลงไปเผชิญหน้ากับตู้ฟู่เหว่ย ดังนั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนจึงโทรหาหยานตงและถามเขาว่าเขาพอจะช่วยอะไรได้หรือเปล่าและอยู่ห่างจากที่นี่แค่ไหนนั่นเอง อย่างไรก็ตามเมื่อหยานตงได้ยินเช่นนั้นเขาก็รีบตกลงและไม่มีคำถามหรือข้อสงสัยใดๆจนทำให้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนสับสนเล็กน้อย อย่างไรก็ตามหยานตงก็มักจะทำสิ่งต่างๆตามความชอบของเขาเอง ดังนั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนจึงไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

หลังจากนั้นหยานตงก็พุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็วแล้วไปอยู่ที่ระหว่างเย่เชียนกับม่อหลงและตู้ฟู่เหว่ยจากนั้นเขาก็ใช้ฝ่ามือทั้งสองผลักทั้งสามออกอย่างกะทันหัน “ประเทศของเรามีกฎหมายที่เข้มงวดและถึงแม้ว่าจะเป็นการต่อสู้ในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณก็เถอะแต่มันก็มีขอบเขตเสมอและห้ามสร้างปัญหาให้กับสังคม..แต่คราวนี้มันเกินความจำเป็นไปหน่อยเพราะมีระเบิดจำนวนมากและมันก็ขู่ขวัญชาวเมืองซีหนิงจนประชาชนต่างก็หวาดกลัว” หยานตงพูด

“คุณหมายความว่ายังไง?” ตู้ฟู่เหว่ยพูด “ผู้อาวุโสหยานคุณไม่ได้คิดที่จะยืนอยู่ฝั่งพวกนั้นหรอกใช่มั้ย?..อย่าลืมสิว่าเรามีข้อตกลงกันอยู่”

“นั่นสินะ” หยานตงยักไหล่แล้วพูดว่า “ฉันลืมบอกไปว่าฉันพนันกับเด็กคนนี้เอาไว้เมื่อครั้งก่อนที่เมืองปักกิ่งและฉันก็แพ้พนันให้กับเขาเพราะงั้นฉันก็เลยต้องล้มเลิกแผนการทั้งหมดไป” หยานตงพูดขณะชี้ไปที่เย่เชียน

เกี่ยวกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของหยานตงนั้นเย่เชียนก็ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไรและมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ แต่ถ้าหากหยานตงมาช่วยเขาจริงๆล่ะก็เย่เชียนก็คิดไม่ออกจริงๆว่าเขามีเหตุผลอะไรที่ต้องทำแบบนี้ ซึ่งถ้าหากไร้ความเกลียดชังหรือเป้าหมายแล้วมันก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะมาช่วยตน

.

.

.

.

.