[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 79 การเจรจาต่อรองที่สาวดุ้นเงินหมด

ตอนที่ 79 การเจรจาต่อรองที่เงินหมด

มีสุภาษิตว่า、ถ้าหมาเดินก็อาจโดนไม้*

(*เป็นคำเปรียบเทียบว่า การทำเรื่องมากยิ่งขึ้นเท่าไร ยิ่งมีโอกาสจะพบกับอุปสรรคหรือเภทภัยง่ายมากยิ่งขึ้นเท่านั้น https://www.j-campus.com/kotowaza/view.php?id=1209)

หากเป็นเช่นนั้น、ก็ไม่มีอะไรผิดที่จะไปรับสาวสวยจากในดันเจี้ยน

ดันเจี้ยนนั้นเต็มไปด้วยเรื่องลี้ลับ、เรื่องแบบนั้นก็เกิดขึ้นเป็นบางครั้งได้เน๊ะ

『ไม่มีหรอก』

ต้องพูดว่ามี！

『มีล่ะ』

ดีมาก！

「――ด้วยเหตุนั้นเอง、พวกเราจึงรับตัวคารานาชิ มิยูเมะมา」

ห้องสภานักเรียน รุ่นพี่มิซุฮิพูดแบบนั้นแล้วฝายมือไปทางมิยูเมะจังต่อหน้าพวกรุ่นพี่มิโรคุ

เธอพูดเหมือนกับว่านี่เป็นแมวที่ถูกทิ้งเลย……

「เอ๊ะโตะ、หรือก็คือ……พวกเธอได้รับคำขอกู้ภัยจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ขณะพิชิตดันเจี้ยน、และก็ช่วยไว้ได้ จากนั้น、ดูเหมือนจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง ก็เลยพาเธอกลับมาด้วย……ใช่ไหม」

「อ้า」

「มิซุฮิ、โปรดอธิบายให้ชัดเจนยิ่งขึ้นในครั้งต่อไปเน๊ะ……」

「ทำไมล่ะ？ ก็เข้าใจง่ายดีไม่ใช่เหรอ」

รุ่นพี่มิซุฮิเอียงหัว

ฉันที่อยู่ข้าง ๆ ก็เอียงหัวด้วย

แค่รู้ว่ามีสาวสวยมาด้วยก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ รุ่นพี่มิโรคุ

โฮร่า、เธอเป็นสาวสวยประเภทใหม่ที่ไม่มีอยู่ในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเลยน๊า！

หากมองมาที่กลุ่มนักเรียนปีหนึ่ง สาวสวยลึกลับ สาวสวยขี้อาย และสาวสวยร่าเริง และพวกเธอต่างก็เข้ากันได้ดีมากเลยล๊าー！

『มีแปลกปลอมอยู่หนึ่งคนเน๊』

สงสัยจังว่าใครกันน๊า

「อะ、อาโน、ยินดี ตามที่ถูกอธิบายไปเมื่อกี้ ฉันคารานาชิ มิยูเมะค่ะ、แผนกซ่อมบำรุงของสถาบันซิลเนียสค่ะ」

「จ๊ะ、สวัสดี โปรดผ่อนคลายและอย่าวิตกกังวลมากนักเน๊ะ ม๊า、หากไม่มีปัญหากับการอยู่ในโรงเรียนที่ทรุดโทรมแบบนี้ล่ะก็นะจ๊ะ」

「ไม่ค่ะ！ไม่จริงเลย……！เทียบกันแล้วสวยกว่าแล็บของฉันอีก！แค่มีพื้นที่ให้นอนราบกับพื้นก็สวรรค์แล้วค่ะ！」

เกิดอะไรขึ้น、กับแล็บของเธอกัน

「แต่ก็ไม่เป็นปัญหาอะไรหรอกจ๊ะเน๊ะ ในอีกไม่กี่วัน、ดูเหมือนพวกเราอาจจะต้องไปที่สถาบันซิลเนียสล่ะ เมื่อกี้、พึ่งได้รู้มาจากรินกะจัง」

「อ้า、วันนี้พวกเราได้ลงนามในกระบวนการเข้าเป็นโรงเรียนในเคลือเรียบร้อยแล้วเน๊ะ」

ซึ่งที่ฉันไปช่วยงานกู้ภัยก็เพื่อไม่ให้ต้องเผชิญหน้ากับตัวละครงานต้นฉบับล่ะน๊า！

พอมองหาแล้ว、ดูเหมือนว่าเหล่านักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะจะกลับไปแล้ว

อืมー、เซฟ！

ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าตัวเอกที่ของภาคแยก และตัวละครต้นฉบับมาสัมผัสกัน

รอบนี้、เราจะต้องเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังมากขึ้น

「มิยูเมะจังหากไม่รังเกียจล่ะก็、อยากจะอยู่ที่นี่สักสองสามวันก่อนไหมจ๊ะ？ฉันคิดว่าแทนที่จะกลับไปจนกลายเป็นเรื่องวุ่นวายในตอนนี้、เอาไว้ไปแจ้งกับสภานักเรียนของซิลเนียสโดยตรงจะดีกว่าไหม」

「ฉันเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัย ว่าไง、มิยูเมะ ถึงที่นี่จะไม่มีอะไรเลย、แต่อย่างน้อยก็ไม่มีสัตว์ประหลาด มีผนังและเพดาน และตอนนี้ก็เสิร์ฟถั่วงอกด้วย ทำไมไม่พักผ่อนที่นี่ซะล่ะ」

ผู้ใหญ่ทั้งสอง、ให้คำแนะนำกับมิยูเมะจัง

วิเศษมาก……ดูซะสิไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง

นี่ไง、เป็นความรักอันไร้เงื่อนไขที่สาวสวยมี

ท้ายที่สุด ปฏิสัมพันธ์ระหว่างสาวสวยก็สดใสและตื่นตาอยู่เสมอ

『ไม่สิ、นั่นก็แค่กำลังพยายามหาคนเข้าโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมอยู่ไม่ใช่รึไง？ รู้สึกได้เลยว่าพวกเธอกำลังพยายามโน้มน้าวให้ย้ายเข้ามาให้ได้หากมีโอกาส』

โอยโอย、ไหงมาพูดเรื่องอะไรที่ไม่ควรพูดแบบนั้นล่ะ

ทั้งสองคนเป็นคนที่ใจดีมากต่างหากเล่า！

「อะ、ก่อนอื่นเลย โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเปิดรับนักเรียนอยู่เสมอจ๊ะ」

「ตอนนี้ยังสามารถใช้หอพักได้มากเท่าที่ต้องการด้วย อีกทั้งยังไม่มีค่าเล่าเรียนล่ะ！」

「？ เห้、อย่างงั้นสิเน๊ー」

มิยูเมะจังเอียงหัว、เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจเจตนาของการกระทำของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

……ช่างเป็นรุ่นพี่ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ เลยที่คิดถึงโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมอยู่ตลอดเลยน๊า、โยชิ！

『เธอ、พอเป็นการกระทำของสาวสวยแล้ว ก็ยอมรับได้ในทันทีเลยเน๊ะ』

ก็ชัดเจนแต่แรกอยู่แล้ว

『……ฉันแค่สงสัยอย่างหนึ่ง、เธอจะทำอย่างไรหากเป็นสาวสวยที่กระทำเรื่องไม่ดี？』

เอ๊ะ？

『หากสาวสวยบอกเธอว่าที่ต้องทำชั่วก็เนื่องจากสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้、เธอจะทำอย่างไรกันล่ะ เธอจะยอมรับการกระทำนั้นได้หรือไม่ และนอกจากนี้、จะหยุดไว้ไหม』

……เรื่องแบบนั้น、จะไปรู้เหรอย๊า！

เอาไว้ให้ถึงตอนนั้นก่อนค่อยคิดก็ด๊าย！

อย่างแรกเลยหากมีสาวสวยทำกระทำผิดอยู่、คำตอบที่ถูกต้องคือ บุกไปบดขยี้ตัวต้นเหตุซ๊า！

『เป็นเช่นนั้น』

แต่ว่า、หากฉันต้องต่อสู้กับสาวสวย ฉันคงไม่สามารถต่อสู้อย่างจริงจังได้เน๊ะ

ในกรณีแบบนั้น、ให้พิจารณาใช้การแสดงภาพลวงตาและล่าถอยกลับอย่างสุดกำลัง 

ฉันกับไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงกำลังสนทนากันอย่างมีชีวิตชีวา、ในระหว่างนั้นดูเหมือนอีกฝ่ายจะตกลงกันได้ และตัดสินใจอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง

「……เน๊、คน ๆ นั้นจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมเน๊ะ」

「เอ๊ะ？ อ้า、อืม ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกน่ะ、โทอาจัง」

เมื่อได้ยินคำพูดของฉัน、โทอาจังก็ดูจะรู้สึกโล่งใจ

ฉันเดาว่าเธอคงกังวลเกี่ยวกับคนที่ไม่รู้จักที่จู่ ๆ ก็เข้ามา

แต่ว่าเน๊ะ、โปรดหยุดเกาะหลังฉันเสียทีเน๊ะ

เพราะทุกครั้งที่ทำอย่างนั้น ฉันถูกบังคับให้เลือกระหว่างการแบกรับบาปของฉันกับการกลายเป็นซุปเปอร์สาวสวยลึกลับล๊า

ยังไงก็ตาม ตอนนี้ฉันอยู่ในสถานะซุปเปอร์สาวสวยลึกลับฉบับฉุกเฉิน（แต่งชาย）

『ฉันทำงานหนักมากในการคำนวณ』

ขอบคุณเช่นเคยล๊า ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง……！

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า、ตอนนี้ในห้องนี้มีแต่สาวสวยเท่านั้น 

เป็นดังยูโทเปียเลยล่ะมั๊ง？

「อาโน、คือก่อนอื่น……คนที่อยู่หลังเคย์คือใครเหรอคะ？」

「ฮี่っ、อะโนะ、สึกิมิยะ โทอาก่ะ、ดีค่ะ……ยะ、ยินดีที่รู้จักเน๊ะ？」

จากคำพูดของโทอาจัง、มิยูเมะจังก้มหัวอย่าแรงเพื่อทักทาย

「คารานาชิ มิยูเมะซุ！ ปีหนึ่งซุ！」

「ฉะ、ฉันเองก็ปีหนึ่งเหมือนกัน」

「โอ้ー！ ชั้นเดียวกันเน๊ー！」

「อะ、อืม」

แม้จะยังกลัวอยู่、โทอาจังก็ยอมจับมือที่ยื่นมา

มิยูเมะจังจับมือไว้แน่น、และเขย่าอย่างมีความสุข 

「จ๊า อีกครั้งหนึ่ง、แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ก็ขอบคุณมากซุ！」

อูซซุ！

ฉันยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับสาวสวยจากมิยูเมะจังด้วยー！

「ถ้าอย่างงั้น、ลงมือทันทีเลยไหมคะ――」

มิยูเมะจังดูประหม่าและลังเลขณะที่เธอชี้ไปที่รุ่นพี่มิซุฮิ

「อาโน、ให้ฉันช่วยจัดการดูแลไดฟ์เกียร์ให้ดีไหมคะเน๊ะ อาจจะแปลก ๆ ไปซะหน่อย ที่จะบอกว่าเป็นการตอบแทนสำหรับอาหารและที่พักค่ะ」

「อะไรกัน、ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นมากนักก็ได้」

「ไม่ค่ะ、ตัดสินใจแล้วซุ！ที่จริงต้องบอกว่าดูแล้วค่อนข้างจะเละเทะในระดับหนึ่งจนถึงขั้นอาจจะต้องจ่ายเงินเพื่อซ่อมแซ่มแล้วค่ะ、ดูเหมือนไม่ได้รับการดูแลอย่างดีเท่าไหร่……」

เมื่อได้ยินคำพูดของมิยูเมะจัง、ทุกสายตาก็เพ่งไปที่ไดฟ์เกียร์ของรุ่นพี่มิซุฮิ

เมื่อรุ่นพี่มิซุฮิรับรู้、เธอก็ค่อย ๆ ซ่อนแขนข้างที่สวมไดฟ์เกียร์ไว้

「……มิซุฮิ、ใครเป็นคนบำรุงรักษาระหว่างที่ฉันไม่อยู่เหรอจ๊า？」

「……………………เคย์、อาจมีคนต้องการความช่วยเหลือ ไปที่โซนพิเศษกันเถอะ」

รุ่นพี่มิโรคุคว้าไหล่รุ่นพี่มิซุฮิไว้อย่างแน่นหนา ระหว่างที่เธอพยายามจะหนี

「หรือว่าบางที、จะไม่ได้ดูแลอะไรเลยงั้นเหรอจ๊า？」

「อะ、เอ๊ะโตะเรื่องนั้น……」

「……เพราะว่าฉันทำอย่างนั้น、เลยไม่มีเวลาดูแลอย่างงั้น……ใช่ไหม？」

รุ่นพี่มิโรคุกระซิบอย่างเศร้า ๆ、แล้วหลับตาลง

จากคำพูดของรุ่นพี่มิโรคุ、รุ่นพี่มิซุฮิก็รับเงยหน้าขึ้นมองราวกับถูกยิงกลางใจ

และ、เมื่อมองหน้ากันเธอก็รีบปฏิเสธอย่างแข็งขัน

「ไม่ใชแบบนั้นเลย！ ก็แค่、ยุ่งมากเท่านั้นเอง！」

「กะแล้วเป็นอย่างงั้นสินะจ๊ะ」

「อะ」

ก็นั่นสิเน๊ะ

ก็แบบ、รุ่นพี่มิซุฮิตั้งใจทำงานกู้ภัยอย่างร่าเริงเพื่อที่จะลดหนี้ของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมลงให้จงได้เน๊ะ

โดยแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นกองเอกสารที่พะเนินเทินทึก、และวงรอบการบำรุงรักษาอย่างชัดเจน

แต่แรกแล้วคงจะดีกว่านี้หากฉันมีความสามารถในการซ่อมบำรุงด้วยเน๊ะ

จ๊า ถ้าอย่างนั้นนี่ก็เป็นความผิดของฉันเหมือนกัน ให้ฉันแบกไว้บนหลังเองー＾＾

『มาเพื่อขโมยบาป、เธอเป็นคนประเภทที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลยน๊า』

รุ่นพี่มิโรคุถอดไดฟ์เกียร์ของรุ่นพี่มิซุฮิออกด้วยท่าทางชำนาญ、แล้วมอบให้กับมิยูเมะจัง

มิยูเมะจังยิ้มราวกับว่าเธอได้รับสมบัติ

「ขอบคุณมากเลยซุ！ ฉันอยากมาตลอดเลยー！ จ๊า、ฉันจะจัดการให้เสร็จด้วยปะป๊าเอง！」

มิยูเมะจัง、เมื่อพูดอย่างนั้น ก็เริ่มหยิบอุปกรณ์จำนวนหนึ่งออกมาจากพื้นที่ขยายของไดฟ์เกียร์ของเธอเอง、และเริ่มเล่นซุกซนกับไดฟ์เกียร์ของรุ่นพี่มิซุฮิ

ดีจังเน๊、ฉันเองก็อยากสามารถทำได้เหมือนกัน 

『สำหรับเธอก็มีฉันที่ค่อยดูแลอยู่ตลอด 24 ชั่วโมงแล้ว ดังนั้นไม่ต้องกังวลไป』

ว๊าย สะดวกจังเลย

　■

ฉันสงสัยเรื่องฝีมือของมิยูเมะจังว่าจะดีแค่ไหน、หรืออยู่แค่ในระดับเริ่มต้น

ทว่าการบำรุงรักษาเสร็จสิ้นภายในเวลาไม่ถึงห้านาที

มิยูเมะจังพยักหน้าด้วยใบหน้าพึงพอใจ、ก่อนส่งไดฟ์เกียร์คืนให้รุ่นพี่มิซุฮิ และยกนิ้วโป้งให้

「ค๊า、เรียบร้อยแล้วซุ！」

「เร็วจังน๊า รู้สึกดีที่ได้ดูเลยล่ะ」

「ไม่หรอกไม่หรอกค๊า、ทางนี้เองก็ต้องขอบคุณมากซุ！ไม่ได้รับการอัพเดตเท่าที่ควร、ชิ้นส่วนภายในยังเริ่มหลวม、ยังไงดีบางส่วนก็กำลังละลายด้วย、แต่นี่ก็เป็นประสบการณ์การบำรุงรักษาที่ท้าทายที่สุดที่ฉันเคยมีเลยค๊า！ การได้ต่อกรกับไดฟ์เกียร์ที่ไม่ธรรมดาเช่นนี้มีมาไม่บ่อยหรอกนะซุเน๊ะ！」

「…………อ้า、ใช่ไหมล่ะ！」

นั่นไม่ใช่การชื่นชมเลยนะซุ、รุ่นพี่มิซุฮิ

「มิซุฮิ、จากนี้ไปฉันจะตรวจสอบการบำรุงรักษาอย่างสม่ำเสมอ หรือหากมีลำบากมากนัก、ฉันจะช่วยไปแทนที่เธอเองดีไหม」

「ไม่สิ、จากนี้ไปฉันจะทำแน่นอน ……ไม่สิ、จริง ๆ นะ อย่าสงสัยกันเลยน๊า โอย、ทำไมทุกคนถึงไม่มองมาที่ฉันล่ะ」

「รุ่นพี่มิซุฮิ、หากคุณใช้เวลาในการบำรุงรักษา ก็จะไปช่วยเหลือคนได้จริงไหมครับ」

「มะ、แม้แต่เคย์……！」

ผมอยากให้เธอบำรุงรักษาให้ดี

มันอันตรายกว่าอะไรอื่นเลยจริงไหม

「อะ、มีเรื่องหนึ่งที่ฉันสงสัยคะ」

มิยูเมะจัง、เรื่องอะไรงั้นเหรอ？

สาวสวยลึกลับผู้รอบรู้คนนี้จะบอกคุณทุกสิ่งที่คุณสงสัย

『รอบรู้……เธอรอบรู้？』

กำลังบ่นอะไรอยู่ง๊านเหรอ

「ไดฟ์เกียร์ของมิซุฮิ、เป็นของคุณจริง ๆ เหรอซุ？ ฉันรู้สึกว่าไม่เหมาะกับพอดีกับคุณเลย」

「มุ、อย่างงั้นเหรอ？ ฉันก็ใช้มาจนถึงตอนนี้น่ะ ไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรืออะไรเป็นพิเศษ」

เมื่อพูดจบ、รุ่นพี่มิซุฮิก็ปล่อยเปลวไฟออกมาจากมือ และสร้างวังวนบนมือของธออย่างง่าย ๆ　

ซู๊ดยอด

เน๊เน๊、ฉันเองก็อยากทำแบบนั้นเหมืนกันน๊า！

ฉันอยากสร้างบทสาวสวยลึกลับพร้อมเปลวไฟสีม่วง！

『เอ๋ー、ช่วยไม่ได้เน๊ ฉันจะทำเพื่อเธอเอง』

แต๊งกิ้วー！

「โฮร่า、ทำงานได้ปกติไม่มีปัญหาเห็นไหม――อะ」

มีเสียงเตือนสั้น ๆ ดังออกมาจากไดฟ์เกียร์ที่ได้รับการบำรุงรักษา

เมื่อเห็นเช่นนั้น มิยูเมะจังก็อ้าปากค้าง

「พะ、พังแล้วซุ」

「เอ๊ะ！？ ……ขะ、ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น」

「ไม่หรอกคะ、นี่ไม่ใช่ความผิดของมิซุฮิซังหรอกค่ะ ซุ ฉันขอยืมมันอีกครั้งได้ไหมซุ」

มิยูเมะจังรับไดฟ์เกียร์ไปอีกครั้ง、เธอเอียงหัวระหว่างที่แยกชิ้นส่วนต่าง ๆ ออกจากกัน พร้อมมองไปที่หน้าจอหลายบาน

「อืมー、ระบบคำนวญใม่สามารถตามได้ทัน การเสริมความสามารถ、แทบไม่มีความหมายเลยซุ ตอนนี้ต่อให้ไม่มีอาวุธ、ก็น่าจะยังสามารถสร้างเปรวเพลิงขึ้นมาได้สินะคะ？」

「อ้า」

รุ่นพี่มิซุฮิ、จุดไฟที่ปลายนิ้ว

อุว๊ากー！ จุดไฟที่ปลายนิ้วได้ด้วยー！

「……อืม、การปฏิเสธเชื่อมต่อเชิงลึกกับมิติอื่นกำลังทำงานอยู่ นั่นหมายถึงหลังจากนี้、ไดฟ์เกียร์เครื่องนี้จะไม่สามารถตามความสามารถของมิซุฮิซังได้อีกต่อไปแล้วซุ หรือก็คือ、ไม่ว่าฉันจะทำกี่ครั้งก็เหมือนเดิมซุ」

「โฮร่า、ดูเหมือนว่าเราไม่จำเป็นต้องซ่อมบำรุงแล้วเห็นไหม！」

「มิซุฮิ」

「ค่ะ、ขอโทษด้วยค่ะ」

ขอโทษอย่างรวดเร็วจากใบหน้าที่หมองคล้ำ

แต่แน่นอนว่า、การไม่จำเป็นต้องบำรุงรักษาอีกต่อไป、ก็ยังเป็นการพูดเกินจริงอยู่ดี 

ยังต้องปลอดภัยไว้ก่อนล๊า一！

「ฉันแนะนำให้ซื้อไดฟ์เกียร์เครื่องใหม่ซุ จริงอยู่ว่าไม่ใช่ของราคาถูก、แต่ยังไงก็จำเป็นต้องมีของที่เหมาะสมกับแร๊งค์ของคุณนะซุ？」

「「「「เหมาะกับแร๊งค์……」」」」

เสียงของพวกเราทับซ้อนกัน

พวกเรามองหน้ากันและกัน、และคิดในสิ่งเดียวกันทุกประการ

――ไดฟ์เกียร์ของＳแร๊งค์、เป็นของแพงสุดขีดเน๊？

อุปกรณ์ราคาถูกก็ยังราคาเกินล้านแล้ว、แต่นี่คือไดฟ์เกียร์ของＳแร๊งค์

『แพงขนาดนั้นเลยรึ？』

แพงมากล๊า！

ให้ยกตัวเองก็、ไดฟ์เกียร์ของโรคุฮาระซังที่เป็นＳแร๊งค์เหมือนกัน

ไอ้นั่นเน๊ะ、ราคาสัก ８ ร้อยล้านได้ ไดฟ์เกียร์มูลค่า８ร้อยล้านเยนที่ผลิดโดยคณะกรรมการบริหาร 

『เอ๋』

ไดฟ์เกียร์จำเป็นต้องใช้คอร์ดันเจี้ยน

ยิ่งแร๊งค์ของผู้ใช้งานสูงเท่าไหร่、แร๊งค์ของคอร์ดันเจี้ยนที่ต้องการก็จะยิ่งสูงขึ้นตาม

หรือก็คือ、ในกรณีของรุ่นพี่มิซุฮิตอนนี้อย่างน้อยก็ต้องＡแร๊งค์ล่ะ

ต้องระดับประมาณนั้นถึงจะพอสมดุลกับＳแร๊งค์ดันเจี้ยน

『……เงิน、ไม่มีเน๊』

อย่างแรกเลย นั่นต้องเป็นสิ่งที่คณะกรรมการบริหารต้องมอบให้ไม่ใช่เหรอ

หรือว่าบางทีคนที่เป็นＳแร๊งค์、ต้องเตรียมเงินสำหรับค่าผลิตไดฟ์เกียร์เอาไว้เอง？

……ไม่สิ、สำหรับคนพวกนั้นก็เป็นเรื่องง่าย ๆ 

「เอ๊ะ、กะ、เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ」

รุ่นพี่มิซุฮิพูดขอโทษมิยูเมะจังที่สับสนกับปฏิกิริยาของพวกเรา

「Ｓแร๊งค์น่ะ」

「เอ๊ะ？」

「ฉัน、เป็นＳแร๊งค์น่ะ」

「……เอ๋！？ ละ、ล้อกันเล่นสิเน๊ซุ！？」

「จริงนะ ยังไงก็ตาม นี่คือโปรไฟล์อย่างเป็นทางการของฉันที่เปิดเผยโดยคณะกรรมการบริหาร」

มิยูเมะจังดูข้อมูลนั้น、แล้วเปรียบเทียบกับรุ่นพี่มิซุฮิหลายต่อหลายครั้ง

ในที่สุดเธอก็พึมพำเบา ๆ ว่า「ของจริง……」

「ในตอนที่ฉันถูกขังอยู่ในห้องทดลอง、ในตอนที่ฉันถูกไล่ออกในดันเจี้ยนก็มีＳแร๊งค์ถูกเพิ่มเข้ามาสิเน๊ะ」

「……อ้า เพราะแบบนั้นแล้ว、เรื่องนั้น……ตอนนี้ฉันไม่สามารถซื้อไดฟ์เกียร์ที่เหมาะกับＳแร๊งค์ได้ แบบว่าเงิน……」

บรรยากาศที่อธิบายไม่ได้ไหลผ่านทั่วห้อง

อืมー、แบบนี้ทนไม่ได้แล้ว

『……บางหากเป็นผู้หญิงคนนี้อาจจะทำได้ก็ได้จริงไหม？เป็นแผนกซ่อมบำรุงของซิลเนียสใช่ไหมล่ะ？ แถมดูฝีมือค่อนข้างดีเลยทีเดียว』

ไม่ไม่、นั่นเป็นไปไม่ได้

เธอ、รู้ไหมว่าＳแร๊งค์คืออะไรกัน？

จุดสูงสุดของเมืองแห่งโรงเรียนแห่งนี้เลยนะ？

ไดฟ์เกียร์ระดับนั้นต่อให้เป็นตัวเอกภาคแยกก็เถอะ

ต่อให้ออกตอนสุดท้ายไปแล้ว、ถึงกระนั้นภาระก็ยังหนักหนากับตัวเอกสาวสวยที่ยังไม่ได้ดูตอนแรกแม้น้อยนิด

「……ที่สถาบันซิลเนียสได้รับการว่าจ้างให้ผลิตไดฟ์เกียร์ใช่ไหมเน๊ะ」

รุ่นพี่มิโรคุถามออกไป

อะ、เราวางแผนที่จะเจรจาเรื่องคน ๆ นี้ในตอนที่ได้พูดคุยกับสภานักเรียนซิลเนียส

「ค่ะ、ใช่แล้วเน๊ะซุ ไดฟ์เกียร์ของＳแร๊งค์……ไดฟ์เกียร์ที่ผลิตขึ้นที่สถาบันซิลเนียส คิดว่าเป็นของวาตาริ ริวโกะเน๊ะซุ ดูเหมือนว่าจะวำรุ่นพี่ทุกคนจะช่วยกันทำจนสำเร๊จล่ะซุ」

「อ้าー、เป็น、อย่างงั้นสินะจ๊ะ」

มาตราส่วนใหญ่เกินไป、รุ่นพี่มิโรคุดูเหมือนจะยอมแพ้อย่างเงียบๆ

「……หรือว่าบางทีจะ、ไม่มีเงินสิเน๊ะ」

「ใช่แล้ว……ธุรกิจล้มละลายจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ม๊า ถ้าบอกว่ายังคงเป็นอยู่ก็เป็นเรื่องจริงเช่นกันล่ะ」

ทำยะงไงดั

หากเป็นเช่นนี้ อาจจะต้องลองใช้กลยุทธ์『รุ่นพี่มิซุฮิ、ยินดีด้วยที่จับโซลเซียลาได้』สินะ？

การโดนจับโดยสาวสวย、รู้สึกตัวสั่นจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

『ในขอบเขตนี้เธอจะมอบความเข้าใจผิดมากมายเรื่องการพ่ายแพ้แล้วโดนจับของเราที่จะทำให้เกิดอาการหลงคิดว่าตนอยู่เหนือกว่าคู่ต่อสู้ให้กับเทรุคามิ มิซุฮิ ฉันไม่อนุมัติ』

อะไรกันแม่นี่

แต่ก็เข้าใจได้……！

จ๊าแล้วจะทำยังไงเรื่องเงินดี！

กู้ภัยดันเจี้ยน？ หรือว่าจะพิชิตดันเจี้ยนดี？

「อะ、อาโนー」

มิยูเมะจังยกมือขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

จากนั้นก็พูดขึ้นโดยมองไปที่สีหน้าของรุ่นพี่มิซุฮิ

「ฉันไม่รู้ว่าคุณจะชอบไหมー、แต่ฉันจะลองทำให้ได้นะซุ」

「ทำได้งั้นเหรอ！？」

「ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าสามารถทำได้ เพราะจะเป็นการขาดความรับผิดชอบ ซุ แต่ว่า、นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าเมื่อเห็นพิมพ์เขียวสำหรับไดฟ์เกียร์ของวาตาริ ริวโกะเน๊ะ ……ฉันสามารถทำให้ดีกว่า、เร็วกว่า、และมีค่าใช้จ่ายน้อยลงได้」

อืมー、เด็กคนนี้สมแล้วที่จะเป็นตัวละครหลักของซีรีส์นาโร่ล๊า

สิ่งที่พูดมาช่างคาดไม่ถึงเลยเน๊ะ

เป็นการโกงสมองใช่ไหม？ อันตรายไปแล้วเน๊ะ？

「……ก่อนอื่นเลย、จะคิดเงินเท่าไหร่ดีล่ะ」

「เอ๊ะ？ มีเงินเหรอคะ？ ที่จริงก็เป็นเหมือนกับการทดลองของทางนี้เองด้วยค่ะ、ดังนั้นไม่เป็นไรหรอกซุ แถมไม่รู้ว่าจะสร้างให้เสร็จได้จริง ๆ ไหมด้วยค่ะ」

มิยูเมะจังพูดแล้วส่ายหัว

แทนที่จะถ่อมตัว、บางทีอาจมีความคิดเห็นประเมินตัวเองต่ำ 

พลังสมองของเธอกับการยอมรับในตนเองมีความแตกต่างกันอย่างมาก และฉันก็รู้สึกมีบางอย่างผิดปกตินิดหน่อย

「ถ้าอย่างงั้น、ก็ขอให้ช่วยทำดูก่อน หากสามารถสร้างไดฟ์เกียร์ระดับนั้นขึ้นมาได้ นั่นก็ถือว่าเป็นที่น่ายินดีล่ะ」

「หากนี่ประสบความสำเร็จก็จะเป็นหัวข้อที่ดีในการเลื่อนตำแหน่งด้วย ดังนั้นขอฝากตัวด้วยความยินดีซุ」

รุ่นพี่มิซุฮิกับมิยูเมะจังจับมือกันแน่น

ถึงการตัดสินใจจะดูคลุมเครือไปนิดหน่อย、แต่หากเรื่องนี้เป็นไปได้ด้วยดี นั่นก็หมายความว่าจะได้สินค้าราคาหลายร้อยล้านมาฟรี ๆ ใช่ไหม？

『ดูเหมือนเป็นเช่นนั้นเน๊ ดูซะสิ、เหมือนกับที่ฉันแนะนำไปเลยใช่ไหม』

เรื่องก็ใช่อยู่หรอก แต่……

เรื่องนี้จะโอเคกับคณะกรรมการบริหารใช่ไหม？

แล้วจะทำยังไง、หากคณะกรรมการบริหารเองก็กำลังสร้างอยู่ล่ะ

จะไม่ทำให้รู้สึกเหมือนต้องออกไปกินข้าวนอกบ้านทั้ง ๆ ที่กินข้าวเย็นไปแล้วหรอกเหรอ?？

『การเปรียบเทียบยังใช้เป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปเน๊』

ก็เข้าใจง่ายดีออก

ทว่าพอได้รับมาแล้ว……

ต่อจากนี้、คงต้องโดนขอให้ทำอะไรแน่ ๆ เลยเน๊ 

「ถ้าอย่างงั้น、ช่วยมอบคอร์ดันเจี้ยนให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ？ ยิ่งเป็นＡแร๊งค์ยิ่งดีเลยซุ」

เน๊โย๊ว！

「โทษที、คอร์ดันเจี้ยน พวกเราแทบไม่มีเลยล่ะ」

「อะ、เป็นอย่างงั้นเน๊ะ เอ๊ะโตะ……จ๊า、จากนี้จะไปยึดมาใช่ไหมคะ？ หากไม่เร่งด่วนก็เอาไว้ทำทีหลังได้อยู่แหละซุ ฉันจะรวบรวมโปรแกรมตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป」

「ไม่เป็นไรหรอก、จะไปเอามาให้ได้แน่นอน ถึงจะต้องเอามาจากการดวลก็ตาม」

「……มิซุฮิจัง、พวกเราไม่มีดันเจี้ยนสำหรับใช้ในการดวลหรอกนะ」

โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、ไม่เหลืออะไรไว้เลยน๊า！

แต่กลับกันก็มีสิ่งที่ล้นเหลือ

มีสาวสวยอยู่ไงล๊า！ จ๊า、แค่นั้นก็เพียงพอแล้วน๊า！ โยชชิ！

มิยูเมะจัง、มองมาที่พวกเราก่อนที่จะยื่นแท็บเล็ตเครื่องเล็ก ๆ ออกมาราวกับว่าเธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

「จ๊า、นี่คือ『นาคาโยชิ！ดันเจี้ยนคุงหมายเลข６』……」

「นี่คืออะไรเหรอ」

เป็นชื่อที่ฟังดูตลกจริง

「มันจะสัมผัสได้ถึงความผันผวนเล็กน้อยที่เกิดการเชื่อมต่อเชิงลึกกับมิติอื่นที่เริ่มกัดเซาะเข้าสู่โลกนี้ซุ」

「หีม？ หมายความว่ายังไงกันนะ」

มิยูเมะจัง「เอ๋ーโตะ」、และหลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เธอก็วางมือเท้าสะเอวแล้วพูดว่า

「เป็นของที่ช่วยให้สามารถรู้ล่วงหน้าได้ว่าดันเจี้ยนจะปรากฏที่ไหนซุ！」

「「ห๊ะ？」」

เสียงของฉันกับรุ่นพี่มิซุฮิซ้อนทับกัน

……โอ๊ย、ฉันรู้สึกเหมือนได้รับสิ่งนี้มาด้วยวิธีที่แปลกจนน่าตลกแต่ขำไม่ออก

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ