[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก 72 การชำระล้างสาวสวย และ ประเด็นสาวดุ้น

ตอนที่ 72 การชำระล้างและประเด็นสำคัญ

ทำให้สามารถมองเห็นภาพลวงตาได้จริงดิ……น่ากลัว……

『ก็บอกเธอไปแล้วไง ไม่เป็นปัญหาเลยสำหรับฉันที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสมองของมนุษย์เน๊』

นานแล้วที่ฉันไม่ได้รู้สึกกลัวเธอแบบนี้

「ฉัน……กำลังฝันอยู่……！」

「ดูเหมือนจะฝันดีทีเดียวเน๊ะ ฟุๆๆๆ、ฉันชอบคนแบบคุณ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรคุณก็จะได้รับการอภัย」

「ฮี่っ」

ฉันยกคางของศาสตราจารย์ขึ้นแล้วมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

ภาพสะท้อนของตัวฉันในดวงตาของศาสตราจารย์ช่างลึกลับน่าพิศวง

「อย่ากลัวไปเลย ฉันกำลังจะบอกว่า ฉันจะตกแต่งตอนจบที่น่าตื่นตาตื่นใจให้กับเรื่องราวฮีโร่ของคุณเองไงล่ะ？」

เธอพยายามจะวิ่งหนี、แต่โซ่ที่มัดไว้ก็ทำให้เธอหนีไม่ได้ 

ถึงจะมีของอย่างเช่นปีกแสง、แต่ของแค่นั้นก็ไม่มีทางเอาชนะสาวสวยลึกลับได้หรอก

แต่ว่าปีกแสงสิน๊า……ฉันก็อยากได้เหมือนกัน

『อืมー、จะลองพิจารณาดู ทว่า กับเธอแล้วคงไม่ใช่อิมเมจของปีกแสงหรอกน๊า』

เป็นจุดยากเลย

หากให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอกมากเกินไป、ก็จะดูเหมือนพวกผู้เล่นที่สวมใส่อุปกรณ์เน้นประสิทธิภาพจนเหมือนคิเมร่าไปแทน

ฉันต้องการรักษาความเป็นเอกภาพ、และความรู้สึกลึกลับเอาไว้

และ、ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาประชุมเรื่องแบบนี้เน๊ะ

「ซ้า、มาเริ่มกันเลยไหม」

ฉันวางนิ้วชี้บนหน้าผากของศาสตราจารย์

วงเวทย์สีน้ำเงินม่วงเล็ก ๆ กางออกจากปลายนิ้วชี้、คลุมหัวของ ศาสตราจารย์

ค๊า、การเตรียมการโอเค！

『ถ้าอย่างงั้น、มาทำความสะอาดสมองของสาวสวยกันเถอะเน๊』

「กะ、แกคิดที่จะทำอะไรกัน……！」

「แทรกแซงรีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์(ระบบกลับชาติมาเกิดใหม่)」

「っ！？　ทำไม、แกทำแบบนี้ทำ……！」

ฉันเห็นมันในงานต้นฉบับ

「เป็นอะไรที่สะดวกมากเน๊ะ การเคลื่อนย้ายวิญญาณไปยังภาชนะอื่น สมเป็นมนุษย์จริง ๆ ต้องการมีชีวิตมากถึงขนาดนี้ เป็นคนที่ทั้งน่ารักและน่าสงสารเสียจริง 」

「แกจะไปรู้อะไร！ ถ้าไม่มีสมองของฉัน、แกก็จะไม่มีทางกอบกู้โลกใบนี้ไว้ได้！」

หนวกหู

โทรัคคุงจะเป็นคนกอบกู้โลกต่างหาก！

แค่ถ้าไม่สามารถรักษาไว้ได้เนื่องจากการล่มสลายของงานต้นฉบับ、ฉันจะรับผิดชอบเอง ไม่มีปัญหา！

「คุณไม่ใช่คนที่กอบกู้โลก คนอย่างคุณไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหน่วงในการกอบกู้โลกได้หรอก」

「นะっ、อย่ามาล้อเลียนกันโว้ยอีเด็กเวร！ ฉันนะสร้างคุณูปการไปมากขนาดไหนแล้วกั๊ก ――กี๊っ！？」

วงเวทย์ถูกเปิดใช้งาน、แล้วการแสดงออกของศาสตราจารย์ก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด

แขนขาที่สามารถขยับได้เล็กน้อยสั่นเทา、พยายามอย่างยิ่งที่จะหลุดพ้นจากความเจ็บปวด

「กะ、แกทำอะไรลงไป」

「ฉันกำลังแทรกแซงวิญญาณของคุณอยู่ไงล่ะ」

ศาสตราจารย์เบิกตากว้างเมื่อฟังคำพูดของฉัน

ดวงตาแดงก่ำกำลังจ้องมองมาที่ฉัน、ราวกับว่าฉได้เห็นสิ่งที่เหลือเชื่อ

「กะ、โกหก แกคิดว่าฉันต้องใช้เวลาและความเสียสละมากขนาดไหนในการสร้างรีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์กัน……！？ ไม่มีทางที่แกจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวิญญาณได้ง่าย ๆ หรอก！」

「คุณไม่สามารถยอมรับความจริงที่อยู่ตรงหน้าคุณได้สินะ คุณเป็นคนที่ไม่สามารถช่วยได้อย่างแท้จริง」

แม้แต่ในขณะที่พูดแบบนี้、วิญญาณของศาสตราจารย์ก็กำลังถูกลบไป

ทำไปแล้วสิเน๊ะ？ ……ยังไงดี、ฉันแค่ไม่รู้สึกอะไรเลย

เรื่องนี้จะจบเมื่อไหร่กันนะ？

「หยุดนะโว๊ย、ฉันกำลังจะหายไปแล้ว……！」

「……ฟุๆๆๆ、คุณดูดีขึ้นตอนที่คุณกำลังกลัวเน๊ะ」

ถ้าเสร็จแล้วส่งสัญญาณหน่อยได้ไหม？

แบบคงจะน่าอายถ้าฉันยังคงอยู่ในท่าทางแบบนี้หลังจากศาสตราจารย์หายไปแล้ว

『ไม่เป็นไรเพราะฉันจะแจ้งอย่างถูกต้องเอง ไม่ต้องกังวล』

อะ、เป็นประโยชน์มากเน๊

「อะ、อ้า……หายไป、แล้ว、ぁ」

ร่างกายของศาสตราจารย์สั่นอยู่ตลอดเวลา

ฉันมองลงไปแล้วหัวเราะออกมาด้วยใบหน้าเฉียบคม

『อะ、จบแล้วล่ะเน๊ ไม่มีการต่อต้าน、และไม่มีโปรแกรมการป้องกันในตัว เลินเล่อสุด ๆ เลยล่ะ』

โดยปกติแล้ว ก็ไม่มีใครใส่ซอฟต์แวร์รักษาความปลอดภัยแบบนั้นเข้าไปในจิตวิญญาณของตัวเองได้หรอก

「ซ้า、ตอนนี้เราจัดการกับศาสตราจารย์เสร็จแล้วล่ะ」

「มัน……ตายแล้วจริง ๆ สินะ？」

「ใช่」

สิ่งที่เคยเป็นศาสตราจารย์กำลังมองลงไป ดูเหนื่อยล้าหมดแรงบนเก้าอี้

ถ้าฉันจำไม่ผิด、ฮิคาริจังสินะ？

อืมー、พอลองคำนึกถึงตอนตกอยู่ในภายลวงตาของศาสตราจารย์、เพียวริจังกับฮิคาริจังดูเหมือนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

กะแล้ว、การเหลือร่างกายทิ้งไว้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง！

ฉันดีใจที่ไม่ได้ผ่าครึ่งเธอไป、ทำเอารู้สึกกระดี้กระด้านิดหน่อย 

『ฉันดีใจที่ไม่ได้ยิงการโจมตีแบบบรรจบไป、ทำเอารู้สึกกระดี้กระด้านิดหน่อย』

พวกเราเป็นสาวสวยลึกลับที่คิดดี และงดงาม

นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเราสามารถตอบสนองต่อปัญหาที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างยืดหยุ่นเสมอ

「……ขอบคุณมากค่ะ เท่านี้ฉันก็สามารถส่งฮิคาริเข้านอนได้แล้ว」

เมื่อฉันปลดฮิคาริจังออกจากโซ่、เพียวริจังก็เข้าไปกอดร่างที่เป็นอิสระ

ฉันจับมือเธอเบา ๆ

「เอ๊ะ？」

ฉันปลดปล่อยออร่าสาวสวยลึกลับเต็มที่、แล้วใช้มือซ้ายที่ว่างเช็ดน้ำตาของเพียวริจังเบา ๆ

น้ำตาไม่เหมาะกับสาวสวย

『เป็นเรื่องน่าเศร้าเมื่อสาวสวยร้องไห้เน๊』

อย่างที่ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงพูด

นอกจากนี้พูดไปแล้ว、ก็เห็นได้ชัดว่าเพียวริจังกับฮิคาริจังจะทะเลาะกันก่อนที่จะแยกทางกัน

แย่จังเลยที่เรื่องมันจบลงแบบนี้

『อะ！นี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากตอนสวนสนุก！』

โอ้、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงหรือว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างเหรอ？

『อ้า、แน่นอนที่สุด วินาทีสุดท้ายของสาวสวยคือ――』

「วินาทีสุดท้ายจะต้องมีความสุข」

「……เอ๊ะ」

ฉันไม่อยากให้มันจบแบบเศร้า ๆ แบบนี้ ไม่อยากให้ตายทั้งที่ยังสู้อยู่！

ฉันชอบตอนจบที่มีความสุข！

จุดจบที่เลวร้ายและโศกนาฏกรรมที่เหมาะกับสาวสวยนั้น ต้องผลิตขึ้นในท้องถิ่นเพื่อการบริโภคในท้องถิ่น

『ในกรณีนั่นนี่คือปัญหา、ดังนั้นเรามาคุยกันช้า ๆ ดีกว่าเน๊』

อะไรน่ะ、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงกลายเป็นผู้ศรัทธาในตอนจบที่มีความสุขแล้วเหรอ？

『กำลังจะบอกว่าไม่พอใจที่ฉันเข้าไปยุ่งรึ？』

อย่าอายไปเลย

ไม่เป็นไร ในที่สุด เธอก็จะสามารถมองตัวเองอย่างเป็นกลาง และรู้สึกตื่นเต้นกับตัวเองที่ถูกทารุณกรรมและฟกช้ำแล้ว

『เธอ、ช่วยหยุดเหยียบคันเร่งอย่างกะทันหันได้ไหม？ฉันไม่อยากให้เธอทิ้งฉันไว้ข้างหลัง』

ถ้าเช่นนั้นจะสอนไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงเกี่ยวกับคอลเลกชั่นสาวสวยแบดเอนดิ้งให้เอง、แต่ตอนนี้ฉันต้องมีสมาธิกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า 

ฉัน、วางฮิคาริจังลงบนพื้นแล้วสร้างวงเวทย์หลายวงรอบ ๆ ตัวเธออย่างไม่มีความหมาย

ก็แบบพอมีวงเวทย์อยู่เยอะ ๆ แล้ว、ก็รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องดีกำลังจะเกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์เน๊ะ 

「คุณกำลังทำอะไรน่ะ」

「ตัดสินใจไปแล้วจริงไหม、ว่าจะคืนร่างนี้ให้แก่เจ้าของโดยชอบธรรม」

「……เอ๊ะ、เรื่องนั้น」

ฉันไม่กล้าสบตา

ปกติแล้วการช่วยเหลือคนแบบนี้ถือเป็นการคาบเส้นของสาวสวยลึกลับล่ะเน๊ะ

คงไม่แปลกถ้าเป็นสาวสวยฮีโร่、แต่ว่าสาวสวยลึกลับมักจะตีความการช่วยเหลือผู้คนแบบผิด ๆ

『เธอกำลังต่อสู้กับอะไรอยู่น่ะ』

กับสาวสวยในตัวฉันเอง、ไงล่ะ

「รีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์นั้นน่าสนใจจริง ๆ ฉันจะเล่นกับของเล่นชิ้นนี้สักหน่อย」

ม๊า、ฉันไม่ได้หมายความว่าอยากจะใช้รีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์อะไรเป็นพิเศษเน๊ะ

แบบว่าดูใช้ยากล่ะ

สิ่งที่ฉันทำคือวิธีที่ง่ายกว่า

ว่าแต่、เจอฮิคาริจังไหม？

『อ้า、ยังอยู่ล่ะ หลังจากที่ฉันลบศาสตราจารย์ไปเสร็จเรียบร้อยแล้ว、และทำการสแกนถึงสามครั้ง ในที่สุดฉันก็สามารถตรวจจับปฏิกิริยาเล็กน้อยจากวิญญาณได้ ขอโทษที่ต้องขัด……แต่เธอต้องการเห็นจริง ๆ เหรอ？』

แน่นอนที่สุด

วิญญาณของสาวสวยเป็นสิ่งที่เปร่งประกาย

ไม่ว่าจะเสื่อมสภาพ、หรือทรุดโทรมแค่ไหน、ฉันก็ไม่มีทางที่จะละสายตาจากความแวววาวนั่นได้หรอก 

ตอนแรกฉันแค่กำลังจะปล่อยให้หน้าที่ของโกรธต่อศาสตราจารย์、ฉันสังเกตเห็นถึงสิ่งนั้นหลังจากที่เทเลพอร์ต

สิ่งนั้น？ ยังไงดี、ให้ความรู้สึกของสาวสวย？ ทำนองนั้นเน๊ะ

นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด、และหลังจากสังเกตศาสตราจารย์ให้ดี ฉันก็มั่นใจ

ยังคงอยู่、วิญญาณสาวสวยยังไม่ตาย

『ฉันเองก็ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ……แต่ถึงฉันจะไม่เข้าใจ、ฉันก็รู้สึกได้เช่นกัน……』

ถูกต้อง、ความรักที่มีให้ต่อสาวสวยไงล่ะ

ความรักทำให้ฉันรู้ได้

ยอดเยี่ยมเน๊

ดังนั้นสำหรับฉันแล้วของจริงเริ่มต้นจากนี่ไปต่างหาก

ฉันสร้างวงเวทย์ขนาดใหญ่ลงบนพื้น

โดยปกติจะใช้สำหรับการโจมตีแบบบรรจบ、แต่คราวนี้ฉันใช้เชื่อมโยงทุกอย่างกับผู้หญิงเพียงคนเดียว 

『เติมเต็มวิญญาณที่อ่อนล้าด้วยพลังเวทมนตร์ ตามทฤษฎีแล้วเป็นไปได้』

จ๊า งั้นก็ไม่มีปัญญหาน๊า！

คำว่าเป็นไปได้ในทางทฤษฎีมักจะเป็นธงแห่งความสำเร็จ！

ฉันจะชนะน๊า、จะแต่งหญิง 

『สำหรับเธอ、หลายอย่างช่างPlus Minus Zeroเท่านั้นเลย』

ขณะที่แสงสีม่วงอมฟ้าเริ่มส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง、ฉันก็มองเข้าไปในดวงตาของเพียวริจังแล้วยิ้ม

「――ผู้คนมักขอพรจากดวงดาวจริงไหม？」

สายลมเริ่มโหมกระหน่ำ、ฉันปล่อยให้ดวงตาของตัวเองส่องแสงสลัวในขณะที่ทำราวกับว่าเป็นลางสังหรณ์ของเหตุการณ์เลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น

สิ่งนี้、จะทำให้รู้สึกเหมือนเป็นมนุษย์น้อยลงเน๊ะ

โดยพื้นฐานแล้วมันเหมือนกับการฟื้นคืนชีพของคนตาย、และฉันอยากจะถ่ายทอดความลึกของล้ำอันไม่อาจหยั่งรู้ของสาวสวยลึกลับออกไป

ด้วยเหตุผลบางอย่างในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา、ฉันได้แต่เพิ่มพอยท์สำหรับสาวสวยที่มีโชคชะตาที่น่าเศร้าเท่านั้น

ครั้งนี้มาเน้นย้ำถึงการเป็นสาวสวยลึกลับอย่างถูกต้องกันดีกว่า

「ลองขอพรจากฉันดูสิ ด้วยความตั้งใจนั่น、บางทีฉันอาจจะทำให้เป็นจริงได้」

「ได้โปรดช่วยให้ฮิคาริกลับมามีชีวิตอีกครั้งด้วย……！？」

「ซ้า、จะเป็นยังไงกันเน๊ะ」

บางทีอาจจะสามารถทำได้

ไม่สิ、ทำได้แน่นอน！

『ฉันตื่นเต้นมากที่ได้ชุบชีวิตสาวสวยมากกว่าการฆ่าคนร้ายล่ะ』

โฮร่า、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงก็ยังพูดแบบนั้นเลย ดังนั้นไม่มีปัญหาไม่มีปัญหา！

「……เข้าใจแล้ว、คำขอของเธอ」

เพียวริจังพูดออกมาเหมือนฝืนบีบให้เสียงรอดออกมา

เป็นการแสดงออกที่รุนแรง、แต่ถูกครอบงำด้วยอารมณ์？

ไม่ดีเลย、เรื่องนี้ต้องจบอย่างมีความสุข ยิ้มและหัวเราะซะ！

「ฉันไม่สนใจว่าราคาจะเท่าไหร่ ดังนั้นช่วยฮิคาริ……ได้โปรดช่วยคนสำคัญของฉันด้วยเถอะค่ะ」

「？ ได้สิ、ไม่มีปัญหา」

ฉันเข้าใจสิ่งที่เธอพูดเพียงครึ่งเดียว、แต่ฉันก็ตกลงอยู่ดี

ฉันไม่ต้องการเงินพิเศษใด ๆ

ฉันจะช่วยฟรี！

『ว๊าย＾＾』

ดังนั้นแล้ว、จากนี้ไปก็ถึงช่วงเวลาซุปเปอร์สาวสวยลึกลับของวันนี้แล้ว！

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ