ตอนที่ 557 : เจรจา
ฝนด้านนอกยังคงตกพร้อมกับเพลงที่ยังเล่นไปเรื่อย ๆ
ซิดดี้เดินถือร่มก่อนจะเข้าไปเคาะประตูห้องนอนของเอเดรียน นักโทษอันดับ 1
เอเดรียนนั่งไขว่ห้างดูทีวีอยู่ในห้อง มือขวาของเขาขยับไปมาอย่างรวดเร็ว
เพราะเหมืองแห่งนี้มันไม่ได้มีผู้หญิง ส่วนมากพวกเขาก็ได้แต่ต้องช่วยตัวเอง
จากนั้นซิดดี้ก็ทำการเก็บร่มแล้วเดินเข้ามา
เอเดรียนแปลกใจนิด ๆ เขาลุกขึ้นยืนและทำความคารพซิดดี้ทันที
เขามองไปที่ซิดดี้แล้วพูดขึ้น “มีธุระอะไรงั้นหรือ ? ”
เขารีบเอามือขวาออกมาจากกางเกง ก่อนที่จะหากระดาษมาเช็ดมือ
ซิดดี้ไม่ได้แปลกใจกับฉากนี้ เขายิ้มออกมาและเดินไปนั่งบนโซฟาข้าง ๆ เอเดรียน
“ฉันจะพูดตามตรง ฉันอยากให้นายช่วย”
เอเดรียนหยิบขนมขึ้นมากินและพูดขึ้น “ฉันเป็นนักโทษ ฉันจะไปช่วยอะไรได้ ? คุณเข้าใจผิดแล้ว”
ซิดดี้ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาแค่หยิบเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดก่อนจะพ่นควันออกมาแล้วพูดขึ้น “ฉันรู้จักนายดี เมื่อฉันออกจากเหมืองนี้ไป นายคงเป็นหัวหน้าที่นี่ นายไม่จำเป็นต้องทำอะไรก็เป็นหัวหน้าที่นี่ไปได้ตลอดกาล ยังไงซะนักโทษระดับ A ส่วนมากก็เป็นคนของนาย หัวหน้าผู้คุมคนใหม่คงคุมนายไม่อยู่”
เอเดรียนขมวดคิ้วแล้วพยักหน้า ก่อนจะยิ้มออกมา “คุณก็รู้นี่ ถึงฉันไม่ช่วยคุณ แต่ฉันก็ได้ตำแหน่งนั้นมาอยู่ดี ทำไมฉันถึงต้องช่วยคุณด้วย ? ”
ซิดดี้ส่ายหน้าและมองไปที่เอเดรียน “นายพอใจกับการเป็นหัวหน้าเหมืองรึไง ? นี่คือชีวิตที่นายต้องการจริง ๆ งั้นหรือ ? อิสระนายอยู่ไหนล่ะ ? นายลืมไปแล้วหรือว่าครั้งหนึ่งน่ะนายเคยเป็นแม่ทัพมาก่อน นายจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่นี่รึไง ? ”
เอเดรียนชะงักไปทันทีและตอบกลับ “ตอนนี้ฉันก็มีอิสระดี ไม่มีใครสั่งอะไรฉันได้ แม้ว่าหัวหน้าผู้คุมคนใหม่จะมาที่นี่ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ”
“ก็ใช่ ….เอเดรียน แต่ทำไมนายต้องหลอกตัวเองด้วย ? ” ซิดดี้ฮึดฮัดออกมา “ฉันรู้จักนายดี นายน่ะเป็นคนทะเยอทะยาน นายไม่อยากออกจากที่นี่เพราะนายทำให้คนทั้งดาวไม่พอใจ เมื่อนายออกจากที่นี่ไปจะมีคนนับไม่ถ้วนมาไล่ฆ่านาย นายไม่มีที่ให้หนี นายได้แต่ต้องซ่อนตัวอยู่ที่นี่และใช้ชีวิตที่นี่อย่างปลอดภัย”
เอเดรียนล้วงขนมขึ้นมากินแล้วตอบกลับ “ทำไม คุณคิดจะให้ฉันหนีออกไปรึไง ? ”
ซิดดี้ส่ายหน้า “ไม่มีทาง แม้ว่าฉันจะเป็นหัวหน้าผู้คุม แต่ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะปิดโล่พลังของเหมือง นี่คือส่วนที่ราชวงศ์ตัดสินใจ แม้ว่าฉันจะทำลายโล่พลังนี้ได้ แต่ก็ไม่มีใครช่วยนายได้ นายจะไม่มีทางออกจากดาวนี้ได้”
เอเดรียนหรี่ตาลง “งั้น..คุณร่วมมือกับกองกำลังภายนอกรึไง ? ”
“ฮ่าฮ่า…”
“แม่ทัพเอเดรียน อย่าพูดแบบนั้น มันก็แค่คู่ค้าของฉัน ทุกอย่างน่ะเป็นธุรกิจ มันก็เหมือนกับการที่ฉันมาหานายในตอนนี้ ทุกอย่างก็เพื่อให้นายช่วยฉันและฉันก็ช่วยนาย เรื่องมันก็ง่าย ๆ แบบนี้แหละ”
เอเดรียนยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็มองไปที่ซิดดี้แล้วพูดขึ้น “บอกมาว่าคุณมีเงื่อนไขอะไร ? ถ้าเงื่อนไขนั้นน่าสนใจพอ งั้นฉันก็จะช่วยคุณฆ่าหวังเย่า ! ”
“ในครึ่งเดือน คู่ค้าของฉันจะมาที่ดาวทมิฬเพื่อช่วยฉันออกจากที่นี่ นายจะไปกับเราด้วยก็ได้ ฉันจะช่วยนายให้ได้บัตรเขียวไปดาวที่นายต้องการ”
เอเดรียนตาเป็นประกายขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “คู่ค้าของคุณเป็นใคร ? ทำไมฉันถึงต้องเชื่อใจเขา ? ”
ซิดดี้สูบบุหรี่แล้วพ่นควันออกมาก่อนจะพูดขึ้น “ถ้านายเชื่อฉัน นายก็ได้แต่ต้องเชื่อใจเขา แต่ฉันรับรองได้ว่าชายคนนี้มาจากดาวระดับสูงกว่า เขามีความแข็งแกร่งเพียงพอที่จะบดขยี้ทุกคนที่นี่ ถ้าเขาลงมือแล้ว เขาก็จะจัดการทุกอย่างได้”
เอเดรียนเงียบไปและครุ่นคิดทันที
“ถ้านายไม่พอใจกับเงื่อนไขนี้ ฉันกลัวว่าฉันคงช่วยอะไรนายไม่ได้อีก” ซิดดี้ยิ้มออกมา
เอเดรียนยิ้มและหันไปหาซิดดี้ “คุณบอกไม่ใช่รึไงว่ามันเป็นธุรกิจ ? งั้นฉันก็อยากให้คุณจ่ายมัดจำมาก่อน ! ”
ซิดดี้พูดขึ้น “บอกมาว่านายต้องการเงินเท่าไหร่รึว่า…นายต้องการทองเท่าไหร่…แร่หินก็ได้ ! ”
เอเดรียนชูนิ้วชี้ขึ้นมาหยุดไว้ และส่ายไปมาพร้อมกับยิ้ม “ไม่…ฉันไม่ได้อยากได้ของพวกนั้น ! ”
“แล้วนายต้องการอะไร ? ”
เอเดรียนยิ้มออกมา “ฉันอยากได้ผู้หญิงที่อยู่กับคุณ เลขาคุณ ลิซ่า ฉันอยากให้เธอมาหาฉันคืนนี้”
ซิดดี้ขมวดคิ้วทันที
“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้ใช้ไอ้นั่นมาหลายปีแล้ว ฉันน่ะอยากได้ผู้หญิง ความรู้สึกนี้คุณก็น่าจะเข้าใจไม่ใช่รึไง ? ”
เอเดรียนนึกภาพเลขาสาวผมยาวใส่ถุงน่องดูยั่วยวน เมื่อคิดถึงภาพนั้นมันก็ทำให้ไอ้นั่นของเขาตั้งโด่ขึ้นมา
ซิดดี้กำหมัดแน่นก่อนที่จะมีความคิดหนึ่งขึ้นมาในหัวของเขา จากนั้นเขาก็ผ่อนคลายขึ้นมาทันทีและพูดด้วยรอยยิ้ม “อย่างที่ฉันบอก ทุกอย่างในโลกน่ะเป็นธุรกิจ ผู้หญิงนั่น…ถ้านายต้องการก็ได้”
“ดี..ดีจริง ๆ..แต่ฉันหวังว่าคุณจะสั่งเธอให้ดี ยังไงซะฉันก็ไม่ได้เจอผู้หญิงมาหลายปีแล้ว เผื่อฉันลงมือหนักไป เธออาจจะตายได้ ฮ่าฮ่า…”
ซิดดี้และเอเดรียนมองหน้ากัน ก่อนที่ซิดดี้จะยักไหล่แล้วหัวเราะออกมา “ฉันหวังว่าเราจะร่วมมือกันได้เป็นอย่างดี”
“คุณทำให้ฉันแปลกใจจริง ๆ ” เอเดรียนพูดขึ้น
ทั้งสองลุกขึ้นยืนแล้วจับมือกัน
ซิดดี้เดินกลับเข้าไปในลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังยอดหอคอย
ลิซ่าเดินเข้ามาต้อนรับเขาด้วยรอยยิ้ม “อยากได้กาแฟรึอะไรดี ? ”
ซิดดี้ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มเย็นชาจนทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
