[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi 97 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นหมีสาวขุนเขาติดเรท18+』２

ตอนที่ 97 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นล่าง』２

 

【นั่น、ไม่มีปัญหา เพราะทุกคนสังเกตเห็นและหลบไปทางซ้ายและขวา、ทว่านี้、สถานที่ที่ทุกคนรวมตัวกันเป็นวงแหวนก่อนหน้านี้กำลังประสบปัญหา……】

 

【อาเร๊ะ？　ว่าไปแล้วพวกฮารุจังไปไหนกันล่ะ？】

 

 

「……ฮารุซามะ……」

 

「อะ、ลิลี่ซัง」

 

เนื่องจากตำแหน่งของกับดัก ผมจึงคาดว่าคลื่นระเบิดจะกระจายตัวออกมาในลักษณะแนวทแยงขึ้นไป

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมพยายามให้ทุกคนนอนลงให้มากที่สุด และขึ้นไปอยู่บนตัวเอมิซัง……แต่ว่าก่อนที่จะทันตั้งตัว ผมก็โดนลิลี่ซังจับตัวไว้แล้ว

 

หลังรู้สึกดีจัง

ถึงจะแตกต่างภูเขาใหญ่ของเอมิซัง แต่ก็ยังรู้สึกดีล่ะ

 

ของเอมิซังมีความยืดหยุ่นเต่งตึงสูง、ของลิลี่ซังเหมือนกับสไลม์

 

แต่ว่า……เอ๊ะ？

อะไร？

 

【คราวนี้ตาลิลี่จัง！！】

【อะ、ฮารุจังที่จับกดเอมิจังลงไปก็เพื่อช่วยเหลือเธอล่ะ】

 

【ฮารุจังดูเหมือนแมวที่มีลำตัวยาวเลย】

【ขาห้อยโยกเยก(ปุระปุระ)】

【ปุระปุระ】

 

【ท่อนล่างของฮารุคิ๊วปุระปุระ！？】

【ลูกพี่หญิง……นี่เธอ……】

【ไหงลูกพี่หญิงถึงไม่โดนบอสซูโตะกันล่ะ……】

【คงเพราะความชอบเข้ากันกับโนเนมจัง？】

【เอ๋……】

 

ปุระปุระ

ผมกำลังโยกเยกล่ะ

 

「……ถึงฮารุซามะจะไม่เป็นไรก็ตาม แต่ทว่า……」

 

「……คนธรรมดาในทีมเน๊ะ、พวกเขาได้รับความเสียหายมากมายจากการระเบิดครั้งนี้……」

 

「แม้กระทั้งรุรุซัง」

 

อาเร๊ะ？

 

แต่ก็ผมคิดว่าไม่เป็นไรหรอกน๊า

ก็แบบสุดท้ายแล้วทุกคนก็หลบได้จริงไหม？

 

「โฮร่า、ดูทางนั้นสิ ฮารุจัง」

 

「？」

 

ผมที่อยู่ในสภาพถูกอุ้มจากรักแร้ไว้เหมือนแมว、จึงได้แต่หันไปตามปลายนิ้วของรุรุซัง

 

มีพื้นดินส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีแดงสดที่ส่งเสียงดังซู่ตลอดเวลา

 

「？　เห็นขนาดนั้นแล้วยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีกไหม หืม」

 

ก็แค่ร้อนนิดหน่อยเองจริงไหม？

 

「ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยครับ」

 

「เอ๊ะ、แต่ว่า」

 

「ก่อนอื่นเลยนะคะ ฮารุซามะไม่เป็นไรเลยอย่างงั้นเหรอคะ？」

 

「ครับ、ก็แบบถ้ายังไม่ถึงระดับหินละลายก็ไม่มีปัญหาครับ」

 

ลิลี่ซังเองก็มีเลเวลสูงเหมือนกัน เพราะอย่างงั้นเลยไม่เป็นไรจริงไหม？

 

 

【เอ๋……】

【ข่าวร้าย・ฮารุจังกะแล้วว่าแปลกนิดหน่อย】

【นิดหน่อย……？】

【นิดหน่อยนั้น มันเป็นของภาษาไหนก๊านนนนน】

【นิดหน่อย（มาตรฐานฮารุจัง】

 

【ฮารุจัง、มีความทนทานต่อความร้อนสูงเน๊ะ……】

【ตราบใดที่หินไม่ละลาย……】

【เหยียบกับดักระเบิดมากจนสร้างความต้านทานขึ้นมาได้……？】

【ไอ้　นั่น　แหละ】

【เอาจริงดิ คุสะ】

 

【หรือว่าบางทีอาจจะเชื่อมต่ออีกแล้ว……？】

【ฮารุจังได้รับความต้านทาน ในระหว่างที่ร่วงหล่นหลายครั้งจากคอมโบหลุมพรางที่ระเบิดได้……】

【เอ๋……】

【ไม่มีทางที่คุณจะเข้าใจ　　เพราะไม่มีใครบ้าทำแบบนั้นแม้แต่ครั้งเดียว】

 

【ข่าวดี・หากคุณเหยียบกับดักระเบิดมากพอ คุณจะต้านทานความร้อนได้มากขึ้นตาม】

【จ๊า นายลองคนแรกเลย】

【เอ๊ะ、ไม่เอาโว๊ย、ฉันแน่ใจว่าฉันจะถูกส่งไปโรงพยาบาลโดยสายรัดข้อมือหลังจากพยายามเพียงแค่ครั้งเดียว】

【งั้นไม่ต้องพูดเลย】

【คุสะ】

【กะแล้วว่ายังไงฮารุจังก็แปลกนิดหน่อยมากในหลาย ๆ ด้าน】

 

 

◇

 

 

「ขอโทษครับ」

 

ผมก้มหัว 

 

ผมเป็นผู้ใหญ่ที่ดี ดังนั้นจึงขอโทษได้อย่างเหมาะสม

แม้กระทั่งในที่ทำงาน ผมต้องก้มไปกี่ครั้งแล้วตอนที่ยังเป็นมือใหม่

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อคุณขอโทษ คุณต้องแสดงท่าทีขอโทษอย่างจริงใจ และทำอย่างลึกซึ้ง

อย่าพูดคำว่า「ไม่」หรือ「นั่นไม่เป็นความจริง」เด็ดขาด

 

เมื่อพูดแบบนี้ เจ้านายซึ่งเป็นคนแก่ก็จะโกรธ

เพราะหากทำให้โกรธไปเสียก่อน、การแค่อยากจะพูดอะไรทีหลังก็มีแต่จะถูกปฏิเสธ

 

นี่เป็นทักษะทางสังคมด้วยเน๊ะ

แม้ว่าตอนนี้ผมจะเป็นสาวน้อยก็ตาม

 

【ยอดเยี่ยม】

【เด็กดี】

【เป็นเรื่องดีที่ขอโทษเน๊ะ】

 

【ใช่แล้วล่ะเน๊ะ、ฉันบังเอิญโจมตีล่วงหน้าตามมาตรฐานของฉันและเกือบจะกวาดล้างกองเรือไปหมดแล้ว……ไม่สิ กะแล้วยังไงก็ความผิดฮารุจัง】

【คุสะ】

【รูปแบบวงแหวนคืออะไร……】

【โฮะ、โฮร่า、เป็นบทสงครามที่มีระเบิดออกมาตอนที่มีการปล่อยอาวุธลับในภาพยนตร์หรืออะไรสักอย่างไง……】

【อ้า、อาวุธทั่วไปที่ปรากฏในภาพยนตร์ก็เป็นเช่นนั้น、แต่โดยพื้นฐานแล้ว นั่นคือบทบาทของคนแพ้……】

 

หากคิดอย่างรอบคอบนั่นเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน

 

ในยุคที่ผมยังไม่เคยดำดิ่งลงดันเจี้ยน แค่บังเอิญไปแตะโดนกาต้มน้ำหรือกะทะก็แทบจะรู้สึกเหมือนถูกไฟไหม้แล้ว、แต่นั่นคงเป็นความรู้สึกของคนในทีมกู้ภัยในปัจจุบัน 

 

แล้ว、ตอนที่ยังเป็นผู้ชาย……ตอนที่เลเวลแค่１０ผมก็ได้มีประสบการณ์แย่ ๆ กับการโจมตีด้วยลมหายใจของมอนสเตอร์ประเภทมังกร

 

อ้าー、ตอนนี้พอมาลองคิดดูแล้ว เหตุผลที่ผมไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือถูกไฟไหม้มากนัก เมื่อเหยียบกับดักระเบิดก็ เพราะมีร่างกายนี้

 

……ใช่แล้วเน๊ะ、ร่างกายที่ลึกลับนี้

 

ประสาทสัมผัสของผมบกพร่องไปในหลาย ๆ ด้าน……ต้องคิดทบทวนไตร่ตรองให้ดี

 

【ฮารุจังกำลังมองต่ำ】

【อย่าเข้าไปข้างใน】

【เปโระเปโระ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ】

【นอกจากเสียงรบกวนแล้ว แต่ดูเหมือนเธอจะสำนึกผิดจริง ๆ】

【ข้อดีของฮารุจังก็คือ สามารถขอโทษได้ทันทีเน๊ะ】

 

 

「……โม๊ว พวกเราไม่โกรธแล้วล่ะค่ะ ช่วยเงยหน้าขึ้นมาเถอะนะคะ」

 

「เอมิซัง」

 

เสื้อผ้าที่ผมทำให้สกปรกตอนที่กอดไป ปล่อยไว้แบบนั้นจะดีเหรอ？

 

「แล้วก็、ทำไมถึงทำอะไรป่าเถื่อน……รุนแรงแบบนั้นกันคะ」

 

 

【คุสะ】

【เอมิจัง、เมื่อกี้แค่พยายามที่จะพูดว่าป่าเถื่อนเหรอ？】

【ก็ช่วยไม่ได้แหละ】

【ก็ช่วยไม่ได้เพราะเกือบจะไหม้ไปแล้ว】

 

 

「อะ、ครับ　ห้องถัดไปเป็นห้องใหญ่ที่พวกมอนสเตอร์กำลังหลับอยู่ล่ะครับ」

 

「……หมายถึงมอนสเตอร์เฮ้าส์อย่างงั้นเหรอค๊า？」

 

「น่าจะเรียกว่าแบบนั้นแหละครับ」

 

「นั่นเป็นเรื่องที่ควรบอกทุกคนไว้ก่อนน๊า ฮารุจัง」

 

「เป็นอย่างงั้นเหรอครับ」

 

หืมー、ผมไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนั้นมากนักน๊า

 

【แนะนำอย่างอ่อนโยน、รุรุจัง】

【ใจดีเน๊ะ】

【ไม่พูดว่าประหลาดใจด้วยสิ？】

【ดวงตาที่จ้องมองรุรุจัง ……ดีย์เน๊ะ】

 

 

「ถ้าอย่างงั้น、แปลว่าตั้งใจระเบิดที่จะระเบิดมอนสเตอร์เฮ้าส์แบบในไลฟ์สดครั้งก่อนสินะคะ」

 

「อะ、เปล่าครับ、ต่างออกไปหน่อย　ผมสามารถมองเห็นด้านล่างของด้านล่าง、ของชั้นล่างได้ด้วยครับ」

 

 

「เอ๊ะ？」

 

「ล่าง……ของชั้นล่าง？」

 

「หมายความว่ายังไงกันคะ？」

 

 

【เอ๊ะ？】

【ห๊ะ？】

【ฮารุจัง……？】

【ข่าวดี・ฮารุจัง、สามารถค้นหาศัตรูด้านล่าง３ชั้นได้แล้ว】

【เอ๋……】

 

 

「แล้วก็、ที่ข้างล่างของข้างล่างของข้างล่างก็ยังเป็นห้องขนาดใหญ่ที่มีมอนสเตอร์มากมายเต็มไปหมดด้วยล่ะครับ」

 

 

【หรือว่าบางที โนเนมจัง？】

 

 

【ฮัมเพลง】

 

 

【คุสะ】

【ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามโพล่งออกมา โนเนมจัง】

【ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้น！】

【ไม่ได้หมายความว่ามันอยู่ด้านล่าง３ชั้นใช่ไหม แปลว่ามีมอนเฮ้าส์นรกแตกต่อเนื่องกัน４ชั้นอย่างงั้นสินะ？】

【ทุกคนยกเว้นฮารุจังเป็นคนธรรมดาน๊า！　ต่อให้สวมสายรัดข้อมือก็ยังบาดเจ็บกันได้นะ！！】

【โฮร่า、พูดสิ！】

 

 

【ไม่พอใจ】

 

 

【แนะนำ】

 

 

【ขนส่ง】

 

 

【２สัปดาห์】

 

 

【ไม่พอใจมาก】

 

 

【เอ๋……】

【ก็บอกแล้วไงว่าอย่าไปพูดแบบนั้นไงโว๊ย！！】

【เข้าใจล่ะ、เป็นด้านขี้เล่นของโนเนมจังเน๊ะ】

【จอมซุกซน（เตรียมพร้อมมอนเฮ้าส์４ชั้นติดต่อกันที่ชั้น２００ในระดับความยากสูงสุด】

【ไม่มีอะไรนอกจากเจตนาฆ่า】

 

【ฉันหมายถึง เมื่อมีกับดักแบบนั้น ก็ไม่มีอะไรนอกจากเจตนาฆ่าเน๊ะ】

【มะ、ม๊า、จนถึงตอนนี้ คนในกลุ่มสอดแนมก็สามารถพาหลีกเลี่ยงมันได้……】

【นั่น、สงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเหยียบมันโดยไม่ได้ตั้งใจเน๊ะ……】

【ไลฟ์สดก็จะกลายเป็น「ไม่สามารถออกอากาศได้！」ไปไงเน๊ะ】

【ต่อให้มีสายรัดข้อมือก็แย่อยู่ดี】

【นี่ม๊านอะไรก๊าน……】

 

 

「จริง ๆ แล้วผมเกิดความคิดดี ๆ ขึ้นมาล่ะครับ 　แบบว่า、ผมหวังว่าจะสามารถเปิดใช้งานกับดักได้อย่างต่อเนื่องเหมือนกำลังแก้ปริศนาครับ」

 

 

【มีความคิดดี ๆ ล่ะ】

【ความคิดดี ๆ ที่บ้าไปแล้ว】

【แบบคิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกันเน๊ะ ……】

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง วันนี้ผมรู้สึกตื่นตัวอย่างไม่น่าเชื่อ

 

แม้ว่าผมจะยืนอยู่สภาพนี้、แต่ผมก็สามารถเข้าใจถึงความแข็งแกร่งทางกายภาพของทุกคนที่นี่ได้จากตรงนี้……อะ、เอมิซังกำลังอดกลั้นอะไรไว้รึเปล่า……ห้องน้ำ？

 

เหมือนจะนาทีสุดท้ายแล้วไม่ใช่เหรอ？

ยังเร็วเกินไปที่จะหยุดพัก、แต่อยากตั้งห้องน้ำสำเร็จรูปไหมครับ？

 

ก่อนอื่นเลย、เป็นเรื่องที่แปลกมากเลยที่ผมสามารถร่างแมปของชั้นล่างของชั้นล่างของชั้นล่างขึ้นมาได้ในนาทีสุดท้าย

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเลเวลที่เพิ่มขึ้น、หรือบางทีสกิลจะพัฒนาขึ้นกันนะ

 

「ดังนั้นผมเลยคิดว่าจะทำให้ดีที่สุด、ปริศนาแรกก็……เจ๊บบบบっ」

 

ผมถูกทุบทันที

 

「เรื่องแบบนั้น！　ปรึกษาฉันก่อนสิค๊าาาาา！」

 

「ผมเสียใจครับ เอมิซัง」

 

「โอ้ลอร์ด……อะแฮ่ม、ฮารุซามะ、อย่างที่คาดไว้ ฉันก็คิดทำอย่างนั้นเหมือนกัน？」

 

 

【●REC】

 

 

【เพราะโนเนมจังคลั่งไคล้ฮารุจังที่มีน้ำตาไหล ดังนั้นปล่อยเธอไว้ก่อนก็ไม่เป็นไร】

【แต่อย่างที่คาดไว้ เอมิจังทำได้ดี】

【เอมิโอก้าซัง……】

【ก่อนหน้านี้ฉันรู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย、แต่ตอนนี้เป็นแม่ที่ดีแล้ว】

 

【ม๊าเน๊、ทุกคนยกเว้นพวกฮารุจังต่างก็นั่งลงพร้อมหน้าที่ซีดกันหมดเลย】

【ก็ต้องอย่างงั้นแหละเน๊ะ】

【ผู้คนจำนวนมากที่นี่ต่างเป็นผู้มีประสบการณ์ผ่านศึกในการต่อสู้、ดังนั้นพวกเขาคงเข้าใจสิ่งที่ฮารุจังทำ】

【ถึงจะเกือบไหม้เกรียม และถูกบังคับส่งกลับโดยสายรัดข้อมือตรงไปยังโรงพยาบาลแล้วเปียกโชกไปด้วยเวทมนตร์แห่งการรักษา】

 

 

「ฉันเองก็กังวล、มากกว่าอะไรเลย」

 

「ขอโทษครับ」

 

 

「――ตอนที่ถูกกอดโดยฮารุซัง ฉันคิดว่าในที่สุดก็คิดเหมือนกับฉันแล้ว บางทีอาจเป็นเพราะฉันถูกผลักลงและและรู้สึกถึงความนุ่มนวลของฮารุซัง และเพราะร่างกายที่อ่อนนุ่มที่เข้ามาใกล้ฉันมาก ฉันรู้สึกอยากจะเอาใบหน้านั้นซุกลงบนหน้าอกตามสัญชาตญาณ และให้ดูดนมแม่ที่ไม่ไหลออกมา ฉันเริ่มรู้สึกร้อนจนถูกขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกเหล่านี้ และเริ่มตื่นเต้น และในขณะที่ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่ได้อยู่ในสภาพกลางที่สาธารณะ ความรู้สึกเหมือนถูกฉีกขาดออกนี้ มีแต่จะทำให้อยากถูกมัดและเหยียบย่ำเหมือนทุกครั้ง！　――――――――อะ」

 

 

「อะ」

 

 

「เอมิจัง……」

 

「ในที่สุด……」

 

 

【เอ๊ะ】

【เอมิจัง……？】

【อาโน๊、เอมิจังที่พูดไปเมื่อกี้นี่……？】

 

 

อาーอ้า

 

ดูเหมือนว่าสิ่งที่กลั้นไว้คือองค์ประกอบเฮนไตเน๊ะ……ยังไงดี、เรื่องนั้นขอโทษ

ดูเหมือนว่าการกอดจะเป็นจุดสิ้นสุด、ผมจึงเสียใจนิดหน่อย

 

แต่ว่าซ้า？

 

แค่ยกระดับเปิดเผยเรื่องนี้เอง、และผมแน่ใจว่าพวกเขาจะรู้เรื่องนี้จากที่ไหนสักแห่งในที่สุดจริงไหม？

 

โฮร่า、มีคนพูดว่าคุณไม่สามารถซ่อนแนวโน้มทางเพศส่วนตัวได้ตลอดไปอยู่ล่ะมั้ง？

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าสำหรับผมก็ไม่ได้เลวร้ายเน๊ะ？

 

เน๊？

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 97

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/97/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

Favorite